អវកាស - La Reine Media

ESA បង្ហាញ «សារអាថ៌កំបាំង» ពីទីតាំងឆ្ងាយពីផែនដីជិត 1,500 ឆ្នាំពន្លឺ

សញ្ញាសួរពណ៌ក្រហមដ៏ចម្លែក ត្រូវបានអវកាស «ផ្ដល់ជាសញ្ញា» មកកាន់មនុស្សនៅលើផែនដី តាមរយៈរូបភាពដ៏អាថ៌កំបាំងដែលតេឡេស្កុបអវកាស James Webb ទើបតែផ្ដិតយកបាន។

នោះគឺជាវត្ថុអវកាសដ៏ធំមួយដែលមានរូបរាងដូចទៅនឹងសញ្ញាសួរ ស្ថិតនៅខាងក្រោមផ្កាយក្មេងពីរដួងនៅក្នុងកញ្ចុំផ្កាយ Vela (Vela Supercluster)។ នេះបើតាមសេចក្ដីប្រកាសថ្មីរបស់ក្រុមអ្នកធ្វើការជាមួយតេឡេស្កុបអាម៉េរិក James Webb មកពីទីភ្នាក់ងារអវកាសអឺរ៉ុប (ESA)។

ដំបូងឡើយ ក្រុមរបស់ ESA នៅ James Webb សង្កេតមើលចំណុចលម្អិតរបស់ផ្កាយក្មេងមួយគូដែលមានឈ្មោះថា Herbig-Haro 46/47 ដែលកំពុងត្រូវឡោមព័ទ្ធដោយថាសវត្ថុធាតុដែលចិញ្ចឹមពួកវាឱ្យធំធាត់ក្នុងរយៈពេលរាប់លានឆ្នាំ។

នៅខាងក្រោមផ្កាយពីរដួងខាងលើ ពួកគេបានប្រទះឃើញអ្វីមួយដ៏អាថ៌កំបាំង និងគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើល៖ សញ្ញាសួរមួយបង្ហាញខ្លួនដូចទៅនឹងមនុស្សលើភពដទៃកំពុងបញ្ជូនសញ្ញាដល់មនុស្សនៅលើផែនដី។

បច្ចុប្បន្ន អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រមិនទាន់ដឹងច្បាស់ថា សញ្ញាសួរដ៏ធំមហិមានេះគឺជាអ្វីនៅឡើយ ប៉ុន្តែពណ៌ និងរូបរាងរបស់វា បាននាំឱ្យតារាវិទូនានាមានយោបល់មួយចំនួន។

នៅលើទំព័រ Space តំណាងរបស់តេឡេស្កុប James Webb យល់ថា វាអាចជាកាឡាក់ស៊ីដែលនៅសែនឆ្ងាយ ឬបណ្ដាកាឡាក់ស៊ីកំពុងប៉ះទង្គិចគ្នា នាំឱ្យមានរូបរាងខុសធម្មតា។ ចំណែកពណ៌ក្រហមរបស់សញ្ញាសួរនេះ កើតឡើងដោយសារវានៅឆ្ងាយ និងបន្តផ្លាស់ទីទៅឆ្ងាយ ព្រោះចក្រវាលកំពុងរីកមាឌ។

បើទោះសញ្ញាសួរនេះបង្ហាញខ្លួននៅក្បែរវត្ថុអវកាសដែលមានចម្ងាយ 1,470 ឆ្នាំពន្លឺពីផែនដី ប៉ុន្តែគម្លាតពិតរបស់សញ្ញាសួរនេះ អាចឡើងដល់រាប់ពាន់លានឆ្នាំ។

ចំណែកអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រមកពីសាកលវិទ្យាល័យរដ្ឋ Illinois វិញ យល់ថា សញ្ញាសួរនេះគឺជាកាឡាក់ស៊ីពីរកំពុងច្របាច់បញ្ចូលគ្នា ក្នុងនោះចំណុចដូចផ្លែសន្ទូចនៅខាងលើគឺកើតឡើងដោយសារកាឡាក់ស៊ីធំមួយត្រូវបានកាច់ឱ្យកោង៕

August 2, 2023

ណាសារកឃើញរលកសញ្ញារបស់យានអវកាសស្ថិតក្រៅប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ

ក្រុមវិស្វកររបស់ណាសា បានទទួលរលកសញ្ញាពី Voyager 2 ដែលនេះនាំមកនូវក្ដីសង្ឃឹមនៅក្នុងការតភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងឡើងវិញជាមួយនឹងយានអវកាសនេះបានឆាប់ជាងច្រើនខែ ធៀបនឹងការគ្រោងទុក។

ជាងមួយសប្ដាហ៍បន្ទាប់ពីបានដាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងយានអវកាសអន្តរតារា Voyager 2 ក្រុមអ្នកជំនាញរបស់ទីភ្នាក់ងារអវកាសអាម៉េរិក (NASA) ក៏ទទួលបានរលកសញ្ញាដែលអាចឱ្យពួកគេភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងឡើងវិញ។ ការទទួលបានរលកសញ្ញានេះកើតឡើងកាលពីថ្ងៃទី 01 សីហា នៅពេល Voyager 2 កំពុងផ្លាស់ទីឆ្លងកាត់លំហអវកាសក្នុងតំបន់អន្តរតារា និងមានចម្ងាយពីផែនដីចំនួន 19.9 ពាន់លានគីឡូម៉ែត្រ។

អ្នកជំនាញរបស់ណាសា និយាយថា «សញ្ញា «ចង្វាក់បេះដូង» នេះ បង្ហើបឱ្យដឹងថា យាន Voyager 2 នៅតែធ្វើសកម្មភាព»។

