ប្រទេសចិន៖ Yuansan មានការភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំងនៅពេលឃ្លីបវីដេអូ ដែលបង្ហាញអំពីសកម្មភាពគាត់គេងនៅក្នុងផ្ទះនៅឯខេត្ត ជាំងស៊ី (Jiangxi) ក្នុងអំឡុងអាសន្នរោគកូរ៉ូណា COVID-19 បានទាក់ទាញអ្នកចូលមើលរាប់លាននាក់ ដែលនេះបានជួយឱ្យគាត់រកបានប្រាក់11,000ដុល្លារអាមេរិក។
Yuansan ជាអ្នកសម្ដែងមិនមែនអាជីពម្នាក់ រកបានប្រាក់ជាច្រើនដោយប្រើប្រាស់ App live-stream ឈ្មោះ Souyin ដោយគ្រាន់តែពឹងលើការគេងរបស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។
នៅពេលភ្ញាក់ឡើង Yuansan មានការភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង នៅពេលដឹងថា ឃ្លីបវីដេអូរបស់ខ្លួន មានអ្នកចូលមើលរាប់សែនលើក ហើយឆានែល (Chanel) របស់ខ្លួនក៏ទទួលបានអ្នកចុះឈ្មោះតាមដានបន្ថែមដល់ទៅ800,000នាក់។ ទស្សនិកជនថែមទាំងបានជូនអំណោយនៅលើឆានែលដល់ម្ចាស់គណនីនេះ ដែលមានតម្លៃ 76,800យន់ (11,000ដុល្លារអាមេរិក)។
អ្នកសម្ដែងគ្មានក្រុមរូបនេះ បានបន្ត live-stream អំពីការគេងមួយឈុតទៀតរបស់ខ្លួន ហើយក៏ទាក់ទាញបានអ្នកចូលមើលជាង18លានលើក។
“ខ្ញុំធុញពេក ក៏សម្រេចចិត្ត live-stream ក្នុងពេលខ្ញុំគេងតែម្ដងទៅ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិននឹកស្មានថា អ្នកប្រើប្រាស់បណ្ដាញសង្គម មានការធុញទ្រាន់ជាងខ្ញុំទៅទៀត”។ នេះជាសម្ដីរបស់ Yuansan។
អំឡុងពេលដែលអាសន្នរោគកូរ៉ូណា COVID-19 កំពុងគំរាមកំហែងដល់សេដ្ឋកិច្ចចិន និងបណ្ដាលឱ្យមនុស្សរាប់លាននាក់ត្រូវជាប់ក្នុងបម្រាមគោចរនៅប្រទេសចិន វាបានជួយឱ្យក្រុមហ៊ុនបច្ចេកវិទ្យាមួយចំនួនរកផលចំណេញបានច្រើន ជាពិសេសគឺក្រុមហ៊ុនដែលមានកម្មវិធី live-stream ដោយសារតែអតិថិជន បានប្ដូរសកម្មភាព offline ទៅជាសកម្មភាព online ។
យោងតាមរបាយការណ៍ពី QuestMobile បានឱ្យដឹងថា កម្មវិធី ឬ App ចែករំលែកឃ្លីបវីដេអូខ្លីៗ ដោយការផ្សាយផ្ទាល់ បានទាក់ទាញអ្នកប្រើប្រាស់កាន់តែច្រើនឡើងៗ ក្នុងអំឡុងដើមឆ្នាំនេះ។
ក្នុងរដូវឈប់សម្រាកបុណ្យចូលឆ្នាំចិនឆ្នាំនេះ អ្នកប្រើប្រាស់ App Douyin បានចំណាយពេលជាមធ្យម99នាទីក្នុងមួយថ្ងៃដើម្បីចូលទៅមើល App នេះ។ តួលេខនេះ បានកើនឡើងច្រើន បើធៀបនឹង67នាទីកាលពីរដូវចូលឆ្នាំចិនឆ្នាំ2019។ Kuaishou ដែលជាគូប្រជែងធំបំផុតរបស់ Douyin ក៏បានកត់សម្គាល់ឃើញថា រយៈពេលនៃការចូលមើលជាមធ្យមកើនឡើងពី44 ដល់71នាទីជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ នេះបើតាមសារព័ត៌មាន Asiaone។
