បរិស្ថាន - La Reine Media

យានអវកាស Voyager 1 និង 2 នឹងហោះឆ្ពោះទៅណា បន្ទាប់ពីចប់ភារកិច្ច?

ប្រព័ន្ធដែលមិនមែនជាឧបករណ៍បច្ចេកទេសនៅលើយានអវកាស Voyager 1 និង Voyager 2 ត្រូវបានបិទខ្លះហើយ ដោយសង្ឃឹមថា នឹងជួយឱ្យពួកវាធ្វើសកម្មភាពរហូតដល់ឆ្នាំ 2030 ហើយក្រោយមក ពួកវាអាចនឹងដាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយផែនដី។

យានអវកាស Voyager 1 និង 2 របស់ណាសា ដែលត្រូវបានបាញ់បង្ហោះមុនក្រោយគ្នា 16 ថ្ងៃ ក្នុងឆ្នាំ 1977 ត្រូវបានរចនាឡើងដើម្បីអាចបំពេញបេសកកម្មបាន 5 ឆ្នាំ។ យានមួយគូនេះបានសិក្សាស្រាវជ្រាវភពព្រហស្បតិ៍ ភពសៅរ៍ ភពអ៊ុយរ៉ានុស ភពណេបទូន និងព្រះចន្ទជាច្រើនទៀត។

ក៏ប៉ុន្តែ ក្រោយធ្វើសកម្មភាពបានជិត 46 ឆ្នាំ មកដល់ពេលនេះ យានអវកាសមួយគូនេះបង្កើតបានកំណត់ត្រាដ៏អស្ចារ្យ នៅពេលបានហោះឆ្លងផុតព្រំដែននៃតំបន់ឥទ្ធិពលរបស់ព្រះអាទិត្យ។ ពួកវានៅតែបន្តបញ្ជូនទិន្នន័យមកកាន់ផែនដី បើទោះស្ថិតក្នុងបរិស្ថានអន្តរតារា ដែលជាតំបន់អាថ៌កំបាំងនៅចន្លោះផ្កាយនានា។ ទោះជាពេលខ្លះជួបបញ្ហាបច្ចេកទេស ដាច់ទំនាក់ទងនឹងផែនដី ប៉ុន្តែដំណើរហោះហើរក្នុងទីអវកាសរបស់ពួកវា ទំនងជាអាចបន្តទៅមុខយូរទៀត។ នេះបើតាម Business Insider ចុះផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី 04 សីហា។

ណាសាផលិតយាន Voyager គឺដើម្បីស្រាវជ្រាវផ្នែកខាងក្រៅរបស់ប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ។ ក្រោយពីចប់បេសកកម្មសំខាន់ ពួកវាបន្តហោះហើរផ្សងព្រេងក្នុងកាឡាក់ស៊ីមីលគីវ៉េ និងថតបានទិដ្ឋភាពចក្រវាលដ៏សែនអស្ចារ្យ។

កាលពីថ្ងៃទី 14 កុម្ភៈ 1990 Voyager 1 ថតបានរូបភាព «Pale Blue Dot» (ចំណុចពណ៌ខៀវ) ពីចម្ងាយ 6.4 ពាន់លានគីឡូម៉ែត្រ។ នោះគឺជារូបភាពនិមិត្តរូប និងជារូបថតឆ្ងាយបំផុតស្ដីពីផែនដី។

ក្នុងទសវត្សរ៍កន្លង Voyager 1 បានស្រាវជ្រាវតំបន់អន្តរតារា ជាទីដែលមានធូលី ឧស្ម័ន និងគ្រាប់ដែលមានផ្ទុកអគ្គិសនីយ៉ាងក្រាស់។ Voyager 2 បានទៅដល់តំបន់អន្តរតារាក្នុងឆ្នាំ 2018 ក្រោយ Voyager 1 6 ឆ្នាំ។ ការស្រាវជ្រាវរបស់ពួកវាទាក់ទងនឹងឧស្ម័ននៅតំបន់អន្តរតារា បានជួយឱ្យក្រុមតារាវិទូយល់ដឹងអំពីទីអវកាសដ៏អាថ៌កំបាំងនេះ។

នៅក្នុងគន្លាតប្រហែល 23.8 ពាន់លានគីឡូម៉ែត្រពីផែនដី Voyager 1 កំពុងហោះហើរក្នុងបរិស្ថានអន្តរតារាដ៏ងងឹត។ វាគឺជាយានអវកាសរបស់មនុស្សដែលបានហោះទៅឆ្ងាយពីផែនដីបំផុត។ ដោយសារតែហោះក្នុងទិសដៅផ្សេងគ្នា ដូច្នេះ Voyager 2 បច្ចុប្បន្នមានគម្លាតពីផែនដីប្រហែល 19.8 ពាន់លានគីឡូម៉ែត្រ។

ប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះ ដោយមានការប្រឹងប្រែងដើម្បីគ្រប់គ្រងថាមពល ក្រុមវិស្វករបានបិទប្រព័ន្ធមួយចំនួនដែលមិនមែនជាឧបករណ៍បច្ចេកទេសនៅលើយានទាំងពីរនេះ ក្នុងនោះមានដូចជាប្រព័ន្ធកម្ដៅសម្រាប់ឧបករណ៍វិទ្យាសាស្ត្រជាដើម ដោយសង្ឃឹមថា ពួកវាអាចនឹងបំពេញភារកិច្ចបានដល់ឆ្នាំ 2030។ បន្ទាប់ពីនោះ ពួកវាទំនងជាអស់លទ្ធភាពក្នុងការរក្សាទំនាក់ទំនងជាមួយផែនដី។

ក៏ប៉ុន្តែ ក្រោយពីអស់ថាមពល Voyager នឹងនៅតែបន្តហោះហើរអណ្ដែតត្រសែតក្នុងតំបន់អន្តរតារា។ ណាសាឱ្យដឹងថា ប្រហែល 300 ឆ្នាំទៀត Voyager 1 នឹងហោះចូលដល់ពពក Oort ជាតំបន់ដែលមានរូបរាងមូលនៅខាងក្រៅគន្លងគោចររបស់ភពភ្លុយតូ និងមានផ្ទុកផ្កាយដុះកន្ទុយត្រជាក់ចំនួនរាប់ពាន់លានដុំ។ Voyager នឹងត្រូវចំណាយពេល 30,000 ឆ្នាំទៀតដើម្បីហោះទៅដល់ចំណុចចុងក្រោយបង្អស់របស់ពពក Oort និងប្រហែល 40,000 ឆ្នាំទៀតដើម្បីទៅដល់ AC+ 79 3888 ជាផ្កាយមួយដួងដែលស្ថិតក្នុងកញ្ចុំផ្កាយ Camelopardalis។

