អាកាសធាតុ

ថៃប្ដូរយុទ្ធសាស្ត្រទាក់ទាញទេសចរ ព្រោះតែអាកាសធាតុ

អគ្គនាយកដ្ឋានទេសចរណ៍ថៃ (TAT) កំពុងតែត្រៀមខ្លួនដើម្បីជំរុញ លើកទឹកចិត្តដល់ក្រុមទេសចរណ៍ព្រឹកព្រលឹម និងព្រលប់ ក្នុងបំណងរក្សាលំនឹងក្នុងទីផ្សារទេសចរណ៍ គ្រាដែលអាកាសធាតុក្ដៅខ្លាំង ធ្វើឱ្យមនុស្សម្នាមិនចង់ចេញទៅក្រៅ។

លោកស្រី Somradee Chitchong ដែលជាអគ្គនាយិការង នៃអគ្គនាយកដ្ឋាន TAT ទទួលបន្ទុកទីផ្សារក្នុងស្រុក បានឱ្យដឹងថា ស្ថាប័ននេះកំពុងតែបង្វែរគោលដៅយុទ្ធសាស្ត្រឃោសនាទៅរកទេសចរណ៍ព្រឹកព្រលឹម និងពេលយប់ ដើម្បីជៀសវាងកម្ដៅថ្ងៃ។

លោកស្រីថ្លែងថា អាកាសធាតុក្ដៅខ្លាំង ធ្វើឱ្យប្រជាជននៅប្រទេសនេះមិនចង់ចេញពីផ្ទះ ពិសេសគឺមនុស្សចាស់។ អ្នកខ្លះក៏ជ្រើសរើសទីតាំងទេសចរណ៍ដែលមានបរិយាកាសត្រជាក់ ស្រួលដកដង្ហើមជាដើម។

ដើម្បីជំរុញប្រាក់ចំណូលសម្រាប់បណ្ដាក្រុមហ៊ុនទេសចរណ៍ក្នុងស្រុកដែលកំពុងប្រឈមនឹងការធ្លាក់ចុះនៃប្រាក់ចំណូល TAT មានផែនការជំរុញសកម្មភាពសមស្របជាងមុននៅពេលព្រឹក ពេលព្រលប់ និងពេលយប់ មានដូចជា សកម្មភាពរត់យឺត ចែវទូក ឬគយគន់តារាជាដើម។

May 3, 2024

ហេតុអ្វីអាកាសធាតុកាន់តែក្ដៅឡើងៗ?

ក្នុងរង្វង់ 100ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ ការកើនឡើងកម្ដៅរបស់ផែនដីកាន់តែបង្ហាញច្បាស់ឡើងៗ ធ្វើឱ្យអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រមានការព្រួយបារម្ភ។ ក្នុងអនាគត កម្ដៅផែនដីក៏នឹងកើនឡើងបន្តទៀត ហើយបន្សល់ទុកនូវផលវិបាកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ដូច្នេះតើបាតុភូតផែនដីឡើងកម្ដៅកើតឡើងដោយសារកត្តាអ្វីខ្លះ? ការឡើងកម្ដៅផែនដីបង្កផលវិបាកអ្វីខ្លះ? តើមនុស្សត្រូវដោះស្រាយបញ្ហានេះដោយរបៀបណា?

ផែនដីឡើងកម្ដៅបណ្ដាលមកពីកត្តាពីរសំខាន់ រួមមាន កត្តាធម្មជាតិ និងកត្តាមនុស្ស

កត្តាធម្មជាតិ

ការបញ្ចេញឧស្ម័នមេតានច្រើនហួសពីប៉ូលខាងជើង និងបណ្ដាតំបន់ដែលមានសំណើមកម្រិតខ្ពស់ កំពុងរួមចំណែកធ្វើឱ្យកម្ដៅផែនដីកើនឡើង។ ឧស្ម័នមេតានគឺជាឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់មួយប្រភេទដែលអាចរក្សាកម្ដៅក្នុងបរិយាកាស។
បាតុភូតភ្នំភ្លើងផ្ទុះ បង្កើតបានជាធូលីយ៉ាងច្រើនក៏ជាមួយក្នុងចំណោមមូលហេតុដែលនាំឱ្យអាកាសធាតុក្ដៅ។
នៅពេលសីតុណ្ហភាពមធ្យមរបស់ផែនដីកើនឡើង ផ្ទាំងទឹកកកនៅឯប៉ូលទាំងពីររបស់ផែនដីក៏ត្រូវរលាយ និងធ្វើឱ្យស្រទាប់ទឹកកកកាបូនឌីអុកស៊ីត (CO2) ដែលនៅជ្រៅក្រោមទឹកកកត្រូវលេចឡើង ហើយក៏សាយភាយទៅក្នុងបរិយាកាសផែនដី គ្រាដែលព្រៃឈើលើផែនដីដែលមានតួនាទីស្រូបយកឧស្ម័ននេះក៏ចេះតែហិនហោចទៅៗ។ ពេលនេះ បរិមាណកាបូនឌីអុកស៊ីតបានកើនឡើងដល់កម្រិតខ្ពស់ខ្លាំង លើសពីសមត្ថភាពគ្រប់គ្រងរបស់ធម្មជាតិ ទើបផែនដីត្រូវឡើងកម្ដៅជាបន្តបន្ទាប់។

