អវកាស - La Reine Media

យានហោះអវកាសរបស់ Sierra Space បានត្រៀមរួចហើយសម្រាប់ជើងហោះហើរដំបូង

(សហរដ្ឋអាម៉េរិក) – យន្តហោះ Dream Chaser ដែលមានជំនាញខាងដឹកទំនិញឡើងទៅកាន់ ISS នឹងបំពាក់ម៉ាស៊ីនរ៉ុក្កែតតូចៗជាច្រើនគ្រឿង អាចដឹកទំនិញបាន 5,550 គីឡូក្រាមក្នុងមួយជើង។

Dream Chaser ដែលជាយន្តហោះអវកាសពាណិជ្ជកម្មផលិតដោយក្រុមហ៊ុន Sierra Space នៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក កំពុងឆ្ពោះទៅជិតដល់ថ្ងៃបាញ់បង្ហោះ។ Dream Chaser ដែលត្រូវបានអភិវឌ្ឍដើម្បីបំពេញភារកិច្ចបាន 15 ជើង នឹងដឹកជញ្ជូនទំនិញឡើងទៅកាន់ស្ថានីយអវកាសអន្តរជាតិ (ISS) ហើយអាចដើរតួនាទីសំខាន់ចំពោះបណ្ដាស្ថានីយអវកាសនាពេលអនាគត។ នេះបើតាម Interesting Engineering ចុះផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី 02 វិច្ឆិកា 2023។

យន្តហោះអវកាសនេះមានដងខ្លួនប្រវែង 9 ម៉ែត្រ និងស្លាបប្រវែង 7 ម៉ែត្រ។ ស្លាបរបស់វាអាចបត់បាន អនុញ្ញាតឱ្យគេប្រើប្រាស់វាដូចទៅនឹងទំនិញដែលដាក់លើរ៉ុក្កែត។ Dream Chaser ត្រូវបានណាសាជ្រើសរើសជាយានដឹកទំនិញទីបីសម្រាប់ឆ្នាំ 2026។ វាក៏នឹងត្រូវបានប្រើប្រាស់ក្នុងការដឹកសំរាមពី ISS មកបញ្ឆេះចោលក្នុងស្រទាប់បរិយាកាសផែនដីផងដែរ។

តាមផែនការ ជើងហោះហើរដំបូងរបស់ Dream Chaser នឹងធ្វើឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ 2019 ប៉ុន្តែត្រូវអាក់ខានច្រើនលើកដោយសារបញ្ហាកូវីដ-19។ វានឹងត្រូវបានដឹកទៅកាន់មជ្ឈមណ្ឌលសាកល្បង Neil Armstrong របស់ណាសា នៅ Ohio ដើម្បីធ្វើតេស្តពីមួយទៅបីខែ មុនពេលវិលត្រលប់ទៅកាន់មជ្ឈមណ្ឌលអវកាស Kennedy នៅ Florida ដើម្បីធ្វើការហោះហើរជើងដំបូងដែលគ្រោងនឹងធ្វើឡើងនៅខែមេសាឆ្នាំក្រោយ តាមរយៈរ៉ុក្កែត Vulcan របស់ក្រុមហ៊ុន United Launch Alliance៕

November 3, 2023

ណាសារកឃើញផ្កាយពីរដួងបុកគ្នាយ៉ាងខ្លាំងក្លារហូតដល់ «បង្កើតបានជាមាស»

ដោយការប្រើប្រាស់តេឡេស្កុបអវកាស James Webb (JWST) ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញករណីផ្ទុះកាំរស្មីហ្គាម៉ា (GRB) ដ៏មហាចែងចាំង។ នេះគឺជាករណីប៉ះទង្គិចគ្នាដ៏ខ្លាំងក្លារវាងផ្កាយណឺត្រុងពីរដួង។

ករណីផ្ទុះក្នុងទីអវកាសដ៏កម្រដែលត្រូវបានហៅថា គីឡូណូវ៉ា (Kilonova) នេះ ខ្លាំងរហូតដល់អាចបង្កើតបានជាមាស ប្លាទីន និងអ៊ុយរ៉ាញ៉ូមក្នុងទីអវកាស។