ក្រោយពីរលកសញ្ញាត្រូវបានបញ្ជាក់ ណាសានឹងសាកល្បងបញ្ជូនកូដបញ្ជាយានទៅកាន់ Voyager 2 ដើម្បីឱ្យវាបង្វែរទិសរបស់អង់តែនតម្រង់មកកាន់ផែនដី។ តាមធម្មតា កូដបញ្ជាយាននេះត្រូវការពេលប្រហែល 18.5 ម៉ោង ទើបទៅដល់យាន Voyager 2 ហើយថែមប្រហែល 18.5 ម៉ោងទៀត ដើម្បីឱ្យមនុស្សអាចទទួលបានទិន្នន័យពីយាននេះ។

បើសិនការសាកល្បងខាងលើមិនបានជោគជ័យ យាន Voyager 2 នឹងតម្រង់ទិសអង់តែនរបស់វាឡើងវិញដោយខ្លួនឯងនៅថ្ងៃទី 15 តុលា 2023 ទៅតាមការកំណត់នៅក្នុងកម្មវិធីដែលបំពាក់លើយាន។

ណាសាឱ្យដឹងថា ពួកគេបានដាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងយាន Voyager 2 តាំងពីថ្ងៃទី 21 កក្កដា 2023 បន្ទាប់ពីកូដបញ្ជាយានមួយចំនួនបានធ្វើឱ្យអង់តែនរបស់យានអវកាសនេះ ត្រូវបែរល្អៀងពីមុខព្រួញមកកាន់ផែនដីប្រហែល 2 ឌឺក្រេ។ កំហុសនេះធ្វើឱ្យណាសាមិនអាចទទួលទិន្នន័យដែលបញ្ជូនមកពី Voyager 2។ យានអវកាសនេះ បច្ចុប្បន្នកំពុងគោចរតែលតោលនៅក្នុងលំហអវកាសងងឹត ក្រោយពីបានហោះផុតពីតំបន់ព្រំដែនខាងក្រៅរបស់ប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យកាលពីខែវិច្ឆិកាឆ្នាំ 2018។

យានអវកាស Voyager 1 និង Voyager 2 ត្រូវបានបាញ់បង្ហោះកាលពីខីសីហា និងកញ្ញា ឆ្នាំ 1977 ក្នុងនោះ Voyager 2 ត្រូវបានបាញ់បង្ហោះមុន។ យានទាំងពីរនេះសុទ្ធតែបានហោះកាត់ពីមុខបណ្ដាភពដែលនៅជាយប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ មុនពេលឆ្លងកាត់ព្រំដែនឆ្ងាយបំផុតរបស់តំបន់ហេលីអូស្ពែរ (Heliosphere) ជាស្រទាប់ក្រៅបង្អស់នៃបរិយាកាសព្រះអាទិត្យដែលបែងចែកប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យពីតំបន់អន្តរតារា។

យាន Voyager 1 បានទៅដល់តំបន់អន្តរតារាមុន ដោយបានឆ្លងកាត់ហេលីអូស្ពែរកាលពីខែសីហា 2012។ បច្ចុប្បន្ន យាននេះកំពុងស្ថិតឆ្ងាយពីផែនដី 23.8 ពាន់លានគីឡូម៉ែត្រ។ Voyager 1 និង Voyager 2 នៅសល់ថាមពលដែលអាចឱ្យប្រើប្រាស់បានរហូតដល់យ៉ាងតិចត្រឹមឆ្នាំ 2025។

Voyager 1 និង Voyager 2 នឹងនៅតែអាចបន្តបំពេញបេសកកម្មផ្ញើសារទៅកាន់ភាវៈរស់នៅក្នុងប្រព័ន្ធផ្កាយនានា បន្ទាប់ពីពួកវាអស់ថាមពល ដោយសារតែមានបំពាក់ថាសដែលផ្ទុកសារពីមនុស្សលោក ក្នុងនោះមានទាំងសំឡេងនានា និងផែនទីផ្កាយរបស់ផែនដីជាដើម៕

August 2, 2023

យានអវកាសនៅក្រៅប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យដាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយណាសា

បន្ទាប់ពីបានធ្វើឱ្យអង់តែនរបស់យានអវកាស Voyager 2 បែរទិសចេញពីផែនដីដោយអចេតនា ណាសាក៏ត្រូវដាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងយានដែលកំពុងស្ថិតក្នុងតំបន់អន្តរតារាមួយគ្រឿងនេះ យ៉ាងតិចក៏រហូតដល់ថ្ងៃទី 15 តុលា។

ទីភ្នាក់ងារអវកាសអាម៉េរិក (ណាសា) បានដាច់ទំនាក់ទំនងជាបណ្ដោះអាសន្នជាមួយនឹងយានអវកាស Voyager 2 ជាយានដែលហោះឆ្ងាយពីផែនដីបំផុតលំដាប់ទីពីរ ដោយបច្ចុប្បន្នកំពុងផ្លាស់ទីឆ្លងកាត់លំហអវកាសក្នុងតំបន់អន្តរតារា និងមានចម្ងាយពីផែនដីចំនួន 19.9 ពាន់លានគីឡូម៉ែត្រ។ ណាសាឱ្យដឹងថា ពួកគេបានដាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងយាននេះតាំងពីថ្ងៃទី 21 កក្កដា 2023 បន្ទាប់ពីកូដបញ្ជាយានមួយចំនួនបានធ្វើឱ្យអង់តែនរបស់ Voyager 2 ត្រូវបែរល្អៀងពីមុខព្រួញមកកាន់ផែនដីប្រហែល 2 ឌឺក្រេ។

