ព្រះអាទិត្យ - La Reine Media

តេឡេស្កុប James Webb ថតបាន «រូបភាពអនាគត» របស់ព្រះអាទិត្យ

ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានបង្ហើបឱ្យដឹងអំពីយុគសម័យចុងក្រោយនៃជីវិតរបស់ផ្កាយមួយដួង តាមរយៈរូបភាពដែលថតបានដោយតេឡេស្កុបអវកាស James Webb។

តេឡេស្កុបអវកាស James Webb ថតបានរង្វង់មូលដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់នេប៊ូឡាមួយមានឈ្មោះថា Messier 57 (M57) ដែលមានចម្ងាយពីផែនដីប្រហែល 2,200 ឆ្នាំពន្លឺ (មួយឆ្នាំពន្លឺស្មើនឹង 9.46 ទ្រីលានគីឡូម៉ែត្រ)។

រង្វង់មូលរបស់នេប៊ូឡាគឺជាផ្នែកដែលនៅសល់ និងបញ្ចេញពន្លឺ របស់ផ្កាយមួយដួងដែលបានស្លាប់។ នៅចំកណ្ដាលរង្វង់មូលនេះមានចំណុចពណ៌សតំណាងឱ្យកូនផ្កាយ ដែលជាស្នូលរបស់ផ្កាយដែលបានស្លាប់បន្ទាប់ពីបានរីកមាឌ។

នៅពេលផ្កាយទាំងឡាយដែលមានទំហំប្រហាក់ប្រហែលនឹងព្រះអាទិត្យ អស់ថាមពលសម្រាប់ប្រតិកម្មនុយក្លេអែរ ពួកវានឹងមិនអាចទប់ទល់នឹងទំនាញពីខាងក្នុងខ្លួនរបស់ពួកវា ហើយក៏បាត់បង់តុល្យភាពដែលធ្លាប់បានរក្សាឱ្យពួកវាស្ថិតនៅរាប់ពាន់លានឆ្នាំកន្លង។

ពេលដែលស្នូលរបស់ផ្កាយត្រូវបែកធ្លាយ ស្រទាប់ខាងក្រៅដែលជាកន្លែងប្រតិកម្មនុយក្លេអែរ ក៏ត្រូវបក់បំប៉ើងទៅទីអវកាស។ ក្នុងគ្រាដំបូង បាតុភូតនេះនឹងធ្វើឱ្យផ្កាយដូចព្រះអាទិត្យ រីកមាឌយ៉ាងធំ និងឆាប់រហ័ស ប្រៀបបានទៅនឹងការផ្ទុះ។

ស្រទាប់វត្ថុធាតុខាងក្រៅរបស់ផ្កាយដែលបានរីកមាឌនេះ ចុងក្រោយក៏ចុះត្រជាក់ និងភាយទៅឆ្ងាយពីចំណុចកណ្ដាល បង្កើតបានជាពពកដែលមានរូបរាងផ្សេងៗ មានដូចជា រូបរាងមូល រាងដូចភ្នែក ឬរង្វង់មូលដូច M57ជាដើម៕

August 4, 2023

ណាសារកឃើញរលកសញ្ញារបស់យានអវកាសស្ថិតក្រៅប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ

ក្រុមវិស្វកររបស់ណាសា បានទទួលរលកសញ្ញាពី Voyager 2 ដែលនេះនាំមកនូវក្ដីសង្ឃឹមនៅក្នុងការតភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងឡើងវិញជាមួយនឹងយានអវកាសនេះបានឆាប់ជាងច្រើនខែ ធៀបនឹងការគ្រោងទុក។

ជាងមួយសប្ដាហ៍បន្ទាប់ពីបានដាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងយានអវកាសអន្តរតារា Voyager 2 ក្រុមអ្នកជំនាញរបស់ទីភ្នាក់ងារអវកាសអាម៉េរិក (NASA) ក៏ទទួលបានរលកសញ្ញាដែលអាចឱ្យពួកគេភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងឡើងវិញ។ ការទទួលបានរលកសញ្ញានេះកើតឡើងកាលពីថ្ងៃទី 01 សីហា នៅពេល Voyager 2 កំពុងផ្លាស់ទីឆ្លងកាត់លំហអវកាសក្នុងតំបន់អន្តរតារា និងមានចម្ងាយពីផែនដីចំនួន 19.9 ពាន់លានគីឡូម៉ែត្រ។

អ្នកជំនាញរបស់ណាសា និយាយថា «សញ្ញា «ចង្វាក់បេះដូង» នេះ បង្ហើបឱ្យដឹងថា យាន Voyager 2 នៅតែធ្វើសកម្មភាព»។

ក្រោយពីរលកសញ្ញាត្រូវបានបញ្ជាក់ ណាសានឹងសាកល្បងបញ្ជូនកូដបញ្ជាយានទៅកាន់ Voyager 2 ដើម្បីឱ្យវាបង្វែរទិសរបស់អង់តែនតម្រង់មកកាន់ផែនដី។ តាមធម្មតា កូដបញ្ជាយាននេះត្រូវការពេលប្រហែល 18.5 ម៉ោង ទើបទៅដល់យាន Voyager 2 ហើយថែមប្រហែល 18.5 ម៉ោងទៀត ដើម្បីឱ្យមនុស្សអាចទទួលបានទិន្នន័យពីយាននេះ។