កត្តាមនុស្ស

មនុស្សបានធ្វើឱ្យផែនដីឡើងកម្ដៅបន្តិចម្ដងៗរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន តាមរយៈការបំភាយឧស្ម័នពីសកម្មភាពផលិត ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ទៅក្នុងបរិស្ថានធម្មជាតិ។
បច្ចុប្បន្ន បាតុភូតផែនដីឡើងកម្ដៅ ភាគច្រើនគឺដោយសារមនុស្ស។ សកម្មភាពដុតឥន្ធនៈហ្វូស៊ីល ដែលរួមមាន ប្រេងសាំង ឬធ្យូងថ្មជាដើម ដែលបង្កើតឱ្យមានឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ បាន និងកំពុងរក្សាកម្ដៅនៅក្នុងបរិយាកាស។

ផលវិបាកដែលកើតឡើងពីបាតុភូតផែនដីឡើងកម្ដៅ

បាតុភូតកម្ដៅផែនដីកើនឡើង នឹងនាំឱ្យកើតមានផលវិបាកជាច្រើនរៀបមិនអស់ ក្នុងនោះមានជាអាទិ៍ អាកាសធាតុក្ដៅអូសបន្លាយពេលយូរជាងមុន នាំឱ្យមានគ្រោះរាំងស្ងួត ឆេះព្រៃ ព្យុះធូលី និងគ្រោះទឹកជំនន់ជាដើម។

បញ្ហាឡើងកម្ដៅផែនដីក៏នឹងធ្វើឱ្យខ្យល់អាកាសប្រែជាអាក្រក់ជាងមុន ដោយសារតែស្រទាប់អូហ្សូនលើដីក្រាស់ជាងមុន ព្រោះតែផ្សែងពុលកើនឡើង។ ប្រការនេះនឹងបណ្ដាលឱ្យមនុស្សត្រូវឈឺច្រើនជាងធម្មតា។

អត្រាផុតពូជនៃសត្វ និងរុក្ខជាតិក៏នឹងកើនឡើង ព្រោះតែសម្របខ្លួនមិនទាន់ពេល នៅពេលដី និងសមុទ្រត្រូវឆ្លងកាត់ការប្រែប្រួលឆាប់រហ័ស។

កម្ដៅផែនដីកើនឡើងក៏នឹងធ្វើឱ្យផ្ទាំងទឹកកកនៅតំបន់ប៉ូលត្រូវរលាយលឿនជាងធម្មតា បណ្ដាលឱ្យទឹកសមុទ្រកើនឡើងខ្ពស់ គំរាមកំហែងដល់បណ្ដាតំបន់ទំនាបនៅលើផែនដី។

ដំណោះស្រាយសម្រាប់បាតុភូតផែនដីឡើងកម្ដៅ រួមមាន

ការស្ដារ និងលើកកម្ពស់គុណភាពហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ
ការកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ឥន្ធនៈហ្វូស៊ីល
ការពារព្រៃឈើ
កាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ថង់ប្លាស្ទិច
ការសន្សំសំចៃអគ្គិសនី និងទឹក
ការបរិភោគបន្លែ ផ្លែឈើឱ្យបានច្រើនជាងមុន
ការប្រើប្រាស់ប្រភពថាមបលបៃតង ថាមពលកកើតឡើងវិញ
ការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាថ្មីនៅក្នុងការការពារផែនដី។

May 2, 2024

ជប៉ុននឹងបាញ់បញ្ជូនអគ្គិសនីពីអវកាសមកកាន់ផែនដី

តាមផែនការ ជប៉ុននឹងបាញ់បញ្ជូនថាមពលព្រះអាទិត្យពីទីអវកាសមកកាន់ផែនដីនៅឆ្នាំ 2025 ក្នុងទម្រង់មីក្រូវ៉េវ។ នេះគឺជាជំហានសំខាន់ឆ្ពោះទៅកាន់ការស្ថាបនារោងចក្រអគ្គិសនីព្រះអាទិត្យក្នុងទីអវកាស ដែលរួមចំណែកកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ឥន្ធនៈហ្វូស៊ីល និងទប់ទល់នឹងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ។

ផ្កាយរណបសម្រាប់ធ្វើតេស្តរបស់ជប៉ុននឹងមានទំហំតូច ដោយមានទម្ងន់ប្រហែល 180 គីឡូក្រាម អាចបាញ់បញ្ជូនអគ្គិសនី 1 គីឡូវ៉ាត់ ពីកម្ពស់ 400 គីឡូម៉ែត្រ។ ថាមពលដែលប្រមូលបានពីព្រះអាទិត្យតាមរយៈផ្ទាំងសូឡា នឹងត្រូវបានបំប្លែងទៅជារលកមីក្រូវ៉េវ មុននឹងត្រូវបានបាញ់បញ្ជូនមកកាន់អង់តែននានានៅលើផែនដី។

គម្រោងខាងលើនេះគឺជាផ្នែកមួយរបស់កម្មវិធី OHISAMA (ដែលមានន័យថាព្រះអាទិត្យ នៅក្នុងភាសាជប៉ុន)។ ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រជប៉ុន បានសាកល្បងបាញ់បញ្ជូនអគ្គិសនីនៅលើផែនដី ហើយគ្រោងនឹងធ្វើតេស្តពីយន្តហោះនៅក្នុងខែធ្នូខាងមុខ។

