Tag: អាជីព

Cristiano Ronaldo ដណ្ដើមបានតំណែង «ស្ដេចរកប្រាក់» របស់ Lionel Messi
Cristiano Ronaldo នាំមុខគេនៅក្នុងបញ្ជីចំណាត់ថ្នាក់ស្ដីពីកីឡាករដែលរកប្រាក់បានច្រើនជាងគេលើពិភពលោក សម្រាប់ឆ្នាំសារពើពន្ធ 2022-2023។
យោងតាមទំព័រ Forbes កំពូលតារាបាល់ទាត់ Ronaldo រកបាន 136 លានដុល្លារអាម៉េរិក នៅក្នុងឆ្នាំសារពើពន្ធ 2022-2023។ ខ្សែប្រយុទ្ធរបស់ព័រទុយហ្កាល់រូបនេះ កំពុងនាំមុខគេនៅក្នុងបញ្ជីចំណាត់ថ្នាក់ជាលើកដំបូង រាប់ចាប់ពីឆ្នាំ 2017 និងជាលើកទីបីក្នុងអាជីពបាល់ទាត់របស់ខ្លួន។ 136 លានដុល្លារអាម៉េរិក ក៏ជាប្រាក់ចំណូលប្រចាំឆ្នាំខ្ពស់បំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់កីឡាករបាល់ទាត់មួយរូប។
ខ្ទង់ប្រាក់ប្រហែល 46 លានដុល្លារនៅក្នុងប្រាក់ចំណូលសរុបរបស់ Ronaldo គឺបានមកពីក្លឹបដែលគាត់លេងឱ្យ គឺ Man Utd និង Al Nassr។ 90 លានដុល្លារទៀតគឺបានមកពីវិស័យនានាដែលនៅក្រៅវាលស្មៅ ក្នុងនោះមានទាំងការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម និងជំនួញ។ នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ មានកីឡាករតែបីនាក់ប៉ុណ្ណោះដែលមានប្រាក់ចំណូលក្រៅវាលស្មៅច្រើនជាង 90 លានដុល្លារ នោះគឺ Roger Federer, Tiger Woods និង Conor McGregor ។
Ronaldo បានបញ្ចប់កិច្ចសន្យាជាមួយ Man Utd កាលពីពាក់កណ្ដាលខែវិច្ឆិកា 2022 និងបានចុះកិច្ចសន្យាជាមួយ Al Nassr ចាប់ពីខែមករា 2023។ យោងតាមបណ្ដាញផ្សព្វផ្សាយ ក្លឹប Al Nassr ផ្ដល់ប្រាក់ចំណូលប្រហែល 200 លានដុល្លារអាម៉េរិក/ឆ្នាំ ដល់ CR7។ ដូច្នេះ ស្ថិតិរបស់ Forbes ស្ដីពីប្រាក់ចំណូលរបស់ Ronaldo ទំនងជានឹងកើនឡើងខ្ពស់ចាប់ពីឆ្នាំក្រោយ។
Cristiano Ronaldo
លំដាប់លេខពីរនៅក្នុងតារាងចំណាត់ថ្នាក់នេះ គឺបានទៅលើ Lionel Messi។ ចំណាត់ថ្នាក់របស់ Messi បានធ្លាក់ចុះមួយកាំបើធៀបនឹងឆ្នាំកន្លង ប៉ុន្តែគាត់នៅតែមានប្រាក់ចំណូល 130 លានដុល្លារអាម៉េរិក។ ប្រាក់ចំណូលនៅក្នុង និងក្រៅវាលស្មៅរបស់កំពូលតារាបាល់ទាត់អាហ្សង់ទីនរូបនេះគឺស្មើគ្នា។
ចំណាត់ថ្នាក់លេខបីបានទៅលើ Kylian Mbappe ដោយរកបាន 120 លានដុល្លារអាម៉េរិក។ ក្នុងនោះ 100 លានដុល្លារបានពីក្លឹបបាល់ទាត់។
Kylian Mbappe (ស្ដាំ) និង Lionel Messi
កំពូលកីឡាករបាល់បោះ LeBron James ឈរលំដាប់លេខបួន ដោយរកបាន 119.5 លានដុល្លារ ខណៈកំពូលអ្នកប្រដាល់ Canelo Alvarez រកបាន 110 លានដុល្លារ ត្រូវឈរលេខប្រាំ។
បន្ទាប់មកទៀតគឺ កីឡាករវាយកូនគោល Dustin Johnson (107 លាន), កីឡាករវាយកូនគោល Phil Mickelson (106 លាន), តារាបាល់បោះ Stephen Curry (100.4 លាន), កីឡាករវាយកូនបាល់ (tennis) Roger Federer (95.1 លាន) និងទីដប់គឺតារាបាល់បោះ Kevin Durant (89.1 លាន)៕
May 3, 2023
អូ! តើខ្ញុំប្រែប្រួល ខ្លាំងដល់ថ្នាក់ហ្នឹងផងឬ? (រឿងប្រាប់តគ្នា របស់ស្ត្រីជប៉ុន ពេលបានក្លាយខ្លួនជាម្ដាយគេយ៉ាងពេញលេញ)
តើមានមិត្តៗយើងណា កំពុងចិញ្ចឹមមើលថែកូនដែរឬទេ? ហើយធ្លាប់សង្កេតមើលខ្លួនឯងដែរទេថា តាំងពីចាប់ផ្ដើមបំពេញតួនាទីចិញ្ចឹមមើលថែកូនតូចមក តើមិត្តៗ មានទង្វើ ឬលក្ខណនិស្ស័យអ្វី ប្រែប្រួលខុសពីមុនដែរទេ? បើសិនមាន មិនបាច់ភ្ញាក់ផ្អើលទេ ព្រោះមានស្ត្រីជនជាតិជប៉ុនមិនតិចទេ ដែលសង្កេតមើលខ្លួនឯងហើយ រកឃើញថា ក្រោយពីចាប់ផ្ដើមបំពេញតួនាទីជាម្ដាយរបស់គេយ៉ាងពេញលេញមក ពួកគាត់ក៏មានទង្វើ ឬចរិតនិស្ស័យមួយចំនួន ប្រែប្រួលខុសពីមុនដូចគ្នាដែរ ដូច្នេះថ្ងៃនេះ យើងនាំគ្នាសាកល្បងមកស្ដាប់បណ្ដាអ្នកម្ដាយជនជាតិជប៉ុនម្ដងមើល៍ថា តើពួកគាត់មានអ្វីប្រែប្រួលខុសពីមុនខ្លះ?
លក្ខណៈការនិយាយស្ដី ប្រែប្រួលខុសពីមុន (ក្លៀវក្លាជាងមុន!)
Iសាំង មានកូន អាយុ 1ខួប និង 5ខួប នាងរៀបរាប់ថា កាលសម័យនាងនៅក្មេង នាងមានចរិតអៀនច្រើន មិនសូវក្លាហាន និងមិនសូវហ៊ានជជែកនិយាយជាមួយនរណាប៉ុន្មានឡើយ។ ឧទាហរណ៍ដូចជា តឱ្យមានអារម្មណ៍ថា រឿងដែលកំពុងសន្ទនាគ្នានោះ វាមើលទៅរាងប្លែកៗ ឬវាដូចជាមិនគួរទៅជាអ៊ីចឹងក៏ដោយ ក៏នាងជ្រើសរើសក្នុងការនៅស្ងៀម មិនហ៊ានសម្ដែងពីភាពជំទាស់ទេ បានត្រឹមតែលាក់ទុកក្នុងចិត្តប៉ុណ្ណោះ តែក៏មិនមែនថា នឹងលាក់ទុកយកមកគិត រហូតដល់ស្ត្រេសដែរ។ សរុបងាយៗក៏គឺ ខ្លួនឯងជាមនុស្សកំសាក តែប៉ុនហ្នឹងឯង (=_=;)។