ការស្លាប់របស់ផ្កាយណឺត្រុងពីរដួង

ករណីផ្ទុះគីឡូណូវ៉ា កើតឡើងនៅពេលផ្កាយណឺត្រុងពីរដួង (ជាផ្កាយខ្នាតយក្សដែលត្រូវបែកធ្លាយ) ស្រូបទាញគ្នា ហើយចុងក្រោយក៏ប៉ះទង្គិចនឹងគ្នា។ ការប៉ះទង្គិចខ្លាំងក្លានេះត្រូវបានហៅថា ការផ្ទុះកាំរស្មីហ្គាម៉ា ដែលបញ្ចេញរលកថាមពលនៃកាំរស្មីអ៊ុលត្រាវីយូឡេ អ៊ីនហ្វ្រារ៉េដ និងកាំរស្មីអ៊ិច។ ករណីផ្ទុះនេះត្រូវបានណាសាដាក់ឈ្មោះឱ្យថា GRB 230307A។

អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រប្រើប្រាស់តេឡេស្កុបអវកាស James Webb (JWST) ក្នុងការតាមរកករណីផ្ទុះកាំរស្មីហ្គាម៉ា (GRB) ដ៏មហាចែងចាំងនេះ។

ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រខាងលើបានប្រើប្រាស់តេឡេស្កុបអវកាស James Webb ដើម្បីតាមដានការធ្វើដំណើររបស់បណ្ដាផ្កាយណឺត្រុង មុនពេលពួកវាផ្ទុះ។ ពួកវាគឺជាផ្កាយពីរដួងនៅក្នុងប្រព័ន្ធផ្កាយភ្លោះដែលស្ថិតនៅក្នុងកាឡាក់ស៊ីរាងគូទខ្យងមួយ។ ផ្កាយមួយដួងក្នុងចំណោមនេះបានផ្ទុះ បន្សល់ទុកផ្កាយណឺត្រុងមួយដួង ហើយក្រោយមក ការផ្ទុះនេះក៏បានកើតឡើងចំពោះផ្កាយដែលនៅសល់។

អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រមានបំណងស្វែងរកបន្ថែមនូវករណីប៉ះទង្គិចនានាដែលបង្កើតបានជាការផ្ទុះកាំរស្មីហ្គាម៉ា ដើម្បីកំណត់មូលហេតុ ក៏ដូចជាឱ្យដឹងច្បាស់ថា តើធាតុនានាមានការពាក់ព័ន្ធទៅនឹងដំណើរការនេះ ឬអត់៕

November 1, 2023

អ្នកអវកាសចិនត្រលប់មកកាន់ផែនដី ក្រោយពីនៅលើស្ថានីយអវកាសបានប្រាំខែ

(ប្រទេសចិន) -អវកាសចរ 3 រូបនៃបេសកកម្ម Shenzhou 16 ត្រលប់មកកាន់ផែនដីវិញដោយសុវត្ថិភាពកាលពីព្រឹកមិញ បន្ទាប់ពីបានរស់នៅ និងធ្វើការរយៈពេល 5 ខែនៅលើស្ថានីយអវកាស Tiangong។

យោងតាមការប្រកាសរបស់ទីភ្នាក់ងារអវកាសមានមនុស្សបើកបរចិន (CMSA) ក្រុមអ្នកអវកាសដែលរួមមាន Jing Haipeng, Zhu Yangzhu និង Gui Haichao បានចុះចតដោយកាប៊ីនឆ្លងកាត់បរិយាកាសរបស់យានអវកាស Shenzhou 16 នៅលើទីលានចុះចត Dongfeng កាលពីវេលាម៉ោង 7 និង 10 នាទី ថ្ងៃទី 31 តុលា (ម៉ោងនៅកម្ពុជា)។

ក្រុមអ្នកអវកាស Shenzhou 16 ត្រូវបានបាញ់បង្ហោះឡើងទៅកាន់ស្ថានីយអវកាស Tiangong ដោយរ៉ុក្កែត Long March 2F កាលពីខែឧសភា 2023។ ពួកគេបានបំពេញការងាររយៈពេល 5 ខែនៅលើស្ថានីយនេះ។ ចំណែក ក្រុម Shenzhou 17 នឹងធ្វើការរយៈពេល 6 ខែនៅលើស្ថានីយ Tiangong ។

