កូរ៉ូណា - La Reine Media

សេដ្ឋកិច្ចចិននឹងអាចស៊ូទ្រាំជាមួយរោគរាតត្បាត Covid-19 បានដល់ពេលណា?

សាស្ត្រាចារ្យ Michael Spence ដែលធ្លាប់ទទួលបានពានរង្វាន់ Nobel សេដ្ឋកិច្ច យល់ថា ឥទ្ធិពលរបស់ Covid-19 ទៅលើសេដ្ឋកិច្ចចិន គ្រាន់តែកើតឡើងមួយរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះ ចំណែករយៈពេលវែងវិញ វាហាក់មិនអាចទៅរួចនោះទេ។

រោគរាតត្បាត Covid-19 មកដល់បច្ចុប្បន្ន បានសម្លាប់មនុស្សរាប់ពាន់នាក់ និងធ្វើឱ្យមនុស្សរាប់រយលាននាក់នៅទូទាំងពិភពលោក ត្រូវរងផលប៉ះពាល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ដោយសារតែអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រមិនទាន់រកឃើញថ្នាំ ឬវិធីពិសេសដែលអាចទប់ស្កាត់ ឬព្យាបាលមេរោគនេះ ដូច្នេះមិនមានអ្នកណាម្នាក់ហ៊ានអះអាងថា ពេលណារោគរាតត្បាតនេះត្រូវបានគេគ្រប់គ្រងទាំងស្រុងនោះទេ កុំថាឡើយនិយាយដល់រឿងសេដ្ឋកិច្ចនឹងល្អប្រសើរឡើងវិញក្នុងរយៈពេលខ្លី។

ក៏ប៉ុន្តែ ប្រការខាងលើនេះ មិនមែនមានន័យថា គេមិនអាចព្យាករអ្វីបានទាំងអស់នោះទេ។ កាលពីអតីតកាល បទពិសោធប្រហាក់ប្រហែលគ្នានឹងរោគរាតត្បាតកូរ៉ូណា Covid-19នេះ បានបង្ហាញថា ការខាតបង់សេដ្ឋកិច្ចរយៈពេលខ្លី អាចមានច្រើន ហើយវិស័យដែលទទួលរងផលប៉ះពាល់ច្រើនជាងគេនោះគឺ វិស័យដឹកជញ្ជូន ទេសចរណ៍ រថយន្ត និងផលិតផលប្រណិត។

ការព្យាករមួយចំនួនដែលអាចជឿទុកចិត្តបាន ក៏បានបង្ហាញថា កំណើន GDP របស់ចិន អាចថយចុះពី 2-4ពិន្ទុភាគរយរៀងរាល់ត្រីមាស រហូតដល់រោគរាតត្បាតនេះបានកើនឡើងដល់កំពូល។ ផលិតផលនាំចេញនាំចូល សុទ្ធតែមានការថយចុះ ដោយសារមានការកាត់បន្ថយសកម្មភាពផលិត ការបញ្ជាទិញ និងការដឹកជញ្ជូន ទាំងស្ម័គ្រចិត្ត ទាំងត្រូវបង្ខំ។ កត្តាជំរុញកំណើនសេដ្ឋកិច្ចដែលពឹងទៅលើរដូវកាលបុណ្យចូលឆ្នាំចិនឆ្នាំនេះក៏មិនបានកើនឡើង។

សំណួរសួរថា តើពេលណារោគរាតត្បាតនេះឡើងដល់កម្រិតកំពូល? ការព្យាករប្រកបដោយភាពជឿជាក់ យល់ថា សេដ្ឋកិច្ចមួយផ្នែកនឹងងើបឡើងវិញនៅក្នុងត្រីមាសទី2។ លោក Michael Spence អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដែលទទួលបានពានរង្វាន់ Nobel សេដ្ឋកិច្ច និងជាសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចមកពីសាលាសេដ្ឋកិច្ច Stern របស់សកលវិទ្យាល័យ New York និងជាសមាជិកជាន់ខ្ពស់នៃវិទ្យាស្ថាន Hoover យល់ថា វានឹងឃើញជាក់ស្ដែងជាងនេះ បើសិនគេរង់ចាំការងើបឡើងវិញនៃសេដ្ឋកិច្ចនៅត្រីមាសទី3។

ប៉ុន្តែ លោក Michael Spence ក៏បានថ្លែងថា គេនឹងមិនអាចទាត់ចោលនូវលទ្ធភាពដែល Covid-19 ក្លាយជាមហារោគរាតត្បាត ដែលអុកឡុកពិភពលោករយៈពេលវែង ដែលបង្ករការខាតបង់ច្រើនជាងនេះ ចំពោះសេដ្ឋកិច្ច ព្រោះថាអ្នកជំនួញកាន់តែពិបាករកស៊ី ចំនួនអ្នកធ្វើការក៏ត្រូវបានកាត់បន្ថយច្រើនឡើង អ្នកវិនិយោគមានការរារែកកាន់តែខ្លាំង។ល។

អ្នជំនាញផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចខាងលើបានអះអាងថា ជារួម ឥទ្ធិពលរយៈពេលវែងរបស់ Covid-19 ទៅលើសេដ្ឋកិច្ចចិន គឺមានតិចតួច។ សេដ្ឋកិច្ចរបស់មហាអំណាចចិនបច្ចុប្បន្ន គេមិនអាចប្រើពាក្យថា “ទន់ខ្សោយ” បានទៀតទេ។ ជាការពិត ប្រទេសនេះលែងពឹងផ្អែកច្រើនទៅលើការនាំចេញ បើធៀបនឹងឆ្នាំ2003 ដែលពេលនោះអាសន្នរោគ SARS កំពុងកើតឡើង។ សេដ្ឋកិច្ចប្រទេសចិន ក៏មានកត្តាជាច្រើនដើម្បីងើបឡើងវិញយ៉ាងលឿន ចេញពីវិបត្តិសុខភាពនេះ។

លោកសាស្ត្រាចារ្យ Michael Spence យល់ថា ប្រភពកម្លាំងដែលកន្លងមកត្រូវបានគេវាយតម្លៃទាបនោះគឺការពង្រីកខ្លួនយ៉ាងលឿនរបស់សេដ្ឋកិច្ចឌីជីថលនៃប្រទេសចិន។ ការលក់រាយតាមអនឡាញនៅប្រទេសចិន បានកើនឡើងរហូតដល់ 35,3% ឬ 25% (តាមស្ថិតិមួយផ្សេងទៀត)។ ការរកស៊ីតាមអនឡាញនៅប្រទេសចិន ពេលនេះកំពុងតែមានកំណើនខ្ពស់។

កត្តាខាងលើនេះ ក៏ជាជំនួយមួយផ្នែកធំដែលជំរុញឱ្យសេដ្ឋកិច្ចចិន ងើបឡើងវិញបានឆាប់រហ័ស ពិសេសគឺនៅចំពោះមុខវិបត្តិមួយដែលកាត់បន្ថយលទ្ធភាពនៃការធ្វើដំណើរ។ វិស័យបច្ចេកវិទ្យារីកចម្រើនខ្លាំង ក៏មានន័យថា បុគ្គលិកក្រុមហ៊ុនអាចធ្វើការឱ្យក្រុមហ៊ុនពេលដែលពួកគេនៅឯផ្ទះ ឬកន្លែងណាមួយដែលនៅខាងក្រៅក្រុមហ៊ុន សូម្បីតែពេលពួកគេត្រូវបង្ខាំងដើម្បីការពារការឆ្លងមេរោគក៏ដោយ។ ចំណែកវិស័យអប់រំក៏មិនខុសគ្នាប៉ុន្មានដែរ ដោយសារគ្រូ និងសិស្សអាចបង្រៀន និងទទួលចំណេះដឹងដោយប្រើអ៊ីនធើណិត។

ក្រុមហ៊ុនដែលជួបបញ្ហាទាក់ទិននឹងលម្ហូរសាច់ប្រាក់ និងទុន នោះឥណទានអាចនឹងត្រូវបានពន្យាពេល និងផ្គត់ផ្គង់ពីចម្ងាយ។ ប្រការនេះនឹងជួយកាត់បន្ថយការខាតបង់ក្នុងរយៈពេលវែងសម្រាប់វិស័យទេសចរណ៍ ពិសេសគឺក្រុមហ៊ុនខ្នាតតូច និងមធ្យម។ ផលិតផល ឬសេវាកម្មធានារ៉ាប់រងតាមអនឡាញក៏អាចត្រូវបានពង្រីកទៅក្នុងវិស័យមួយចំនួន។ ការបញ្ជាទិញសម្ភារវេជ្ជសាស្ត្រតាមអនឡាញ ក៏អាចជួយបញ្ចៀសបញ្ហាខ្វះខាតដោយសារវិបត្តិសុខភាពនេះ ព្រោះថាកម្មវិធីកុំព្យូទ័រ មានសមត្ថភាពដឹង នឹងដោះស្រាយបញ្ហាបានយ៉ាងឆាប់រហ័ស។

កម្មវិធី ផ្សារ ឬ App អនឡាញនានាក៏អាចការពារមិនឱ្យមានបញ្ហាឱកាសនិយម និងការពារអ្នកដែលងាយរងគ្រោះ។ ឧទាហរណ៍ ក្រុមហ៊ុនផ្សារអនឡាញ Amazon បានព្រមានមិនឱ្យ “ម្ចាស់តូប” នៅលើផ្សារអនឡាញនេះ ដាក់លក់ផលិតផលម៉ាស់ក្នុងតម្លៃខ្ពស់ បើសិនករណីនេះកើតឡើង “ម្ចាស់តូប” នោះនឹងត្រូវបានគេបិទចោល។