បើសិនការសាកល្បងខាងលើមិនបានជោគជ័យ យាន Voyager 2 នឹងតម្រង់ទិសអង់តែនរបស់វាឡើងវិញដោយខ្លួនឯងនៅថ្ងៃទី 15 តុលា 2023 ទៅតាមការកំណត់នៅក្នុងកម្មវិធីដែលបំពាក់លើយាន។

ណាសាឱ្យដឹងថា ពួកគេបានដាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងយាន Voyager 2 តាំងពីថ្ងៃទី 21 កក្កដា 2023 បន្ទាប់ពីកូដបញ្ជាយានមួយចំនួនបានធ្វើឱ្យអង់តែនរបស់យានអវកាសនេះ ត្រូវបែរល្អៀងពីមុខព្រួញមកកាន់ផែនដីប្រហែល 2 ឌឺក្រេ។ កំហុសនេះធ្វើឱ្យណាសាមិនអាចទទួលទិន្នន័យដែលបញ្ជូនមកពី Voyager 2។ យានអវកាសនេះ បច្ចុប្បន្នកំពុងគោចរតែលតោលនៅក្នុងលំហអវកាសងងឹត ក្រោយពីបានហោះផុតពីតំបន់ព្រំដែនខាងក្រៅរបស់ប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យកាលពីខែវិច្ឆិកាឆ្នាំ 2018។

យានអវកាស Voyager 1 និង Voyager 2 ត្រូវបានបាញ់បង្ហោះកាលពីខីសីហា និងកញ្ញា ឆ្នាំ 1977 ក្នុងនោះ Voyager 2 ត្រូវបានបាញ់បង្ហោះមុន។ យានទាំងពីរនេះសុទ្ធតែបានហោះកាត់ពីមុខបណ្ដាភពដែលនៅជាយប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ មុនពេលឆ្លងកាត់ព្រំដែនឆ្ងាយបំផុតរបស់តំបន់ហេលីអូស្ពែរ (Heliosphere) ជាស្រទាប់ក្រៅបង្អស់នៃបរិយាកាសព្រះអាទិត្យដែលបែងចែកប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យពីតំបន់អន្តរតារា។

យាន Voyager 1 បានទៅដល់តំបន់អន្តរតារាមុន ដោយបានឆ្លងកាត់ហេលីអូស្ពែរកាលពីខែសីហា 2012។ បច្ចុប្បន្ន យាននេះកំពុងស្ថិតឆ្ងាយពីផែនដី 23.8 ពាន់លានគីឡូម៉ែត្រ។ Voyager 1 និង Voyager 2 នៅសល់ថាមពលដែលអាចឱ្យប្រើប្រាស់បានរហូតដល់យ៉ាងតិចត្រឹមឆ្នាំ 2025។

Voyager 1 និង Voyager 2 នឹងនៅតែអាចបន្តបំពេញបេសកកម្មផ្ញើសារទៅកាន់ភាវៈរស់នៅក្នុងប្រព័ន្ធផ្កាយនានា បន្ទាប់ពីពួកវាអស់ថាមពល ដោយសារតែមានបំពាក់ថាសដែលផ្ទុកសារពីមនុស្សលោក ក្នុងនោះមានទាំងសំឡេងនានា និងផែនទីផ្កាយរបស់ផែនដីជាដើម៕

August 2, 2023

ផ្ទាំងឆត្រខ្នាតយក្សបាំងផែនដីពីព្រះអាទិត្យដើម្បីទប់ទល់នឹងការឡើងកម្ដៅជាសកល

អ្នកស្រាវជ្រាវអាម៉េរិកមួយរូបស្នើឱ្យមានការប្រើប្រាស់ផ្ទាំងឆត្រខ្នាតយក្សដែលភ្ជាប់ជាមួយនឹងអាចម៍ផ្កាយដើម្បីកាត់បន្ថយកម្ដៅពីព្រះអាទិត្យជះមកលើផែនដី ដែលអាចជួយទប់ទល់នឹងបញ្ហាឡើងកម្ដៅនៅទូទាំងសកលលោក។

ផែនដីកំពុងតែឡើងកម្ដៅយ៉ាងឆាប់រហ័ស ហើយអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រក៏កំពុងតែអភិវឌ្ឍដំណោះស្រាយដើម្បីបន្ធូរបន្ថយផលប៉ះពាល់នៃការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ។ Istvan Szapudi ដែលជាអ្នកស្រាវជ្រាវនៅវិទ្យាស្ថានតារាសាស្ត្រនៃសាកលវិទ្យាល័យ Hawaii បានលើកឡើងនូវដំណោះស្រាយថ្មីសម្រាប់បញ្ហាខាងលើ នោះគឺផ្ទាំងឆត្រខ្នាតយក្សបាំងពន្លឺព្រះអាទិត្យ ដែលភ្ជាប់ទៅនឹងអាចម៍ផ្កាយ។

បច្ចុប្បន្ន ការស្រាវជ្រាវរកបច្ចេកទេសសម្រាប់ប្រើប្រាស់ដំណោះស្រាយរបស់ Istvan Szapudi អាចចាប់ផ្ដើមបាន និងអាចមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងរង្វង់តែប៉ុន្មានទសវត្សរ៍ខាងមុខ។ Szapudi បានបរិយាយអំពីដំណោះស្រាយរបស់ខ្លួននៅលើទស្សនាវដ្ដី Proceedings of the National Academy of Sciences, Phys.org កាលពីថ្ងៃទី 31 កក្កដា 2023។