គំនិតស្ដីពីការផលិតអគ្គិសនីពីថាមពលព្រះអាទិត្យនៅក្នុងទីអវកាស ត្រូវបានលើកឡើងជាលើកដំបូងកាលពីឆ្នាំ 1968។ ចំណុចវិជ្ជមានរបស់បច្ចេកវិទ្យានេះគឺអាចផ្គត់ផ្គង់ថាមពលជាបន្តបន្ទាប់ដោយមិនអាស្រ័យលើអាកាសធាតុ ឬពេលវេលា។

April 21, 2024

បច្ចេកវិទ្យាបង្កភ្លៀងសិប្បនិម្មិតរបស់អារ៉ាប៊ីសាអូឌីត

ភាគច្រើននៃផ្ទៃដីនៅប្រទេសអារ៉ាប៊ីសាអូឌីត គឺជាសមុទ្រខ្សាច់ និងវាលរហោឋានដែលមិនមានមនុស្សរស់នៅ។ ក្នុងនោះក៏មាន Rub’ AI Khali ដែលជាសមុទ្រខ្សាច់មានផ្ទុកខ្សាច់ច្រើនជាងគេលើពិភពលោក និងសមុទ្រខ្សាច់ An-Nafud ជាទីដែលមានភ្នំខ្សាច់កម្ពស់ជាង 30 ម៉ែត្រ រាប់មិនអស់។

ដោយសារតែមានភូមិសាស្ត្រដូចខាងលើ ទើបប្រទេសនៅអាស៊ីខាងលិចមួយនេះ តែងមានអាកាសធាតុក្ដៅខ្លាំង។ សីតុណ្ហភាពជាមធ្យមនៅក្នុងរដូវក្ដៅគឺប្រហែល 45 អង្សាសេ ប៉ុន្តែក៏អាចឡើងដល់ជាង 50 អង្សាសេផងដែរ។

ប្រទេសអារ៉ាប៊ីសាអូឌីត កំពុងតែងាកទៅរកបច្ចេកវិទ្យាបង្កភ្លៀងសិប្បនិម្មិត ក្នុងបំណងបង្កើនបរិមាណទឹកភ្លៀងឱ្យបានច្រើនជាងមុនចាប់ពី 10 ទៅ 20%។ បច្ចេកវិទ្យាដែលអារ៉ាប៊ីសាអូឌីតប្រើប្រាស់គឺ ការបណ្ដុះពពកបង្កភ្លៀងសិប្បនិម្មិត។

ចាប់តាំងពីបង្ហាញវត្តមានជាលើកដំបូងនៅសហរដ្ឋអាម៉េរិកកាលពីឆ្នាំ 1946 ការបង្កភ្លៀងសិប្បនិម្មិតគឺជាបច្ចេកវិទ្យាដែលត្រូវបានអនុវត្តនៅតាមប្រទេសជាច្រើនលើពិភពលោក។ គិតមកដល់បច្ចុប្បន្ន មានប្រទេសជាង 50 បាន និងកំពុងប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យានេះ។

បណ្ដុះពពកគឺជាបច្ចេកទេសដែលគេប្រើប្រាស់ធាតុគីមី ដែលមានដូចជាភាគល្អិតនៃអ៊ីយ៉ូតប្រាក់ជាដើម បាញ់ទៅលើពពក ដើម្បីបង្កើនបរិមាណទឹកភ្លៀងពីពពក។ នៅពេលចូលទៅដល់ពពក ភាគល្អិតអ៊ីយ៉ូតប្រាក់នឹងស្រូបទាញភាគល្អិតរបស់ទឹក ឱ្យប្រមូលផ្ដុំជុំវិញវា។ បន្ទាប់មក តំណក់ទឹកតូចៗនេះក៏ប៉ះគ្នា បង្កើតបានជាតំណក់ទឹកដែលធំជាងមុន រហូតដល់ធ្លាក់មកជាទឹកភ្លៀង។

បច្ចុប្បន្ន មានមធ្យោបាយចំនួនពីរដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់ច្រើន នៅក្នុងការបណ្ដុះពពកដើម្បីបង្កើនទឹកភ្លៀង។ ទីមួយ គឺការប្រើប្រាស់យន្តហោះធុនស្រាលដើម្បីបាញ់កាំជ្រួចភ្លើងដែលមានផ្ទុកភាគល្អិតសូដ្យូមក្លរួ ឬអ៊ីយ៉ូតប្រាក់ ចូលទៅក្នុងពពក។ ទីពីរ គឺការបាញ់រ៉ុក្កែតតូចៗដែលមានផ្ទុកភាគល្អិត ពីដីទៅកាន់ពពក។

បើទោះជាបច្ចេកទេសបង្កភ្លៀងសិប្បនិម្មិត តែងតែមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ ប៉ុន្តែវាក៏ត្រូវបានគេសង្ស័យផងដែរ។ ជាក់ស្ដែង កាលពីដើមសប្ដាហ៍នេះ ភ្លៀងធំច្រើនមេដែលប្រហាក់ប្រហែលនឹងបរិមាណទឹកភ្លៀងពីរឆ្នាំបូកចូលគ្នា បានធ្លាក់ចុះលើទីក្រុងឌូបៃរបស់ប្រទេសអេមីរ៉ាត់អារ៉ាប់រួម (UAE) នៅក្នុងមួយថ្ងៃ បង្កឱ្យមានទឹកជំនន់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ នៅលើបណ្ដាញសង្គម គេឃើញមានការបញ្ចេញមតិជាច្រើនដែលចោទថា នេះគឺជាលទ្ធផលនៃការបង្កភ្លៀងសិប្បនិម្មិត។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រជាច្រើនបានបដិសេធការចោទប្រកាន់នេះ៕

