Tag: កសិករ

  • ថៃ​គ្រោង​នឹង​នាំចេញ​ទុរេនមួយ​លាន​តោន​ក្នុង​ឆ្នាំនេះ

    ថៃ​គ្រោង​នឹង​នាំចេញ​ទុរេនមួយ​លាន​តោន​ក្នុង​ឆ្នាំនេះ

    អាជ្ញាធរ​ថៃ គ្រោង​នឹង​នាំចេញ​ផ្លែទុរេន​ប្រហែល​មួយ​លាន​តោន​ ដែល​មាន​តម្លៃប្រមាណ 130 ពាន់​លាន​បាត (3.53 ពាន់​លាន​ដុល្លារ​អាម៉េរិក) ទៅ​កាន់​ទីផ្សារ​បរទេស​នៅ​ក្នុង​ឆ្នាំ 2024 នេះ ក្នុងនោះ ប្រទេស​ចិន​គឺជា​ទីផ្សារ​ធំជាង​គេ​។

    រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួងកសិកម្ម​ថៃ កាល​ពី​ថ្ងៃទី 20 មេសា​​ 2024 បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា លោក​បាន​ណែនាំ​ឱ្យគណៈកម្មការ​ផ្លែ​ឈើ ជួប​ជាមួយ​កសិករ​ដាំដើម​ទុរេន ក្រុម​អ្នក​បែងចែក​ប្រភេទ​ និង​កាត់​ផ្លែ​ទុរេន ឈ្មួញ ​ក្រុម​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​រោង​ចក្រ​ដែល​ទាក់​ទង​នឹង​ទុរេន អ្នក​នាំចេញ រួម​នឹង​ស្ថាប័ន​ដែល​ទាក់​ទង ដើម្បី​ពិភាក្សា​គ្នា រក​ដំណោះ​ស្រាយ​សម្រាប់​ការ​ធានាគុណភាព​ផ្លែទុរេន និង​ឆ្លើយតប​ទៅ​នឹង​ស្ដង់ដា​គុណភាព​ ក៏ដូច​ជា​ការតម្រូវ​ GAP របស់​ប្រទេស​ចិន​។

    រដ្ឋមន្ត្រី​កសិកម្ម​ថៃ ក៏​បាន​ស្នើ​ឱ្យ​រក​វិធី​កាត់​បន្ថយ​ការ​ចំណាយ​របស់​ប្រជាកសិករ​ ទៅ​លើ​ជី និង​ថ្នាំ​សម្រាប់​ទុរេន​។ ចំណែក​នាយកដ្ឋាន​ធារាសាស្ត្រ​ថៃ ក៏​ត្រូវ​បាន​ណែនាំ​ឱ្យ​គ្រប់​គ្រង​ប្រព័ន្ធ​ស្រោច​ស្រព ដើម្បី​ធានា​ឱ្យ​មាន​ទឹក​គ្រប់​គ្រាន់​សម្រាប់​ចម្ការ​ទុរេន​នៅ​ក្នុង​ខេត្តនានា​របស់​ប្រទេស​នេះ​។

    យោង​តាម​ក្រុម​មន្ត្រី​កសិកម្ម​ថៃ ចម្ការ​ទុរេន​ជាង 64 ពាន់​ហិកតា​នៅ​ក្នុង​បណ្ដា​ខេត្ត​ភាគ​ខាង​កើត​ប្រទេស​ថៃ បាន​ចុះ​ឈ្មោះ​ជាមួយ​នឹង​ស្ថាប័ន​គយ​របស់​ប្រទេស​ចិន​ និងបាន​ទទួល​​វិញ្ញាបនបត្រ​ GAP ពី​ស្ថាប័ន​នេះ​។ ប្រការ​នេះ​នឹង​បង្ក​លក្ខណៈ​ងាយ​ស្រួល​សម្រាប់​ការ​នាំ​ចេញ​ផ្លែទុរេន​របស់​ពួក​គេ​ទៅ​កាន់​ទីផ្សារ​ចិន​។

  • ក្រុម​ហ៊ុន​ចិន​ចំណាយ 1.64 លាន​ដុល្លារ​ ដើម្បី​ផ្ដល់​រង្វាន់​ចុង​ឆ្នាំ​​ដល់​កសិករ

    ក្រុម​ហ៊ុន​ចិន​ចំណាយ 1.64 លាន​ដុល្លារ​ ដើម្បី​ផ្ដល់​រង្វាន់​ចុង​ឆ្នាំ​​ដល់​កសិករ

    ក្រុម​ហ៊ុន​កសិកម្ម​មួយ​នៅ​ក្នុង​ខេត្ត​ជាំងស៊ី ​ប្រារព្ធ​កម្មវិធី​ផ្ដល់រង្វាន់​​ចុង​ឆ្នាំ​​ជា​ទឹក​ប្រាក់​សរុប 11.69 លាន​យុន (1.64 លាន​ដុល្លារ​អាម៉េរិក) ដល់​កសិករ​ បន្ទាប់​ពីបាន​​ធ្វើ​កសិកម្ម​ពេញ​មួយ​ឆ្នាំ​ដោយ​ជោគ​ជ័យ​។

    ស្ថាប័ន​ដែល​ផ្ដល់​ប្រាក់​រង្វាន់​លើក​ទឹក​ចិត្ត​​ដល់​កសិករ​ខាងលើ​ គឺ​ក្រុម​ហ៊ុន​មួយ​ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ថា ក្រុម​ហ៊ុនកសិកម្មបៃតង នៅ​ក្នុង​ខេត្ត​ជាំងស៊ី (Jiangxi) ភាគ​អាគ្នេយ៍​ប្រទេសចិន​។

    នេះ​គឺជា​ឆ្នាំ​ទី 13 ហើយ​ដែល​ក្រុម​ហ៊ុន​ខាងលើ​បាន​ផ្ដល់​ប្រាក់​រង្វាន់​ចុង​ឆ្នាំ​ដល់​កសិករ ​ដែល​ជាដៃគូ​សហការ​របស់​ក្រុម​ហ៊ុន​។ ក្នុង​រយៈ​ពេល 13 ឆ្នាំ​មកនេះ ក្រុម​ហ៊ុន​សកិកម្ម​បៃតង បាន​ផ្ដល់ប្រាក់​រង្វាន់​ដល់​កសិករ​សរុប​ចំនួន 7.6 លាន​ដុល្លារ​អាម៉េរិក​។

  • ​ផ្កានេះ​​នៅ​ស្រុក​យើង​​គឺ​ជា​ផ្កា តែ​ទៅ​ដល់​​​បរទេស ​គឺ​​ជា​ «ត្បូងមាន​តម្លៃ » ព្រោះ​តែ​​ឧស្សាហកម្ម​ទឹក​អប់

    ​ផ្កានេះ​​នៅ​ស្រុក​យើង​​គឺ​ជា​ផ្កា តែ​ទៅ​ដល់​​​បរទេស ​គឺ​​ជា​ «ត្បូងមាន​តម្លៃ » ព្រោះ​តែ​​ឧស្សាហកម្ម​ទឹក​អប់

    ផ្កាមួយ​ប្រភេទ​នេះ​ត្រូវ​បាន​ចាត់​ទុក​ដូច​ទៅ​នឹង​ត្បូង​ពេជ្រ​​ពណ៌​សនៃ​វិស័យឧស្សាហកម្ម​ផលិត​ទឹក​អប់​ ដោយ​សារ​តែ​សារធាតុ​ប្រេង​របស់​វា​អាច​ជួយ​ឱ្យ​រោង​ចក្ររក​ប្រាក់​ចំណូល​បាន​​ប្រហែល 17,000,000 រៀល ក្នុង​មួយ​លីត្រ។

    ផ្កា​ម្លិះ​ត្រូវ​បាន​ប្រដូច​ទៅ​នឹង​ «ត្បូង​ពេជ្រ​ពណ៌​ស» របស់​វិស័យ​ឧស្សាហកម្ម​ទឹក​អប់​។ ក្លិន​ក្រអូប​របស់​វា​សាយភាយ​ពេញ​បរិយាកាស​​ចំការ​ នៅ​ពេល​កសិករ​នៅ​ឥណ្ឌា​នាំ​គ្នា​ប្រមូល​ផល​។ ផ្កា​ដែល​ស្រស់​បំផុត​ត្រូវ​បាន​ជ្រើស​យក​ និង​កែច្នៃ​ជា​មឋម​ដើម្បី​ឱ្យ​ក្លាយ​ជា​វត្ថុ​ធាតុ​សម្រាប់​ការ​ផលិត​ទឹក​អប់គុណ​ភាព​ខ្ពស់​​ច្រើនប្រភេទ​នៅ​លើ​ពិភពលោក​។ នេះ​បើ​តាម​ទំព័រ The New Indian Express។

    នៅ​​ទីក្រុង Madurai ក្នុង​ភាគ​ខាង​ត្បូង​ប្រទេស​ឥណ្ឌា ផ្កាម្លិះ​គុណភាព​ខ្ពស់​មាន​វត្តមាន​នៅ​ពាស​ពេញ​តំបន់​។ ពួក​វា​ទាក់​ទាញ​បាន​អ្នក​ផ្គត់ផ្គង់​ទឹក​អប់​ល្បី​ៗ​លំដាប់​កំពូល​លើ​ពិភពលោក មាន​ដូច​ជា Jádore by Dior ឬ​ Mon Guerlain ជា​ដើម​។

    លោក Raja Palaniswamy ប្រធាន​ក្រុម​ហ៊ុន​ចម្រាញ់​ប្រេង​ពី​ផ្កា​ម្លិះ Jasmine Concrete ឱ្យ​ដឹង​ថា ប្រេង​របស់​ផ្កា​នេះ​គឺជា​មួយ​ក្នុង​ចំណោម​ប្រេង​ផ្កា​ដែល​ថ្លៃ​បំផុត​ក្នុង​ពិភពលោក​។

    ក្រោយ​ពី​ត្រូវ​បាន​បេះ​ពីដើម ផ្កាម្លិះ​នឹង​ត្រូវ​បាន​លក់​ពី 200 ទៅ 2,000 រូពី​ឥណ្ឌា​ (ប្រហែល​ពី 10,000 ទៅ 100,000​ រៀល) ក្នុង​មួយ​គីឡូក្រាម​ អាស្រ័យ​លើ​គុណភាព​។ ប៉ុន្តែ​នេះ​គ្រាន់​តែ​ជា​តម្លៃ​របស់​ផ្កា​ម្លិះ​ស្រស់​ប៉ុណ្ណោះ​។

    ផ្កា​ម្លិះ​ដែល​ទើប​តែ​ត្រូវ​បាន​បេះ​នឹង​ត្រូវ​ត្រាំ​ក្នុង​សារធាតុ​រំលាយ​ម្យ៉ាង​ដើម្បី​បង្កើត​បាន​ជា​ប្រេង​ពិសេស​មួយ​ប្រភេទ​ បន្ទាប់​មក​គេ​ប្រើ​ប្រាស់​​អាល់កុល​​ដើម្បី​ចម្រាញ់​ចោល​កាក និង​យក​សារធាតុ​ប្រេង​សុទ្ធ​ ដែល​ជា​វត្ថុ​ធាតុ​សម្រាប់​ការ​​ផលិត​ទឹក​អប់​។

    លោក Palaniswamy ឱ្យ​ដឹង​ថា គេ​ត្រូវ​ការ​ផ្កា​ម្លិះ​ស្រស់​រហូត​ដល់ 700 គីឡូក្រាម​ ទើប​​អាច​ចម្រាញ់​យក​សារធាតុ​ប្រេង​ម្លិះ​សុទ្ធ​បាន​មួយ​លីត្រ​។ ប្រេង​ម្លិះ​សុទ្ធ​ត្រូវ​បាន​លក់​ក្នុង​តម្លៃ​ប្រហែល 4,200 ដុល្លារ​អាម៉េរិក​ (ប្រហែល​នឹង 17,300,000 រៀល) ក្នុង​មួយ​លីត្រ។

    កំហាប់​ប្រេង​ម្លិះ​កាន់​តែ​ខ្ពស់​ ​ទឹក​អប់​ក៏នឹង​កាន់​តែ​មាន​តម្លៃ​ខ្ពស់​​ បន្ទាប់​ពី​ត្រូវ​បាន​ផលិត​ និង​ដាក់​ចូល​ដប​។ យោង​តាម​ទំព័រ Bellatorty ទឹក​អប់​ Clive Christian Imperial Majesty ដែល​ផលិត​ពី​ផ្កា​ម្លិះ​នៅ​ឥណ្ឌា មាន​តម្លៃ​រហូត​ដល់​ 215,000 ដុល្លារ​អាម៉េរិក (ឬ 888,791,510​ រៀល) ក្នុង​មួយ​ដប​ 500 មិល្លីលីត្រ​៕