នៅពេលសេដ្ឋកិច្ចត្រូវបានដាក់នៅលើអនឡាញ ការតាមដានប្រសិទ្ធភាពរបស់វា បានក្លាយជារឿងងាយស្រួល លឿន និងសុក្រឹតជាងមុន។ ទិន្នន័យនេះ អាចត្រូវបានប្រើប្រាស់ដើម្បីកែសម្រួលលើបញ្ហានានាដែលកើតមាន ព្រមទាំងអាចជួយកែលម្អសុក្រឹតភាពនៃការព្យាករ ជាហេតុធ្វើឱ្យមានទំនុកចិត្តទៅលើការរកស៊ី និងជំរុញឱ្យសេដ្ឋកិច្ចអាចងើបឡើងបានឆាប់រហ័ស។

និយាយមួយ ការដាំក្បាលចុះដល់កម្រិតអាក្រក់បំផុតនៃសេដ្ឋកិច្ចចិន គឺពិតជាគួរឱ្យខ្លាច និងមានហានិភ័យខ្ពស់។ ប៉ុន្តែ បញ្ហានេះមិនងាយនឹងកើតឡើងនោះឡើយ ព្រោះថា ប្រទេសចិន និងពិភពលោកបាន និងកំពុងតែចាត់វិធានការយ៉ាងខ្លាំងក្លា ដើម្បីទប់ទល់នឹងបញ្ហានេះ។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្វីដែលគេសោកស្ដាយនោះ គឺការបាត់បង់ជីវិតមនុស្ស៕

ប្រភព៖ សារព័ត៌មានបរទេស

March 5, 2020

វេជ្ជបណ្ឌិតនៅ Wuhan ចែករំលែកបទពិសោធក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹង Covid-19

ការរៀបចំផែនការលម្អិតសម្រាប់ក្រុមគ្រូពេទ្យនីមួយៗ និងអ្នកជំងឺម្នាក់ៗ ការបណ្ដុះបណ្ដាលវិធីទប់ស្កាត់ការឆ្លងមេរោគសម្រាប់បុគ្គលិកពេទ្យជាដើម គឺជារឿងដែលអ្នកប្រយុទ្ធនឹងរោគរាតត្បាត Covid-19 នៅក្នុង “សមរភូមិ” ជួរមុខ បានដកបទពិសោធ ទុកជាមេរៀន។

ការថ្លែងរបស់វេជ្ជបណ្ឌិត Qiao Jie ដែលជាប្រធានមន្ទីរពេទ្យលេខ3នៃសកលវិទ្យាល័យទីក្រុងប៉េកាំង (Peking University Third Hospital) នៅក្នុងសិក្ខាសាលាមួយកាលពីថ្ងៃទី4មីនា នៅទីក្រុង Wuhan ប្រទេសចិន បានធ្វើឡើងដោយសង្ឃឹមថា បណ្ដាប្រទេសក្នុងពិភពលោក ដកបទពិសោធបានច្រើនពីអ្នកដែលបានប្រយុទ្ធផ្ទាល់ជាមួយនឹងរោគរាតត្បាតនេះ Covid-19។

លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Qiao Jie បានឱ្យដឹងថា បុគ្គលិកពេទ្យស្ទើរតែទាំងអស់ ខ្វះបទពិសោធក្នុងការព្យាបាលអ្នកជំងឺដែលមានផ្ទុករោគឆ្លងទាក់ទិននឹងផ្លូវដង្ហើម។ ដូច្នេះ ការបណ្ដុះបណ្ដាលក្រុមបុគ្គលិកពេទ្យ គឺជាវិធីល្អបំផុតដើម្បីអាចជួយពួកគេយកឈ្នះលើ Covid-19 ចាប់ពីការថែទាំ ការព្យាបាលអ្នកជំងឺស្រាល រហូតដល់អ្នកជំងឺធ្ងន់ ទន្ទឺមនឹងនេះ ពួកគេនឹងជួយការពារខ្លួនឯងពីការឆ្លងមេរោគដ៏កាចសាហាវនេះ។

លោកវេជ្ជបណ្ឌិតសង្កត់ធ្ងន់ថា “សូម្បីតែការស្លៀកពាក់ឈុតការពារមេរោគ ក៏ទាមទារឱ្យមានការបណ្ដុះបណ្ដាលផងដែរ”។

បច្ចុប្បន្ន Covid-19 បានបង្ហាញវត្តមាននៅក្នុងប្រទេស និងដែនដីចំនួន 84 ក្នុងពិភពលោក បន្ទាប់ពីបានផ្ទុះឆ្លងរាលដាលនៅក្នុងទីក្រុង Wuhan កាលពីខែធ្នូ ឆ្នាំ2019 ហើយមកដល់ពេលនេះ វាបានបណ្ដាលឱ្យមានអ្នកឆ្លងមេរោគសរុបជាង 95,425នាក់ ក្នុងនោះមានអ្នកស្លាប់ជិត3,300នាក់ និង 53,600នាក់បានជាសះស្បើយពីជំងឺនេះ។

កំណើននៃករណីឆ្លងមេរោគ Covid-19 បន្ថែមនៅប្រទេសចិន មានការថយចុះបន្តិច ប៉ុន្តែវាបានកើនឡើងខ្លាំង និងលឿននៅតាមបណ្ដាប្រទេសផ្សារៗ ដូចជា កូរ៉េខាងត្បូង អ៊ីរ៉ង់ អ៊ីតាលី និងជប៉ុនជាដើម។

វេជ្ជបណ្ឌិត Du Bin មកពីមន្ទីរពេទ្យសហព័ន្ធវេជ្ជសាស្ត្រក្រុងប៉េកាំង (Peking Union Medical College Hospital) បានទៅកាន់ទីក្រុង Wuhan ដើម្បីជួយព្យាបាលអ្នកជំងឺដែលបានឆ្លងមេរោគកូរ៉ូណា Covid-19 តាំងពីពាក់កណ្ដាលខែមករា ឆ្នាំ2020។ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត យល់ថា ដើម្បីទប់ស្កាត់ការឆ្លងរោគក្នុងមន្ទីរពេទ្យនានា កត្តាសំខាន់នោះគឺការរៀបផែនការ។

“អ្នកត្រូវតែរៀបផែនការសម្រាប់អ្នកទាំងឡាយណាដែលត្រូវបានសង្ស័យថា បានឆ្លងមេរោគកូរ៉ូណា ដែលកំពុងនៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលដាច់ដោយឡែក ចំពោះអ្នកជំងឺគ្រុនក្ដៅ ទាំងអ្នកជំងឺក្នុងមន្ទីរពេទ្យ ទាំងអ្នកជំងឺក្រៅមន្ទីរពេទ្យ។ ក្រៅពីនេះ អ្នកត្រូវតែមានសមត្ថភាពក្នុងការធ្វើតេស្តរកមេរោគក្នុងបន្ទប់ពិសោធ ចំពោះអ្នកជំងឺដែលកំពុងត្រូវបានសង្ស័យ ហើយត្រូវបង្ខាំងឱ្យនៅដោយឡែកចំពោះអ្នកជំងឺដែលកំពុងត្រូវសង្ស័យ មុននឹងលទ្ធផលនៃការធ្វើតេស្តបានចេញជាផ្លូវការ”។ នេះគឺជាការឱ្យដឹងរបស់លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Du Bin។

ដូច្នេះ ដើម្បីទប់ស្កាត់ការឆ្លងបន្ត ចូរត្រៀមខ្លួន និងរៀបផែនការឱ្យបានច្បាស់លាស់ជាមុន ហើយត្រូវបង្កើនការបណ្ដុះបណ្ដាលបុគ្គលិកផ្នែកសុខាភិបាល ដើម្បីជួយឱ្យពួកគេអាចទប់ទល់នឹងការឆ្លងរាលដាលនៃមេរោគនេះដោយសុវត្ថិភាព។ នេះគឺជាមេរៀនដែលដកពិសោធចេញពីសម្បុកមេរោគកូរ៉ូណា Covid-19 ដែលត្រូវបានក្រុមវេជ្ជបណ្ឌិតចិនណែនាំ ក៏ដូចជាព្រមានចំពោះសហគមន៍វេជ្ជសាស្ត្រពិភពលោក នៅក្នុងកិច្ចប្រជុំក្នុងថ្ងៃដដែលដូចបានរៀបរាប់ខាងលើ។

ក្រៅពីនេះ បើតាមលោក Du ផែនការទាំងឡាយត្រូវតែបង្កើតឡើងដើម្បីទប់ទល់នឹងរោគរាតត្បាត ជួយសម្រួលដល់អ្នកជំងឺដែលបានឆ្លងរោគ និងអ្នកដែលធ្លាប់បាននៅក្បែរអ្នកជំងឺ ព្រមទាំងផ្ដល់មូលដ្ឋានគ្រឹះដើម្បីអាចបង្ខាំងឱ្យនៅដោយឡែក ហើយតាមដាន ពិនិត្យ និងស្វែងរកអ្នកដែលត្រូវសង្ស័យថាបានឆ្លងមេរោគពីអ្នកកំពុងជាប់សង្ស័យ។

ពិសេសជាងនេះ ដើម្បីអាចគ្រប់គ្រងមេរោគនេះបាន គេត្រូវការប្រើប្រាស់រាល់ធនធានដែលមានក្នុងសង្គម ដោយមិនត្រឹមតែក្រុមវេជ្ជបណ្ឌិតជាន់ខ្ពស់ ឬបុគ្គលិកសុខាភិបាលជាន់ទាបនៅជួរមុខនោះទេ ប៉ុន្តែក៏ត្រូវតែមានការចូលរួមពីបណ្ដាបុគ្គលិកនានាក្នុងសង្គម និងកម្លាំងជួរក្រោយផងដែរ។