ស្ថានីយអវកាសចិន Tiangong ដែលមានទំហំស្មើនឹង 20% នៃទំហំរបស់ស្ថានីយអវកាសអន្តរជាតិ (ISS) ត្រូវបានស្ថាបនារួចរាល់កាលពីចុងឆ្នាំ 2022 ។ ប្រទេសចិនគ្រោងនឹងរក្សាស្ថានីយអវកាសដែលមានមនុស្សធ្វើការនេះ ក្នុងរយៈពេលយ៉ាងតិចមួយទសវត្សរ៍។ ពួកគេក៏មានគម្រោងពង្រីកទំហំរបស់ស្ថានីយរាងអក្សរ T នេះផងដែរ ដែលបច្ចុប្បន្នមានម៉ូឌុលសរុបចំនួនបី៕

October 31, 2023

ណាសាធ្វើតេស្តដ្រូនអវកាសខ្នាតធំសម្រាប់ព្រះចន្ទរបស់ភពសៅរ៍

Dragonfly ដែលជាដ្រូនគំរូដើមខ្នាតធំ ប៉ុនកូនរថយន្ត ហើយគ្រោងនឹងត្រូវបានបញ្ជូនទៅកាន់ព្រះចន្ទធំបំផុតរបស់ភពសៅរ៍ ទើបតែត្រូវបានធ្វើតេស្តក្នុងបន្ទប់ខ្យល់។

កន្លងមក ណាសាទទួលបានជោគជ័យយ៉ាងត្រចះត្រចង់ ហួសពីគោលដៅនៃបេសកកម្មដំបូង នៅពេលឧទ្ធម្ភាគចក្រ Ingenuity ហោះហើរបាន 63 លើកនៅលើភពអង្គារ។ ណាសាយល់ដឹងបានច្រើនពីឧទ្ធម្ភាគចក្រដំបូងនេះ និងត្រៀមអនុវត្តចំពោះយានធំជាងនេះនៅលើទីតាន (Titan) ដែលជាព្រះចន្ទធំជាងគេរបស់ភពសៅរ៍។ នេះបើតាម Interesting Engineering ចុះផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី 24 តុលា 2023។

ដ្រូន Dragonfly ប្រើប្រាស់ស្លាបកង្ហារចំនួន 8 និងមានទំហំប៉ុនកូនឡាន។ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវនៅសាកលវិទ្យាល័យ Johns Hopkins រដ្ឋ Maryland សហរដ្ឋអាម៉េរិក បានធ្វើតេស្តទៅលើដ្រូនគំរូដើមដែលមានទំហំស្មើនឹងពាក់កណ្ដាលទំហំផ្លូវការ និងបានចែករំលែកលើអ៊ីនធើណិត។

Dragonfly នឹងជាបេសកកម្មដំបូងរបស់ណាសា ដែលឆ្ពោះទៅកាន់ផ្ទៃរបស់ «ពិភពមហាសមុទ្រ» មួយផ្សេងទៀត ក្រៅពីផែនដី។ ដូចទៅនឹងផែនដី ព្រះចន្ទទីតានមានប្រព័ន្ធអាកាសធាតុ ទន្លេ និងសមុទ្រនៅលើផ្ទៃ ប៉ុន្តែខុសត្រង់ថា ធាតុរាវដែលហូរនៅលើទីតានមានផ្ទុកមេតានរាវ មិនមែនទឹកឡើយ។ ទោះយ៉ាងនេះក៏ដោយ ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនៅតែជឿថា ព្រះចន្ទមួយនេះអាចមានលាក់ភាវៈរស់។

ដ្រូនថ្មីនេះនឹងស្រាវជ្រាវផ្ទៃខាងលើរបស់ព្រះចន្ទទីតាន ជាទីដែលមនុស្សទើបបានដឹងតិចតួចបំផុតនៅឡើយ។

តាមគម្រោង Dragonfly នឹងត្រូវបានបាញ់បង្ហោះទៅកាន់ទីអវកាសនៅឆ្នាំ 2027។ បើសិនអ្វីៗដំណើរការរលូន វានឹងទៅដល់ព្រះចន្ទទីតាននៅឆ្នាំ 2034។

