តំបន់ - La Reine Media

មនុស្សហោះដល់ភពអង្គារក្នុងរយៈពេលខ្លីជាងបច្ចុប្បន្ន ពេលប្រើបច្ចេកវិទ្យាថ្មីនេះ

បច្ចេកវិទ្យារ៉ុក្កែតនុយក្លេអែរមួយប្រភេទដែលហៅថា Pulsed Plasma Rocket (PPR) អនុញ្ញាតឱ្យយានអវកាសហោះដល់ភពអង្គារដោយប្រើពេលតែពីរខែ ខណៈដែលបច្ចុប្បន្នគេត្រូវចំណាយពេលប្រហែល 9ខែ។

កាលពីថ្ងៃទី 1 ឧសភា ទីភ្នាក់ងារអវកាសអាម៉េរិក ណាសា ប្រកាសថា ក្រុមហ៊ុនអាម៉េរិក Howe Industries កំពុងអភិវឌ្ឍបច្ចេកវិទ្យារ៉ុក្កែតប្លាស្មាមួយប្រភេទដែលត្រូវបានដាក់ឈ្មោះថា Pulsed Plasma Rocket ឬ PPR ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការរបស់ជើងហោះហើរទៅកាន់ភពអង្គារ និងឆ្ងាយជាងនេះ។ ប្រព័ន្ធនេះនឹងបង្កើតបានកម្លាំងរុញច្រានឡើងដល់ 100,000 N ជាមួយនឹងកម្លាំងរុញច្រានផ្ទាល់ខ្លួន (Isp) គឺ 5,000 វិនាទី។

យានអវកាសបច្ចុប្បន្ន ទាមទារឱ្យមានល្បឿនលឿនដើម្បីហោះរយៈចម្ងាយឆ្ងាយនៅក្នុងទីអវកាស។ ប្រការនេះអាចសម្រេចបានដោយរចនាប្រព័ន្ធរុញច្រានដែលមានកម្លាំងខ្លាំងក្លា និងកម្លាំងរុញច្រានផ្ទាល់ខ្លួនកម្រិតខ្ពស់។ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រព័ន្ធបែបនេះមិនទាន់មានវត្តមាននៅលើពិភពលោក។ បច្ចេកវិទ្យា PPR ត្រូវបានអភិវឌ្ឍដើម្បីឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការនេះ។

PPR គឺជាការវិវត្តរបស់បច្ចេកវិទ្យាកម្លាំងប្រតិកម្មនុយក្លេអែរបែបបំបែកអាតូម និងបែបប្រមូលផ្ដុំអាតូម (PuFF)។ នេះគឺជាបច្ចេកវិទ្យារុញច្រានទំនើបដែលប្រើប្រាស់ថាមពលនុយក្លេអែរ ដើម្បីកម្លាំងរុញសម្រាប់យានអវកាស។ ជាមូលដ្ឋាន PPR ប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធថាមពលនុយក្លេអែរដោយយោងទៅលើការបំបែកអាតូមដែលស្ថិតក្នុងរង្វង់គ្រប់គ្រង។ PPR ក៏តូចជាង សាមញ្ញជាង និងមានតម្លៃទាបជាង បើធៀបនឹង PuFF។

ណាសាឱ្យដឹងថា ប្រសិទ្ធភាពល្អឥតខ្ចោះរបស់ PPR បូករួមនឹងការរុញច្រានផ្ទាល់ខ្លួន (Isp) កម្រិតខ្ពស់ និងកម្លាំងរុញច្រានខ្លាំង ត្រូវបានគេរំពឹងថា នឹងជាបដិវត្តសម្រាប់សកម្មភាពស្រាវជ្រាវទីអវកាស។ ប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់អនុញ្ញាតឱ្យបេសកកម្មនានាដែលមានក្រុមហោះហើរ ឆ្ពោះទៅកាន់ភពអង្គារ ដោយចំណាយពេលតែពីរខែ។ បច្ចុប្បន្ន ជើងហោះហើរមួយទិសពីផែនដីទៅកាន់ភពអង្គារ ត្រូវការពេលប្រហែល 9ខែ។

បច្ចេកវិទ្យា PPR អាចជួយរុញច្រានបណ្ដាយានអវកាសដែលមានទម្ងន់ធ្ងន់ជាងឆ្ងាយ បើធៀបនឹងប្រព័ន្ធរុញច្រានបច្ចុប្បន្ន។ យានអវកាសដែលប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាថ្មីនេះនឹងត្រូវបានរចនាជាមួយនឹងខែលការពារទំនើបបំផុត អាចទប់ទល់នឹងកាំរស្មីចក្រវាលបញ្ចេញពីកាឡាក់ស៊ីនានា (GCR) ដែលជាភាគល្អិតថាមពលខ្ពស់ អាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់សុខភាពមនុស្ស នៅពេលធ្វើដំណើរក្នុងចក្រវាលរយៈពេលយូរ។

សមត្ថភាពរុញច្រានដ៏ទំនើបរបស់ PPR ក៏សមស្របនឹងបណ្ដាបេសកកម្មឆ្ងាយជាងភពអង្គារផងដែរ។ ឧទាហរណ៍ ជើងហោះហើរទៅកាន់តំបន់ខ្សែក្រវាត់អាចម៍ផ្កាយដើម្បីទាញយកធនធានរ៉ែជាដើម គឺអាចទៅរួចនៅពេលប្រើប្រាស់ PPR។