លោក Du បានសង្កត់ធ្ងន់ថា “យើងត្រូវការសាមគ្គីភាព និងជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ចាប់ពីវេជ្ជបណ្ឌិត នគរបាល រហូតដល់អ្នកដឹកជញ្ជូន។ល។ នោះគឺជាវិធីតែមួយគត់ដើម្បីគ្រប់គ្រងរោគរាតត្បាត ដែលមិនត្រឹមតែនៅប្រទេសចិននោះទេ តែសម្រាប់ទូទាំងពិភពលោកផងដែរ។ នេះបើតាម SCMP។

វេជ្ជណ្ឌិត Li Hichao មកពីមន្ទីពេទ្យលេខ1នៃមហាវិទ្យាល័យប៉េងកាំង បានឱ្យដឹងថា ការបង្កើតឡើងនូវយន្តការមួយដើម្បីចែករំលែកចំណេះដឹង និងបទពិសោធដល់សាធារណជន គឺជាវិធីល្អមួយដើម្បីរួមចំណែកក្នុងការដោះស្រាយចំពោះករណីអ្នកជំងឺមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរ ឬកំពុងប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត។

លោក Li Hichao បានបញ្ជាក់ថា “Covid-19 គឺជាជំងឺថ្មី។ ដូច្នេះ យើងបានបង្កើតឡើងនូវយន្តការពហុវិស័យដើម្បីបញ្ជូនចំណេះដឹង និងចែករំលែកបទពិសោធដល់មនុស្សគ្រប់រូប នៅក្នុងវិស័យផ្សេងៗគ្នា ក្នុងបំណងរាំងខ្ទប់រោគរាតត្បាតនេះ”៕

ប្រភព៖ សារព័ត៌មានបរទេស

March 5, 2020

ចិនចេញបែបបទសំណួរ-ចម្លើយ ពាក់ព័ន្ធនឹងការការពារខ្លួន នៅពេលត្រូវធ្វើដំណើរក្នុងអំឡុងពេលដែលមេរោគ COVID-19 កំពុងរាតត្បាត ឱ្យប្រជាជនបានប្រតិបត្តិ

យោងតាមសារព័ត៌មានស៊ីនហួ ដែលបានចេញផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី4 មីនាម្សិលមិញ បានឱ្យដឹងថា ក្នុងអំឡុងពេលដែលមេរោគ COVID-19 នៅតែកំពុងឆ្លងរាលដាលយ៉ាងឥតឈប់ឈរនេះ រដ្ឋបាលរបស់ប្រទេសជាច្រើនទូទាំងពិភពលោកបានប្រមែប្រមូលចំណេះដឹង សមត្ថភាព និងសក្ដានុពលទាំងអស់ដើម្បីធ្វើជាបែបបទ សួរ-ឆ្លើយ សម្រាប់អ្នកធ្វើដំណើរនៅទូទាំងពិភពលោកបានការពារខ្លួន និងបង្ហាញដល់មន្ត្រី និងអាជ្ញាធរ ដើម្បីទប់ទល់នឹងស្ថានការណ៍មេរោគឆ្លងដ៏គ្រោះថ្នាក់នាពេលបច្ចុប្បន្ន។

សួរៈ តើគួរការពារខ្លួនឯងយ៉ាងណា នៅពេលត្រូវធ្វើដំណើរដោយយន្តហោះ?

ឆ្លើយៈ កុំទៅដល់អាកាសយានដ្ឋានមុនពេលកំណត់យូរពេក ត្រូវពាក់ម៉ាស់អនាម័យការពារជាប់ជានិច្ចរហូតក្នុងពេលធ្វើដំណើរ។ ចៀសវាងពីការជជែកគ្នាជាមួយមនុស្សដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់ និងអង្គុយឱ្យឆ្ងាយពីអ្នកឯទៀតតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។

សួរៈ ពេលឡើងជិះតាក់ស៊ី ត្រូវប្រយ័ត្នអ្វីខ្លះ?

ឆ្លើយៈ ទាំងអ្នកបើកបរ និងអ្នកដំណើរ គួរតែពាក់ម៉ាស់អនាម័យការពារឱ្យបានត្រឹមត្រូវ។ មុនឡើងជិះរថយន្ត គួរបើកទ្វារចំហចោលមួយភ្លែត ដើម្បីឱ្យខ្យល់អាកាសបក់ចេញចូល។ បើកចំហបង្អួចក្នុងអំឡុងពេលធ្វើដំណើររហូត ព្រោះសម្រាប់ការការពារមេរោគ COVID-19 នេះ ការបក់ចេញចូលផ្លាស់ប្ដូរនៃខ្យល់អាកាសពីខាងក្រៅចូលមក ពិតជាល្អប្រសើរជាងខ្យល់អាកាសដែលនៅខាងក្នុងរថយន្ត។

សួរៈ តើការធ្វើដំណើរដោយរថយន្តតាក់ស៊ី ឬរថភ្លើងក្រោមដី ជាការបន្ថែមភាពប្រថុយប្រថានក្នុងការឆ្លងមេរោគដែរឬទេ?

ឆ្លើយៈ ការស្ថិតនៅក្នុងទីសាធារណៈ ពិតជាប្រថុយប្រថានក្នុងការឆ្លងមេរោគបានគ្រប់ពេលវេលា ដូច្នេះ ជំនួសឱ្យការកង្វល់ថា គួរតែធ្វើដំណើរដោយអ្វីនោះ គួរតែផ្ដល់ភាពសំខាន់លើការពាក់ម៉ាស់អនាម័យការពារ និងលាងដៃឱ្យបានស្អាតជាមុនសិនប្រសើរជាង។

សួរៈ សម្រាប់អ្នកបើកបររថយន្តតាក់ស៊ី នៅក្នុងអំឡុងពេលមេរោគវីរុសកំពុងរាតត្បាត

ឆ្លើយៈ ការបក់ចេញ-ចូលរបស់ខ្យល់អាកាស ជារឿងសំខាន់បន្ទាប់ពីពាក់ការម៉ាស់អនាម័យការពារ ការលាងដៃឱ្យស្អាត និងការប្រើក្រដាសសើមដែលអាចសម្លាប់មេរោគបាន។ បើសិនអ្នកដំណើរមានអាការឈឺថ្កាត់ឡើងមកក្នុងរថយន្ត គួរសម្លាប់មេរោគនៅលើដៃទ្វាររថយន្ត និងកៅអីអង្គុយ បន្ទាប់ពីអ្នកដំណើរម្នាក់នោះចុះពីរថយន្តទៅហើយ។

សួរៈ ចុះបើត្រូវធ្វើដំណើរដោយរថយន្តក្រុងក្នុងរយៈពេលយូរ?

ឆ្លើយៈ ជ្រើសរើសអង្គុយនៅកន្លែងដែលឆ្ងាយពីអ្នកឯទៀត និងសុំឱ្យអ្នកបើកបរ ចតរថយន្តនៅកន្លែងឈប់សម្រាក រៀងរាល់ 2ម៉ោងម្ដង ដើម្បីឱ្យបានចេញមកស្រូបខ្យល់អាកាសបរិសុទ្ធ។

សួរៈ វិធានការរក្សាសុវត្ថិភាពអ្នកធ្វើដំណើរចូល-ចេញពីប្រទេស

ឆ្លើយៈ ប្រជាជនគ្រប់រូបដែលធ្វើដំណើរចូល-ចេញពីប្រទេស ត្រូវបង្ហាញឯកសារពីស្ថានភាពខាងសុខភាព ហើយអាជ្ញាធរនៃអាកាសយានដ្ឋាន នឹងត្រួតពិនិត្យមើលថា តើអ្នកដែលធ្វើដំណើរចូល-ចេញទាំងអស់ មានអាការឈឺថ្កាត់ ឬមានប្រវត្តិការធ្វើដំណើរទៅប្រទេស ឬភូមិភាគដែលមានការរកឃើញថា មានអ្នកឆ្លងមេរោគ COVID-19 ក្នុងរយៈពេល14ថ្ងៃកន្លងមកដែរឬទេ?

អាជ្ញាធរចិន បានបកប្រែឯកសារការបង្ហាញពីស្ថានភាពខាងសុខភាពរបស់អ្នកដំណើរខាងលើ ជាភាសារបរទេសជាង 10ភាសា និងរៀបចំធ្វើជាមីនីប្រូក្រាមនៅក្នុងអ៊ែបភ្លីខេសឹន ដើម្បីអាចឱ្យអ្នកធ្វើដំណើរទាំង ឡាយ ប្រើទូរស័ព្ទដៃបង្ហាញឯកសារផ្នែកសុខភាពរបស់ខ្លួនតាមប្រព័ន្ធអនឡាញបាន៕

ប្រភព៖ សារព័ត៌មានបរទេស

March 5, 2020

ករណីជប៉ុនរកឃើញអ្នកផ្ទុកមេរោគកូរ៉ូណា ដែលបានធ្វើដំណើរតាមយន្តហោះវៀតណាមចេញពីសៀមរាប៖ កម្ពុជាកំពុងស្រាវជ្រាវរឿងនេះ ខណៈជប៉ុនមិនទាន់ប្រកាសជាផ្លូវការ ឯវៀតណាមប្រកាសលម្អិតអំពី…