គំនិតស្ដីពីឆត្របាំងព្រះអាទិត្យ កន្លងមកក៏ធ្លាប់ត្រូវបានលើកឡើង ប៉ុន្តែគេត្រូវការផ្ទាំងឆត្រដ៏ធ្ងន់ និងធំមហិមាដើម្បីអាចទប់ទល់នឹងកម្លាំងទំនាញ ក៏ដូចជាទប់ទល់នឹងកម្លាំងខ្យល់បក់បំប៉ើងពីព្រះអាទិត្យ។

ដំណោះស្រាយរបស់ Szapudi គឺ ការប្រើប្រាស់វត្ថុមានទម្ងន់ផ្ទុយដែលត្រូវចងភ្ជាប់ទៅនឹងផ្ទាំងឆត្រ ជួយឱ្យទម្ងន់របស់ផ្ទាំងឆត្រ និងវត្ថុផ្ទុយ ថយចុះប្រហែល 3.5 លានតោន ទាបជាងមួយរយដងបើធៀបនឹងការគណនាអំពីផ្ទាំងចត្រមិនមានវត្ថុសម្រាប់តោង។ គំនិតរបស់ Szapudi គឺការប្រើប្រាស់អាចម៍ផ្កាយដែលមនុស្ស «ចាប់បាន» ធ្វើជាវត្ថុមានទម្ងន់ផ្ទុយ ចៀសវាងការដែលត្រូវបាញ់បង្ហោះច្រើនលើកពីផែនដី។

រចនាសម្ព័ន្ធដូចខាងលើនឹងអាចត្រូវបានធ្វើឡើងយ៉ាងរហ័ស និងមានតម្លៃទាបជាង បើធៀបនឹងការផលិត និងដំឡើងផ្ទាំងឆត្រដទៃ។

Szapudi ចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងគោលដៅកាត់បន្ថយវិទ្យុសកម្មព្រះអាទិត្យឱ្យបាន 1.7%។ នេះគឺជាអត្រាចាំបាច់ដើម្បីទប់ស្កាត់ការឡើងកម្ដៅផែនដីខ្ពស់ដល់ថ្នាក់បង្កើតបានជាគ្រោះមហន្តរាយ៕

August 2, 2023

យានអវកាសនៅក្រៅប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យដាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយណាសា

បន្ទាប់ពីបានធ្វើឱ្យអង់តែនរបស់យានអវកាស Voyager 2 បែរទិសចេញពីផែនដីដោយអចេតនា ណាសាក៏ត្រូវដាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងយានដែលកំពុងស្ថិតក្នុងតំបន់អន្តរតារាមួយគ្រឿងនេះ យ៉ាងតិចក៏រហូតដល់ថ្ងៃទី 15 តុលា។

ទីភ្នាក់ងារអវកាសអាម៉េរិក (ណាសា) បានដាច់ទំនាក់ទំនងជាបណ្ដោះអាសន្នជាមួយនឹងយានអវកាស Voyager 2 ជាយានដែលហោះឆ្ងាយពីផែនដីបំផុតលំដាប់ទីពីរ ដោយបច្ចុប្បន្នកំពុងផ្លាស់ទីឆ្លងកាត់លំហអវកាសក្នុងតំបន់អន្តរតារា និងមានចម្ងាយពីផែនដីចំនួន 19.9 ពាន់លានគីឡូម៉ែត្រ។ ណាសាឱ្យដឹងថា ពួកគេបានដាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងយាននេះតាំងពីថ្ងៃទី 21 កក្កដា 2023 បន្ទាប់ពីកូដបញ្ជាយានមួយចំនួនបានធ្វើឱ្យអង់តែនរបស់ Voyager 2 ត្រូវបែរល្អៀងពីមុខព្រួញមកកាន់ផែនដីប្រហែល 2 ឌឺក្រេ។

កំហុសខាងលើនេះធ្វើឱ្យណាសាមិនអាចទទួលទិន្នន័យដែលបញ្ជូនមកពី Voyager 2។ យានអវកាសនេះ បច្ចុប្បន្នកំពុងគោចរតែលតោលនៅក្នុងលំហអវកាសងងឹត ក្រោយពីបានហោះផុតពីតំបន់ព្រំដែនខាងក្រៅរបស់ប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យកាលពីខែវិច្ឆិកាឆ្នាំ 2018។

យោងតាមណាសា បញ្ហាដាច់ទំនាក់ទំនងនេះគ្រាន់តែជារឿងបណ្ដោះអាសន្ន។ Voyager 2 ត្រូវបានកំណត់ឱ្យកែតម្រូវទិសរបស់អង់តែនច្រើនដងក្នុងមួយឆ្នាំ ដើម្បីរក្សាទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងផែនដី ក្នុងគ្រាដែលវាហោះកាន់តែឆ្ងាយ។ តាមការគ្រោងទុក Voyager 2 នឹងធ្វើការកែតម្រង់ទិសរបស់អង់តែនម្ដងទៀត នៅថ្ងៃទី 15 តុលាឆ្នាំ 2023 ពេលនោះទំនាក់ទំនងរវាងមនុស្សជាមួយនឹងយាននេះនឹងត្រូវបានភ្ជាប់ឡើងវិញ។

