យុវវ័យ

មុននឹងក្លាយជាមនុស្សប្រកបដោយសមត្ថភាពខ្ពស់ម្នាក់ដែលសង្គមត្រូវការ មនុស្សគ្រប់គ្នាត្រូវឆ្លងកាត់ការសិក្សាជាច្រើនឆ្នាំ និងត្រូវការជួបបទពិសោធជីវិតជាច្រើនកន្លែង។ មានមនុស្សខ្លះត្រូវឆ្លងកាត់កំហុសជាច្រើនលើកច្រើនសា ឬបរាជ័យជាច្រើនដងទម្រាំអាចក្លាយជាមនុស្សដែលមានភាពថ្កុំថ្កើង ឬក្លាយជាអ្នកជំនាញដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាស្គាល់ និងកោតសរសើរ។ លោក គង់ វិចិត្រា ស្ថាបនិកស្ថាប័នអប់រំ Asia Leading Academy បានលើកឡើងថា បច្ចុប្បន្ននេះ ដោយសារតែការអប់រំមានភាពល្អប្រសើរ យើងឃើញថា និស្សិតមិនតិចទេដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សាកម្រិតឧត្តមសិក្សា ឬបានទៅសិក្សានៅក្រៅប្រទេស ជាដើម តែអ្វីដែលជាបញ្ហាប្រឈម គឺមានមនុស្សមិនច្រើនទេដែលអាចឈានទៅដល់តួនាទីសំខាន់ៗក្នុងស្ថាប័នទាំងរដ្ឋ និងឯកជន។ មានអ្នកខ្លះគាត់មានសមត្ថភាព ឬមានការចងចាំល្អ តែអ្វីដែលជាកត្តាប្រឈម គឺគាត់មានភាពរារែកក្នុងការសាកល្បងជាមួយនឹងបទពិសោធជីវិតថ្មីៗ ឬខ្លាចបញ្ហាដែលកើតមានឡើងចំពោះមុខ ទើបធ្វើឱ្យគាត់ក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ដែលមិនមានឱកាសប្រើប្រាស់សមត្ថភាពឱ្យអស់ពីលទ្ធភាព។ កត្តាទាំងអស់នេះហើយដែលធ្វើឱ្យយើងមើលឃើញថាមនុស្សមានសមត្ថភាពមួយចំនួនបែរជាស្ថិតនៅកន្លែងដដែលយូរឆ្នាំ ហើយបែរជាមនុស្សធម្មតាមួយចំនួនទទួលបានការអភិវឌ្ឍច្រើនជាង ព្រោះមនុស្សមួយចំនួនគាត់ជាមនុស្សមិនសូវខ្លាំងតែគាត់មានការអភិវឌ្ឍជាប់ជានិច្ច។ មានន័យថា ពួកគាត់ព្យាយាមស្វែងរកបទពិសោធថ្មីៗ ហ៊ានប្រឈមនឹងរឿងរ៉ាវលំបាកៗ ឬបញ្ហាស្មុគស្មាញដើម្បីធ្វើឱ្យការងារ ឬការរស់នៅប្រកបដោយផលិតភាពកាន់តែខ្លាំង។ លោក គង់ វិចិត្រា បាននិយាយថា៖ «ជាធម្មតាឱ្យតែចាប់ផ្តើមធ្វើអ្វីថ្មី ប្រាកដណាស់ថានឹងត្រូវជួបបញ្ហាប្រឈមដែលទាមទារឱ្យមានការដោះស្រាយតែក្រោយពេលស្វែងរកដំណោះស្រាយបានល្អប្រសើរ ឬហ៊ានប្រឈមជាមួយនឹងបញ្ហាលំបាកទាំងអស់នោះ ជីវិតរបស់យើងនឹងចាប់ផ្តើមប្រែប្រួលកាន់តែប្រសើរឡើង ព្រោះយើងទទួលបានចំណេះដឹងថ្មី និងបទពិសោធថ្មីដែលធ្វើឱ្យយើងងាយស្រួលអភិវឌ្ឍខ្លួនទៅថ្ងៃអនាគត»។ អ្នកអប់រំខាងលើបានលើកឡើងផងដែរថាសម្រាប់យុវវ័យ ឬជីវិតជានិស្សិត ជាវ័យដែលពោរពេញទៅដោយកម្លាំង ទាំងផ្នែកបញ្ញាស្មារតី និងរាងកាយ គួរតែព្យាយាមស្វែងរកបទពិសោធថ្មីៗ សាកល្បងធ្វើការងារលំបាកដែលមនុស្សជាច្រើនមិនចាប់អារម្មណ៍ធ្វើ … Read more