ចំណែក Voyager 2 វិញ ប្រហែល 296,000 ឆ្នាំទៀត នឹងហោះឆ្លងកាត់ Sirius ជាផ្កាយមួយដួងដែលភ្លឺជាងគេក្នុងរាត្រីនៅលើផែនដី។ ណាសាឱ្យដឹងថា យាន Voyager ប្រហែលជាហោះអណ្ដែតត្រសែតជារៀងរហូតនៅក្នុងកាឡាក់ស៊ីមីលគីវ៉េ៕

August 8, 2023

គម្រោងប្រើប្រាស់គ្រាប់បែកនុយក្លេអែរបង្កើតព្រែកជីកជំនួស Suez

សហរដ្ឋអាម៉េរិកធ្លាប់រៀបផែនការប្រើប្រាស់គ្រាប់បែកនុយក្លេអែរដើម្បីបង្កើតព្រែកជីកប្រវែង 257 គីឡូម៉ែត្រ ដែលឆ្លងកាត់ប្រទេសអ៊ីស្រាអែល ដើម្បីជំនួសព្រែកជីក Suez នៅក្បែរនោះ។

រដ្ឋាភិបាលអាម៉េរិក កាលពីអំឡុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1960 ធ្លាប់បានពិចារណាអំពីសំណើប្រើប្រាស់គ្រាប់បែកនុយក្លេអែរ 520 គ្រាប់ ដើម្បីបង្កើតព្រែកជីកមួយជំនួសព្រែកជីក Suez ដែលឆ្លងកាត់ប្រទេសអ៊ីស្រាអែល។ គម្រោងនេះមិនអាចក្លាយជាការពិត ប៉ុន្តែបើសិនមានផ្លូវទឹកជំនួស ឬបន្ថែមលើ Suez នោះគឺអាចមានប្រយោជន៍ច្រើននៅក្នុងវិស័យដឹកជញ្ជូនតាមផ្លូវទឹក ហើយអាចចៀសវាងការកកស្ទះចរាចរណ៍ដូចករណីមួយកាលពីខែមីនា 2021។ នេះបើតាម Business Insider។

យោងតាមអនុស្សារណៈឆ្នាំ 1963 របស់ក្រសួងការពារជាតិអាម៉េរិក ដែលត្រូវបានបង្ហើបឱ្យដឹងកាលពីឆ្នាំ 1996 គម្រោងរបស់ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអាម៉េរិក គឺការប្រើប្រាស់គ្រាប់បែកនុយក្លេអែរដើម្បីបង្កើតព្រែកជីកសមុទ្រងាប់ (Dead Sea) ដែលនឹងអនុញ្ញាតឱ្យទឹកហូរឆ្លងកាត់សមុទ្រខ្សាច់ Negev។ ព្រែកជីកថ្មីក្នុងគម្រោងនេះនឹងមានប្រវែង 257 គីឡូម៉ែត្រ ឆ្លងកាត់ប្រទេសអ៊ីស្រាអែល។ មូលហេតុដែលធ្វើឱ្យមានគម្រោងនេះ គឺដោយសារវិធីសាស្ត្រជីកបែបធម្មតាត្រូវការចំណាយប្រាក់ច្រើន ហើយគ្រាប់បែកនុយក្លេអែរអាចប្រើប្រាស់បាននៅក្នុងករណីនេះ។ ព្រែកជីកមួយបែបនេះអាចរួមចំណែកយ៉ាងធំធេងនៅក្នុងការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច។

ការកកស្ទះចរាចរណ៍កាលពីខែមីនា 2021 នៅលើព្រែកជីក Suez

ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនៅក្រសួងការពារជាតិអាម៉េរិកគណនាឃើញថា ត្រូវការឧបករណ៍ផ្ទុះដែលមានកម្លាំង 2 ម៉េហ្គាតោនចំនួន 4 សម្រាប់ព្រែកមួយកំណាត់ៗដែលមានប្រវែង 1.6 គីឡូម៉ែត្រ។ អ្នកជំនាញនិយាយថា តួលេខនេះប្រហាក់ប្រហែលនឹងគ្រាប់បែកនុយក្លេអែរចំនួន 520 គ្រាប់ ឬ រំសេវ 1.04 ជីហ្គាតោន (មួយជីហ្គាតោនស្មើនឹងមួយពាន់លានតោន)។ ទីតាំងល្អដែលត្រូវបានស្នើ គឺតំបន់ដែលឆ្លងកាត់សមុទ្រខ្សាច់ Negev នៅអ៊ីស្រាអែល ភ្ជាប់សមុទ្រមេឌីទែរ៉ាណេទៅនឹងឈូងសមុទ្រ Aqaba បើកផ្លូវរហូតដល់សមុទ្រក្រហម និងមហាសមុទ្រឥណ្ឌា។

ការសិក្សាបឋមបង្ហាញថា វិធីសាស្ត្រខាងលើគឺអាចទៅរួច។ ប៉ុន្តែ អនុស្សារណៈរបស់អាម៉េរិកក៏បានបង្ហាញថា អាចមានបញ្ហាផ្នែកនយោបាយ ព្រោះថា ក្រុមប្រទេសអារ៉ាប់ដែលនៅជុំវិញអ៊ីស្រាអែល នឹងជំទាស់យ៉ាងខ្លាំងក្លាទៅនឹងគម្រោងនេះ។

តំបន់ព្រែកជីក Suez និងគម្រោងព្រែកជីកនុយក្លេអែរ

អនុស្សារណៈនេះត្រូវបានប្រទះឃើញនៅពេលគណៈកម្មការថាមពលនុយក្លេអែរអាម៉េរិក ស៊ើបអង្កេតលើការប្រើប្រាស់ជាតិផ្ទុះនុយក្លេអែរសន្តិភាព (PNE) ដើម្បីជីកហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធដែលមានប្រយោជន៍។ គម្រោងខាងលើបានខកខានបន្ទាប់ពីសហរដ្ឋអាម៉េរិកមើលឃើញថា ការធ្វើតេស្តជាមួយនឹង PNE ចំនួន 27 លើក គឺមានការបំភាយវិទ្យុសកម្មទៅក្នុងបរិស្ថាន៕