October 26, 2023

ណាសាបន្ទាន់សម័យសុសវែរសម្រាប់យានអវកាស Voyager ពីចម្ងាយ 19 ពាន់លានគីឡូម៉ែត្រ

ប្រហែល 46 ឆ្នាំ បន្ទាប់ពីយាន Voyager 1 និង 2 របស់ណាសា ចាប់ផ្ដើមដំណើរស្រាវជ្រាវអវកាស សុសវែរដែលមានវ័យចំណាស់លើយានទាំងនេះក៏បន្តត្រូវបានបន្ទាន់សម័យពីចម្ងាយ។

ក្រុមវិស្វករបន្ទាន់សម័យ និងជួសជុលសុសវែរក្នុងបំណងគ្រប់គ្រងទិន្នន័យខុសឆ្គងដែលយាន Voyager 1 បានចាប់ផ្ដើមបញ្ជូនមកតាំងពីឆ្នាំមុន។ ការបន្ទាន់សម័យមួយចំនួនទៀតគឺធ្វើឡើងក្នុងគោលដៅទប់ស្កាត់វត្ថុធាតុកខ្វក់ដែលប្រមូលផ្ដុំនៅលើម៉ាស៊ីនរុញច្រានរបស់យាន។ ការបន្ទាន់សម័យខាងលើនឹងជួយឱ្យយានអវកាសរក្សាទំនាក់ទំនងជាមួយផែនដីបានយូរបំផុតតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ នេះបើតាម Space ចុះផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី 23 តុលា 2023។

កាលពីខែឧសភា 2022 ណាសាចាប់ផ្ដើមទទួលទិន្នន័យគ្មានតម្លៃពីប្រព័ន្ធបញ្ជា និងបង្វែរទិស (AACS) នៅលើយាន Voyager 1 ដែលមានតួនាទីជួយរក្សាអង់តែងរបស់យាននេះតម្រង់មកចំផែនដី។ លទ្ធផលនៃការត្រួតពិនិត្យបង្ហាញថា ហាដវែររបស់ AACS នៅតែដំណើរការល្អ ប៉ុន្តែដោយសារបញ្ហាដែលមិនទាន់ដឹងច្បាស់ AACS បញ្ជូនទិន្នន័យរបស់វាទៅតាមកុំព្យូទ័រមួយដែលមិនប្រើប្រាស់នៅលើយាន បណ្ដាលឱ្យទិន្នន័យប្រែជាមានភាពមិនត្រឹមត្រូវ។

យ៉ាងណាក៏ដោយ ការជួសជុលកំហុសឆ្គងត្រូវបានរំពឹងថាអាចដោះស្រាយដើមហេតុនៃបញ្ហា បន្ទាប់ពីការបញ្ជូនទិន្នន័យទៅកាន់យាន Voyager 1 ដើម្បីធ្វើការបន្ទាន់សម័យក្នុងរយៈពេលជាង 20 ម៉ោង ត្រូវបានបញ្ចប់។

យានអវកាស Voyager 1 និង 2 របស់ណាសា ដែលត្រូវបានបាញ់បង្ហោះមុនក្រោយគ្នា 16 ថ្ងៃ ក្នុងឆ្នាំ 1977 ដើមឡើយត្រូវបានរចនាឡើងដើម្បីអាចបំពេញបេសកកម្មបាន 5 ឆ្នាំតែប៉ុណ្ណោះ។ យានទាំងនេះអាចបង្វែរទិសរបស់អង់តែនដោយស្វ័យប្រវត្ត តាមរយៈការបញ្ឆេះម៉ាស៊ីនរុញច្រាន។ ក៏ប៉ុន្តែ ការបញ្ឆេះម៉ាស៊ីនរាល់លើកគឺសុទ្ធតែបន្សល់វត្ថុធាតុមួយស្រទាប់នៅលើបំពង់បញ្ចូលឥន្ធនៈ។ ក្រុមវិស្វករបារម្ភថា បំពង់នេះអាចនឹងត្រូវស្ទះឆាប់ៗនេះ ដូច្នេះ ក្នុងខែកញ្ញា និងតុលា 2023 ពួកគេចាប់ផ្ដើមទុកឱ្យយានវិលច្រើនជាងមុន ដើម្បីកាត់បន្ថយការបញ្ឆេះម៉ាស៊ីន។ បើសិនជោគជ័យ ការកែប្រែនេះនឹងជួយឱ្យយានបន្តដំណើរការបានយ៉ាងហោច 5 ឆ្នាំទៀត៕