កំហុសខាងលើនេះធ្វើឱ្យណាសាមិនអាចទទួលទិន្នន័យដែលបញ្ជូនមកពី Voyager 2។ យានអវកាសនេះ បច្ចុប្បន្នកំពុងគោចរតែលតោលនៅក្នុងលំហអវកាសងងឹត ក្រោយពីបានហោះផុតពីតំបន់ព្រំដែនខាងក្រៅរបស់ប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យកាលពីខែវិច្ឆិកាឆ្នាំ 2018។

យោងតាមណាសា បញ្ហាដាច់ទំនាក់ទំនងនេះគ្រាន់តែជារឿងបណ្ដោះអាសន្ន។ Voyager 2 ត្រូវបានកំណត់ឱ្យកែតម្រូវទិសរបស់អង់តែនច្រើនដងក្នុងមួយឆ្នាំ ដើម្បីរក្សាទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងផែនដី ក្នុងគ្រាដែលវាហោះកាន់តែឆ្ងាយ។ តាមការគ្រោងទុក Voyager 2 នឹងធ្វើការកែតម្រង់ទិសរបស់អង់តែនម្ដងទៀត នៅថ្ងៃទី 15 តុលាឆ្នាំ 2023 ពេលនោះទំនាក់ទំនងរវាងមនុស្សជាមួយនឹងយាននេះនឹងត្រូវបានភ្ជាប់ឡើងវិញ។

យានអវកាស Voyager 1 និង Voyager 2 ត្រូវបានបាញ់បង្ហោះកាលពីខីសីហា និងកញ្ញា ឆ្នាំ 1977 ក្នុងនោះ Voyager 2 ត្រូវបានបាញ់បង្ហោះមុន។

ថាសដែលផ្ទុកសារពីមនុស្សលោកនៅលើយានអវកាស Voyager

យានទាំងពីរនេះសុទ្ធតែបានហោះកាត់ពីមុខបណ្ដាភពដែលនៅជាយប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ មុនពេលឆ្លងកាត់ព្រំដែនឆ្ងាយបំផុតរបស់តំបន់ហេលីអូស្ពែរ (Heliosphere) ជាស្រទាប់ក្រៅបង្អស់នៃបរិយាកាសព្រះអាទិត្យដែលបែងចែកប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យពីតំបន់អន្តរតារា។

យាន Voyager 1 បានទៅដល់តំបន់អន្តរតារាមុន ដោយបានឆ្លងកាត់ហេលីអូស្ពែរកាលពីខែសីហា 2012។ បច្ចុប្បន្ន យាននេះកំពុងស្ថិតឆ្ងាយពីផែនដី 23.8 ពាន់លានគីឡូម៉ែត្រ។ យោងតាមណាសា យាន Voyager 1 និង Voyager 2 នៅសល់ថាមពលដែលអាចឱ្យប្រើប្រាស់បានរហូតដល់យ៉ាងតិចត្រឹមឆ្នាំ 2025។

បើទោះអស់ថាមពលក៏ដោយ ពួកវានៅតែអាចបន្តបំពេញបេសកកម្មផ្ញើសារទៅកាន់ភាវៈរស់នៅក្នុងប្រព័ន្ធផ្កាយនានា។ ព្រោះថា នៅលើយានទាំងនេះមានបំពាក់ថាសដែលផ្ទុកសារពីមនុស្សលោក ក្នុងនោះមានទាំងសំឡេងនានា និងផែនទីផ្កាយរបស់ផែនដីផងដែរ៕

August 1, 2023

ប្រហោងខ្មៅខ្នាតយក្សបាញ់ចង្កោមថាមពលកម្រិតខ្ពស់សំដៅចំផែនដី

បេសកកម្មមួយរបស់ណាសា ធ្វើការសង្កេតមើលប្រហោងខ្មៅ (Black Hole) ខ្នាតយក្សមួយដែលបាញ់ចង្កោមរលកថាមពលកម្រិតខ្ពស់សំដៅចំផែនដីពីចម្ងាយ 400 លានឆ្នាំពន្លឺ។

បណ្ដាប្រហោងខ្មៅធំៗដែលកំពុងធ្វើសកម្មភាព ហើយមានថាសវត្ថុធាតុវិលជុំវិញ គេហៅថា Accretion disk (ថាសបន្ថែមថាមពល) ដែលជាប្រភព «ចំណី» សម្រាប់ការពង្រីកមាឌរបស់ប្រហោងខ្មៅ។ វត្ថុធាតុខ្លះដែលប្រហោងខ្មៅមិនអាចលេបបានទាំងអស់ ក៏ត្រូវបានបញ្ជូនទៅកាន់ប៉ូលនានា ហើយក្រោយមកក៏បាញ់ចេញទៅក្រៅក្នុងល្បឿនជិតស្មើនឹងល្បឿនពន្លឺ។

ដំណើរការខាងលើនេះ បង្កើតបានជាវិទ្យុសកម្មអេឡិចត្រូម៉ាញ៉េទិចដែលមានពន្លឺភ្លឺខ្លាំង និងមានថាមពលខ្ពស់។ នៅក្នុងករណីដែលណាសាទើបតែបានរកឃើញនាពេលថ្មីៗនេះ ចង្កោមពន្លឺកំពុងជះមកកាន់ផែនដីនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ដែលអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រហៅថា blazar។ នេះបើតាម Live Science ចុះផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី 30 កក្កដា 2023។