August 3, 2023

រកឃើញ «ផែនដីខ្នាតយក្ស» មានសីតុណ្ហភាពអាចរស់នៅបាន

«ផែនដីខ្នាតយក្ស» នេះ ស្ថិតក្នុងចំណោមភពដែលអាចទ្រទ្រង់ជីវិត និងត្រូវបានសង្កេតមើលជាលើកដំបូងដោយតេឡេស្កុបអវកាស Kepler របស់ណាសា កាលពីឆ្នាំ 2009។

ដើមឡើយ ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រជឿថា មិនមានភាវៈរស់ណាមួយនៅក្នុងភពដទៃក្រៅពីផែនដី។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់ពីផលិតបានឧបករណ៍ទំនើបៗ មនុស្សចាប់ផ្ដើមយល់ថា វត្តមានរបស់មនុស្សភពដទៃប្រាកដជាមាន ហើយអាចមានច្រើនលើសពីការនឹកគិតទៅទៀត។

គិតមកដល់បច្ចុប្បន្ន អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញ «ផែនដីខ្នាតយក្ស» ជាង 4,000 នៅក្នុងចក្រវាលដែលមនុស្សអាចសង្កេតឃើញ។ «ផែនដីខ្នាតយក្ស» ចង់សំដៅលើបណ្ដាភពដែលមានបរិស្ថានស្រដៀងនឹងផែនដី របស់មនុស្ស ប៉ុន្តែមានទំហំធំជាង។

«ផែនដីខ្នាតយក្ស» Kepler-22b

Kepler-22b គឺជាមួយក្នុងចំណោម «ផែនដីខ្នាតយក្ស» ដែលមនុស្សបានរកឃើញ។ Kepler-22b ត្រូវបានសង្កេតមើលជាលើកដំបូងកាលពីឆ្នាំ 2009 ដោយតេឡេស្កុបអវកាស Kepler របស់ទីភ្នាក់ងារអវកាសអាម៉េរិក (ណាសា)។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដែលបានរកឃើញ Kepler-22b មានឈ្មោះថា William Burrucci។

Kepler-22b ស្ថិតក្នុងកញ្ចុំផ្កាយ Cygnus ដែលមានចម្ងាយពីផែនដីប្រមាណ 638 ឆ្នាំពន្លឺ និងមានអង្កត់ផ្ចិតធំជាងផែនដី 2.4 ដង ហើយមួយឆ្នាំរបស់វាស្មើនឹង 290 ថ្ងៃនៅលើផែនដី។

Kepler-22b វិលជុំវិញផ្កាយមេដែលមានឈ្មោះថា Kepler-22។ Kepler-22 តូចជាងព្រះអាទិត្យរបស់មនុស្សបន្តិច ប៉ុន្តែមានកម្ដៅប្រហាក់ប្រហែលនឹងព្រះអាទិត្យ។ ភព Kepler-22b ត្រូវបានគណនាឃើញថា មានអាយុប្រហែល 4 ពាន់លានឆ្នាំ។

ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រទើបតែបានរកឃើញថា ភព Kepler-22b ស្ថិតនៅចម្ងាយពីផ្កាយមេប្រហែលនឹង 85% នៃចម្ងាយពីផែនដីរបស់មនុស្ស ទៅព្រះអាទិត្យ។ នេះមានន័យថា សីតុណ្ហភាពនៅលើភព Kepler-22b អាចស្មើនឹង 22 អង្សាសេ ប្រហាក់ប្រហែលនឹងផែនដី ដែលអនុញ្ញាតឱ្យមានវត្តមានទឹករាវហូរនៅលើផ្ទៃ។ Kepler-22b អាចជា «ផ្ទះទីពីរ» ដ៏សមស្របសម្រាប់មនុស្សជាតិ។ ព្រោះថា ថ្មីៗនេះ ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញថា Kepler-22b មានបរិយាកាសក្រាស់។

ធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីអាចទៅដល់ Kepler-22b?

បើសិនគិតទៅតាមល្បឿនរបស់មីស៊ីលទំនើបនាបច្ចុប្បន្នរបស់មនុស្ស (10 គីឡូម៉ែត្រ/វិនាទី) យើងនឹងត្រូវចំណាយពេលហោះហើរជាង 18 លានឆ្នាំ ទើបទៅដល់ភព Kepler-22b ហើយនេះគឺជារយៈពេលដ៏សែនយូរសម្រាប់ជីវិតមនុស្ស។

យានអវកាសដែលមានល្បឿនលឿនបំផុតនាបច្ចុប្បន្នគឺយានព្រះអាទិត្យ Parker របស់ណាសា ព្រោះថា នៅពេលទៅកាន់តែជិតព្រះអាទិត្យ ល្បឿនរបស់វាអាចកើនដល់ 692,000 គីឡូម៉ែត្រ/ម៉ោង ប្រហែលនឹង 192 គីឡូម៉ែត្រ/វិនាទី។ ក្នុងល្បឿននេះ វានឹងចំណាយពេលប្រហែលមួយលានឆ្នាំ ទើបទៅដល់ភព Kepler-22b។

នៅពេលប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យា និងយានបច្ចុប្បន្ន មនុស្សនឹងមិនអាចធ្វើដំណើរទៅដល់ភព Kepler-22b ឡើយ។ ដូច្នេះ មនុស្សត្រូវការបច្ចេកវិទ្យា និងយានអវកាសទំនើបជាងនេះរាប់លានដង ទើបអាចមានឱកាសទៅជាន់ដីរបស់ភព Kepler-22b នាពេលអនាគត៕

July 25, 2023

រង្វង់មូលបៃតងកំពុងកែប្រែសមុទ្រខ្សាច់នៅប្រទេសចិនទៅជាដីមានជីជាតិ

បណ្ដារង្វង់មូលពណ៌បៃតងដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយការស្រោចស្រព អនុញ្ញាតឱ្យកសិករដាំរុក្ខជាតិដែលមានតម្លៃខ្ពស់នៅលើសមុទ្រខ្សាច់ទំហំមួយលានហិកតា។