ដំណាក់កាលទីមួយនៅក្នុងការស្រាវជ្រាវ Concept ទំនើបថ្មី (NIAC) របស់ណាសា ស្ដីពីបច្ចេកវិទ្យា PPR គឺផ្ដោតទៅលើការវាយតម្លៃលំហូរនឺត្រុងរបស់ប្រព័ន្ធ ការរចនាយានអវកាស ប្រព័ន្ធអគ្គិសនី និងបណ្ដាប្រព័ន្ធរងសំខាន់ៗ ការវិភាគលទ្ធភាពរបស់ទូយោម៉ាញេទិច ការកំណត់គន្លងគោចរ និងផលប្រយោជន៍របស់ PPR។

ដំណាក់កាលទីពីរអាចជួយឱ្យណាសាឆ្ពោះទៅជិតដល់គោលដៅប្រែក្លាយសុបិនភពអង្គារឱ្យទៅជាការពិត ដោយការរចនាម៉ាស៊ីនជំនាន់បន្ទាប់ ក៏ដូចជាការធ្វើតេស្តសាកល្បងជាក់ស្ដែង និងរចនាយានអវកាសសម្រាប់បេសកកម្មដែលមានអវកាសចរ ហោះទៅកាន់ភពព្រះអង្គារ។ នេះបើតាមទំព័រ Interesting Engineering។

May 6, 2024

ចិនបញ្ជូនយានទៅយកសំណាកដីតំបន់ងងឹតរបស់ព្រះចន្ទ

យាន Chang’e 6 ហោះឡើងជាមួយនឹងរ៉ុក្កែត Long March 5 ពីមជ្ឈមណ្ឌលបាញ់បង្ហោះផ្កាយរណប Wenchang លើកោះ Hainan កាលពីវេលាម៉ោង 16និង27នាទី ថ្ងៃទី3 ខែឧសភា ម៉ោងនៅកម្ពុជា។

ក្នុងការហោះហើរ 53ថ្ងៃ យានអវកាស Chang’e 6 នឹងឆ្ពោះទៅកាន់តំបន់ទំនាបនៅប៉ូលខាងត្បូង Aitken (SPA) ដែលស្ថិតក្នុងតំបន់ងងឹតរបស់ព្រះចន្ទ ជាទីដែលមិនអាចមើលឃើញពីផែនដី។ នេះបើតាមទីភ្នាក់ងារអវកាសចិន (CNSA)។

បេសកកម្មនេះនឹងរើសយកសំណាកដី និងថ្មចំនួនពីរគីឡូក្រាមពីតំបន់ចុះចត និងនាំយកមកកាន់ផែនដីដើម្បីវិភាគលម្អិត។ ដំណើរការរើសយកសំណាកដីព្រះចន្ទនឹងត្រូវបានគាំទ្រដោយផ្កាយរណប Queqiao-2 ដែលត្រូវបានបាញ់បង្ហោះកាលពីខែមីនា និងកំពុងគោចរជុំវិញព្រះចន្ទ រង់ចាំយាន Chang’e 6។

នោះនឹងជាសំណាកដីព្រះចន្ទដំបូងដែលត្រូវបាននាំយកមកកាន់ផែនដី បន្ទាប់ពីបេសកកម្ម Apollo របស់អាម៉េរិក និង Luna របស់អតីតសូវៀត កាលពីប្រាំទសវត្សរ៍មុន។

យានចុះចត និងយានយកសំណាកនឹងចុះចតក្នុងភាគឦសានលើតំបន់ទំនាប SPA ជាទីដែលមានភូមិសាស្ត្រស្មុគស្មាញ និងមានតម្លៃខ្ពស់ផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រ។ បន្ទាប់ពីបានរើសយកសំណាកដី និងថ្ម យានយកសំណាកនេះនឹងហោះត្រលប់ទៅកាន់គន្លងតារាវិថីព្រះចន្ទ ដើម្បីប្រគល់ឱ្យម៉ូឌុលដែលនៅចាំទទួលក្នុងអវកាស មុននឹងនាំយកសំណាកទាំងនេះមកកាន់ផែនដី។

កាលពីឆ្នាំកន្លង អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រមួយក្រុមនៅប្រទេសចិន បានកំណត់ទីតាំងចំនួនបីដ៏មានសក្ដានុពលសម្រាប់ការចុះចតរបស់យាន Chang’e 6 នៅក្នុងតំបន់ទំនាប SPA ដែលជារណ្ដៅយក្សទំហំ 2,500 គីឡូម៉ែត្រ និងជម្រៅ 8គីឡូម៉ែត្រ កើតឡើងក្រោយពីករណីធ្លាក់អាចម៍ផ្កាយកាលពីរាប់ពាន់លានឆ្នាំមុន។

យោងតាមទិន្នន័យដែលបានសង្កេតពីចម្ងាយ តំបន់ទំនាប SPA សម្បូរទៅដោយសារធាតុគីមី និងមានអាយុកាលយូរ។ យានរបស់ចិននឹងជ្រើសទីតាំងសុវត្ថិភាពបំផុតដើម្បីចុះចត នៅពេលហោះបន្ទាបខ្លួនបន្តិចម្ដងៗ។

យាន Chang’e 6 ទំនងជាអាចរកឃើញ និងនាំយកថ្មី basalt ដែលជាកម្អែរភ្នំភ្លើងដែលបានត្រជាក់នៅតំបន់ទំនាបខាងលើ។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអាចវាស់ស្ទង់អាយុកាល សមាសធាតុ និងរបៀបកកើតរបស់វា។ តាមរយៈការប្រៀបធៀបថ្មដែលនាំយកពីតំបន់ភ្លឺរបស់ព្រះចន្ទ ពួកគេនឹងអាចរកឃើញតម្រុយដែលទាក់ទងនឹងមូលហេតុដែលនាំឱ្យមានតំបន់ងងឹត និងតំបន់ភ្លឺនៅលើឋានព្រះចន្ទ។