រូបភាពបង្ហាញពីចង្កោមពន្លឺដែលជះពី blazar Markarian 421

Blazar ដែលមានឈ្មោះថា Markarian 421 ស្ថិតនៅក្នុងកញ្ចុំផ្កាយ Ursa Major ត្រូវបានសង្កេតដោយបេសកកម្ម Imaging X-ray Polarimetry Explorer (IXPE) របស់ណាសា ដែលត្រូវបានបាញ់បង្ហោះកាលពីឆ្នាំ 2021។

ចង្កោមពន្លឺ blazar ខាងលើ អូសបន្លាយយ៉ាងវែងនៅក្នុងទីអវកាសក្នុងរយៈចម្ងាយរាប់លានឆ្នាំពន្លឺ ប៉ុន្តែដើមហេតុដែលបង្កើតវាឡើង មិនទាន់ត្រូវបានដឹងច្បាស់នៅឡើយ។

អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រក៏គ្រោងនឹងបន្តសង្កេតមើល Markarian 421 ក៏ដូចជាកំណត់អត្តសញ្ញាណរបស់ balzar ដទៃទៀតដែលមានចំណុចពិសេសដូចគ្នា Markarian 421 ដើម្បីស្វែងយល់អំពីយន្តការនៅពីក្រោយបាតុភូតនេះ៕

July 31, 2023

ផ្កាយដុះកន្ទុយមានរាងដូច UFO កំពុងហោះសំដៅមកកាន់ផែនដី

ផ្កាយដុះកន្ទុយធំប៉ុនទីក្រុង និងមានឈ្មោះថា 12P/Pons – Brooks កំពុងតែហោះសំដៅមកកាន់តំបន់ក្បែរផែនដីបំផុត នៅលើគន្លងគោចរ 71 ឆ្នាំនៅក្នុងប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ។

ផ្កាយដុះកន្ទុយមានភ្នំភ្លើងមួយដួង ដែលកំពុងហោះមកកាន់ផែនដី មានរូបរាងស្រដៀងនឹងថាសហោះ (UFO) បន្ទាប់ពីមានហេតុការណ៍ផ្ទុះ ធ្វើឱ្យវាភ្លឺដូចទៅនឹងកូនផ្កាយមួយដួង និងស្រោចកំអែភ្នំភ្លើងត្រជាក់ទៅក្នុងទីអវកាស។ នេះគឺជាលើកដំបូងហើយដែលអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានមើលឃើញផ្កាយដុះកន្ទុយនេះផ្ទុះកំអែភ្នំភ្លើង នៅក្នុងអំឡុងពេលជិត 70 ឆ្នាំមកនេះ។

12P/Pons – Brooks (12P) គឺជាផ្កាយដុះកន្ទុយមានភ្នំភ្លើងត្រជាក់។ ដូចទៅនឹងផ្កាយដុះកន្ទុយដទៃ 12P មានស្នូលរឹងដែលផ្ទុកសមាសធាតុទឹកកក ធូលី និងឧស្ម័ន ហើយជុំវិញវាគឺជាពពកឧស្ម័នដែលហៅថាក្បាលផ្កាយដុះកន្ទុយ។ ប៉ុន្តែ ខុសពីផ្កាយដុះកន្ទុយដទៃ ឧស្ម័ន និងទឹកកកនៅខាងក្នុងស្នូលរបស់ 12P មានបរិមាណច្រើនរហូតដល់អាចផ្ទុះយ៉ាងខ្លាំងក្លា បាញ់ចេញវត្ថុធាតុត្រជាក់ដែលហៅថា កំអែទឹកកក ពីស្នាមប្រេះនៅលើសម្បករបស់ស្នូល។

កាលពីថ្ងៃទី 20 កក្កដា តារាវិទូជាច្រើនរូបបានសង្កេតឃើញថា មានហេតុការណ៍ផ្ទុះធំមួយនៅលើផ្កាយដុះកន្ទុយ 12P ដែលធ្វើឱ្យវាភ្លឺជាងធម្មតារហូតដល់ប្រហែល 100 ដង។ ការភ្លឺឡើងនេះកើតឡើងនៅពេលសម្បករបស់ 12P ស្រាប់តែប៉ោងឡើងដោយសារតែឧស្ម័ន និងសមាសធាតុទឹកកកដែលកញ្ជ្រោលចេញពីខាងក្នុង នាំឱ្យចំណាំងប្លាតពន្លឺពីព្រះអាទិត្យនៅលើ 12P ជះមកកាន់ផែនដីច្រើនជាងមុន។

នៅថ្ងៃទី 26 កក្កដា សម្បករបស់ 12P រីកប៉ោងឡើងរហូតដល់មានអង្កត់ផ្ចិត 230,000 គីឡូម៉ែត្រ ធំជាង 7,000 ដង ធៀបនឹងស្នូលដែលមានអង្កត់ផ្ចិតតែ 30 គីឡូម៉ែត្រ។ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រការដែលគួរចាប់អារម្មណ៍គឺថា សម្បកដែលប៉ោងឡើង ធ្វើឱ្យវាមានរូបរាងស្រដៀងនឹងស្នែង ឬថាសហោះ (UFO) ដែលមានកន្ទុយដូចនៅក្នុងខ្សែភាពយន្តបែបវិទ្យាសាស្ត្រ និងសង្គ្រាមអវកាស។

អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនិយាយថា 12P នឹងហោះមកដល់តំបន់ក្បែរព្រះអាទិត្យបំផុតនៅថ្ងៃទី 14 មេសាឆ្នាំ 2024 និងមកក្បែរផែនដីនៅថ្ងៃទី 02 មិថុនា 2024 ហើយអាចឱ្យមនុស្សមើលឃើញដោយភ្នែកទទេនៅពេលរាត្រី៕

