ចាប់តាំងពីប្រទេសវ៉េណេស៊ុយអេឡាបានចេញបម្រាមគោចរ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ គេឃើញមានប្រជាជនក្រីក្រជាច្រើនតែងតែនាំគ្នាមកតម្រៀងជួររង់ចាំនៅខាងក្រៅទីតាំងកាប់គោមួយកន្លែងនៅក្នុងទីរួមស្រុកភាគខាងលិចតំបន់ San Cristobal ដើម្បីទទួលយកប្រូតេអ៊ីនដោយមិនគិតថ្លៃតែមួយគត់ នោះគឺ “ឈាមសត្វ”។
ជាងជួសជុលម៉ាស៊ីនម្នាក់ ឈ្មោះ Aleyair Romero អាយុ20ឆ្នាំ តែងតែមកសុំឈាមសត្វពីកន្លែងកាប់គោ 2លើកក្នុង1សប្ដាហ៍។ Aleyair Romero បានបាត់បង់ការងារ ធ្វើឱ្យគាត់គ្មានប្រាក់ទិញអាហារហូបប្រចាំថ្ងៃ ចំណែកអាហារដែលជាជំនួយរបស់រដ្ឋាភិបាលលោក Nicolas Maduro ក៏មានការយឺតយ៉ាវ។ “ខ្ញុំត្រូវតែស្វែងរកអាហារដែលខ្ញុំអាចរកបាន” Romero ថ្លែងបែបនេះ ខណៈកំពុងកាន់កូនធុងតូចមួយ រង់ចាំទទួលយកឈាមសត្វដែលកន្លែងសម្លាប់សត្វមួយនេះកំពុងចែកជូនដោយមិនគិតថ្លៃ។
ឈាមគោគឺជាផ្នែកមួយនៃទំនៀមទម្លាប់ក្នុងការចម្អិនស៊ុប ភីឆុន(pichon)របស់ជនជាតិវ៉េណេស៊ុយអេឡានៅតំបន់ Andes។ អ្នកក្រីក្រជាច្រើន បានចាប់ផ្ដើមស្វែងរកឈាមគោតាំងពីវិបត្តិ COVID-19 ចាប់ផ្ដើមកើតឡើងក្នុងប្រទេសនេះ។
នៅក្នុងប្រទេសវ៉េណេស៊ុយអេឡា ដើមឡើយគេឃើញមានមនុស្សតិចណាស់ដែលហូបឈាមគោជំនួសសាច់ ព្រោះថា ឈាមគោមានតម្លៃថ្លៃ។ ប៉ុន្តែ ចាប់តាំងពីប្រធានាធិបតី Maduro ចេញបញ្ជាឱ្យដំឡើងប្រាក់ខែបន្ថែម 150,000បូលីវ៉ា(bolivar) (ប្រហែល1.7ដុល្លារ) កាលពីខែតុលា2019 អត្រានៃការលក់ឈាមសត្វនៅប្រទេសនេះ ក៏បានកើនឡើងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។
បើទោះជាមានអ្នកស្លាប់ដោយសារវីរុសCOVID-19 ត្រឹមតែ10នាក់ និងអ្នកជំងឺសរុប445នាក់ ប៉ុន្តែ ប្រជាជនក្នុងប្រទេសនៅអាមេរិកខាងត្បូងមួយនេះក៏ត្រូវទទួលផលវិបាកខ្លាំងពីវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច និងការយឺតយ៉ាវនៃកម្មវិធីផ្គត់ផ្គង់អាហារ CLAP របស់រដ្ឋាភិបាល។
នៅមុនវិបត្តិ COVID-19 អង្គការសហប្រជាជាតិធ្លាប់បានហៅគ្រោះទុរភិក្សនៅវ៉េណេស៊ុយអេឡាថាជាវិបត្តិមនុស្សធម៌អាក្រក់បំផុតមួយក្នុងពិភពលោកនាឆ្នាំ2019 ខណៈដែលមនុស្ស9.3លាននាក់ក្នុងចំណោមប្រជាជនសរុប30លាននាក់ មិនមានស្បៀងអាហារគ្រប់គ្រាន់។ ជាលទ្ធផល មនុស្សប្រមាណជា5លាននាក់បានបង្ខំចិត្តធ្វើចំណាកស្រុក។