October 24, 2023

ឥណ្ឌាធ្វើតេស្តយានអវកាសដឹកមនុស្សជាលើកដំបូង

កាលពីថ្ងៃទី 21 តុលា ឥណ្ឌាបានសាកល្បងបាញ់បង្ហោះដោយជោគជ័យជាលើកដំបូងចំពោះយានអវកាស Gaganyaan ដែលអភិវឌ្ឍឡើងដើម្បីដឹកអ្នកអវកាសបីរូប។

ការបាញ់បង្ហោះសាកល្បងកាលពីម្សិលមិញ ធ្វើឡើងក្នុងបំណងវាយតម្លៃប្រព័ន្ធរំដោះគ្រោះបន្ទាន់របស់ម៉ូឌុលដឹកមនុស្ស។ ម៉ូឌុលនេះបានផ្ដាច់ខ្លួនពីម៉ាស៊ីនរុញច្រាន និងចុះចតថ្នមៗនៅលើសមុទ្រ ក្រោយពីត្រូវបានបាញ់បង្ហោះប្រហែល 10 នាទី។

តាមផែនការ អង្គការស្រាវជ្រាវអវកាសឥណ្ឌា (ISRO) នឹងធ្វើតេស្តធំៗប្រមាណម្ភៃដងទៀត មុននឹងអនុញ្ញាតឱ្យយាន Gaganyaan នាំយកអវកាសចរបីរូប ឡើងទៅកាន់គន្លងតារាវិថីផែនដីនៅឆ្នាំ 2025។

October 22, 2023

រកឃើញ «ភ្នែកអវកាស» ដ៏មហិមា កំពុងសម្លឹងមកផែនដី

តេឡេស្កុបវិទ្យុ ASKAP នៅអូស្ត្រាលីភាគខាងលិច ថតបានរូបភាពដ៏ស្រស់ស្អាតស្ដីពីរចនាសម្ព័ន្ធអវកាសមួយដែលមានរូបរាងដូចភ្នែកដ៏ធំ លាតសន្ធឹងរហូតដល់ 60,000 ឆ្នាំពន្លឺ។ យោងតាមទំព័រ SpacePlace របស់ណាសា មួយឆ្នាំពន្លឺមានចម្ងាយប្រមាណ 9 ទ្រីលាន (9,000,000,000,000) គីឡូម៉ែត្រ។

យោងតាមការប្រកាសនៅលើទំព័រ Monthly Notices of the Royal Astronomical Society រចនាសម្ព័ន្ធអវកាសចម្លែកនេះគឺជា កាឡាក់ស៊ីប្រភេទ Polar-ring (បកប្រែក្រៅផ្លូវការថា «កាឡាក់ស៊ីរង្វង់ចិញ្ចៀន») និងត្រូវបានដាក់ឈ្មោះឱ្យថា NCG 4632។

ខុសពីកាឡាក់ស៊ីដែលមានផែនដី Milky Way កាឡាក់ស៊ី NCG 4632 មានថាសពន្លឺមួយ និងពពកដ៏មហិមាព័ទ្ធជុំវិញស្នូលរបស់វា។ រង្វង់ពពកនេះភាគច្រើនគឺជាឧស្ម័នអ៊ីដ្រូសែន និងផ្អៀងប្រហែល 90 ឌឺក្រេ បើធៀបនឹងផ្ទៃរបស់កាឡាក់ស៊ី។

រចនាសម្ព័ន្ធដែលមានរូបរាងដូចភ្នែកនេះអាចមានផ្ទុកធូលី និងផ្កាយ។ រង្វង់របស់ NCG 4632 លាតសន្ធឹងរហូតដល់ 60,000 ឆ្នាំពន្លឺ។ រង្វង់ឧស្ម័ននៅខាងក្រៅ បូករួមនឹងថាសខាងក្នុងដែលនៅជុំវិញស្នូល NCG 4632 ហាក់ដូចជាកែវភ្នែកដ៏ធំមួយគ្រាប់កំពុងសម្លឹងមកកាន់ផែនដី។