  • រង្វង់​មូល​បៃតងកំពុង​​កែប្រែ​សមុទ្រ​ខ្សាច់​នៅ​ប្រទេស​ចិន​ទៅជា​ដី​មាន​ជីជាតិ

    រង្វង់​មូល​បៃតងកំពុង​​កែប្រែ​សមុទ្រ​ខ្សាច់​នៅ​ប្រទេស​ចិន​ទៅជា​ដី​មាន​ជីជាតិ

    បណ្ដា​រង្វង់​មូល​ពណ៌​បៃតង​ដែល​ត្រូវបាន​បង្កើតឡើង​ដោយ​ការស្រោចស្រព អនុញ្ញាតឱ្យ​កសិករ​ដាំ​រុក្ខជាតិ​ដែលមាន​តម្លៃ​ខ្ពស់​នៅលើ​សមុទ្រ​ខ្សាច់​ទំហំ​មួយ​លាន​ហិកតា។

    សមុទ្រ​ខ្សាច់ Ulan Buh ដែលមាន​ផ្ទៃក្រឡា​មួយ​លាន​ហិកតា គឺជា​សមុទ្រ​ខ្សាច់​ធំជាងគេ​លំដាប់​ទី 8 នៅ​ប្រទេស​ចិន។ Ulan Buh ធ្លាប់​ល្បី​ឈ្មោះថា​ជា​ប្រភព​នៃ​ព្យុះ​ខ្សាច់​ប្រចាំឆ្នាំ​ដែលតែង​តែ​​វាយលុក​ភាគ​ខាងជើង​ប្រទេស​ចិន។

    បច្ចុប្បន្ន វិធានការ​ជាច្រើន​ត្រូវបាន​អនុញ្ញាត​ដើម្បី​ទប់​ទល់នឹង​បញ្ហា​ខាងលើ ក្នុងនោះ​មានដូចជា ការរារាំង​ខ្យល់ និង​ការកែលំអ​បរិស្ថាន​ធម្មជាតិ​ជាដើម ហើយ​បណ្ដា​រង្វង់​មូល​ពណ៌​បៃតង​នេះ​គឺជា​លទ្ធផល​នៃ​កិច្ចខិតខំ​ប្រឹងប្រែង​ខាងលើ ក៏ដូចជា​សកម្មភាព​ស្រោចស្រព​ដំណាំ​របស់​ពលរដ្ឋ​ក្នុង​តំបន់។ ចំពោះ​ការដាំដុះ ការស្រោចស្រព​តាមបែប​បាញ់​ទឹកជា​រង្វង់​មូល​នេះ​គឺជា​វិធី​ដែលមាន​ប្រសិទ្ធភាព​នៅក្នុង​ការរក្សា​ទឹក។

    ដោយ​ការប្រឹងប្រែង​ដើម្បី​កែលំអ​លក្ខខណ្ឌ​ធម្មជាតិ ដី​ជាង 30,000 ហិកតា​នៅ​តំបន់​សមុទ្រ​ខ្សាច់ Ulan Buh នេះ ត្រូវបាន​ប្រើប្រាស់​ដើម្បី​ដាំ​រុក្ខជាតិ​ដែលមាន​គុណភាព​ខ្ពស់ ដែល​ភាគច្រើន​គឺជា​ស្រូវ​សាលី, ស្មៅ leymus chineensis និង​ស្មៅ alfalfa ជាដើម។ បរិមាណ​នៃ​ដំណាំ​ខាងលើ រកប្រាក់​ចំណូល​ប្រចាំឆ្នាំបាន​​លើសពី 97.7 លាន​ដុល្លារ​អាម៉េរិក។

    បច្ចុប្បន្ន បណ្ដាញ​ឧស្សាហកម្ម​មួយ​ដែល​រួមមាន​ទាំង​ការដាំដុះ ការបណ្ដុះ​ពូជ ការទិញ និង​លក់​ផលិតផល​កសិកម្ម​នៅ​តំបន់​ខាងលើ​ត្រូវបាន​បង្កើតឡើង​ដើម្បី​សម្រេចបាន​គោលដៅ​រួមចំណែក​ក្នុងការ​គ្រប់គ្រង​សមុទ្រ​ខ្សាច់ និង​កសិកម្ម។

    បណ្ដា​រង្វង់​មូល​ពណ៌​បៃតង​​ខាងលើ ​មាន​ទីតាំង​ស្ថិតនៅ​ក្នុង​ស្រុក​ Dengkou របស់​ទីក្រុង Bayannur ក្នុង​តំបន់​ស្វយ័តម៉ុងហ្គោលី​ខាង​ក្នុង នៅ​ភាគ​ខាង​ជើង​ប្រទេស​ចិន​៕

  • គួរឱ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់ មុនឱ្យចំណេះដឹង(ទៅកូនៗ)

    គួរឱ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់ មុនឱ្យចំណេះដឹង(ទៅកូនៗ)

    “ឪពុក-ម្ដាយ” ព្រឹកឡើងត្រូវត្រៀមខ្លួនទៅធ្វើការ និងក្រៅពីត្រូវត្រៀមរឿងរបស់ខ្លួនឯងហើយ មុនអ្វីៗទាំងអស់ គឺត្រូវបែងពេលវេលាមើលថែកូនៗ…ដាស់ឱ្យក្រោកពីគេង ដុសសម្អាតធ្មេញ ងូតទឹក ញ៉ាំអាហារ ត្រៀមខ្លួនទៅសាលារៀន។ រៀងរាល់ព្រឹក ជីវិតនឹងរវល់វីវក់ជាមួយនឹងភារកិច្ចទាំងនេះ។

    នៅពេលកូនចាប់ផ្ដើមធំឡើង ការចិញ្ចឹមមើលថែក៏នឹងត្រូវកែសម្រួលទៅតាមវ័យរបស់កូនផងដែរ។ ពេលមើលត្រឡប់ទៅក្រោយវិញ មនុស្សដែលជាម្ដាយដូចរូបយើង មានអារម្មណ៍ថា អំឡុងពេលដែលល្អបំផុត និងសប្បាយបំផុតគឺ អំឡុងពេលដែលកូននៅតូចក្នុងវ័យតេះតះ ព្រោះកូនត្រូវការត្រឹមតែសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងអាហារប៉ុណ្ណោះ…អ្វីដែលសំខាន់គឺ កូននៅមិនទាន់ចេះតបតមកវិញ មិនទាន់មានពាក្យសម្ដី ដូច្នេះយើងគ្រាន់តែនឿយកាយ បានគេងសម្រាកហើយក៏ស្រួលខ្លួនឡើងវិញ និងទោះជានឿយប៉ុនណា ដើម្បីកូន ម្ដាយធ្វើបាន…។

    តើលោកអ្នកធ្លាប់សង្កេតដែរឬទេ? ទោះជាក្មេងស្ថិតនៅក្នុងសភាពបរិស្ថានតែមួយដូចគ្នា ឪពុកម្ដាយផ្ដល់នូវការចិញ្ចឹមមើលថែដូចគ្នា តែហេតុអីលទ្ធផលចេញមកខុសគ្នា? តើអ្វីដែលមានផលដល់ទង្វើរបស់ក្មេង និងមានផលដល់ផ្នត់គំនិតរបស់គេ? ប្រាកដណាស់ថា ធម្មជាតិរបស់ក្មេងម្នាក់ៗមានភាពខុសប្លែកផ្សេងពីគ្នា លក្ខណៈចរិតនិស្ស័យ ចំណង់ចំណូលចិត្ត និងមើលឱ្យជ្រៅទៅដល់រឿងរបស់ចិត្តគំនិតក៏មិនដូចគ្នា…ព្រោះគ្រប់គ្នាមានភាពខុសប្លែកពីគ្នា។

    យើងមិនចាំបាច់ត្រូវធ្វើឱ្យគ្រប់គ្នាដូចគ្នានោះទេ…គិតតែត្រឹមថា តើយើងនឹងរស់នៅរួមគ្នាយ៉ាងណាឱ្យមានសេចក្ដីសុខ?

    ឫសគល់សំខាន់ដែលគួរឱ្យដល់កូនតាំងពីនៅតូច

    “ឱ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់ មុនឱ្យចំណេះដឹង”

    អ្នកគ្រូម្នាក់ដែលនាងខ្ញុំគោរព អ្នកគ្រូបានរៀបរាប់ប្រាប់តាមរយៈការឱ្យរៀនយល់ដឹងដោយការសង្កេតអំពីវិធីការបង្ហាត់បង្រៀនរបស់កសិករដែលធ្វើចម្ការដូង ដែលយកសត្វស្វាមកចិញ្ចឹម និងបង្ហាត់ឱ្យចេះរហូតអាចប្រើឱ្យឡើងបេះផ្លែដូងបាន។ គោលការណ៍ក៏គឺ “ឱ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់ មុនឱ្យចំណេះដឹង”” នាងខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា រឿងនេះគឺជារឿងត្រឹមត្រូវណាស់ ព្រោះខ្នាតសត្វស្វាដែលជាសត្វព្រៃម៉េច យើងនៅយកមកបង្ហាត់បង្រៀនបាន ចុះទម្រាំមនុស្ស តើយើងបង្ហាត់បង្រៀនមិនបានឬ? មែនអត់?

    (សូមរង់ចាំអាននៅលេខបន្ត)

  • ក្រសួង​កសិកម្ម​ជំរុញ​ឱ្យ​កសិករ​បង្កើន​ផលិតកម្ម​ក្នុង​ស្រុក​ ទប់ស្កាត់​ការនាំចូល​

    ក្រសួង​កសិកម្ម​ជំរុញ​ឱ្យ​កសិករ​បង្កើន​ផលិតកម្ម​ក្នុង​ស្រុក​ ទប់ស្កាត់​ការនាំចូល​

    ក្រសួង​កសិកម្ម​កំពុង​ចាត់វិធានការ​ ដើម្បី​បង្កើន​ផលិតភាព​ចំណីអាហារ​ក្នុង​ស្រុក​បន្ថែម​ទៀត​ ក្នុង​គោលបំណង​កាត់បន្ថយ​ការនាំចូល​ ដោយសារ​កសិករ​ក្នុង​ប្រទេស​បាន​និង​កំពុងតែ​ដាំដំណាំ​ បន្លែបង្ការ​ជាច្រើន​ប្រភេទ​ លើ​ផ្ទៃដី​សរុប​ 58,000ហិ​កតា​នៅ​ទូទាំង​ប្រទេស​នៅ​ចុងឆ្នាំ2019​ ដែល​ផ្ទៃដី​នេះ​ ផលិត​កសិផល​បាន​ប្រមាណ​ 68​%នៃ​តម្រូវការ​ទីផ្សារ​ក្នុង​ស្រុក​។ នេះ​បើ​យោង​តាម​អ្នកនាំពាក្យ​នៃ​ក្រសួង​កសិកម្ម​។

    យោង​តាម​របាយការណ៍​ពី​ក្រសួង​កសិកម្ម​ ដែល​បាន​ជំរុញ​ឱ្យ​កសិករ​បង្កើន​ផលិតកម្ម​ ដើម្បី​ ឆ្លើយតប​នឹង​តម្រូវការ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​កំពុង​កើនឡើង​យ៉ាង​ឆាប់រហ័ស​ ដោយហេតុថា​ កាលពី​ឆ្នាំមុន​នេះ​ ប្រជាជន​កម្ពុជា​បាន​បរិភោគ​បន្លែ​ជាមធ្យម​ 540តោន​ក្នុង​ 1ថ្ងៃ​។

    របាយការណ៍​របស់ក្រ​សួង​បាន​បង្ហាញថា​ កម្ពុជា​អាច​ផលិត​បន្លែ​បានតែ​ 400តោន​ប៉ុណ្ណោះ​ក្នុង​ 1ថ្ងៃ​ក្នុង​ឆ្នាំ2018​ ដែល​មានន័យថា​ ប្រហែលជា​ 140តោន​ទៀត​ត្រូវ​នាំចូល​រាល់ថ្ងៃ​ ដែល​ភាគច្រើន​មក​ពី​ប្រទេស​វៀតណាម​ ថៃ​ និង​ចិន​។

    ឯកឧត្តម​ វេង​ សា​ខុន​ រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​កសិកម្ម​បាន​មានប្រសាសន៍​ថា​ ផលិតកម្ម​បន្លែ​បាន​កើន​ឡើង​គួរ​ឱ្យ​កត់សម្គាល់​ ក្នុង​ប៉ុន្មាន​ខែ​ថ្មី​ៗនេះ​ ប៉ុន្តែ​ឯកឧត្តម​បាន​បន្ថែម​ថា​ ប្រទេស​នេះ​នៅតែ​ពឹងផ្អែក​លើ​ការនាំចូល​។ ឯកឧត្តម​រដ្ឋមន្ត្រី​បាន​អំពាវនាវ​ឱ្យ​មានការ​ផលិត​បន្លែ​ក្នុង​ស្រុក​ឱ្យ​បាន​ច្រើន​ដែល​ស្របតាម​ស្តង់ដារ​គុណភាព​ និង​សុវត្ថិភាព​។