សមុទ្រខ្សាច់ Ulan Buh ដែលមានផ្ទៃក្រឡាមួយលានហិកតា គឺជាសមុទ្រខ្សាច់ធំជាងគេលំដាប់ទី 8 នៅប្រទេសចិន។ Ulan Buh ធ្លាប់ល្បីឈ្មោះថាជាប្រភពនៃព្យុះខ្សាច់ប្រចាំឆ្នាំដែលតែងតែវាយលុកភាគខាងជើងប្រទេសចិន។

បច្ចុប្បន្ន វិធានការជាច្រើនត្រូវបានអនុញ្ញាតដើម្បីទប់ទល់នឹងបញ្ហាខាងលើ ក្នុងនោះមានដូចជា ការរារាំងខ្យល់ និងការកែលំអបរិស្ថានធម្មជាតិជាដើម ហើយបណ្ដារង្វង់មូលពណ៌បៃតងនេះគឺជាលទ្ធផលនៃកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងខាងលើ ក៏ដូចជាសកម្មភាពស្រោចស្រពដំណាំរបស់ពលរដ្ឋក្នុងតំបន់។ ចំពោះការដាំដុះ ការស្រោចស្រពតាមបែបបាញ់ទឹកជារង្វង់មូលនេះគឺជាវិធីដែលមានប្រសិទ្ធភាពនៅក្នុងការរក្សាទឹក។

ដោយការប្រឹងប្រែងដើម្បីកែលំអលក្ខខណ្ឌធម្មជាតិ ដីជាង 30,000 ហិកតានៅតំបន់សមុទ្រខ្សាច់ Ulan Buh នេះ ត្រូវបានប្រើប្រាស់ដើម្បីដាំរុក្ខជាតិដែលមានគុណភាពខ្ពស់ ដែលភាគច្រើនគឺជាស្រូវសាលី, ស្មៅ leymus chineensis និងស្មៅ alfalfa ជាដើម។ បរិមាណនៃដំណាំខាងលើ រកប្រាក់ចំណូលប្រចាំឆ្នាំបានលើសពី 97.7 លានដុល្លារអាម៉េរិក។

បច្ចុប្បន្ន បណ្ដាញឧស្សាហកម្មមួយដែលរួមមានទាំងការដាំដុះ ការបណ្ដុះពូជ ការទិញ និងលក់ផលិតផលកសិកម្មនៅតំបន់ខាងលើត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីសម្រេចបានគោលដៅរួមចំណែកក្នុងការគ្រប់គ្រងសមុទ្រខ្សាច់ និងកសិកម្ម។

បណ្ដារង្វង់មូលពណ៌បៃតងខាងលើ មានទីតាំងស្ថិតនៅក្នុងស្រុក Dengkou របស់ទីក្រុង Bayannur ក្នុងតំបន់ស្វយ័តម៉ុងហ្គោលីខាងក្នុង នៅភាគខាងជើងប្រទេសចិន៕

July 25, 2023

ចិនសាងសង់អគារគ្មានទំនាញផែនដីកម្ពស់រាប់សិបម៉ែត្រ

ក្រុមអ្នកជំនាញរបស់ប្រទេសចិន កំពុងតែសាងសង់មូលដ្ឋានថ្មីដើម្បីបម្រើដល់ការពិសោធដែលទាក់ទងនឹងដែនទំនាញផែនដី រួមចំណែកក្នុងការសិក្សាស្រាវជ្រាវទីអវកាស។

មូលដ្ឋានពិសោធន៍មីក្រូទំនាញជាមួយនឹងអេឡិចត្រូម៉ាញ៉េទិច (Microgravity Experiment Facility with Electromagnetic Launch – MEFEL) នៅទីក្រុងប៉េកាំង មានកម្ពស់ 40 ម៉ែត្រ ប្រើប្រាស់ម៉ាស៊ីនពិសេសដែលនាំវត្ថុឡើង-ចុះ និងទទួលបទពិសោធន៍នៃស្ថានភាពដែលស្ទើរតែមិនមានទំនាញផែនដីក្នុងរយៈពេល 4 វិនាទី។ នេះបើតាមការចុះផ្សាយរបស់ SCMP កាលពីថ្ងៃទី 20 កក្កដា 2023។

MEFEL អាចឱ្យធ្វើការពិសោធ 100 ដង/ថ្ងៃ និងចំណាយអគ្គិសនីប្រហែលតែ 1 គីឡូវ៉ាត់ម៉ោងប៉ុណ្ណោះសម្រាប់ការពិសោធមួយ។ វាក៏អាចបង្កើតកម្លាំងទំនាញស្រាលដើម្បីធ្វើត្រាប់តាមលក្ខខណ្ឌធម្មជាតិនៅលើព្រះចន្ទ និងភពអង្គារ។

កាលពីឆ្នាំ 2019 មូលដ្ឋានដំបូងដែលស្ថិតក្នុងប្រភេទ MEFEL ចាប់ផ្ដើមដំណើរការនៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ និងមានឈ្មោះថា Einstein – Elevator។ អគារនេះមានកម្ពស់ 40 ម៉ែត្រ អាចឱ្យទទួលបទពិសោធន៍ស្ថានភាពគ្មានទំនាញប្រហែល 4 វិនាទី ហើយអាចធ្វើការពិសោធបាន 300 ដង/ថ្ងៃ។

ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រចិន បានចាប់ផ្ដើមអភិវឌ្ឍ MEFEL តាំងពីឆ្នាំ 2017។ ពួកគេប្រើប្រាស់ម៉ាស៊ីនប្រវែង 3 ម៉ែត្រ ដើម្បីបង្កើតបរិស្ថានគ្មានទំនាញក្នុងរយៈពេលខ្លី។ នៅខាងក្នុង MEFEL ឈុតសម្រាប់ពិសោធន៍នឹងផ្ដល់បរិស្ថានមានទំនាញផែនដីស្មើនឹង 1/100,000 នៃកម្រិតទំនាញធម្មតានៅលើផែនដី ក្នុងរយៈពេល 4 វិនាទី។

ក្រុមវិស្វករចិន ក៏ពុងតែអភិវឌ្ឍ MEFEL ជំនាន់ថ្មី ដែលគ្រោងនឹងអាចបង្កើតស្ថានភាពគ្មានទំនាញឱ្យបានដល់ 20 វិនាទី និងទម្ងន់អតិបរមាសម្រាប់ការពិសោធ នឹងឡើងដល់ 500 គីឡូក្រាម៕