យានអវកាស Voyager 1 និង Voyager 2 ត្រូវបានបាញ់បង្ហោះកាលពីខីសីហា និងកញ្ញា ឆ្នាំ 1977 ក្នុងនោះ Voyager 2 ត្រូវបានបាញ់បង្ហោះមុន។

ថាសដែលផ្ទុកសារពីមនុស្សលោកនៅលើយានអវកាស Voyager

យានទាំងពីរនេះសុទ្ធតែបានហោះកាត់ពីមុខបណ្ដាភពដែលនៅជាយប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ មុនពេលឆ្លងកាត់ព្រំដែនឆ្ងាយបំផុតរបស់តំបន់ហេលីអូស្ពែរ (Heliosphere) ជាស្រទាប់ក្រៅបង្អស់នៃបរិយាកាសព្រះអាទិត្យដែលបែងចែកប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យពីតំបន់អន្តរតារា។

យាន Voyager 1 បានទៅដល់តំបន់អន្តរតារាមុន ដោយបានឆ្លងកាត់ហេលីអូស្ពែរកាលពីខែសីហា 2012។ បច្ចុប្បន្ន យាននេះកំពុងស្ថិតឆ្ងាយពីផែនដី 23.8 ពាន់លានគីឡូម៉ែត្រ។ យោងតាមណាសា យាន Voyager 1 និង Voyager 2 នៅសល់ថាមពលដែលអាចឱ្យប្រើប្រាស់បានរហូតដល់យ៉ាងតិចត្រឹមឆ្នាំ 2025។

បើទោះអស់ថាមពលក៏ដោយ ពួកវានៅតែអាចបន្តបំពេញបេសកកម្មផ្ញើសារទៅកាន់ភាវៈរស់នៅក្នុងប្រព័ន្ធផ្កាយនានា។ ព្រោះថា នៅលើយានទាំងនេះមានបំពាក់ថាសដែលផ្ទុកសារពីមនុស្សលោក ក្នុងនោះមានទាំងសំឡេងនានា និងផែនទីផ្កាយរបស់ផែនដីផងដែរ៕

August 1, 2023

ភ្នំភ្លើងធំជាងគេក្នុងប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យធ្លាប់ជាកោះនៅកណ្ដាលសមុទ្រ

ភ្នំភ្លើង Olympus Mons ដែលមានកម្ពស់ 25 គីឡូម៉ែត្រ នៅលើផ្ទៃភពអង្គារ ទំនងជាធ្លាប់ស្ថិតនៅកណ្ដាលមហាសាគរ។

ពេលភពអង្គារនៅក្មេង និងពេញដោយទឹកកាលពីរាប់ពាន់លានឆ្នាំមុន ភ្នំភ្លើងខ្នាតធំ Olympus Mons ទំនងជាមានរូបរាងដូចទៅនឹងភ្នំភ្លើង Stromboli ឬ Savai’l នៅលើផែនដី ប៉ុន្តែធំជាងឆ្ងាយ។ ការវិភាគថ្មីត្រូវបានប្រកាសលើទស្សនាវដ្ដី Earth and Planetary Science Letters ដែលបង្ហាញអំពីចំណុចប្រហាក់ប្រហែលគ្នារវាងភ្នំភ្លើង Olympus Mons និងបណ្ដាកោះភ្នំភ្លើងសកម្មនៅលើផែនដី ផ្ដល់អំណះអំណាងថ្មីស្ដីពីអតីតកាលដែលពេញដោយទឹករាវរបស់ភពអង្គារ។ នេះបើតាម Science Alert ចុះផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី 27 កក្កដា 2023។

ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រមកពីសាកលវិទ្យាល័យ Paris-Saclay នៅប្រទេសបារាំង បានឱ្យដឹងថា ផ្នែកខាងលើនៃចង្កេះភ្នំដែលមានកម្ពស់ 6 គីឡូម៉ែត្រ ព័ទ្ធជុំវិញភ្នំភ្លើង Olympus Mons ទំនងជាបានកើតឡើងដោយសារកំអែភ្នំភ្លើងហូរចូលទៅក្នុងទឹករាវ នៅពេលរចនាសម្ព័ន្ធនេះគឺជាកោះភ្នំភ្លើងដែលធ្វើសកម្មភាពអំឡុងពេលប្រហែលនៅចុងយុគសម័យ Noachian និងដើមយុគសម័យ Hesperian។

Olympus Mons គឺជាភ្នំភ្លើងដែលមានរូបរាងដូចខែលបុរាណ កម្ពស់ 25 គីឡូម៉ែត្រ និងលាតសន្ធឹងលើផ្ទៃដីដែលធំប៉ុនប្រទេសប៉ូឡូញ។ នេះមិនត្រឹមតែជាភ្នំភ្លើងធំបំផុត ប៉ុន្តែក៏ជាភ្នំភ្លើងខ្ពស់បំផុតផងដែរ នៅក្នុងប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ។ ជើងភ្នំភ្លើងនេះមិនដូចទៅនឹងជើងភ្នំធម្មតានៅលើដីគោក ព្រោះថា នៅក្នុងរយៈកម្ពស់ប្រហែល 6 គីឡូម៉ែត្រ មានជញ្ជាំងថ្មឈរត្រង់ ព័ទ្ធស្ទើរតែជុំភ្នំ និងចាក់ចុះត្រង់ទៅក្រោម។ ប្រភពនៃជញ្ជាំងថ្មភ្នំចាក់ចុះត្រង់នេះ នៅតែជារឿងអាថ៌កំបាំងនៅឡើយ។