    ឯកឧត្តម វេ​ង សាខុន រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និង​នេសាទ​

    ឯកឧត្តម​បាន​មានប្រសាសន៍​ថា​៖ “ដោយសារតែ​កំណើន​សេដ្ឋកិច្ច​ខ្លាំង​ ការ​កើនឡើង​នៃ​ជីវភាពរស់នៅ​ និង​ការ​ហូរ​ចូល​នៃ​ភ្ញៀវ​ទេសចរ​ តម្រូវការ​បន្លែ​មានគុណ​ភាព​ និង​បន្លែ​សុវត្ថិភាព​កំពុងតែ​កើនឡើង​យ៉ាង​ឆាប់រហ័ស​”។

    យោង​តាម​របាយការណ៍​ របស់​អគ្គនាយក​ដ្ឋាន​កសិកម្ម​បានឱ្យ​ដឹង​ថា​ ផលិតផល​បន្លែ​មិនមែន​ផលិត​ក្នុង​ស្រុក​ ភាគច្រើន​នាំចូល​មក​ពី​ប្រទេស​វៀតណាម​ និង​ថៃ​។ បន្លែ​ប្រមាណ​ 85តោន​ត្រូវ​បាន​នាំចូល​ពី​ប្រទេស​វៀតណាម​ និង​ 44តោន​នាំចូល​ពី​ប្រទេស​ថៃ​ក្នុង​ 1ថ្ងៃ​។ តួលេខ​នេះ​គ្រប​ដណ្តប់​ តែ​លើ​ខេត្ត​ចំនួន8​ និង​រាជធានី​ភ្នំពេញ​មួយ​ តែប៉ុណ្ណោះ​។

    លោក​ ស្រី​ វុទ្ធី​ អ្នកនាំពាក្យ​ក្រសួង​កសិកម្ម​បាន​មានប្រសាសន៍​ថា​៖“យើង​បាន​ដាក់ចេញ​នូវ​ផែនការ​ដើម្បី​ជំរុញ​ការ​ដាំ​បន្លែ​នៅក្នុង​ប្រទេស​របស់​យើង​ ដើម្បី​ផ្គត់ផ្គង់​ទីផ្សារ​ក្នុង​ស្រុក​ ហើយ​ជាមួយនឹង​ចលនា​នេះ​ យើង​សង្ឃឹមថា​ ការនាំចូល​បន្លែ​ពី​ប្រទេស​ជិតខាង​នឹង​ថយ​ចុះ​បន្តិច​ម្តង​”។

    អ្នកនាំពាក្យ​រូប​នេះ​បានឱ្យ​ដឹង​បន្ត​ទៀត​ថា​៖“ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​នេះ​នឹង​ជួយ​ឱ្យ​មាន​តុល្យភាព​នៃ​ការ​ទូទាត់​របស់​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ដែល​បច្ចុប្បន្ន​មើល​ឃើញ​ការនាំចូល​ ច្រើនជាង​ការនាំចេញ​។ នៅ​ឆ្នាំ​2023​ ខ្ញុំ​ចង់ឱ្យ​ផ្ទៃដី​នេះ​កើនឡើង​ដល់​ 63,000​ហិ​កតា​ គឺ​ប្រមាណ76​%”។

    លោក​បាន​បញ្ជាក់​ដែរ​ថា​ ការនាំចូល​ពី​ប្រទេស​វៀតណាម​ក្នុង​រដូវ​ផលិតកម្ម​ទាប​ នឹង​មាន​តម្រូវការ​កើនឡើង​យ៉ាង​ខ្លាំង​ នៅពេល​ដែល​ការ​ផ្គត់ផ្គង់​ក្នុង​ស្រុក​ មិន​អាច​ឆ្លើយតប​នឹង​តម្រូវការ​បាន​។

    សូម​រំឭក​ថា​ កាលពី​ខែកញ្ញា​ ឆ្នាំ2017​ គម្រោង​របស់​រដ្ឋាភិបាល​ក្នុង​ការជំរុញ​ការផលិត​បន្លែ​គ្មាន​ជាតិគីមី​ បាន​ចាប់ផ្តើម​ដំណើរការ​។

    គម្រោង​នេះ​មាន​ឈ្មោះថា​ គម្រោង​ជំរុញ​អាហារ​ និង​ផលិតកម្ម​បន្លែ​គ្មាន​ជាតិគីមី​ ដែល​មាន​ថវិកា​ 20លាន​ដុល្លារ​។ គម្រោង​នេះ​ត្រូវ​បាន​អនុវត្ត​នៅក្នុង​ខេត្តតាកែវ​ កណ្តាល​ ព្រៃវែង​ កំពង់ស្ពឺ​ កំពង់ចាម​ ពោធិ៍សាត់​ កំពង់ឆ្នាំង​ បាត់ដំបង​ សៀមរាប​ និង​ខេត្ត​ត្បូងឃ្មុំ​។

    លោក​ ស្រី​ វុទ្ធី​ អ្នកនាំពាក្យ​ក្រសួង​កសិកម្ម​បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា​ គម្រោង​ជំរុញ​ផលិតកម្ម​នេះ​បាន​ទទួល​ផ្លែផ្កា​រួច​ទៅ​ហើយ​ ក្នុង​ការ​បង្កើន​ផលិតកម្ម​បន្លែ​ក្នុង​ស្រុក​ និង​ជួយ​កាត់បន្ថយ​ការនាំចូល​។

    លោក​បាន​មានប្រសាសន៍​ថា​៖“ក្នុងរយៈពេល​ 5ឆ្នាំខាងមុខ​នេះ​ យើង​មាន​គម្រោង​បង្កើន​ផលិតកម្ម​បន្លែ​ប្រហែល​ 20​-30​%ថែមទៀត​។ យើង​កំពុង​ផ្តោត​លើ​ការ​កសាង​ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ​ធារាសាស្ត្រ​ ដូច្នេះ​យើង​អាច​នឹង​ផលិត​បន្លែ​បាន​ពេញ​ 1ឆ្នាំ​”។

    លោក​ យ៉ង់​ សាំង​កុមារ​ អ្នកជំនាញ​ផ្នែក​កសិកម្ម​បាន​មានប្រសាសន៍​ថា​ រដ្ឋាភិបាល​គួរតែ​ពិចារណា​លើ​ការ​រឹតត្បិត​ការនាំចូល​បន្លែ​ក្នុង​រដូវ​ប្រមូល​ផល​ ដែល​នឹង​ជួយការ​ពារ​ផល​ចំណេញ​របស់​កសិករ​ និង​ការពារ​ការ​បោះចោល​ផលិតផល​របស់​ពួកគេ​ ដោយសារតែ​សម្បូរពោរពាស​ និង​តម្លៃ​ផលិតផល​ធ្លាក់ចុះ​ខ្លាំង​ដែល​បណ្តាល​ឱ្យ​កសិករ​ខាតបង់​។

    លោក​ត្រូវ​បាន​ដកស្រង់​សម្តី​ថា​៖“នៅ​រដូវ​ច្រូតកាត់​ រដ្ឋាភិបាល​គួរតែ​រារាំង​ការនាំចូល​បន្លែ​ពីទី​ផ្សារ​បរទេស​ក្នុងរយៈពេល​ខ្លី​ ដើម្បី​រក្សា​បន្លែ​របស់​កសិករ​ក្នុង​ស្រុក​ឱ្យ​រួចផុត​ពី​បញ្ហា​ទីផ្សារ​។ ការពិត​រដ្ឋាភិបាល​អាច​រារាំង​ប្រភេទ​បន្លែ​មួយចំនួន​ពីទី​ផ្សារ​បរទេស​ ក្នុងរយៈពេល​ខ្លី​ដើម្បី​ការពារ​ផលប្រយោជន៍​កសិករ​ក្នុង​តំបន់​”។

    ជាមួយគ្នា​នេះ​ដែរ​ ក្រសួង​កសិកម្ម​ រុក្ខាប្រមាញ់​ និង​នេសាទ​ កំពុង​បន្ត​រៀបចំ​យន្តការ​ជំរុញ​ឱ្យ​កសិករ​អនុវត្ត​កសិកម្ម​ឱ្យ​បាន​ល្អ​ និង​ឱ្យ​កាន់តែ​ច្រើន​ ដើម្បី​ចូលរួម​កាត់បន្ថយ​ការនាំចូល​បន្លែ​ពីក្រៅ​ប្រទេស​ និង​បន្លែ​ដែល​មាន​ផ្ទុក​ជាតិគីមី​ ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​ប៉ះពាល់​សុខភាព​ ខណៈ​ពេល​ដែល​ប្រជាពលរដ្ឋ​កំពុង​ព្រួយបារម្ភ​ពី​កម្រិត​ជាតិពុល​នៅក្នុង​បន្លែ​នា​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​នេះ​។

    តាម​ការសិក្សា​ស្រាវជ្រាវ​របស់​អង្គការ​សហប្រតិបត្តិ​ការអន្តរជាតិ​ដើម្បី​ការ​អភិវឌ្ឍ​ បាន​ បង្ហាញថា​95​% នៃ​អ្នកប្រើ​ប្រាស់​ ព្រួយបារម្ភ​ពី​កម្រិត​ជាតិគីមី​នៅក្នុង​បន្លែ​ ទាំង​បន្លែ​ផលិត​នៅក្នុង​ស្រុក​ និង​បន្លែ​នាំចូល​ពី​ប្រទេសជិតខាង​។

    ក្នុង​នោះ​ដែរ​ ក្រសួង​កសិកម្ម​ បាន​ជំរុញ​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​ គឺ​ត្រូវ​ចងក្រង​បងប្អូន​ប្រជាកសិករ​ដែល​ដាំ​បន្លែ​គ្មាន​ជាតិគីមី​នេះ​ឱ្យ​ក្លាយទៅជា​សហគមន៍​ និង​ឱ្យ​មានការ​កើនឡើង​ក្នុង​ខេត្ត​គោលដៅ​ទាំង11​ ដែល​ក្នុង​នោះ​ យើង​បាន​បញ្ចូល​នូវ​បច្ចេកវិទ្យា​ ជាពិសេស​ការអនុវត្ត​កសិកម្ម​ល្អ​ ជា​បន្លែ​ផ្លែឈើ​ GAP​ (ការអនុវត្ត​កសិកម្ម​ល្អ​)សំដៅ​ធ្វើ​យ៉ាងណា​ជួយ​ជំរុញ​ និង​បង្កើន​ចំណេះដឹង​ដល់​បងប្អូន​ប្រជាកសិករ​ ក្នុង​កិច្ចការ​ជាបន្តបន្ទាប់​”៕

  • កសិករ​គួរ​បង្កើន​សមត្ថភាព​ដោយ​ការប្រើ​ប្រាស់​បច្ចេកវិទ្យា​ដែល​បង្កើត​ឡើង​ដោយ​ខ្មែរ​

    កសិករ​គួរ​បង្កើន​សមត្ថភាព​ដោយ​ការប្រើ​ប្រាស់​បច្ចេកវិទ្យា​ដែល​បង្កើត​ឡើង​ដោយ​ខ្មែរ​

    កម្ពុជា​ ជា​ប្រទេស​ដែល​មាន​ប្រជាជន​ភាគច្រើន​ជា​កសិករ​ ខណៈ​ផ្ទៃដី​ទំនេរ​សម្រាប់​ធ្វើ​កសិកម្ម​មាន​ចំនួន​ច្រើន​នៅ​ពាសពេញ​ផ្ទៃ​ប្រទេស​។ បើ​ផ្អែកលើ​ស្ថានភាព​នេះ​ ប្រជាជន​គួរតែ​សម្បូរហូរហៀរ​ទៅ​ដោយ​ភោគផល​កសិកម្ម​ តែ​អ្វី​ដែល​ជា​ឧបសគ្គ​គឺ​ ប្រជាជន​មិនទាន់​មានចំណេះ​ដឹង​គ្រប់គ្រាន់​ដើម្បី​ប្រើប្រាស់​ដី​ឱ្យ​អស់​លទ្ធភាព​នៅឡើយ​។

    កញ្ញា​ ម៉េ​ង ស្រី​លីន​ សហ​ស្ថាបនិក​កម្មវិធី​ Smart​ Farm​ Assistance​ ដែល​ជា​កម្មវិធី​គ្រប់គ្រង​ប្រព័ន្ធ​ទឹក​ក្នុង​កសិដ្ឋាន​តាម​បច្ចេកវិទ្យា​ បាន​លើកឡើង​ថា​ កសិករ​គួរ​ចាប់ផ្តើម​បង្វែរ​ការ​ធ្វើ​កសិកម្ម​តាម​បែប​ប្រពៃណី​ទាំងស្រុង​ មក​ប្រើប្រាស់​បច្ចេកវិទ្យា​មួយចំនួន​ដែល​បង្កើត​ឡើង​ដោយ​អ្នកជំនាញ​ដែល​ជា​ប្រជាជន​ខ្មែរយើង​វិញ​។

