យោងតាមអ្នកជំនាញ កម្ពុជាចំណាយប្រាក់ជាង 100 លានដុល្លារអាម៉េរិក ដើម្បីរៀបចំព្រឹត្តិការណ៍ប្រកួតកីឡាអាស៊ីអាគ្នេយ៍ (ស៊ីហ្គេម) ដោយ «មិនគិតថ្លៃ» ក្នុងបំណងលើកកម្ពស់កិត្តិនាមប្រទេសជាតិ ជំរុញសកម្មភាពវិនិយោគ និងទេសចរណ៍យូរអង្វេង។
កម្ពុជាចំណាយប្រាក់ប្រហែល 118 លានដុល្លារអាម៉េរិកសម្រាប់ស៊ីហ្គេមលើកទី 32 ក្នុងនោះមានប្រហែល 7 លានដុល្លារសម្រាប់ការស្នាក់នៅ ហូបចុករបស់ប្រតិភូកីឡានៃបណ្ដាប្រទេសដែលចូលរួមប្រកួត ព្រមទាំងមិនគិតថ្លៃសម្រាប់ការចូលទស្សនា និងការផ្សាយផ្ទាល់តាមទូរទស្សន៍។ នេះបើតាម សម្តេចពិជ័យសេនា ទៀ បាញ់ ឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការពារជាតិ និងជាប្រធានគណៈកម្មាធិការជាតិរៀបចំការប្រកួតកីឡាអាស៊ីអាគ្នេយ៍លើកទី 32 (CAMSOC)។
ថ្លែងនៅក្នុងពិធីជួបជុំអ្នកសារព័ត៌មានអន្តរជាតិ នៅឯមជ្ឈមណ្ឌលព័ត៌មានកណ្ដាលនៃស៊ីហ្គេមលើកទី 32 កាលពីព្រលប់ថ្ងៃទី 14 ឧសភា ឯកឧត្តម ថោង ខុន រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងទេសចរណ៍កម្ពុជា និងជាអនុប្រធានអចិន្ត្រៃយ៍របស់ CAMSOC បានអះអាងថា ស៊ីហ្គេមលើកទី 32 គឺជាឱកាសល្អដើម្បីឱ្យកម្ពុជាផ្សព្វផ្សាយអំពីប្រទេសជាតិ ពិសេសគឺទេសចរណ៍ វប្បធម៌ និងទំនាក់ទំនងការបរទេស។
លោក អ៊ុច លាង អនុប្រធាននៃនាយកដ្ឋានសិក្សាអាស៊ី អាហ្វ្រិក និងមជ្ឈិមបូព៌ា នៃវិទ្យាស្ថានទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិកម្ពុជា យល់ថា ការសម្រេចចិត្តទទួលរៀបចំព្រឹត្តិការណ៍ស៊ីហ្គេមលើកទី 32 និងគោលនយោបាយមិនគិតថ្លៃ បានរួមចំណែកបង្ហាញអំពីមុខមាត់ កេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងការរីកចម្រើនថ្មីរបស់កម្ពុជា។ លោកបញ្ជាក់ថា ប្រការនេះបង្ហាញថា កម្ពុជាមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការរៀបចំព្រឹត្តិការណ៍ធំជាលក្ខណៈអន្តរជាតិ។
ប្រការនេះគឺផ្ទុយពីឆ្នាំ 2006 ដែលកាលណោះ រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានប្រកាសថា កម្ពុជាមិនអាចទទួលធ្វើជាម្ចាស់ផ្ទះស៊ីហ្គេមលើកទី 26 ហើយបានបដិសេធការអញ្ជើញឱ្យធ្វើជាម្ចាស់ផ្ទះសម្រាប់ស៊ីហ្គេមឆ្នាំ 2015។