May 4, 2024

ក្រុមហ៊ុន Virtus Solis មានគម្រោងផលិតអគ្គិសនីព្រះអាទិត្យក្នុងទីអវកាស

ក្រុមហ៊ុន Virtus Solis គ្រោងនឹងប្រើប្រាស់រ៉ុក្កែត Starship ដើម្បីបាញ់បង្ហោះផ្ទាំងសូឡាទំហំមួយគីឡូម៉ែត្រ ឡើងទៅកាន់ទីអវកាស ដើម្បីផលិត និងបាញ់បញ្ជូនអគ្គិសនីពីលើមេឃមកកាន់ផែនដី។

Virtus Solis ដែលជាក្រុមហ៊ុនធុរកិច្ចថ្មីនៅរដ្ឋ Michigan សហរដ្ឋអាម៉េរិក ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយអតីតវិស្វកររ៉ុក្កែត John Bucknell របស់ក្រុមហ៊ុន SpaceX។ តំណាងក្រុមហ៊ុននេះបានអធិប្បាយអំពីគំនិតស្ដីពីការបាញ់បញ្ជូនអគ្គិសនីព្រះអាទិត្យពីទីអវកាស នៅក្នុងសន្និសីទអន្តរជាតិស្ដីពីថាមពលអវកាស ដែលត្រូវបានធ្វើឡើងនៅប្រទេសអង់គ្លេសកាលពីពាក់កណ្ដាលខែមេសា ឆ្នាំ2024។ នេះបើតាមទំព័រ Space ដែលបានចុះផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី30 មេសា។

លោក Bucknell យល់ថា នៅពេលការចំណាយសម្រាប់ការបាញ់បង្ហោះផ្កាយរណបឡើងទៅកាន់គន្លងតារាវិថីកម្រិតទាបរបស់ផែនដីថយចុះមកនៅក្រោម 200ដុល្លារក្នុងមួយគីឡូក្រាម អគ្គិសនីព្រះអាទិត្យក្នុងទីអវកាសក៏នឹងមានតម្លៃទាបជាង បើធៀបនឹងអគ្គិសនីពីបណ្ដារោងចក្រថាមពលនុយក្លេអែរ ឬរោងចក្រដែលប្រើប្រាស់ធ្យូងថ្ម និងឧស្ម័នធម្មជាតិនៅលើផែនដី។ បច្ចុប្បន្ន SpaceX យកថ្លៃមិនដល់ 3ពាន់ដុល្លារសម្រាប់ទំនិញមួយគីឡូក្រាមដែលផ្ញើឡើងទៅកាន់ទីអវកាស។ SpaceX បានអះអាងថា បន្ទាប់ពីរ៉ុក្កែត Starship ដំណើរការពេញលេញ ការចំណាយសម្រាប់ការបាញ់បង្ហោះផ្កាយរណបទៅកាន់អវកាស នឹងថយចុះមកនៅ 10ដុល្លារក្នុងមួយគីឡូក្រាម។

ក្រុមហ៊ុន Virtus Solis ចង់អភិវឌ្ឍផ្ទាំងសូឡាដែលមានទទឹងមួយគីឡូម៉ែត្រ អាចដំឡើងនៅលើមេឃដោយរ៉ូបូតម៉ូឌុលដែលមានទំហំ 1.6 ម៉ែត្រ។ ម៉ូឌុលប្រភេទនេះចំនួនរាប់រយ អាចត្រូវបានដឹកជញ្ជូនដោយរ៉ុក្កែត Starship ឡើងទៅកាន់ Molniya ដែលជាគន្លងតារាវិថីរាងពងក្រពើ ដែលមានចំណុចជិតបំផុតគឺ 800 គីឡូម៉ែត្រ និងឆ្ងាយបំផុតគឺ 35ពាន់គីឡូម៉ែត្រ ធៀបនឹងផែនដី។

ដូច្នេះ ផ្កាយរណបចាប់ពីពីរគ្រឿងឡើងទៅនឹងអាចផ្គត់ផ្គង់អគ្គិសនីសម្រាប់មួយតំបន់នៅលើផែនដី។ ប្រព័ន្ធរបស់ក្រុមហ៊ុន Virtus Solis ដែលមានផ្ទាំងសូឡាចំនួន 16ផ្ទាំង នឹងគ្របដណ្ដប់តំបន់នានានៅទូទាំងពិភពលោក ហើយអាចបាញ់បញ្ជូនថាមពលក្នុងទម្រង់រលកមីក្រូវ៉េវ មកកាន់អង់តែនទទួលខ្នាតយក្សនៅលើដី។
យោងតាម Bucknell បច្ចុប្បន្ន ក្រុមហ៊ុន Virtus Solis កំពុងរកវិធីកែលម្អប្រសិទ្ធភាពនៃបច្ចេកវិទ្យាបញ្ជូនអគ្គិសនីដោយមិនប្រើខ្សែ ដែលជាឧបស័គធំចំពោះការផលិតអគ្គិសនីព្រះអាទិត្យក្នុងទីអវកាស។ បណ្ដាប្រព័ន្ធបែបនេះ បច្ចុប្បន្នមានប្រសិទ្ធភាពប្រហែល 5% ប៉ុន្តែដើម្បីអាចប្រើប្រាស់ជាក់ស្ដែង ប្រសិទ្ធភាពនេះត្រូវការកើនឡើងដល់ 20%។

កាលពីខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ2024 ក្រុមហ៊ុន Virtus Solis បានប្រកាសអំពីគម្រោងសាកល្បងដំណើរការផ្កាយរណបបាញ់បញ្ជូនអគ្គិសនីនៅក្នុងឆ្នាំ2027 ដើម្បីត្រួតពិនិត្យការដំឡើងផ្ទាំងសូឡាក្នុងទីអវកាស និងបាញ់បញ្ជូនអគ្គិសនីជាងមួយគីឡូវ៉ាត់ មកកាន់ផែនដី។ ក្រុមហ៊ុននេះសង្ឃឹមថា អាចស្ថាបនារោងចក្រអគ្គិសនីព្រះអាទិត្យសម្រាប់ធ្វើពាណិជ្ជកម្ម ក្នុងកម្រិតមេហ្គាវ៉ាត់ នៅក្នុងឆ្នាំ2030។

May 3, 2024

ហេតុអ្វីអាកាសធាតុកាន់តែក្ដៅឡើងៗ?

