មនុស្ស - La Reine Media

អាចម៍ផ្កាយដែលទើបតែធ្លាក់បុកផែនដីថ្មីៗនេះ មានរង្វិលខ្ញាល់លឿនបំផុត

2024 BX1 ដែលទើបតែបានធ្លាក់មកបុកនឹងផែនដីកាលពីថ្ងៃទី 21 មករា គឺជាអាចម៍ផ្កាយដែលធ្វើដំណើរក្នុងល្បឿនលឿនជាងវត្ថុអវកាសទាំងឡាយដែលស្ថិតនៅក្បែរផែនដី។

អាចម៍ផ្កាយ 2024 BX1 ប្រែក្លាយជាដុំភ្លើង និងផ្ទុះនៅលើអាកាសនៃទីក្រុងបែកឡាំងប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ កាលពីថ្ងៃទី 21 មករា 2024។ បើទោះជាអាចម៍ផ្កាយតូចៗដែលធ្លាក់មកបុកនឹងផែនដី តែងតែត្រូវបានឃើញនៅពេលពួកវាហោះចូលមកដល់បរិយាកាសផែនដី ប៉ុន្តែក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានប្រទះឃើញអាចម៍ផ្កាយ 2024 BX1 ប្រហែលបីម៉ោង មុនពេលវាបុកនឹងផ្ទៃផែនដី។

ទំព័រ Live Science ចុះផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី 2ឧសភា ឱ្យដឹងថា ខាងលើនេះមិនមែនជាចំនុចពិសេសដែលនាំឱ្យ អាចម៍ផ្កាយ 2024 BX1 ប្រែជាពិសេសជាងគេនោះទេ។ យោងតាមលទ្ធផលនៃការសិក្សាស្រាវជ្រាវថ្មីមួយដែលទើបតរូវបានចុះផ្សាយលើទស្សនាវដ្ដីទិន្នន័យ arXiv អាចម៍ផ្កាយនេះផ្លាស់ទីក្នុងល្បឿន 5ម៉ឺនគីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយម៉ោង ហើយរៀងរាល់ជាង 2វិនាទីកន្លះ វាវិលមួយជុំខ្លួនវា។ នេះគឺជាល្បឿនរង្វិលខ្ញាល់ដែលលឿនបំផុតមិនធ្លាប់ត្រូវបានដឹងនៅលើអាចម៍ផ្កាយក្បែរផែនដី។

មុននោះ កំណត់ត្រាបែបនេះគឺបានទៅលើ 2020 HS7 ដោយសារតែរង្វិលខ្ញាល់មួយជុំរបស់វា ស៊ីពេលតែ 2.99 វិនាទី។ អាចម៍ផ្កាយនេះមានអង្កត់ផ្ចិតប្រវែងពី 4 ទៅ 8ម៉ែត្រ ធំជាងបន្តិចបើធៀបនឹងអាចម៍ផ្កាយ 2024 BX1។

មានមូលហេតុជាច្រើនដែលនាំឱ្យអាចម៍ផ្កាយវិលខ្ញាល់ ឧទាហរណ៍ វាត្រូវបានរុញត្រលប់ទៅកាន់អវកាសបន្ទាប់ពីបានប៉ះទង្គិចនឹងអាចម៍ផ្កាយដទៃ។ ព្រោះតែតូចជាង ទើបអាចម៍ផ្កាយតូចៗតែងតែមានរង្វិលខ្ញាល់លឿនជាងអាចម៍ផ្កាយធំៗ។

អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានអភិវឌ្ឍបច្ចេកទេសថ្មីដែលអាចជួយសង្កេតដឹងអំពីល្បឿននៃរង្វិលខ្ញាល់របស់បណ្ដាអាចម៍ផ្កាយ ដោយយោងទៅលើរូបភាព។ ការប្រែប្រួលកម្រិតពន្លឺក្នុងពេលគោចរ គឺជាបង្ហាញអំពីចំនួនជុំនៃរង្វិលខ្ញាល់របស់អាចម៍ផ្កាយ។

ក្រុមស្រាវជ្រាវបានវាស់ប្រវែងនៃគម្លាតរវាងចំនុចភ្លឺខ្លាំង រួចធ្វើការសន្និដ្ឋានថា ថេរវេលាវិលមួយជុំខ្លួនឯងរបស់អាចម៍ផ្កាយ 2024 BX1 គឺ 2.588 វិនាទី ពោលគឺប្រហាក់ប្រហែលនឹង 33ពាន់ជុំក្នុងមួយថ្ងៃ។