អ្នកដំណើរម្នាក់ដែលបានធ្វើដំណើរតាមយន្តហោះដែលហោះចេញពីទីក្រុងសៀមរាប ទៅកាន់ប្រទេសវៀតណាម និងបានបន្តដំណើរទៅកាន់ប្រទេសជប៉ុន ត្រូវបានអាជ្ញាធរប្រទេសជប៉ុនរកឃើញថា មានផ្ទុកមេរោគកូរ៉ូណា ប៉ុន្តែព័ត៌មាននេះមិនទាន់ត្រូវបានជប៉ុនប្រកាសជាផ្លូវការនៅឡើយ ចំណែកកម្ពុជាក៏កំពុងធ្វើការលើរឿងនេះ។

យន្តហោះមួយគ្រឿងដែលមានលេខសម្គាល់ជើងហោះហើរ VN814 បានចាកចេញពីទីក្រុងសៀមរាប ឆ្ពោះទៅកាន់វៀតណាម មុននឹងបានបន្តដំណើរទៅកាន់ប្រទេសជប៉ុន។ អ្នកដំណើរ6នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកដំណើរទាំងអស់ដែលធ្វើដំណើរតាមជើងហោះហើរនេះ បានបំពេញបែបបទចូលទៅទេសចរនៅប្រទេសវៀតណាម។

វេជ្ជបណ្ឌិត Nguyen Tri Dung ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលគ្រប់គ្រងជំងឺនៃទីក្រុងហូជីមីញ បានឱ្យដឹងថា មជ្ឈមណ្ឌលនេះបានទទួលព័ត៌មានពីក្រុមមន្ត្រីគ្រប់គ្រងព្រលានយន្តហោះ Tan Son Nhat ឱ្យដឹងថា ជើងហោះហើរ VN814 ដែលបានហោះចេញពីទីក្រុងសៀមរាប ឆ្ពោះទៅកាន់ព្រលានយន្តហោះ Tan Son Nhat នៅវេលាម៉ោង 22:03នាទី ថ្ងៃទី3មីនា គឺមានអ្នកដំណើរម្នាក់ ដែលត្រូវបានគេធ្វើតេស្តឃើញថា មានផ្ទុកវីរុស Covid-19 បន្ទាប់ពីបានទៅដល់ប្រទេសជប៉ុន។

ក្នុងចំណោមអ្នកដំណើរ67នាក់នៅក្នុងជើងហោះហើរ VN814 នេះ មានអ្នកដំណើរ6នាក់ បានបំពេញបែបបទចូលលេងប្រទេសវៀតណាម រួមមានជនជាតិបារាំង3នាក់ អូស្ត្រាលីម្នាក់ វៀតណាមម្នាក់ និងម្នាក់ទៀតជាជនជាតិហ្វីលីពីន។ ជនជាតិហ្វីលីពីនម្នាក់នេះ បានត្រឡប់ទៅប្រទេសខ្លួនវិញនាថ្ងៃទី4មីនា។ អ្នកដំណើរ5នាក់ខាងលើ កំពុងត្រូវបានដាក់ឱ្យនៅដាច់ដោយឡែក។

ចំណែកអ្នកដំណើរ 61នាក់ ដែលធ្វើដំណើរក្នុងជើងហោះហើរ VN814 បានបន្តដំណើរទៅកាន់ប្រទេសផ្សេងៗ ក្នុងនោះ មានជនជាតិអង់គ្លេស50នាក់ ធ្វើដំណើរទៅកាន់ទីក្រុងឡុងដ៍(ប្រទេសអង់គ្លេស) 7នាក់ទៅកាន់ Narita(ជប៉ុន) ម្នាក់ទៅកាន់ Nagoya(ជប៉ុន) 2នាក់ទៅកាន់ Busan(កូរ៉េខាងត្បូង) និងម្នាក់ទៀតទៅកាន់ទីក្រុងម៉ានិល ប្រទេសហ្វីលីពីន។

អ្នកដំណើរម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកដំណើរជនជាតិជប៉ុនខាងលើ បានបន្តដំណើរទៅកាន់ Nagoya(ជប៉ុន) តាមជើងយន្តហោះ VN340 នាយប់ថ្ងៃទី3មីនា ហើយពេលទៅដល់អាកាសយានដ្ឋាន Nagoya ក៏មានអាការក្ដៅខ្លួន។ បន្ទាប់ពីបានធ្វើតេស្តពិនិត្យសុខភាព ក្រុមមន្ត្រីសុខាភិបាលជប៉ុនក៏បានរកឃើញថា អ្នកដំណើរម្នាក់នេះមានផ្ទុកមេរោគកូរ៉ូណា Covid-19។

ជាក់ស្ដែង អ្នកដំណើរជនជាតិជប៉ុនម្នាក់ដែលត្រូវបានរកឃើញថា មានផ្ទុកមេរោគកូរ៉ូណានេះ បានធ្វើដំណើរចេញពីទីក្រុងសៀមរាប និងបានចុះចតនៅឯព្រលានយន្តហោះ Tan Son Nhat (វៀតណាម) កាលពីថ្ងៃទី3មីនា ដោយធ្វើដំណើរតាមជើងហោះហើរ VN814 របស់ក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍ Vietnam Airlines និងបានអង្គុយកៅអីលេខ 33D ហើយក្រោយមកក៏បានប្ដូរទៅជើងហោះហើរ VN340 របស់ក្រុមហ៊ុន Vietnam Airlines ដដែល ដើម្បីបន្តដំណើរទៅជប៉ុន ដោយអង្គុយកៅអីលេខ 2C។ នេះបើតាមការចុះផ្សាយរបស់សារព័ត៌មាន BBC។

ឆ្លើយតបនឹងព័ត៌មានខាងលើនេះ លោក ទៀ សីហា អភិបាលនៃគណៈអភិបាលខេត្ត សៀមរាប បានបញ្ជាក់ថា ជនជាតិជប៉ុនម្នាក់ខាងលើនេះ គឺជាអ្នករស់នៅ និងប្រកបអាជីវកម្មនៅក្នុងខេត្តសៀមរាប មិនមែនជាអ្នកទេសចរនោះទេ។ អាជ្ញាធរខេត្ត សៀមរាប បានយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់លើបញ្ហានេះ ដោយបានសហការជាមួយនឹងកុងស៊ុលជប៉ុនប្រចាំខេត្តសៀមរាប មន្ទីរ និងក្រសួងសុខាភិបាលសុខាភិបាលផងដែរ។ តាមការបញ្ជាក់របស់មន្ត្រីសុខាភិបាលខេត្ត និងភាគីកុងស៊ុលជប៉ុនប្រចាំខេត្តបានបញ្ជាក់ថា មុនចេញដំណើរការពិនិត្យសុខភាពជនជាតិជប៉ុនរូបនេះ បានបង្ហាញថា ពុំមានរោគសញ្ញានៃជំងឺផ្លូវដង្ហើម COVID-19នោះទេ។ នេះបើតាមការចេញផ្សាយរបស់សារព័ត៌មាន Kampucheathmey។

ប្រភពដដែលបានបន្តថា ភាគីជប៉ុនបានបញ្ជាក់ថា ក្រសួងសុខាភិបាលជប៉ុន ពុំទាន់បានជូនដំណឹងជាផ្លូវការ ថាជនជាតិជប៉ុនរូបនេះ មានឆ្លងមេរោគ COVID-19 នៅឡើយដែរ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ លោកអភិបាល ខេត្ត សៀមរាប បានណែនាំឲ្យមន្ត្រីសុខាភិបាល និងសមត្ថកិច្ចពាក់ព័ន្ធ សហការជាមួយក្រសួងសុខាភិបាលដាក់ចេញនូវ វិធានការនានាដើម្បីត្រៀមបង្ការ និងស្រាវជ្រាវករណីនេះ បើទោះបីជាមិនទាន់មានការបញ្ជាក់ជាផ្លូវការក៏ដោយ។

រដ្ឋបាលខេត្តសៀមរាប ក៏បានអំពាវនាវឲ្យសាធារណជន អ្នកសារព័ត៌មានជាតិ និងអន្តរជាតិ រង់ចាំការអះអាងជាផ្លូវការលើករណីនេះពីភាគីជប៉ុន ក៏ដូចជាក្រសួងសុខាភិបាលរបស់កម្ពុជា៕

ប្រភព៖ សារព័ត៌មានបរទេស

March 5, 2020

WHO ថា សមត្ថភាពសម្លាប់មនុស្សរបស់ Covid-19 ខ្ពស់ជាងគ្រុនផ្ដាសាយ Influenza

អង្គការសុខភាពពិភពលោក បានប្រកាសឱ្យដឹងថា អត្រានៃការស្លាប់ដោយសារមេរោគកូរ៉ូណា Covid-19 ប្រហែល 3,4% ខណៈដែលមេរោគផ្ដាសាយធំ (ឬហៅថាគ្រុនផ្ដាសាយរដូវ influenza/seasonal) មិនដល់1%។

ប្រធានអង្គការសុខភាពពិភពលោក (WHO) លោក Tedros Adhanom Ghebreyesus បានលើកឡើងអំពីបញ្ហានេះនៅក្នុងកិច្ចប្រជុំមួយនៅឯទីក្រុងហ្សឺណែវ ប្រទេសស្វីស កាលពីថ្ងៃទី3មីនា ឆ្នាំ2020។ ប្រធានអង្គការនេះបានអំពាវនាវឱ្យបណ្ដាប្រទេស ត្រៀមខ្លួនទទួលព្យាបាលអ្នកឆ្លងមេរោគកូរ៉ូណាបន្ថែម និងធានាសុវត្ថិភាពដល់ក្រុមគ្រូពេទ្យ។

