ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនៅសាកលវិទ្យាល័យ Kyoto នឹងធ្វើតេស្តក្នុងការប្រើប្រាស់ផ្កាយរណបបាញ់បញ្ជូនអគ្គិសនីបានពីព្រះអាទិត្យ មកកាន់ផែនដី ក្នុងទម្រង់រលកម៉ៃក្រូវេវ នៅឆ្នាំ 2025។
ការប្រណាំងប្រជែងគ្នាអភិវឌ្ឍបច្ចេកវិទ្យាបាញ់បញ្ជូនអគ្គិសនីព្រះអាទិត្យដែលប្រមូលបានពីទីអវកាស មកកាន់ផែនដី កំពុងឡើងកម្ដៅខ្លាំង។ នៅប្រទេសជប៉ុន ក្រុមហ៊ុនរបស់ Hiroshi Matsumoto អតីតនាយកសាកលវិទ្យាល័យ Kyoto កំពុងនាំមុខគេនៅក្នុងការស្រាវជ្រាវអំពីបច្ចេកវិទ្យានេះ។ បន្ទាប់មកគឺសាស្ត្រាចារ្យ Naoki Shinohara នៅសាកលវិទ្យាល័យ Kyoto ក៏បន្តការស្រាវជ្រាវ។ នេះបើតាម Nikkei ចុះផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី 27 ឧសភា។
ឆ្នាំ 2009 ក្រុមរបស់ Shinohara បានប្រើប្រាស់បាឡុងហោះដើម្បីបាញ់បញ្ជូនអគ្គិសនីពីកម្ពស់ 30 ម៉ែត្រ មកកាន់ទូរស័ព្ទចល័តនៅលើដី។ នៅក្នុងឆ្នាំដដែល Shinohara ក៏ត្រូវបានជ្រើសតាំងជាប្រធានក្រុមប្រឹក្សាបច្ចេកវិទ្យារបស់គម្រោងពីក្រសួងសេដ្ឋកិច្ច ពាណិជ្ជកម្ម និងឧស្សាហកម្មរបស់ប្រទេសជប៉ុន ដើម្បីអភិវឌ្ឍមធ្យោបាយផ្គត់ផ្គង់អគ្គិសនីដោយមិនប្រើខ្សែ។ ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រក្នុងគម្រោងនេះបានទទួលជោគជ័យក្នុងការធ្វើតេស្តបាញ់បញ្ជូនអគ្គិសនីក្នុងទម្រង់ម៉ៃក្រូវេវរលកទទឹង (transverse waves) កាលពីឆ្នាំ 2015 និងក្នុងទម្រម៉ៃក្រូវេវរលកបណ្ដោយ (longitudinal waves) កាលពីឆ្នាំ 2018 ក្នុងរយៈចម្ងាយពីប្រហែល 40 ម៉ែត្រ។ នាពេលខាងមុខ ពួកគេនឹងធ្វើតេស្តបាញ់បញ្ជូនអគ្គិសនីក្នុងទម្រម៉ៃក្រូវេវរលកបណ្ដោយពីចម្ងាយចាប់ពី 1 ដល់ 5 គីឡូម៉ែត្រ។
បច្ចុប្បន្ន ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រខាងលើកំពុងដាក់គោលដៅធ្វើតេស្តការបាញ់បញ្ជូនអគ្គិសនីពីអវកាសមកកាន់ផែនដីនៅឆ្នាំ 2025។ ពួកគេនឹងប្រើប្រាស់ផ្កាយរណបខ្នាតតូចដើម្បីបាញ់បញ្ជូនអគ្គិសនីមកកាន់ទីតាំងទទួលនៅលើដីដែលមានគម្លាតពីគ្នារាប់រយគីឡូម៉ែត្រ។