ថ្វីបើរដ្ឋាភិបាលវ៉េណេស៊ុយអេឡងប្រកាសថា បានរកឃើញអ្នកជំងឺកូរ៉ូណាត្រឹមតែ440នាក់ និងអ្នកស្លាប់ត្រឹមតែ10នាក់ ក៏ប៉ុន្តែ ក្រុមអ្នកតាមដានស្ថានករណ៍ជឿថា តួលេខពិតប្រាកដគឺច្រើនជាងនេះឆ្ងាយណាស់។
ទីតាំងផ្ដល់អាហារដោយមិនគិតថ្លៃ មានមនុស្សកាន់តែច្រើនឡើងៗ ព្រោះតែការយឺតយ៉ាវរបស់រដ្ឋាភិបាលក្នុងការបែងចែកអាហារ ហើយបម្រាមគោចរដែលបានចាប់ផ្ដើមអនុវត្តតាំងពីពាក់កណ្ដាលខែមីនា បណ្ដាលឱ្យមនុស្សជាច្រើនបានបាត់បង់ការងារ។ Romero បានឱ្យដឹងថា “រដ្ឋាភិបាលបញ្ជូនអាហារមកឱ្យប្រជាជន តាមតែចិត្តរបស់ពួកគេ”។
ក្រុមអ្នកបម្រើនៅឯទីតាំងចម្អិនអាហារមួយក្នុងតំបន់ក្រីក្រនៃរដ្ឋធានី Caracas ដែលចាត់ចែងដោយក្រុម Feeding Solidarity បាននិយាយថា ជាធម្មតាពួកគេចម្អិន និងផ្គត់ផ្គង់អាហារឱ្យកុមារត្រឹមតែ80នាក់ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្នពួកគេត្រូវផ្គត់ផ្គង់ដល់មនុស្សពេញវ័យចំនួន350នាក់បន្ថែមទៀត។
នៅពេលទទួលស៊ុបមួយចាន ជាមួយនឹងសាំងវិចមួយដុំ ស្ដ្រីមួយចំនួនបានទុកអាហារខ្លះឱ្យកូនហូបនៅព្រឹកស្អែក។ អ្នកស្រី Ysimar Pernalete អាយុ38ឆ្នាំ មានកូន2នាក់ បានឱ្យដឹងថា “អាហារដែលបានពីកម្មវិធី CLAP មិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ឱ្យយើងឆ្លងផុតគ្រាលំបាកនេះទេ។ តើយើងត្រូវធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីអាចនិយាយជាមួយកូនៗថា “ម្ដាយមិនមានអ្វីឱ្យកូនហូបនោះទេ!”?។
នៅឯកន្លែងកាប់គោក្នុងតំបន់ San Cristobal មនុស្សប្រមាណពី30ទៅ40នាក់ នាំគ្នាតម្រៀបជួររៀងរាល់ថ្ងៃដើម្បីសុំឈាម។ បុគ្គលិកម្នាក់នៅកន្លែងសម្លាប់សត្វនេះថ្លែងថា ឈាមសត្វនឹងត្រូវគេស្អប់នៅក្នុងសម័យក្រោយ COVID-19 មិនខាន។
“ពួកយើងឃ្លានខ្លាំងណាស់” Baudilio Chacon អាយុ46ឆ្នាំ ជាកម្មករសំណង់ម្នាក់ដែលបានបាត់បង់ការងារដោយសារវិធានការទប់ទល់នឹងCOVID-19 និយាយបែបនេះនៅពេលគាត់កំពុងរង់ចាំទទួលឈាមសត្វពីកន្លែងកាប់គោ។ គាត់បន្ថែមថា “ខ្ញុំមានបងប្អូនប្រុស4នាក់ និងក្មេងអាយុ10ឆ្នាំម្នាក់។ ពួកយើងរស់បានដល់ពេលនេះគឺដោយសារគុណរបស់ឈាមសត្វ”៕
ប្រភព៖ សារព័ត៌មានបរទេស