Iសាំង រៀបរាប់បន្តថា តែក្រោយពីកូនស្រីច្បងរបស់នាង អាយុបាន 2-3ខួប ពេលនិយាយជាមួយអ្នកម្ដាយឯទៀតៗ ក៏ចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនឯងហ៊ាននិយាយ ហ៊ានបញ្ចេញគំនិតយោបល់ច្រើនឡើង ដូចជា បើសិននាងមិនយល់ស្រប ជាមួយរឿងដែលកំពុងតែសន្ទនាគ្នានោះ នាងហ៊ានក្នុងការនិយាយចេញទៅត្រង់ៗតែម្ដងថា វាដូចជាមិនមែនអ៊ីចឹងទេណា៎! ជាដើម។ល។ ក្រៅពីនេះ ពេលទៅញ៉ាំបាយនៅក្នុងហាង ក៏ហ៊ានក្នុងការស្រែកហៅសេវាករ ដោយសំឡេងដ៏ក្លៀវក្លា និងមាំមួនខ្លាំងជាងមុន។ បើសម័យមុនវិញ បែបប្រហែលជាធ្វើបែបហ្នឹងមិនកើតទេ តែគិតចុះគិតឡើង មូលហេតុដែលទង្វើរបស់ខ្លួនឯងប្រែប្រួលបែបនេះ អាចមិនមែនកើតចេញពីការចិញ្ចឹមមើលថែកូនក៏អាចថាបានដែរ តែប្រហែលជាមកពីយើង ចាប់ផ្ដើមមានអាយុច្រើនឡើងហើយក៏មិនដឹង? (-_-;)។
ចាប់ផ្ដើមចូលសង្គមច្រើនឡើង
Yសាំង មានកូន អាយុ 5ខួប នាងរៀបរាប់ថា តាំងពីពេលនៅក្មេងៗ រហូតដល់ពេលមុនមានកូន នាងមានអារម្មណ៍ថា ការជួបជុំ និងការជជែកគ្នាជាមួយអ្នកដទៃ វាជារឿងដ៏គួរឱ្យរំខានខ្លាំងណាស់។ ពេលត្រឡប់មកពីសាលារៀន ឬត្រឡប់មកពីធ្វើការក្រុមហ៊ុន នាងច្រើនតែសម្ងំខ្លួន និងនៅតែក្នុងបន្ទប់ ស្ងាត់ៗតែម្នាក់ឯង ចង់និយាយថា រាងដូចជាចង់កើតជំងឺ ហ៊ិឃិខូម៉ូរិ តិចៗហើយក៏មិនដឹង? ម្យ៉ាងទៀត ប៉ា និងម៉ាក់ ក៏មិនសូវជារអ៊ូ អំពីរឿងហ្នឹងទៀតផង ទើបត្រូវរស់នៅបែបហ្នឹងរហូតមក។
បន្ទាប់ពីមានកូន ក៏ចាប់ផ្ដើមមានមិត្តភក្តិ ដែលជាអ្នកម្ដាយដូចគ្នាកាន់តែច្រើនឡើង តែក៏មានអារម្មណ៍ថា ក្រុមអ្នកម្ដាយទាំងឡាយនោះ គួរឱ្យរំខានខ្លាំងណាស់ ទើបព្យាយាមមិនសូវចង់ចូលរួម វង់សន្ទនាប៉ុន្មានទេ តែបើសិនជារឿងដែលពាក់ព័ន្ធនឹងកូនវិញ ក៏នឹងស្ទុះភ្លែតចូលទៅរួមវង់សន្ទនាភ្លាមតែម្ដង! ធ្វើឱ្យចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍ថា អេ៎? យើងក៏មាននិស្ស័យចូលចិត្តចូលសង្គមនឹងគេដែរតើ?! រហូតមកដល់ពេលនេះ ចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍ថា សប្បាយនឹងការជជែកពិភាក្សា ជាមួយមនុស្សទាំងឡាយច្រើនឡើងហើយ…។ បើសិនមិនមានកូនវិញ ថ្មើរណេះ ប្រហែលជាកើតជំងឺហ៊ិឃិខូម៉ុរិ បាត់ទៅហើយក៏មិនដឹង? (- _ -*)។
កំណត់សម្គាល់៖ ជំងឺហ៊ិឃិខូម៉ូរិ គឺជំងឺ ដែលអ្នកជំងឺមានទង្វើ បដិសេធការចូលសង្គម (មិនចង់ជួបអ្នកដទៃ) និងច្រើនតែសម្ងំរស់នៅតែក្នុងបន្ទប់ តែម្នាក់ឯងជានិច្ច។
ចេះគ្រប់គ្រង ចាត់ចែងពេលវេលា បានល្អជាងមុន
Sសាំង មានកូន អាយុ ៦ខួប នាងរៀបរាប់ថា ពីមុននាងមានអាជីពជាអ្នកនិពន្ធឯករាជ្យ មុនពេលមានកូន នាងមាននិស្ស័យខ្ជិលច្រអូសខ្លាំងណាស់ ទើបធ្វើការបែបតាមដំណើរ ត្រេតត្រត ពី ១ថ្ងៃទៅ ១ថ្ងៃ និងតែងតែចុះចាញ់អ្វីៗ ដែលធ្វើញាប់ញ័រអារម្មណ៍ ដែលនៅជុំវិញខ្លួនជានិច្ច។ ឧទាហរណ៍ដូចជា បន្ទាប់ពីអង្គុយធ្វើការ បានមិនយូរប៉ុន្មាន ពេលនាងដឹងខ្លួនឡើង ទើបដឹងថា ខ្លួនឯងមកអង្គុយលេងអ៊ីនធើណិត ឬអង្គុយមើលទូរទស្សន៍បាត់ទៅហើយ ហើយការងារផ្ទះ ក៏ត្រូវត្រាំៗទុកចោលសិន ទុកស្អែកចាំធ្វើ ជារឿយៗទៅ។
តែក្រោយពីមានកូន រៀងរាល់ថ្ងៃ ត្រូវមកអង្គុយរៀបផែនការថា ថ្ងៃនេះនឹងទៅទទួលកូន ពីសាលាមកវិញនៅម៉ោងប៉ុន្មាន? ពេលនេះត្រូវជម្រះការងារឱ្យស្អាតរួចរាល់ឱ្យអស់ណា៎ ពេលនេះត្រូវតែចាប់ផ្ដើមធ្វើការងារផ្ទះហើយណា៎ ពេលនេះអាចសម្រាកបានហើយជាដើម…ដែលការងារទាំងអស់នេះ ពីដំបូងៗ ក៏ធ្វើបែបតាមដំណើរពី១ថ្ងៃទៅ១ថ្ងៃ ហើយក៏មានអារម្មណ៍ដឹងខ្លួនថាខុសពី១ថ្ងៃទៅ១ថ្ងៃដូចគ្នាដែរ តែពេលនេះ មានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនឯងអាចចាត់ចែងពេលវេលាធ្វើកិច្ចការងារផ្សេងៗ បានយ៉ាងពេញទំហឹងហើយ…(‘-o-’)។
ល្អិតល្អន់ និងហ្មត់ចត់ជាងមុន
Oសាំង មានកូន អាយុ 3ខួប និង 9ខួប នាងរៀបរាប់ថា កាលសម័យនៅជាសិស្ស នាងមាននិស្ស័យភ្លេចនេះ ភ្លេចនោះជាប់ជានិច្ច ដូចជា “អេ៎? យើងដូចជាភ្លេចផ្ញើកិច្ចការផ្ទះឱ្យលោកគ្រូទេដឹង?” ដល់ពេលចាប់ផ្ដើមចូលធ្វើការ ក៏ច្រើនតែភ្លេចជាញឹកញាប់ រឿងកំណត់ពេលផ្ញើកិច្ចការងារដែលមេប្រគល់ឱ្យ ទើបត្រូវហាមាត់សុំពន្យារពេលជាញឹកញាប់ដូចគ្នា។
ប៉ុន្តែ រាល់ថ្ងៃនេះ ត្រូវនៅចាំត្រួតពិនិត្យមើល និងរៀបចំត្រៀមតម្រាមេរៀន ឯកសារការរៀនសូត្ររបស់កូន ឱ្យហើយរួចរាល់ជាប់ជានិច្ច និងថែមទាំងនៅចាំសរសេរកាលបរិច្ឆេទ ផ្ញើកិច្ចការផ្ទះតាមមុខវិជ្ជាផ្សេងៗនៅលើប្រតិទិនដោយប៊ិចពណ៌ក្រហមធំៗ ដើម្បីការពារការភ្លេចភ្លាំងទៀតផង។ ក្រៅពីនេះ នៅបានចាត់ចែងរៀបចំទុកដាក់សៀវភៅឯកសារមេរៀនរបស់កូនៗទាំង2 យ៉ាងមានរបៀបរៀបរយទៀតផង។ រហូតមកដល់ពេលនេះ មានអារម្មណ៍រាងភ្ញាក់ផ្អើលនឹងខ្លួនឯងដូចគ្នាដែរថា ហេតុអីបានរឿងរបស់ខ្លួនឯង មិនព្រមល្អិតល្អន់ហ្មត់ចត់បែបហ្នឹង? តែបើរឿងរបស់កូនៗវិញ បែរជាធ្វើបានយ៉ាងល្អជានិច្ចតែម្ដង (* _ *)។
ចាប់ផ្ដើមគិតថា ការពិតទៅ ក្មេងៗក៏គួរឱ្យស្រឡាញ់ដែរតើ!
