បន្ទាប់ពី ហុងកុង សិង្ហបុរី និងជប៉ុន ពេលនេះដល់វេនអូស្ត្រាលីវិញម្ដង ដែលបានឃើញទិដ្ឋភាពក្រដាសអនាម័យក្នុងផ្សារទំនើប ត្រូវបានគេដណ្ដើមគ្នាទិញអស់ពីផ្សារ និងឃ្លាំង ហើយថែមទាំងមានការដាក់លក់ក្នុងតម្លៃថ្លៃកប់ពពកនៅលើផ្សារអនឡាញ។
ជំនួសឱ្យល្បៀងអាហារ ប្រជាជនអូស្ត្រាលីបែរជានាំគ្នាសម្រុកទៅទិញក្រដាសអនាម័យទៅវិញ។ អ្នកលេងបណ្ដាញសង្គមមានការភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងដោយសាររូបភាពបង្ហាញអំពីការប្រមូលទិញក្រដាសអនាម័យ និងតម្លៃរបស់វាលោតឡើងខ្ពស់មិនគួរឱ្យជឿ។
Patrick Wright ដែលជាអ្នកយកព័ត៌មានរបស់ ABC Life បានថ្លែងនៅពេលបានឃើញទិដ្ឋភាពនេះថា “នេះគឺជាអ្វីដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់ឃើញពីមុនមក ហើយសូម្បីតែខ្ញុំគិតថា ខ្លួនឯងជាមនុស្សមានហេតុផល ក៏វានៅតែធ្វើឱ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល”។
អ្នកជំនួញលើផ្សារអនឡាញមួយចំនួន បានព្យាយាមឆក់យកឱកាសនេះដើម្បីស្វែងរកចំណេញ។ ទំព័រ News របស់អូស្ត្រាលី បានចេញផ្សាយថា មានករណីខ្លះបានដាក់លក់ក្រដាស់អនាម័យក្នុងតម្លៃខ្ពស់ ដូចជា 24ដុល្លារអូស្តាលីសម្រាប់1ប្រអប់ដែលមានក្រដាស3ជាន់ចំនួន24ដុំ។ ជាងនេះ នៅលើ Facebook គេក៏បានឃើញមានគេដាក់លក់ក្រដាស1ដុំដែលមានតម្លៃ1,000ដុល្លារអូស្ត្រាលីទៀតផង។
នៅពេលបញ្ហាខាងលើបានកើតឡើង មនុស្សជាច្រើនបានសួរខ្លួនឯងថា ហេតុអ្វីត្រូវសម្រុកទិញក្រដាសអនាម័យខណៈដែលអាហារវាសំខាន់ជាង ក្នុងរដូវ Covid-19?
Gary Mortimer ដែលជាអ្នកជំនាញខាងលក់រាយ និងជាសាស្ត្រាចារ្យនៅមហាវិទ្យាល័យបច្ចេកវិទ្យា Queensland (QUT) បានឱ្យដឹងថា “មូលហេតុដែលនាំឱ្យផ្សារនានា “លក់ដាច់អស់” ក្រដាស់អនាម័យ គឺដោយសារផលិតផលនេះមិនសូវមានច្រើនក្នុងឃ្លាំងរបស់ផ្សារទាំងនោះ។
មូលហេតុដែលផ្សារនានាមិនស្តុកទុកក្រដាសអនាម័យច្រើន ព្រោះតែវាស្រាល និងមានសំពីងសំពោងពេក ពិបាករកកន្លែងដាក់។ នេះមានន័យថា ពួកគេអាចដាក់បានត្រឹមតែពី100-250ដុំប៉ុណ្ណោះ នៅលើធ្នើរទំនិញ។ ពួកគេស្តុកទំនិញនេះតិចតួចប៉ុណ្ណោះនៅក្នុងឃ្លាំង ព្រោះដើម្បីមានកន្លែងច្រើនសម្រាប់ដាក់ទំនិញផ្សេង។