ការក្ដាប់បាននូវល្បឿនល្បឿននៃរង្វិលខ្ញាល់របស់បណ្ដាអាចម៍ផ្កាយដែលស្ថិតនៅក្បែរផែនដី នឹងជួយកាត់បន្ថយហានិភ័យដែលពួកវាអាចបង្កឡើងមកលើមនុស្ស ក៏ដូចជាហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធនៅលើផែនដី៕

May 6, 2024

មនុស្សហោះដល់ភពអង្គារក្នុងរយៈពេលខ្លីជាងបច្ចុប្បន្ន ពេលប្រើបច្ចេកវិទ្យាថ្មីនេះ

បច្ចេកវិទ្យារ៉ុក្កែតនុយក្លេអែរមួយប្រភេទដែលហៅថា Pulsed Plasma Rocket (PPR) អនុញ្ញាតឱ្យយានអវកាសហោះដល់ភពអង្គារដោយប្រើពេលតែពីរខែ ខណៈដែលបច្ចុប្បន្នគេត្រូវចំណាយពេលប្រហែល 9ខែ។

កាលពីថ្ងៃទី 1 ឧសភា ទីភ្នាក់ងារអវកាសអាម៉េរិក ណាសា ប្រកាសថា ក្រុមហ៊ុនអាម៉េរិក Howe Industries កំពុងអភិវឌ្ឍបច្ចេកវិទ្យារ៉ុក្កែតប្លាស្មាមួយប្រភេទដែលត្រូវបានដាក់ឈ្មោះថា Pulsed Plasma Rocket ឬ PPR ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការរបស់ជើងហោះហើរទៅកាន់ភពអង្គារ និងឆ្ងាយជាងនេះ។ ប្រព័ន្ធនេះនឹងបង្កើតបានកម្លាំងរុញច្រានឡើងដល់ 100,000 N ជាមួយនឹងកម្លាំងរុញច្រានផ្ទាល់ខ្លួន (Isp) គឺ 5,000 វិនាទី។

យានអវកាសបច្ចុប្បន្ន ទាមទារឱ្យមានល្បឿនលឿនដើម្បីហោះរយៈចម្ងាយឆ្ងាយនៅក្នុងទីអវកាស។ ប្រការនេះអាចសម្រេចបានដោយរចនាប្រព័ន្ធរុញច្រានដែលមានកម្លាំងខ្លាំងក្លា និងកម្លាំងរុញច្រានផ្ទាល់ខ្លួនកម្រិតខ្ពស់។ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រព័ន្ធបែបនេះមិនទាន់មានវត្តមាននៅលើពិភពលោក។ បច្ចេកវិទ្យា PPR ត្រូវបានអភិវឌ្ឍដើម្បីឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការនេះ។

PPR គឺជាការវិវត្តរបស់បច្ចេកវិទ្យាកម្លាំងប្រតិកម្មនុយក្លេអែរបែបបំបែកអាតូម និងបែបប្រមូលផ្ដុំអាតូម (PuFF)។ នេះគឺជាបច្ចេកវិទ្យារុញច្រានទំនើបដែលប្រើប្រាស់ថាមពលនុយក្លេអែរ ដើម្បីកម្លាំងរុញសម្រាប់យានអវកាស។ ជាមូលដ្ឋាន PPR ប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធថាមពលនុយក្លេអែរដោយយោងទៅលើការបំបែកអាតូមដែលស្ថិតក្នុងរង្វង់គ្រប់គ្រង។ PPR ក៏តូចជាង សាមញ្ញជាង និងមានតម្លៃទាបជាង បើធៀបនឹង PuFF។

ណាសាឱ្យដឹងថា ប្រសិទ្ធភាពល្អឥតខ្ចោះរបស់ PPR បូករួមនឹងការរុញច្រានផ្ទាល់ខ្លួន (Isp) កម្រិតខ្ពស់ និងកម្លាំងរុញច្រានខ្លាំង ត្រូវបានគេរំពឹងថា នឹងជាបដិវត្តសម្រាប់សកម្មភាពស្រាវជ្រាវទីអវកាស។ ប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់អនុញ្ញាតឱ្យបេសកកម្មនានាដែលមានក្រុមហោះហើរ ឆ្ពោះទៅកាន់ភពអង្គារ ដោយចំណាយពេលតែពីរខែ។ បច្ចុប្បន្ន ជើងហោះហើរមួយទិសពីផែនដីទៅកាន់ភពអង្គារ ត្រូវការពេលប្រហែល 9ខែ។