ការស្វែងយល់អំពីកាឡាក់ស៊ីរង្វង់មូលដូច NCG 4632 នឹងរួមចំណែកជួយឱ្យអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រយល់ដឹងអំពីអាថ៌កំបាំងដែលមនុស្សមិនទាន់ដឹង ទាក់ទងនឹងរបៀបកកើតរបស់បណ្ដាកាឡាក់ស៊ី និងការវិវត្តរបស់ពួកវានៅក្នុងចក្រវាល។ យោងតាម Science News មកដល់បច្ចុប្បន្ន អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនៅតែមិនទាន់អាចឆ្លើយនឹងសំណួរដែលថា «ហេតុអ្វីកាឡាក់ស៊ីមួយចំនួនមានរង្វង់មូល ខណៈកាឡាក់ស៊ីស្ទើរតែទាំងអស់បែរជាមិនរង្វង់បែបនេះទៅវិញ?»។

October 3, 2023

ការរីកដុះដាលនៃក្រុមហ៊ុនអវកាសឯកជននៅប្រទេសឥណ្ឌា

ប្រទេសឥណ្ឌា បច្ចុប្បន្នមានក្រុមហ៊ុនធុរកិច្ចថ្មីផ្នែកបច្ចេកវិទ្យាអវកាសរហូតដល់ 190 ស្ថាប័ន ច្រើនជាងទ្វេដងបើធៀបនឹងមួយឆ្នាំមុន ក្នុងនោះការវិនិយោគពីវិស័យឯកជនកើន 77% ក្នុងអំឡុងពេលពីឆ្នាំ 2021 ដល់ 2022។

កាលពីឆ្នាំ 2019 នៅពេលអ្នកវិនិយោគឥណ្ឌា Awais Ahmed បង្កើតក្រុមហ៊ុនផ្កាយរណប Pixxel ប្រទេសឥណ្ឌាមិនទាន់បើកទ្វារសម្រាប់វិស័យឯកជននៅឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែចាប់ពីពេលនោះរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន បណ្ដាក្រុមហ៊ុនអវកាសឯកជននៅប្រទេសឥណ្ឌា ក៏កាន់តែរីកដុះដាល។ នេះបើតាម AFP ចុះផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី 01 តុលា 2023។ យោងតាម Deloitte បច្ចុប្បន្នប្រទេសឥណ្ឌាមានក្រុមហ៊ុនអវកាសចំនួន 190 ស្ថាប័ន ច្រើនជាងទ្វេដងបើធៀបនឹងមួយឆ្នាំមុន ក្នុងនោះ ការវិនិយោគពីឯកជនចាប់ពីឆ្នាំ 2021 ដល់ 2022 កើន 77%។

បច្ចុប្បន្ន ទីផ្សារអវកាសទូទាំងពិភពលោកមានតម្លៃ 386 ពាន់លានដុល្លារអាម៉េរិក ក្នុងនោះប្រទេសឥណ្ឌាកាន់កាប់ 2%។ ប្រទេសនេះសង្ឃឹមថា ចំណែកទីផ្សាររបស់ខ្លួននឹងកើនដល់ 9% នៅត្រឹមឆ្នាំ 2030។ ចំណែកឯតម្លៃសរុបនៃទីផ្សារអវកាសពិភពលោកគ្រោងនឹងកើនឡើងដល់មួយទ្រីលាន (1,000,000,000,000) ដុល្លារអាម៉េរិកនៅឆ្នាំ 2040។

បណ្ដាក្រុមហ៊ុនឥណ្ឌាមានប្រៀបជាងគេនៅក្នុងការចំណាយទាប ព្រោះថាប្រទេសនេះមានវិស្វករជាន់ខ្ពស់ច្រើនដែលមានប្រាក់បៀវត្សរ៍ទាបជាងបើធៀបនឹងបណ្ដាក្រុមហ៊ុនបរទេស។ ក្រុមហ៊ុនបច្ចេកវិទ្យាអវកាសរបស់ឥណ្ឌាដែលលេចធ្លោជាងគេក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ រួមមានជាអាទិ៍ Skyroot Aerospace, Dhruva Space និង Bellatrix Aerospace ជាដើម៕