July 29, 2023

យានសម្រាប់បើកបរលើឋានព្រះចន្ទរបស់ Toyota និង Mitsubishi កំពុងត្រូវបានអភិវឌ្ឍ

Toyota Motor និង Mitsubishi Heavy Industries បានប្រកាសសេចក្ដីលំអិតអំពីគម្រោងអភិវឌ្ឍបណ្ដាយានដំណើរការដោយថាមពលព្រះអាទិត្យ សម្រាប់បើកបរលើឋានព្រះចន្ទ។

យានទាំងនេះអាចត្រូវបានប្រើប្រាស់សម្រាប់គម្រោង Artemis ដែលដឹកនាំដោយសហរដ្ឋអាម៉េរិក ក្នុងបំណងនាំមនុស្សឡើងទៅកាន់ឋានព្រះចន្ទជាថ្មីនៅឆ្នាំ 2025។ នេះនឹងជាលើកដំបូងដែលមនុស្សឡើងទៅដើរលើឋានព្រះចន្ទ រាប់ចាប់ពីឆ្នាំ 1972។

យានបើកបរលើដីគ្រោងនឹងត្រូវបាននាំឡើងទៅកាន់ឋានព្រះចន្ទនៅឆ្នាំ 2029។ កាលពីថ្ងៃទី 21 កក្កដា 2023 ក្រុមហ៊ុន Toyota Motor និង Mitsubishi Heavy Industries (MHI) បានធ្វើសន្និសីទសារព័ត៌មានមួយ ជាមួយនឹងទីភ្នាក់ងារអវកាសជប៉ុន (JAXA) នៅតូក្យូ។ ថ្ងៃទី 21 កក្កដា ក៏ជាថ្ងៃដែល Apollo 11 ចុះចតលើផ្ទៃព្រះចន្ទកាលពី 54 ឆ្នាំមុន។

Toyota ចាប់ផ្ដើមសហការជាមួយ JAXA កាលពីឆ្នាំ 2019 ដើម្បីអភិវឌ្ឍរថយន្តសម្រាប់បើកបរលើឋានព្រះចន្ទ ដែលមានឈ្មោះថា Lunar Cruiser។ យាននេះត្រូវបានអភិវឌ្ឍឡើងដើម្បីបើកបរលើភូមិសាស្ត្រដែលមានឧបសគ្គច្រើន មានដូចជាវាលខ្សាច់ និងផ្លូវនៅតំបន់ភ្នំជាដើម។ នេះគឺជារបាយការណ៍ស្ដីពីវឌ្ឍនភាពដំបូងរបស់ Toyota ទាក់ទងនឹងកម្មវិធីអវកាសរបស់ពួកគេនៅក្នុងរយៈពេលបួនឆ្នាំកន្លង។

Lunar Cruiser នឹងធ្វើដំណើរសរុបជាង 10,000 គីឡូម៉ែត្រនៅលើឋានព្រះចន្ទដើម្បីសិក្សាស្រាវជ្រាវ។ Toyota ឱ្យដឹងថាយាននេះនឹងត្រូវបានបំពាក់មុខងារសំខាន់ៗចំនួនបួន រួមមាន មុខងារប្រើប្រាស់ថ្មបង្កើតថាមពលឡើងវិញ (RCF), មុខងារសម្រាប់ការបើកបរលើភូមិសាស្ត្រលំបាក, មុខងារបើកបរស្វ័យប្រវត្ត, និងមុខងារបទពិសោធន៍អ្នកប្រើប្រាស់ (UX)។

ថ្នាក់ដឹកនាំរបស់ MHI បានឱ្យដឹងថា ក្រុមហ៊ុននេះកំពុងពិនិត្យលទ្ធភាពនៃការផលិតរថយន្តសម្រាប់បើកបរលើឋានព្រះចន្ទ ដែលមានទម្ងន់ប្រហែល 10 តោន ឱ្យបានមុនការបាញ់បង្ហោះពីពីរទៅបីឆ្នាំ។

ចំណែក Toyota វិញ ក្រៅពីកិច្ចសហការជាមួយ MHI ក្រុមហ៊ុននេះក៏កំពុងត្រៀមពង្រីកកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយដៃគូដទៃទៀត គ្រាដែលបាន និងកំពុងសហការជាមួយ Bridgestone ដើម្បីអភិវឌ្ឍសម្បកកង់រថយន្តធ្វើពីលោហធាតុដែលអាចបើកបរលើដីនៅឋានព្រះចន្ទ៕

July 26, 2023

រកឃើញ «ផែនដីខ្នាតយក្ស» មានសីតុណ្ហភាពអាចរស់នៅបាន

«ផែនដីខ្នាតយក្ស» នេះ ស្ថិតក្នុងចំណោមភពដែលអាចទ្រទ្រង់ជីវិត និងត្រូវបានសង្កេតមើលជាលើកដំបូងដោយតេឡេស្កុបអវកាស Kepler របស់ណាសា កាលពីឆ្នាំ 2009។

ដើមឡើយ ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រជឿថា មិនមានភាវៈរស់ណាមួយនៅក្នុងភពដទៃក្រៅពីផែនដី។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់ពីផលិតបានឧបករណ៍ទំនើបៗ មនុស្សចាប់ផ្ដើមយល់ថា វត្តមានរបស់មនុស្សភពដទៃប្រាកដជាមាន ហើយអាចមានច្រើនលើសពីការនឹកគិតទៅទៀត។