បច្ចេកវិទ្យា PPR អាចជួយរុញច្រានបណ្ដាយានអវកាសដែលមានទម្ងន់ធ្ងន់ជាងឆ្ងាយ បើធៀបនឹងប្រព័ន្ធរុញច្រានបច្ចុប្បន្ន។ យានអវកាសដែលប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាថ្មីនេះនឹងត្រូវបានរចនាជាមួយនឹងខែលការពារទំនើបបំផុត អាចទប់ទល់នឹងកាំរស្មីចក្រវាលបញ្ចេញពីកាឡាក់ស៊ីនានា (GCR) ដែលជាភាគល្អិតថាមពលខ្ពស់ អាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់សុខភាពមនុស្ស នៅពេលធ្វើដំណើរក្នុងចក្រវាលរយៈពេលយូរ។

សមត្ថភាពរុញច្រានដ៏ទំនើបរបស់ PPR ក៏សមស្របនឹងបណ្ដាបេសកកម្មឆ្ងាយជាងភពអង្គារផងដែរ។ ឧទាហរណ៍ ជើងហោះហើរទៅកាន់តំបន់ខ្សែក្រវាត់អាចម៍ផ្កាយដើម្បីទាញយកធនធានរ៉ែជាដើម គឺអាចទៅរួចនៅពេលប្រើប្រាស់ PPR។

ដំណាក់កាលទីមួយនៅក្នុងការស្រាវជ្រាវ Concept ទំនើបថ្មី (NIAC) របស់ណាសា ស្ដីពីបច្ចេកវិទ្យា PPR គឺផ្ដោតទៅលើការវាយតម្លៃលំហូរនឺត្រុងរបស់ប្រព័ន្ធ ការរចនាយានអវកាស ប្រព័ន្ធអគ្គិសនី និងបណ្ដាប្រព័ន្ធរងសំខាន់ៗ ការវិភាគលទ្ធភាពរបស់ទូយោម៉ាញេទិច ការកំណត់គន្លងគោចរ និងផលប្រយោជន៍របស់ PPR។

ដំណាក់កាលទីពីរអាចជួយឱ្យណាសាឆ្ពោះទៅជិតដល់គោលដៅប្រែក្លាយសុបិនភពអង្គារឱ្យទៅជាការពិត ដោយការរចនាម៉ាស៊ីនជំនាន់បន្ទាប់ ក៏ដូចជាការធ្វើតេស្តសាកល្បងជាក់ស្ដែង និងរចនាយានអវកាសសម្រាប់បេសកកម្មដែលមានអវកាសចរ ហោះទៅកាន់ភពព្រះអង្គារ។ នេះបើតាមទំព័រ Interesting Engineering។

May 6, 2024

ថៃប្ដូរយុទ្ធសាស្ត្រទាក់ទាញទេសចរ ព្រោះតែអាកាសធាតុ

អគ្គនាយកដ្ឋានទេសចរណ៍ថៃ (TAT) កំពុងតែត្រៀមខ្លួនដើម្បីជំរុញ លើកទឹកចិត្តដល់ក្រុមទេសចរណ៍ព្រឹកព្រលឹម និងព្រលប់ ក្នុងបំណងរក្សាលំនឹងក្នុងទីផ្សារទេសចរណ៍ គ្រាដែលអាកាសធាតុក្ដៅខ្លាំង ធ្វើឱ្យមនុស្សម្នាមិនចង់ចេញទៅក្រៅ។

លោកស្រី Somradee Chitchong ដែលជាអគ្គនាយិការង នៃអគ្គនាយកដ្ឋាន TAT ទទួលបន្ទុកទីផ្សារក្នុងស្រុក បានឱ្យដឹងថា ស្ថាប័ននេះកំពុងតែបង្វែរគោលដៅយុទ្ធសាស្ត្រឃោសនាទៅរកទេសចរណ៍ព្រឹកព្រលឹម និងពេលយប់ ដើម្បីជៀសវាងកម្ដៅថ្ងៃ។

លោកស្រីថ្លែងថា អាកាសធាតុក្ដៅខ្លាំង ធ្វើឱ្យប្រជាជននៅប្រទេសនេះមិនចង់ចេញពីផ្ទះ ពិសេសគឺមនុស្សចាស់។ អ្នកខ្លះក៏ជ្រើសរើសទីតាំងទេសចរណ៍ដែលមានបរិយាកាសត្រជាក់ ស្រួលដកដង្ហើមជាដើម។

ដើម្បីជំរុញប្រាក់ចំណូលសម្រាប់បណ្ដាក្រុមហ៊ុនទេសចរណ៍ក្នុងស្រុកដែលកំពុងប្រឈមនឹងការធ្លាក់ចុះនៃប្រាក់ចំណូល TAT មានផែនការជំរុញសកម្មភាពសមស្របជាងមុននៅពេលព្រឹក ពេលព្រលប់ និងពេលយប់ មានដូចជា សកម្មភាពរត់យឺត ចែវទូក ឬគយគន់តារាជាដើម។

May 3, 2024

ហេតុអ្វីអាកាសធាតុកាន់តែក្ដៅឡើងៗ?