ក្នុងរង្វង់ 100ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ ការកើនឡើងកម្ដៅរបស់ផែនដីកាន់តែបង្ហាញច្បាស់ឡើងៗ ធ្វើឱ្យអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រមានការព្រួយបារម្ភ។ ក្នុងអនាគត កម្ដៅផែនដីក៏នឹងកើនឡើងបន្តទៀត ហើយបន្សល់ទុកនូវផលវិបាកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ដូច្នេះតើបាតុភូតផែនដីឡើងកម្ដៅកើតឡើងដោយសារកត្តាអ្វីខ្លះ? ការឡើងកម្ដៅផែនដីបង្កផលវិបាកអ្វីខ្លះ? តើមនុស្សត្រូវដោះស្រាយបញ្ហានេះដោយរបៀបណា?

ផែនដីឡើងកម្ដៅបណ្ដាលមកពីកត្តាពីរសំខាន់ រួមមាន កត្តាធម្មជាតិ និងកត្តាមនុស្ស

កត្តាធម្មជាតិ

ការបញ្ចេញឧស្ម័នមេតានច្រើនហួសពីប៉ូលខាងជើង និងបណ្ដាតំបន់ដែលមានសំណើមកម្រិតខ្ពស់ កំពុងរួមចំណែកធ្វើឱ្យកម្ដៅផែនដីកើនឡើង។ ឧស្ម័នមេតានគឺជាឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់មួយប្រភេទដែលអាចរក្សាកម្ដៅក្នុងបរិយាកាស។
បាតុភូតភ្នំភ្លើងផ្ទុះ បង្កើតបានជាធូលីយ៉ាងច្រើនក៏ជាមួយក្នុងចំណោមមូលហេតុដែលនាំឱ្យអាកាសធាតុក្ដៅ។
នៅពេលសីតុណ្ហភាពមធ្យមរបស់ផែនដីកើនឡើង ផ្ទាំងទឹកកកនៅឯប៉ូលទាំងពីររបស់ផែនដីក៏ត្រូវរលាយ និងធ្វើឱ្យស្រទាប់ទឹកកកកាបូនឌីអុកស៊ីត (CO2) ដែលនៅជ្រៅក្រោមទឹកកកត្រូវលេចឡើង ហើយក៏សាយភាយទៅក្នុងបរិយាកាសផែនដី គ្រាដែលព្រៃឈើលើផែនដីដែលមានតួនាទីស្រូបយកឧស្ម័ននេះក៏ចេះតែហិនហោចទៅៗ។ ពេលនេះ បរិមាណកាបូនឌីអុកស៊ីតបានកើនឡើងដល់កម្រិតខ្ពស់ខ្លាំង លើសពីសមត្ថភាពគ្រប់គ្រងរបស់ធម្មជាតិ ទើបផែនដីត្រូវឡើងកម្ដៅជាបន្តបន្ទាប់។

កត្តាមនុស្ស

មនុស្សបានធ្វើឱ្យផែនដីឡើងកម្ដៅបន្តិចម្ដងៗរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន តាមរយៈការបំភាយឧស្ម័នពីសកម្មភាពផលិត ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ទៅក្នុងបរិស្ថានធម្មជាតិ។
បច្ចុប្បន្ន បាតុភូតផែនដីឡើងកម្ដៅ ភាគច្រើនគឺដោយសារមនុស្ស។ សកម្មភាពដុតឥន្ធនៈហ្វូស៊ីល ដែលរួមមាន ប្រេងសាំង ឬធ្យូងថ្មជាដើម ដែលបង្កើតឱ្យមានឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ បាន និងកំពុងរក្សាកម្ដៅនៅក្នុងបរិយាកាស។

ផលវិបាកដែលកើតឡើងពីបាតុភូតផែនដីឡើងកម្ដៅ

បាតុភូតកម្ដៅផែនដីកើនឡើង នឹងនាំឱ្យកើតមានផលវិបាកជាច្រើនរៀបមិនអស់ ក្នុងនោះមានជាអាទិ៍ អាកាសធាតុក្ដៅអូសបន្លាយពេលយូរជាងមុន នាំឱ្យមានគ្រោះរាំងស្ងួត ឆេះព្រៃ ព្យុះធូលី និងគ្រោះទឹកជំនន់ជាដើម។

បញ្ហាឡើងកម្ដៅផែនដីក៏នឹងធ្វើឱ្យខ្យល់អាកាសប្រែជាអាក្រក់ជាងមុន ដោយសារតែស្រទាប់អូហ្សូនលើដីក្រាស់ជាងមុន ព្រោះតែផ្សែងពុលកើនឡើង។ ប្រការនេះនឹងបណ្ដាលឱ្យមនុស្សត្រូវឈឺច្រើនជាងធម្មតា។

អត្រាផុតពូជនៃសត្វ និងរុក្ខជាតិក៏នឹងកើនឡើង ព្រោះតែសម្របខ្លួនមិនទាន់ពេល នៅពេលដី និងសមុទ្រត្រូវឆ្លងកាត់ការប្រែប្រួលឆាប់រហ័ស។