គិតមកដល់បច្ចុប្បន្ន អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញ «ផែនដីខ្នាតយក្ស» ជាង 4,000 នៅក្នុងចក្រវាលដែលមនុស្សអាចសង្កេតឃើញ។ «ផែនដីខ្នាតយក្ស» ចង់សំដៅលើបណ្ដាភពដែលមានបរិស្ថានស្រដៀងនឹងផែនដី របស់មនុស្ស ប៉ុន្តែមានទំហំធំជាង។

«ផែនដីខ្នាតយក្ស» Kepler-22b

Kepler-22b គឺជាមួយក្នុងចំណោម «ផែនដីខ្នាតយក្ស» ដែលមនុស្សបានរកឃើញ។ Kepler-22b ត្រូវបានសង្កេតមើលជាលើកដំបូងកាលពីឆ្នាំ 2009 ដោយតេឡេស្កុបអវកាស Kepler របស់ទីភ្នាក់ងារអវកាសអាម៉េរិក (ណាសា)។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដែលបានរកឃើញ Kepler-22b មានឈ្មោះថា William Burrucci។

Kepler-22b ស្ថិតក្នុងកញ្ចុំផ្កាយ Cygnus ដែលមានចម្ងាយពីផែនដីប្រមាណ 638 ឆ្នាំពន្លឺ និងមានអង្កត់ផ្ចិតធំជាងផែនដី 2.4 ដង ហើយមួយឆ្នាំរបស់វាស្មើនឹង 290 ថ្ងៃនៅលើផែនដី។

Kepler-22b វិលជុំវិញផ្កាយមេដែលមានឈ្មោះថា Kepler-22។ Kepler-22 តូចជាងព្រះអាទិត្យរបស់មនុស្សបន្តិច ប៉ុន្តែមានកម្ដៅប្រហាក់ប្រហែលនឹងព្រះអាទិត្យ។ ភព Kepler-22b ត្រូវបានគណនាឃើញថា មានអាយុប្រហែល 4 ពាន់លានឆ្នាំ។

ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រទើបតែបានរកឃើញថា ភព Kepler-22b ស្ថិតនៅចម្ងាយពីផ្កាយមេប្រហែលនឹង 85% នៃចម្ងាយពីផែនដីរបស់មនុស្ស ទៅព្រះអាទិត្យ។ នេះមានន័យថា សីតុណ្ហភាពនៅលើភព Kepler-22b អាចស្មើនឹង 22 អង្សាសេ ប្រហាក់ប្រហែលនឹងផែនដី ដែលអនុញ្ញាតឱ្យមានវត្តមានទឹករាវហូរនៅលើផ្ទៃ។ Kepler-22b អាចជា «ផ្ទះទីពីរ» ដ៏សមស្របសម្រាប់មនុស្សជាតិ។ ព្រោះថា ថ្មីៗនេះ ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញថា Kepler-22b មានបរិយាកាសក្រាស់។

ធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីអាចទៅដល់ Kepler-22b?

បើសិនគិតទៅតាមល្បឿនរបស់មីស៊ីលទំនើបនាបច្ចុប្បន្នរបស់មនុស្ស (10 គីឡូម៉ែត្រ/វិនាទី) យើងនឹងត្រូវចំណាយពេលហោះហើរជាង 18 លានឆ្នាំ ទើបទៅដល់ភព Kepler-22b ហើយនេះគឺជារយៈពេលដ៏សែនយូរសម្រាប់ជីវិតមនុស្ស។

យានអវកាសដែលមានល្បឿនលឿនបំផុតនាបច្ចុប្បន្នគឺយានព្រះអាទិត្យ Parker របស់ណាសា ព្រោះថា នៅពេលទៅកាន់តែជិតព្រះអាទិត្យ ល្បឿនរបស់វាអាចកើនដល់ 692,000 គីឡូម៉ែត្រ/ម៉ោង ប្រហែលនឹង 192 គីឡូម៉ែត្រ/វិនាទី។ ក្នុងល្បឿននេះ វានឹងចំណាយពេលប្រហែលមួយលានឆ្នាំ ទើបទៅដល់ភព Kepler-22b។

នៅពេលប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យា និងយានបច្ចុប្បន្ន មនុស្សនឹងមិនអាចធ្វើដំណើរទៅដល់ភព Kepler-22b ឡើយ។ ដូច្នេះ មនុស្សត្រូវការបច្ចេកវិទ្យា និងយានអវកាសទំនើបជាងនេះរាប់លានដង ទើបអាចមានឱកាសទៅជាន់ដីរបស់ភព Kepler-22b នាពេលអនាគត៕

July 25, 2023

ព្រះចន្ទអាចរៀបចំព្រឹត្តិការណ៍បាល់ទាត់ដំបូងនៅឆ្នាំ 2035?

បាល់ទាត់គឺជាកីឡាដែលទទួលបានការនិយមចូលចិត្តបំផុតនៅលើពិភពលោក ដូច្នេះតើវាអាចត្រូវបានរៀបចំការប្រកួតនៅលើភព ឬទីឋានដទៃក្រៅពីផែនដី ឬអត់?