ក្នុងរង្វង់ 100ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ ការកើនឡើងកម្ដៅរបស់ផែនដីកាន់តែបង្ហាញច្បាស់ឡើងៗ ធ្វើឱ្យអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រមានការព្រួយបារម្ភ។ ក្នុងអនាគត កម្ដៅផែនដីក៏នឹងកើនឡើងបន្តទៀត ហើយបន្សល់ទុកនូវផលវិបាកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ដូច្នេះតើបាតុភូតផែនដីឡើងកម្ដៅកើតឡើងដោយសារកត្តាអ្វីខ្លះ? ការឡើងកម្ដៅផែនដីបង្កផលវិបាកអ្វីខ្លះ? តើមនុស្សត្រូវដោះស្រាយបញ្ហានេះដោយរបៀបណា?

ផែនដីឡើងកម្ដៅបណ្ដាលមកពីកត្តាពីរសំខាន់ រួមមាន កត្តាធម្មជាតិ និងកត្តាមនុស្ស

កត្តាធម្មជាតិ

ការបញ្ចេញឧស្ម័នមេតានច្រើនហួសពីប៉ូលខាងជើង និងបណ្ដាតំបន់ដែលមានសំណើមកម្រិតខ្ពស់ កំពុងរួមចំណែកធ្វើឱ្យកម្ដៅផែនដីកើនឡើង។ ឧស្ម័នមេតានគឺជាឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់មួយប្រភេទដែលអាចរក្សាកម្ដៅក្នុងបរិយាកាស។
បាតុភូតភ្នំភ្លើងផ្ទុះ បង្កើតបានជាធូលីយ៉ាងច្រើនក៏ជាមួយក្នុងចំណោមមូលហេតុដែលនាំឱ្យអាកាសធាតុក្ដៅ។
នៅពេលសីតុណ្ហភាពមធ្យមរបស់ផែនដីកើនឡើង ផ្ទាំងទឹកកកនៅឯប៉ូលទាំងពីររបស់ផែនដីក៏ត្រូវរលាយ និងធ្វើឱ្យស្រទាប់ទឹកកកកាបូនឌីអុកស៊ីត (CO2) ដែលនៅជ្រៅក្រោមទឹកកកត្រូវលេចឡើង ហើយក៏សាយភាយទៅក្នុងបរិយាកាសផែនដី គ្រាដែលព្រៃឈើលើផែនដីដែលមានតួនាទីស្រូបយកឧស្ម័ននេះក៏ចេះតែហិនហោចទៅៗ។ ពេលនេះ បរិមាណកាបូនឌីអុកស៊ីតបានកើនឡើងដល់កម្រិតខ្ពស់ខ្លាំង លើសពីសមត្ថភាពគ្រប់គ្រងរបស់ធម្មជាតិ ទើបផែនដីត្រូវឡើងកម្ដៅជាបន្តបន្ទាប់។

កត្តាមនុស្ស

មនុស្សបានធ្វើឱ្យផែនដីឡើងកម្ដៅបន្តិចម្ដងៗរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន តាមរយៈការបំភាយឧស្ម័នពីសកម្មភាពផលិត ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ទៅក្នុងបរិស្ថានធម្មជាតិ។
បច្ចុប្បន្ន បាតុភូតផែនដីឡើងកម្ដៅ ភាគច្រើនគឺដោយសារមនុស្ស។ សកម្មភាពដុតឥន្ធនៈហ្វូស៊ីល ដែលរួមមាន ប្រេងសាំង ឬធ្យូងថ្មជាដើម ដែលបង្កើតឱ្យមានឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ បាន និងកំពុងរក្សាកម្ដៅនៅក្នុងបរិយាកាស។

ផលវិបាកដែលកើតឡើងពីបាតុភូតផែនដីឡើងកម្ដៅ

បាតុភូតកម្ដៅផែនដីកើនឡើង នឹងនាំឱ្យកើតមានផលវិបាកជាច្រើនរៀបមិនអស់ ក្នុងនោះមានជាអាទិ៍ អាកាសធាតុក្ដៅអូសបន្លាយពេលយូរជាងមុន នាំឱ្យមានគ្រោះរាំងស្ងួត ឆេះព្រៃ ព្យុះធូលី និងគ្រោះទឹកជំនន់ជាដើម។