មកដល់ឆ្នាំ 2015 ទើប គណៈកម្មាធិការជាតិអូឡាំពិកកម្ពុជា ប្រកាសជាលើកដំបូងស្ដីពីបំណងទទួលរៀបចំព្រឹត្តិការណ៍ស៊ីហ្គេមលើកទី 32។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក កម្ពុជាក៏ចាប់ផ្ដើមត្រៀមខ្លួនសម្រាប់មហាព្រឹត្តិការណ៍នេះ។
ឆ្នាំ 2015 រាជរដ្ឋាភិបាលអនុម័តគម្រោងសាងសង់ពហុកីឡដ្ឋានជាតិមរតកតេជោដែលកាលណោះគ្រោងនឹងត្រូវចំណាយ 200 លានដុល្លារអាម៉េរិក។ គម្រោងនេះបានរួចរាល់ជាស្ថាពរកាលពីខែសីហា 2021 ដោយចំណាយប្រាក់អស់ប្រហែល 160 លានដុល្លារ។
ក្រៅពីការលើកកម្ពស់មុខមាត់ប្រទេសជាតិ ស៊ីហ្គេមលើកទី 32 ក៏នាំមកនូវផលប្រយោជន៍ចំពោះមុខ និងយូរអង្វែងសម្រាប់កម្ពុជាផងដែរ៕
ចាប់ផ្ដើមចូលសង្គមច្រើនឡើង
Sសាំង មានកូន អាយុ ៦ខួប នាងរៀបរាប់ថា ពីមុននាងមានអាជីពជាអ្នកនិពន្ធឯករាជ្យ មុនពេលមានកូន នាងមាននិស្ស័យខ្ជិលច្រអូសខ្លាំងណាស់ ទើបធ្វើការបែបតាមដំណើរ ត្រេតត្រត ពី ១ថ្ងៃទៅ ១ថ្ងៃ និងតែងតែចុះចាញ់អ្វីៗ ដែលធ្វើញាប់ញ័រអារម្មណ៍ ដែលនៅជុំវិញខ្លួនជានិច្ច។ ឧទាហរណ៍ដូចជា បន្ទាប់ពីអង្គុយធ្វើការ បានមិនយូរប៉ុន្មាន ពេលនាងដឹងខ្លួនឡើង ទើបដឹងថា ខ្លួនឯងមកអង្គុយលេងអ៊ីនធើណិត ឬអង្គុយមើលទូរទស្សន៍បាត់ទៅហើយ ហើយការងារផ្ទះ ក៏ត្រូវត្រាំៗទុកចោលសិន ទុកស្អែកចាំធ្វើ ជារឿយៗទៅ។
Oសាំង មានកូន អាយុ 3ខួប និង 9ខួប នាងរៀបរាប់ថា កាលសម័យនៅជាសិស្ស នាងមាននិស្ស័យភ្លេចនេះ ភ្លេចនោះជាប់ជានិច្ច ដូចជា “អេ៎? យើងដូចជាភ្លេចផ្ញើកិច្ចការផ្ទះឱ្យលោកគ្រូទេដឹង?” ដល់ពេលចាប់ផ្ដើមចូលធ្វើការ ក៏ច្រើនតែភ្លេចជាញឹកញាប់ រឿងកំណត់ពេលផ្ញើកិច្ចការងារដែលមេប្រគល់ឱ្យ ទើបត្រូវហាមាត់សុំពន្យារពេលជាញឹកញាប់ដូចគ្នា។
Hសាំង មានកូន អាយុ 3ខួប នាងរៀបរាប់ថា ការពិតទៅ កាលពីពេលមិនទាន់មានកូន នាងមានអារម្មណ៍ថា មិនចូលចិត្តក្មេងៗសោះតែម្ដង ព្រោះនាងគិតថា ពួកក្មេងៗ ចូលចិត្តតែបើកក្រពះស្រែកយំឮៗ អាត្មានិយមយ៉ាងចេះស្ដាប់អ្នកណា ស្មានពីអារម្មណ៍មិនត្រូវ សូម្បីតែកូនរបស់បងស្រីខ្លួនឯង ដែលជាក្មួយបង្កើត ក៏នាងមានអារម្មណ៍មិនចូលចិត្តដែរ។
អ្នកណាគឺ មនុស្សពូកែ? អ្នកណាគឺ ក្មេងឆ្លាត?