តម្រូវការនៃកាប្រើប្រាស់សម្ភារវេជ្ជសាស្ត្រ និងសម្ភារការពារសុខភាព ដូចជាម៉ាស់ ស្រោមដៃ និងវ៉ែនតា ឬរបាំងមុខកញ្ចក់ជាដើមរបស់ពិភពលោកនឹងកើនឡើងប្រមាណជា 40% ទៅតាមទំហំនៃការឆ្លងរាលដាលរបស់មេរោគរាតត្បាត Covid-19។ WHO ក៏បានស្នើឱ្យបណ្ដារោងចក្រ បង្កើនផលិតភាព ដើម្បីអាចផលិតសម្ភារចាំបាច់ខាងលើ ទៅតាមតម្រូវការទីផ្សារ និងដើម្បីធានាការផ្ទត់ផ្គង់ឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់។

ប្រធានអង្គការសុខភាពពិភពលោក បានថ្លែងថា “និយាយរួម Covid-19 មិនសូវឆ្លងដូចជាគ្រុនផ្ដាសាយតាមរដូវ (influenza/seasonal)នោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ អាការរោគរបស់វា សាហាវជាងគ្រុនផ្ដាសាយរដូវ។ បច្ចុប្បន្ន មិនទាន់មានវ៉ាក់សាំង ឬវិធីព្យាបាលពិសេសណាមួយ សម្រាប់រោគរាតត្បាត Covid-19 នៅឡើយ។

លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Mike Ryan អ្នកគ្រប់គ្រងកម្មវិធីសុខភាពអាសន្នរបស់ WHO បានថ្លែងថា “បណ្ដាប្រទេស កំពុងតែពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើការរឹតត្បិតការដើរហើរ និងស្វែងរកអ្នកផ្ទុកមេរោគក្នុងចំណោមអ្នកទេសចរ ដោយចាត់ទុកថា ជាវិធានការតែមួយគត់ដើម្បីទប់ស្កាត់នឹងរោគរាតត្បាតនេះ”។

លោកវេជ្ជបណ្ឌិតបន្តថា ក្រុមមន្ត្រីនៃបណ្ដាប្រទេស គួរតែផ្ដោតទៅលើវិធានការទប់ស្កាត់ “ប៉ុន្តែ ត្រូវតែត្រៀមលក្ខណឱ្យបានរួចរាល់ ព្រោះរោគរាតត្បាតនេះនឹងឆ្លងរាលដាលខ្លាំងជាងនេះ ហើយគួរត្រៀមខ្លួនដើម្បីកាត់បន្ថយផលប៉ះពាល់ពីរោគរាតត្បាតនេះផងដែរ”៕

ប្រភព៖ សារព័ត៌មានបរទេស

March 5, 2020

តើចង់ដឹងទេថា ក្នុងអំឡុងពេលបង្ខាំងខ្លួន 14ថ្ងៃដើម្បីពិនិត្យរកមេរោគ COVID-19 គ្រូពេទ្យជំនាញតម្រូវឱ្យធ្វើអ្វីខ្លះ?

10ចំណុចប្រតិបត្តិ ក្នុងការ “បង្ខាំងខ្លួនឯង” 14ថ្ងៃ ដើម្បីពិនិត្យរកមេរោគ COVID-19 សម្រាប់ដែលអ្នកធ្វើដំណើរត្រឡប់មកពីបរទេស ដែលគ្រូពេទ្យជំនាញតម្រូវឱ្យអនុវត្តនោះ ក្រៅពីការពាក់ម៉ាស់អនាម័យការពារការឆ្លងមេរោគហើយ ការ “ថើប” ក៏ជាចំណុចមួយដែលត្រូវប្រយ័ត្នដែរ ព្រោះអាចចម្លងមេរោគកំណាចនេះបានដូចគ្នា។

ដូចយើងបានដឹងច្បាស់ហើយថា មេរោគ COVID-19 អាចចម្លងគ្នាបានតាម 2ករណីៈ តាមរយៈលម្អង Droplets ដូចជាការក្អក ឬកណ្ដាស់ដាក់គ្នាក្នុងចម្ងាយ 1ម៉ែត្រ និងដៃប៉ះពាល់គ្នា (Contact)និងការប៉ះពាល់វត្ថុផ្សេងៗដែលប្រឡាក់លម្អងទឹកដែលចេញពីទឹកសម្បោរ ទឹកមាត់ដែលជាប់នៅលើវត្ថុផ្សេងៗក្នុងទីសាធារណៈ ដូចជា តុ កៅអី បង្កាន់ដៃជណ្ដើរ ប៊ុតុងចុចជណ្ដើរយន្ត-ល- រួចហើយយកដៃមកប៉ះមាត់ ច្រមុះ ភ្នែក និងក្រៅពីនេះ ការសម្ដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់រវាងគូស្នេហ៍ដោយការ “ថើប” ក៏បង្កឱ្យមានភាពប្រថុយប្រថានក្នុងឆ្លងមេរោគ COVID-19 បានដូចគ្នា។

10ចំណុចប្រតិបត្តិ ក្នុងការ “បង្ខាំងខ្លួនឯង” 14ថ្ងៃៈ

1. នៅក្នុងផ្ទះ, រាយការណ៍ទៅអាជ្ញាធរពេលមានអាការខុសប្រក្រតីខាងសុខភាព និងកំណត់ចំនួនអ្នកមកសួរសុខទុក្ខ ឬមកលេង។

2. ពាក់ម៉ាស់អនាម័យការពារគ្រប់ពេលវេលា។

3. បិទគម្របបង្គន់មុនចុចទឹកបង្ហូរគ្រប់ពេល ដើម្បីកាត់បន្ថយការខ្ទាតសាយភាយរបស់មេរោគវីរុស។

4. ក្អក និងកណ្ដាស់ដោយការខ្ទប់មាត់នឹងក្រដាសអនាម័យ។

5. រួចលាងដៃដោយទឹក និងសាប៊ូ ឬជេលលាងសម្អាតដៃ ឬទឹកអាល់កុល75% បន្ទាប់ពីបោះក្រដាសអនាម័យនោះចោល។

6. បើកបង្អួច ដើម្បីឱ្យខ្យល់អាកាសបក់ចេញ-ចូលបានល្អ។

7. ផ្អាក ឬតមការទទួលទានអាហាររួមជាមួយអ្នកដទៃ និងចែករបស់ប្រើប្រាស់ផ្ទាល់ខ្លួនដោយឡែក។

8. លាងសម្អាតចានដោយទឹកសាប៊ូលាងចាន មុនពេលប្រើជានិច្ច។

9. ឈរឆ្ងាយពីអ្នកដទៃចម្ងាយជាង 1ម៉ែត្រ។

10. បើសិនត្រូវចេញពីផ្ទះ ហាមប្រើ(ជិះ)រថយន្តដឹកជញ្ជូនសាធារណៈជាដាច់ខាត។

ក្រៅពីនេះ មានរឿងមួយដែលសំខាន់ ដែលត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ន ខណៈពេលបង្ខាំងខ្លួនឯងដើម្បីពិនិត្យរកមេរោគ ដែលអ្នកខ្លះអាចនឹងភ្លេចខ្លួន ឬនឹកមិនដល់នោះ គឺ “ការថើប”។

“ការបង្ខាំងខ្លួន 14ថ្ងៃ អាចហៅបានថាជា ជនត្រូវបានសង្ស័យ គ្មានអាការឈឺថ្កាត់ តែមានឱកាសអាចមានផ្ទុកមេរោគ ដូច្នេះដើម្បីការមិនប្រហែស សូមពាក់ម៉ាស់កាពារនៅក្នុងផ្ទះ លាងដៃឱ្យស្អាត ចែករបស់ប្រើប្រាស់ដោយឡែក គួរទទួលអាហារដោយឡែកពីគ្នា មិនប្រឡូកប្រឡែងជាមួយអ្នកដទៃ ផ្អាកការចូលរួមក្នុងសង្គម ផ្អាកទៅសាលារៀន ផ្អាកទៅធ្វើការ និងសូមណែនាំឱ្យចៀសវាងពីការថើប ទោះជាថើបកូន ថើបចៅ ឬថើបក្មេងៗក៏ដោយ” លោកគ្រូពេទ្យជំនាញណែនាំ៕

ប្រភព៖ សារព័ត៌មានបរទេស

March 5, 2020

ហេតុអ្វីអូស្ត្រាលី ត្រូវ “រំជើបរំជួល” ជាមួយនឹងក្រដាស់អនាម័យ ក្នុងគ្រា Covid-19 កំពុងរាតត្បាតពិភពលោក?

បន្ទាប់ពី ហុងកុង សិង្ហបុរី និងជប៉ុន ពេលនេះដល់វេនអូស្ត្រាលីវិញម្ដង ដែលបានឃើញទិដ្ឋភាពក្រដាសអនាម័យក្នុងផ្សារទំនើប ត្រូវបានគេដណ្ដើមគ្នាទិញអស់ពីផ្សារ និងឃ្លាំង ហើយថែមទាំងមានការដាក់លក់ក្នុងតម្លៃថ្លៃកប់ពពកនៅលើផ្សារអនឡាញ។

ជំនួសឱ្យល្បៀងអាហារ ប្រជាជនអូស្ត្រាលីបែរជានាំគ្នាសម្រុកទៅទិញក្រដាសអនាម័យទៅវិញ។ អ្នកលេងបណ្ដាញសង្គមមានការភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងដោយសាររូបភាពបង្ហាញអំពីការប្រមូលទិញក្រដាសអនាម័យ និងតម្លៃរបស់វាលោតឡើងខ្ពស់មិនគួរឱ្យជឿ។

Patrick Wright ដែលជាអ្នកយកព័ត៌មានរបស់ ABC Life បានថ្លែងនៅពេលបានឃើញទិដ្ឋភាពនេះថា “នេះគឺជាអ្វីដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់ឃើញពីមុនមក ហើយសូម្បីតែខ្ញុំគិតថា ខ្លួនឯងជាមនុស្សមានហេតុផល ក៏វានៅតែធ្វើឱ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល”។

អ្នកជំនួញលើផ្សារអនឡាញមួយចំនួន បានព្យាយាមឆក់យកឱកាសនេះដើម្បីស្វែងរកចំណេញ។ ទំព័រ News របស់អូស្ត្រាលី បានចេញផ្សាយថា មានករណីខ្លះបានដាក់លក់ក្រដាស់អនាម័យក្នុងតម្លៃខ្ពស់ ដូចជា 24ដុល្លារអូស្តាលីសម្រាប់1ប្រអប់ដែលមានក្រដាស3ជាន់ចំនួន24ដុំ។ ជាងនេះ នៅលើ Facebook គេក៏បានឃើញមានគេដាក់លក់ក្រដាស1ដុំដែលមានតម្លៃ1,000ដុល្លារអូស្ត្រាលីទៀតផង។

នៅពេលបញ្ហាខាងលើបានកើតឡើង មនុស្សជាច្រើនបានសួរខ្លួនឯងថា ហេតុអ្វីត្រូវសម្រុកទិញក្រដាសអនាម័យខណៈដែលអាហារវាសំខាន់ជាង ក្នុងរដូវ Covid-19?