Hសាំង មានកូន អាយុ 3ខួប នាងរៀបរាប់ថា ការពិតទៅ កាលពីពេលមិនទាន់មានកូន នាងមានអារម្មណ៍ថា មិនចូលចិត្តក្មេងៗសោះតែម្ដង ព្រោះនាងគិតថា ពួកក្មេងៗ ចូលចិត្តតែបើកក្រពះស្រែកយំឮៗ អាត្មានិយមយ៉ាងចេះស្ដាប់អ្នកណា ស្មានពីអារម្មណ៍មិនត្រូវ សូម្បីតែកូនរបស់បងស្រីខ្លួនឯង ដែលជាក្មួយបង្កើត ក៏នាងមានអារម្មណ៍មិនចូលចិត្តដែរ។
តែដល់ពេលខ្លួនឯងមានកូនហើយ បែរជាមានអារម្មណ៍ចុះចាញ់កូនដោយឯងៗតែម្ដង…អាចដោយសារតែបានក្លាយជាម្ដាយរបស់គេ ឬមិនទេ ក៏អ័រម៉ូនក្នុងខ្លួន វាផ្លាស់ប្ដូរក៏មិនដឹង តែអ្វីដែលគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលបំផុតនោះគឺ រាល់ថ្ងៃនេះ ពេលឃើញក្មេងៗ ដែលរត់លេងនៅតាមសួនច្បារសាធារណៈពេលណា ស្រាប់តែរបូតមាត់និយាយចេញមកថា “អា៎! ក្មេងៗគួរឱ្យស្រឡាញ់អ្វីម្ល៉េះហ្ន៎?” រហូតដល់ខ្លួនឯងមានអារម្មណ៍ភ្ញាក់ផ្អើលថា ចុំ?! ម៉េចបានយើងរបូតមាត់ និយាយចេញមកបែបហ្នឹងកើតហ្ន៎? (=_=,)។
Hសាំង និយាយបញ្ចប់ថា ទោះជាពេលនេះ នាងមានអារម្មណ៍ថា ស្រឡាញ់ក្មេងៗខ្លាំងក៏ដោយ តែក៏ត្រូវប្រយ័ត្នគំនិតខ្លួនឯងជាប់ជានិច្ចដែរ ក្រែងលោថា ថ្ងៃណាមួយ ពេលកូនរបស់នាងធំឡើង ហើយមកនិយាយមិនពីរោះពិសាដាក់នាងនោះ ច្បាស់ជាបានវិលទៅមើលឃើញក្មេងៗក្នុងន័យអវិជ្ជមានដូចពីមុនវិញមិនខាន៕
រៀបរៀងដោយអ្នកគ្រូ ឆវី
July 9, 2021
សំបុត្រពីស្ត្រីជាម្ដាយ ជូនដល់ស្ត្រីជាម្ដាយទាំងអស់៖ “រឿងតូចៗ ដែលអាចសាងអនាគតកូនបាន”
ជូនស្ត្រីជាម្ដាយគ្រប់រូបលើពិភពលោកនេះ…
«នាងខ្ញុំមានអាជីពជាម្ដាយគេ និងក៏មិនខុសប្លែកពីស្ត្រីជាម្ដាយដទៃទៀតដែរ យើងព្យាយាមក្នុងការសម្របសម្រួលជីវិតការធ្វើការងាររបស់យើង ជាមួយនឹងការធ្វើជាម្ដាយរបស់គេ។ យើងត្រូវបានធ្វើឱ្យភ័យខ្លាច និងមិនសូវមានទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯងជាប់ជានិច្ចថា តើយើងបានធ្វើខ្លួនជាម្ដាយ ដែលល្អគ្រប់គ្រាន់ហើយឬនៅ?។
កំណត់ត្រាទាំងឡាយ រឹតតែធ្វើឱ្យយើងញាប់ញ័រថែមទៀត មិនថាតែ “ជាងពាក់កណ្ដាលនៃកុមារៗយើង សព្វថ្ងៃមានសៀវភៅអានមិនដល់ 3ក្បាលឡើយ”…”ឪពុកៗ ជិតពាក់កណ្ដាល គ្មានពេលវេលាលេងជាមួយកូន”…”40ភាគរយនៃក្មេងតូចៗ ខកខានឱកាសល្អៗក្នុងការអភិវឌ្ឍខ្លួន” និង “កុមារយើងបច្ចុប្បន្ន មាន IQ ទាបជាងកម្រិតស្តង់ដា”។ល។
ព័ត៌មានទាំងអស់នេះ ធ្វើឱ្យយើងត្រូវត្រៀមខ្លួនជាស្រេច ក្នុងការតស៊ូ ដើម្បីក្លាយជាម្ដាយដ៏ល្អ តែ ពេលខ្លះក៏ចង់លើកទង់ជ័យស សុំចុះចាញ់ម្ដងម្កាលដែរ ព្រោះមិនមានជំនួយ…ឬមួយក៏ដល់ពេលត្រូវទទួលស្គាល់ការពិតហើយថា ការចិញ្ចឹមកូនក្នុងសង្គមបែបនេះ ពិតជាលំបាកមែនទែន…។
ខ្ញុំបានដឹងពីលោកគ្រូពេទ្យជំនាញម្នាក់ ដែលតែងតែបញ្ជាក់ប្រាប់ដដែលៗថា ការចិញ្ចឹមក្មេង សំខាន់បំផុតក្នុងអំឡុងពេល 3ឆ្នាំដំបូង។ ក្មេងនឹងសាងខ្លួនឯង និងជឿទុកចិត្តពិភពលោកមួយនេះ តាមរយៈការទទួលបានសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងគ្រប់គ្រាន់…ត្រូវហើយ! ខ្ញុំដឹង! អ្នកក៏ដឹង! តែបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ បានរឹតរួតយើង ឱ្យនៅជាប់នឹងកៅអីធ្វើការ ហើយយើងត្រូវជួលមនុស្សម្នាក់ មកចិញ្ចឹមមើលថែទាំតំណក់ឈាមរបស់ខ្លួនឯង…ពិភពលោក គឺដូច្នេះឯង ហើយតួនាទីរបស់យើង គឺត្រូវតែទទួលយកបែបហ្នឹង។
ព័ត៌មានដ៏គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលមួយទៀត គឺអង្គប្រកបផ្សេងៗរបស់ស្ថានភាពជុំវិញខ្លួន មានភាពសំខាន់បំផុត គឺបើឱ្យកុមារធំធាត់ឡើងដោយខ្លួនឯង សក្ដានុពលរបស់គេនឹងថយចុះ 30ភាគរយ…តួលេខនេះ គឺជាភាពធ្ងន់ធ្ងរមួយ ដែលអ្នកម្ដាយគ្រប់រូប ត្រូវទទួលបន្ទុកនេះ។
ក្នុងឋានៈជាម្ដាយ ខ្ញុំដឹងច្បាស់ណាស់ថា ម្ដាយគ្រប់រូបចង់ឱ្យកូន “ពូកែ ល្អ ឆ្លាត” ពាក្យ 3ម៉ាត់នេះ គឺការសាកល្បងសមត្ថភាពយើង។ ទោះជាហត់នឿយប៉ុនណា បើមិនបានអានរឿងនិទានមុនពេលគេង ឱ្យកូនស្ដាប់ យើងនឹងក្លាយជាម្ដាយ ដែលមិនបានការភ្លាមតែម្ដង ព្រោះថា លុយកាក់ មិនមានន័យស្មើនឹងពេលវេលា និងការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះកូនៗឡើយ។ ការចាប់ផ្ដើមធ្វើដោយដៃទាំង2 របស់ម្ដាយ គឺជារឿងតូចមួយ ដែលជួយជំរុញវិវឌ្ឍនាការរបស់កូន បានល្អបំផុត។ យើងគ្រប់គ្នា គួរតែបានដឹងពីវិធីការសាងវិវឌ្ឍនាការដល់កូន។
ចេះគិត ចេះធ្វើការ ចេះរៀនសូត្រ ចេះដោះស្រាយបញ្ហា ចេះរស់នៅជាមួយអ្នកដទៃ និងអ្វីដែលសំខាន់បំផុតគឺ “ចេះមានសេចក្តីសុខ” ពាក្យចុងក្រោយគេនេះ ជាពាក្យដែលសំខាន់ខ្លាំងណាស់សម្រាប់នាងខ្ញុំ ព្រោះនាងខ្ញុំខ្លាចខ្លាំងណាស់ ខ្លាចកូនមិនដឹងពីវិធីមានសេចក្ដីសុខ ក្នុងពិភពលោក ដែលកាន់តែពិបាករស់នៅទៅ ពិបាករស់នៅទៅ ដូចសព្វថ្ងៃ។
មួយទៀត ការបន្ថែមជំនាញផ្នែកភាសា ក៏ជារឿងមួយ ដែលមិនគួរមើលរំលងដែរ ដូច្នេះអ្វីដែលសំខាន់គឺ “ការអានសៀវភៅ”។
លោកគ្រូពេទ្យខាងលើបន្ថែមថា “រឿងចាំបាច់ចំពោះការជំរុញវិវឌ្ឍនាការរបស់កុមារ គឺសេចក្ដីស្រឡាញ់ ការយកចិត្តទុកដាក់ ស្ថានភាពជុំវិញខ្លួនដែលល្អ អានសៀវភៅ និងកន្លែងក្មេងលេង” គាត់បន្តថា របស់លេងនៅក្នុងកន្លែងក្មេងលេង ក៏សំខាន់ស្មើនឹងសៀវភៅដែរ។ ខួរក្បាលរបស់កុមារ ជាមួយនឹងការអាន ក្នុងអំឡុង 3ដំណាក់កាល នឹងអភិវឌ្ឍសន្សឹមៗតាមលំដាប់។ ចាប់ផ្ដើមពីការរៀនអាន ដើម្បីូការរៀនយល់ដឹង រៀនយល់ដឹងពីជំនាញការអាន រហូតទៅដល់អានបានដោយខ្លួនឯង ដើម្បីការរៀនយល់ដឹងបន្ត។
ការជ្រើសរើសសៀវភៅ ដែលមានពាក្យចុងជួន មិនចាំបាច់មានអត្ថន័យខ្លឹមសារឱ្យគិតច្រើន មានសំឡេងឡើងចុះ នឹងធ្វើឱ្យខួរក្បាលរបស់កុមារ បើកទទួលយកកាន់ងាយស្រួលឡើង…អ៊ីចឹងតើ! បានជាកូនតូចរបស់ខ្ញុំ សើចក្អាកក្អាយគ្រប់ពេល ដែលម្ដាយធ្វើសំឡេងឡើងចុះ ឬអានរឿងនិទាន(ដែលមើលទៅដូចជាគ្មានន័យអ្វីទាំងអស់)ឱ្យគេស្ដាប់។
ការអភិវឌ្ឍខួរក្បាល ជារឿងសំខាន់ក៏ពិតមែន តែការសម្រាកខួរក្បាល ក៏សំខាន់មិនចាញ់គ្នាប៉ុន្មានដែរ ហើយការណ៍នេះអាចជាលេសមួយ ដែលអាចឱ្យម្ដាយៗដូចរូបយើង រកពេលសម្រាក និងបានធ្វើការងាររបស់ខ្លួនឯងខ្លះ ព្រោះវាប្រហែលជាដូចដែលគេនិយាយមែនហើយថា ម្ដាយដែលមានសេចក្ដីសុខ នឹងសាងកូនឱ្យមានសេចក្ដីសុខ បានដូចគ្នា។
សូមជួយជាកម្លាំងចិត្ត ដល់អ្នកម្ដាយគ្រប់រូបយ៉ាងមុតមាំ ហើយយើងនឹងឆ្លងកាត់សមរភូមិ នៃការចិញ្ចឹមមើលថែកូនទៅជាមួយគ្នា…»
ពីនាងខ្ញុំ ស្ត្រីជាម្ដាយម្នាក់
រៀបរៀងដោយ អ្នកគ្រូ ឆវី
July 8, 2021
ការចិញ្ចឹមកូនក្នុងសតវត្សរ៍ទី21 តើត្រូវត្រៀមរួចជាស្រេចសម្រាប់កូនប៉ុនណាទើបគ្រប់គ្រាន់?