    ផលប្រយោជន៍​សំខាន់​ដែល​អាច​ធ្វើ​ឱ្យ​គាត់​មាន​ភាព​ងាយស្រួល​ និង​ប្រើប្រាស់​ប្រកបដោយ​ប្រសិទ្ធភាព​នោះ​ គឺ​ដោយសារតែ​ក្រុម​ដែល​បង្កើត​កម្មវិធី​បច្ចេកវិទ្យា​នៅក្នុង​ស្រុក​ គឺ​រៀបចំឡើង​ដើម្បី​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ប្រឈម​ផ្ទាល់​នៅក្នុង​មូលដ្ឋាន​ ឬនៅ​ក្នុង​តំបន់​នានា​ក្នុង​ប្រទេស​។ ហេតុនេះ​គម្រោង​ទាំងអស់​នោះ​ អាច​នឹង​មាន​ភាព​សុី​ចង្វាក់​គ្នា​ល្អជា​មួយ​នឹង​ស្ថានភាព​ជាក់ស្តែង​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​។ ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​តម្លៃ​ ក៏​ជា​ចំណុច​មួយ​គួរ​ពិចារណា​ផង​ដែរ​ ព្រោះ​គម្រោង​នានា​ដែល​ធ្វើឡើង​នៅក្នុង​ប្រទេស​ គឺ​រៀបចំ​ដើម្បី​ឆ្លើយតប​ជាមួយនឹង​កសិករ​ ឬអ្នក​ដែល​មានបំណង​ចង់​ប្រើប្រាស់​បច្ចេកវិទ្យា​ដើម្បី​ជួយ​ដល់​កសិកម្ម​នៅក្នុង​ស្រុក​ ហេតុនេះ​រាល់​គម្រោង​គឺ​គណនា​ធ្វើ​យ៉ាងណា​ដើម្បី​ឱ្យ​កសិករ​អាច​មានលទ្ធភាព​ប្រើប្រាស់​បាន​។

    កញ្ញា​ ម៉េ​ង ស្រី​លីន​ បាន​និយាយ​ថា​៖ «កសិករ​ ឬអ្នក​ដែល​ចង់​ប្រើប្រាស់​បច្ចេកវិទ្យា​កសិកម្ម​ កុំ​មាន​ការ​បារម្ភ​ថា​ វា​ជា​រឿង​លំបាក​។ តាមពិត​ទៅ​ វា​មិន​លំបាក​យល់​ ឬលំបាក​ប្រើប្រាស់​នោះ​ទេ​។ ប្រជាជន​យើង​ម្នា​ក់ៗ​សុទ្ធតែ​មាន​ប្រើប្រាស់​ទូរស័ព្ទ​ដៃ​ឆ្លាតវៃ​ ហើយ​កម្មវិធី​ខ្លះ​ ប្រើ​ត្រឹមតែ​ SMS​ តែប៉ុណ្ណោះ​ ហេតុ​នេះ​វា​អាច​នឹង​ងាយ​ជាង​កម្មវិធី​បណ្តាញ​សង្គម​មួយ​ចំនួន​ផង​»។

    អ្នកជំនាញ​បច្ចេកវិទ្យា​ខាងលើ​បាន​បន្ថែម​ទៀត​ថា​ ការប្រើ​ប្រាស់​បច្ចេកវិទ្យា​សម្រាប់​វិស័យ​កសិកម្ម​ ជា​ការ​វិនិយោគ​ដ៏​ឆ្លាតវៃ​មួយ​ ព្រោះ​វា​នឹង​ធ្វើ​ឱ្យ​កសិករ​ចំណាយ​ច្រើនតែ​ម្តង​ តែ​ទទួល​បាន​ចំណូល​ច្រើនជាង​មុន​ សន្សំសំចៃ​ច្រើនជាង​មុន​ និង​អាច​ធ្វើ​ឱ្យ​គាត់​មាន​ភាព​ងាយស្រួល​ច្រើនជាង​មុន​។ ការ​ចំណាយ​ដែល​កសិករ​ត្រូវ​ធ្វើ​ គឺ​ចំណាយ​លើ​ការ​ដំឡើង​ឧបករណ៍​ តែ​ឧបករណ៍​ដែល​ដំឡើង​នោះ​ គាត់​អាច​ប្រើប្រាស់​បាន​យូរឆ្នាំ​។ ក្រៅពី​នេះ​ គាត់​ទទួល​បានផល​ចំណេញ​យ៉ាងច្រើន​មកវិញ​ ដូចជា​គាត់​ចំណេញ​ថ្លៃ​ពលកម្ម​ ព្រោះ​កាលណា​គាត់​ប្រើប្រាស់​បច្ចេកវិទ្យា​ គាត់​មិន​ចាំបាច់​ប្រើប្រាស់​មនុស្ស​ច្រើន​ដើម្បី​គ្រប់គ្រង​កសិដ្ឋាន​របស់​គាត់​ទៀត​នោះ​ទេ​។ ក្រៅពី​នេះ​ គាត់​អាច​នឹង​ចំណេញ​ធន​ធាន​ផ្សេង​ៗបន្ថែម​ទៀត​ ដូចជា​ចំណេញ​ឥន្ធនៈ​សម្រាប់​បូមទឹក​ និង​ការប្រើ​ប្រាស់​ធនធាន​ប្រកបដោយ​ប្រសិទ្ធភាព​។ ជាក់ស្តែង​ ប្រសិនបើ​គាត់​ប្រើប្រាស់​បច្ចេកវិទ្យា​ដើម្បី​គ្រប់គ្រង​ទឹក​ក្នុង​កសិដ្ឋាន​ គាត់​នឹង​មិនបាច់​បារម្ភ​ថា​ ប្រើប្រាស់​ទឹក​លើសកម្រិត​ឥតប្រយោជន៍​នោះ​ទេ​ ព្រោះ​នៅពេល​មាន​ទឹក​គ្រប់គ្រង​ ប្រព័ន្ធ​នឹង​បង្ហាញ​សញ្ញា​ឱ្យ​បិទ​ ឬបើក​បាន​ពី​ចម្ងាយ​តាមរយៈ​ទូរស័ព្ទ​ដៃ​ភ្លាម​។

    បង្ហាញ​លើ​ចំណុច​ស្រដៀងគ្នា​នេះ​ដែរ​ លោក​ ស្វែង​ឌី​ សិទ្ធី​ផន​ សហ​ស្ថាបនិក​កម្មវិធី​បច្ចេកវិទ្យា​គ្រប់គ្រង​សំណើម​សម្រាប់​ការ​ចិញ្ចឹម​ចង្រិត​ បាន​លើកឡើង​ថា​ កសិករ​គួរ​ចាប់ផ្តើម​សិក្សា​ និង​ស្វែងយល់​ពី​បច្ចេកវិទ្យា​មួយចំនួន​ដែល​ត្រូវ​បាន​គេ​អភិវឌ្ឍ​ឡើង​ដើម្បី​បង្កើន​ភាព​ងាយស្រួល​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​កសិកម្ម​ ឬចិញ្ចឹមសត្វ​ជាដើម​។ សម្រាប់​អ្នក​គ្មាន​ដី​កសិកម្ម​ធំៗ​ ក៏អាច​ប្រើប្រាស់​បច្ចេកវិទ្យា​ដើម្បី​ប្រើប្រាស់​លើ​ទីតាំង​តូច​ៗរបស់​គាត់​ឱ្យ​មានប្រសិទ្ធភាព​ខ្ពស់​បាន​ផង​ដែរ​ ដូចជា​ការ​ចិញ្ចឹម​ចង្រិត​ ឬការ​ធ្វើ​កសិដ្ឋាន​ខ្នាត​តូច​ជាដើម​។ ការ​ធ្វើបែប​នេះ​ នឹង​ធ្វើ​ឱ្យ​គាត់​មានលទ្ធភាព​ក្នុង​ការ​អភិវឌ្ឍ​ជីវភាព​បាន​ល្អ​ផង​ និង​បង្កើន​ទិន្នផល​កសិកម្ម​សម្រាប់​ចែកចាយ​ក្នុង​ទីផ្សារ​ស្រុក​ផង​។ លោក​ ស្វែង​ឌី​ សិទ្ធី​ផន​ បាន​និយាយ​ថា​៖ «នៅ​ពេល​យើង​ចាប់ផ្តើម​ប្រើប្រាស់​បច្ចេកវិទ្យា​ មានន័យថា​ យើង​បាន​ចាប់ផ្តើម​ឈានជើង​បន្តិច​ម្តង​ៗទៅ​រក​ការ​អភិវឌ្ឍ​សម្រាប់​ការប្រកួត​ប្រជែង​។ ជាក់ស្តែង​ នៅ​បណ្តា​ប្រទេស​នានា​ គេ​ប្រើប្រាស់​បច្ចេកវិទ្យា​ទំនើប​ៗទៅ​បាន​ ក៏ដោយសារតែ​គេ​ចាប់ផ្តើម​ពី​បច្ចេក​វិទ្យា​ងាយ​ៗទៅ​សិន​ដែរ​»។

    អ្នកជំនាញ​ខាងលើ​បាន​បញ្ជាក់​ផង​ដែរ​ថា​ ប្រទេស​យើង​មាន​ដី​ មាន​ភោគផល​ច្រើន​ តែ​យើង​ខ្វះ​បច្ចេកវិទ្យា​ដើម្បី​កែច្នៃ​ទិន្នផល​កសិកម្ម​របស់​យើង​ឱ្យ​មានការ​រីកចម្រើន​។ បន្ថែម​ពីលើ​នេះ​ កសិករ​មួយចំនួន​ក៏​មិនបាន​ព្យាយាម​ក្នុង​ការ​ស្វែងយល់​ ឬសាកល្បង​អ្វី​ដែល​ថ្មី​ដែរ​។ ហេតុនេះ​ប្រសិនបើ​គាត់​ចាប់ផ្តើម​សាកល្បង​ប្រើប្រាស់​បច្ចេកវិទ្យា​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​កសិកម្ម​ គាត់​នឹង​មើលឃើញ​ថា​ តាមពិត​វា​មិន​លំបាក​នោះ​ទេ​ ហើយ​វា​ងាយស្រួល​ជាង​អ្វី​ដែល​គាត់​ធ្លាប់ធ្វើ​កន្លងមក​ទៀតផង​។ បន្ថែម​ពីលើ​នេះ​ ចំនួន​ទិន្នផល​ដែល​គាត់​ទទួល​បាន​អាច​នឹង​មាន​កំណើន​ល្អ​ជាង​មុន​ ព្រោះ​តាមរយៈ​បច្ចេកវិទ្យា​គាត់​អាច​គ្រប់គ្រង​បាន​នូវ​រាល់​ព័ត៌មាន​ និង​កត្តា​ប្រឈម​នានា​ដែល​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​កសិដ្ឋាន​របស់​គាត់​។ ហេតុ​នេះ​នៅពេល​គាត់​ដឹង​ច្បាស់​ពី​បញ្ហា​ គាត់​នឹងអាច​ងាយស្រួល​ក្នុង​ការ​ដោះស្រាយ​ប្រកបដោយ​ប្រសិទ្ធភាព​ខ្ពស់​ ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​ទិន្នផល​ក៏​មានការ​កើនឡើង​ទៅតាម​នោះ​ដែរ​។

    គួរ​បញ្ចាក់​ថា​ បច្ចុប្បន្ន​នេះ​ និស្សិត​ និង​អ្នកជំនាញ​ថ្មី​ៗមួយចំនួន​ បាន​ចាប់ផ្តើម​ព្យាយាម​ស្វែងយល់​ពី​បញ្ហា​ប្រឈម​នានា​លើ​វិស័យ​កសិកម្ម​ និង​វិស័យ​ផ្សេង​ៗទៀត​ ដើម្បី​យក​បញ្ហា​ទាំងអស់​នោះ​មក​ដោះស្រាយ​ដោយ​ប្រើប្រាស់​នវានុវត្តន៍​ថ្មី​ៗ។ ការ​គាំទ្រ​ដល់​គម្រោង​បច្ចេកវិទ្យា​ និង​នវានុវត្តន៍​របស់​យុវជន​ជំនាន់​ថ្មី​ គឺជា​ការចូលរួម​ចំណែក​អភិវឌ្ឍ​ ឬជំរុញ​កំណើន​នៃ​ទំនើបកម្ម​ ក៏ដូចជា​ផលិតកម្ម​នៅក្នុង​ស្រុក​ឱ្យ​មានការ​កើនឡើង​ដូច​ប្រទេសជិតខាង​ដែរ​។ ប្រសិនបើ​យើង​មាន​ផលិតករ​ច្រើន​ ដែល​អាច​មាន​សមត្ថភាព​បង្កើត​ផលិត​ផល​ថ្មី​ៗដោយខ្លួនឯង​ ហើយ​ឆ្លើយតប​ជាមួយនឹង​តម្រូវការ​របស់​ប្រជាជន​កាន់តែ​ច្រើន​ នោះ​យើង​នឹង​ទទួល​បានផល​ចំណេញ​សម្រាប់​ប្រទេស​ទាំងមូល​៕