Gary Mortimer ដែលជាអ្នកជំនាញខាងលក់រាយ និងជាសាស្ត្រាចារ្យនៅមហាវិទ្យាល័យបច្ចេកវិទ្យា Queensland (QUT) បានឱ្យដឹងថា “មូលហេតុដែលនាំឱ្យផ្សារនានា “លក់ដាច់អស់” ក្រដាស់អនាម័យ គឺដោយសារផលិតផលនេះមិនសូវមានច្រើនក្នុងឃ្លាំងរបស់ផ្សារទាំងនោះ។

មូលហេតុដែលផ្សារនានាមិនស្តុកទុកក្រដាសអនាម័យច្រើន ព្រោះតែវាស្រាល និងមានសំពីងសំពោងពេក ពិបាករកកន្លែងដាក់។ នេះមានន័យថា ពួកគេអាចដាក់បានត្រឹមតែពី100-250ដុំប៉ុណ្ណោះ នៅលើធ្នើរទំនិញ។ ពួកគេស្តុកទំនិញនេះតិចតួចប៉ុណ្ណោះនៅក្នុងឃ្លាំង ព្រោះដើម្បីមានកន្លែងច្រើនសម្រាប់ដាក់ទំនិញផ្សេង។

បណ្ឌិត Mortimer ថ្លែងថា “ជាធម្មតាមានអ្នកទិញតិចតួច ហើយស្រាប់តែមានអ្នកទិញច្រើនក្នុងពេលដ៏ខ្លីបែបនេះ គឺគេពិបាកនឹងធ្វើឱ្យធ្នើរដាក់ក្រដាសអនាម័យនៅពេញជានិច្ចខ្លាំងណាស់”។

សាស្ត្រាចារ្យ Jana Bowden មកពីមហាវិទ្យាល័យ Macquarie បានថ្លែងថា “អារម្មណ៍ភ័យខ្លាចនៅពេលបានស្ដាប់ព័ត៌មានដែលនិយាយអំពីការខ្វះខាតទំនិញក្រដាស់អនាម័យនៅសិង្ហបុរី ហុងកុង និងជប៉ុន ធ្វើឱ្យមនុស្សម្នាក់ៗនាំគ្នាទៅរកទិញទំនិញនេះ”។

11 ក្នុងចំណោមយីហោក្រដាសអនាម័យធំបំផុតទាំង 14 របស់អូស្ត្រាលី គឺត្រូវបានផលិតក្នុងស្រុក។ វត្ថុធាតុដើម ត្រូវបាននាំចូលពីប្រទេសផ្សេងៗ ដូចជាប្រេស៊ីលជាដើម។

សាស្ត្រាចារ្យ Bowden បន្ថែមថា “ក្រដាសអនាម័យស្ទើរតែទាំងអស់របស់អូស្ត្រាលី សុទ្ធតែត្រូវបានផលិតនៅភាគខាងត្បូងប្រទេសនេះ ហើយបើសិនមិនមែនទិញដើម្បីស្តុកទុកក្នុងឃ្លាំងនោះទេ យើងនឹងមិនមានបញ្ហាអ្វីនោះឡើយ ទាក់ទិននឹងការផលិតក្រដាសអនាម័យនេះ”៕

ប្រភព៖ សារព័ត៌មានបរទេស

March 4, 2020

អ្នកជំងឺ Covid-19 ជាង 1,600នាក់ គ្មានឱកាសចូលព្យាបាលក្នុងពេទ្យ បណ្ដាលឱ្យស្លាប់4នាក់នៅឯផ្ទះរបស់ពួកគេ

អ្នកជំងឺ Covid-19 ចំនួន4នាក់ហើយដែលបានស្លាប់នៅក្នុងផ្ទះរបស់ពួកគេ នៅពេលដែលត្រូវបានស្នើឱ្យរង់ចាំ ព្រោះខាងមន្ទីរពេទ្យកំពុងរៀបចំដាក់គ្រែបន្ថែមសម្រាប់សម្រាកព្យាបាល។ ចំណែកខាងបុគ្គលិកមន្ទីរពេទ្យវិញ ក៏កាន់តែ “ទន់ដៃ”។

អ្នកជំងឺទាំង4នាក់ដែលបានស្លាប់នៅឯផ្ទះរបស់ពួកគេ ក៏ព្រោះតែមិនអាចស៊ូទ្រាំបាននឹងជំងឺ Covid-19 នេះតទៅទៀត ទើបបានជាត្រូវបាត់បង់ជីវិត។

ទីក្រុង Daegu ដែលជាសម្បុកមេរោគកូរ៉ូណា មានអ្នកជំងឺជាង 1,600នាក់ ដែលត្រូវបង្ខាំងខ្លួននៅដាច់ដោយឡែកក្នុងផ្ទះរបស់ពួកគេរៀងៗខ្លួន ព្រោះតែមន្ទីរពេទ្យកំពុងខ្វះគ្រែសម្រាប់អ្នកជំងឺ។ ក្នុងចំណោមអ្នកដែលបានស្លាប់ដោយសារមិនបានចូលព្យាបាលក្នុងមន្ទីរពេទ្យ ក៏មានលោកយាយម្នាក់អាយុ86ឆ្នាំ មានផ្ទុកមេរោគកូរ៉ូណាកាលពីថ្ងៃទី28កុម្ភៈ រួមនឹងជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងលើសឈាមផងនោះ មិនបានចូលព្យាបាលនៅឯមន្ទីរពេទ្យនោះទេ ហើយ2ថ្ងៃក្រោយមក គាត់ក៏បានបាត់បង់ជីវិត។

ស្ថានភាពកាន់តែដុនដាប់ឡើងៗពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ហើយបុគ្គលិកសុខាភិបាលក៏កំពុងតែអស់កម្លាំងទៅៗ។ គិតមកដល់ពេលនេះ កូរ៉េខាងត្បូងមានអ្នកផ្ទុកមេរោគកូរ៉ូណាជាង 5,328នាក់ គឺច្រើនជាង500ករណី បើធៀបនឹងថ្ងៃទី3មីនាកន្លងទៅ។ វេជ្ជបណ្ឌិតម្នាក់ដែលធ្វើការនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ Keimyung នៃទីក្រុង Daegu កាលពីដើមសប្ដាហ៍នេះ បានដួលសន្លប់ ព្រោះតែធ្វើការហួសកម្លាំង។ បន្ទាប់ពីបានដឹងខ្លួន លោកគ្រូពេទ្យនេះ ក៏មកបំពេញភារកិច្ចបន្តទៀត។ ទីក្រុង Daegu កំពុងត្រូវការបុគ្គលិកពេទ្យជាច្រើននាក់ និងជាបន្ទាន់។ នេះបើតាមសារព័ត៌មាន Telegraph។

16 ក្នុងចំណោមបុគ្គលិកគិលានុបដ្ឋាកទាំង100នាក់នៃមន្ទីរពេទ្យ Pohang ខេត្ត Gyeongsang ខាងជើង បានឈប់ពីការងារកាលពីចុងសប្ដាហ៍កន្លងទៅ ដោយលើកមូលហេតុថា ធ្វើការហួសកម្លាំង និងមិនមានពេលគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ថែទាំគ្រួសារ។ មន្ទីរពេទ្យនេះ ត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលកំណត់ថាជាកន្លែងសម្រាប់ព្យាបាលអ្នកជំងឺ Covid-19។ បុគ្គលិកពេទ្យជាច្រើននៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យផ្សេងៗក្នុងទីក្រុង Daegu ក៏មានបំណងឈប់ពីការងារដែរ។ បុគ្គលិកជាច្រើននាក់បានគំរាមថានឹងឈប់ធ្វើការភ្លាមៗ បើស្ថានភាពការងារមិនត្រូវបានកែលម្អ ព្រោះថាពួកគេ “បានទ្រាំណាស់ទៅហើយ”។

អាជ្ញាធរខេត្ត Gyeongsang បានបញ្ជូនបុគ្គលិកពេទ្យថ្នាក់ទាបចំនួន15នាក់ចូលទៅជំនួស។ ទីក្រុង Daegu ក៏បានសន្យាថានឹងបន្ថែមបុគ្គលិកចំនួន16នាក់ទៀត ចូលទៅជួយសម្រួលការងារ ក្នុងនោះក៏មានអ្នកស្ម័គ្រចិត្តផងដែរ។