ត្រូវតែទទួលស្គាល់ថា ពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះវិលលឿនមែនទែន មិនដូចសម័យយើងកាលពីអតីតឡើយ។ ក្មេងដែលកើត និងធំធាត់ឡើងក្នុងយុគសតវត្សរ៍ទី21 នេះ កំពុងជួបនឹងយុគសម័យដែលមានការផ្លាស់ប្ដូរលឿនបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់មនុស្សជាតិ។ លោកឪពុក អ្នកម្ដាយខ្លួនឯងក៏កំពុងប្រឈមនឹងភាពសាកល្បងដែលមិនធ្លាប់កើតមានពីមុនមកដូចគ្នាដែរ ឧទាហរណ៍ដូចជា មុខរបរអាជីពជាច្រើនក្នុងអតីតកាល ត្រូវបានរលាយបាត់ ខណៈពេលជាមួយគ្នា ក៏មានមុខរបរអាជីពថ្មីៗដែលមិននឹកស្មានដល់បានកើតឡើងដែរ ដូចជា Youtuber ឬ Caster ការសរសេរកូដ ឬ Coding របស់លេង ឬវិធីការរៀនយល់ដឹងបែបថ្មីៗ ដែលធ្វើឱ្យពេលខ្លះបទពិសោធកាលពីអតីតកាលរបស់ឪពុកម្ដាយ លែងអាចជួយក្នុងការចិញ្ចឹមមើលថែកូនបានតទៅទៀត។ល។
រឿងតែមួយគត់ដែលឪពុកម្ដាយក្នុងយុគសតវត្សរ៍ទី21 នេះធ្វើបានល្អបំផុត គឺការត្រៀមរួចជាស្រេចសម្រាប់កូនជាមួយការរៀនយល់ដឹង និងប្រឈមជាមួយបញ្ហាគ្រប់ស្ថានការណ៍ដែលកើតឡើង ដើម្បីអ្វីដែលថា ទោះជាគេ(កូនៗ)នឹងជួបរឿងអ្វីនាពេលអនាគត ក៏អាចទប់ទល់បានយ៉ាងទាន់ពេលវេលា និងត្រៀមជាស្រេចក្នុងការរៀនយល់ដឹងពីរឿងរ៉ាវផ្សេងៗដែលកើតឡើង បានយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពបំផុត។
តើឪពុកម្ដាយអាចត្រៀមភាពប្រុងប្រៀបរួចជាស្រេចឱ្យកូនយ៉ាងណា?
1.បង្ហាត់កូនឱ្យចេះជួយខ្លួនឯង
អាចបង្ហាត់បង្រៀនបានតាំងពីកូននៅតូច ដូចជាញ៉ាំបាយ ងូតទឹក ដុសសម្អាតធ្មេញ…ធ្វើឱ្យកូនមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនគេអាចទៅរួច ធ្វើអ្វីក៏បាន ស្រឡាញ់ និងមានមោទនភាពលើខ្លួនឯង ឬដែលហៅថា Self-esteem ដែលជាដំណាក់កាលដំបូងរបស់ការអភិវឌ្ឍខួរក្បាល។
2.បណ្ដោយឱ្យកូនលេង ព្រោះការលេង គឺជាការងាររបស់ក្មេង
ក្នុងអំឡុងពេលដែលកូនលេង នឹងកើតមានការតាំងគោលដៅរយៈពេលខ្លីម្ដងម្កាលដោយធម្មជាតិ។ មានការប្រើម្រាមដៃទាំង10 និងប្រព័ន្ធប្រសាទប៉ះពាល់ទាំង5 ធ្វើឱ្យខួរក្បាលផ្នែកខាងមុខបានទទួលការអភិវឌ្ឍ។ ឧទាហរណ៍ការលេងដែលជួយជំរុញខួរក្បាលរបស់កូន ដូចជាការផាត់ពណ៌ សូនរូបជាមួយដីឥដ្ឋ លេងតម្រៀបដុំឈើ និងលេងតោងឡើង ជាដើម។
3.សាងសម្ព័ន្ធភាពដ៏ល្អដោយការចិញ្ចឹមមើលថែកូនបែបវិជ្ជមាន
ដោយការបង្ហាត់បង្រៀនកូនដោយហេតុផល បើកឱកាសឱ្យកូនចេះគិតវិភាគ យល់ដឹង ដោះស្រាយកែខៃបញ្ហាដោយខ្លួនឯង ដែលទាំងអស់នេះនឹងជួយអភិវឌ្ឍ “ខួរក្បាលផ្នែកខាងគិត” បន្តឆ្ពោះទៅរកការរៀនយល់ដឹង។ ការសម្លុត ការទិតៀន ការបញ្ជួសបន្សោក ឬការដាក់ទោសឱ្យរាងចាល នឹងធ្វើឱ្យកូនមានអារម្មណ៍ថា គ្មានសុវត្ថិភាព និងខួរក្បាលមិនបានទទួលការអភិវឌ្ឍ។
4.យកចិត្តទុកដាក់រឿងភោជនាហារ
ជាពិសេសបំផុតសារធាតុអាហារដែលប្រើក្នុងការអភិវឌ្ឍខួរក្បាលកូន មានដូចជា ប្រូតេអ៊ីន អាស៊ីតខ្លាញ់ចាំបាច់ DHA និងARA សារធាតុដែក អ៊ីយ៉ូដ វីតាមីនA និងវីតាមីនB12 ដែលអ្នកម្ដាយអាចធ្វើបានតាំងពីកើតដំបូងតាមរយៈការចិញ្ចឹមកូនដោយទឹកដោះម្ដាយរយៈពេលយ៉ាងតិច 6ខែ តាមដោយការមើលថែទាំកូនឱ្យបានទទួលសារធាតុអាហារទៅតាមវ័យដែលស័ក្តិសម ដូចជា ស៊ុត ត្រីសមុទ្រ បន្លែល្ពៅ ការ់ុត បន្លែស្លឹកបៃតង និងទឹកស៊ុបដែលមានប្រយោជន៍ជាដើម។

ជាសរុបទៅក៏គឺ បើសួរថា តើការចិញ្ចឹមកូនក្នុងសម័យនេះ មានអ្វីដែលខុសប្លែកពីមុនខ្លះនោះ?…ចម្លើយគឺ គោលការណ៍គ្រឹះមិនខុសគ្នាទេ តែនឹងខុសគ្នាក៏ត្រង់រឿងតិចណូឡូជី ដូច្នេះយើងត្រូវត្រៀមឱ្យកូនឱ្យរួចជាស្រេចក្នុងការរៀនយល់ដឹងគ្រប់ពេលវេលា។ សង្គត់ធ្ងន់លើការអភិវឌ្ឍជំនាញគ្រប់ផ្នែក ទាំងជំនាញការដោះស្រាយបញ្ហាឱ្យបាន និងជំនាញការរស់នៅ រួមទាំងយកចិត្តទុកដាក់រឿងភោជនាហារដែលមានផលប្រយោជន៍ដល់ខួរក្បាល ដើម្បីឱ្យកូនអាចរស់នៅក្នុងសង្គមបានយ៉ាងមានសេចក្ដីសុខ និងក្លាយជាបុគ្គលដែលទទួលបានជោគជ័យក្នុងសតវត្សរ៍ទី21 នេះ៕
December 3, 2020
ការចិញ្ចឹមកូនក្នុងសតវត្សរ៍ទី21 ត្រូវត្រៀមជាស្រេចសម្រាប់កូនប៉ុនណាទើបគ្រប់គ្រាន់?
ត្រូវទទួលស្គាល់ថា ពិភពលោករាល់ថ្ងៃនេះវិលលឿនមែនទែន មិនដូចយុគសម័យយើងកាលពីអតីតឡើយ ក្មេងដែលកើត និងធំធាត់ឡើងក្នុងយុគសតវត្សរ៍ទី21នេះ កំពុងជួបជាមួយយុគសម័យដែលមានការផ្លាស់ប្ដូរលឿនបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់មនុស្សជាតិ។ ឪពុកម្ដាយខ្លួនឯងក៏កំពុងតែប្រឈមនឹងការសាកល្បងដែលមិនធ្លាប់កើតឡើងពីមុនដូចគ្នាដែរ ឧទាហរណ៍ដូចជា អាជីពមុខរបរជាច្រើនកាលពីអតីតកាលត្រូវរលាយបាត់អស់ ខណៈពេលជាមួយគ្នាក៏មានអាជីពថ្មីៗដែលមិនធ្លាប់នឹកស្មានបានកើតឡើង ដូចជា Youtuber ឬ Caster ការសរសេរ Coding របស់លេង ឬវិធីការរៀនយល់ដឹងបែបថ្មីៗដែលធ្វើឱ្យបទពិសោធកាលពីអតីតកាលរបស់ឪពុកម្ដាយលែងអាចជួយក្នុងការចិញ្ចឹមកូនបានតទៅទៀត។