  • និស្សិត​ 1ក្រុម​ប្រើប្រាស់​បច្ចេកវិទ្យា​ជួយ​កសិករ​ឱ្យ​គ្រប់គ្រង​ចម្ការ​ពី​ចម្ងាយ​បាន​យ៉ាង​ងាយស្រួល​

    និស្សិត​ 1ក្រុម​ប្រើប្រាស់​បច្ចេកវិទ្យា​ជួយ​កសិករ​ឱ្យ​គ្រប់គ្រង​ចម្ការ​ពី​ចម្ងាយ​បាន​យ៉ាង​ងាយស្រួល​

    កម្ពុជា​ ជា​ប្រទេស​ដែល​ផ្តោត​សំខាន់​លើ​ការនាំចេញ​កសិផល​ និង​មាន​ប្រជាជន​ភាគច្រើន​ជា​កសិករ​ តែ​បញ្ហា​ប្រឈម​ដែល​យើង​កំពុង​ជួបប្រទះ​នា​ពេល​បច្ចុប្បន្នេះ​ គឺ​កសិករ​នៅ​តាម​ជនបទ​ ភាគច្រើន​ធ្វើ​កសិកម្ម​តាម​បែប​បុរាណ​នៅឡើយ​ ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​ពួកគាត់​ចំណាយ​ច្រើន​ ហើយ​ទទួល​បាន​ទិន្នផល​តិច​។

    ដោយ​មើលឃើញ​ពី​បញ្ហា​បែបនេះ​ មាន​ក្រុម​និស្សិត​ជំនាញ​ 1ក្រុម​បាន​បង្កើត​ប្រព័ន្ធ​គ្រប់គ្រង​កសិដ្ឋាន​ឆ្លាតវៃ​ដែល​មានឈ្មោះ​ថា​ Smart​ Farm​ Assistance​ ដើម្បី​ជួយ​ដល់​កសិករ​ឱ្យ​មានលទ្ធភាព​គ្រប់គ្រង​កសិដ្ឋាន​របស់​ពួកគាត់​តាមរយៈ​បច្ចេកវិទ្យា​ទំនើប​ និង​ងាយស្រួល​នៅ​គ្រប់តំបន់​។

    លោក​ ញ៉​ សុភា​ សហ​ស្ថាបនិក​គម្រោង​ Smart​ Farm​ Assistance​ បាន​លើកឡើង​ថា​ គម្រោ​ងបង្កើ​តឧបករណ៍​ជំនួយ​ដល់​ការគ្រប់គ្រង​កសិដ្ឋាន​នេះ​ គឺ​យើង​ធ្វើឡើង​ក្នុង​គោលបំណង​ជួយ​ដល់​កសិករ​ ជាពិសេស​ម្ចាស់​ចម្ការ​ និង​កសិដ្ឋាន​ធំៗ​ដែល​គាត់​ត្រូវ​ចំណាយពេល​វេលា​ ថវិកា​ និង​កម្មករ​ច្រើន​ដើម្បី​មើលថែ​ទាំ​។ ម្យ៉ាងវិញទៀត​ ដោយសារតែ​ពួក​យើង​ធ្លាប់​បាន​សិក្សា​ពី​ប្រព័ន្ធ​ស្វ័យប្រវត្តិ​កម្ម​ (IOT​-Internet​ Of​ Things​) ដែល​មាន​ក្នុង​មុខជំនាញ​វិស្វករ​អគ្គិសនី​ដែល​យើង​កំពុង​សិក្សា​ ហើយ​យើង​ឃើញថា​ វា​មាន​សារៈសំខាន់​អាចយ​កម​កច្នៃ​ដើម្បី​ជួយ​ដល់​កសិករ​បាន​ ទើប​យើង​សម្រេច​រៀបចំ​ឱ្យ​ក្លាយជា​ប្រព័ន្ធ​មួយ​ដ៏​សាមញ្ញ​ និង​ងាយស្រួល​សម្រាប់​កសិករ​។

    លោក​ ញ៉​ សុភា​ បាន​និយាយ​ថា​៖ “ប្រព័ន្ធ​ Smart​ Farm​ Assistance​ នេះ​អាច​មាន​សមត្ថភាព​ជួយ​កសិករ​ឱ្យ​ដឹងពី​សីតុណ្ហភាព​នៅក្នុង​ចម្ការ​ និង​អាច​គ្រប់គ្រង​សំណើម​របស់​ដី​បាន​យ៉ាង​ល្អ​។ វា​ជា​ឧបករណ៍​ដែល​យើង​បាន​ដា​ក់​ស៊ី​ម (Sim​) ដូចគ្នានឹង​ទូរស័ព្ទ​ដែរ​នៅពេល​ដែល​យើង​ចង់​ដឹង​ព័ត៌មាន​ពី​ក្នុង​ដី​ យើង​គ្រាន់​តែ​ផ្ញើ​សារ​ទៅ​សួរ​ នោះ​ឧបករណ៍​នេះ​នឹង​បង្ហាញ​ពី​ស្ថានភាព​ដី​បា​នភ្លាមៗ​តែម្ដង​។ ក្រៅពី​នេះ​ម្ចាស់​ចម្ការ​ក៏អាច​បញ្ជា​ឱ្យ​បើកទឹក​ដើម្បី​បំពេញ​សេចក្តី​ត្រូវការ​របស់​ដំណាំ​ពី​ចម្ងាយ​បាន​តាមរយៈ​ទូរស័ព្ទ​ផង​ដែរ​”។

    និស្សិត​វិស្វករ​ និង​ជា​ស្ថាបនិក​គម្រោង​ខាងលើ​បាន​លើកឡើង​ផង​ដែរ​ថា​ ការប្រើ​ប្រាស់​កម្មវិធី​នេះ​នឹង​ជួយ​ឱ្យ​ម្ចាស់​ចម្ការ​ចំណេញពេលវេលា​ ព្រោះ​មិន​ចាំបាច់​ត្រូវ​ទៅ​ចម្ការ​ដោយ​ផ្ទាល់​រៀងរាល់ថ្ងៃ​នោះ​ទេ​ ហើយ​ក៏​ចំណេញ​ថវិកា​ផង​ដែរ​ក្នុង​ការជួល​កម្មករ​ ព្រោះ​គាត់​អាច​គ្រប់គ្រង​ និង​ទទួល​ព័ត៌មាន​បាន​ពី​ចម្ការ​របស់​គាត់​ដោយ​គ្រាន់តែ​ប្រើប្រាស់​ទូរស័ព្ទ​ប៉ុណ្ណោះ​ មិន​ចាំបាច់​ត្រូវ​ប្រើ​មនុស្ស​ច្រើន​ឱ្យទៅ​មើល​ដូច​កាលពីមុន​នោះ​ទេ​។

    សហ​ស្ថាបនិក​គម្រោង​ Smart​ Farm​ Assistance​ មួយ​រូប​ទៀត​ គឺ​លោក​ ជួប​ វណ្ណ​ឌី​ បាន​បញ្ជាក់​ថា​ ទោះ​ជា​ឧបករណ៍​នេះ​មើលទៅ​ឆ្លាតវៃ​ និង​ធ្វើ​ឱ្យ​កសិករ​កាន់​តែ​ងាយស្រួល​ក្តី​ តែ​វា​មិន​ងាយ​ពេក​ទេ​សម្រាប់​ពួក​យើង​ក្នុង​ការរៀបចំ​វា​ឡើង​។ ឧបសគ្គ​សំខាន់​ដំបូង​គឺ​ ការ​សរសេរ​កូដ​ ព្រោះ​នេះ​ជា​គម្រោង​ដំបូង​ដែល​យើង​ទើបតែ​សាកល្បង​បាន​ជោគជ័យ​ ហើយ​យើង​មិនសូវ​បាន​ប្រើ​វា​ទេពី​មុន​មក​ ដែល​ហេតុនេះ​ហើយ​ទើប​យើង​ត្រូវ​ចំណាយពេល​ច្រើន​ដើម្បី​ធ្វើ​ឱ្យ​ដំណើរការ​អាច​រលូន​បាន​រហូតមកដល់​ពេលនេះ​។ ក្រៅពី​បញ្ហា​កម្មវិធី​ (Software​)ហើយ​ បញ្ហា​ថាមពល​ក៏​ជា​ក្តី​បារម្ភ​របស់​យើង​ផង​ដែរ​ ព្រោះ​តំបន់​មួយចំនួន​មិនសូវ​មាន​ភ្លើងអគ្គិសនី​ផ្គត់ផ្គង់​ច្រើន​ប៉ុន្មាន​ទេ​ ដែល​យើង​ត្រូវ​ប្រើប្រាស់​ថាមពល​ពន្លឺ​ព្រះអាទិត្យ​ ឬថ្ម​ជំនួយ​ដើម្បី​ឱ្យ​ឧបករណ៍​របស់​យើង​ដំណើរការ​បាន​។

    លោក​ ជួប​ វណ្ណ​ឌី​ បាន​និយាយ​ថា​៖ “ពេលខ្លះ​ ដោយ​សារ​តែ​មេឃ​ម្លប់​ ឬដោយសារតែ​បញ្ហា​ការ​ផ្គត់ផ្គង់​អគ្គិសនី​មិន​គ្រប់គ្រាន់​ ធ្វើ​ឱ្យ​ឧបករណ៍​នេះ​មិន​អាច​ផ្តល់​ព័ត៌មាន​មិនសូវ​ថេរ​ តែ​ទោះជា​យ៉ាងនេះ​ក្តី​យើង​គិតថា​ ថ្ងៃ​អនាគត​ការ​ផ្គត់ផ្គង់​អគ្គិសនី​នឹង​ទៅដល់​គ្រប់កន្លែង​ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​យើង​កាន់តែ​ងាយស្រួល​ក្នុង​ការគ្រប់គ្រង​ និង​ពង្រាយ​ប្រព័ន្ធ​ឆ្លាតវៃ​សម្រាប់​ជំនួយ​ដល់​វិស័យ​កសិកម្ម​នេះ​។ ម្យ៉ាងវិញទៀត​ យើង​ក៏​មាន​គម្រោង​អភិវឌ្ឍន៍​ពី​កម្មវិធី​ទទួល​ព័ត៌មាន​ពី​សារ​ក្នុង​ទូរស័ព្ទ​ ទៅជា​កម្មវិធី​ទូរស័ព្ទ​ (App​) តែម្តង​ ដើម្បី​ឱ្យ​ម្ចាស់​ចម្ការ​កាន់តែ​ងាយស្រួល​ដឹងពី​ស្ថានភាព​ និង​អាច​បញ្ជា​ឱ្យ​មានការ​ផ្គត់ផ្គង់​ទឹកបាន​កាន់តែ​ងាយស្រួល​”។