បណ្ឌិត Mortimer ថ្លែងថា “ជាធម្មតាមានអ្នកទិញតិចតួច ហើយស្រាប់តែមានអ្នកទិញច្រើនក្នុងពេលដ៏ខ្លីបែបនេះ គឺគេពិបាកនឹងធ្វើឱ្យធ្នើរដាក់ក្រដាសអនាម័យនៅពេញជានិច្ចខ្លាំងណាស់”។
សាស្ត្រាចារ្យ Jana Bowden មកពីមហាវិទ្យាល័យ Macquarie បានថ្លែងថា “អារម្មណ៍ភ័យខ្លាចនៅពេលបានស្ដាប់ព័ត៌មានដែលនិយាយអំពីការខ្វះខាតទំនិញក្រដាស់អនាម័យនៅសិង្ហបុរី ហុងកុង និងជប៉ុន ធ្វើឱ្យមនុស្សម្នាក់ៗនាំគ្នាទៅរកទិញទំនិញនេះ”។
11 ក្នុងចំណោមយីហោក្រដាសអនាម័យធំបំផុតទាំង 14 របស់អូស្ត្រាលី គឺត្រូវបានផលិតក្នុងស្រុក។ វត្ថុធាតុដើម ត្រូវបាននាំចូលពីប្រទេសផ្សេងៗ ដូចជាប្រេស៊ីលជាដើម។
សាស្ត្រាចារ្យ Bowden បន្ថែមថា “ក្រដាសអនាម័យស្ទើរតែទាំងអស់របស់អូស្ត្រាលី សុទ្ធតែត្រូវបានផលិតនៅភាគខាងត្បូងប្រទេសនេះ ហើយបើសិនមិនមែនទិញដើម្បីស្តុកទុកក្នុងឃ្លាំងនោះទេ យើងនឹងមិនមានបញ្ហាអ្វីនោះឡើយ ទាក់ទិននឹងការផលិតក្រដាសអនាម័យនេះ”៕
ប្រភព៖ សារព័ត៌មានបរទេស


អាជ្ញាធរខេត្ត Gyeongsang បានបញ្ជូនបុគ្គលិកពេទ្យថ្នាក់ទាបចំនួន15នាក់ចូលទៅជំនួស។ ទីក្រុង Daegu ក៏បានសន្យាថានឹងបន្ថែមបុគ្គលិកចំនួន16នាក់ទៀត ចូលទៅជួយសម្រួលការងារ ក្នុងនោះក៏មានអ្នកស្ម័គ្រចិត្តផងដែរ។
ណាអូមិជិ ស៊ូស៊ិគិ ជាអ្នកខេត្ត សៃតាម៉ៈ ជីវិតក្នុងវ័យកុមារហាក់ដូចជាក្រខ្សត់ និងអត្តខាត់ ព្រោះត្រូវរស់នៅជាមួយម្ដាយដែលលែងលះគ្នាជាមួយឪពុក។ គេរៀនរហូតដល់កម្រិតមធ្យមសិក្សា ក៏លែងអាចរៀនបន្តក្នុងកម្រិតមហាវិទ្យាល័យទៀតបាន ព្រោះមានបញ្ហារឿងហិរញ្ញវត្ថុរបស់គ្រួសារ ហើយត្រូវចេញមកធ្វើការចិញ្ចឹមខ្លួនឯង។ ពេលអាយុបាន 18ឆ្នាំ គេប្រឡងជាប់ក្នុងការប្រឡងជ្រើសរើសមន្ត្រីរាជការរបស់សាលាក្រុងតូក្យូ និងបន្ទាប់ពីធ្វើការបាន 1ឆ្នាំ រូបគេក៏មានឱកាសបានសិក្សាបន្តនៅមហាវិទ្យាល័យ ហូហ្សេ និងបញ្ចប់ការសិក្សាផ្នែកនីតិសាស្ត្រ។