3រឿងចម្បងៗគឺ Skillsets /ចំណេះដឹង/វិធីគិត ដែលឪពុកម្ដាយមិនធ្លាប់ជួបពីមុនមក ដូចជា Collaborative skills, Active learning, Analytical thinking ទាំងអស់នេះធ្វើឱ្យកើតមានសម្ពាធក្នុងការចិញ្ចឹមកូនដែលឪពុកម្ដាយត្រូវព្យាយាមត្រៀមកូនឱ្យរួចជាស្រេច តែទោះជាប្រឹងព្យាយាមយ៉ាងណា ក៏យើងគ្មានថ្ងៃដឹងបានឡើយថា វាគ្រប់គ្រាន់ឬអត់? ព្រោះពិភពលោកនាពេលអនាគត អាចមានរឿងជាច្រើនទៀតដែលយើងគិតមិនដល់ ទាំងផ្នែកការរស់នៅ ការរៀនសូត្រ និងធ្វើការនាពេលអនាគត រួមទាំងការរស់នៅរួមគ្នាក្នុងសង្គមផងដែរ។
រឿងមួយគត់ដែលឪពុកម្ដាយក្នុងសតវត្សរ៍ទី21 ធ្វើបានល្អបំផុតគឺ ការត្រៀមឱ្យរួចជាស្រេចឱ្យកូន ជាមួយនឹងការរៀនយល់ដឹង និងប្រឈមជាមួយគ្រប់ស្ថានការណ៍ដែលកើតឡើង ដើម្បីថា ទោះជាគេនឹងជួបរឿងអ្វីនៅពេលអនាគត ក៏អាចទប់ទល់បានយ៉ាងទាន់សភាពការណ៍ ត្រៀមជាស្រេចក្នុងការរៀនយល់ដឹងរឿងរ៉ាវផ្សេងៗដែលកើតឡើងបានយ៉ាងពេញប្រសិទ្ធភាពបំផុត។
ដែលមុននឹងត្រៀមឱ្យរួចជាស្រេចនេះ ឪពុកម្ដាយត្រូវមានការយល់ដឹងពាក់ព័ន្ធការអភិវឌ្ឍខួរក្បាលរបស់កូន ព្រោះខួរក្បាលបំពេញតួនាទីពាក់ព័ន្ធនឹងការរៀនយល់ដឹង ការគិត និងការចងចាំ ជាឧបករណ៍ដ៏សំខាន់ក្នុងការរៀនយល់ដឹងយ៉ាងគ្មានទីបញ្ចប់។ ដោយតាំងពីកើតមករហូតដល់អាយុ 6ឆ្នាំ ជាអំឡុងពេលដែលខួរក្បាលសាងកោសិកាប្រសាទចំនួនដ៏ច្រើន ធ្វើឱ្យខួរក្បាលមានទំហំដ៏ធំ និងធំឡើងលឿន។ បន្ទាប់ពីនោះក្នុងអំឡុងអាយុ 6-12ឆ្នាំ ជាអំឡុងវ័យដែលមានការតភ្ជាប់ការធ្វើការងាររបស់ខួរក្បាលឱ្យមានប្រសិទ្ធភាពខ្លាំងឡើង ដោយកម្មវិធីដែលហៅថា Synaptic pruning ឬកម្មវិធីកាត់តុបតែងចរន្តប្រព័ន្ធប្រសាទ។ កោសិកាខួរក្បាលផ្នែកណាបានប្រើ បានត្រូវជំរុញនឹងត្រូវបានរក្សាទុក ផ្នែកដែលមិនបានប្រើក៏នឹងត្រូវកាត់ចោល។ កោសិកាប្រសាទផ្នែកដែលត្រូវបានជ្រើសរើសរក្សាទុក នឹងបានទទួលការអភិវឌ្ឍបន្ត ដូច្នេះ បើខួរក្បាលកុមារមិនបានទទួលការអភិវឌ្ឍ កោសិកាខួរក្បាលដែលគួរមានឱកាសអភិវឌ្ឍ ក៏នឹងចុះខ្សោយបាត់ទៅ ធ្វើឱ្យជំនាញ ឬសមត្ថភាពផ្សេងៗបាត់បង់អស់នៅពេលធំឡើង។ ក្រៅពីនេះ ខួរក្បាលនៅត្រូវការ គ្លុយខូស(ជាតិស្ករ) និងអុកស៊ីហ្ស៊ែនដែលជាថាមពលចម្បងក្នុងការធ្វើការងារ ជាពិសេសអុកស៊ីហ្ស៊ែន ដែលខួរក្បាលត្រូវការច្រើនដល់ទៅ 20%របស់អុកស៊ីហ្ស៊ែនដែលមនុស្សយើងដកដង្ហើមចូលទៅក្នុងរាងកាយ។ រឹតតែមានការរៀនយល់ដឹងច្រើន ខួរក្បាលរឹតតែត្រូវការសារធាតុអាហារ និងអុកស៊ីហ្ស៊ែនច្រើនឡើងដែរ។
តើឪពុកម្ដាយអាចត្រៀមភាពត្រៀមរួចជាស្រេចឱ្យកូនយ៉ាងណាបាន?
1. បង្ហាត់ឱ្យកូនចេះជួយខ្លួនឯង : អាចបង្ហាត់បានតាំងពីកូននៅតូច ដូចជាញ៉ាំបាយ ងូតទឹក ដុសធ្មេញខ្លួនឯង ធ្វើឱ្យកូនមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនឯងអាចប្រើការបាន ធ្វើអ្វីក៏បាន ស្រឡាញ់ និងមានមោទនភាពលើខ្លួនឯង ឬដែលហៅថា Self-esteem ដែលជានេះដំណាក់កាលដំបូងរបស់ការអភិវឌ្ឍខួរក្បាល។
2. បណ្ដោយឱ្យកូនលេង ព្រោះការលេង គឺការងាររបស់កូន : អំឡុងពេលដែលកូនលេង នឹងកើតមានការកំណត់គោលដៅរយៈខ្លីជាលើកៗដោយធម្មជាតិ។ មានការប្រើម្រាមដៃទាំងដប់ និងប្រព័ន្ធប្រសាទប៉ះពាល់ទាំង5 ធ្វើឱ្យខួរក្បាលផ្នែកខាងមុខបានទទួលការអភិវឌ្ឍ។ ឧទាហរណ៍ ការលេងដែលជួយជំរុញខួរក្បាលកូន មានដូចជា ការផាត់ពណ៌ សូនរូបដីឥដ្ឋ លេងតម្រៀបរូប តោងឡើង ជាដើម។
3. សាងសម្ព័ន្ធភាពដ៏ល្អដោយការចិញ្ចឹមកូនបែបវិជ្ជមាន : ដោយការបង្ហាត់បង្រៀនកូនដោយហេតុផល បើកឱកាសឱ្យកូនចេះគិតវិភាគ យល់ដឹង ដោះស្រាយបញ្ហាដោយខ្លួនឯង ដែលនឹងជួយអភិវឌ្ឍ “ខួរក្បាលផ្នែកគិត” បន្តឆ្ពោះទៅរកការរៀនយល់ដឹងដ៏ច្រើនទៀត។ ឯការសម្លុត ទិតៀន ចម្អក ឬដាក់ទោសឱ្យរាងចាល នឹងធ្វើឱ្យកូនមានអារម្មណ៍ថាមិនមានសុវត្ថិភាព ហើយខួរក្បាលមិនបានទទួលការអភិវឌ្ឍ។
4. យកចិត្តទុកដាក់រឿងភោជនាហារ : ជាពិសេសបំផុត សារធាតុអាហារដែលប្រើក្នុងការអភិវឌ្ឍខួរក្បាលរបស់កូន មានដូចជា ប្រូតេអ៊ីន អាស៊ីតខ្លាញ់ចាំបាច់ DHA និង ARA សារធាតុដែក អ៊ីយ៉ូដ វីតាមីន A វីតាមីន B12 ដែលអាចធ្វើបានតាំងពីពេលកូនកើតមក ដោយការចិញ្ចឹមកូនដោយទឹកដោះម្ដាយយ៉ាងតិច 6ខែ តាមដោយការមើលថែទាំកូនឱ្យបានទទួលអាហារស័ក្តិសមទៅតាមវ័យ ដូចជា ស៊ុត ត្រីសមុទ្រ ល្ពៅ មើមការ៉ុត បន្លែស្លឹកបៃតង ទឹកស៊ុបដែលមានគុណប្រយោជន៍ ជាដើម។
ជាសរុបទៅគឺ បើសួរថា តើការចិញ្ចឹមកូនក្នុងសម័យនេះ មានអ្វីដែលខុសប្លែកពីសម័យមុនខ្លះនោះ ចម្លើយក៏គឺ គោលការណ៍ជាមូលដ្ឋានគ្រឹះមិនខុសគ្នាទេ បើខុសក៏ត្រង់រឿថតិចណូឡូជី ដូច្នេះយើងត្រូវត្រៀមកូនឱ្យរួចជាស្រេចក្នុងការរៀនយល់ដឹងគ្រប់ពេលវេលា ដោយសង្កត់ធ្ងន់លើការអភិវឌ្ឍជំនាញគ្រប់ផ្នែក ទាំងជំនាញការធ្វើឱ្យខ្លួនមានសុវត្ថិភាព និងជំនាញក្នុងការរស់នៅ រួមទាំងយកចិត្តទុកដាក់លើរឿងភោជនាហារដែលមានផលល្អចំពោះខួរក្បាល ដើម្បីឱ្យកូនអាចរស់នៅក្នុងសង្គមបានយ៉ាងមានសេចក្ដីសុខ និងក្លាយជាបុគ្គលដែលទទួលបានជោគជ័យក្នុងសតវត្សរ៍ទី 21នេះ៕
November 6, 2020
ធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ បើកូនជាក្មេងដែលរៀនមិនពូកែ?
