ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវវិភាគពីមហាវិទ្យាល័យកាលីហ្វ័រនៀ តំបន់ដេវីស រដ្ឋកាលីហ្វ័រនៀ សហរដ្ឋអាមេរិក ដឹកនាំដោយសាស្ត្រាចារ្យ គ្រីស្ទីន ឃ្រូឌើរ ចនសុន នាយិកាមជ្ឈមណ្ឌលការឆ្លងរាតត្បាតដើម្បីសិក្សាស្រាវជ្រាវមេរោគ ក្នុងសាខាស្ថាប័ន វ័នហ៊ែល នៃគ្រោងការគ្រូពេទ្យសត្វ របស់យូស៊ី ដេវីស បានផ្សព្វផ្សាយលទ្ធផលនៃការសិក្សាស្រាវជ្រាវមួយដោយការវិភាគព័ត៌មានពីការឆ្លងរាលដាលរបស់មេរោគវីរុស ពីសត្វមករកមនុស្ស រួមទាំងអស់ 140ប្រភេទ។
ទាំង 140ប្រភេទនេះ ជាមេរោគវីរុសដែលរកឃើញឆ្លងរាលដាលនៅលើមនុស្ស និងជាមេរោគដែលរកឃើញថា មាននៅក្នុងសត្វស្ពីហ្ស៊ីស៍ផ្សេងៗតាំងពីពេលមុនរួចមកហើយ ដោយចំនួននេះរាប់តែមេរោគដែលបានបង្ហាញខ្លួនមុនឆ្នាំ2014 ប៉ុណ្ណោះ។
លទ្ធផលសរុបរបស់ការងារស្រាវជ្រាវមួយនេះ គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង ដោយលោកស្រី ឃ្រូឌើរ៍ ចនសុន បានសរុបលទ្ធផលដូចតទៅ…៖
“ការចម្លងរបស់វីរុសទាំងឡាយពីសត្វមកមនុស្ស គឺជាលទ្ធផលដោយផ្ទាល់ពីទង្វើរបស់មនុស្សយើង ដែលចូលទៅពាក់ព័ន្ធជាមួយជីវិតសត្វក្នុងព្រៃធម្មជាតិ និងទីស្នាក់អាស្រ័យរបស់ពួកវា”
ហេតុផលដែលជួយឱ្យមើលឃើញរូបភាពច្បាស់លាស់ខ្លាំងឡើងនោះគឺ សត្វផ្សេងៗដែលត្រូវមនុស្សរុករានរហូតស្ទើរតែផុតពូជ ដោយសារតែមនុស្សចូលទៅបំផ្លាញទីតាំងដែលជាទីកន្លែងស្នាក់អាស្រ័យរបស់ពួកវា ឬចូលទៅប្រមាញ់ ដាក់អន្ទាក់ចាប់ ទាំងដើម្បីយកមកធ្វើជាអាហារ និងដើម្បីជំនួញសត្វព្រៃ ទាំងក្នុងប្រទេស និងក្រៅប្រទេសទាំងឡាយនោះ មានមេរោគវីរុសស្ថិតនៅក្នុងខ្លួនវាជាច្រើនប្រភេទ ច្រើនជាងចំនួនប្រភេទវីរុសដែលយើងទាំងអស់គ្នាស្គាល់ និងដឹងថា បានឆ្លងរាលដាល ក្លាយជាជំងឺរាតត្បាតនៅលើមនុស្សដល់ទៅទ្វេគុណឯណោះ ពេលនាំយកមកប្រៀបធៀបជាមួយសត្វដែលជិតផុតពូជដោយវិធីការផ្សេងៗ។
លោកស្រី ឃ្រូឌើរ ចនសុន បានប្រាប់បន្តទៀតថា៖ “លទ្ធផលរបស់ទង្វើចូលទៅបំផ្លាញ កម្ទេចទីកន្លែងរស់នៅ ឬចាប់ ឬប្រមាញ់សត្វព្រៃទាំងនោះ គឺសត្វទាំងនោះបានចម្លងមេរោគវីរុសដែលពួកវាមាននៅក្នុងខ្លួន មកឱ្យយើង រឹតតែទង្វើបំផ្លាញសត្វព្រៃបែបៗនេះ កើតឡើងច្រើនប៉ុនណា ភាពប្រថុយប្រថានក្នុងការកើតការឆ្លងរាលដាលរបស់វីរុស ពីសត្វមកមនុស្ស ក៏រឹតតែកើនឡើងច្រើនប៉ុននោះដែរ”
លោកស្រី បានបន្តថា៖ “ជាសំណាងអាក្រក់ខ្លាំងណាស់ ដែលក្នុងករណីខ្លះរបស់ការទទួលមេរោគដែលចម្លងមកពីសត្វ ចូលមកបែបនេះ មានបច្ច័យផ្សេងដទៃទៀតជាច្រើន ដែលចៃដន្យចូលមករួមចំណែកដែរ ទើបធ្វើឱ្យកើតករណីធ្ងន់ធ្ងរឡើង ដូចសភាវកោលាហលដែលយើងកំពុងជួបប្រទះក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ជាដើម”
ការរកឃើញលើកនេះ គឺជាភ័ស្តុតាងបន្ថែម ដែលមានកាន់តែច្រើនឡើងជារឿយៗ។ ក្នុងអំឡុងជាច្រើនសិបឆ្នាំកន្លងមកនេះ យើងបានបំផ្លាញតំបន់ព្រៃភ្នំ បំផ្លាស់ប្ដូរស្ថានភាពតំបន់ព្រៃ ឱ្យក្លាយជាទីប្រជុំជន ជាទីក្រុង និងការពង្រីកតំបន់ធ្វើកសិកម្ម ដែលកាន់តែធំឡើងជារឿយៗ ដើម្បីតបស្នងតម្រូវការបរិភោគរបស់ប្រជាជនលើពិភពលោក ដែលកើនច្រើនឡើងជារឿយៗដូចគ្នា ដែលអ្វីទាំងអស់នេះ សុទ្ធតែធ្វើឱ្យមនុស្សចូលទៅប៉ះពាល់ជិតស្និទ្ធជាមួយហ្វូងសត្វព្រៃដែលមានមេរោគវីរុសនៅក្នុងខ្លួនពួកវាដ៏ច្រើនមហាសាលទាំងនោះច្រើនឡើង និងកាន់តែច្រើនឡើង៕
ប្រភព៖ សារព័ត៌មានបរទេស