July 21, 2023

ការបាញ់បង្ហោះយានចុះចតលើឋានព្រះចន្ទរបស់ឥណ្ឌា នឹងធ្វើឡើងនៅថ្ងៃនេះ

យោងតាមអង្គការស្រាវជ្រាវអវកាសឥណ្ឌា (ISRO) បេសកកម្ម Chandrayann 3 បានដោះស្រាយបញ្ហាធំរួចរាល់ហើយនៅមុនកាលបរិច្ឆេទនៃការបាញ់បង្ហោះដែលគ្រោងនឹងធ្វើឡើងនៅល្ងាចថ្ងៃទី 14 កក្កដា 2023។

បេសកកម្ម Chandrayaan 3 កំណត់គោលដៅនាំយានអវកាសរបស់ឥណ្ឌា ទៅចុះចតលើផ្ទៃព្រះចន្ទដោយជោគជ័យជាលើកដំបូង។ «ការវាយតម្លៃចំពោះការត្រៀមខ្លួនសម្រាប់បេសកកម្ម បានចប់សព្វគ្រប់។ ការបាញ់បង្ហោះក៏ទទួលបានការអនុញ្ញាត» ISRO ប្រកាសនៅលើ Twitter ដូច្នេះ។

ការបាញ់បង្ហោះគ្រោងនឹងធ្វើឡើងនៅលើកោះ Sriharikota ក្បែរឆ្នេរសមុទ្រភាគខាងកើតរបស់ប្រទេសឥណ្ឌា នៅវេលាម៉ោង 16 និង 05 នាទី ថ្ងៃទី 14 កក្កដា (ម៉ោងនៅកម្ពុជា) ដោយប្រើប្រាស់រ៉ុក្កែត LVM3។ ក្នុងបេសកកម្ម Chandrayaan 3 យានអវកាស-រ៉ូបូត នឹងចុះចតនៅក្បែរប៉ូលខាងត្បូងរបស់ព្រះចន្ទ នៅចុងខែសីហា 2023។ បើសិនជាគ្រប់យ៉ាងដំណើរការល្អ ឥណ្ឌានឹងក្លាយជាប្រទេសទីបួនដែលចុះចតលើឋានព្រះចន្ទដោយជោគជ័យ បន្ទាប់ពីសហរដ្ឋអាម៉េរិក សូវៀត និងចិន។

យានចុះចតរបស់ឥណ្ឌា នឹងប្រមូលទិន្នន័យច្រើនប្រភេទទាក់ទងនឹងបរិស្ថានជុំវិញ ដោយប្រើប្រាស់ឧបករណ៍វិទ្យាសាស្ត្រទំនើប។

Chandrayaan 3 គឺជាបេសកកម្មព្រះចន្ទទីបីរបស់ប្រទេសឥណ្ឌា និងជាការប្រឹងប្រែងលើកទីពីរដើម្បីអាចចុះចតលើឋានព្រះចន្ទដោយជោគជ័យ។ ការប្រឹងប្រែងលើកដំបូងត្រូវបានធ្វើឡើងកាលពីខែកញ្ញា 2019 និងបញ្ចប់ដោយបរាជ័យ នៅពេលយានចុះចត-រ៉ូបូតរបស់ Chandrayaan 2 ទម្លាក់ខ្លួនទៅបុកនឹងផ្ទៃព្រះចន្ទពេញមួយទំហឹង។

Chandrayaan 2 ក៏មានទាំងយានអវកាសដែលគោចរជុំវិញគន្លងតារាវិថីព្រះចន្ទ ដែលបច្ចុប្បន្នកំពុងប្រមូលទិន្នន័យនៅជុំវិញឋាននេះ។ Chandrayaan 3 មិនមានយានគោចរលើគន្លងតារាវិថី ប៉ុន្តែម៉ូឌុលរុញច្រានរបស់បេសកកម្មនេះនឹងនាំឧបករណ៍ស្រាវជ្រាវផែនដីពីចម្ងាយទៅជាមួយ។ ទិន្នន័យដែលវាប្រមូលបាននឹងមានប្រយោជន៍សម្រាប់បេសកកម្មបន្ទាប់៕

July 14, 2023

ចិនបង្កើតម៉ាស៊ីនរថភ្លើងដំណើរការដោយអ៊ីដ្រូសែន «ខ្លាំងបំផុតលើពិភពលោក»

ក្បាលម៉ាស៊ីនអ៊ីដ្រូសែនដំបូងរបស់ប្រទេសចិន Ningdong ដែលកែច្នៃពីម៉ាស៊ីនចំហេះក្នុង បានចាកចេញពីរោងចក្រ Datong ជាក្រុមហ៊ុនបុត្រសម្ព័ន្ធរបស់ CRRC កាលពីថ្ងៃទី 15 មិថុនា 2023។

សារព័ត៌មាន SCMP បានរាយការណ៍ថា Ningdong ត្រូវបានបង្ហាញថាជាក្បាលម៉ាស៊ីនដែលដំណើរការដោយអ៊ីដ្រូសែនកម្លាំងខ្លាំងបំផុតលើពិភពលោក ដែលមានសក្ដានុពលធំធេងក្នុងការជំនួសម៉ាស៊ីនរថភ្លើងទាំងអស់ដែលដំណើរការដោយប្រេងសាំងនៅប្រទេសចិន។ វាអាចផ្ទុកអ៊ីដ្រូសែនចំនួន 270 គីឡូក្រាម និងបើកបរបន្តបន្ទាប់រយៈពេល 190 ម៉ោង។

«អ៊ីដ្រូសែនគឺជាថាមពលស្អាត អាចកកើតឡើងវិញ។ ការចំណាយលើការប្រើប្រាស់ក្បាលម៉ាស៊ីនរថភ្លើងដំណើរការដោយអ៊ីដ្រូសែន គឺប្រហាក់ប្រហែលនឹង ½ នៃការចំណាយលើម៉ាស៊ីនចំហេះក្នុង» Liang Zhenzhong អគ្គនាយករងរបស់ CRRC Datong បញ្ជាក់ដូច្នេះ។

ម៉ាស៊ីនអ៊ីដ្រូសែនដំណើរការនៅពេលឧស្ម័នអ៊ីដ្រូសែនប្រតិកម្មជាមួយនឹងអុកស៊ីសែននៅក្នុងថ្មផ្ទុកថាមពល បង្កើតបានជាអគ្គិសនី និងចំហាយទឹក។ អនុផលរបស់ប្រតិកម្មនេះមិនប៉ះពាល់ដល់បរិស្ថាន ដោយសារបំភាយតែកម្ដៅ និងទឹក។