April 19, 2024

«បើកបររថយន្តអគ្គិសនីបីឆ្នាំនៅជនបទ» ជាបទពិសោធន៍របស់អតីតគ្រូបង្រៀនម្នាក់នៅអាម៉េរិក

នៅក្នុងតំបន់ជនបទដែលមានស្ថានីយបញ្ចូលថាមពលថ្មមិនច្រើន លោក Frank Johnson អតីតគ្រូបង្រៀនមួយរូប រស់នៅក្នុងតំបន់ Dade រដ្ឋ Missouri សហរដ្ឋអាម៉េរិក បានចែករំលែកអំពីជីវភាពដែលលោកបានប្រើប្រាស់រថយន្តអគ្គិសនីតាំងពីឆ្នាំ 2021។

ចំណុចវិជ្ជមានរបស់រថយន្តអគ្គិសនី

នៅលើទំព័រ Springfield News-Leader លោក Frank Johnson ឱ្យដឹងថា រថយន្តអគ្គិសនីរបស់លោក ភាគច្រើនត្រូវបានបញ្ចូលថាមពលអគ្គិសនីក្នុងផ្ទះនៅពេលយប់ ហើយសាកថ្មល្បឿនលឿននៅលើផ្លូវល្បឿនលឿន គ្រាដែលលោកធ្វើដំណើរផ្លូវឆ្ងាយ។ កូនស្រីរបស់លោក ថែមទាំងបើកបររថយន្តអគ្គិសនីពាសពេញសហរដ្ឋអាម៉េរិក ដោយការបញ្ចូលថាមពលអគ្គិសនីនៅតាមស្ថានីយចល័ត។

ដោយសារតែមានបណ្ដាញស្ថានីយសាកថ្មនៅតាមបណ្ដោយផ្លូវល្បឿនលឿន (160 គីឡូម៉ែត្រ/ស្ថានីយ) លោក Frank Johnson លែងបារម្ភអំពីរយៈចម្ងាយដែលរថយន្តអគ្គិសនីរបស់លោកត្រូវធ្វើដំណើរ។

អតីតគ្រូបង្រៀនរូបនេះ ក៏បានឱ្យដឹងថា រថយន្តអគ្គិសនីមានភាពធន់ និងត្រូវការការថែទាំតិចជាងបើធៀបនឹងរថយន្តម៉ាស៊ីនចំហេះក្នុង។ លោកថា រថយន្តអគ្គិសនីសមស្របនឹងការប្រើប្រាស់ជាលក្ខណៈគ្រួសារ អ្នកប្រគល់ទំនិញ ក៏ដូចជាសិស្សសាលានៅជនបទ ដោយសារតែការចំណាយទៅលើអគ្គិសនីទាបជាង 5 ដង ធៀបនឹងតម្លៃសាំង។

លោក Frank បានផ្ដល់ជាយោបល់ថា សម្រាប់អ្នកដែលត្រូវធ្វើដំណើរផ្លូវឆ្ងាយជាញឹកញាប់ គួរតែជិះរថយន្តឈ្នួល បើសិនមិនទាន់ចង់បោះបង់រថយន្តសាំង។

លោក Frank Johnson អតីតគ្រូបង្រៀនមួយរូប រស់នៅក្នុងតំបន់ Dade រដ្ឋ Missouri សហរដ្ឋអាម៉េរិក

ចំណុចអវិជ្ជមានរបស់រថយន្តអគ្គិសនី

យោងតាមលោក Frank ចំណុចអវិជ្ជមានមួយចំនួនរបស់រថយន្តអគ្គិសនី រួមមាន រថយន្តថ្មីរបស់លោក ដំបូងឡើយសាកថ្មមួយពេញជិតបាន 490 គីឡូម៉ែត្រ ប៉ុន្តែបីឆ្នាំក្រោយមក សាកថ្មម្ដងជិះបាន 467 គីឡូម៉ែត្រ។ រថយន្តអគ្គិសនីក៏មានអាគុយផ្ទុកអគ្គិសនីដូចរថយន្តសាំង ដូច្នេះវាត្រូវការផ្លាស់ប្ដូរក្រោយរយៈពេលពី 5 ទៅ 7 ឆ្នាំ។

ថាមពលថ្មរបស់រថយន្តអគ្គិសនីនឹងឆាប់អស់នៅពេលអាកាសធាតុចុះត្រជាក់ ដូចជាពេលមេឃភ្លៀង ឬធ្លាក់ព្រឹលជាដើម បើធៀបនឹងរដូវក្ដៅ។

ប្រភេទរថយន្តអគ្គិសនី

រថយន្តដែលធ្វើដំណើរដោយអគ្គិសនី បច្ចុប្បន្នមានបីប្រភេទធំៗ រួមមាន រថយន្តអគ្គិសនីសុទ្ធ (BEVs), រថយន្តកូនកាត់សាំង-អគ្គិសនីថ្មធំ (Plug-In Hybrid / PHEV) និងរថយន្តកូនកាត់សាំង-អគ្គិសនីថ្មតូច (Hybrid / HEV)។

