ក្រូម៉ូសូម Y (Y chromosome) គឺជាក្រូម៉ូសូមដែលមានតួនាទីកំណត់ភេទឱ្យទៅជាបុរស ហើយពួកវាមានចំនួនតិចជាង បើធៀបនឹងក្រូម៉ូសូម X។ ការសិក្សាស្រាវជ្រាវថ្មីៗនេះបានបង្ហាញថា បរិមាណនៃក្រូម៉ូសូម Y កំពុងតែថយចុះគួរឱ្យព្រួយបារម្ភ។
ក្រូម៉ូសូម Y ទំនងជាកំពុងតែ “ស្លាប់បន្តិចម្ដងៗ” ដែលប្រការនេះបាននាំឱ្យមានការជជែកវែកញែកគ្នាជុំវិញសំណួរដែលសួរថា តើបុរសអាចនឹងផុតពូជទៅតាមក្រូម៉ូសូម Y ដែរ ឬយ៉ាងណា?
ភេទរបស់មនុស្សម្នាក់ត្រូវបានកំណត់ដោយក្រូម៉ូសូម XX ឬ XY។ ក្រូម៉ូសូម Y មានតួនាទីអភិវឌ្ឍចំណុចពិសេសៗរបស់ភេទឈ្មោល។ ក្រៅពីនេះ ក្រូម៉ូសូម Y ក៏តែងមានផ្ទុកហ្សែនដែលទទួលខុសត្រូវក្នុងការបង្កើតមេជីវិតនៅក្នុងទឹកកាមរបស់បុរស។ នៅក្នុងចំណោមក្រូម៉ូសូមទាំង2នេះ ក្រូម៉ូសូម X មានចំនួនប្រហែលជា1,000ហ្សែន ខណៈដែលក្រូម៉ូសូម Y មានចំនួនត្រឹមតែ45ហ្សែនប៉ុណ្នោះ។ ប្រការដែលគួរឱ្យភ័យខ្លាច នោះគឺ ចំនួនក្រូម៉ូសូម Y កំពុងតែបាត់បង់បន្តិចម្ដងៗ ដែលនេះគឺជាលទ្ធផលនៃការសិក្សាស្រាវជ្រាវថ្មីបំផុត។
តាមពេលវេលា ក្រូម៉ូសូម Y បាត់បង់បន្តិចម្ដងៗគឺដោយសារវាមិនសូវមានទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងក្រូម៉ូសូម X។ ជាធម្មតា តាំងពីនៅជាទារកក្នុងផ្ទៃ ក្រូម៉ូសូមដទៃទៀតក្នុងបណ្ដាញហ្សែនរបស់មនុស្ស មានការដោះដូរបំណែកនានារបស់ពួកវាជាមួយក្រូម៉ូសូមដូចគ្នា ហើយការដោះដូរនេះបានជួយទប់ស្កាត់ដំណើរការនៃការចុះខ្សោយរបស់ពួកវា។ ដំណាក់កាលនេះ ធ្វើឱ្យខូចខាតដល់ហ្សែន ហើយទំនងមានតែហ្សែនដែលខ្លាំងក្លា និងមិនបង្កផលអាក្រក់ប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចត្រូវបានបន្តពូជ។
ក៏ប៉ុន្តែ មានតែក្រូម៉ូសូម X ប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចបំប្លែង ដោះដូរ ឬរួមបញ្ចូលគ្នាបាន ខណៈដែលក្រូម៉ូសូម Y បែរជាមិនមានភាពស្រដៀងគ្នាគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីអាចដោះដូរ ឬរួមបញ្ចូលគ្នាបែបនេះ។ មូលហេតុនេះហើយ ដែលយើងគ្រប់គ្នា គ្មាននរណាម្នាក់មានផ្ទុកក្រូម៉ូសូម YY បែបនេះ ទើបក្រូម៉ូសូម Y មិនអាចច្របាច់បញ្ចូលគ្នាជាថ្មី ជាហេតុបណ្ដាលឱ្យបរិមាណនៃក្រូម៉ូសូម Y ចេះតែថយចុះនៅក្នុងរយៈពេលរាប់លានឆ្នាំនៃវិវឌ្ឍន៍របស់ថនិកសត្វ។