រថភ្លើងអ៊ីដ្រូសែនដឹកអ្នកដំណើរដំបូងគេលើពិភពលោកបានធ្វើសកម្មភាពពាណិជ្ជកម្មតាំងពីឆ្នាំ 2018 និងធ្វើដំណើរបានជាង 220,000 គីឡូម៉ែត្រ នៅ 8 ប្រទេសក្នុងដំតន់អឺរ៉ុប គិតត្រឹមខែមករា 2023។ នេះបើយោងតាមក្រុមផលិតរថភ្លើងបារាំង Alstom។

June 19, 2023

អ្នកជំនាញរបស់ណាសាថា ព្រះចន្ទអាចមានភាវៈរស់ ពិសេសគឺប្រភពរបស់វា

ភាវៈរស់ក្រៅភពផែនដីមិនមែននៅឆ្ងាយឡើយ តែអាចស្ថិតនៅលើភពរណបរបស់ផែនដី នោះគឺព្រះចន្ទរបស់មនុស្ស។

ប៉ូលខាងត្បូងរបស់ព្រះចន្ទក្លាយជាចំណុចដ៏ទាក់ទាញសម្រាប់បណ្ដាប្រទេសមហាអំណាចអវកាស ពិសេសនៅពេលទីភ្នាក់ងារអវកាសអាម៉េរិក (ណាសា) រៀបគម្រោងនាំមនុស្សឡើងទៅជាន់ដីព្រះចន្ទតាមរយៈបេសកកម្ម Artemis។

ថ្មីៗនេះ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រមួយរូបរបស់ណាសា បានចែករំលែកព័ត៌មានដ៏គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលមួយ នោះគឺ នៅលើឋានព្រះចន្ទអាចមានភាវៈរស់ បើទោះមានលក្ខខណ្ឌមិនអំណោយផលសម្រាប់ជីវិត។

យោងតាម Business Insider អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ Prabal Saxena របស់អង្គការណាសា ឱ្យដឹងថា ជីវិតរបស់សត្វល្អិតអាចមានវត្តមាននៅក្នុងបរិស្ថានអាក្រក់ដូចនៅលើព្រះចន្ទ។ លោក Prabal បន្ថែមថា រណ្ដៅនានានៅលើផ្ទៃព្រះចន្ទទំនងជាបានផ្ដល់ជាជម្រកល្អសម្រាប់សត្វល្អិតទាំងនោះ ពិសេសគឺនៅប៉ូលខាងត្បូងដែលពន្លឺព្រះអាទិត្យមិនអាចទៅដល់។

លោក Prabal និងសហការីយល់ថា សត្វល្អិតទាំងនេះមានប្រភពមកពីទីអវកាស ពិសេសគឺផែនដីតែម្ដង។ សត្វល្អិតទាំងនេះ បើសិនជាមាន ពួកវាប្រហែលជាបានទៅកាន់ឋានព្រះចន្ទតាមរយៈយានអវកាស ក្នុងនោះមានយានចុះចតដូចជា Apollo របស់សហរដ្ឋអាម៉េរិក កាលពីឆ្នាំ 1969 ជាដើម។ ប្រសិនបើពេលនេះពុំមានសត្វល្អិត នៅថ្ងៃខាងមុខ ព្រះចន្ទក៏នៅតែមានវត្តមានរបស់ភាវៈរស់ ព្រោះថា អនាគត មនុស្សនឹងបង្កើនវត្តមានរបស់ខ្លួននៅទីនោះ៕

June 16, 2023

រោងចក្រដំបូងគេបង្អស់នៅក្នុងទីអវកាស ចាប់ផ្ដើមដំណើរការ

(សហរដ្ឋអាម៉េរិក) – ក្រុមហ៊ុន Varda Space Industries នឹងផលិតឱសថ រួមនឹងវត្ថុធាតុផ្សេងៗទៀតនៅលើគន្លងតារាវិថីផែនដី តាមរយៈកាប៊ីនដែលហោះអមនឹងផ្កាយរណប។

ក្រុមហ៊ុន Varda Space Industries នៅរដ្ឋ California ប្រកាសថា បានទទួលជោគជ័យក្នុងការបាញ់បង្ហោះ W-Seres 1 ដែលជាផ្កាយរណបដំបូងរបស់ខ្លួន ឡើងទៅកាន់គន្លងគោចរផែនដី។ ក្រុមហ៊ុននេះកំពុងឆ្ពោះទៅរកការផលិតវត្ថុធាតុជាច្រើននៅក្នុងទីអវកាស។ វត្ថុធាតុទាំងនេះមិនអាចបង្កើតឡើងនៅលើផែនដី ឬអភិវឌ្ឍឆាប់រហ័សជាមួយនឹងគុណភាពខ្ពស់ជាង ធៀបនឹងនៅក្នុងស្ថានភាពគ្មានទំនាញផែនដី។

ផ្ទាំងសូឡារបស់រោងចក្រដំបូងក្នុងអវកាសនេះ បានបែរទៅរកព្រះអាទិត្យ និងចាប់ផ្ដើមពន្លាតខ្លួន។ នេះបើតាមការឱ្យដឹងរបស់ Varda បន្ទាប់ពីផ្កាយរណបបានហោះចូលដល់គន្លងគោចរ នៅក្នុងបេសកកម្ម Transporter-8 របស់ SpaceX កាលពីថ្ងៃទី 13 មិថុនា 2023។

ផ្កាយរណប W-Series 1 ត្រូវបានបំពាក់កាប៊ីនទម្ងន់ 90 គីឡូក្រាម ដែលត្រូវបានរចនាឡើងដើម្បីស្រាវជ្រាវឱសថ។ កាប៊ីននេះនឹងផ្ដាច់ខ្លួន មុនពេលចាប់ផ្ដើមហោះហើរក្នុងអវកាស ប៉ុន្តែនៅតែភ្ជាប់ជាមួយនឹងបណ្ដាញថាមពល កម្លាំងរុញច្រាន និងទំនាក់ទំនងចាំបាច់ដើម្បីកំណត់ទិស។ ក្នុងភារកិច្ចដំបូង បណ្ដាញខាងលើត្រូវបានផ្គត់ផ្គង់ដោយក្រុមហ៊ុន Rocket Lab។ បន្ទាប់មក ការពិសោធនឹងត្រូវបានធ្វើឡើងដោយរ៉ូបូតក្នុងកាប៊ីន។