រថយន្តអគ្គិសនីសុទ្ធ (BEVs) គឺជារថយន្តដែលប្រើប្រាស់តែអគ្គិសនីពីថ្មដ៏ធំរបស់វា។ ថ្មរបស់រថយន្តនេះអាចបញ្ចូលអគ្គិសនីនៅតាមផ្ទះ ឬតាមស្ថានីយនានា។

រថយន្តអគ្គិសនីកូនកាត់សាំង-អគ្គិសនីថ្មធំ (Plug-In Hybrid / PHEV) គឺជាប្រភេទរថយន្តដែលប្រើប្រាស់ថាមពលចេញពីម៉ូទ័រអាគុយដ៏ធំរបស់វាទាំងស្រុង ដើម្បីធ្វើដំណើរនៅលើគ្រប់ស្ថានភាពផ្លូវ និងល្បឿន។

ការប្រើប្រាស់នូវថាមពលដែលចេញពីម៉ូទ័រថ្មអាគុយនឹងបន្តររហូតដល់ថាមពលថ្មអាគុយនោះស្ថិតនៅកម្រិតមួយដ៏ទាបបំផុត ទើបវាធ្វើការផ្លាស់ប្តូរទៅយកថាមពលដែលចេញពីម៉ាស៊ីនសាំងដើម្បីធ្វើការជំនួសវិញ។ អ្វីដែលជាផ្នែកមួយដ៏អស្ចារ្យរបស់រថយន្ត Plug-In Hybrid (PHEV) ដែលពុំមាននៅក្នុងរថយន្ត Hybrid (HEV) នោះគឺ ការបំពេញថាមពលថ្មឲ្យបានពេញវិញយ៉ាងរហ័ស តាមរយៈការបញ្ចូលថ្មពីប្រភពអគ្គីសនីតាមផ្ទះ ដែលវាមានលក្ខណៈដូចទៅនឹងការបញ្ចូលថ្មទូរស័ព្ទដៃរបស់យើងដែរ។

រថយន្តកូនកាត់សាំង-អគ្គិសនីថ្មតូច (Hybrid / HEV) គឺជាប្រភេទរថយន្តដែលប្រើប្រាស់កំលាំងថាមពលពីម៉ូទ័រថ្មអាគុយនៅពេលដែលរថយន្តនេះរត់នៅក្នុងរយៈល្បឿនយឺត។ នៅពេលដែលអ្នកបើកបរចង់បង្កើនល្បឿន រថយន្តនេះត្រូវការបន្ថែមថាមពល តាមរយៈការទាញយកថាមពលពីម៉ាស៊ីនដែលប្រើប្រាស់សាំង។ ការបង្កើនល្បឿននៃការបើកបរនេះនឹងធ្វើឲ្យរថយន្តផ្លាស់ប្តូរពីការប្រើប្រាស់ថាមពលថ្មអាគុយ ទៅប្រើប្រាស់ថាមពលពីម៉ាស៊ីនសាំងវិញ។ លើសពីនេះប្រសិនបើរថយន្តត្រូវការថាមពលច្រើនក្នុងពេលបើកបរ ដូចជាការបើកបរឡើងទីទួល ទាំងម៉ូទ័រថ្មអាគុយ និងម៉ាស៊ីនសាំងនឹងត្រូវបានប្រើប្រាស់ ដើម្បីឱ្យមានថាមពលគ្រប់គ្រាន់សំរាប់ស្ថានភាពផ្លូវបែបនេះ។

April 11, 2024

ទីផ្សាររថយន្តអគ្គិសនីនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ នឹងផ្ទុះការពេញនិយមខ្លាំងក្លា

ដោយសារតែមានការបារម្ភអំពីការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ រថយន្តអគ្គិសនីកំពុងទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់កាន់តែខ្លាំងពីសំណាក់អ្នកប្រើប្រាស់ រដ្ឋាភិបាល ក្រុមហ៊ុន និងអ្នកវិនិយោគនៅទូទាំងសកលលោក។

នៅតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ ទីផ្សាររថយន្តអគ្គិសនីនៅមានភាពក្មេងខ្ចីនៅឡើយ ដោយរួមចំណែកមិនដល់ 2% នៃរថយន្តអគ្គិសនីទូទាំងពិភពលោក។ ក៏ប៉ុន្តែ ការសិក្សាស្រាវជ្រាវមួយរបស់អង្គការ EY បង្ហាញថា ចំនួនរថយន្តអគ្គិសនីនៅក្នុងប្រទេសចំនួន 6 ក្នុងតំបន់នេះ ដែលរួមមាន ឥណ្ឌូណេស៊ី ម៉ាឡេស៊ី ថៃ សិង្ហបុរី ហ្វ៊ីលីពីន និងវៀតណាម នឹងបានឃើញកំណើនទ្វេគុណជារៀងរាល់ឆ្នាំ ដោយនឹងសម្រេចបានពី 16 ទៅ 39% ក្នុងដំណាក់កាលពីឆ្នាំ 2021 ដល់ 2035។

យោងតាមអង្គការ EY ប្រាក់ចំណូលប្រចាំឆ្នាំនៃវិស័យរថយន្តអគ្គិសនីក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ក្នុងដំណាក់កាលខាងលើ គ្រោងនឹងសម្រេចបានពី 80 ទៅ 100 ពាន់លានដុល្លារអាម៉េរិក ខ្ពស់ជាងឆ្ងាយបើធៀបនឹង 2 ពាន់លានដុល្លារក្នុងឆ្នាំ 2021។

នៅកម្ពុជា ក៏មានក្រុមហ៊ុនមួយកំពុងផលិត និងចែកចាយត្រីចក្រយានយន្តអគ្គិសនី

ការកើនឡើងនៃចំនួនយានយន្តអគ្គិសនីនេះ គ្រោងនឹងកើតមានចំពោះយានយន្តអគ្គិសនីទាំងបីប្រភេទ រួមមាន រថយន្តទេសចរណ៍ រថយន្តពាណិជ្ជកម្ម និងទោ/ត្រីចក្រយានយន្ត។

March 19, 2024

រដូវរងា «កំពុងវិលមកវិញ»៖ ជិតដល់ចុងខែមីនា នឹងមានរដូវត្រជាក់ថ្មី ចំពេលវេលាពិសេស!