    បង្ហាញ​កាន់តែ​លម្អិត​ពី​ដំណើរការ​នៃ​ឧបករណ៍​ឆ្លាតវៃ​នេះ​ សមាជិក​មួយ​រូប​ទៀត​នៃ​គម្រោង​ Smart​ Farm​ Assistance​ លោក​ អ៊ា​វ ដេ​វីដ​ បាន​បញ្ជាក់​ថា​ ក្រោយពេល​សិក្សា​បន្តិច​ម្តង​ៗ និង​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ប្រឈម​ជាច្រើន​ យើង​អាច​ដាក់​ឱ្យ​ឧបករណ៍​នេះ​ដំណើរការ​បាន​ដោយ​រលូន​។ ការគ្រប់គ្រង​ប្រព័ន្ធ​នេះ​ត្រូវការ​ឧបករណ៍​មេ​មួយ​ដើម្បី​ជា​មជ្ឈមណ្ឌល​កណ្តាល​សម្រាប់​គ្រប់គ្រង​ព័ត៌មាន​ ហើយ​យើង​តភ្ជាប់​វា​ជា​មួយ​នឹង​ Sensor​ ដែល​បាន​រាយ​ខ្សែ​នៅក្នុង​ដី​ដោយ​គណនា​ទៅតាម​ទំហំដី​ក្នុង​ចម្ការ​សម្រាប់​ផ្តល់​ព័ត៌មាន​ពី​សំណើម​ និង​សីតុណ្ហភាព​ទៅតាម​ប្រភេទ​ដំណាំ​ផ្សេង​ៗគ្នា​។ ជាទូទៅ​ ក្នុង​ 1ហិ​កតា​ យើង​ប្រើ​ Sensor​ ចំនួន​ 6គ្រាប់​ ហើយ​ចំពោះ​ការ​ផ្គត់ផ្គង់​ទឹក​វិញ​ គឺំ​មាន​ច្រើន​បែបយ៉ាង​ទៅតាម​ប្រភេទ​ដំណាំ​។ មាន​ដំណាំ​ខ្លះ​ត្រូវការ​ស្រោចទឹក​ច្រើន​ ដំណាំ​ខ្លះ​ត្រូវការ​បន្តក់​ម្តង​បន្តិច​ៗ ហើយ​ដំណាំ​ខ្លះទៀត​ត្រូវ​ទឹក​តិច​ ជាដើម​។ ហើយ​ឧបករណ៍​ផ្គត់ផ្គង់​ទឹក​ទៀតសោត​ ក៏​យើង​ច្នៃ​ទៅតាម​លក្ខខណ្ឌ​ជាក់ស្តែង​របស់​ម្ចាស់​ចម្ការ​ផង​ដែរ​។ ប្រសិនបើ​ម្ចាស់​ចម្ការ​មាន​អាងទឹក​ធំ​ យើង​នឹង​ណែនាំ​ឱ្យ​គាត់​បូមទឹក​ដាក់​ក្នុង​អាង​ ហើយ​ចែកចាយ​ទឹក​នោះ​ទៅកាន់​ដំណាំ​ទៅតាម​តំបន់​នី​មួយ​ៗដែល​យើង​បាន​កំណត់​។ នៅពេល​នោះ​យើង​អាច​បញ្ជា​វ៉ាន​ស្វ័យប្រវត្តិ​តាមរយៈ​ទូរស័ព្ទ​ដើម្បី​បើក​ និង​បិទទឹក​ទាំងអស់​នោះ​បាន​។

    លោក​ អ៊ា​វ ដេ​វីដ​ បាន​និយាយ​ថា​៖ “បើ​គិតជា​តម្លៃ​សម្រាប់​ឧបករណ៍​មេ​ គឺ​ត្រូវ​ចំណាយ​ប្រហែលជា​ 200​ដុល្លារ​ ហើយ​ Sensor​ មួយ​តម្លៃ​ប្រហែល​ 10ដុល្លារ​ ហេតុ​នេះ​ក្នុង​ដី​ 1ហិ​កតា​កសិករ​អាច​ចំណាយ​ប្រាក់​ប្រមាណ​ជា​ 260ដុល្លារ​ តែ​សម្រាប់​ម្ចាស់​ចម្ការ​ដែល​មាន​ដី​ធំជាង​នេះ​ គាត់​អាច​ប្រើ​ឧបករណ៍​មេ​តែមួយ​ប៉ុណ្ណោះ​ ដោយ​គាត់​ត្រូវ​ចំណាយ​បន្ថែម​តែ​ Sensor​ ទៅតាម​ទំហំផ្ទៃ​ដី​ ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​គាត់​អាច​សន្សំសំចៃ​បាន​ខ្លះ​បន្ថែម​ទៀត​”។

    បង្ហាញ​ពី​ចំណុច​បន្ត​ដែល​ត្រូវ​អភិវឌ្ឍ​ លោក​ ង៉ាន់​ លី​ហេង​ សហ​ស្ថាបនិក​គម្រោង​ Smart​ Farm​ Assistance​ បាន​លើកឡើង​ថា​ នៅ​ថ្ងៃខាងមុខ​ យើង​នឹង​ធ្វើការ​រៀបចំ​បណ្តាញ​តភ្ជាប់​ពី​ឧបករណ៍​មេ​ទៅកាន់​ Sensor​ ដោយ​ប្រើ​ Wireless​។ ការ​ធ្វើបែប​នេះ​នឹងអាច​ធ្វើ​ឱ្យ​យើង​កាត់បន្ថយ​ការប្រើ​ប្រាស់​ខ្សែ​ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​វា​មាន​ភាព​ធន់​មាំ​ជាង​មុន​ ព្រោះ​ប្រព័ន្ធ​ Wireless​ ដែល​យើង​តភ្ជាប់​នេះ​គឺ​យើង​សរសេរ​កូដ​ដោយ​ភ្ជាប់​ត្រង់​ទៅ​កាន់​ឧបករណ៍​មេ​តែមួយ​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​វា​អាច​ផ្តល់​ព័ត៌មាន​បាន​កាន់តែ​សុ​ក្រឹត្យ​ និង​ងាយស្រួល​ជាង​មុន​។

    លោក​ ង៉ាន់​ លី​ហេង​ បាន​និយាយ​ថា​៖ “ក្រៅពី​នេះ​យើង​ក៏​មាន​គម្រោង​អភិវឌ្ឍន៍​ឱ្យ​មាន​បន្ទប់​គ្រប់គ្រង​កសិដ្ឋាន​ដែល​មាន​ប៊ូតុង​ចុច​ដើម្បី​គ្រប់គ្រង​កសិដ្ឋាន​ធំៗ​នៅពេល​ដែល​ម្ចាស់​ទៅ​មើល​ចម្ការ​។ គាត់​មិន​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ចំណាយពេល​យូរ​ក្នុង​ការ​ដើរមើល​ពី​កន្លែង​ណា​ដែល​ខ្វះ​ទឹក​នោះ​ទេ​ គាត់​គ្រាន់តែ​មើលក្នុង​អេក្រង់​ ហើយ​ចុច​ប៊ូតុង​បញ្ជា​ នោះ​ប្រព័ន្ធ​ទាំងអស់​នឹង​ដំណើរការ​ដោយខ្លួនឯង​”។

    លោក​ លី​ហេង​ បាន​បន្ថែម​ផង​ដែរ​ថា​ ការគ្រប់គ្រង​កសិដ្ឋាន​ដោយ​ប្រើប្រាស់​បច្ចេកវិទ្យា​ឆ្លាតវៃ​នេះ​ គឺ​មិន​ត្រឹមតែ​ជួយ​កសិករ​ឱ្យ​ចំណេញ​ធនធាន​ប៉ុណ្ណោះទេ​ តែ​វា​ក៏​ជួយ​ដល់​បរិស្ថាន​ផង​ដែរ​ ព្រោះ​កាលណា​យើង​គ្មាន​ប្រព័ន្ធ​គ្រប់គ្រង​ការ​បូមទឹក​យក​ទៅ​ស្រោចស្រព​ក្នុង​ចម្ការ​ វា​អាច​នឹង​ខ្ជះខ្ជាយ​ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​យើង​ប្រើ​ថាមពល​កាន់តែ​ច្រើន​លើ​ផ្នែក​កសិកម្ម​ តែ​សម្រាប់​ប្រព័ន្ធ​ឆ្លាតវៃ​នេះ​ គឺ​ធ្វើ​ឱ្យ​ម្ចាស់​ចម្ការ​ផ្តល់​ទឹក​ត្រឹម​បរិមាណ​ដែល​ដំណាំ​ត្រូវការ​ប៉ុណ្ណោះ​ ក្រោយពេល​គ្រប់គ្រាន់​ វា​នឹង​បិទ​ទៅវិញ​។

    សហ​ស្ថាបនិក​គម្រោង​ Smart​ Farm​ Assistance​ មួយ​រូប​ទៀត​ កញ្ញា​ ម៉េ​ង ស្រី​លីន​ បាន​លើក​ឡើង​ថា​ គម្រោង​របស់​យើង​នេះ​ជា​គម្រោង​មួយ​ដែល​អាច​អនុវត្ត​បាន​ទាំង​សម្រាប់​ចម្ការ​ធំៗ​ និង​អ្នក​ទីក្រុង​ដែល​មាន​ធនធាន​ ហើយ​មាន​ដីចម្ការ​នៅ​ជាយក្រុង​ ឬកសិដ្ឋាន​នៅ​ជិ​តៗ​ផ្ទះ​ ព្រោះ​ពួកគេ​អាច​គ្រប់គ្រង​ដំណាំ​បាន​ដោយ​ប្រើ​ពេល​ខ្លី​បំផុត​ និង​គ្រប់​ទីកន្លែង​តាមរយៈ​ទូរស័ព្ទ​ដៃ​។ វា​ក៏​ជា​គម្រោង​ដែល​ទទួល​បាន​ជយលាភី​លេខ1​ ផង​ដែរ​ពី​កម្មវិធី​ Techno​ Innovation​ Cambodia​ ឆ្នាំ2019​ នេះ​ ដែល​នេះ​ជា​មោទនភាព​មួយ​ តែ​យើង​ក៏​នៅតែ​ត្រូវការ​ជំនួយ​បន្ថែម​ដើម្បី​ឱ្យ​គម្រោង​នេះ​ក្លាយជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​វិស័យ​កសិកម្ម​នៅក្នុង​ប្រទេស​យើង​ ដែល​អាច​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ដល់​កសិករ​បាន​កាន់តែ​ច្រើន​។

    កញ្ញា​ ម៉េ​ង ស្រី​លីន​ បាន​និយាយ​ថា​៖ “ដើម្បី​សម្រេច​គោលដៅ​របស់​យើង​ យើង​ក៏​ស្វាគមន៍​ផង​ដែរ​សម្រាប់​អ្នក​វិនិយោគ​ ឬក្រុម​បន្ថែម​ដើម្បី​ប្រមូល​ធនធាន​ក្នុង​ការបង្កើត​ចង្វាក់​ផលិតកម្ម​ផលិត​ឱ្យ​បាន​ចំនួន​កាន់តែ​ច្រើន​ និង​សម្រួល​កាន់តែ​ល្អ​ប្រសើរ​ដល់​កសិករ​”។

    កញ្ញា​ ស្រី​លីន​ បាន​និយាយ​ផង​ដែរ​ថា​ យើង​ចង់​ឱ្យ​កសិករ​នៅក្នុង​ប្រទេស​របស់​យើង​ចាប់ផ្តើម​ងាក​មក​ប្រើប្រាស់​បច្ចេក​វិទ្យា​ក្ន​ងវិស័យ​កសិកម្ម​ ដើម្បី​អភិវឌ្ឍ​កម្រិតជីវភាព​ផង​ និង​ដើម្បី​ធ្វើការ​ប្រកួតប្រជែង​ជា​មួយ​បណ្តា​ប្រទេស​ក្នុង​តំបន់​ផង​ឱ្យ​បាន​កាន់តែ​ប្រសើរ​ ព្រោះ​ការប្រើ​ប្រាស់​បច្ចេកវិទ្យា​អាច​ជួយ​ឱ្យ​ការ​ធ្វើ​កសិកម្ម​របស់​គាត់​មានប្រសិទ្ធភាព​ និង​កាត់បន្ថយ​ការ​ខូចខាត​បាន​យ៉ាង​ល្អ​៕

  • ផ្លែ​ល្ហុង​ មាន​តម្រូវការ​ទីផ្សារ​ខ្ពស់​ តែ​កសិករ​ពុំ​ទាន់​ផលិត​បាន​គ្រប់​តាម​តម្រូវការ​

    ផ្លែ​ល្ហុង​ មាន​តម្រូវការ​ទីផ្សារ​ខ្ពស់​ តែ​កសិករ​ពុំ​ទាន់​ផលិត​បាន​គ្រប់​តាម​តម្រូវការ​

    ល្ហុង​ជា​រុក្ខជាតិ​មួយ​ប្រភេទ​ដែល​ងាយស្រួល​ដាំ​ ដោយសារតែ​វា​លូតលាស់​លឿន​ និង​ឆាប់​ឱ្យ​ផល​ តែ​ក៏​មិន​ស្រួល​ក្នុង​ការថែទាំ​ប៉ុន្មាន​ដែរ​ ទាល់តែ​មាន​បទ​ពិសោធ​ល្មម​គួរសម​ ទើប​ដាំ​បានផល​ល្អ​ ដោយ​អាស្រ័យ​ទៅតាម​ប្រភេទ​ពូជ​ និង​បច្ចេកទេស​ដាំដុះ​។ ល្ហុង​ជាដំណាំ​ដែល​មាន​អាយុវែង​គួរសម​ ជាទូទៅ​ដំណាំ​នេះ​មាន​កម្ពស់​ពី​ 1.5​ ទៅ​ 2ម៉ែត្រ​។