សកម្មភាពរបស់ Varda គឺយោងទៅតាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រដែលបញ្ជាក់ថា ប្រូតេអ៊ីនក្នុងអវកាសអាចកកើតរចនាសម្ព័ន្ធល្អជាងធៀបនឹងនៅលើផែនដី ដោយសារតែបរិស្ថានមាន និងគ្មានទំនាញផែនដី។

បេសកកម្មដំបូងរបស់ Varda នឹងផ្ដោតទៅលើការអភិវឌ្ឍ ritonavir ក្នុងអវកាស។ Ritonavir គឺជាថ្នាំដែលតែងត្រូវបានប្រើប្រាស់សម្រាប់ប្រឆាំងនឹង HIV ដែលជាវីរុសបង្កឱ្យមានជំងឺអេដស៍ ប៉ុន្តែប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ វាក៏ត្រូវបានប្រើប្រាស់ដើម្បីព្យាបាលជំងឺកូវីដ-19។

ក្រោយពីការពិសោធរបស់ Varda បានបញ្ចប់ កាប៊ីននេះនឹងត្រូវបានផ្កាយរណបរុញទម្លាក់មកកាន់ផែនដី និងចុះចតដោយប្រើប្រាស់ឆត្រយោង មុនពេលអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រប្រមូលយកវត្ថុធាតុឱសថ។

ក្រុមហ៊ុន Varda ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយអតីតវិស្វករអេឡិចត្រូនិចអាកាសចរណ៍របស់ SpaceX លោក Will Bruye និង Delian Asparouhov។ គោលដៅរបស់ពួកគេគឺបង្កើតផលិតផលនានានៅក្នុងអវកាស ដែលរោងចក្រនៅលើផែនដីមិនអាច ឬពិបាកធ្វើបានល្អ៕

June 15, 2023

អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញវិធីបង្កើតអគ្គិសនីពីបរិយាកាស

បច្ចេកវិទ្យាដែលប្រកបដោយបដិវត្តន៍ និងត្រូវបានហៅថា «បាតុភូត Air-Gen» នេះ ប្រើប្រាស់សំណើមក្នុងបរិយាកាសដើម្បីបង្កើតបានជាថាមពលកកើតឡើងវិញ។

ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្ររកឃើញថា ស្រទាប់ប្រូតេអ៊ីនស្ដើងមួយដែលហៅថា «វត្ថុធាតុណាណូ» អាចបង្កើតអគ្គិសនីតាមរយៈការប្រើប្រាស់ថាមពលពីចំហាយទឹកដែលមាននៅក្នុងខ្យល់។ «វត្ថុធាតុណាណូ» នេះ ដើរតួនាទីដូចទៅនឹងវត្ថុចម្លងអគ្គិសនី អាចចម្រាញ់យកថាមពលអគ្គិសនីពីសំណើមដែលនៅជុំវិញ។

នៅពេលមូលេគុលទឹកប៉ះនឹងស្រទាប់ប្រូតេអ៊ីនស្ដើង វានឹងត្រូវឆ្លងកាត់ដំណើរប្រតិកម្មគីមីជាច្រើន ដែលចុងក្រោយក៏បង្កើតបានជាអគ្គិសនី។ ដំណើរការនេះចេះតែកើតឡើងមិនដាច់ ឱ្យតែ «វត្ថុធាតុណាណូ» ប៉ះនឹងបរិយាកាសដែលមានសំណើម។

«បាតុភូត Air-Gen» ដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍នេះ បើកផ្លូវសម្រាប់ការទាញយកថាមពលមិនចេះរីងស្ងួត និងអាចជាបដិវត្តន៍ដ៏ធំមួយនៅក្នុងវិស័យថាមពលស្អាតរបស់ពិភពលោក។

បច្ចេកវិទ្យាថ្មីបំផុតដែលយោងទៅលើបាតុភូតខាងលើនេះនឹងជួយដោះស្រាយបញ្ហាធំៗជាច្រើនដែលមនុស្សលោកកំពុងប្រឈម រួមមានជាអាទិ៍ បញ្ហាបំភាយកាបូនដែលនាំឱ្យផែនដីឡើងកម្ដៅ បញ្ហាបរិស្ថាន បញ្ហាខ្វះអគ្គិសនីប្រើប្រាស់។ល។

June 6, 2023

បន្ទប់ពិសោធន៍ភពអង្គារ/ព្រះចន្ទ ជម្រៅជាងមួយគីឡូម៉ែត្រក្រោមដី

(អង់គ្លេស) – ផ្លូវរូងជ្រៅក្រោមដីនៅតំបន់ Yorkshire ខាងជើង ផ្ដល់ឱកាសដ៏ពិសេសដើម្បីស្រាវជ្រាវអំពីរបៀបដែលមនុស្សអាចរស់នៅ និងធ្វើសកម្មភាពនៅលើឋានព្រះចន្ទ និងភពព្រះអង្គារ។

ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវនៅសាកលវិទ្យាល័យ Birmingham អនុវត្តកម្រោង Bio-SPHERE នៅក្នុងមូលដ្ឋានស្រាវជ្រាវជម្រៅ 1.1 គីឡូម៉ែត្រ ដែលស្ថិតក្នុងរូងក្រោមដីជ្រៅបំផុតមួយនៅប្រទេសអង់គ្លេស។ នេះបើតាម Phys.org ចុះផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី 23 ឧសភា 2023។

គម្រោងនេះត្រូវបានធ្វើឡើងក្នុងបំណងស្វែងយល់អំពីវិទ្យាសាស្ត្រ និងវេជ្ជសាស្ត្រដែលអាចនឹងប្រព្រឹត្តទៅដោយរបៀបណានៅក្នុងបរិស្ថានពោរពេញដោយការលំបាកនៅលើឋានព្រះចន្ទ និងភពអង្គារ។ នេះគឺជាមូលដ្ឋានដំបូងក្នុងចំណោមមូលដ្ឋានពិសោធន៍ថ្មីដែលស្រាវជ្រាវរកវិធីជួយឱ្យមនុស្សធ្វើការ និងរស់នៅដោយមានសុខភាពល្អក្នុងបេសកកម្មអវកាសយូរអង្វែងរបស់មនុស្ស នៅលើភពដទៃ។