បច្ចុប្បន្ន ភពអង្គារគឺជាទីឋានដ៏សែនសោះកក្រោះ គ្មានទឹក និងពេញដោយខ្សាច់ ធូលី។ ទឹកនៅលើផ្ទៃរបស់ភពនេះ នៅមានខ្លះដែរ តែនៅក្នុងទម្រង់ទឹកកក។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ បានរកឃើញភ័ស្ដុតាងជាបន្តបន្ទាប់ដែលបង្ហាញថា ទឹករាវធ្លាប់គ្របដណ្ដប់ពាសពេញផ្ទៃភពអង្គារ៕

July 29, 2023

យានសម្រាប់បើកបរលើឋានព្រះចន្ទរបស់ Toyota និង Mitsubishi កំពុងត្រូវបានអភិវឌ្ឍ

Toyota Motor និង Mitsubishi Heavy Industries បានប្រកាសសេចក្ដីលំអិតអំពីគម្រោងអភិវឌ្ឍបណ្ដាយានដំណើរការដោយថាមពលព្រះអាទិត្យ សម្រាប់បើកបរលើឋានព្រះចន្ទ។

យានទាំងនេះអាចត្រូវបានប្រើប្រាស់សម្រាប់គម្រោង Artemis ដែលដឹកនាំដោយសហរដ្ឋអាម៉េរិក ក្នុងបំណងនាំមនុស្សឡើងទៅកាន់ឋានព្រះចន្ទជាថ្មីនៅឆ្នាំ 2025។ នេះនឹងជាលើកដំបូងដែលមនុស្សឡើងទៅដើរលើឋានព្រះចន្ទ រាប់ចាប់ពីឆ្នាំ 1972។

យានបើកបរលើដីគ្រោងនឹងត្រូវបាននាំឡើងទៅកាន់ឋានព្រះចន្ទនៅឆ្នាំ 2029។ កាលពីថ្ងៃទី 21 កក្កដា 2023 ក្រុមហ៊ុន Toyota Motor និង Mitsubishi Heavy Industries (MHI) បានធ្វើសន្និសីទសារព័ត៌មានមួយ ជាមួយនឹងទីភ្នាក់ងារអវកាសជប៉ុន (JAXA) នៅតូក្យូ។ ថ្ងៃទី 21 កក្កដា ក៏ជាថ្ងៃដែល Apollo 11 ចុះចតលើផ្ទៃព្រះចន្ទកាលពី 54 ឆ្នាំមុន។

Toyota ចាប់ផ្ដើមសហការជាមួយ JAXA កាលពីឆ្នាំ 2019 ដើម្បីអភិវឌ្ឍរថយន្តសម្រាប់បើកបរលើឋានព្រះចន្ទ ដែលមានឈ្មោះថា Lunar Cruiser។ យាននេះត្រូវបានអភិវឌ្ឍឡើងដើម្បីបើកបរលើភូមិសាស្ត្រដែលមានឧបសគ្គច្រើន មានដូចជាវាលខ្សាច់ និងផ្លូវនៅតំបន់ភ្នំជាដើម។ នេះគឺជារបាយការណ៍ស្ដីពីវឌ្ឍនភាពដំបូងរបស់ Toyota ទាក់ទងនឹងកម្មវិធីអវកាសរបស់ពួកគេនៅក្នុងរយៈពេលបួនឆ្នាំកន្លង។

Lunar Cruiser នឹងធ្វើដំណើរសរុបជាង 10,000 គីឡូម៉ែត្រនៅលើឋានព្រះចន្ទដើម្បីសិក្សាស្រាវជ្រាវ។ Toyota ឱ្យដឹងថាយាននេះនឹងត្រូវបានបំពាក់មុខងារសំខាន់ៗចំនួនបួន រួមមាន មុខងារប្រើប្រាស់ថ្មបង្កើតថាមពលឡើងវិញ (RCF), មុខងារសម្រាប់ការបើកបរលើភូមិសាស្ត្រលំបាក, មុខងារបើកបរស្វ័យប្រវត្ត, និងមុខងារបទពិសោធន៍អ្នកប្រើប្រាស់ (UX)។

ថ្នាក់ដឹកនាំរបស់ MHI បានឱ្យដឹងថា ក្រុមហ៊ុននេះកំពុងពិនិត្យលទ្ធភាពនៃការផលិតរថយន្តសម្រាប់បើកបរលើឋានព្រះចន្ទ ដែលមានទម្ងន់ប្រហែល 10 តោន ឱ្យបានមុនការបាញ់បង្ហោះពីពីរទៅបីឆ្នាំ។

ចំណែក Toyota វិញ ក្រៅពីកិច្ចសហការជាមួយ MHI ក្រុមហ៊ុននេះក៏កំពុងត្រៀមពង្រីកកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយដៃគូដទៃទៀត គ្រាដែលបាន និងកំពុងសហការជាមួយ Bridgestone ដើម្បីអភិវឌ្ឍសម្បកកង់រថយន្តធ្វើពីលោហធាតុដែលអាចបើកបរលើដីនៅឋានព្រះចន្ទ៕