ស្ថានការណ៍នៅយូបារិធ្ងន់ធ្ងរខ្លាំងជាងអ្វីដែលមន្ត្រីរាជការម្នាក់នឹងអាចដំណើរការទៅបាន តែ ស៊ូស៊ិគិ បែរជាក្លាយជាមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ប្រជាជននៅទីនោះយ៉ាងខ្លាំងទៅវិញ។ នៅថ្ងៃដែលរូបគេ ត្រូវត្រឡប់ទៅទីក្រុងតូក្យូវិញ ប្រជាជនហុកកៃដូចំនួនដ៏ច្រើនបានមករង់ចាំជូនដំណើររូបគេដោយក្ដីអាឡោះអាល័យ។ សម្ព័ន្ធភាពដ៏ល្អដែលមានជាមួយហុកកៃដូ បានធ្វើឱ្យគេសម្រេចចិត្តក្នុងគ្រាសំខាន់មួយ ដោយការសុំឈប់ពីការងាររាជការនៅសាលាក្រុងតូក្យូ ទៅចុះឈ្មោះធ្វើជាបេក្ខភាពក្នុងការបោះឆ្នោតជ្រើសរើសអភិបាលក្រុងយូបារិ ដោយធ្វើជាបេក្ខជនឥស្សរៈ(មិនចំណុះគណបក្សណាមួយ) តែបានទទួលការគាំទ្រពីគណបក្សរួមក្នុងរដ្ឋាភិបាល។ ស៊ូស៊ិគិបានទទួលការជ្រើសតាំងដោយអាយុត្រឹមតែ 30ឆ្នាំ ជាអភិបាលក្រុងដែលមានអាយុតិចបំផុតក្នុងប្រទេសជប៉ុន។
គេថែមទាំងបានគិតក្នុងការប្រើ “ឪឡឹកយូបារិ” ដែលមានរសជាតិផ្អែមឆ្ងាញ់ និងមានក្លិនក្រអូបឈ្ងុយ ធ្វើជានិមិត្តសញ្ញាដើម្បីស្ដារសេដ្ឋកិច្ច ដោយបានធ្វើការប្រូម៉ូតផ្លែឪឡឹកយូបារិ រហូតក្លាយជាផ្លែឈើដ៏ល្បីឈ្មោះរបស់ប្រទេសជប៉ុន។ ស៊ូស៊ិគិ ថែមទាំងបានប្រូម៉ូតនៅក្រៅប្រទេសទៀតផងដោយបាននាំយកផ្លែឪឡឹកយូបារិចំនួន 50ផ្លែ ទៅថ្វាយសមាជិករាជវង្ស និងរដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសរបស់ប្រទេសកាតារ រហូតប្រទេសកាតារបញ្ជាឱ្យនាំចូលលែឪឡឹកយូបារិនៅឆ្នាំបន្ទាប់មកទៀតផង។ តែការធ្វើដំណើរទៅប្រទេសកាតារក្នុងគ្រានោះ គេត្រូវចំណាយប្រាក់ដោយខ្លួនឯងទាំងអស់ ទាំងសំបុត្រយន្តហោះ និងកន្លែងស្នាក់នៅខ្ពស់រហូតដល់ 300,000យេន ទាំងប្រាក់ខែរបស់អភិបាលទីក្រុងយូបារិ មានត្រឹមតែ 260,000យេនប៉ុណ្ណោះ។ ជាអភិបាលក្រុងដែលមានប្រាក់ខែតិចបំផុតនៅប្រទេសជប៉ុន តិចជាងបុគ្គលិករបស់ក្រុមហ៊ុនមួយចំនួនទៀតផង។
ឯរឿងជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនវិញ(នារីៗទាំងឡាយ អាចនឹងខកចិត្ត) ណាអូមិជិ ស៊ូស៊ិគិ អភិបាលខេត្តរូបសង្ហា រៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍រួចហើយ ជាមួយ ម៉ាណាមិ ថាម៉ាគិ កាលពីខែឧសភា 2011។ ទាំង 2នាក់សេពគប់គ្នាយូរដល់ទៅ 6ឆ្នាំ និងរស់នៅជាមួយគ្នាយូរដល់ទៅ 9ឆ្នាំ ពុះពារឆ្លងកាត់ក្ដីលំបាកលំបិន ទាំងរឿងក្នុងគ្រួសារ និងកិច្ចការរដ្ឋ…។ សូមកុំភ្លេចតាមដានរឿងរ៉ាវស្នេហារបស់ពួកគេទាំង2 នៅក្នុងវគ្គបន្ត…។