គំនិតស្ដីពីការប្រមូលថាមពលព្រះអាទិត្យក្នុងទីអវកាស ត្រូវបានអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអាម៉េរិកលើកឡើងកាលពីឆ្នាំ 1968។ មធ្យោបាយរបស់ពួកគេគឺការបាញ់បង្ហោះផ្ទាំងសូឡាឡើងទៅកាន់ទីអវកាសដើម្បីផលិតអគ្គិសនីពីកម្ដៅព្រះអាទិត្យនៅលើកម្ពស់ 36,000 គីឡូម៉ែត្រ។ ថាមពលព្រះអាទិត្យត្រូវបានបំប្លែងទៅជារលកម៉ៃក្រូវេវ និងបាញ់បញ្ជូនមកកាន់ស្ថានីយទទួលនៅលើដី រួចបំប្លែងវាមកជាអគ្គិសនីវិញ។ រលកម៉ៃក្រូវេវអាចត្រូវបានបាញ់បញ្ជូនឆ្លងកាត់ពពក និងបង្កើតបានជាប្រភពផ្គត់ផ្គង់អគ្គិសនីដែលមានស្ថិរភាព មិនថាថ្ងៃ ឬយប់ ក្ដៅ ឬភ្លៀង៕
ចាប់ផ្ដើមចូលសង្គមច្រើនឡើង
Sសាំង មានកូន អាយុ ៦ខួប នាងរៀបរាប់ថា ពីមុននាងមានអាជីពជាអ្នកនិពន្ធឯករាជ្យ មុនពេលមានកូន នាងមាននិស្ស័យខ្ជិលច្រអូសខ្លាំងណាស់ ទើបធ្វើការបែបតាមដំណើរ ត្រេតត្រត ពី ១ថ្ងៃទៅ ១ថ្ងៃ និងតែងតែចុះចាញ់អ្វីៗ ដែលធ្វើញាប់ញ័រអារម្មណ៍ ដែលនៅជុំវិញខ្លួនជានិច្ច។ ឧទាហរណ៍ដូចជា បន្ទាប់ពីអង្គុយធ្វើការ បានមិនយូរប៉ុន្មាន ពេលនាងដឹងខ្លួនឡើង ទើបដឹងថា ខ្លួនឯងមកអង្គុយលេងអ៊ីនធើណិត ឬអង្គុយមើលទូរទស្សន៍បាត់ទៅហើយ ហើយការងារផ្ទះ ក៏ត្រូវត្រាំៗទុកចោលសិន ទុកស្អែកចាំធ្វើ ជារឿយៗទៅ។
Oសាំង មានកូន អាយុ 3ខួប និង 9ខួប នាងរៀបរាប់ថា កាលសម័យនៅជាសិស្ស នាងមាននិស្ស័យភ្លេចនេះ ភ្លេចនោះជាប់ជានិច្ច ដូចជា “អេ៎? យើងដូចជាភ្លេចផ្ញើកិច្ចការផ្ទះឱ្យលោកគ្រូទេដឹង?” ដល់ពេលចាប់ផ្ដើមចូលធ្វើការ ក៏ច្រើនតែភ្លេចជាញឹកញាប់ រឿងកំណត់ពេលផ្ញើកិច្ចការងារដែលមេប្រគល់ឱ្យ ទើបត្រូវហាមាត់សុំពន្យារពេលជាញឹកញាប់ដូចគ្នា។
Hសាំង មានកូន អាយុ 3ខួប នាងរៀបរាប់ថា ការពិតទៅ កាលពីពេលមិនទាន់មានកូន នាងមានអារម្មណ៍ថា មិនចូលចិត្តក្មេងៗសោះតែម្ដង ព្រោះនាងគិតថា ពួកក្មេងៗ ចូលចិត្តតែបើកក្រពះស្រែកយំឮៗ អាត្មានិយមយ៉ាងចេះស្ដាប់អ្នកណា ស្មានពីអារម្មណ៍មិនត្រូវ សូម្បីតែកូនរបស់បងស្រីខ្លួនឯង ដែលជាក្មួយបង្កើត ក៏នាងមានអារម្មណ៍មិនចូលចិត្តដែរ។