July 26, 2023

រកឃើញ «ផែនដីខ្នាតយក្ស» មានសីតុណ្ហភាពអាចរស់នៅបាន

«ផែនដីខ្នាតយក្ស» នេះ ស្ថិតក្នុងចំណោមភពដែលអាចទ្រទ្រង់ជីវិត និងត្រូវបានសង្កេតមើលជាលើកដំបូងដោយតេឡេស្កុបអវកាស Kepler របស់ណាសា កាលពីឆ្នាំ 2009។

ដើមឡើយ ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រជឿថា មិនមានភាវៈរស់ណាមួយនៅក្នុងភពដទៃក្រៅពីផែនដី។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់ពីផលិតបានឧបករណ៍ទំនើបៗ មនុស្សចាប់ផ្ដើមយល់ថា វត្តមានរបស់មនុស្សភពដទៃប្រាកដជាមាន ហើយអាចមានច្រើនលើសពីការនឹកគិតទៅទៀត។

គិតមកដល់បច្ចុប្បន្ន អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញ «ផែនដីខ្នាតយក្ស» ជាង 4,000 នៅក្នុងចក្រវាលដែលមនុស្សអាចសង្កេតឃើញ។ «ផែនដីខ្នាតយក្ស» ចង់សំដៅលើបណ្ដាភពដែលមានបរិស្ថានស្រដៀងនឹងផែនដី របស់មនុស្ស ប៉ុន្តែមានទំហំធំជាង។

«ផែនដីខ្នាតយក្ស» Kepler-22b

Kepler-22b គឺជាមួយក្នុងចំណោម «ផែនដីខ្នាតយក្ស» ដែលមនុស្សបានរកឃើញ។ Kepler-22b ត្រូវបានសង្កេតមើលជាលើកដំបូងកាលពីឆ្នាំ 2009 ដោយតេឡេស្កុបអវកាស Kepler របស់ទីភ្នាក់ងារអវកាសអាម៉េរិក (ណាសា)។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដែលបានរកឃើញ Kepler-22b មានឈ្មោះថា William Burrucci។

Kepler-22b ស្ថិតក្នុងកញ្ចុំផ្កាយ Cygnus ដែលមានចម្ងាយពីផែនដីប្រមាណ 638 ឆ្នាំពន្លឺ និងមានអង្កត់ផ្ចិតធំជាងផែនដី 2.4 ដង ហើយមួយឆ្នាំរបស់វាស្មើនឹង 290 ថ្ងៃនៅលើផែនដី។

Kepler-22b វិលជុំវិញផ្កាយមេដែលមានឈ្មោះថា Kepler-22។ Kepler-22 តូចជាងព្រះអាទិត្យរបស់មនុស្សបន្តិច ប៉ុន្តែមានកម្ដៅប្រហាក់ប្រហែលនឹងព្រះអាទិត្យ។ ភព Kepler-22b ត្រូវបានគណនាឃើញថា មានអាយុប្រហែល 4 ពាន់លានឆ្នាំ។

ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រទើបតែបានរកឃើញថា ភព Kepler-22b ស្ថិតនៅចម្ងាយពីផ្កាយមេប្រហែលនឹង 85% នៃចម្ងាយពីផែនដីរបស់មនុស្ស ទៅព្រះអាទិត្យ។ នេះមានន័យថា សីតុណ្ហភាពនៅលើភព Kepler-22b អាចស្មើនឹង 22 អង្សាសេ ប្រហាក់ប្រហែលនឹងផែនដី ដែលអនុញ្ញាតឱ្យមានវត្តមានទឹករាវហូរនៅលើផ្ទៃ។ Kepler-22b អាចជា «ផ្ទះទីពីរ» ដ៏សមស្របសម្រាប់មនុស្សជាតិ។ ព្រោះថា ថ្មីៗនេះ ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញថា Kepler-22b មានបរិយាកាសក្រាស់។

ធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីអាចទៅដល់ Kepler-22b?

បើសិនគិតទៅតាមល្បឿនរបស់មីស៊ីលទំនើបនាបច្ចុប្បន្នរបស់មនុស្ស (10 គីឡូម៉ែត្រ/វិនាទី) យើងនឹងត្រូវចំណាយពេលហោះហើរជាង 18 លានឆ្នាំ ទើបទៅដល់ភព Kepler-22b ហើយនេះគឺជារយៈពេលដ៏សែនយូរសម្រាប់ជីវិតមនុស្ស។

យានអវកាសដែលមានល្បឿនលឿនបំផុតនាបច្ចុប្បន្នគឺយានព្រះអាទិត្យ Parker របស់ណាសា ព្រោះថា នៅពេលទៅកាន់តែជិតព្រះអាទិត្យ ល្បឿនរបស់វាអាចកើនដល់ 692,000 គីឡូម៉ែត្រ/ម៉ោង ប្រហែលនឹង 192 គីឡូម៉ែត្រ/វិនាទី។ ក្នុងល្បឿននេះ វានឹងចំណាយពេលប្រហែលមួយលានឆ្នាំ ទើបទៅដល់ភព Kepler-22b។