បញ្ហាឡើងកម្ដៅផែនដីក៏នឹងធ្វើឱ្យខ្យល់អាកាសប្រែជាអាក្រក់ជាងមុន ដោយសារតែស្រទាប់អូហ្សូនលើដីក្រាស់ជាងមុន ព្រោះតែផ្សែងពុលកើនឡើង។ ប្រការនេះនឹងបណ្ដាលឱ្យមនុស្សត្រូវឈឺច្រើនជាងធម្មតា។

អត្រាផុតពូជនៃសត្វ និងរុក្ខជាតិក៏នឹងកើនឡើង ព្រោះតែសម្របខ្លួនមិនទាន់ពេល នៅពេលដី និងសមុទ្រត្រូវឆ្លងកាត់ការប្រែប្រួលឆាប់រហ័ស។

កម្ដៅផែនដីកើនឡើងក៏នឹងធ្វើឱ្យផ្ទាំងទឹកកកនៅតំបន់ប៉ូលត្រូវរលាយលឿនជាងធម្មតា បណ្ដាលឱ្យទឹកសមុទ្រកើនឡើងខ្ពស់ គំរាមកំហែងដល់បណ្ដាតំបន់ទំនាបនៅលើផែនដី។

ដំណោះស្រាយសម្រាប់បាតុភូតផែនដីឡើងកម្ដៅ រួមមាន

ការស្ដារ និងលើកកម្ពស់គុណភាពហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ
ការកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ឥន្ធនៈហ្វូស៊ីល
ការពារព្រៃឈើ
កាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ថង់ប្លាស្ទិច
ការសន្សំសំចៃអគ្គិសនី និងទឹក
ការបរិភោគបន្លែ ផ្លែឈើឱ្យបានច្រើនជាងមុន
ការប្រើប្រាស់ប្រភពថាមបលបៃតង ថាមពលកកើតឡើងវិញ
ការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាថ្មីនៅក្នុងការការពារផែនដី។

May 2, 2024

ដ្រូនក្លាយសង្គ្រោះជីវិតមនុស្សនៅលើផ្ទៃទឹក

(ប្រទេសចិន) – ដ្រូន TY-3R អាចជួយឱ្យមនុស្សពេញវ័យពីរនាក់អណ្ដែតលើផ្ទៃទឹក អាចភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងក្នុងរង្វង់ 1.1 គីឡូម៉ែត្រ និងដំណើរការបាន 10 នាទី បន្ទាប់ពីបញ្ចូលថាមពលថ្មមួយពេញ។

ក្រុមហ៊ុនដ្រូន Didiok Makings របស់ចិន បានអភិវឌ្ឍ «ពោងហោះ TY-3R» ដែលជាឧបករណ៍មួយរួមផ្សំរវាងដ្រូនដែលមានស្លាបបួន និងពោងសង្គ្រោះជីវិត។ នៅពេលក្រុមអ្នកសង្គ្រោះស្ថិតនៅលើច្រាំង បានឃើញជនរងគ្រោះកំពុងស្ថិតនៅលើសមុទ្រ ពួកគេនឹងបញ្ជាឱ្យដ្រូន TY-3R ហោះទៅកាន់គោលដៅ រួចចុះចតលើផ្ទៃទឹក ក្លាយជាពោងសង្គ្រោះជីវិត។ ជនរងគ្រោះអាចប្រើប្រាស់ដ្រូននេះជាពោង មុនពេលក្រុមសង្គ្រោះមកដល់។

ដ្រូននេះបំពាក់កាមេរ៉ា 720 ភិចសែល និងប្រព័ន្ធ GPS ដើម្បីជួយឱ្យអ្នកបញ្ជាមើលឃើញទិដ្ឋភាពបានច្បាស់ និងងាយស្រួលឱ្យដ្រូនហោះមកកាន់កន្លែងដើមដោយស្វ័យប្រវត្ត។

TY-3R អាចជួយឱ្យមនុស្សពេញវ័យពីរនាក់អណ្ដែតលើផ្ទៃទឹក អាចភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងក្នុងរង្វង់ 1.1 គីឡូម៉ែត្រ និងហោះក្នុងល្បឿន 47 គីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយម៉ោង ខណៈដែលអាចដំណើរការបាន 10 នាទី បន្ទាប់ពីបញ្ចូលថាមពលថ្មមួយពេញ។

នេះមិនមែនជាដ្រូនសង្គ្រោះជនរងគ្រោះលើសមុទ្រដំបូងគេនោះទេ។ មុននោះ ដ្រូន Pars របស់អាម៉េរិក Little Ripper របស់អូស្ត្រាលី និងដ្រូន Auxdron របស់អេស្ប៉ាញ ក៏មានសមត្ថភាពបែបនេះផងដែរ។