បើទោះជាក្នុងខែនេះ អាកាសធាតុនៅតំបន់ភាគច្រើន បាន និងកំពុងឡើងកម្ដៅ ប៉ុន្តែ ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រផ្នែកឧតុនិយមបានណែនាំថា គ្រប់គ្នាពុំគួរប្រញាប់បត់ទុកសម្លៀកបំពាក់ក្រាស់ៗនោះទេ។

Mark Margavage អ្នកជំនាញផ្នែកឧតុនិយមអាម៉េរិក ថ្មីៗនេះអះអាងថា «រដូវត្រជាក់ទីពីរ (របស់ឆ្នាំ 2023 – 2024) កំពុងវិលមកវិញ»។

អ្នកជំនាញខាងលើនិយាយថា បណ្ដារូបមន្ត ឬកម្មវិធីម៉ូដែលព្យាកររបស់កុំព្យូទ័រល្បីៗ ដែលមានដូចជា GFS និង EPS ជាដើម សុទ្ធតែយល់ថា នឹងមានរដូវ «ផ្ទុះប៉ូលខាងជើង» មួយ កើតឡើងក្នុងពេលឆាប់ៗនេះ។

រដូវ «ផ្ទុះប៉ូលខាងជើង» គឺជាខ្យល់អាកាសត្រជាក់ខ្លាំង ដែលតែងតែមានប្រភពពីតំបន់ Siberia របស់ទ្វីបអាស៊ី ធ្វើដំណើរចុះមកទិសខាងត្បូង ហើយអាចប៉ះពាល់ដល់ប្រទេសជាច្រើននៅអឌ្ឍគោលខាងជើង។

លោក Margavage ឱ្យដឹងថា ប្រព័ន្ធព្យាករបែបបញ្ញាសិប្បនិម្មិត (AIFS) ក៏បានព្យាករដូច GFS និង EPS ផងដែរ។ ប្រព័ន្ធនេះបានបញ្ជាក់ថា មួយក្នុងចំណោមបណ្ដារដូវ «ផ្ទុះប៉ូលខាងជើង» ដែលខ្លាំងក្លាបំផុតរបស់រដូវរងាឆ្នាំ 2023 – 2024 ជិតកើតឡើង។

ឆាប់ៗនេះ រដូវត្រជាក់ទីពីររបស់ឆ្នាំ 2023-2024 នឹងកើតឡើងនៅអឌ្ឍគោលខាងជើង ក្នុងនោះមាន កម្ពុជា ផងដែរ

មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ បណ្ដាប្រព័ន្ធព្យាករឧតុនិយមខាងលើ ក៏បញ្ជាក់ថា រដូវ «ផ្ទុះប៉ូលខាងជើង» ដែលជិតកើតមាន នឹងកើតឡើងចំដំណាក់កាលចាប់ផ្ដើមនៃរដូវផ្ការីក។ ហេតុនេះហើយ ទើបក្រុមអ្នកឧតុនិយមរបស់លោកខាងលិច យល់ថា «រដូវរងាទីពីរ» នឹងចូលមកជំនួសកន្លែងរបស់រដូវផ្ការីកនាឆ្នាំនេះ។

យោងតាមទំព័រ Time and Date ដំណាក់កាលចាប់ផ្ដើមរដូវផ្ការីករបស់ប្រទេសខ្លះនៅទ្វីបអាស៊ី នឹងចាប់ផ្ដើមនៅវេលាម៉ោងប្រហែល 10 ថ្ងៃទី 20 មីនា។ តាមការព្យាករឧតុនិយមបច្ចុប្បន្ន នៅក្នុងថ្ងៃនោះ អាកាសធាតុក្នុងប្រទេសខ្លះ ក្នុងនោះក៏មានកម្ពុជាផងដែរ នឹងត្រូវប្រែប្រួល៖ សីតុណ្ហភាពថយចុះ និងមានភ្លៀងតិចតួច ខុសបន្តិចធៀបនឹងដំណាក់កាលមុននោះ។ ក៏ប៉ុន្តែ សីតុណ្ហភាពពេលនោះនឹងធ្លាក់ចុះខ្លាំងនៅតំបន់ភាគខាងជើងនៃអឌ្ឍគោលខាងជើង៕

March 9, 2024

NASA និង SpaceX បាញ់បង្ហោះផ្កាយរណបអាកាសធាតុដោយជោគជ័យ

ក្រោយការពន្យារពេលច្រើនថ្ងៃដោយសារអាកាសធាតុមិនល្អ ថ្មីៗនេះ ក្រុមហ៊ុនអវកាស SpaceX (អាម៉េរិក) និងទីភ្នាក់ងារអវកាសអាម៉េរិក (NASA – ណាសា) ក៏បានទទួលជោគជ័យក្នុងការបាញ់បង្ហោះផ្កាយរណប PACE។