រដ្ឋអំណាចមូលដ្ឋាននៃខេត្ត Gyeongsang បានប្រកាសថា នឹងដំឡើងប្រាក់ខែឱ្យបុគ្គលិកសុខាភិបាលចាប់ពីពេលនេះរហូតដល់ “វិបត្តិសុខភាពសាធារណៈ” នេះ ត្រូវបានបញ្ចប់។ ក្រុមវេជ្ជបណ្ឌិតនឹងទទួលបានប្រាក់បន្ថែមចំនួន463ដុល្លារក្នុង1ថ្ងៃ។ ចំណែកគិលានុបដ្ឋាកវិញ ទទួលបានប្រាក់បន្ថែម 252ដុល្លារអាមេរិកក្នុង1ថ្ងៃៗ។

ចំណែកក្រសួងការពារជាតិកូរ៉េខាងត្បូង បានប្រកាសថានឹងបញ្ជូនបុគ្គលិកពេទ្យយោធាចំនួន 750នាក់បន្ថែមទៀត ឱ្យចូលទៅជួយមន្ទីរពេទ្យនានាក្នុងតំបន់ដែលមានសម្បុកមេរោគកូរ៉ូណា។ គិតមកដល់ថ្ងៃនេះ បុគ្គលិកពេទ្យយោធាជាង 1,400នាក់ ត្រូវបានបញ្ជូនទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យមួយចំនួនដែលកំពុងទទួលព្យាបាលអ្នកជំងឺកូរ៉ូណា Covid-19៕

ប្រភព៖ សារព័ត៌មានបរទេស

March 4, 2020

បើកប្រវត្តិប្រុសស្អាត អភិបាលខេត្តហុកកៃដូ ប្រទេសជប៉ុន បុរសក្លាហាន ពុះពារស្ដារវិបត្តិ COVID-19

ខេត្តហុកកៃដូ ប្រទេសជប៉ុន កំពុងត្រូវវីរុសកូរ៉ូណាប្រភេទថ្មីរុករានរាតត្បាតយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ រហូតដល់ត្រូវប្រកាសសភាវអាសន្ន សុំឱ្យប្រជាជនស្ថិតនៅតែក្នុងផ្ទះរយៈពេល 2សប្ដាហ៍…តែគ្រាន់តែមានសេចក្ដីប្រកាសនេះភ្លាម បណ្ដានារីៗទាំងនៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន និងក្នុងប្រទេសជាច្រើនទៀត បែរជាផ្ដល់ចំណាប់អារម្មណ៍ទៅលើលោកអភិបាលខេត្តរូបសង្ហា ដែលមានឈ្មោះថា “ណាអូមិជិ ស៊ូស៊ិគិ” នេះទៅវិញ។

ណាអូមិជិ ស៊ូស៊ិគិ 鈴木直道 អាយុ 38ឆ្នាំ ជាអភិបាលខេត្តដែលមានអាយុតិចបំផុតនៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន ទើបនឹងទទួលតំណែងថ្មីៗ កាលពីខែមេសា ឆ្នាំទៅ។ ក្រៅពីត្រូវបានដាក់រហស្សនាមឱ្យថា ជា “អភិបាលខេត្តរូបសង្ហា” ហើយ រូបគេថែមទាំងជាបុរសម្នាក់ដែលពូកែទាំងខាងទន់ភ្លន់ និងមាំមួនម៉ឺងម៉ាត់ផងដែរ គឺទាំងជាអ្នកជំនាញការខាងផ្នែកគ្រប់គ្រងកិច្ចការរាជការ និងជាកីឡាករដែលធ្លាប់បានចូលរួមប្រកួតក្នុងកម្រិតប្រទេសទៀតផង។

ណាអូមិជិ ស៊ូស៊ិគិ ជាអ្នកខេត្ត សៃតាម៉ៈ ជីវិតក្នុងវ័យកុមារហាក់ដូចជាក្រខ្សត់ និងអត្តខាត់ ព្រោះត្រូវរស់នៅជាមួយម្ដាយដែលលែងលះគ្នាជាមួយឪពុក។ គេរៀនរហូតដល់កម្រិតមធ្យមសិក្សា ក៏លែងអាចរៀនបន្តក្នុងកម្រិតមហាវិទ្យាល័យទៀតបាន ព្រោះមានបញ្ហារឿងហិរញ្ញវត្ថុរបស់គ្រួសារ ហើយត្រូវចេញមកធ្វើការចិញ្ចឹមខ្លួនឯង។ ពេលអាយុបាន 18ឆ្នាំ គេប្រឡងជាប់ក្នុងការប្រឡងជ្រើសរើសមន្ត្រីរាជការរបស់សាលាក្រុងតូក្យូ និងបន្ទាប់ពីធ្វើការបាន 1ឆ្នាំ រូបគេក៏មានឱកាសបានសិក្សាបន្តនៅមហាវិទ្យាល័យ ហូហ្សេ និងបញ្ចប់ការសិក្សាផ្នែកនីតិសាស្ត្រ។

ក្នុងអំឡុងពេលកំពុងរៀននៅមហាវិទ្យាល័យ គេបានធ្វើជាប្រធានជំរំអ្នកប្រដាល់ និងធ្លាប់បានចូលរួមប្រកួតកីឡាប្រដាល់កម្រិតជាតិ នៅឆ្នាំ2002 ទៀតផង។ ការងារនៅសាលាក្រុងតូក្យូ គេស្ថិតនៅក្នុងស្ថាប័នសាធារណៈសុខាភិបាល មើលការងារផ្នែកសុខភាព និងសុវត្ថិភាពរបស់ប្រជាជន និងត្រឹមតែជាមន្ត្រីរាជការធម្មតាៗម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។

ចំណុចផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងជីវិតរបស់ ស៊ូស៊ិគិ បានកើតឡើងនៅពេលដែលគេត្រូវបានបញ្ជូនឱ្យទៅធ្វើការនៅទីក្រុងយូបារិ ខេត្តហុកកៃដូ នៅឆ្នាំ2008។ ក្រុងយូបារិ នៅខណៈពេលនោះ កំពុងស្ថិតក្នុងសភាវដួលរលំ ប្រជាជនក្នុងតំបន់មានបំណុលវ័ណ្ឌក ត្រូវសុំថវិកាពីរដ្ឋបាលកណ្ដាល ត្រូវកាត់បន្ថយមន្ត្រីរាជការពាក់កណ្ដាល និងត្រូវបញ្ជូនមន្ត្រីពីទីក្រុងតូក្យូទៅជួយការងារនៅទីនោះ។

ស្ថានការណ៍នៅយូបារិធ្ងន់ធ្ងរខ្លាំងជាងអ្វីដែលមន្ត្រីរាជការម្នាក់នឹងអាចដំណើរការទៅបាន តែ ស៊ូស៊ិគិ បែរជាក្លាយជាមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ប្រជាជននៅទីនោះយ៉ាងខ្លាំងទៅវិញ។ នៅថ្ងៃដែលរូបគេ ត្រូវត្រឡប់ទៅទីក្រុងតូក្យូវិញ ប្រជាជនហុកកៃដូចំនួនដ៏ច្រើនបានមករង់ចាំជូនដំណើររូបគេដោយក្ដីអាឡោះអាល័យ។ សម្ព័ន្ធភាពដ៏ល្អដែលមានជាមួយហុកកៃដូ បានធ្វើឱ្យគេសម្រេចចិត្តក្នុងគ្រាសំខាន់មួយ ដោយការសុំឈប់ពីការងាររាជការនៅសាលាក្រុងតូក្យូ ទៅចុះឈ្មោះធ្វើជាបេក្ខភាពក្នុងការបោះឆ្នោតជ្រើសរើសអភិបាលក្រុងយូបារិ ដោយធ្វើជាបេក្ខជនឥស្សរៈ(មិនចំណុះគណបក្សណាមួយ) តែបានទទួលការគាំទ្រពីគណបក្សរួមក្នុងរដ្ឋាភិបាល។ ស៊ូស៊ិគិបានទទួលការជ្រើសតាំងដោយអាយុត្រឹមតែ 30ឆ្នាំ ជាអភិបាលក្រុងដែលមានអាយុតិចបំផុតក្នុងប្រទេសជប៉ុន។

ស្ដារវិបត្តិទីក្រុងដួលរលំ ពង្រឹងសេដ្ឋកិច្ចដោយផ្លែឪឡឹក

ការបានធ្វើជាអភិបាលក្រុងនៅក្នុងតំបន់ដែលកំពុងដួលរលំ មិនមែនជាការងារដែលគួរឱ្យបេតីប៉ុន្មានឡើយ…យូបារិ ធ្លាប់ជាតំបន់ដែលផលិតធ្យូងថ្ម ធ្លាប់មានប្រជាជនច្រើនដល់ទៅ 120,000នាក់ តែនៅពេលរ៉ែធ្យូងថ្មបញ្ឈប់ការផលិត ធ្វើឱ្យទាំងប្រាក់ចំណូល និងចំនួនប្រជាជនរបស់ក្រុងមួយនេះ ថយចុះយ៉ាងច្រើនមហាសាល នៅសល់តែមនុស្សចាស់ជរា។ មានការវាយតម្លៃថា ត្រូវប្រើពេលវេលាយូរដល់ទៅ 18ឆ្នាំ ទើបអាចជម្រះបំណុលរបស់រដ្ឋបាលទីក្រុងនេះបានអស់។

ស៊ូស៊ិគិ ធ្វើការយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ដើម្បីកាត់បន្ថយការចំណាយ និងរៀបផែនការស្ដារទីក្រុងឡើងវិញ ដោយប្រើប្រយោជន៍ពីសាលារៀន និងបន្ទប់ស្នាក់នៅរបស់បុគ្គលិកក្រុមហ៊ុនធ្យូងថ្មដែលបានបោះបង់ចោល និងប្ដូរពីការពឹងអាស្រ័យតែលើធ្យូងថ្ម មកជាការអភិវឌ្ឍថាមពលវិលជុំវិញ។