នេះគឺជាអ្វីដែលក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រកំពុងគិតដល់។ ពួកគេជឿថា បាល់ទាត់អាចលេងនៅលើឋានព្រះចន្ទយ៉ាងឆាប់នៅឆ្នាំ 2035។

ក្រុមអ្នកជំនាញមកពីវិទ្យាស្ថានបច្ចេកទេស និងបច្ចេកវិទ្យា (IET) ដែលមានទីស្នាក់ការកណ្ដាលនៅប្រទេសអង់គ្លេស បានរៀបគម្រោងពិសេសមួយស្ដីពីការរៀបចំព្រឹត្តិការណ៍ប្រកួតកីឡាបាល់ទាត់នៅលើឋានព្រះចន្ទ។ ពួកគេថា ការប្រកួតនេះនឹងមានថេរវេលា 90 នាទី ប៉ុន្តែមិនប្រើប្រាស់ឈុតសម្លៀកបំពាក់ធម្មតាដូចនៅលើផែនដី។

ការប្រកួតនៅខាងក្រៅភពផែនដីនឹងត្រូវបានចែកចេញជាបួនតង់ ហើយក្នុងមួយតង់មាន 10 នាទី និងសម្រាក 20 នាទីនៅចន្លោះតង់នីមួយៗ។ ក្រុមបាល់ទាត់នីមួយៗនឹងមានកីឡាករ 5 នាក់។

សម្លៀកបំពាក់កីឡាដូចនៅលើផែនដីនឹងត្រូវបានជំនួសដោយឈុតអ្នកអវកាស ដែលបំពាក់មុខងារទំនើបៗជាច្រើន ក្នុងនោះមានទាំងឧបករណ៍បញ្ចុះកម្ដៅផងដែរ។

ចំណែកអាជ្ញាកណ្ដាលវិញ នឹងមានលក្ខណៈស្រដៀងទៅនឹងបច្ចេកវិទ្យា VAR។ ព្រោះថា ពួកគេនឹងបង្ហាញខ្លួនលើទីលានប្រកួតក្នុងទម្រង់ជារូបភាព 3D។

យោងតាម IET ការប្រកួតបាល់ទាត់លើឋានព្រះចន្ទនឹងធ្វើឡើងនៅពេលថ្ងៃត្រង់ ដើម្បីងាយស្រួលមើល គ្រាដែលទំហំរបស់ទីលានក៏នឹងត្រូវបានបន្ថយមកនៅត្រឹម 1/8 នៃទីលាននៅលើផែនដី។

ខ្សែបន្ទាត់ជុំវិញទីលានអាចត្រូវបានគូសសញ្ញាដោយធាតុ polymer ពណ៌ខ្មៅ-ស។ ទីលានបាល់ទាត់ក៏នឹងត្រូវការបាំងដោយសំណាញ់ និងប្រក់ដំបូល ដើម្បីជៀសវាងបាល់ខ្ទាត់ចេញទៅបាត់។ រីឯគ្រាប់បាល់វិញ នឹងត្រូវមានទំហំធំជាងជិតទ្វេដង ធៀបនឹងបាល់ធម្មតា ដើម្បីងាយស្រួលមើល។

ដើម្បីគាំទ្រដល់គម្រោងខាងលើ IET កំពុងតែអំពាវនាវសូមឱ្យក្មេងនៅប្រទេសអង់គ្លេសដែលមានអាយុពី 4 ទៅ 13 ឆ្នាំ ចូលរួមការរចនាឈុតសម្លៀកបំពាក់ផ្លូវការដំបូងគេសម្រាប់ព្រឹត្តិការណ៍បាល់ទាត់នៅលើឋានព្រះចន្ទ៕

July 25, 2023

អ្នកអវកាសដែល «ឯកាបំផុត» ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ

ជាង 50 ឆ្នាំបន្ទាប់ពីបេសកកម្ម Apollo 11 អ្នកអវកាស Michael Collins នៅតែត្រូវបានគេរម្លឹកថាជាអ្នកក្លាហានស្ងាត់ស្ងៀម ដែលមានរហ័សនាមថា «មនុស្សឯកាបំផុត»។

កាលពីឆ្នាំ 1969 ក្នុងពេល Neil Armstrong និង Buzz Aldrin ចុះដើរលើឋានព្រះចន្ទជាលើកដំបូងរបស់មនុស្សជាតិ លោក Michael Collins អង្គុយម្នាក់ឯងនៅក្នុងបន្ទប់បញ្ចាការ Columbia របស់យានអវកាស Apollo 11 និងហោះពីក្រោយតំបន់ងងឹតរបស់ព្រះចន្ទ។

លោក Collins ទទួលខុសត្រូវក្នុងការបញ្ជាម៉ូឌុល Eagle នាំមិត្តរួមក្រុមពីរនាក់ចុះចតលើឋានព្រះចន្ទ។ នៅពេលនោះ រាល់ទំនាក់ទំនងជាមួយផែនដីត្រូវបានកាត់ផ្ដាច់ ដោយសារតែមានការរារាំងពីព្រះចន្ទ ធ្វើឱ្យ Collins ត្រូវដាច់ទំនាក់ទំនងទាំងស្រុងជាមួយនឹងមនុស្សនៅលើផែនដី ហើយក៏ឆ្ងាយពីផ្ទះរាប់សែនគីឡូម៉ែត្រ។

លោក Collins និយាយថា «នៅខាងក្រៅកញ្ចក់យាន ខ្ញុំអាចមើលឃើញតែដួងតារា គឺមានតែប៉ុណ្ណឹង»។ លោកបន្តថា អារម្មណ៍ពេលនោះ គឺដូចទៅនឹងលោកកំពុងអង្គុយលើកូនទូកតូចមួយដែលកំពុងអណ្ដែតលើផ្ទៃទឹកមហាសមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វិក ក្នុងរាត្រីងងឹតសូន្យសុង។

អ្នកអវកាស Michael Collins ថតរូបម៉ូឌុល Eagle របស់យានអវកាស Apollo 11 រួមនឹងព្រះចន្ទ និងផែនដី

