ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវនៅ Caltech បានធ្វើការកែប្រែបាក់តេរី E. coli និងរំញោចវាដោយប្រើរលកសំឡេងអ៊ុលត្រាសោន (Ultrasound គឺជារលកសំឡេងដែលមានហ្វ្រេកង់ខ្ពស់ជាងកម្រិតអតិបរមាដែលត្រចៀកមនុស្សអាចស្ដាប់ឮ) ដើម្បីឱ្យវាបញ្ចេញសារធាតុគីមីកម្ចាត់កោសិកាមហារីក ប៉ុន្តែ មិនប៉ះពាល់ដល់កោសិកាធម្មតា។
ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនៅ វិទ្យាស្ថានបច្ចេកវិទ្យា California (Caltech) សហរដ្ឋអាម៉េរិក បានរកឃើញវិធីសាស្ត្រល្អជាងមុន នៅក្នុងការព្យាបាលជំងