កម្លាំងបំផ្លាញរបស់គ្រាប់បែកនុយក្លេអែរទាំងអស់នៅលើពិភពលោក គឺពិតជាមហិមា ប៉ុន្តែ នៅតែមិនអាចធ្វើឱ្យព្រះអាទិត្យប្រែប្រួលបាន។
ព្រះអាទិត្យ ភាគច្រើនត្រូវបានបង្កើតឡើងពី អ៊ីដ្រូសែន និង អេល្យូម។ កម្ដៅ និងសម្ពាធនៅក្នុងស្នូលរបស់វាមានកម្រិតខ្ពស់ខ្លាំងណាស់ ខ្ពស់រហូតដល់ធ្វើឱ្យអាតូមអ៊ីដ្រូសែន ត្រូវរួមចូលគ្នា ហើយក៏ក្លាយជា អេល្យូម។ ដំណើរការនេះ បានបញ្ចេញថាមពលដ៏មហាសាលដើម្បីរក្សាសកម្មភាពរបស់ព្រះអាទិត្យ។ នេះត្រូវបានគេហៅថា ប្រតិកម្មនុយក្លេអែរ។
ដោយឡែក អាវុធប្រល័យលោកដែលទំនើបនាបច្ចុប្បន្ន ក៏សុទ្ធតែទទួលបានថាមពលដ៏មហាប្រល័យពីដំណើរប្រតិកម្មដូចព្រះអាទិត្យ។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលអាវុធទាំងនេះត្រូវបានគេហៅថា គ្រាប់បែកនុយក្លេអែរ។
ប្រមាណជា ៥ ពាន់លានឆ្នាំទៀត ព្រះអាទិត្យនឹងអស់សារធាតុអ៊ីដ្រូសែន ហើយក៏ស្លាប់។ នេះគឺជាដំណឹងដ៏អាក្រក់ រកអ្វីមកប្រៀបពុំបានចំពោះពិភពផែនដី ហើយសត្វលោកទាំងមូលនឹងស្លាប់ទៅតាមព្រះអាទិត្យ។ បើសិនមនុស្សអាចស្ថិតនៅបានរហូតដល់ពេលនោះ យើងនឹងត្រូវរកវិធីដើម្បីជួយឱ្យព្រះអាទិត្យធ្វើសកម្មភាពបន្ត។
តើយើងអាចផ្ដល់ថាមពលឱ្យព្រះអាទិត្យដោយប្រើប្រាស់អាវុធនុយក្លេអែរ ដើម្បីជួយឱ្យវាធ្វើសកម្មភាពឡើងវិញដែរ ឬទេ?
ដំបូង យើងត្រូវប្រមូលអាវុធនុយក្លេអែរទាំងអស់ដែលមាននៅលើផែនដី។ តើអ្នកដឹងថា ឃ្លាំងអាវុធនុយក្លេអែររបស់មនុស្សធំដល់កម្រិតណាហើយ ឬនៅ?
បច្ចុប្បន្ន ពិភពលោកទាំងមូលមានគ្រាប់បែកនុយក្លេអែរយ៉ាងតិច ១៣,០០០ គ្រាប់។ ក្នុងនោះ ១ គ្រាប់ៗ មានកម្លាំងផ្ទុះយ៉ាងតិច ១០០ គីឡូតុន (kiloton)។ នៅ សហរដ្ឋអាម៉េរិក តាមការគណនា មានប្រហែល ៦៥០ គ្រាប់ដែលមានកម្លាំងបំផ្លាញខ្លាំងជាង ៦០ ដង ធៀបនឹងគ្រាប់បែកដែលបានទម្លាក់នៅ Nagasaki ប្រទេសជប៉ុន ក្នុងសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរ។
ឧទាហរណ៍ថា យើងបាញ់គ្រាប់បែកទាំងអស់នោះសំដៅទៅកាន់ព្រះអាទិត្យ។ ចូររង់ចាំមើលថា តើនឹងមានអ្វីកើតឡើង…! ចាំបន្តិច…! …ចាំបន្តិចទៀត!
ក៏ប៉ុន្តែ ហាក់ពុំមានអ្វីកើតឡើងសោះ។ ផ្កាយមេក្នុងប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យរបស់មនុស្ស នៅតែបន្តដំណើរការនៃការស្លាប់! ហេតុអ្វីអាចទៅជាយ៉ាងនេះ? គ្រាប់បែកនុយក្លេអែរចំនួន ១៣,០០០ គ្រាប់ ដែលមានកម្លាំងផ្ទុះដ៏មហិមា តែបែរជាមិន «ស្កៀបជើងធ្មេញរបស់ព្រះអាទិត្យ» ទៅវិញ។
ជារៀងរាល់ ១ វិនាទី ព្រះអាទិត្យបញ្ចេញថាមពលច្រើនជាង ៧០ លានដង ធៀបនឹងគ្រាប់បែកនុយក្លេអែរទាំងអស់ដែលមាននៅលើពិភពលោក។ សូម្បីតែនៅពេលព្រះអាទិត្យអស់ អ៊ីដ្រូសែន ដើម្បីប្រមូលផ្ដុំទៅជា អេល្យូម ការបាញ់គ្រាប់បែកនុយក្លេអែរទាំងអស់សំដៅទៅលើវា ក៏ប្រៀបដូចទៅនឹងការគប់ឈើគូស ១ ប្រអប់ចូលទៅក្នុងភ្លើងព្រៃ។ វាហាក់មិនបង្កឱ្យមានការប្រែប្រួលអ្វីបន្តិចសោះឡើយ។
លទ្ធផលគឺថា «គួរឱ្យអស់សង្ឃឹមខ្លាំងណាស់» សត្វលោកទាំងមូលត្រូវផុតពូជ។ គួរឱ្យស្ដាយ…ក៏ប៉ុន្តែ យ៉ាងហោចណាស់ក៏មនុស្សមិនបានបំផ្លាញព្រះអាទិត្យ៕