October 2, 2023

យានស្រាវជ្រាវរបស់ឥណ្ឌាទើបតែរកឃើញធនធានដ៏មានតម្លៃលើឋានព្រះចន្ទ

យានអវកាសឥណ្ឌា ដែលទើបតែបានចុះចតលើឋានព្រះចន្ទកាលពីមួយខែមុន ប៉ុន្តែបានរួមចំណែកធំធេងនៅក្នុងវិស័យវិទ្យាសាស្ត្រ។

ក្រោយពីបេសកកម្ម Chadrayaan-3 របស់ប្រទេសឥណ្ឌា ទទួលបានជោគជ័យក្នុងការចុះចត ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រប្រទេសនេះកំពុងតែមមាញឹកក្នុងការវិភាគទិន្នន័យដែលយានចុះចត Vikram និងយានស្រាវជ្រាវ Pragyan បានបញ្ជូនមកកាន់ផែនដីបន្ទាប់ពីធ្វើការលើឋានព្រះចន្ទបានមួយថ្ងៃ (មួយថ្ងៃព្រះចន្ទស្មើនឹង 14 ថ្ងៃលើផែនដី)។

មកដល់ពេលនេះ Pragyan បានរកឃើញអ្វីៗជាច្រើនដែលមានតម្លៃ ក្នុងនោះក៏មានដែក ទីតានីញ៉ូម អាលុយមីញ៉ូម និងពិសេសគឺ ស្ពាន់ធ័រ រួមនឹងកំហាប់របស់វា នៅក្នុងដីរបស់ព្រះចន្ទ។

មុននោះ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានដឹងថា ស្ពាន់ព័រមាននៅក្នុងដី និងថ្មរបស់ព្រះចន្ទ ប៉ុន្តែមានកំហាប់ទាប។ យានរបស់ឥណ្ឌារកឃើញថា ស្ពាន់ធ័រមាននៅក្នុងដីព្រះចន្ទច្រើនជាងការរំពឹងទៅទៀត។

ស្ពាន់ធ័រលើឋានព្រះចន្ទគឺជាប្រភពធនធានដ៏មានតម្លៃចំពោះបេសកកម្មអវកាសរយៈពេលយូរ។ ស្ថាប័នអវកាសជាច្រើនកំពុងគិតដល់ការសាងសង់មូលដ្ឋានរបស់មនុស្សនៅលើឋានព្រះចន្ទ ក្នុងនោះក៏ត្រូវការស្ពាន់ធ័រជាចាំបាច់ផងដែរ។ ដោយសារមានស្ពាន់ធ័រលើឋានព្រះចន្ទស្រាប់ អ្នកអវកាសមិនបាច់វិលមកកាន់ផែនដីដើម្បីដឹកជញ្ជូនវត្ថុធាតុឡើងទៅកាន់ឋានព្រះចន្ទ។

អ្នកអវកាសអាចប្រើប្រាស់ស្ពាន់ធ័រដើម្បីផលិតផ្ទាំងសូឡា និងថ្មផ្ទុកថាមពលអគ្គិសនីដែលប្រើប្រាស់ស្ពាន់ធ័រ និងផលិតជាបេតុងសម្រាប់ការសាងសង់ជាដើម។

បេតុងស្ពាន់ធ័រល្អជាងបេតុងធម្មតាដែលពេញនិយមលើផែនដី។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របកស្រាយថា បេតុងស្ពាន់ធ័រនឹងរឹងមកវិញ ហើយមាំខ្លាំង ដោយចំណាយពេលតែប៉ុន្មានម៉ោងប៉ុណ្ណោះក្រោយការប្រើប្រាស់ មិនមែនច្រើនសប្ដាហ៍ និងមានសមត្ថភាពទប់ទល់នឹងការសឹករេចរិលខ្ពស់ខ្លាំងជាងឆ្ងាយបើធៀបនឹងបេតុងធម្មតា។