April 30, 2024

ភ្នំដែលក្អែរចេញមាសរាល់ថ្ងៃ ប៉ុន្តែគ្មាននរណាចង់រើស

ភ្នំភ្លើងមួយនេះ ផ្ទុះកម្អែរមាសយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកជារៀងរាល់ថ្ងៃ ក៏ប៉ុន្តែពុំមានអ្នកណាហ៊ានចូលទៅក្បែរ។

Interesting Engineering ឱ្យដឹងថា ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញមាសនៅជុំវិញភ្នំភ្លើងមួយដែលមានឈ្មោះថា Erebus ស្ថិតនៅក្នុងទ្វីបអង់តាកទិច លើឆ្នេរសមុទ្រភាគខាងត្បូងរបស់កោះ ross និងមានកម្ពស់ជិត 4000 ម៉ែត្រ ធៀបនឹងទឹកសមុទ្រ។

អ្នកវិទ្យាសាស្ត្ររកឃើញថា ភ្នំភ្លើងនេះធ្វើសកម្មភាពតាំងពីយូរមកហើយ និងផ្ទុះកម្អែរមាសជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ Erebus ដែលចាប់ផ្ដើមផ្ទុះតាំងពីឆ្នាំ 1972 និងស្ថិតក្នុងចំណោមភ្នំភ្លើងសកម្មចំនួន 138 នៅអង់តាកទិច គឺជាមួយក្នុងចំណោមភ្នំភ្លើងសកម្មក្នុងតំបន់ដែលក្អែរចេញមាសជារៀងរាល់ថ្ងៃ។

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មាសដែលភ្នំភ្លើងនេះបញ្ចេញមកក្រៅ មនុស្សធម្មតាមិនអាចប្រមូលយកបានឡើយ។ ព្រោះថា មាសទាំងនោះត្រូវបានបញ្ចេញមកក្រៅក្នុងទម្រង់ធូលី និងហោះទៅឆ្ងាយពីភ្នំ។ ដូច្នេះ គ្រប់គ្នាពិបាកនឹងប្រមូលយកមាសទាំងនោះ។

April 29, 2024

ឧបករណ៍ផលិតអគ្គិសនីពីប្រតិកម្មនុយក្លេអែរបែបប្រមូលផ្ដុំអាតូម បង្កើតកម្ដៅបាន 37លានអង្សាសេ

(សហរដ្ឋអាម៉េរិក) – FuZe គឺជាឧបករណ៍ខ្នាតតូចតម្លៃទាប អាចបង្កើតកម្ដៅពីប្រតិកម្មនុយក្លេអែរបែបប្រមូលផ្ដុំអាតូម (Nuclear fusion) យ៉ាងឆាប់រហ័ស និងអាចឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការអគ្គិសនីរបស់មនុស្សនៅក្នុងអនាគត។

ឧបករណ៍ខ្នាតតូចមួយដែលផលិតឡើងដោយក្រុមហ៊ុនថាមពល Zap Energy នៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក បង្កើតកម្ដៅអេឡិចត្រុងប្លាស្មាពី 1 ទៅ 3 keV ដែលប្រហែលនឹងពី 11 ទៅ 37 លានអង្សាសេ។ នេះបើតាម Interesting Engineering ចុះផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី 23 មេស 2024។

ខុសពីប្រតិកម្មនុយក្លេអែរបែបបំបែកអាតូម (Nuclear fission) ដែលប្រើប្រាស់នៅក្នុងបណ្ដារោងចក្រថាមពលនុយក្លេអែរលើពិភពលោកបច្ចុប្បន្ន ប្រតិកម្មនុយក្លេអែរបែបប្រមូលផ្ដុំអាតូម (ជាធម្មតាគឺអាតូមរបស់ deuterium និង tritium) ដែលហៅថា Nuclear fusion គឺមិនបញ្ចេញសារធាតុវិទ្យុសកម្មឡើយ។

មិនដូចទៅនឹងបច្ចេកវិទ្យា Nuclear fusion ដទៃ FuZe ក្រុមហ៊ុនថាមពល Zap Energy មិនត្រូវការមេដែកមហាកម្លាំង ឬពន្លឺឡាស៊ែរកម្លាំងខ្លាំងដើម្បីបង្កើតប្លាស្មានោះទេ ដូច្នេះហើយវាមានតម្លៃទាបខ្លាំង។