ការសិក្សាស្រាវជ្រាវដែលត្រូវបានធ្វើឡើងដោយ Jennifer Graves មកពីសាកលវិទ្យាល័យ La Trobe នៅទីក្រុង Melbourne បានបង្ហាញថា កាលពី166លានឆ្នាំមុន ក្រូម៉ូសូម Y មានបរិមាណហ្សែនប្រហាក់ប្រហែលនឹងក្រូម៉ូសូម X ពោលគឺប្រមាណជា1,669ហ្សែន។
Jennifer Graves ឱ្យដឹងថា ក្រូម៉ូសូមបានបាត់បង់មិនស្មើគ្នាទេ ហើយមកដល់បច្ចុប្បន្នយើងនៅសល់តែ45ហ្សែនប៉ុណ្នោះ ដូច្នេះ ក្រូម៉ូសូម Y ទាំងអស់នឹងបាត់ខ្លួនគ្មានសល់ក្រោយរយៈពេល4.5លានឆ្នាំទៀត។
ការសិក្សាស្រាវជ្រាវបានបង្ហាញថា អត្រានៃការធ្លាក់ចុះបានកើតឡើងយឺតទៅវិញទៅតាមពេលវេលា ហើយក្រូម៉ូសូម Y របស់មនុស្សបានបាត់បង់ត្រឹមតែ1ហ្សែនប៉ុណ្ណោះ រាប់ចាប់ពីមនុស្សជាតិនិងស្វាព្រៃដទៃបានបែកចេញពីគ្នានៅក្នុងការវិវដ្ដ ប្រមាណជា25លានឆ្នាំមុន។
ប៉ុន្តែ ការបាត់បង់ក្រូម៉ូសូម Y ទាំងស្រុងនៅតែមានលទ្ធភាពកើតឡើង ព្រោះថា វាបានកើតឡើងទៅលើសត្វប្រភេទផ្សេងរួចទៅហើយ ក្នុងនោះមានសត្វប្រភេទកកេរដែលរស់នៅក្នុងដី ដូចជាកណ្ដុរមួយប្រភេទដែលគេហៅថា mole និងកណ្ដុរ percival’s spiny ជាដើម។ យ៉ាងនេះក្ដី មិនមែនមានន័យថា ការដែលភេទឈ្មោលនឹងបាត់បង់ទៅវិញដោយសារក្នុងរាងកាយត្រូវអស់ក្រូម៉ូសូម Y នោះឡើយ។
Rasmus Nielsen អ្នកជំនាញខាងតំណពូជមកពីសាកលវិទ្យាល័យ California នៅទីក្រុង Berkeley នៃសហរដ្ឋអាម៉េរិក បានឱ្យដឹងថា៖ “មនុស្សភាគច្រើនយល់ថា ភេទគឺជាអ្វីមួយដែលត្រូវបានចាត់ចែងដោយក្រូម៉ូសូម។ បើសិនជាអ្នកមានក្រូម៉ូសូម Y នោះអ្នកនឹងជាមនុស្សប្រុស ហើយបើអ្នកមិនមានក្រូម៉ូសូម Y នោះអ្នកនឹងជាមនុស្សស្រី។ ប៉ុន្តែ ជាក់ស្ដែងគឺមិនដូច្នោះទេ”។
ជាក់ស្ដែង ហ្សែនចំនួន95% ក្នុងរាងកាយមនុស្សនឹងបញ្ចេញសញ្ញាផ្សេងគ្នារវាងបុរសនិងស្ត្រី ប្រការនេះមិនមែនយោងទៅតាមក្រូម៉ូសូម X និង Y ទាំងស្រុងឡើយ។ Nielsen បានបកស្រាយថា៖ “ការបាត់បង់ក្រូម៉ូសូម Y មិនមែនមានន័យថា បាត់បង់ពូជឈ្មោលទេ។ បើសិនជាក្រូម៉ូសូម Y បាត់បង់ទាំងស្រុង នោះហ្សែនមួយផ្សេងទៀតដែលមានតួនាទីកំណត់ភេទនៅក្នុងដំណើររីកចម្រើនរបស់មនុស្សជាតិនឹងកើតមកជំនួសមិនខាន”៕
ប្រភព៖ សារព័ត៌មានបរទេស