    ដំណាំ​ល្ហុង​ត្រូវ​បាន​ប្រជាពលរដ្ឋ​ចូលចិត្ត​ដាំ​នៅ​គ្រប់​ខេត្ត​ក្រុង​នៃ​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ដោយសារតែ​វា​អាច​ដុះឡើង​ និង​រស់​បាន​នៅ​លើ​ដី​ក្នុង​តំបន់​ដែល​មាន​សីតុណ្ហភាព​មធ្យម​ពី​ 22​ ទៅ​ 28អង្សា​សេ​។ ដោយឡែក​ដំណាំ​យុទ្ធ​សាស្រ្ត​មួយ​នេះ​កំពុង​ត្រូវ​បាន​ប្រជាពលរដ្ឋ​សហគមន៍​សំបូរ​មាន​ជ័យ​ដំា​ដុះ​ដើម្បី​យក​ផល​បំពេញ​តម្រូវការ​ទីផ្សារ​។

    លោក​ ប៊ួយ​ ចេង​ អនុប្រធាន​សហគមន៍​ សំបូរ​មានជ័យ​ ស្រុក​ស្ទឹងត្រង់​ ខេត្ត​កំពង់ចាម​បាន​ប្រាប់​កាសែត​ឡា​រ៉ែ​នពា​ណិ​ជ្ជ​ថា​៖“សហគមន៍​របស់ខ្ញុំ​មិនមែន​មាន​ដាំ​តែ​ដំណាំ​មួយ​មុខ​ទេ​ យើង​នៅ​មាន​ដាំ​បន្លែ​បន្ទាប់បន្សំ​ទៀត​ជាច្រើន​ ដូចជា​ប៉េងប៉ោះ​ខ្មែរ​ម្ទេស​ ម្ទេសប្លោក​ ត្រប់ស្រួយ​ ចេក​ ម្នាស់​ ផ្កា​ខាត់ណា​ខ្ទឹមបារាំង​ ក្រូចឆ្មារ​ និង​ស្លឹកគ្រៃ​ផង​ដែរ​។ ចំណែក​ដំណាំ​ល្ហុង​នេះ​សហគមន៍​យើង​បាន​ដាំ​នៅ​លើ​ផ្ទៃដី​ប្រមាណ​ជា​ 4ហិ​កតា​”។

    លោក​ ចេង​ បាន​មានប្រសាសន៍​ថា​ ចំពោះ​ការ​ដាំដុះ​វិញ​ មុននឹង​យក​ទៅ​ដាក់ដាំ​ក្នុង​ចម្ការ​ គេ​ត្រូវ​យក​គ្រាប់ពូជ​វា​ទៅ​បណ្ដុះ​សិន​។ ត្រូវ​យក​ដី​ដែល​មានជីជាតិ​ល្អ​ច្រកចូល​ក្នុង​ថង់​ប្លាស្ទិក​ខ្មៅ​ដែល​ត្រៀម​រួចជាស្រេច​ បន្ទាប់មក​យក​គ្រាប់ពូជ​ល្ហុង​ទៅ​ត្រាំទឹក​រយៈពេល​ 2ថ្ងៃ​ និង​ផ្អាប់​ទុក​រយៈពេល​ 7ថ្ងៃ​ (ឱ្យ​ដុះ​ពន្លក​សៗ​ឡើង​) ទើប​យក​ទៅ​ដាក់ដាំ​បន្ត​នៅក្នុង​ថង់​ពី​ 3-4គ្រាប់​ ក្នុង1ថង់​។ ក្រោយពី​ដាក់គ្រាប់​បណ្ដុះ​ហើយ​ គេ​ត្រូវ​ស្រោចទឹក​វា​ឱ្យ​ជោក​រៀងរាល់ថ្ងៃ​ ដើម្បី​ឱ្យ​កូន​ល្ហុង​លូតលាស់​បាន​ល្អ​ឡើង​។ ចំពោះ​ថ្នាល​បណ្ដុះ​កូន​វិញ​ គេ​ត្រូវ​ធ្វើ​រោង​ប្រក់​សំណាញ់​ដើម្បី​ជា​ម្លប់​កុំឱ្យ​កូន​ល្ហុង​ត្រូវ​ពន្លឺថ្ងៃ​ខ្លាំងពេក​។

    ចំណែក​ឯការរៀបចំ​ដី​សម្រាប់​ដាក់ដាំ​វិញ​ គេ​ត្រូវ​ភ្ជួរ​ដី​ហាល​ចោល​ចំនួន​ 3-4លើក​ ដោយចន្លោះ​ពី​ 1លើក​ទៅ​ 1លើក​មាន​រយៈពេល​ 10ថ្ងៃ​ ដោយ​ដាក់ជី​លាមក​សត្វ​ផង​ដែរ​។ ក្រោយពី​ភ្ជួរ​ និង​រាស់​ហាល​ដី​រួចហើយ​ គេ​ត្រូវលើ​កជា​រង​ដែល​មាន​ទទឹង​ 1.5ម៉ែត្រ​ បណ្ដោយ​ទៅតាម​ស្ថានភាព​ដី​។ នៅ​លើ​រង​ គេ​ត្រូវ​ជីករណ្ដៅ​ជាជួរ​ ដោយ​រណ្ដៅ​នី​មួយ​ៗទំហំ​ 3តឹក​ 4ជ្រុង​ និង​ជម្រៅ3តឹក​ ដោយ​ទុក​គម្លាត​ពី​រណ្ដៅ​មួយ​ ទៅ​មួយ​ចម្ងាយ​ 2.5ម៉ែត្រ​។ នៅក្នុង​រណ្ដៅ​នី​មួយ​ៗ គេ​ត្រូវ​ដាក់ជី​លាមក​សត្វ​ពុក​ផុយ​ច្របល់​ជាមួយ​ដី​ឱ្យ​សព្វ​។

    នៅពេល​ដើមល្ហុង​នៅ​តូច​ គេ​ត្រូវ​ស្រោចទឹក​ 1ថ្ងៃ​ 1ដង​ ដោយ​ប្រើ​ទុយោ​បាញ់​ទៅលើ​ស្លឹក​ដើម្បី​ឱ្យ​វា​ហូរ​ធ្លាក់​មក​ក្រោម​ រហូតដល់​ដើមល្ហុង​ធំ​ពេញវ័យ​ ចេញផ្កា​ គេ​ត្រូវ​បញ្ចូល​ទឹក​នៅ​តាមចន្លោះ​រង​រៀងរាល់​ 3ថ្ងៃ​ម្តង​លៃ​យ៉ាងណា​កុំឱ្យ​ដី​ស្ងួត​ពេក​ ឬក៏​សើម​ជ្រុល​ពេក​។

    ក្រោយពេល​ដាំ​បាន​រយៈពេល​ 5ខែ​ យើង​អាច​ប្រមូល​ផល​ផ្លែ​ល្ហុង​ចាស់​ៗលក់​បាន​ហើយ​។ ការ​បេះ​ត្រូវ​បាន​គេ​ធ្វើឡើង​ជាបន្តបន្ទាប់​ក្នុងរយៈពេល​ 6ខែ​ ទៅ1ឆ្នាំ​។ ក្រោយពី​ប្រមូល​ផល​ឆ្នាំទី1​ និង​ឆ្នាំទី2​ រហូតដល់​ដើមល្ហុង​លែង​សូវ​ចេញ​ផ្លែ​ហើយ​ ទើប​គេ​អាច​កាប់​ដើម​ចាស់​ចោល​ និង​ដាំ​ថ្មី​ឡើងវិញ​។ ជាស​រុ​បនៅ​ពេល​ដើមល្ហុង​ផ្តល់​ផ្លែ​ពេញលេញ​ សហគមន៍​អាច​បេះ​យក​ទៅ​លក់​បាន​ប្រមាណ​ពី​ 2 ទៅ3តោន​ក្នុង1ថ្ងៃ​នៅពេល​ដែល​វា​ចាប់ផ្តើម​ផ្តល់​ផល​។

    លោក​ ប៊ួយ​ ចេង​ បានឱ្យ​ដឹង​ថា​ សហគមន៍​លោក​មាន​ចម្ការ​ល្ហុង​នៅ​លើ​ផ្ទៃដី​ដាំដុះ​ចំនួន​ 4ហិ​កតា​ ស្មើដើម​ល្ហុង​ចំនួន​ជាង​ 2,000ដើម​ស្ថិត​ក្នុង​ភូមិ​សំបូរ​ ឃុំ​សូភាស​ ស្រុក​ស្ទឹងត្រង់​។ បច្ចុប្បន្ន​ចំពោះ​ផ្ទៃដី​ 4ហិ​កតា​ដែល​ដាំ​ដើមល្ហុង​នេះ​ លោក​អាច​រក​ប្រាក់ចំណូល​បាន​ប្រមាណ​ជិត​ 2ម៉ឺន​ដុល្លារ​សហរដ្ឋអាមេរិក​ក្នុង​ 1ឆ្នាំ​។

    ដោយឡែក​រឿង​តម្លៃនៅលើទីផ្សារ​វិញ​ លោក​ ប៊ួយ​ ចេង​ បាន​ប្រាប់​កាសែត​ឡា​រ៉ែ​នពា​ណិ​ជ្ជ​ថា​៖ “ល្ហុង​ គឺជា​បន្លែ​ដែល​មានតម្លៃ​មិនសូវ​ជា​ថ្លៃ​ប៉ុន្មាន​ទេ​ ដោយ​លក់​ចេញ​ក្នុង​ 1គីឡូ​បាន​តម្លៃ​ចន្លោះ​ពី1,000​ ទៅ​ 1,200រៀល​សម្រាប់​ផ្លែ​ល្ហុង​ខ្ចី​(យក​ទៅ​ធ្វើជា​បន្លែ​ស្លស្លុក​) និង​ 1,200រៀល​ ទៅ​ 1,500រៀល​ សម្រាប់​ផ្លែ​ល្ហុង​ទុំ​(យក​ទៅ​ធ្វើជា​បង្អែម​)។ លោក​បាន​បញ្ជាក់​ថា​ នេះ​ជា​តម្លៃ​នា​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​ដែល​ឡើងថ្លៃ​បាន​បន្តិចមក​វិញ​ បើ​ពីមុន​វិញ​ យើង​អាច​លក់​បាន​ត្រឹមតែ​ 400រៀល​ប៉ុណ្ណោះ​ ក្នុង​ 1គីឡូក្រាម​ តែ​នៅ​ឆ្នាំនេះ​យើង​អាច​លក់​បាន​រាង​ថ្លៃ​បន្តិច​វិញ​ហើយ​”។

    លោក​ ប៊ួយ​ ចេង​ បានឱ្យ​ដឹង​ដែរ​ថា​៖“ក្នុង​ពេល​ថ្មី​ៗនេះ​មានការ​ផ្ទុះឡើង​នូវ​បន្លែ​មាន​ជាតិគីមី​ ដែល​នាំចូល​មក​ពី​ប្រទេសជិតខាង​ ទើប​ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​បាន​ងាក​មករ​កបន្លែ​ក្នុង​ស្រុក​ ហើយ​តម្លៃ​ក៏​ចាប់ផ្ដើម​បាន​ឡើង​រាង​ខ្ពស់​បន្តិច​វិញ​ ដោយសារ​បន្លែ​ក្នុង​ស្រុក​ជា​បន្លែ​សរីរាង្គ​ ជា​របស់​សហគមន៍​ក្នុង​ស្រុក​ ដែល​យើង​នាំគ្នា​ដាំ​”។

    បច្ចុប្បន្ន​ផ្លែ​ល្ហុង​របស់​សហគមន៍​សំបូរ​មានជ័យ​ត្រូវ​បាន​យក​ទៅ​ផ្គត់ផ្គង់​នៅក្នុង​ផ្សារ​ក្នុង​ខេត្ត​កំពង់ចាម​ នៅ​ផ្សារ​ដើម​គ និង​ផ្សារ​នាគ​មាស​នៅ​ភ្នំពេញ​។លោក​បាន​ប្រាប់​កាសែត​ឡា​រ៉ែ​នពា​ណិ​ជ្ជ​ថា​ សហគមន៍​ក៏​មាន​គោលបំណង​ពង្រីក​ការ​ដាំដុះ​បន្លែ​ផ្សេង​ៗទៀត​ ពិសេស​បន្លែ​ល្ហុង​នេះ​ដើម្បី​ផ្គត់ផ្គង់​ឱ្យ​គ្រប់​ទីផ្សារ​ដែល​កំពុង​មាន​តម្រូវការ​ខ្ពស់​ ព្រោះ​បើ​ទោះជា​មាន​ដំណាំ​ល្ហុង​ 10ហិ​កតា​ទៀត​ ក៏​នៅតែ​មិនទាន់​គ្រប់​តម្រូវការ​ទីផ្សារ​ដែរ​(ទាំង​ទុំ​ ទាំង​ខ្ចី​)។ តែ​ពេលនេះ​ល្ហុង​កំពុង​មាន​ជំងឺរាតត្បាត​ ដែល​មិនទាន់​អាច​ឱ្យ​សហគមន៍​កសិករ​យើង​ចាប់ផ្តើម​ធ្វើការ​ពង្រីក​ការ​ដាំដុះ​ដំណាំ​នេះ​បាន​នៅឡើយ​។ នេះ​បើ​តាម​ការ​បញ្ជាក់​ជាចុងក្រោយ​របស់​លោក​ ប៊ួយ​ ចេង​៕

  • កសិករ​ខ្មែរ​នាំគ្នា​ងាក​មក​ដាំ​ក្រូចឆ្មារ ដើម្បី​ទប់ស្កាត់​ការនាំ​ចូល​ពី​ប្រទេសជិតខាង

    កសិករ​ខ្មែរ​នាំគ្នា​ងាក​មក​ដាំ​ក្រូចឆ្មារ ដើម្បី​ទប់ស្កាត់​ការនាំ​ចូល​ពី​ប្រទេសជិតខាង

    ក្រូចឆ្មារ​ត្រូវបាន​គេ​ចាត់ទុកថា ជា​រុក្ខជាតិ​ងាយស្រួល​ដាំ និង​ងាយស្រួល​ទទួលផល តែ​ការដាំ​ដើម​-ក្រូចឆ្មារ​ទាំង​លក្ខណៈ​គ្រួសារ​សម្រាប់​ផ្គត់ផ្គង់​ការ-ហូបចុក​ផ្ទាល់ខ្លួន និង​ការដាំ​ជា​លក្ខណៈ​ធ្វើ​អាជីវកម្ម​នៅក្នុង​ស្រុក គឺ​នៅមាន​ចំនួន​តិចតួច​នៅឡើយ ថ្វីដ្បិតតែ​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំនេះ​គេ​បានឃើញ​សកម្មភាព​ដាំ​ក្រូចឆ្មារ​តាមបែប​វិទ្យាសាស្ត្រ​ដើម្បី​បំពេញ​តម្រូវ​លើ​ទីផ្សារ​មានការ​កើនឡើង​មែន តែ​ផ្លែក្រូច​ឆ្មារ​ដែល​គេ​ឃើ​ញដាក់លក់​នៅលើ​ទីផ្សារ​បច្ចុប្បន្ន ភាគច្រើន​លើសលប់​គឺ​នាំចូល​ពី​ប្រទេសជិតខាង ជាពិសេស​នាំចូល​ពី​ប្រទេស​វៀតណាម​តែម្ដង។

    អាជីវករ​នៅ​ផ្សារ​នាគ​មាស ក្រុងភ្នំពេញ បានឱ្យដឹងថា បន្លែ​ក្រូចឆ្មារ​ដែល​ដាក់លក់​នៅក្នុង​ស្តង់​របស់​ពួកគេ គឺ​បាន​នាំចូល​ពី​ប្រទេស​វៀតណាម​ទាំងអស់។ កត្តា​ដែលនាំឱ្យ​ផ្លែក្រូច​ឆ្មារ​ត្រូវ​នាំចូល​ពី​ប្រទេស​វៀតណាម ដោយសារតែ​ក្រូចឆ្មារ​ដែល​ដាំ​នៅក្នុង​ស្រុក​មិនអាច​ផ្គត់ផ្គង់​តម្រូវការ​ទីផ្សារ​បាន​គ្រប់គ្រាន់ និង​លក់បាន​ថ្លៃ​ជាង​ទៀតផង។

    តម្លៃ​ផ្លែ​ក្រូចឆ្មារ គឺ​អាស្រ័យ​លើ​រដូវ​ប្រមូល​ផល​របស់​ក្រូចឆ្មារ​ដែល​សម្បូរ ឬ​មិន​សម្បូរ។ សម្រាប់​រដូវ​ដែល​សម្បូរ​ក្រូចឆ្មារ គឺ​លក់​ចេញ​ក្នុងតម្លៃ​ពី3,000 – 4,000រៀល​ក្នុង​មួយ​គីឡូក្រាម និង​សម្រាប់​ខែ​ដែល​មិនសូវ​សម្បូរ គឺ​លក់​ចេញ​ក្នុងតម្លៃ​ចាប់ពី4,000 – 6,000រៀល​ក្នុង​មួយ​គីឡូក្រាម ដោយ​នេះ​ជា​តម្លៃ​បោះ​ដុំ តែ​អ្នក​ដែល​ទិញ​យកទៅ​លក់រាយ​វិញ អាច​លក់បាន​ថ្លៃ​ជាង​នេះ។

    ក្នុង​មួយថ្ងៃ ស្តង់​មួយ​មាន​តម្រូវការ​ផ្លែក្រូច​ឆ្មារ​នាំចូល​ក្រូចឆ្មារ​ពី​ប្រទេស​វៀតណាម​ពី400 ទៅ500គីឡូក្រាម និង​ធ្វើ​ការលក់​បន្តទៅ​ឱ្យ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​សម្រាប់​តម្រូវ​ការប្រើ​ប្រាស់​ហូបចុក​ប្រចាំថ្ងៃ។ នៅ​ផ្សារ​នាគ​មាស​តែមួយ មាន​ស្តង់​លក់​ផ្លែ​ក្រូចឆ្មារ​ប្រមាណ​ជិត 20ស្តង់។

    តាមរយៈ​ការស្រាវជ្រាវ​របស់​អង្គការ​សេ​ដាក​បាន​រកឃើញថា ក្នុងមួយឆ្នាំៗ កម្ពុជា​បាន​នាំចូល​បន្លែ​ប្រមាណ 80%នៃ​ចំនួន​សរុប ខណៈ​កម្ពុជា​អាច​ផលិត​បាន​ប្រមាណ​តែ 20%ប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុងនោះ​ក្នុង​មួយថ្ងៃ​កម្ពុជា​បាន​នាំចូល​ក្រូចឆ្មារ​យ៉ាងតិច 10តោន​ពី​ប្រទេស​វៀតណាម។

    ហេតុ​ដូច្នេះហើយ​បានជា​កសិករ​ក្នុងស្រុក​មួយចំនួន​បាននាំគ្នា​ងាក​មក​ដាំ​ដំណាំ​ក្រូចឆ្មារ​យ៉ាងច្រើន​គួរឱ្យកត់សម្គាល់ ដូចជា​លោក ញឹម សំអាត កសិករ​នៅ​ភូមិ​ស្ពានដែក​ឃុំ​ធ្លក​វៀន ស្រុក​សាមគ្គី​មានជ័យខេត្តកំពង់ឆ្នាំង បាន​ដាំ​ដើម​ក្រូចឆ្មារ​លើដី​ចំនួន 34ហិកតា ដែល​បច្ចុប្បន្ន​ក្រូចឆ្មារ​របស់គាត់​បាន​ទទួលផល​ប្រមាណ​ជាង 10ហិកតា​ហើយ។

    លោក ញឹម សំអាត បានឱ្យ​សារព័ត៌មាន ឡា​រ៉ែ​ន ពាណិជ្ជ ដឹងថា ក្នុងមួយថ្ងៃៗមាន​ផ្លែ​ក្រូចឆ្មារ 2ប្រភេទ​ដែល​លោក​បាន​ដាំ និង​កំពុង​ប្រមូល​ផលបណ្ដើរៗនោះ គឺ​ទី1-ផ្លែក្រូច​ឆ្មារ​ពណ៌​លឿង(ដែល​គេ​ច្រើន​យកទៅ​ធ្វើ​ម្ហូប​សម្រាប់​ហាងធំៗ និង​ធ្វើជា​តែ​ជ្រក់) និង​ទី2-ផ្លែក្រូច​ឆ្មារ​ប្រភេទ​ពណ៌​បៃតង​ធម្មតា ជា​ក្រូចឆ្មារ​ដែល​សម្រាប់​ធ្វើជា​ម្ជូរ​គ្រប់​ប្រភេទ។

    លោក​បានឱ្យដឹងថា ការដាំ​ក្រូចឆ្មារ​តាមបែប​បុរាណ គឺ​ពិបាក​ថែទាំ មាន​អាយុ​ខ្លី ក្រ​ឱ្យ​ផល និង​ទទួលបាន​ផល​តិច​ទៀតផង តែ​បច្ចុប្បន្ន​គេ​ដាំ​ក្រូចឆ្មា​តាមបែប​វិទ្យាសាស្ត្រ គឺ​ប្ដូរ​ពី​ដាំ​បែប​បណ្ដុះ​កូនមកជា​ដាំ​ដោយ​បំបៅ(ផ្សាំ)មែក​វិញ ដែល​ធ្វើឱ្យ​ងាយស្រួល​ដាំ និង​ថែទាំ និង​ឆាប់​ឱ្យ​ផល គឺ​រយៈពេល​តែ 8ខែ ទៅ 1ឆ្នាំ​ប៉ុណ្ណោះ វា​នឹង​ចេញ​ផ្កា-ផ្លែ​ហើយ និង​ថែមទាំង​ឱ្យ​ផល​ច្រើន​ទៀតផង តែ​វា​ត្រូវការ​ទឹក​ឱ្យ​គ្រប់គ្រាន់។

    លោក សំអាត បញ្ជាក់ថា ចំពោះ​ក្រូចឆ្មារ​ប្រភេទ​ពណ៌​បៃតង​ក្នុង​រយៈពេល 2ឆ្នាំ​វា​នឹង​ផ្តល់​ផល​ឱ្យ​ហើយ តែ​ក្រូចឆ្មារ​ប្រភេទ​ពណ៌​លឿង​វិញ ត្រឹម1ឆ្នាំ​ជាង យើង​អាច​ប្រមូល​ផល​បានជាបណ្តើរៗហើយដូច​ក្រូចឆ្មារ​ដែល​លោក​ដាំ​នេះ កំពុង​ឱ្យផល​ជាង 10ហិកតា​ហើយ​ដែល​ក្នុងនោះ​មាន​ក្រូចឆ្មារ​ពណ៌​បៃតង​ចំនួន 2,500ដើម និង​ក្រូចឆ្មារ​ពណ៌​លឿង 500ដើម ដែល​ក្នុង1ដើមៗ យើង​ទទួលបាន​ផល​ប្រមាណ​ជា 50 ទៅ 60ផ្លែ។ លោក​បាន​អះអាង​ទៀតថា បច្ចុប្បន្ន​ក្រូចឆ្មារ​លក់​មិនសូវ​បាន​ថ្លៃ​ទេ ក្នុង​ចម្ការ​រ​របស់លោក​ក្នុង 1ថ្ងៃ​អាច​ប្រមូល​ផល និង​លក់បាន​ប្រហែលជា 1,500ដុល្លារ(1គីឡូក្រាម​តម្លៃ4,000រៀល ឬ1ដុល្លារ)។ ចំពោះ​រដូវ​ដែល​ក្រូចឆ្មារ​ហុច​ផល​ល្អ និង​លក់បាន​ថ្លៃ​នោះ គឺ​ចាប់ពី​ខែ11 ដល់​ខែ4 ដែល​លក់​នៅពេល​លោក​អាច​លក់​បា​ន​ក្នុង1គីឡូក្រាម​តម្លៃ 7,000-8,000រៀល។

    ការដែល​គាត់​បានចាប់ផ្តើម​ដាំ​ក្រូចឆ្មារ​នេះ ដោយសារតែ​ដំណាំ​ក្រូចឆ្មារ ត្រូវ​នាំចូល​ពី​ប្រទេស​វៀតណាម ព្រោះ​ក្រូចឆ្មារ​ដែល​ដាំ​នៅក្នុង​ស្រុក​ពុំ​អាច​ផ្គត់ផ្គង់​បាន ទើប​គាត​ចង់​ជំរុញដំណាំ​នេះ​ឱ្យជួយ​កាត់​បន្ថយ​ការនាំ​ចូល​ពី​ប្រទេសជិតខាង​ផង ក៏ដូចជា​កាត់បន្ថយ​ដំណាំ​​ដែល​ប្រើ​គីមី​ផងដែរ។

    បច្ចុប្បន្ន លោក សំអាត កំពុង​ទាក់ទង​ជាមួយ​កសិករ​តាម​បណ្តា​ខេត្ត​មួយចំនួន​ដើម្បី​ជំរុញ​ឱ្យ​ពួកគេ​ដាំ​ដើម​ក្រូចឆ្មារ​ដើម្បី​បំពេញតម្រូវការ​ក្នុងស្រុក និង​ដើម្បី​កាត់បន្ថយ​ការនាំ​ចូល​ផ្លែក្រូច​ឆ្មារ​ពី​ប្រទេសក្រៅ ដែល​មិនសូវមាន​សុវត្ថិភាព ដោយ​កសិករ​ដែល​លោក សំអាត​បាន​ទំនាក់ទំនង​នោះ​រួមមាន កសិដ្ឋានធំៗខេត្ត​ព្រះសីហនុ(ព្រៃនប់) ក​សិ​ករ​នៅ​ខេត្តកំពង់ធំ បាត់ដំបង និង​មាន​ចម្ការតូចៗជាច្រើន​ខេត្តសៀមរាប និង​កំពង់ចាម៕