លោក Duane Tanouye ដែលមានវត្តមាននៅក្នុងផ្សារ Costco បានឱ្យដឹងថា មនុស្សជាង200នាក់បានមកតម្រង់ជួរនៅខាងក្រៅផ្សារ រង់ចាំទិញទំនិញ។ នៅទីនេះ អតិថិជន មិនអាចទិញទំនិញឱ្យលើសពីការកំណត់របស់ផ្សារទំនើបនេះនោះទេ។ ប៉ុន្តែ មនុស្សជាច្រើននៅតែប្រឹងរើសយកទំនិញទៅតាមការចង់បានរបស់ពួកគេ។
នៅរដ្ឋ New York ប្រជាជនក៏មានការភ័យព្រួយ ខ្លាចខ្វះអាហារ និងរបស់ប្រើប្រាស់ចាំបាច់ប្រចាំថ្ងៃ បន្ទាប់ពីស្រ្តីម្នាក់នៅក្នុងខណ្ឌ Manhanttan មានផ្ទុកមេរោគកូរ៉ូណា ក្រោយពីបានត្រឡប់មកពីប្រទេសអ៊ីរ៉ង់។ ពលរដ្ឋនៅតំបន់នេះ ក៏នាំគ្នាសម្រុកទៅទិញទំនិញឱ្យបានច្រើនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ បុគ្គលិកម្នាក់របស់ផ្សារទំនើប Whole Foods Market បានឱ្យដឹងថា ផ្សារទំនើបនេះ កំពុងតែខ្វះទំនិញជាច្រើនមុខ ក្នុងនោះក៏មានទឹកសុទ្ធ និងអាហារក្រៀមជាដើម។ ចំណែកទំនិញដែលលក់ដាច់់បំផុត មានដូចជាទឹកថ្នាំលាងដៃ ថ្នាំបញ្ចុះកម្ដៅ ទឹកសុទ្ធ អង្ករ និងរបស់របរប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃផ្សេងៗទៀត ដូចជាក្រដាសអនាម័យ កន្សែងត្រជាក់ និងក្រដាសជូតមុខ។ល។
ក្រៅពីបណ្ដាផ្សារទំនើបនានាខាងលើនេះ គេក៏ឃើញមានផ្សារទំនើបនៅក្នុងតំបន់ផ្សេងៗនៃសហរដ្ឋអាមេរិក ក៏ត្រូវប្រឈមនឹងបញ្ហាស្រដៀងគ្នានេះដែរ។
Nancy Messonnier ដែលជាមន្ត្រីម្នាក់ធ្វើការនៅមជ្ឈមណ្ឌលគ្រប់គ្រង និងទប់ស្កាត់រោគឆ្លងនៅអាមេរិក កាលពីថ្ងៃទី25កុម្ភៈ បានព្រមានអំពីផលប៉ះពាល់របស់រោគរាតត្បាត Covid-19 គឺពិតជាធំធេង ហើយការដែលមេរោគនេះឆ្លងរាលដាលទ្រង់ទ្រាយធំនៅអាមេរិក គឺជា “រឿងដែលមិនអាចគេចផុត”។ ក្រុមមន្ត្រីបានណែនាំឱ្យពលរដ្ឋចាប់ផ្ដើមអនុវត្តវិធានការទប់ស្កាត់រោគរាតត្បាតនេះ។
កាកបាទក្រហមសហរដ្ឋអាមេរិក កាលពីសប្ដាហ៍មុន បានណែនាំឱ្យប្រជាជនត្រៀមអាហារក្រៀម និងរបស់របរប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ និងថ្នាំពេទ្យមួយចំនួនដែលអាចប្រើប្រាស់បាន30ថ្ងៃ ដើម្បីត្រៀមសម្រាប់គ្រាដែលអាសន្នរោគនេះឆ្លងរាលដាលខ្លាំង៕