កម្ដៅផែនដីកើនឡើងក៏នឹងធ្វើឱ្យផ្ទាំងទឹកកកនៅតំបន់ប៉ូលត្រូវរលាយលឿនជាងធម្មតា បណ្ដាលឱ្យទឹកសមុទ្រកើនឡើងខ្ពស់ គំរាមកំហែងដល់បណ្ដាតំបន់ទំនាបនៅលើផែនដី។

ដំណោះស្រាយសម្រាប់បាតុភូតផែនដីឡើងកម្ដៅ រួមមាន

ការស្ដារ និងលើកកម្ពស់គុណភាពហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ
ការកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ឥន្ធនៈហ្វូស៊ីល
ការពារព្រៃឈើ
កាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ថង់ប្លាស្ទិច
ការសន្សំសំចៃអគ្គិសនី និងទឹក
ការបរិភោគបន្លែ ផ្លែឈើឱ្យបានច្រើនជាងមុន
ការប្រើប្រាស់ប្រភពថាមបលបៃតង ថាមពលកកើតឡើងវិញ
ការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាថ្មីនៅក្នុងការការពារផែនដី។

May 2, 2024

រោងចក្រដំឡើងរថយន្តតូយ៉ូតានៅកម្ពុជា សម្ពោធបើកដំណើរការជាផ្លូវការ

នាថ្ងៃទី2 ឧសភា 2024 នេះ រោងចក្រដំឡើងរថយន្តរបស់ក្រុមហ៊ុនតូយ៉ូតា នឹងត្រូវបានសម្ពោធបើកដំណើរការជាផ្លូវការ ក្រោមអធិបតីភាពរបស់សម្តេចធិបតី ហ៊ុន ម៉ាណែត នាយករដ្ឋមន្ត្រីកម្ពុជា។

រោងចក្រដំឡើងរថយន្តតូយ៉ូតានៅកម្ពុជា គឺជាក្រុមហ៊ុនបុត្រសម្ព័ន្ធរបស់ Toyota Tsusho Corporation របស់ជនជាតិជប៉ុន និងក្រុមហ៊ុនខ្មែរ គង់ នួន គ្រុប ដែលក្នុងនោះ ក្រុមហ៊ុនជប៉ុនមានភាគហ៊ុន 90% និងក្រុមហ៊ុនខ្មែរកាន់កាប់ 10%។

ក្រុមហ៊ុន តូយ៉ូតា ស៊ុយស៊ូ មេនូហ្វេកឈឺរីង បានទទួលវិញ្ញាបនបត្រចុះបញ្ជីគម្រោងវិនិយោគពី ក្រុមប្រឹក្សាអភិវឌ្ឍន៍កម្ពុជា សម្រាប់ការបង្កើតរោងចក្រផ្តុំ និងដំឡើងរថយន្តតូយ៉ូតា ដែលមានទីតាំងក្នុងតំបន់សេដ្ឋកិច្ច ពិសេស រ៉ូយ៉ាល់ គ្រុប ភ្នំពេញ។

រោងចក្រនេះមានសមត្ថភាពដំឡើងរថយន្តចំនួនពីរប្រភេទ រួមមាន ទីមួយជាប្រភេទ SUV ម៉ាក FORTUNER និងទីពីជាប្រភេទ Pick-UP ម៉ាក HILUX។

រោងចក្រដែលមានទុនវិនិយោគជាង 36លានដុល្លារអាមេរិក និងមានបុគ្គលិកសរុបចំនួន 150នាក់នេះ មានសមត្ថភាពដំឡើងរថយន្តចំនួន 1,320គ្រឿងសម្រាប់ឆ្នាំ 2024។ រថយន្តដែលរោងចក្រនេះត្រូវផ្គុំដំឡើងគឺ រថយន្ត FORTUNER ចំនួន 290គ្រឿង និងរថយន្ត HILUX ចំនួន 1,030គ្រឿង។

បច្ចុប្បន្ន កម្ពុជាមានរោងចក្រផ្គុំ និងដំឡើងរថយន្ត សរុបចំនួន 6 បូករួមទាំងរោងចក្រតូយ៉ូតា។ ក្នុងនោះ រួមមានជាអាទិ៍ រោងចក្រផលិតរថយន្ត Ford, Hyundai, KIA, និង GTV ជាដើម។

May 2, 2024

ភ្នំដែលក្អែរចេញមាសរាល់ថ្ងៃ ប៉ុន្តែគ្មាននរណាចង់រើស

ភ្នំភ្លើងមួយនេះ ផ្ទុះកម្អែរមាសយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកជារៀងរាល់ថ្ងៃ ក៏ប៉ុន្តែពុំមានអ្នកណាហ៊ានចូលទៅក្បែរ។

Interesting Engineering ឱ្យដឹងថា ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញមាសនៅជុំវិញភ្នំភ្លើងមួយដែលមានឈ្មោះថា Erebus ស្ថិតនៅក្នុងទ្វីបអង់តាកទិច លើឆ្នេរសមុទ្រភាគខាងត្បូងរបស់កោះ ross និងមានកម្ពស់ជិត 4000 ម៉ែត្រ ធៀបនឹងទឹកសមុទ្រ។

អ្នកវិទ្យាសាស្ត្ររកឃើញថា ភ្នំភ្លើងនេះធ្វើសកម្មភាពតាំងពីយូរមកហើយ និងផ្ទុះកម្អែរមាសជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ Erebus ដែលចាប់ផ្ដើមផ្ទុះតាំងពីឆ្នាំ 1972 និងស្ថិតក្នុងចំណោមភ្នំភ្លើងសកម្មចំនួន 138 នៅអង់តាកទិច គឺជាមួយក្នុងចំណោមភ្នំភ្លើងសកម្មក្នុងតំបន់ដែលក្អែរចេញមាសជារៀងរាល់ថ្ងៃ។