ប្រាកដណាស់ថា ឪពុកម្ដាយគ្រប់រូបតែងតែនឹកសង្ឃឹមចង់ឱ្យកូនខ្លួនឯងជាក្មេងដែលរៀនពូកែ ដោយសង្ឃឹមថា នៅពេលដែលកូនរៀនពូកែហើយនោះ ធំឡើងក្លាយជាមនុស្សចាស់ គេច្បាស់ជានឹងមានអាជីពការងារល្អៗ និងមានអនាគតល្អមិនខាន។ ថ្ងៃនេះអ្នកគ្រូ ឆវីមានរឿងនិទានដែលផ្ដល់នូវការរិះគិតពាក់ព័ន្ធនឹងខាងដើមមកជម្រាបជូនលោកឪពុកអ្នកម្ដាយគ្រប់គ្នាឱ្យបានដឹង ដូចតទៅ ៈ
មានបុរសចិនម្នាក់រែកធុងទឹកនៅលើស្មាដើម្បីទៅដងទឹកនៅក្នុងដងអូរ ធុងមួយមានស្នាមបែក ខណៈដែលធុងមួយទៀតគ្មានស្នាមបែកប្រេះអ្វីទាំងអស់ និងអាចផ្ទុកទឹកត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញបានពេញធុង តែដោយសារចម្ងាយផ្លូវដ៏វែងឆ្ងាយពីដងអូរត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញនោះ ធ្វើឱ្យទឹកនៅក្នុងធុងដែលមានស្នាមបែកនោះនៅសល់តែកន្លះធុងប៉ុណ្ណោះ។
ហេតុការណ៍ទាំងអស់នេះដំណើរការទៅអស់រយៈពេល 2ឆ្នាំពេញ ដែលអ្នករែកទឹកអាចដងទឹកត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញបានត្រឹមតែមួយធុងកន្លះ ដែលរឿងនេះប្រាកដណាស់ថា ធុងទឹកដែលគ្មានស្នាមប្រេះបែកនឹងមានអារម្មណ៍មោទនភាពលើលទ្ធផលការងាររបស់ខ្លួនឯងជាទីបំផុត ខណៈពេលជាមួយគ្នា ធុងទឹកដែលមានស្នាមប្រេះបែកក៏មានអារម្មណ៍ខ្មាស់អៀនចំពោះភាពមិនសមប្រកបរបស់ខ្លួនឯង។ វាមានអារម្មណ៍សោកសៅជាខ្លាំងចំពោះការដែលវាអាចបំពេញតួនាទីបានត្រឹមតែពាក់កណ្ដាលនៃគោលបំណងដែលវាត្រូវបានសាងឡើងមក។ បន្ទាប់ពីពេលវេលា 2ឆ្នាំដែលធុងទឹកមានស្នាមប្រេះបែកមើលឃើញថាជាក្ដីបរាជ័យដ៏ល្វីងជូរចត់នោះ ថ្ងៃមួយនៅក្បែរដងអូរ វាបាននិយាយជាមួយអ្នករែកទឹកថា ៈ
“ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ខ្មាស់ខ្លួនឯងខ្លាំងណាស់ ដោយសារតែស្នាមបែកនៅខាងៗខ្លួនរបស់ខ្ញុំ ធ្វើឱ្យទឹកដែលនៅខាងក្នុងហូរចេញមករហូតនៅតាមផ្លូវដែលត្រឡប់ទៅផ្ទះរបស់លោកវិញ”
អ្នករែកទឹកឆ្លើយថា
“ឯងធ្លាប់សង្កេតមើលទេថា មានដើមផ្ការីកស្គុះស្គាយនៅតាមដងផ្លូវរហូតនៅខាងរបស់ឯង តែបែរជាមិនមានផ្ការីកសោះឡើយនៅឯខាងធុងម្ខាងទៀត ព្រោះតែខ្ញុំដឹងថាឯងមានស្នាមបែក ទើបខ្ញុំយកគ្រាប់ពូជដើមផ្កាមករោយនៅខាងៗផ្លូវខាងឯង និងរៀងរាល់ថ្ងៃដែលយើងដើរត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ គឺឯងហ្នឹងឯងជាអ្នកស្រោចទឹកដាក់គ្រាប់ពូជទាំងនោះ និងរយៈពេល 2ឆ្នាំហើយដែលខ្ញុំអាចកាច់ផ្កាស្អាតៗទាំងនោះយកត្រឡប់ទៅដាក់តាំងលម្អនៅលើតុបាយ បើសិនជាគ្មានឯងដែលជាខ្លួនរបស់ឯងអ៊ីចឹង…យើងក៏ប្រហែលជាមិនអាចទទួលបានភាពស្រស់ស្អាតបែបនេះបានដែរ”
អ្វីដែលអ្នកគ្រូ ឆវីចង់ប្រាប់គឺ បេះដូងមនុស្សដែលជាឪពុកជាម្ដាយភាគច្រើន តែងតែចង់ចិញ្ចឹមកូនឱ្យល្អទាំងអស់គ្រប់យ៉ាង
ជាពិសេសបំផុត នឹកសង្ឃឹមចង់ឱ្យកូនរបស់យើងជាក្មេងរៀនពូកែ ព្រោះតែជឿថា ក្មេងដែលរៀនពូកែ ច្រើនតែទទួលបានជោគជ័យក្នុងជីវិត ដែលប្រៀបដូចជា “ធុងទឹកដែលគ្មានស្នាមបែក” តែបើសិនជាកូនរៀនមិនពូកែ ឪពុកម្ដាយក៏នឹងមានអារម្មណ៍អស់សង្ឃឹម និងស្ដីថាឱ្យកូនថា ជាក្មេងមិនល្អ មិនបានការ ធ្វើឱ្យក្មេងបាត់បង់ក្ដីមោទនភាពចំពោះខ្លួនឯងដូច “ធុងទឹកដែលមានស្នាមបែក” ដោយអាចនឹងមិនបានសង្កេតមើលឡើយថា កូនរបស់យើងមានចំណុចល្អអ្វីខ្លះបង្កប់នៅក្នុងខ្លួនគេដែលក្រៅពីរឿងរៀនសូត្រហើយនោះ ដូចជា គេជាក្មេងដែលរួសរាយស្រស់ស្រាយ ចូលចុះជាមួយមិត្តភ័ក្តិ មានទឹកចិត្តល្អ នៅជាមួយអ្នកណាក៏មានតែសំឡេងសើចសប្បាយ។ ពិតណាស់ថា ការដែលឪពុកម្ដាយចង់ឱ្យកូនក្លាយជាក្មេងរៀនពូកែ មិនមែនជារឿងខុសឆ្គងទេ តែការដែលកូនរៀនមិនពូកែក៏មិនមែនជារឿងខុសឆ្គងដែរ។ សាកល្បងបើកចិត្តទទួលស្គាល់កូនក្នុងរូបបែបដែលជារូបគេ និងសម្លឹងរកមើលរឿងដែលល្អបំផុតនៅក្នុងខ្លួនរបស់គេ ព្រោះគ្មានក្មេងណាម្នាក់កើតមកហើយគ្មានចំណុចល្អសោះនោះទេ គ្រាន់តែវាស្ថិតលើមនុស្សដែលជាឪពុកម្ដាយនឹងជ្រើសរើសសម្លឹងមើលផ្នែកណាមួយរបស់កូនតែប៉ុណ្ណោះ៕
October 9, 2020
សំបុត្រពីស្រ្តីជាម្ដាយ ជូនដល់ស្រ្តីជាម្ដាយ ៈ “រឿងតូចៗដែលសាងអនាគតកូន”
ជូនស្រ្តីជាម្ដាយគ្រប់រូបលើពិភពលោកនេះ
ខ្ញុំមានអាជីពជាម្ដាយគេ និងក៏មិនខុសប្លែកពីស្រ្តីជាម្ដាយដទៃទៀតដែរ យើងព្យាយាមក្នុងការសម្របសម្រួលជីវិតការធ្វើការងាររបស់យើង ជាមួយនឹងការធ្វើជាម្ដាយគេ។ យើងត្រូវបានធ្វើឱ្យភ័យខ្លាច និងមិនសូវមានទំនុកចិត្តជាប់ជានិច្ចថា តើយើងបានធ្វើខ្លួនជាម្ដាយដែលល្អគ្រប់គ្រាន់ហើយឬនៅ?។
កំណត់ត្រាទាំងឡាយរឹតតែធ្វើឱ្យយើងញាប់ញ័រ មិនថាតែ “ជាងពាក់កណ្ដាលនៃកុមារយើង សព្វថ្ងៃមានសៀវភៅអានមិនដល់ 3ក្បាលឡើយ” “ឪពុកៗជិតពាក់កណ្ដាល គ្មានពេលវេលាលេងជាមួយកូន” “40ភាគរយនៃក្មេងតូច ខកខានឱកាសល្អៗក្នុងការអភិវឌ្ឍ” និង “កុមារយើងបច្ចុប្បន្នមាន IQ ទាបជាងកម្រិតស្តង់ដារ”។
ព័ត៌មានទាំងអស់នេះធ្វើឱ្យយើងត្រៀមខ្លួនជាស្រេចក្នុងការតស៊ូដើម្បីក្លាយជាម្ដាយដ៏ល្អ តែក៏ចង់លើកទង់ជ័យសចុះចាញ់ម្ដងម្កាលដែរ ព្រោះមិនមានជំនួយ…ឬមួយក៏ដល់ពេលត្រូវទទួលស្គាល់ការពិតហើយថា ការចិញ្ចឹមកូនក្នុងសង្គមបែបនេះ ពិតជាលំបាកមែនទែន?។
ខ្ញុំបានដឹងពីលោកគ្រូពេទ្យជំនាញម្នាក់ដែលតែងតែបញ្ជាក់ប្រាប់ដដែលៗថា ការចិញ្ចឹមក្មេង សំខាន់បំផុតក្នុងអំឡុងបីឆ្នាំដំបូង។ ក្មេងនឹងសាងខ្លួនឯង និងជឿទុកចិត្តពិភពលោកមួយនេះតាមរយៈការទទួលបានសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងគ្រប់គ្រាន់…ត្រូវហើយ! ខ្ញុំដឹង អ្នកក៏ដឹង តែបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារបានរឹតរួតយើងឱ្យនៅជាប់នឹងកៅអីធ្វើការ ហើយយើងត្រូវជួលមនុស្សម្នាក់មកចិញ្ចឹមមើលថែដំណក់ឈាមរបស់ខ្លួនឯង…ពិភពលោកគឺដូច្នេះឯង ហើយតួនាទីរបស់យើងគឺត្រូវតែទទួលយកបែបហ្នឹង។