April 25, 2024

ទីក្រុងឆ្លាតវៃតម្លៃដប់ពាន់លានដុល្លាររបស់ក្រុមហ៊ុនតូយ៉ូតា

(ជប៉ុន) – ទីក្រុង Woven City នៅជើងភ្នំហ្វ៊ូជី (Fuji) នឹងប្រើប្រាស់អគ្គិសនីព្រះអាទិត្យ ថ្មឥន្ធនៈឆ្លាតវៃ និងរថយន្តមិនបំភាយឧស្ម័នពុល។

ត្រូវបានរចនាឡើងដោយក្រុមហ៊ុនតូយ៉ូតា (Toyota) ទីក្រុង Women City មានចម្ងាយតែប៉ុន្មានគីឡូម៉ែត្រប៉ុណ្ណោះ ពីភ្នំហ្វ៊ូជី នៃប្រទេសជប៉ុន និងត្រូវបានកសាងតាំងពីឆ្នាំ 2021។ យោងតាមទំព័រ Sun ទីក្រុងអនាគតនេះ ដើរតួនាទីដូចទៅនឹង «បន្ទប់ពិសោធន៍» របស់ក្រុមហ៊ុន ដើម្បីធ្វើតេស្តបណ្ដារថយន្តបើកបរស្វ័យប្រវត្តសន្សំសំចៃថាមពល ដែលមានរហ័សនាមថា «E-palettes»។

មនុស្ស 2ពាន់នាក់ដំបូងនឹងរើមករស់នៅក្នុងទីក្រុងឆ្លាតវៃនេះនៅចុងឆ្នាំ 2024 តាមរយៈគម្រោងសិក្សាស្រាវជ្រាវមួយដែលមានតម្លៃជិត 10ពាន់លានដុល្លារអាម៉េរិក ដើម្បីស្វែងយល់អំពីរូបមន្តក្នុងឥរិយាបថនៃការបើកបររថយន្ត និងអ្នកថ្មើរជើង។

នៅក្នុងទីក្រុងឆ្លាតវៃ ពលរដ្ឋទាំងឡាយនឹងរស់នៅក្នុងផ្ទះដែលដំណើរការដោយអ៊ីដ្រូសែនស្ទើរតែទាំងស្រុង ធ្វើឱ្យទីក្រុងនេះមានភាពស្រស់ស្រាយខ្លាំង។ គ្រប់ផ្ទះសុទ្ធតែមានផ្ទាំងសូឡានៅលើដំបូល រួមនឹងបច្ចេកវិទ្យាបញ្ញាសិប្បនិម្មិតតាមដានសុខភាពអ្នកនៅខាងក្នុង។

យោងតាមប្រធានក្រុមហ៊ុនតូយ៉ូតា Akio Toyoda រាល់មធ្យោបាយធ្វើដំណើរ និងផ្ទះ សុទ្ធតែត្រូវបានតភ្ជាប់តាមរយៈប្រព័ន្ធទិន្នន័យ និងសេនស៊ើរ។ នៅតាមផ្ទះដែលត្រូវបានសង់ពីឈើ នឹងមានរ៉ូបូតជួយធ្វើកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃ ជួយឱ្យម្ចាស់ផ្ទះមានភាពឯករាជ្យជាងមុន។

ក្រុមហ៊ុនតូយ៉ូតាឱ្យដឹងថា ការកសាងទីក្រុងពេញលេញមួយ បើទោះទោះក្នុងទ្រង់ទ្រាយតូចក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែវាគឺជាឱកាសពិសេសដើម្បីអភិវឌ្ឍបច្ចេកវិទ្យាថ្មី។

ក្រុមមនុស្សដែលនឹងមករស់នៅក្នុងទីក្រុង Woven City រួមមាន ចាប់ពីក្រុមគ្រួសារ គូស្វាមីភរិយាចូលនិវត្សរ៍ អ្នកលក់រាយ រហូតដល់អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ។

April 24, 2024

ទឹកធ្លាក់ក្នុងជ្រោះធំជាងគេលើពិភពលោក ធ្លាក់យឺតជាងមនុស្សដើរទៅទៀត

ជ្រោះទឹកធ្លាក់មួយស្ថិតនៅក្រោមឈូងសមុទ្រដាណឺម៉ាក មានកម្ពស់រហូតដល់ 3,500 ម៉ែត្រ ខ្ពស់ជាង Angel ដែលជាជ្រោះទឹកធ្លាក់ធំបំផុតនៅលើដីគោក ដែលស្ថិតក្នុងប្រទេសវ៉េណេស៊ុយអេឡា។