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មាសដែលភ្នំភ្លើងនេះបញ្ចេញមកក្រៅ មនុស្សធម្មតាមិនអាចប្រមូលយកបានឡើយ។ ព្រោះថា មាសទាំងនោះត្រូវបានបញ្ចេញមកក្រៅក្នុងទម្រង់ធូលី និងហោះទៅឆ្ងាយពីភ្នំ។ ដូច្នេះ គ្រប់គ្នាពិបាកនឹងប្រមូលយកមាសទាំងនោះ។

April 29, 2024

រុក្ខជាតិដែលអាចប្រាប់អ្នកអំពីកន្លែងមានមាស

អណ្ដូងរ៉ែជាច្រើនត្រូវបានរកឃើញដោយសាររុក្ខជាតិមួយប្រភេទដែលដុះនៅលើសមុទ្រខ្សាច់ នោះគឺរុក្ខជាតិឈ្មោះ Desert Trumpet ដែលអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រហៅថា Eriogonum inflatum។ រុក្ខជាតិនេះតែងតែដុះនៅតំបន់ដែលសម្បូររ៉ែ ក្នុងនោះ ស្លឹក និងមែករបស់ពួកវាអាចស្រូបយកមាស។

Desert Trumpet គឺជារុក្ខជាតិប្រភេទស្មៅដែលមានកម្ពស់រហូតដល់មួយម៉ែត្រ មានពណ៌បៃតងចាស់ ចំណែកផ្នែកខាងលើមានសភាពប៉ោង។ ផ្កាយរបស់វាមានពណ៌លឿង និងរីកជាកញ្ចុំ។ រុក្ខជាតិនេះក៏មានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការព្យាបាលជំងឺច្រើនមុខ រួមមានដូចជា ផ្ដាសាយ របួសមានមេរោគ រាករូស ក្រពះ ឈឺសាច់ដុំ និងជំងឺស្វាយជាដើម។

យោងតាមអ្នកស្រាវជ្រាវអំពីសមុទ្រខ្សាច់ Desert Trumpet គឺជាសញ្ញាដែលបង្ហាញថា មានមាសនៅក្បែរនោះ។ ដោយសារតែសមត្ថភាពស្រូបយកសារធាតុមាស រុក្ខជាតិនេះអាចរីកលូតលាស់ខ្លាំងនៅតំបន់ដែលសម្បូររ៉ែមាស។

ដូច្នេះហើយ បើសិនអ្នកកំពុងស្វែងរកមាសនៅលើតំបន់សមុទ្រខ្សាច់ ឬវាលខ្សាច់ធំ សូមយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើរុក្ខជាតិ Desert Trumpet។ ពួកវាអាចនាំអ្នកទៅកាន់កន្លែងមានមាស ឬរ៉ែមាស។

April 28, 2024

ន័រវែស សាងសង់នាវាអ៊ីដ្រូសែនធំជាងគេលើពិភពលោក

នាវាគំរូប្រវែង 117 ម៉ែត្រ អាចផ្ទុកកៅអីចំនួន 120 ដោយប្រើប្រាស់ថាមពលអ៊ីដ្រូសែនបៃតងយ៉ាងតិច 85% នៃការធ្វើដំណើរនៅប៉ូលខាងជើង។

ក្រុមហ៊ុនដឹកជញ្ជូន Torghatten Nord បានចុះកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយនឹងរោងចក្រសាងសង់កប៉ាល់ Myklebust នៅប្រទេសន័រវែស ដើម្បីសាងសង់នាវាដែលដំណើរការដោយអ៊ីដ្រូសែនធំជាងគេលើពិភពលោក។ នាវាដែលអាចដឹកមនុស្សបាន 120 នាក់ ធ្វើសកម្មភាពលើផ្លូវទឹកដែលវែងជាងគេបំផុតនៅប្រទេសន័រវែស ស្ថិតក្នុងតំបន់ឈូងសមុទ្រ Vestfjordstrekninga ដែលស្ថិតក្នុងតំបន់ប៉ូលខាងជើង។

តាមផែនការ នាវាប្រវែង 117 ម៉ែត្រនេះ នឹងត្រូវបានរោងចក្រ Myklebust សាងសង់រួចរាល់ និងប្រគល់ជូនក្រុមហ៊ុន Torghatten Nord នៅក្នុងឆ្នាំ 2026។

នាវានេះនឹងប្រើប្រាស់អ៊ីដ្រូសែនយ៉ាងតិចបំផុត 85% នៅក្នុងការធ្វើដំណើររបស់ខ្លួន ហើយអាចធ្វើដំណើរក្នុងល្បឿនជាមធ្យម 31.5 គីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយម៉ោង។ ការប្រើប្រាស់អ៊ីដ្រូសែនរបស់នាវាខាងលើ នឹងជួយកាត់បន្ថយឧស្ម័នកាបូនប្រហែលជាង 26,000 តោនជារៀងរាល់ឆ្នាំ។

April 22, 2024

គម្រោងទីក្រុងប្រវែង 170 គីឡូម៉ែត្រ ត្រូវកាត់បន្ថយមកខ្លីបំផុត

អារ៉ាប៊ីសាអូឌីត នឹងកាត់បន្ថយប្រវែងរបស់គម្រោងទីក្រុង 170 គីឡូម៉ែត្រ មកនៅត្រឹម 2.4 គីឡូម៉ែត្រ ដែលអាចឱ្យមនុស្សរស់នៅបាន 300,000 នាក់។