ព័ត៌មានដ៏គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលមួយទៀតគឺ អង្គប្រកបផ្សេងៗរបស់ស្ថានភាពជុំវិញខ្លួនមានភាពសំខាន់បំផុត គឺបើឱ្យកុមារធំធាត់ឡើងដោយខ្លួនឯង សក្ដានុពលរបស់គេនឹងថយចុះ 30ភាគរយ…តួលេខនេះ គឺជាភាពធ្ងន់ធ្ងរមួយដែលអ្នកម្ដាយគ្រប់រូបត្រូវទទួលបន្ទុក។
ក្នុងឋានៈជាម្ដាយ ខ្ញុំដឹងច្បាស់ណាស់ថា ម្ដាយគ្រប់រូបចង់ឱ្យកូន “ពូកែ ល្អ ឆ្លាត” ពាក្យបីម៉ាត់នេះគឺ ភាពសាកល្បង។ ទោះជាហត់នឿយប៉ុនណា បើមិនបានអានរឿងនិទានមុនពេលគេងឱ្យកូនស្ដាប់ យើងនឹងក្លាយជាម្ដាយដែលមិនបានការភ្លាមតែម្ដង ព្រោះលុយកាក់មិនមានន័យស្មើនឹងពេលវេលា និងការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះកូនៗឡើយ។ ការចាប់ផ្ដើមធ្វើដោយដៃទាំងពីររបស់ម្ដាយ គឺជារឿងតូចមួយដែលជួយជំរុញវិវឌ្ឍនាការរបស់កូនបានល្អបំផុត។ យើងគ្រប់គ្នាគួរតែបានដឹងពីវិធីការសាងវិវឌ្ឍនាការដល់កូន។
ចេះគិត ចេះធ្វើការ ចេះរៀនសូត្រ ចេះដោះស្រាយបញ្ហា ចេះរស់នៅជាមួយអ្នកដទៃ និងអ្វីដែលសំខាន់បំផុតគឺ “ចេះមានសេចក្តីសុខ” ពាក្យចុងក្រោយគេនេះ ជាពាក្យដែលសំខាន់ខ្លាំងណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ ព្រោះខ្ញុំខ្លាចមែនទែន ខ្លាចកូនមិនដឹងពីវិធីមានសេចក្ដីសុខក្នុងពិភពលោកដែលកាន់តែពិបាករស់នៅទៅដូចសព្វថ្ងៃ។
មួយទៀត ការបន្ថែមជំនាញផ្នែកភាសា ក៏ជារឿងដែលមិនគួរមើលរំលងដែរ ដូច្នេះអ្វីដែលសំខាន់គឺ “ការអានសៀវភៅ” ។
លោកគ្រូពេទ្យខាងលើបន្ថែមថា “រឿងចាំបាច់ចំពោះការជំរុញវិវឌ្ឍនាការរបស់កុមារគឺ សេចក្ដីស្រឡាញ់ ការយកចិត្តទុកដាក់ ស្ថានភាពជុំវិញខ្លួនដែលល្អ អានសៀវភៅ និងកន្លែងក្មេងលេង” គាត់បន្តថា របស់លេងនៅក្នុងកន្លែងក្មេងលេង សំខាន់ស្មើនឹងសៀវភៅដែរ។ ខួរក្បាលរបស់កុមារ ជាមួយនឹងការអានក្នុងអំឡុង 3 ដំណាក់កាលនឹងអភិវឌ្ឍសន្សឹមៗតាមលំដាប់ ចាប់ផ្ដើមពីការរៀនអានដើម្បីូការរៀនយល់ដឹង រៀនយល់ដឹងពីជំនាញការអាន រហូតទៅដល់អានបានដោយខ្លួនឯងដើម្បីការរៀនយល់ដឹងបន្ត។
ការជ្រើសរើសសៀវភៅដែលមានពាក្យចុងជួន មិនចាំបាច់មានអត្ថន័យខ្លឹមសារឱ្យគិតច្រើន មានសំឡេងឡើងចុះ នឹងធ្វើឱ្យខួរក្បាលរបស់កុមារបើកទទួលយកកាន់ងាយស្រួលឡើង…អ៊ីចឹងតើ! បានជាកូនតូចរបស់ខ្ញុំសើចក្អាកក្អាយគ្រប់ពេលដែលម្ដាយធ្វើសំឡេងឡើងចុះ ឬអានរឿងនិទានដែលមើលទៅដូចជាគ្មានន័យអ្វីទាំងអស់ឱ្យស្ដាប់។
ការអភិវឌ្ឍខួរក្បាលជារឿងសំខាន់ក៏ពិតមែន តែការសម្រាកខួរក្បាលក៏សំខាន់មិនចាញ់គ្នាប៉ុន្មានដែរ ហើយនេះអាចជាលេសមួយដែលអាចឱ្យម្ដាយៗដូចរូបយើងរកពេលសម្រាក និងបានធ្វើការងាររបស់ខ្លួនខ្លះ ព្រោះវាប្រហែលជាដូចដែលគេនិយាយមែនហើយថា ម្ដាយដែលមានសេចក្ដីសុខ នឹងសាងកូនដែលមានសេចក្ដីសុខបានដូចគ្នា។
សូមជួយជាកម្លាំងចិត្តដល់អ្នកម្ដាយគ្រប់រូបយ៉ាងមុតមាំ ហើយយើងនឹងឆ្លងកាត់សមរភូមិនៃការចិញ្ចឹមមើលថែកូនទៅជាមួយគ្នា…។
ពីខ្ញុំ ស្រ្តីជាម្ដាយម្នាក់
October 1, 2020
មុនជ្រើសរើសអាជីព គួរមើលឱ្យបានច្រើនជំហានដើម្បីកុំឱ្យស្តាយក្រោយ
គ្រប់គ្នាសុទ្ធតែចង់ក្លាយជាមនុស្សសំខាន់សម្រាប់សង្គម ក្លាយជាអ្នកជំនាញល្បីល្បាញ ឬក្លាយជាមនុស្សដែលមានសមត្ថភាព និងលទ្ធភាពខ្ពស់គួរឱ្យស្ងើចសរសើរជាដើម។ ដើម្បីសម្រេចបាននូវវត្ថុបំណងសំខាន់សម្រាប់ជីវិតទាំងអស់នេះ ពួកគេចាំបាច់ត្រូវឆ្លងកាត់ការអប់រំ ដែលជាថ្នាលបណ្តុះបណ្តាលអាជីព និងវិជ្ជាជីវៈ ហេតុនេះហើយទើបនិស្សិតភាគច្រើនតែងតែបារម្ភខ្លាំងពីការជ្រើសរើសជំនាញ។ ការជ្រើសរើសជំនាញ ចាំបាច់ត្រូវតែមើលឱ្យបានវែងឆ្ងាយ ព្រោះជំនាញខ្លះចាប់ផ្តើមពីការធ្វើការងារដ៏សាមញ្ញបំផុត តែអនាគតមានឱកាសល្អសម្រាប់ទទួលបានអាជីពប្រកបដោយសក្តានុពល ខណៈនិស្សិតមួយចំនួនមើលត្រឹមតែបច្ចុប្បន្នភាពនៃអាជីព ក៏សម្រេចចិត្តបោះបង់មុខវិជ្ជាទាំងនោះ ដែលអាចធ្វើឱ្យគេខាតបង់ និងស្តាយក្រោយនៅថ្ងៃអនាគត។
រដ្ឋលេខាធិការក្រសួង ការងារ និងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ ឯកឧត្តម ពេជ សោភ័ន បានលើកឡើងថា យុវជនមួយចំនួននាពេលបច្ចុប្បន្នចង់ធ្វើការងារណាដែលមើលទៅខ្ពង់ខ្ពស់ ឬសំខាន់ភ្លាមៗ តែក្រោយពេលចេញពីសាកលវិទ្យាល័យមានភាពលំបាកក្នុងការប្រកួតប្រជែង ហើយអ្នកខ្លះធ្វើការងារខុសជំនាញថែមទៀតផង ព្រោះការងារដែលខ្លួនកំពុងសិក្សាមានភាពចង្អៀត។ នៅកម្ពុជាយើងមាននិស្សិតជាច្រើនរៀនបានខ្ពស់ ហួសពីអាជីពដែលគេត្រូវការខ្លាំង ហេតុនេះគាត់អាចប្រឈមនឹងបញ្ហា ស្របពេលដែលមាននិស្សិតចំនួនតិចតួចប៉ុណ្ណោះដែលបានចាប់យកឱកាសពិតប្រាកដហើយអភិវឌ្ឍខ្លួនឱ្យក្លាយជាធនធានមនុស្សដ៏សំខាន់នៅថ្ងៃអនាគត។
ឯកឧត្តម ពេជ សោភ័ន បានមានប្រសាសន៍ថា៖ “បច្ចុប្បន្នបើនិយាយពីការជ្រើសរើសអាជីព សម្បូរវិស្វករច្រើន តែអ្នកជំនាញបច្ចេកទេសមិនសូវសម្បូរនោះទេ។ តែស្ថានភាពទីផ្សារជាក់ស្តែង គេត្រូវការអ្នកជំនាញបច្ចេកទេសច្រើនជាងវិស្វករ ហេតុនេះម្ចាស់គម្រោង ឬក្រុមហ៊ុនានាត្រូវបង្ខំចិត្តជួលកម្មករជំនាញក្នុងតម្លៃថ្លៃ។ ប្រសិនបើយុវជនចេះចាប់ឱកាសនេះពេលខ្លះគាត់អាចទទួលបានលទ្ធផលល្អ ព្រោះគាត់អាចទទួលបានប្រាក់ខែច្រើន ហើយទីផ្សារទូលាយថែមទៀតផង”។
អ្នកជំនាញផ្នែកការងារខាងលើបានលើកឡើងផងដែរថា និស្សិតគួរមើលឱ្យបានច្រើនជំហានបន្តិចពីអនាគតនៃការងារ។ មានអ្នកខ្លះគាត់មិនចាប់យកវិស្វករភ្លាមៗទេ តែគាត់ចាប់យកអាជីពជាកម្មករជំនាញ ឬអ្នកមធ្យមបច្ចេកទេស ដែលជាច្រកយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការធ្វើឱ្យគាត់ក្លាយជាមនុស្សពូកែម្នាក់។ ចំពោះអ្នកជំនាញបច្ចេកទេស ចេញមកភ្លាមត្រូវធ្វើការងារក្រោមគេបន្តិច តែពេលខ្លះគេខ្វះគាត់មិនបាន ហើយសិក្សាតែ2 ឬ3ឆ្នាំ គាត់អាចចេញមកធ្វើការងារដែលអាចធ្វើឱ្យគាត់រកបានប្រាក់ចំណូលផង និងមានបទពិសោធការងារផង។ បន្ទាប់ពីទទួលបានរបស់សំខាន់ទាំង2 នេះហើយ គាត់អាចបន្តយកសញ្ញាបត្រវិស្វករ ដែលធ្វើឱ្យគាត់មានឱកាសខ្ពស់ជាងគេក្នុងការទទួលបានការងារល្អ ព្រោះថា ប្រសិនបើគាត់ចេញពីសាលាភ្លាម គាត់ស្វែងរកការងារជាវិស្វករភ្លាម គាត់ត្រូវប្រកួតប្រជែងខ្លាំងហើយពេលខ្លះត្រូវចាប់ផ្តើមពីការងារតិចជាងអ្នកបច្ចេកទេសផងក៏មាន។ ចំពោះអ្នកដែលចាប់ផ្តើមពីការងារជាអ្នកមធ្យមបច្ចេកទេស គាត់អាចមានឱកាសទទួលបានប្រាក់ខែខ្ពស់ជាង ព្រោះគាត់ស្គាល់ការងារច្បាស់ មានទំនាក់ទំនងល្អ និងមានលុយកាក់ច្រើនគួរសម ដែលអ្នកខ្លះគាត់អាចចេញរកស៊ីខ្លួនឯងថែមទៀតក៏មាន ប្រសិនបើគាត់ពូកែខ្លាំង។