យុវវ័យជាវ័យដែលចាប់ផ្តើមមានគំនិត និងការយល់ឃើញរបស់ខ្លួនឯង និងចង់ធ្វើអ្វីមួយដោយប្រើគំនិតខ្លួនឯងផ្ទាល់ហើយ។ ក្នុងវ័យនេះ អាណាព្យាបាលជាច្រើនមានការយល់ច្រឡំ ហើយគិតថាកូនៗជាមនុស្សពូកែជំទាស់ ឬជាវ័យដែលមិនព្រមស្តាប់ឪពុកម្តាយ ដូចជាចាស់ៗតែងលើកឡើងថា ក្មេងឈាមរាវ ឬក្បាលរឹងជាដើម។ ជាទូទៅ បើសង្កេតមើលពីស្ថានភាពជាក់ស្តែង អាណាព្យាបាលជាច្រើនបានយល់ខុសលើសកម្មភាព និងការគ្រប់គ្រងកូនៗដែលវាអាចជះផលអវិជ្ជមានទៅដល់អនាគតរបស់ក្មេង។ ជាធម្មតា មនុស្សវ័យជំទង់ជាវ័យដែលគិតអ្វីប្លែកៗ ហើយចង់បង្ហាញសកម្មភាពណាមួយដែលលេចធ្លោ ឬចង់ទទួលបានការកោតសរសើរខ្លាំងជាងវ័យណាៗទាំងអស់ តែចំណុចអវិជ្ជមានដែលអាចនឹងកើតមាន គឺពួកគេនៅមានបទពិសោធជីវិតតិចតួច ដែលនាំឱ្យទង្វើដែលពួកគេធ្វើនោះអាចមិនត្រឹមត្រូវ ខុសគន្លងសីលធម៌ ឬខុសច្បាប់បាន។ អាណាព្យាបាលជាច្រើនបានគិតថា នៅពេលដែលកូនមានគំនិតណាមួយខុសពីគំនិតរបស់ខ្លួន ជារឿងមិនល្អ ឬជាទង្វើខុសទាំងស្រុង ហើយធ្វើការស្តីបន្ទោស និងបញ្ជាពួកគេឱ្យធ្វើតាមខ្លួនទាំងយុវជនមិនចង់ស្តាប់ ហើយក៏ព្យាយាមប្រឆាំងម្តងបន្តិចៗ។ ការគិតខុសនេះ អាចធ្វើឱ្យមានគម្លាតកាន់តែឆ្ងាយរវាងអាណាព្យាបាល និងកូនៗ ហើយក៏ធ្វើឱ្យក្មេងកាន់តែដើរខុសផ្លូវ ប្រសិនបើពួកគេនៅតែព្យាយាមធ្វើខ្លាំងរៀងៗខ្លួន។ វ័យជំទង់ ជាវ័យដែលត្រូវការយោបល់ល្អៗ តែមិនត្រូវការការបន្តុះបង្អាប់ ឬស្តីបន្ទោសឡើយ តែអាណាព្យាបាលជាច្រើនមានការយល់ខុស ដោយប្រកាន់គំនិតថា កុំឱ្យកូនដឹងចិត្ត។ តាមពិត ប្រសិនបើអាណាព្យាបាលចេះមានការយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់ជាមួយនឹងអនាគតរបស់កូន គាត់នឹងមិនស្តីបន្ទោសខ្លាំងៗទៅកូនឡើយ តែគាត់នឹងព្យាយាមទៅជិតកូនឱ្យបានច្រើន ហើយផ្តល់យោបល់ដើម្បីកែលម្អពួកគេដោយសម្តីពីរោះ និងភាពទន់ភ្លន់។ ប្រសិនបើឪពុកម្តាយណាចង់ឱ្យកូនក្លាយជាមនុស្សឆ្លាត មានគំនិតច្នៃប្រឌិត ហើយធ្វើអ្វីក៏មិនខុសដែរនោះ គួរតែទុកចន្លោះពេលវេលាឱ្យកូនបានពិសោធ និងឱ្យកូនបានធ្វើអ្វីមួយដែលត្រឹមត្រូវតាមវិធីរបស់គាត់ ហើយរង់ចាំផ្តល់យោបល់ និងជួយកូនពីក្រោយវិញទើបជាការប្រសើរ៕