គេថែមទាំងបានគិតក្នុងការប្រើ “ឪឡឹកយូបារិ” ដែលមានរសជាតិផ្អែមឆ្ងាញ់ និងមានក្លិនក្រអូបឈ្ងុយ ធ្វើជានិមិត្តសញ្ញាដើម្បីស្ដារសេដ្ឋកិច្ច ដោយបានធ្វើការប្រូម៉ូតផ្លែឪឡឹកយូបារិ រហូតក្លាយជាផ្លែឈើដ៏ល្បីឈ្មោះរបស់ប្រទេសជប៉ុន។ ស៊ូស៊ិគិ ថែមទាំងបានប្រូម៉ូតនៅក្រៅប្រទេសទៀតផងដោយបាននាំយកផ្លែឪឡឹកយូបារិចំនួន 50ផ្លែ ទៅថ្វាយសមាជិករាជវង្ស និងរដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសរបស់ប្រទេសកាតារ រហូតប្រទេសកាតារបញ្ជាឱ្យនាំចូលលែឪឡឹកយូបារិនៅឆ្នាំបន្ទាប់មកទៀតផង។ តែការធ្វើដំណើរទៅប្រទេសកាតារក្នុងគ្រានោះ គេត្រូវចំណាយប្រាក់ដោយខ្លួនឯងទាំងអស់ ទាំងសំបុត្រយន្តហោះ និងកន្លែងស្នាក់នៅខ្ពស់រហូតដល់ 300,000យេន ទាំងប្រាក់ខែរបស់អភិបាលទីក្រុងយូបារិ មានត្រឹមតែ 260,000យេនប៉ុណ្ណោះ។ ជាអភិបាលក្រុងដែលមានប្រាក់ខែតិចបំផុតនៅប្រទេសជប៉ុន តិចជាងបុគ្គលិករបស់ក្រុមហ៊ុនមួយចំនួនទៀតផង។

ក្នុងអំឡុងពេលដែលរូបគេធ្វើជាអភិបាលក្រុង 10ឆ្នាំ បន្ទាប់ពីក្រុងយូបារិដួលរលំ រដ្ឋបាលទីក្រុងមួយនេះ អាចជម្រះបំណុលបានច្រើនជាង 1ភាគ3។ ស៊ូស៊ិគិ បានទទួលនូវការជឿទុកចិត្តពីប្រជាជនក្នុងតំបន់ បោះឆ្នោតឱ្យធ្វើជាអភិបាលក្រុង 2សម័យកាលជាប់ៗគ្នា។ គេបានចែករំលែកបទពិសោធនៃការស្ដារទីក្រុងមួយនេះឡើងវិញនៅក្នុងសៀវភៅ 1ក្បាលដែលមានឈ្មោះថា “មិនធ្វើអ្វីសោះ ស្មើនឹងសូន្យ”។

ខែមករា ឆ្នាំ2019 ណាអូមិជី ស៊ូស៊ិគិ បានសម្រេចចិត្តក្នុងគ្រាសំខាន់ម្ដងទៀត ដោយការប្រកាសចុះឈ្មោះជាបេក្ខភាពក្នុងការបោះឆ្នោតជ្រើសរើសអភិបាលខេត្តហុកកៃដូ ក្នុងនាមជាបេក្ខជនឥស្សរៈ តែបានទទួលការគាំទ្រពីបក្សរួមរដ្ឋាភិបាលដូចកាលពិមុនដែរ។ គេទទួលបានជោគជ័យ បានទទួលការជ្រើសតាំងឱ្យក្លាយជាអភិបាលខេត្ត ដែលមានអាយុតិចបំផុតនៅក្នុងប្រទេស និងថែមទាំងជាលើកដំបូងទៀតផង ដែលបេក្ខជនមកពីខាងរដ្ឋាភិបាលបានយកឈ្នះនៅក្នុងខេត្តហុកកៃដូ មណ្ឌលបោះឆ្នោតដែលបក្សប្រឆាំងគ្រប់គ្រងមករហូត។

ឯរឿងជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនវិញ(នារីៗទាំងឡាយ អាចនឹងខកចិត្ត) ណាអូមិជិ ស៊ូស៊ិគិ អភិបាលខេត្តរូបសង្ហា រៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍រួចហើយ ជាមួយ ម៉ាណាមិ ថាម៉ាគិ កាលពីខែឧសភា 2011។ ទាំង 2នាក់សេពគប់គ្នាយូរដល់ទៅ 6ឆ្នាំ និងរស់នៅជាមួយគ្នាយូរដល់ទៅ 9ឆ្នាំ ពុះពារឆ្លងកាត់ក្ដីលំបាកលំបិន ទាំងរឿងក្នុងគ្រួសារ និងកិច្ចការរដ្ឋ…។ សូមកុំភ្លេចតាមដានរឿងរ៉ាវស្នេហារបស់ពួកគេទាំង2 នៅក្នុងវគ្គបន្ត…។

ប្រភព៖ សារព័ត៌មានបរទេស

March 4, 2020

តើជំងឺបណ្ដាលមកពីវីរុស COVID-19 និងជំងឺគ្រុនផ្ដាសាយធម្មតា ខុសគ្នាយ៉ាងម៉េច?

មេរោគវីរុសកូរ៉ូណាប្រភេទថ្មី2019 ឬ COVID-19 ជាមេរោគវីរុសដែលទើបរកឃើញ មានអាការឈឺថ្កាត់ហាក់ដូចជាស្រដៀងនឹងជំងឺគ្រុនផ្ដាសាយធម្មតា ឬគ្រុនផ្ដាសាយទូទៅដែរ។ មនុស្សជាច្រើនដែលមានអាការឈឺថ្កាត់ ដូចជាមានគ្រុនក្ដៅខ្លួន ក្អក និងឈឺ-ក ក្នុងអំឡុងពេលនេះ តែងតែមានក្ដីបារម្ភកង្វល់ ច្រឡំវិលវល់ និងមិនដឹងថា តើគ្រុនផ្ដាសាយធម្មតា និងវីរុស COVID-19 ខុសគ្នាយ៉ាងម៉េច?

ភាពខុសប្លែករបស់គ្រុនផ្ដាសាយធម្មតា និងវីរុស COVID-19 (វីរុសកូរ៉ូណា)

គ្រុនផ្ដាសាយធម្មតា និងកូរ៉ូណាវីរុសប្រភេទថ្មី2019(COVID-19) កើតចេញពីមេរោគវីរុសកូរ៉ូណាដូចគ្នា ដោយគ្រុនផ្ដាសាយទូទៅ ច្រើនតែបណ្ដាលមកពី រ៉ៃណូវីរុស(Rhinovirus) ដល់ 30-80% បន្ទាប់ចុះមកគឺ វីរុសកូវីដ-19(កូរ៉ូណាវីរុស)10-15% និងកម្រិតភាពធ្ងន់ធ្ងររបស់ជំងឺ ខុសប្លែកគ្នា ដោយកូរ៉ូណាវីរុស នឹងមានកម្រិតភាពធ្ងន់ធ្ងរខ្លាំងជាងគ្រុនផ្ដាសាយធម្មតាច្រើន។

គ្រុនផ្ដាសាយធម្មតា៖ ច្រើនកើតពីមេរោគ រ៉ៃណូវីរុស(Rhinovirus) 30-80% ជាវីរុសដែលធ្វើឱ្យកើតជំងឺជាមួយច្រមុះ គឺផ្ដាសាយធម្មតា ប្រទះឃើញញឹកញាប់នៅលើកុមារ និងវីរុស 1ប្រភេទទៀតដែលជាមូលហេតុរបស់រោគគ្រុនផ្ដាសាយដែរនោះគឺ កូរ៉ូណាវីរុស មាន10-15% ជាវីរុសកូរ៉ូណាដែលបានរកឃើញ និងមានមកយូរហើយ និងមានការរកឃើញមេរោគវីរុសមួយនេះឆ្លងមកមនុស្សរួចហើយ 6ប្រភេទ។

វីរុសកូរ៉ូណាប្រភេទថ្មី2019 ឬ COVID-19 ធ្វើឱ្យមានអាការរលាកសួតធ្ងន់ធ្ងរ ជាមេរោគវីរុសដែលទើបរកឃើញថ្មី ជាប្រភេទទី7 របស់មេរោគវីរុសកូរ៉ូណាដែលឆ្លងនៅលើមនុស្ស ដែលបានប្រកាសជាផ្លូវការកាលពីថ្ងៃទី3 មករា ឆ្នាំ2020 ថា ជាជំងឺរលាកសួតដែលឆ្លងរាលដាលនៅទីក្រុងវូហាន ប្រទេសចិន។

អាការរបស់រោគគ្រុនផ្ដាសាយធម្មតា៖ មានក្ដៅខ្លួនតិចៗ ហៀរសម្បោរ ក្អក កណ្ដាស់ ឈឺ-ក។

អាការរបស់វីរុស COVID-19 ៖ មានគ្រុនក្ដៅខ្លួន ហៀរសម្បោរ ឈឺក ក្អក មានស្លេស្ម៍ (ស្លេស្ម៍អាចមានឈាមជាប់មកជាមួយ) ដកដង្ហើមហត់ដង្ហក់ ពិបាកដកដង្ហើម ឈឺចុករួយតាមរាងកាយ អ្នកខ្លះអាចមានក្អួតចង្អោរ និងរាក៕

ប្រភព៖ សារព័ត៌មានបរទេស

March 4, 2020

Tag: កូរ៉ូណា