លោក Collins បានស្ថិតនៅលើយាន Columbia អស់រយៈពេល 21 ម៉ោង គ្រាដែល Buzz Aldrin និង Neil Armstrong ចុះចត និងដើរលើឋានព្រះចន្ទ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោក Collins ធ្លាប់បាននិយាយថា លោកនៅតែពេញចិត្តនឹងអារម្មណ៍ឯកានោះ៕

July 21, 2023

ឃ្លាំងពេជ្រអាយុកាលជិត 13 ពាន់លានឆ្នាំ បង្ហើបពីភាវៈរស់ក្រៅផែនដី

តេឡេស្កុបអវកាសទំនើបបំផុតលើពិភពលោកបានរកឃើញឃ្លាំងពេជ្រមួយ នេះបើនិយាយទៅតាមទាំងន័យត្រង់ និងន័យធៀប។

យោងតាមទំព័រ Space តេឡេស្កុប James Webb របស់ណាសា បានរកឃើញធូលីកាបូនដូចពេជ្រនៅក្នុងបណ្ដាកាឡាក់ស៊ីដែលទំនងជាបានកកើតឡើងតែប៉ុន្មានរយឆ្នាំប៉ុណ្ណោះបន្ទាប់ពី Big Bang ដែលជាហេតុការណ៍ចាប់កំណើតរបស់ចក្រវាល។

ការរកឃើញនេះអាចជះឥទ្ធិពលដល់ទ្រឹស្ដីដែលទាក់ទងនឹងការវិវត្តរបស់គីមីនៅក្នុងចក្រវាល។ កន្លងមក អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រជឿថា ដំណើរការនៃការកកើត និងបែងចែកធាតុរឹងដូចជាកាបូនជាដើម ស៊ីពេលវេលាច្រើន មិនអាចមាននៅក្នុងបណ្ដាកាឡាក់ស៊ីវ័យក្មេង។

ការរកឃើញថ្មីនេះបានចាប់ផ្ដើមពីការពិនិត្យមើលឆ្លងកាត់ពេលវេលា និងលំហអវកាសនៃកាឡាក់ស៊ីបុរាណចំនួន 10។ អំពីទ្រឹស្ដី រូបភាពដែលមនុស្សមើលឃើញវត្ថុអវកាសមួយ គឺមានអត្រាយឺតដូចទៅនឹងពេលវេលាដែលពន្លឺពីវត្ថុអវកាសនោះធ្វើដំណើរដល់ភ្នែករបស់មនុស្ស។

ដោយការមើលទៅទីតាំងដែលមានចម្ងាយរាប់ពាន់លានឆ្នាំពន្លឺ James Webb បាននាំមកនូវរូបភាពកាលពី 12.8 ពាន់លានឆ្នាំមុន ជាពេលដែលកាឡាក់ស៊ីទាំងនេះនៅក្មេង និងស្ថិតក្នុងចក្រវាលក្មេងខ្ចី។ ធូលីកាបូនដែលអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានមើលឃើញ បានរីកចម្រើនទៅជាម៉ូលេគុលអ៊ីដ្រូកាបូនក្រអូប (PAH) ដែលជាប្រការមិនអាចជឿបានថា មាននៅក្នុងអំឡុងពេលជិត 13 ពាន់លានឆ្នាំមុន។

ការសិក្សាស្រាវជ្រាវកន្លងមកបានបញ្ជាក់ថា ចក្រវាលក្រោយពី Big Bang ភ្លាមៗ នៅមានភាព «ឯកា» ខ្លាំងណាស់ ដោយវាភាគច្រើនមានតែអ៊ីដ្រូសែន និងអេល្យូម។

យោងតាមទ្រឹស្ដីនានាដែលត្រូវបានទទួលស្គាល់ទូលំទូលាយ បណ្ដាធាតុដែលរឹងជាងអ៊ីដ្រូសែន និងអេល្យូម សុទ្ធតែកកើតឡើងក្នុងដំណាក់កាលក្រោយៗមកទៀត បន្ទាប់ពីការកកើតផ្កាយរាប់លានជំនាន់។ ស្នូលរបស់ផ្កាយនានាគឺជា «ឡ» ប្រតិកម្ម បង្កើតធាតុធ្ងន់ៗជាងមុន នៅពេលពួកវាផ្ទុះស្លាប់។

កាបូនក៏ជា «ឆ្អឹងខ្នងរបស់ភាវៈរស់»។ វាអាចកកើតនៅក្នុងកាឡាក់ស៊ីចាស់ៗទាំង 10 ដែលអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រទើបតែរកឃើញ។ នេះបើតាមការស្រាវជ្រាវរបស់ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រមកពីសាកលវិទ្យាល័យ Cambridge (អង់គ្លេស) ដែលបាននិយាយខាងលើ។

ប្រការនេះអាចឱ្យយើងចាប់ផ្ដើមងាកទៅជឿថា ភាវៈរស់ក្នុងយុគសម័យដំបូងៗទំនងជាបានចាប់ផ្ដើមត្រូវបាន «ភ្ញាស់» ក្នុងចក្រវាលតាំងពីយូរឡុង ជាងអ្វីដែលមនុស្សបានគិត។ ចំណែកជីវិតនៅលើផែនដីក៏ប្រហែលជាស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលវ័យក្មេងនៅឡើយ បើធៀបនឹងជីវិតនៅតាមបណ្ដាភពក្នុងប្រព័ន្ធផ្កាយនានារបស់កាឡាក់ស៊ីបុរាណៗ៕

July 21, 2023

Tag: អវកាស