ជាងនេះ ស្ពាន់ធ័រក៏មិនត្រូវការទឹកដូចបេតុងធម្មតា ដូច្នេះអ្នកអវកាសអាចសន្សំសំចៃទឹកដ៏មានតម្លៃទុកសម្រាប់បរិភោគ បង្កើតអុកស៊ីសែន និងផលិតជាឥន្ធនៈសម្រាប់រ៉ុក្កែតជាដើម៕

យានចុះចត Vikram និងយានស្រាវជ្រាវ Pragyan

September 27, 2023

យានអវកាសអាម៉េរិកនាំយកសំណាកដីអាចម៍ផ្កាយមកកាន់ផែនដីដោយជោគជ័យ

យានអវកាស OSIRIS-REx បានហោះហើរក្នុងចម្ងាយផ្លូវ 6.2 ពាន់លានគីឡូម៉ែត្រ និងនាំយកកាប៊ីនផ្ទុកសំណាកដីរបស់អាចម៍ផ្កាយ Bennu មកចុះចតលើសមុទ្រខ្សាច់នៅសហរដ្ឋអាម៉េរិកប្រកបដោយភាពរលូន។

កាលពីថ្ងៃទី 24 កញ្ញា នៅតំបន់ពិសោធន៍ Dugway របស់កងទ័ពអាម៉េរិកលើសមុទ្រខ្សាច់ Utah ក្រុមបុគ្គលិករបស់ណាសា (NASA) និងទ័ពអាកាសអាម៉េរិក បានប្រមូលយកកាប៊ីនផ្ទុកសំណាកដីពីអាចម៍ផ្កាយ Bennu ដែលយានអវកាស OSIRIS-REx យកបានកាលពីឆ្នាំ 2020។

យោងតាម Space បេសកកម្មនេះគឺជាលើកដំបូងដែលណាសាបានយក និងបញ្ជូនសំណាកដីពីអាចម៍ផ្កាយមកកាន់ផែនដី។

បន្ទាប់ពីធ្វើដំណើរជាង 6.2 ពាន់លានគីឡូម៉ែត្រដើម្បីទៅកាន់ Bennu និងត្រលប់មកវិញ យានអវកាស OSIRIS-REx បានទម្លាក់កាប៊ីនផ្ទុកសំណាកដីអាចម៍ផ្កាយពីកម្ពស់ 101,000 គីឡូម៉ែត្រខាងលើផ្ទៃផែនដី។ កាប៊ីនអវកាសនេះផ្ទុកដី និងវត្ថុធាតុផ្សេងៗទម្ងន់ 250 ក្រាម ដែលយកបានពីអាចម៍ផ្កាយ Bennu។ សំណាកដីនេះអាចជួយបកស្រាយសំណួរសំខាន់ៗរបស់អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ ទាក់ទងនឹងប្រភពនៃជីវិតនៅលើផែនដី និងយុគសម័យដំបូងៗរបស់ប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ។

បេសកកម្ម OSIRIS-REx មានតម្លៃមួយពាន់លានដុល្លារនេះត្រូវបានបាញ់បង្ហោះកាលពីឆ្នាំ 2016 ហើយហោះទៅដល់អាចម៍ផ្កាយ Bennu ក្នុងឆ្នាំ 2018 និងយកសំណាកដីពីអាចម៍ផ្កាយនេះកាលពីឆ្នាំ 2020។

សំណាកដីអាចម៍ផ្កាយនេះនឹងត្រូវបានចែករំលែកទៅឱ្យវិទ្យាស្ថាន និងស្ថាប័នអវកាសនានានៅលើពិភពលោក។ ណាសានឹងរក្សាទុកសំណាក់ដីនេះ 70% ដើម្បីវិភាគនាពេលខាងមុខ។ ក្រៅពីនេះ សំណាក់ដី 25% ផ្សេងទៀតនឹងត្រូវប្រគល់ឱ្យអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រជាង 200 នាក់នៅស្ថាប័នស្រាវជ្រាវចំនួន 35 ខណៈសំណាកដី 4% ទៀតនឹងត្រូវប្រគល់ឱ្យស្ថាប័នអវកាសកាណាដា និង 0.5% សម្រាប់ស្ថាប័នអវកាសជប៉ុន៕

September 25, 2023

Tag: អវកាស