ក្រុមមន្ត្រីនៅប្រទេសអារ៉ាប៊ីសាអូឌីត កំពុងតែកែសម្រួលមហាគម្រោង NEOM។ គម្រោងអភិវឌ្ឍសមុទ្រខ្សាច់នេះ ដើរតួនាទីសំខាន់ក្នុងផែនការដែលជួយឱ្យប្រទេសនេះ កាត់បន្ថយការពឹងផ្អែកទៅលើអណ្ដូងប្រេង។ ក៏ប៉ុន្ត យោងតាម Interesting Engineering ចុះផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី 11 មេសា ថវិកាឆ្នាំ 2024 របស់គម្រោងនេះ មិនទាន់ត្រូវបានអនុម័តនៅឡើយ។

មហាគម្រោង NEOM នឹងរួមមាន 10 តំបន់ ក្នុងនោះក៏មានទាំងទីក្រុងអណ្ដែត Oxagon និងតំបន់លំហែ Trojena។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលត្រូវបានរំលឹកច្រើនជាងគេបំផុត នោះគឺ The Line ដែលជាគម្រោងទីក្រុងប្រវែង 170 គីឡូម៉ែត្រ។

The Line រួមមាន អគារកប់ពពកចំនួនពីរដែលស្ថិតនៅទន្ទឹមគ្នា និងមានកម្ពស់ខ្ពស់ជាងអគារ Empire State Building ទៅទៀត។ ទីក្រុងទាំងមូលដែលមានប្រវែងជិត 200 គីឡូម៉ែត្រនេះ នឹងស្ថិតនៅកណ្ដាលអគារទាំងពីរនេះ។

តាមគម្រោង ទីក្រុង The Line នឹងអាចដាក់មនុស្សបាន 1.5 លាននាក់។ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រភពព័ត៌មានរបស់ Bloomberg ឱ្យដឹងថា គម្រោងទីក្រុងនេះកំពុងត្រូវបានកាត់បន្ថយពី 170 គីឡូម៉ែត្រ ចុះមកនៅត្រឹម 2.4 គីឡូម៉ែត្រ នៅពេលស្ថាបនាក្នុងឆ្នាំ 2030។ ដូច្នេះ សមត្ថភាពផ្ទុករបស់ទីក្រុងនេះក៏ថយមកនៅត្រឹម 300,000 នាក់។

ការចំណាយទៅលើមហាគម្រោង NEOM គឺប្រមាណ 1.5 លានលាន (1.5 ទ្រីលាន) ដុល្លារអាម៉េរិក។ ថវិកាសម្រាប់ NEOM ភាគច្រើនបានមកពីមូលនិធិវិនិយោគសាធារណៈ (PIF) ដែលគ្រប់គ្រងដោយរាជទាយាទរបស់អារ៉ាប៊ីសាអូឌីត។

ការកាត់បន្ថយទំហំរបស់ The Line គឺបណ្ដាលមកពីទុនបម្រុងជាសាច់ប្រាក់បានថយចុះមកនៅត្រឹម 15 ពាន់លានដុល្លារ គិតត្រឹមខែកញ្ញា ឆ្នាំ 2023។

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្រុមអ្នកគ្រប់គ្រងឱ្យដឹងថា ផ្នែកផ្សេងៗរបស់គម្រោង NEOM នៅតែបន្តទៅតាមផែនការ។

April 19, 2024

«បើកបររថយន្តអគ្គិសនីបីឆ្នាំនៅជនបទ» ជាបទពិសោធន៍របស់អតីតគ្រូបង្រៀនម្នាក់នៅអាម៉េរិក

នៅក្នុងតំបន់ជនបទដែលមានស្ថានីយបញ្ចូលថាមពលថ្មមិនច្រើន លោក Frank Johnson អតីតគ្រូបង្រៀនមួយរូប រស់នៅក្នុងតំបន់ Dade រដ្ឋ Missouri សហរដ្ឋអាម៉េរិក បានចែករំលែកអំពីជីវភាពដែលលោកបានប្រើប្រាស់រថយន្តអគ្គិសនីតាំងពីឆ្នាំ 2021។

ចំណុចវិជ្ជមានរបស់រថយន្តអគ្គិសនី

នៅលើទំព័រ Springfield News-Leader លោក Frank Johnson ឱ្យដឹងថា រថយន្តអគ្គិសនីរបស់លោក ភាគច្រើនត្រូវបានបញ្ចូលថាមពលអគ្គិសនីក្នុងផ្ទះនៅពេលយប់ ហើយសាកថ្មល្បឿនលឿននៅលើផ្លូវល្បឿនលឿន គ្រាដែលលោកធ្វើដំណើរផ្លូវឆ្ងាយ។ កូនស្រីរបស់លោក ថែមទាំងបើកបររថយន្តអគ្គិសនីពាសពេញសហរដ្ឋអាម៉េរិក ដោយការបញ្ចូលថាមពលអគ្គិសនីនៅតាមស្ថានីយចល័ត។

ដោយសារតែមានបណ្ដាញស្ថានីយសាកថ្មនៅតាមបណ្ដោយផ្លូវល្បឿនលឿន (160 គីឡូម៉ែត្រ/ស្ថានីយ) លោក Frank Johnson លែងបារម្ភអំពីរយៈចម្ងាយដែលរថយន្តអគ្គិសនីរបស់លោកត្រូវធ្វើដំណើរ។

អតីតគ្រូបង្រៀនរូបនេះ ក៏បានឱ្យដឹងថា រថយន្តអគ្គិសនីមានភាពធន់ និងត្រូវការការថែទាំតិចជាងបើធៀបនឹងរថយន្តម៉ាស៊ីនចំហេះក្នុង។ លោកថា រថយន្តអគ្គិសនីសមស្របនឹងការប្រើប្រាស់ជាលក្ខណៈគ្រួសារ អ្នកប្រគល់ទំនិញ ក៏ដូចជាសិស្សសាលានៅជនបទ ដោយសារតែការចំណាយទៅលើអគ្គិសនីទាបជាង 5 ដង ធៀបនឹងតម្លៃសាំង។