ក្រុមស្រាវជ្រាវខាងលើបានសហការជាមួយបន្ទប់ពិសោធន៍ក្រោមដី Boulby របស់ក្រុមប្រឹក្សាមូលដ្ឋានវិទ្យាសាស្ត្រ និងបច្ចេកវិទ្យា ដោយមានការជួយគាំទ្ររបស់ក្រុមហ៊ុនរុករករ៉ែ Boulby, ICL-UK។

គម្រោង Bio-SPHERE ប្រើប្រាស់បណ្ដាញផ្លូវរូងក្រោមដីទំហំ 3,000 ម៉ែត្រការ៉េ នៅក្បែរបន្ទប់ពិសោធន៍ Boulby ឆ្លងកាត់សិលាកម្ទេចកំណក្រោមដីអាយុកាល 205 លានឆ្នាំ៕

May 25, 2023

ផែនដីអាចនឹងត្រូវម៉ាស៊ីនត្រជាក់ «ដុតកម្ដៅ» នៅអនាគត

បើសិនជាម៉ាស៊ីនត្រជាក់នៅតែប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាបញ្ចុះកម្ដៅដូចបច្ចុប្បន្ន ពេលដែលតម្រូវការប្រើប្រាស់កាន់តែកើនឡើង គ្រានោះផែនដីអាចនឹងត្រូវឆ្អិនដូចបាយមិនខាន។

ទីភ្នាក់ងារថាមពលអន្តរជាតិ (IEA) បានព្យាករថា ពិភពលោកឆ្នាំ 2023 មានម៉ាស៊ីនត្រជាក់ជាងពីរពាន់លានគ្រឿង, ឆ្នាំ 2030 នឹងមានបីពាន់លានគ្រឿង និងឆ្នាំ 2040 នឹងមានជាងបួនពាន់លានគ្រឿង។ ការប្រើប្រាស់ម៉ាស៊ីនត្រជាក់ត្រូវបានវាយតម្លៃថា ជួយលើកកម្ពស់សុខភាព និងបង្កើនសមត្ថភាព និងប្រសិទ្ធភាពការងារ។ ក៏ប៉ុន្តែ តម្រូវការប្រើប្រាស់ថាមពលដើម្បីដំណើរការម៉ាស៊ីនត្រជាក់ រួមនឹងវត្ថុធាតុធ្វើឱ្យត្រជាក់នៅក្នុងបច្ចេកវិទ្យារបស់ម៉ាស៊ីនត្រជាក់បច្ចុប្បន្ន ក៏បង្កផលវិបាកច្រើនដល់អាកាសធាតុ។

Abhas Jha អ្នកជំនាញរបស់ធនាគារពិភពលោកផ្នែកបម្រែបម្រួលអាកាសធាតុនៅសិង្ហបុរី បានអះអាងថា «បើសិនជាស្ដង់ដាស្ដីពីប្រសិទ្ធភាពមិនត្រូវបានកែលំអ ផែនដីនឹងត្រូវក្ដៅដល់ឆ្អិន ទៅតាមន័យធៀប»។

យោងតាម Bloomberg តំបន់ក្រីក្រធំៗមួយចំនួនលើពិភពលោកក៏ជាកន្លែងដែលមានអាកាសធាតុក្ដៅបំផុត។ ប៉ុន្តែ នៅក្នុងតំបន់ទាំងនេះ ប្រាក់ចំណូលរបស់ប្រជាជនកំពុងតែមានការកើនឡើង ហើយម៉ាស៊ីនត្រជាក់ក៏ក្លាយជាទំនិញដែលមនុស្សរាប់សិបលាននាក់អាចទិញបាន។

នេះក៏ជាមូលហេតុនៅពីក្រោយការលក់ដាច់ខ្លាំងរបស់ម៉ាស៊ីនត្រជាក់នាពេលកន្លង និងអនាគត។ បណ្ដាប្រទេសមានដូចជា ចិន និងឥណ្ឌាជាដើម ត្រូវបានព្យាករថា គឺជាទីផ្សារធំបំផុតរបស់ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិចមួយនេះនៅក្នុងអំឡុងច្រើនឆ្នាំខាងមុខ។

នៅក្នុងម៉ាស៊ីនត្រជាក់បច្ចុប្បន្ន hydrofluorocarbons (HFC) គឺមួយក្នុងចំណោមវត្ថុធាតុធ្វើឱ្យត្រជាក់ដែលកំពុងពេញនិយម ប៉ុន្តែធាតុដែលអាចធ្វើឱ្យផែនដីឡើងកម្ដៅខ្ពស់ជាង 1,000 ដង បើធៀបនឹង carbon dioxide។ អ្នកស្រាវជ្រាវបានគណនាឃើញថា បើសិនមិនកាត់បន្ថយការពឹងផ្អែកលើ HFC នោះនឹងនាំទៅរកការឡើងកម្ដៅបន្ថែមកន្លះអង្សាសេនៅចុងសតវត្សរ៍នេះ ហើយប្រការនេះនឹងធ្វើឱ្យបញ្ហាអាកាសធាតុអាក្រក់ៗកើតឡើងញឹកញាប់ជាងបច្ចុប្បន្ន ក្នុងនោះមានដូចជា ខ្យល់ព្យុះ គ្រោះរាំងស្ងួត និងរលកកម្ដៅជាដើម។

ដើម្បីជំនួស HFC វិស័យឧស្សាហកម្មម៉ាស៊ីនត្រជាក់ត្រូវការវត្ថុធាតុបញ្ចុះកម្ដៅមួយផ្សេងទៀតដែលមិនសូវបង្កផលវិបាកដល់បរិស្ថាន។ បច្ចុប្បន្ន ក្រុមហ៊ុន Chemours និង Honeywell កំពុងផលិតវត្ថុធាតុបញ្ចុះកម្ដៅបៃតងនេះ។ ក្រៅពីបណ្ដាក្រុមហ៊ុនខាងលើ ក្រុមហ៊ុន Daikin និង Mitsubishi ក៏កំពុងអភិវឌ្ឍផលិតផលបែបនេះ។ សង្ឃឹមថា អនាគត ផែនដីនឹងមិនឡើងកម្ដៅខ្លាំងដោយសារតែសារធាតុ HFC៕

May 24, 2023

Tag: បរិស្ថាន