នៅពេលប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យា និងយានបច្ចុប្បន្ន មនុស្សនឹងមិនអាចធ្វើដំណើរទៅដល់ភព Kepler-22b ឡើយ។ ដូច្នេះ មនុស្សត្រូវការបច្ចេកវិទ្យា និងយានអវកាសទំនើបជាងនេះរាប់លានដង ទើបអាចមានឱកាសទៅជាន់ដីរបស់ភព Kepler-22b នាពេលអនាគត៕

July 25, 2023

ទីក្រុងរបស់អង់គ្លេសជិតសាងសង់ប្រព័ន្ធថ្មផ្ទុកអគ្គិសនីធំជាងគេលើលោក

អាជ្ញាធរបានអនុម័តលើគម្រោងសាងសង់ប្រព័ន្ធថ្មផ្ទុកថាមពលអគ្គិសនីធំជាងគេលើពិភពលោក នៅឯរោងចក្រផលិតអគ្គិសនីចាស់មួយ ក្នុងទីក្រុង Manchester ប្រទេសអង់គ្លេស ដើម្បីរក្សាថាមពលអគ្គិសនីសម្រាប់ការផ្គត់ផ្គង់ដល់គ្រួសារចំនួន 36,000 គ្រួ នៅក្នុងរយៈពេលមួយសប្ដាហ៍។

ក្រុមហ៊ុនថាមពល Carlton Power នឹងត្រូវការស្វែងរកទុន 963 លានដុល្លារអាម៉េរិក ដើម្បីអនុវត្តគម្រោង និងជ្រើសរើសអ្នកផ្គត់ផ្គង់។ រោងចក្រថ្មផ្ទុកអគ្គិសនីគឺជាវិធីដែលឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការប្រើប្រាស់អគ្គិសនីជាបន្តបន្ទាប់ ដោយសារតែអគ្គិសនីពីប្រភពនានាដែលងាយនឹងរអាក់រអួលកាន់តែមានច្រើនឡើងៗ ក្នុងនោះមានដូចជារោងចក្រផលិតអគ្គិសនីពីកម្លាំងខ្យល់ និងកម្ដៅព្រះអាទិត្យជាដើម។

ប្រព័ន្ធថ្មផ្ទុកអគ្គិសនីអាចទាញយកអគ្គិសនីមករក្សាទុកនៅក្នុងថ្ងៃដែលសម្បូរពន្លឺព្រះអាទិត្យ ឬខ្យល់ ដោយការចំណាយទាប ហើយក្រោយមកក៏ផ្គត់ផ្គង់នៅពេលចាំបាច់។ តាមគម្រោង មូលដ្ឋាននេះនឹងផ្គត់ផ្គង់អគ្គិសនី 2,080 ម៉េហ្គាវ៉ាត់ ដែលប្រហាក់ប្រហែលនឹងរោងចក្រអគ្គិសនីខ្នាតមធ្យម នៅក្នុងមួយម៉ោង។ បច្ចុប្បន្ន គម្រោងនេះទទួលបានការអនុញ្ញាតពីអាជ្ញាធររួចហើយ។

តាមផែនការ ដំណើរការសាងសង់ប្រព័ន្ធថ្មផ្ទុកអគ្គិសនីនេះនឹងចាប់ផ្ដើមនៅត្រីមាសទីមួយរបស់ឆ្នាំក្រោយ។ ប្រព័ន្ធនេះក៏នឹងដំណើរការពាណិជ្ជកម្មចាប់ពីត្រីមាសទីបួនឆ្នាំ 2025។

បច្ចុប្បន្ន ប្រទេសអង់គ្លេសចង់អភិវឌ្ឍបណ្ដាញផលិតអគ្គិសនីពីកម្លាំងខ្យល់លើសមុទ្រដែលមានថាមពល 50 ជីហ្គាវ៉ាត់នៅឆ្នាំ 2030។ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកគេត្រូវការបច្ចេកវិទ្យាដែលមានស្ថិរភាព ដើម្បីរក្សាទុកអគ្គិសនីសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ក្នុងពេលមិនមានខ្យល់។ ដូច្នេះ គម្រោងខាងលើពិតជាសមស្រប និងអាចឆ្លើយតបតាមតម្រូវការ៕

July 25, 2023

ផ្កាយមុខពីរដ៏ចម្លែក ធ្វើឱ្យអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រទាល់ពាក្យបកស្រាយ

ក្រុមតារាវិទូបានរកឃើញផ្កាយចម្លែកមួយដួងដែលមានមុខពីរផ្សេងគ្នា ក្នុងនោះ មុខម្ខាងៗសុទ្ធតែបង្កើតឡើងពីធាតុផ្សំខុសដាច់ពីគ្នា។

កូនផ្កាយក្រិនពណ៌សគឺជាសំណល់របស់ផ្កាយដូចព្រះអាទិត្យ បន្ទាប់ពីបាត់បង់ស្រទាប់ខាងក្រៅ បន្សល់ទុកតែស្នូលខាប់រឹង។ បរិយាកាសរបស់ពួកវាតែងរួមមានឧស្ម័នអ៊ីដ្រូសែន ឬអេល្យូម ជាឧស្ម័នចម្បងដែលមានបរិមាណច្រើនជាងគេប្រហែល 1,000 ដង ធៀបនឹងសមាសធាតុដទៃ។ ប៉ុន្តែ នៅក្នុងលទ្ធផលនៃការសិក្សាស្រាវជ្រាវដែលបានចុះផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី 19 កក្កដា ឆ្នាំ 2023 លើទស្សនាវដ្ដី Nature ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញកូនផ្កាយក្រិនពណ៌សមួយដួងដែលមិនសមស្របនឹងការបរិយាយខាងលើ ហើយវាគឺជាផ្កាយចម្លែក និងមិនទាន់ត្រូវបានយល់ច្បាស់។