Angel គឺជាជ្រោះទឹកធ្លាក់ខ្ពស់ជាងគេលើដីគោក ដោយមានកម្ពស់ 979 ម៉ែត្រ និងបាតមានទទឹងប្រវែង 150 ម៉ែត្រ ប្រហាក់ប្រហែលនឹងតួ Eiffel ចំនួនបីដាក់ត្រួតលើគ្នា។ ប៉ុន្តែ Angel មិនមែនជាជ្រោះទឹកធ្លាក់ដែលធំជាងគេលើពិភពលោក។ ចំណាត់ថ្នាក់នេះបានទៅលើជ្រោះទឹកធ្លាក់នៅឈូងសមុទ្រដាណឺម៉ាក ដោយមានទឹកធ្លាក់ចុះក្រោមឈូងសមុទ្រនៅចន្លោះ ហ្គ្រោអង់ឡង់ (ហ្គ្រីនលែនដ៍ – Greenland) និងអ៊ីស្លង់ ដែលនេះមានន័យថា ជ្រោះទឹកធ្លាក់ធំ និងខ្ពស់ជាងគេលើពិភពលោកនេះ គឺស្ថិតក្រោមសមុទ្រ។

ក៏ប៉ុន្តែ បើទោះជាទឹកនៅឯជ្រោះទឹកធ្លាក់នេះមានកម្ពស់ជាង 3,500 ម៉ែត្រនេះ ប៉ុន្តែទឹកដែលហូរច្រាលមានកម្ពស់ប្រហែល 2,000 ម៉ែត្រប៉ុណ្ណោះ ហើយធ្លាក់ក្នុងល្បឿនប្រហែលតែ 0.5 ម៉ែត្រ/វិនាទី យឺតជាងបើធៀបនឹងល្បឿននៃការដើរដោយថ្មើរជើង និងយឺតជាងឆ្ងាយបើធៀបនឹងល្បឿនទឹកធ្លាក់របស់ជ្រោះ Niagara (109 គីឡូម៉ែត្រ/ម៉ោង) ឬ 30.5 ម៉ែត្រ/វិនាទី។ មូលហេតុដែលទឹកជ្រោះនេះធ្លាក់ក្នុងល្បឿនមហាយឺតដូច្នេះ គឺដោយសារវាស្ថិតក្រោមទឹកសមុទ្រ និងធ្លាក់ទៅក្នុងបឹងជ្រៅមួយដែលមានទឹកត្រជាក់ខ្លាំង និងខាប់ព្រោះមានជាតិអំបិលកម្រិតខ្ពស់។

ជ្រោះទឹកធ្លាក់ធំ និងខ្ពស់ជាងគេលើពិភពលោកនេះ មានឈ្មោះថា Denmark Strait Cataract ។

April 23, 2024

ន័រវែស សាងសង់នាវាអ៊ីដ្រូសែនធំជាងគេលើពិភពលោក

នាវាគំរូប្រវែង 117 ម៉ែត្រ អាចផ្ទុកកៅអីចំនួន 120 ដោយប្រើប្រាស់ថាមពលអ៊ីដ្រូសែនបៃតងយ៉ាងតិច 85% នៃការធ្វើដំណើរនៅប៉ូលខាងជើង។

ក្រុមហ៊ុនដឹកជញ្ជូន Torghatten Nord បានចុះកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយនឹងរោងចក្រសាងសង់កប៉ាល់ Myklebust នៅប្រទេសន័រវែស ដើម្បីសាងសង់នាវាដែលដំណើរការដោយអ៊ីដ្រូសែនធំជាងគេលើពិភពលោក។ នាវាដែលអាចដឹកមនុស្សបាន 120 នាក់ ធ្វើសកម្មភាពលើផ្លូវទឹកដែលវែងជាងគេបំផុតនៅប្រទេសន័រវែស ស្ថិតក្នុងតំបន់ឈូងសមុទ្រ Vestfjordstrekninga ដែលស្ថិតក្នុងតំបន់ប៉ូលខាងជើង។

តាមផែនការ នាវាប្រវែង 117 ម៉ែត្រនេះ នឹងត្រូវបានរោងចក្រ Myklebust សាងសង់រួចរាល់ និងប្រគល់ជូនក្រុមហ៊ុន Torghatten Nord នៅក្នុងឆ្នាំ 2026។

នាវានេះនឹងប្រើប្រាស់អ៊ីដ្រូសែនយ៉ាងតិចបំផុត 85% នៅក្នុងការធ្វើដំណើររបស់ខ្លួន ហើយអាចធ្វើដំណើរក្នុងល្បឿនជាមធ្យម 31.5 គីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយម៉ោង។ ការប្រើប្រាស់អ៊ីដ្រូសែនរបស់នាវាខាងលើ នឹងជួយកាត់បន្ថយឧស្ម័នកាបូនប្រហែលជាង 26,000 តោនជារៀងរាល់ឆ្នាំ។

April 22, 2024

Tag: មនុស្ស