បើនិយាយពីការអប់រំឌីជីថល មនុស្សជាច្រើនប្រហែលជាគិតថា វាជាការបង្រៀនឱ្យចេះប្រើប្រាស់កុំព្យូទ័រ ឬបច្ចេកវិទ្យា ដើម្បីឱ្យសិស្សចេះបច្ចេកវិទ្យាសម្រាប់ធ្វើការងារ ឬបម្រើដល់ការរស់នៅ តែក្នុងស្ថានភាពជាក់ស្តែង ដើម្បីឱ្យសិស្សមានអនាគតល្អ និងជោគជ័យ នៅក្នុងការបង្រៀនគេត្រូវការធាតុចូលជាច្រើនទៀតក្នុងការអប់រំ។
ឯកឧត្តមបណ្ឌិតសភាចារ្យ ហង់ជួន ណារ៉ុន រដ្ឋ មន្ត្រីក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា បានលើកឡើងថា បច្ចុប្បន្ននេះកម្ពុជាបានខិតខំប្រឹងប្រែងគ្រប់លទ្ធភាពដើម្បីអភិវឌ្ឍការអប់រំឱ្យក្លាយជាការអប់រំបែបឌីជីថលទាន់ការប្រែប្រួល និងការអភិវឌ្ឍរបស់ពិភពលោក។ អក្ខរកម្មឌីជីថល ខុសពីអក្ខរកម្មប្រពៃណីដែលគ្រាន់តែបង្រៀនឱ្យមនុស្សចេះសរសេរ ចេះអាន និងចេះលេខនព្វន្ត តែអក្ខរកម្មឌីជីថលត្រូវការបំណិនជីវិតជាច្រើនបន្ថែមទៀតដើម្បីបណ្តុះបណ្តាល។
នៅក្នុងយុគសម័យបច្ចេកវិទ្យា ប្រជាជនមិនមែនត្រូវការតែចំណេះដឹងផ្នែកបច្ចេកវិទ្យា កុំព្យូទ័រ ឬកូដប៉ុណ្ណោះទេ តែពួកគេត្រូវការជំនាញទន់ជាច្រើនផ្សេងទៀត ដូចជាជំនាញវិភាគពិចារណាស៊ីជម្រៅ ជំនាញប្រាស្រ័យទាក់ទង ការធ្វើការងារជាក្រុម ការសម្របសម្រួល និងជំនាញជាច្រើនទៀតដែលគេហៅកាត់ថា 8C។
លើសពីនេះទៅទៀត មនុស្សជំនាន់ថ្មីនេះក៏ត្រូវការចំណុចសំខាន់មួយចំនួនទៀតដែលគេតែងតែហៅថា 2L គឺភាពជាអ្នកដឹកនាំ (Leadership) និងរៀនដើម្បីចេះរៀន (Learning to Learn)។
ឯកឧត្តម ហង់ជួន ណារ៉ុន បានមានប្រសាសន៍ថា៖ “បច្ចុប្បបន្ននេះ ក្រសួងអប់រំយុវជន និងកីឡាកំពុងសហការជាមួយដៃគូពាក់ព័ន្ធ ដូចជាអង្គការ Smart ដើម្បីផ្តល់ឱកាស និងជំរុញសិស្សនិស្សិតឱ្យប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាតាមរយៈការបង្កើត Apps ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាសង្គមនានា ដូចជាបញ្ហាកសិកម្ម ចរាចរណ៍ ការផ្តល់សេវា និងការអប់រំផ្សេង”។
ឯកឧត្តមរដ្ឋមន្ត្រីបានបន្ថែមទៀតថា សកម្មភាពនេះ គឺយើងបានជំរុញឱ្យសិស្សនិស្សិតជួបជុំគ្នាដើម្បីទទួលបានការបង្រៀនបន្ថែមពីការត្រិះរិះពិចារណា ភាពជាអ្នកដឹកនាំ នវានុវត្តន៍ និងបច្ចេកវិទ្យា។ កាលណាយុវជនគាត់ចេះតែបច្ចេកវិទ្យា គាត់នឹងមិនអាចប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យានោះបានទូលំទូលាយទេ ប្រសិនបើគាត់មិនយល់ដឹងពីផ្នែកផ្សេងៗទៀតពាក់ព័ន្ធនឹងការរស់នៅ និងការដោះស្រាយបញ្ហាជាដើម។