ផ្កាយចម្លែកនេះ មានមុខពីរ ក្នុងនោះ មុខម្ខាងផ្ទុកពេញដោយអ៊ីដ្រូសែន ខណៈមុខម្ខាងទៀតផ្ទុកអេល្យូម។ នេះគឺជាការរកឃើញថ្មីបំផុតស្ដីពីផ្កាយដែលបែងចែកសមាសធាតុផ្សេងដាច់ដោយឡែកពីគ្នាយ៉ាងច្បាស់ដូច្នេះ។

ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានដាក់ឈ្មោះឱ្យផ្កាយមុខពីរនេះថា Janus។ Janus ត្រូវបានរកឃើញដោយស្ថានីយតារាសាស្ត្រ Zwicky Transient Facility (ZTF)។

សហគមន៍អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រមិនទាន់យល់ច្បាស់អំពីមូលហេតុដែលនាំឱ្យ Janus បែងចែកសារធាតុដាច់ដោយឡែកពីគ្នាទាំងស្រុកបែបនេះនៅឡើយ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេគិតថា ប្រហែលមកពីដែនទំនាញដ៏ខ្លាំងក្លារបស់ផ្កាយនេះ។ បើសិនដែនទំនាញនៅចំហៀងម្ខាងនេះរបស់វា ខ្លាំងជាងចំហៀងម្ខាងទៀត នោះអ៊ីដ្រូសែន និងអេល្យូមនឹងត្រូវបានរារាំងមិនឱ្យស្ថិតនៅលាយឡំគ្នា នាំឱ្យផ្នែកម្ខាងនេះមានអ៊ីដ្រូសែនច្រើនជាងលើសលុប ធៀបនឹងផ្នែកម្ខាងទៀត៕

July 20, 2023

អាចម៍ផ្កាយធំប៉ុនអគារ 20 ជាន់ ហោះកាត់មុខផែនដី «រំលងភ្នែក» អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ

ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញ 2023 NT1 ដែលជាអាចម៍ផ្កាយមានបណ្ដោយប្រហែល 60 ម៉ែត្រ កាលពីថ្ងៃទី 15 កក្កដា 2023 ពីរថ្ងៃបន្ទាប់ពីវាបានហោះកាត់ពីមុខផែនដី ដែលនេះត្រូវបានចាត់ទុកថា បាន «រំលងភ្នែក» របស់អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ។

យោងតាមណាសា អាចម៍ផ្កាយ 2023 NT1 កាលពីថ្ងៃទី 13 កក្កដា ស្ថិតក្នុងចម្ងាយពីផែនដីប្រហែល ¼ នៃចម្ងាយពីព្រះចន្ទមកកាន់ផែនដី។ នេះមានន័យថា វាស្ថិតនៅយ៉ាងជិត នៅពេលគេនិយាយដល់ទីអវកាសដ៏ធំធេង។ 2023 NT1 ធ្វើដំណើរក្នុងល្បឿន 86,000 គីឡូម៉ែត្រ/ម៉ោង។

ក៏ប៉ុន្តែ ដោយសារតែ 2023 NT1 ហោះសំដៅមកពីទិសរបស់ព្រះអាទិត្យ ដូច្នេះពន្លឺរបស់ផ្កាយនេះក៏ធ្វើឱ្យកែវយឺតអវកាសមិនអាចមើលឃើញបានឆាប់រហ័សដូចធម្មតា។

មកដល់ថ្ងៃទី 15 កក្កដា តេឡេស្កុបនៅអាហ្វ្រិកខាងត្បូងរបស់ប្រព័ន្ធតេឡេស្កុប ATLAS ដែលមានតួនាទីស្វែងរកអាចម៍ផ្កាយដែលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ផែនដីមុនពេលកើតហេតុការណ៍ច្រើនថ្ងៃ ក៏បានរកឃើញថា 2023 NT1 កំពុងគោចរចាកចេញទៅឆ្ងាយពីផែនដី។ តេឡេស្កុបជាង 10 ផ្សេងទៀត ក្រោយមកក៏បានមើលឃើញអាចម៍ផ្កាយនេះ។

បើទោះជាបង្កការភ្ញាក់ផ្អើល ប៉ុន្តែ 2023 NT1 មានទំហំមិនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីត្រូវបានចាត់ទុកជាវត្ថុអវកាសដែលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ផែនដី។ យោងតាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវនាពេលថ្មីៗនេះ ផែនដីរបស់មនុស្សនៅតែមានសុវត្ថិភាពក្នុងរង្វង់ 1,000 ឆ្នាំទៀត នៅចំពោះមុខបណ្ដាអាចម៍ផ្កាយធំៗ។ ក៏ប៉ុន្តែ ក្រុមតារាវិទូនៅតែតាមដានវត្ថុអវកាសជាង 31,000 ដុំ ដែលកំពុងហោះហើរក្បែរផែនដី៕

July 20, 2023

Tag: ព្រះអាទិត្យ