វេបសាយ មីឌៀម បានរាយការណ៍កាលពីថ្ងៃទី8 មេសាកន្លងទៅថា ការងារស្រាវជ្រាវរបស់មហាវិទ្យាល័យ KU Leuven ក្នុងប្រទេសបែលហ្ស៊ិក និងមហាវិទ្យាល័យ TU Eindhoven ក្នុងប្រទេសហូល្លង់ បានធ្វើគំរូបែបចម្លងរបស់មនុស្សហាត់ប្រាណ និងបានរកឃើញថា ការរត់ ឬការធាក់កង់ហាត់ប្រាណនៅក្នុងទីសាធារណៈតាមៗគ្នាទៅនោះ នឹងប្រថុយប្រថានក្នុងការប៉ះនឹងល្អងទឹកមាត់ និងសម្បោរ ច្រើនជាងការឈរនៅស្ងៀម និងបានណែនាំថា ការរត់តាមពីក្រោយគ្នា គួររក្សាគម្លាតចម្ងាយពីគ្នា 4-5ម៉ែត្រ និងបើសិនជាធាក់កង់ គួស្ថិតនៅឆ្ងាយៗពីគ្នា 10 ទៅ 20ម៉ែត្រ។
ការងារស្រាវជ្រាវនេះ បានធ្វើគំរូបែបចម្លង ការរត់ហាត់ប្រាណបន្តកន្ទុយគ្នានោះ បានរកឃើញថា បើអ្នកដែលរត់នៅខាងមុខ ក្អក ឬកណ្ដាស់ នឹងបណ្ដាលឱ្យល្អងទឹកមាត់ និងសម្បោរ ខ្ទាតខ្ចាយជាក្រុម ហុចផលឱ្យអ្នកដែលរត់តាមមកពីក្រោយ ប្រថុយប្រថានក្នុងការបានទទួលមេរោគវីរុសដែលមាននៅក្នុងល្អងទឹកមាត់ និងសម្បោរទាំងនោះបាន។ ដោយគំរូបែបចម្លងនោះ ជារូបភាព 3D បង្ហាញឱ្យឃើញល្អងទឹកមាត់ និងសម្បោរដែលអាចខ្ទាតខ្ចាយពីអ្នករត់នៅខាងមុខ និងអ្នករត់តាមពីក្រោយ អាចត្រូវប៉ះពាល់ល្អងទឹកទាំងនោះដោយមិនបានដឹងខ្លួន រួមទាំងអាចខ្ទាតមកប្រឡាក់ខោអាវ ក្លាយជាការប្រថុយប្រថានក្នុងការចម្លងតៗគ្នាបានទៀតផង។
ដូច្នេះ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវ បានបញ្ជាក់ថា ការរក្សាគម្លាតឆ្ងាយពីគ្នា 1-2ម៉ែត្រ តាមការណែនាំទូទៅនោះ អាចនឹងមិនអាចប្រើការបានទេ សម្រាប់អ្នកដែលរត់ ឬធាក់កង់ហាត់ប្រាណដែលមានការធ្វើចលនាទៅមុខដោយល្បឿន លឿន ដូច្នេះគួររក្សាគម្លាតឆ្ងាយពីគ្នាចម្ងាយ 4-5ម៉ែត្រ សម្រាប់អ្នករត់តាមៗគ្នាជាជួរ ចំណែកឯការធាក់កង់ យឺតៗតាមៗគ្នាវិញ ក៏គួរតែរក្សាគម្លាតឆ្ងាយពីគ្នា 10ម៉ែត្រ ចំណែកការធាក់កង់ហាត់ប្រាណតាមពីក្រោយគ្នាដោយល្បឿនលឿនៗ គួររក្សាគម្លាតឆ្ងាយពីគ្នាយ៉ាងតិច 20ម៉ែត្រ៕
ប្រភព៖ សារព័ត៌មានបរទេស