លោក Frank បានផ្ដល់ជាយោបល់ថា សម្រាប់អ្នកដែលត្រូវធ្វើដំណើរផ្លូវឆ្ងាយជាញឹកញាប់ គួរតែជិះរថយន្តឈ្នួល បើសិនមិនទាន់ចង់បោះបង់រថយន្តសាំង។

លោក Frank Johnson អតីតគ្រូបង្រៀនមួយរូប រស់នៅក្នុងតំបន់ Dade រដ្ឋ Missouri សហរដ្ឋអាម៉េរិក

ចំណុចអវិជ្ជមានរបស់រថយន្តអគ្គិសនី

យោងតាមលោក Frank ចំណុចអវិជ្ជមានមួយចំនួនរបស់រថយន្តអគ្គិសនី រួមមាន រថយន្តថ្មីរបស់លោក ដំបូងឡើយសាកថ្មមួយពេញជិតបាន 490 គីឡូម៉ែត្រ ប៉ុន្តែបីឆ្នាំក្រោយមក សាកថ្មម្ដងជិះបាន 467 គីឡូម៉ែត្រ។ រថយន្តអគ្គិសនីក៏មានអាគុយផ្ទុកអគ្គិសនីដូចរថយន្តសាំង ដូច្នេះវាត្រូវការផ្លាស់ប្ដូរក្រោយរយៈពេលពី 5 ទៅ 7 ឆ្នាំ។

ថាមពលថ្មរបស់រថយន្តអគ្គិសនីនឹងឆាប់អស់នៅពេលអាកាសធាតុចុះត្រជាក់ ដូចជាពេលមេឃភ្លៀង ឬធ្លាក់ព្រឹលជាដើម បើធៀបនឹងរដូវក្ដៅ។

ប្រភេទរថយន្តអគ្គិសនី

រថយន្តដែលធ្វើដំណើរដោយអគ្គិសនី បច្ចុប្បន្នមានបីប្រភេទធំៗ រួមមាន រថយន្តអគ្គិសនីសុទ្ធ (BEVs), រថយន្តកូនកាត់សាំង-អគ្គិសនីថ្មធំ (Plug-In Hybrid / PHEV) និងរថយន្តកូនកាត់សាំង-អគ្គិសនីថ្មតូច (Hybrid / HEV)។

រថយន្តអគ្គិសនីសុទ្ធ (BEVs) គឺជារថយន្តដែលប្រើប្រាស់តែអគ្គិសនីពីថ្មដ៏ធំរបស់វា។ ថ្មរបស់រថយន្តនេះអាចបញ្ចូលអគ្គិសនីនៅតាមផ្ទះ ឬតាមស្ថានីយនានា។

រថយន្តអគ្គិសនីកូនកាត់សាំង-អគ្គិសនីថ្មធំ (Plug-In Hybrid / PHEV) គឺជាប្រភេទរថយន្តដែលប្រើប្រាស់ថាមពលចេញពីម៉ូទ័រអាគុយដ៏ធំរបស់វាទាំងស្រុង ដើម្បីធ្វើដំណើរនៅលើគ្រប់ស្ថានភាពផ្លូវ និងល្បឿន។

ការប្រើប្រាស់នូវថាមពលដែលចេញពីម៉ូទ័រថ្មអាគុយនឹងបន្តររហូតដល់ថាមពលថ្មអាគុយនោះស្ថិតនៅកម្រិតមួយដ៏ទាបបំផុត ទើបវាធ្វើការផ្លាស់ប្តូរទៅយកថាមពលដែលចេញពីម៉ាស៊ីនសាំងដើម្បីធ្វើការជំនួសវិញ។ អ្វីដែលជាផ្នែកមួយដ៏អស្ចារ្យរបស់រថយន្ត Plug-In Hybrid (PHEV) ដែលពុំមាននៅក្នុងរថយន្ត Hybrid (HEV) នោះគឺ ការបំពេញថាមពលថ្មឲ្យបានពេញវិញយ៉ាងរហ័ស តាមរយៈការបញ្ចូលថ្មពីប្រភពអគ្គីសនីតាមផ្ទះ ដែលវាមានលក្ខណៈដូចទៅនឹងការបញ្ចូលថ្មទូរស័ព្ទដៃរបស់យើងដែរ។

រថយន្តកូនកាត់សាំង-អគ្គិសនីថ្មតូច (Hybrid / HEV) គឺជាប្រភេទរថយន្តដែលប្រើប្រាស់កំលាំងថាមពលពីម៉ូទ័រថ្មអាគុយនៅពេលដែលរថយន្តនេះរត់នៅក្នុងរយៈល្បឿនយឺត។ នៅពេលដែលអ្នកបើកបរចង់បង្កើនល្បឿន រថយន្តនេះត្រូវការបន្ថែមថាមពល តាមរយៈការទាញយកថាមពលពីម៉ាស៊ីនដែលប្រើប្រាស់សាំង។ ការបង្កើនល្បឿននៃការបើកបរនេះនឹងធ្វើឲ្យរថយន្តផ្លាស់ប្តូរពីការប្រើប្រាស់ថាមពលថ្មអាគុយ ទៅប្រើប្រាស់ថាមពលពីម៉ាស៊ីនសាំងវិញ។ លើសពីនេះប្រសិនបើរថយន្តត្រូវការថាមពលច្រើនក្នុងពេលបើកបរ ដូចជាការបើកបរឡើងទីទួល ទាំងម៉ូទ័រថ្មអាគុយ និងម៉ាស៊ីនសាំងនឹងត្រូវបានប្រើប្រាស់ ដើម្បីឱ្យមានថាមពលគ្រប់គ្រាន់សំរាប់ស្ថានភាពផ្លូវបែបនេះ។

April 11, 2024

Tag: តំបន់