ជាទូទៅនិស្សិតភាគច្រើននៅកម្ពុជាត្រូវបានគេមើលឃើញថា ចូលចិត្តធ្វើការងារនៅក្នុងការិយាល័យ ហើយមិនសូវចូលចិត្តការងារណាដែលធ្វើនៅទីវាល ឬចេញក្រៅច្រើននោះទេ។ ចំពោះការងារដែលធ្វើការងារពាក់ព័ន្ធនឹងបម្រើសេវាកម្ម ឬចាប់ផ្តើមពីការងារតូចៗក៏មិនសូវឃើញមានអ្នកចូលចិត្តដែរ តែជាលទ្ធផលអ្នកដែលកំពុងមានស្នាដៃក៏ដូចជាសមត្ថភាពខ្លាំងៗមិនតិចទេដែលអភិវឌ្ឍខ្លួនមកពីការងារដែលគ្រប់គ្នាមើលរំលងនេះ។
លោក ជួប រតនា ប្រធានផ្នែកស្តង់ដារ និងវាយតម្លៃគ្រូបង្គោលអាស៊ាន នៃក្រសួងទេសចរណ៍ បានលើកឡើងថា ការធ្វើការងារចាំបាច់ត្រូវសម្លឹងឱ្យដល់អនាគតធំបំផុតនៃឱកាសការងារដែលយើងកំពុងធ្វើ។ មាននិស្សិតជាច្រើនបាក់ទឹកចិត្ត និងអស់សង្ឃឹមនៅពេលឃើញគេចេញពីមហាវិទ្យាល័យដែលចំណាយលុយច្រើនពាន់ដុល្លារ តែទទួលបានប្រាក់ចំណូលដំបូងៗតិចតួច ឬធ្វើការងារតូចៗជាដើមតែពួកគាត់ភ្លេចគិតថា ការងារខ្លះត្រូវចាប់ផ្តើមពីតូច តែមានផ្លែផ្កាល្អនៅថ្ងៃខាងមុខ ដែលមានចំណូលច្រើន។ ជាឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែងការងារទេសចរណ៍ មាននិស្សិតខ្លះមិនចង់រៀនផ្នែកនេះនោះទេ ព្រោះគាត់គិតថារៀនអស់លុយច្រើន ហើយចេញមកធ្វើត្រឹមតែជាងអ្នកបម្រើសេវាកម្មក្នុងភោជនីយដ្ឋាន ឬសណ្ឋាគារជាដើម តែគាត់ភ្លេចគិតថានេះគ្រាន់តែជាការចាប់ផ្តើមនៃវិថីឆ្ពោះទៅរកភាពជាអ្នកគ្រប់គ្រងប៉ុណ្ណោះ។
លោក ជួប រតនា បាននិយាយថា៖ “អ្នកកាន់ការងារគ្រប់គ្រងសេវាកម្មក្នុងភោជនីយដ្ឋាន និងសណ្ឋាគារទាំងអស់សុទ្ធតែត្រូវអភិវឌ្ឍខ្លួនចេញពីអ្នកបម្រើសេវាកម្មតូចបំផុតទាំងអស់។ អាជីពក្នុងវិស័យទេសចរណ៍មានរូបភាពដំបូងមិនសូវល្អមើល តែវាមានផលប្រយោជន៍ខ្ពស់នៅថ្ងៃខាងមុខ ហើយសង្គមក៏ត្រូវការខ្លាំងដែរ។ អ្នកដែលសម្រេចចិត្តតស៊ូជម្នះការលំបាកពីដំបូងក្នុងវិស័យនេះ អាចមានឱកាសច្រើនក្នុងការកាន់ការងារសំខាន់ៗនៅថ្ងៃខាងមុខ”។
លោក ជួប រតនា បានបញ្ជាក់ផងដែរថា អ្នកណាក៏ត្រូវចាប់ផ្តើមពីតូចដែរ ហេតុនេះប្រសិននិស្សិតដាក់ចិត្តដាក់កាយគិតឱ្យបានល្អិតល្អន់ ហើយជ្រើសរើសអាជីពដោយគិតគូរឱ្យបានវែងឆ្ងាយពួកគេនឹងអាចទៅដល់គោលដៅប្រកបដោយភាពល្អប្រសើរ ហើយអ្នកដែលតែងតែបោះបង់ឱកាសតូចៗ និងមិនមើលឱ្យបានវែងឆ្ងាយអាចនឹងស្តាយក្រោយនៅពេលឃើញគេទទួលបានលទ្ធផលល្អហួសពីការស្មាន៕
October 24, 2018
៩ប្រទេស ចូលរួមបិទព្រឹត្តិការណ៍ប្រណាំងកង់អន្តរជាតិកម្រិតអាជីពលើភ្នំបូកគោ
ព្រឹត្តិការណ៍ប្រកួតប្រណាំងកង់កម្រិតអាជីពអន្តរជាតិលើកទី១ នៅតំបន់ភ្នំបូកគោបានបញ្ចប់ហើយបន្ទាប់ពី ប្រកួតរយៈពេល២ថ្ងៃគឺថ្ងៃទី៦ ដល់ទី៧ ខែឧសភានេះ ដោយមានកីឡាករអាជីព និងមិនអាជីពចំនួន ១៤០នាក់ មកពីប្រទេសជិត ១០ក្នុងពិភពលោកចូលរួម។
ទាំងកីឡាអាជីព ទាំងមិនអាជីពអាចចូលរួមបានគ្រាន់តែការប្រកួតបែងចែកទៅតាមសមត្ថភាព និងតាមប្រភេទអាយុ គឺអាជីពប្រកយតជាមួយក្រុមអាជីព និងអ្នកមិនអាជីពប្រកួតជាលក្ខណៈកម្សាន្តជាមួយក្រុមមិនអាជីព ។
បន្ថែមលើនេះ លោកក៏បានបង្ហាញពីមោទនៈភាពផងដែរ ចំពោះការរៀបចំព្រឹត្តិការណ៍លក្ខណៈអន្ដរជាតិនេះ ដែលបានរួមចំណែកជួយដល់សង្គម ដោយទទួលបានថវិកាពីការចុះឈ្មោះ បូករួមទាំងការចូលរួមបរិច្ចាគពីក្រុមហ៊ុនស្រាបៀរកម្ពុជា និងធានាគារ RHB មួយចំនួនធំ សម្រាប់ជួយអង្គការកុមារក្រីក្រ ដែលជាគោលជួយរបស់សហព័ន្ធទៀតផង ។
ចំពោះលទ្ធផលវិញនោះគឺសម្រាប់ការប្រណាំងកម្រិតអាជីពបុរសចម្ងាយ៨៥គីឡូម៉ែត្រលេខ១បានទៅកីឡា ករ Muhammad Fauzan Bin Ahmad ជិះក្នុងថិរវេលា២ម៉ោង១៣នាទី៣៧វិនាទីលេខ ២កីឡាករ Muhammad Elmi Bin Jumari ជិះក្នុងថិរវេលា២ម៉ោង១៤នាទីដែលពួកគេទាំង២មកពីម៉ាឡេស៊ី និងលេខ ៣កីឡាករវៀតណាម Nguyen Van Duong ជិះក្នុងថិរវេលា២ម៉ោង១៥នាទី២៥វិនាទី ។
ប្រណាំងចម្ងាយ៥១គីឡូម៉ែត្រនារីបើកទូលាយចំណាត់ថ្នាក់លេខ ១កីឡាការិនីកម្ពុជាហេង ស៊ីវឡាងជិះក្នុង ថិរវេលា ១ម៉ោង ៣២នាទី៤៩វិនាទី លេខ ២កីឡាការិនីកម្ពុជាដែរឈ្មោះហេង ស៊ីហ្គិចដែរជិះក្នុងថិរវេលា ១៖៤១ នាទី៤៣វិនាទីពួកគេមកពីក្លិបកង់ហោះជាមួយគ្នា ។
ប្រណាំងចម្ងាយ៨៥គីឡូម៉ែត្របុរសបើកទូកាលលេខ ១កីឡាករRazif Salleh មកពីក្លិបEnduraceជិះក្នុង ថិរវេលា ២ម៉ោង ២៦នាទី ០៦វិនាទី លេខ២ កីឡាករខេង ទីទីមកពីក្លិបតាខ្មៅជិះក្នុងថិរវេលា២ម៉ោង២៦នាទី០៦ដែរនិង លេខ៣កីឡាករហួត ឡូយរស្មីមកពីក្លិបកង់ហោះជិះក្នុងថិរវេលា២ម៉ោង២៦នាទី០៧វិនាទី ។
ប្រណាំង៥១គីឡូម៉ែត្របុរសអាយុ៤០ឆ្នាំឡើងលេខ ១ កីឡាករ Jeremy Hunt មកពីក្លិបLotus Pond ជិះ ក្នុងថិរវេលា ១ម៉ោង ២៧នាទី ៣២វិនាទី។ លេខ២កីឡាករ RaviRafiមកពីក្លិបEnduraceជិះក្នុងថិរវេលា១ម៉ោង២៧ នាទី៣៤វិនាទីនិង ចំនាត់លេខ ៣បានទៅកីឡាករ Steven Wong មកពីសឹង្ហបូរីជិះក្នុងថិរវេលា ១ម៉ោង ៣១នាទី ៤៦វិនាទី ។
ចំពោះការជិះកង់ឡើងភ្នំដែលគេប្រសិទ្ធិនាមថា King Of Mountain(KOM)វិញនោះគឺជាការជិះកម្រិតអាជីព វិញនោះចំណាត់ថ្នាក់លេខ ១បានទៅកីឡាករមកពីប្រទេសវៀតណាមក្លិបដុងណាយឈ្មោះLoic Des Riac ជិះក្នុង ថិរវេលា១ម៉ោង៤៩ នាទី៥១ វិនាទី ។ លេខ២កីឡាករ Nik Mohd Azwan មកពីក្លិបPDM ៕
May 8, 2017