ចំណែកកសិករនៅប្រទេសចិន ក៏មិនអន់ដែរ ទាក់ទិននឹងការរកផលចំណេញពីអាសន្នរោគកូរ៉ូណា ដោយពួកគេបានបង្កើនការលក់កសិផល តាមរយៈការផ្សាយផ្ទាល់នៅលើទំព័រ Taobao។ សកម្មភាពនេះ បានជួយឱ្យអ្នកលក់ជាច្រើនរូប ក្នុងនោះមានកសិករម្នាក់ បានលក់ដាច់ប៉េងប៉ោះចំនួន5តោន ត្រសក់7,3តោន និងស្ត្រូបូរីចំនួន3តោន។
ប៉ុន្តែ យ៉ាងនេះក្ដី អ្នកវិភាគឯករាជម្នាក់បានសង្ស័យទៅលើលទ្ធភាពនៃការកើនឡើងខ្លាំងរបស់បណ្ដាគេហទំព័រ live-stream បន្ទាប់ពីអាសន្នរោគកូរ៉ូណា បានឆ្លងផុត។
“នៅពេលអាសន្នរោគត្រូវបានគ្រប់គ្រង វិស័យឧស្សាហកម្ម offline ជាប្រពៃណីនឹងត្រឡប់មករកភាពដើម។ ផ្ទុយទៅវិញ ល្បឿននៃកំណើនសកម្មភាព online នឹងត្រូវថយចុះ” នេះបើតាម Zhang Dingding ដែលជាអតីតអគ្គនាយកក្រុមហ៊ុនស្រាវជ្រាវអ៊ីនធើណិត Internet Sootoo នៅទីក្រុងប៉េកាំង៕
ប្រភព៖ សារព័ត៌មានបរទេស
ចំណែករឿងរ៉ាវដ៏គួរឱ្យព្រឺក្បាលនេះ បានកើតឡើងនៅឆ្នាំ1968 នៅលើស្រីក្រមុំវ័យ 16ឆ្នាំម្នាក់ ដែលមានឈ្មោះថា អាន់នេលីស មីឆេល នៅពេលដែលនាងចាប់ផ្តើមមានអាការចម្លែកៗឡើង គឺមានអាការញ័រខ្លួនយ៉ាងខ្លាំងក្លាម្តងម្កាល។ ឪពុកម្តាយរបស់នាងក៏ប្រញាប់នាំនាងទៅមន្ទីពេទ្យ ដែលបន្ទាប់មកនាងត្រូវបានពេទ្យរកឃើញថា កើតជំងឺប្រកាច់ឆ្កួតជ្រូក(ស្កន់ជាន់) និងបានទទួលការព្យាបាលតាមប្រក្រតី។
បន្ទាប់ពីចូលទទួលការព្យាបាលដ៏យូរអស់រយៈពេល 5ឆ្នាំមក អាការរបស់អាន់នេលីសមិនបានធូរស្រាលឡើងឡើយ ហើយនាងថែមទាំងចាប់ផ្តើមមើលឃើញវិញ្ញាណខ្មោចព្រាយបិសាចទៀតផង រហូតដល់គ្រប់គ្នាជឿថា នាងត្រូវខ្មោចចូល និងត្រូវតែប្រញាប់ធ្វើពិធីបណ្តេញខ្មោចជាបន្ទាន់។
គ្រប់ពេលដែលធ្វើពិធីបណ្តេញខ្មោច អ្នកនៅជុំវិញនោះ នឹងត្រូវជួបនឹងទិដ្ឋភាពដ៏គួរឱ្យភ័យរន្ធត់របស់អាន់ នេលីស ។ នាងអាចស្រែករោទ៍យ៉ាងគ្រលួច បានយូរជាច្រើនម៉ោង និងមានកម្លាំងយ៉ាងខ្លាំងមហាសាល ខ្លាំងជាងមនុស្សប្រុសមាឌធំៗ 3នាក់រួមគ្នាទៅទៀត។ រហូតទីបំផុត ពួកគេត្រូវបង្ខំចិត្តដាក់ច្រវាក់នាងតែម្តង…។
រាងកាយរបស់នាងក៏ត្រូវស្គមស្គាំងស្លេកស្លាំងចុះជារឿយៗ រហូតដល់ទម្ងន់ខ្លួនរបស់នាងនៅសល់ត្រឹមតែ 30 គីឡូក្រាមប៉ុណ្ណោះ និងទោះជាអាការរបស់នាងបានធូរស្រាលឡើងម្តងម្កាលក៏ដោយ តែមិនយូរប៉ុន្មាននាងក៏កើតអាការនោះឡើងវិញដដែលទៀត។
រហូតដល់ក្នុងរយៈពេលត្រឹមតែ 8ខែ នាងត្រូវគេធ្វើពិធីបណ្តេញខ្មោចឱ្យជាច្រើនដង រហូតដល់ទៅ 67ដងឯណោះ។ ទីបំផុត រាងកាយរបស់នាង ក៏មិនអាចទ្រាំទ្រនឹងភាពចុកចាប់គ្រាំគ្រាបានតទៅទៀត នាងបានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតដោយមានវ័យត្រឹមតែ 24ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ហើយប្រយោគចុងក្រោយបំផុតដែលនាងបាននិយាយជាមួយម្តាយរបស់នាងនោះគឺ “ម៉ាក់អ៊ើយ…កូនខ្លាចណាស់”៕
3-យើងនឹកឆ្ងល់ថា តើវាខុសច្បាប់ដែរឬទេ?
អាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ចក៏បានប្រាប់ឱ្យដឹងដែរថា ថ្ងៃទី20 មករានេះ សាកសពនឹងត្រូវធ្វើកោលសល្យវិច្ច័យ បើទោះជានៅសល់តែឆ្អឹង និងសាច់តិចតួចក៏ដោយ។ ចំណែកជ្រូកទាំងនោះក៏នឹងត្រូវគេពិនិត្យយ៉ាងល្អិតល្អន់ដើម្បីរកមូលហេតុពិតនៃឃាតកម្មនេះ បន្ទាប់មកពួកវាអាចនឹងត្រូវគេយកទៅសម្លាប់ចោល…៕
ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវដែលដឹកនាំដោយបណ្ឌិត Vil Sruber ដែលជាជនជាតិអាមេរិក បានឱ្យដឹងថា វត្ថុធាតុថ្មីនេះនឹងបើកផ្លូវឱ្យមានការសាងសង់ “អគាររស់” នាថ្ងៃអនាគតដ៏ខ្លីខាងមុខ ព្រោះវាមានសមត្ថភាពអាចបិទភ្ជិតកន្លែងប្រេះបែកដោយខ្លួនឯងដោយស្វ័យប្រវត្តិ និងជួយស្រូបយកជាតិពុលដែលនៅជុំវិញវាទៀតផង។ បដិវត្តន៍វិស័យសំណង់នឹងចាប់ផ្ដើមក្នុងពេលឆាប់ៗនេះឯង។ បណ្ឌិត Srubar បានបន្ថែមថា សម្ភារជីវសាស្ត្រ ដូចជាឈើ ដែលកំពុងត្រូវបានប្រើប្រាស់យ៉ាងទូលំទូលាយសព្វថ្ងៃនេះ វាជាវត្ថុធាតុ “ងាប់”។
ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ដ្រខាងលើបានឱ្យដឹងថា ការសិក្សាស្រាវជ្រាវនេះកំពុងស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលដំបូងនៅឡើយ និងនៅមានឧបសគ្គមួយចំនួនទៀតដែលត្រូវដោះស្រាយ។ បញ្ហាធំបំផុតនោះគឹ ដុំឥដ្ឋត្រូវតែស្ងួតទាំងស្រុង ដើម្បីបង្កើនគុណភាពដល់កម្រិតខ្ពស់បំផុត ប៉ុន្តែប្រការនេះបែរជាធ្វើឱ្យមានសម្ពាធទៅលើបាក់តេរី និងកាត់បន្ថយលទ្ធភាពនៃការរក្សាជីវិតរបស់ពួកវា។ ដើម្បីរក្សាជីវិតរបស់បាក់តេរីក្នុងដុំឥដ្ឋ គេត្រូវរក្សាសំណើម និងកម្ដៅឱ្យបានត្រឹមត្រូវ។ ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ដ្រនេះ ក៏អាចគ្រប់គ្រងដុំឥដ្ឋ ដោយអាចឱ្យវានៅស្ងៀម ឬរីកលូតលាស់ពេលណាក៏បាន ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការសាងសង់៕