ហេតុនេះហើយទើបគាត់ចាំបាច់ត្រូវការការវិភាគពិចារណា ដើម្បីឱ្យការគិតរបស់គាត់កាន់តែស៊ីជម្រៅ និងរកឱ្យឃើញពីវិធីសាស្ត្រប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពក្នុងការកែច្នៃទម្រង់នៃបច្ចេកវិទ្យានោះឱ្យស្របទៅនឹងតម្រូវការជាក់ស្តែងនៃការរស់នៅ។
លើសពីនេះទៅទៀត រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងអប់រំបានបញ្ជាក់ផងដែរថា ក្រៅពីការមើលឃើញពីសារៈសំខាន់ និងសហការជាមួយដៃគូនានាហើយ ក្រសួងក៏បានរៀបចំឱ្យមានការផ្លាស់ប្តូរវិធីសាស្ត្របង្រៀនផងដែរ ដើម្បីដើរឱ្យទាន់របត់ថ្មីនេះ។ ដើម្បីឆ្លើយតបជាមួយនឹងរបត់នៃការអប់រំបែបឌីជីថល វិធីសាស្ត្របង្រៀនចាប់តាំងពីកម្រិតបឋមសិក្សា រហូតដល់ឧត្តមសិក្សាត្រូវតែមានការរៀបចំឱ្យបានល្អ។ នៅកម្រិតបឋមសិក្សាយើងបង្រៀនសិស្សឱ្យចេះសរសេរ ចេះអាន និងចេះគណិតកម្រិតមូលដ្ឋានជាមុនសិន ព្រោះប្រសិនបើសិស្សមិនចេះអាន មិនចេះសរសេរ និងមិនចេះគណនាទេនោះ យើងក៏មិនអាចបញ្ចូលបច្ចេកវិទ្យាបានដែរ។ បន្ទាប់មកទៀត នៅកម្រិតមធ្យមសិក្សាយើងនឹងបញ្ចូលការអប់រំដោយបណ្តុះបណ្តាលពួកគេឱ្យចេះដោះស្រាយបញ្ហា ចេះស្រាវជ្រាវ ធ្វើការងារជាក្រុម ពិភាក្សា និងចេះធ្វើបទបង្ហាញ ដើម្បីឱ្យពួកគេមានគំនិតស៊ីជម្រៅស្របពេលដែលយើងបញ្ចូលកម្មវិធីបច្ចេកវិទ្យាខ្លះៗដល់ពួកគេ។
បន្ថែមពីលើនេះ យើងក៏បានបង្រៀនមេរៀនក្រៅកម្មវិធីមួយចំនួនផងដែរ ដូចជាកម្មវិធីសរសេរកូដ ក្លិបសិក្សា និងកម្មវិធីនវានុវត្តន៍ផ្សេងទៀតតាមរយៈសាលាជំនាន់ថ្មី ដូចដែលថ្មីៗនេះសាលា E2STEM នៃវិទ្យាល័យព្រះយុគន្ធបានទទួលជោគជ័យក្នុងការប្រកួត Robotics Olympiad លំដាប់ពិភពលោកជាដើម។
ឯកឧត្តមបានបន្ថែមថា ចំពោះកម្រិតឧត្តមសិក្សាវិញ យើងមានសាកលវិទ្យាល័យដោយប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យា Cyber University ដោយក្នុងនោះនិស្សិតទទួលបានការអប់រំយ៉ាងទូលំទូលាយជាអន្តរជាតិ តាមរយៈការផ្លាស់ប្តូរមេរៀនគ្នាជាមួយសាកលវិទ្យាល័យជាច្រើន។ ក្នុងនោះមានសាកលវិទ្យាល័យចំនួន18 នៅប្រទេសដែលជាសមាជិកអាស៊ាន រួមទាំងសាកលវិទ្យាល័យមកពីជប៉ុន និងកូរ៉េបន្ថែមទៀត។
ស្របជាមួយគ្នានេះដែរ យើងក៏រៀបចំឱ្យមាន Flip Classroom ដែលជាការអប់រំបែបថ្មីតាមបច្ចេកវិទ្យា ដោយនិស្សិតត្រូវការសិក្សានូវមេរៀនដែលសាស្ត្រាចារ្យដាក់ឱ្យជាមុន តាមរយៈការមើលវីដេអូបង្រៀនរបស់សាស្ត្រាចារ្យ និងការស្រាវជ្រាវបន្ថែមពី YouTube ជាដើម។ ហើយនៅពេលចូលដល់ថ្នាក់រៀនពិតប្រាកដ គ្រូនឹងមិនពន្យល់ ឬបង្រៀនមេរៀនដដែលនោះទេ គាត់នឹងដឹកនាំនិស្សិតពិភាក្សា សួរ-ឆ្លើយ និងដោះស្រាយបញ្ហាស៊ីជម្រៅតែម្តងដែលជាចម្ងល់របស់សិស្ស៕