កាលពីថ្ងៃទី 08 កុម្ភៈ ផ្កាយរណបឧតុនិយមថ្មីបំផុតរបស់ណាសា ត្រូវបានក្រុមហ៊ុន SpaceX បាញ់បង្ហោះឡើងទៅកាន់គន្លងតារាវិថីផែនដីដោយជោគជ័យ។ ផ្កាយរណបនេះមានភារកិច្ចតាមដានមហាសមុទ្រ និងបរិយាកាសផែនដី ប្រកបដោយភាពលម្អិតបំផុតមិនធ្លាប់មានពីមុនមក។

PACE ត្រូវបាននាំឡើងទៅកាន់គោលដៅដោយរ៉ុក្កែត Falcon 9 របស់ SpaceX។ នៅពេលដំណើរការ PACE នឹងសង្កេតមើល និងជួយគាំទ្រដល់ការស្រាវជ្រាវអំពីការផ្លាស់ប្ដូរ ការប្រែប្រួលរបស់កាបូនឌីអុកស៊ីត រវាងមហាសមុទ្រ និងបរិយាកាស ព្រមទាំងតាមដានគុណភាពខ្យល់ វាយតម្លៃឧតុនិយមផែនដី និងស្ថានភាពមហាសមុទ្រ។ PACE គឺជាបេសកកម្មដំបូងរបស់រដ្ឋាភិបាលអាម៉េរិក ដែលបាញ់បង្ហោះឡើងទៅកាន់គន្លងតារាវិថីលើតំបន់ប៉ូល ពី Florida រាប់ចាប់ពីថ្ងៃទី 30 វិច្ឆិកា 1960។

PACE នឹងចំណាយពេលយ៉ាងតិច 3 ឆ្នាំ នៅក្នុងការសិក្សាស្រាវជ្រាវបរិយាកាស ក៏ដូចជាមហាសមុទ្រ ពីកម្ពស់ 676 គីឡូម៉ែត្រ។ PACE ត្រូវបានរំពឹងថា នឹងជួយកែលម្អសមត្ថភាពព្យាករអំពីបាតុភូតធម្មជាតិអាក្រក់ៗនៅលើផែនដី។

ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រទំនងជានឹងចាប់ផ្ដើមទទួលទិន្នន័យពី PACE នៅក្នុងចន្លោះពីមួយទៅពីរខែទៀត។

February 9, 2024

ផ្កាយរណបរ៉ាដារបស់វៀតណាម នឹងហោះឡើងទៅកាន់គន្លងគោចរនៅដើមឆ្នាំ 2025

LOTUSat-1 ដែលជាផ្កាយរណបបច្ចេកវិទ្យារ៉ាដាដំបូងរបស់វៀតណាម គ្រោងនឹងអភិវឌ្ឍរួចរាល់នៅក្នុងខែមីនា និងត្រូវបាញ់បង្ហោះឡើងទៅកាន់គន្លងគោចរនៅដើមឆ្នាំ 2024។ នេះបើតាមអគ្គនាយករងនៃមជ្ឈមណ្ឌលអវកាសវៀតណាម។

ផ្កាយរណប LOTUSat-1 មានទម្ងន់ 600 គីឡូក្រាម ប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យារ៉ាដាថ្មីបំផុត អាចមើលឃើញវត្ថុទំហំចាប់ពីមួយម៉ែត្រនៅលើដី ព្រមទាំងមានសមត្ថភាពសង្កេតមើលទាំងថ្ងៃទាំងយប់។ LOTUSat-1 នឹងផ្ដិតយករូបភាព និងផ្ដល់ទិន្នន័យច្បាស់ការណ៍ដើម្បីកាត់បន្ថយផលប៉ះពាល់នៃគ្រោះធម្មជាតិ ការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ ការគ្រប់គ្រងធនធានធម្មជាតិ និងបរិស្ថាន។

ក្រុមហ៊ុន NEC គឺជាអ្នកអភិវឌ្ឍ ផលិតផ្កាយរណប LOTUSat-1 និងបណ្ដុះបណ្ដាលធនធានមនុស្សដល់វៀតណាម នៅប្រទេសជប៉ុន។ ការបណ្ដុះបណ្ដាលធនធានមនុស្សនេះគឺក្នុងបំណងផ្ទេរបច្ចេកវិទ្យានៃការអភិវឌ្ឍ ការដឹកជញ្ជូន និងការប្រើប្រាស់រូបភាពពីផ្កាយរណប។

យោងតាមមជ្ឈមណ្ឌលអវកាសវៀតណាម ផ្កាយរណប LOTUSat-1 ស្ថិតក្នុងគម្រោង «បង្ការ ទប់ទល់គ្រោះធម្មជាតិ និងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ ដោយប្រើប្រាស់ផ្កាយរណបសង្កេតផែនដី»។ គម្រោងនេះត្រូវបានបើកដំណើរការនៅហាណូយ ចាប់ពីខែកញ្ញា 2012 ដោយប្រើប្រាស់ទុន ODA របស់ជប៉ុន និងទុនបដិភាគរបស់វៀតណាម។

