កូនក្រមុំជនជាតិ Tujia នៅប្រទេសចិន ត្រូវយំយ៉ាងតិចមួយម៉ោងរៀងរាល់ថ្ងៃ ពេញមួយខែ ដើម្បីជាការបួងសួងសូមសេចក្ដីសុខ និងសុភមង្គលក្នុងគ្រួសារនៅថ្ងៃអនាគត។
ជាធម្មតា ថ្ងៃរៀបការតែងតែផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងភាពសប្បាយរីករាយ សំណើចក្អាកក្អាយ និងពេញដោយសុភមង្គល នៅពេលកូនកំលោះ កូនក្រមុំចាប់ផ្ដើមឈានជើងចូលក្នុងជីវិតគូ។ ក៏ប៉ុន្តែ សម្រាប់កូនក្រមុំជនជាតិ Tujia នៅក្នុងខេត្ត Sichuan ប្រទេសចិនវិញ ពួកគេត្រូវយំយ៉ាងតិចមួយម៉ោង/ថ្ងៃ នៅក្នុងរយៈពេលមួយខែពេញ មុនពេលត្រូវទៅរស់នៅក្នុងគ្រួសារខាងស្វាមី។
ទំនៀមទម្លាប់យំពេលរៀបការនេះ មានតាំងពីបុរាណ នៅក្នុងតំបន់ជាច្រើននៅភាគនិរតីរបស់ខេត្ត Sichuan ហើយមានការពេញនិយមខ្លាំងរហូតដល់សម័យរាជវង្ស Qing (1644 – 1911)។ បើទោះបច្ចុប្បន្នលែងមានការពេញនិយមដូចមុន ប៉ុន្តែទំនៀមទម្លាប់នេះនៅតែត្រូវបានប្រជាជនក្នុងតំបន់ជាច្រើនចាត់ទុកថាជាទំនៀមប្រពៃណីចាំបាច់នៅក្នុងពិធីរៀបមង្គលការកូនប្រុសស្រី។
ប្រជាជន Tujia ដែលមានវ័យចំណាស់បានរៀបរាប់ប្រាប់ថា កូនក្រមុំណាក៏ត្រូវតែយំនៅក្នុងពិធីរៀបការ។ បើសិនមិនយំ នឹងត្រូវអ្នកភូមិមើលងាយ និងចាត់ទុកការរៀបការនោះជារឿងអស់សំណើច។ ជាក់ស្ដែងមានករណីជាច្រើនដែលកូនក្រមុំត្រូវបានម្ដាយវាយព្រោះតែមិនយំក្នុងថ្ងៃរៀបការ។ តាមរយៈសំឡេងយំ ជនជាតិ Tujia នឹងអាចវាយតម្លៃបានទៅលើភាពថ្លៃថ្នូរ ភាពជាស្ត្រី និងភាពឆ្លាតវៃរបស់កូនក្រមុំ។
ទំនៀមទម្លាប់ខាងលើនេះត្រូវបានគេហៅថា «Zuo Tang (អង្គុយក្នុងរោងការ ឬរោងជំនុំ)»។ នេះបើតាម សារព័ត៌មានចិន China Daily។
តាមជំនឿបុរាណ កូនក្រមុំជនជាតិ Tujia នៅប្រទេសចិន មិនត្រឹមតែត្រូវយំយ៉ាងតិចមួយម៉ោងរៀងរាល់ថ្ងៃ ពេញមួយខែនោះទេ តែក៏ត្រូវជេរ «មេអណ្ដើក» ថែមទៀតផង ដោយសង្ឃឹមថា នឹងទទួលបានសុភមង្គលក្នុងគ្រួសារនៅថ្ងៃអនាគត។
