ជំងឺមួយប្រភេទដែលកើតឡើងដោយសារចៃឆ្កែមួយប្រភេទ មានរោគសញ្ញាស្រដៀងនឹងជំងឺរលាកសួតដែលបង្កឡើងដោយវីរុសCOVID-19 បច្ចុប្បន្នមានការកើនឡើងច្រើននៅទីក្រុង New York សហរដ្ឋអាមេរិក។
សារព័ត៌មាន FOX6Now បានរាយការណ៍ថា មជ្ឈមណ្ឌលគ្រប់គ្រងនឹងទប់ស្កាត់ជំងឺសហរដ្ឋអាមេរិក CDC (Centers for Disease Control and Prevention) បានឱ្យដឹងថា ជំងឺដែលត្រូវបានគេហៅថា ជំងឺចៃឆ្កែ Anaplasmosis នេះ គឺកើតឡើងដោយសារបាក់តេរីមួយប្រភេទដែលបានឆ្លងទៅមនុស្សតាមរយៈស្នាមខាំរបស់ចៃឆ្កែឈ្មោះ tick មួយប្រភេទ។ រោគសញ្ញានៃជំងឺនេះមានដូចជា ក្ដៅខ្លួន រងាញាក់ញ័រ ឈឺក្បាល និងឈឺសព្វសារពាង្គកាយ។ រោគសញ្ញាទាំងនេះក៏ត្រូវបាន CDC កត់ត្រាថាស្រដៀងទៅនឹងជំងឺរលាកសួតដែលកើតឡើងដោយសារវីរុសCOVID-19ផងដែរ។
នាយករងនៃអង្គភាពគ្រប់គ្រង់ជំងឺឆ្លងរបស់ក្រសួងសុខាភិបាលនៃរដ្ឋ New York លោក Byron Backenson បានប្រាប់សារព័ត៌មាន Adirondack Explorer ថា៖ “តួលេខនៃករណីឆ្លងជំងឺនេះពិតជាកំពុងកើនឡើងខ្ពស់ ពិសេសគឺនៅក្នុងតំបន់ភាគឦសាននៃទីក្រុង New York”។
រោគសញ្ញារបស់ជំងឺចៃឆ្កែ Anaplasmosis នេះ តែងតែស្ដែងឡើងក្រោយរយៈពេលពី 1-2សប្ដាហ៍បន្ទាប់ពីបានឆ្លងបាក់តេរីដោយសារចៃឆ្កែខាំ។ មន្ត្រីសុខាភិបាលបានឱ្យដឹងថា បើសិនជាមិនបានព្យាបាលឱ្យទាន់ពេលទេ វាអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត។
លោក Byron Backenson បានឱ្យដឹងថា នៅក្នុងស្ថានភាពវឹកវរនៃវិបត្តិសុខាភាពដែលបង្កឡើងដោយវីរុសCOVID-19 សាធារណជនពិបាកមើលឃើញអំពីការកើនឡើងនៃជំងឺចៃឆ្កែនេះ។ លោកបន្តថា ជំងឺនេះមិនត្រូវបានគេយកចិត្ត្ទុកដាក់ស្មើនឹងជំងឺ Lyme ដែលជាជំងឺមួយប្រភេទឆ្លងពីចៃឆ្កែដែលគេតែងជួបជាញឹកញាប់នៅទីក្រុង New York នោះទេ។
យោងតាមរបាយការណ៍ ក្រៅពីទីក្រុង New York ក្នុងឆ្នាំ2009 នៅទូទាំងរដ្ឋ New York មានករណីឆ្លងជំងឺចៃឆ្កែ Anaplasmosis សរុបចំនួនជាង300នាក់ ប៉ុន្តែនៅឆ្នាំ2018 តួលេខនេះបានកើនជាងទ្វេដង។
ការសិក្សាស្រាវជ្រាវបង្ហាញថា ក្រុមវេជ្ជបណ្ឌិតមិនអាចពិនិត្យដឹងជំងឺ Lyme បានត្រឹមត្រូវនោះឡើយ ចំណែកជំងឺចៃឆ្កែ Anaplasmosis នេះវិញ គឺមានភាពងាយស្រួលក្នុងការកំណត់ដឹងច្បាស់។ យោងតាម CDC ជំងឺចៃឆ្កែ Anaplasmosis តែងត្រូវបានព្យាបាលដោយថ្នាំប្រឆាំងមេរោគអង់ទីប៊ីយ៉ូទិក។
មន្ទីរសុខាភិបាលទីក្រុង New York ឱ្យដឹងថា ចៃឆ្កែ Anaplasmosis តែងតែត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងព្រៃ ឬគុម្ពោតព្រៃ។ ពួកវាតោងជាប់ទៅនឹងស្មៅ គុម្ពោតព្រៃ ក៏ដូជារស់នៅក្រោមស្មៅ និងក្នុងសួនផ្កា ជាពិសេសនៅក្នុងតំបន់ក្បែរព្រៃ និងនៅក្នុងគំនរបាក់បែកចាស់ៗ ហើយនៅពេលមានឆ្កែទៅដេកចំកន្លែងដែលពួកវារស់នៅ ពួកវាអាចតោងជាប់នឹងរោមឆ្កែ រួចក៏រស់នៅក្រោមរោមឆ្កែ ដោយបឺតឈាមជាអាហារ។
វិធីល្អបំផុតដើម្បីទប់ស្កាត់ជំងឺខាងលើ យើងត្រូវតែចៀសវាងការប៉ះពាល់សំរាមដែលមានប្រភពពីព្រៃ គុម្ភោតព្រៃ និងស្មៅ ព្រមទាំងត្រូវងូតទឹកដុសសាប៊ូឱ្យឆ្កែរបស់លោកអ្នកឱ្យបានទៀងទាត់ និងឧស្សាហ៍ពិនិត្យមើលស្បែកឆ្កែ ឬស្បែករបស់លោកអ្នក ក្រោយពេលបានឆ្លងកាត់កន្លែងដែលសង្ស័យថាអាចមានមេរោគ៕
ប្រភព៖ Epoch Times