ការអភិវឌ្ឍផ្កាយរណប LOTUSat-1 គ្រោងនឹងរួចរាល់ជាស្ថាពរនៅក្នុងខែមីនា ឆ្នាំ 2024 ហើយអាចបាញ់បង្ហោះឡើងទៅកាន់គន្លងតារាវិថីក្នុងរង្វង់ពីខែធ្នូឆ្នាំ 2024 ដល់ខែកុម្ភៈ 2025។

សូមបញ្ជាក់ថា ផ្កាយរណបរ៉ាដាអាចថតរូបភាពនៅក្នុងស្ថានភាពអាកាសធាតុគ្រប់ប្រភេទ សូម្បីតែពេលមានពពក សន្សើម អ័ព្វ និងពន្លឺមិនគ្រប់គ្រាន់ជាដើម។

វៀតណាម និងជប៉ុន បានចាប់ផ្ដើមសហការគ្នាក្នុងវិស័យបច្ចេកវិទ្យាអវកាសចាប់ពីឆ្នាំ 2006។ កន្លងមក ក្រោមការជួយជ្រោមជ្រែងរបស់អង្គការអវកាសជប៉ុន (JAXA) បណ្ឌិត្យសភាវិទ្យាសាស្ត្រ និងបច្ចេកវិទ្យាវៀតណាម (VAST) បានស្រាវជ្រាវ អភិវឌ្ឍ និងផលិតផ្កាយរណបខ្នាតតូចចំនួនបីគ្រឿង រួមមាន PicoDragon, Nano Dragon និង MicroDragon ហើយត្រូវបានបាញ់បង្ហោះឡើងទៅកាន់គន្លងគោចរដោយជោគជ័យ ក្រោមជំនួយពី JAXA របស់ប្រទេសជប៉ុន៕

January 22, 2024

ប្រាំពាន់លាននាក់កំពុងតែក្រទៅៗ ខណៈអ្នកមានជាងគេប្រាំនាក់កាន់តែមានឡើង

របាយការណ៍ថ្មីបំផុតរបស់ Oxfam International បានឱ្យដឹងថា មនុស្សប្រមាណ 5 ពាន់លាននាក់នៅលើពិភពលោកកំពុងតែក្រទៅៗ ស្របពេលដែលកំពូលមហាសេដ្ឋី 5 រូប បែរជាមានជាងមុនទ្វេដងក្នុងរង្វង់ 3 ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។

អង្គការមនុស្សធម៌ Oxfam International ដែលជាសម្ព័ន្ធអន្តរជាតិមានអង្គការចំនួន 21 ជាសមាជិក និងធ្វើសកម្មភាពនៅក្នុងប្រទេសជាង 80 កាលពីថ្ងៃទី 14 មករា 2024 បានបញ្ចេញរបាយការណ៍ប្រចាំឆ្នាំស្ដីពីគម្លាតរវាងអ្នកមាន និងអ្នកក្រ។ របាយការណ៍នេះបង្ហាញថា ចាប់ពីឆ្នាំ 2020 ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់កំពូលមហាសេដ្ឋី 5 រូបរបស់ពិភពលោក បានកើន 114% ឡើងដល់ 869 ពាន់លានដុល្លារអាម៉េរិក។

បុគ្គលទាំង 5 រូបខាងលើនេះ រួមមាន នាយកប្រតិបត្តិ Tesla លោក Elon Musk, ម្ចាស់ LVMH លោក Bernard Arnault, លោក Jeff Bezos ស្ថាបនិករបស់ Amazon, សហស្ថាបនិករបស់ Oracle លោក Larry Ellison និងមហាសេដ្ឋី Warren Buffett។

Oxfam យល់ថា បើសិនទំនោរនេះចេះតែបន្ត ពិភពលោកអាចនឹងមានមនុស្សដែលមានទ្រព្យសម្បត្តិខ្ទង់លានលាន (ទ្រីលាន) ដុល្លារអាម៉េរិកដំបូងគេ នៅក្នុងមួយទសវត្សរ៍ទៀត។

ចំណែកមនុស្សជិត 5 ពាន់លាននាក់នៅលើពិភពលោកបែរជាក្រទៅៗ ដោយសារអតិផរណា សង្គ្រាម និងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ។ ជាមួយនឹងល្បឿនដូចបច្ចុប្បន្ន ពិភពលោកនឹងត្រូវការពេលវេលាជិត 230 ឆ្នាំទៀត ទើបអាចលុបបំបាត់អស់ភាពក្រីក្រ។ យោងតាម Oxfam ពលករពិភពលោកជិត 800 លាននាក់ ទទួលបានប្រាក់ខែក្នុងអំឡុងពីរឆ្នាំកន្លង «មិនអាចតាមទាន់អតិផរណា»។

របាយការណ៍របស់ Oxfam ត្រូវបានធ្វើឡើងដោយយោងទៅតាមអង្គការពលកម្មអន្តរជាតិ (ILO), ធនាគារពិភពលោក (WB), Wealth-X និង Forbes។ ពួកគេឱ្យដឹងថា មនុស្ស 1% ដែលមានបំផុតនៅលើពិភពលោក បច្ចុប្បន្នក្ដោបក្ដាប់ 43% នៃហិរញ្ញវត្ថុទូទាំងសកលលោក។ នៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក អត្រានេះគឺ 32% ខណៈនៅអឺរ៉ុបគឺ 47% និងអាស៊ីគឺ 50%៕

January 15, 2024

Tag: អាកាសធាតុ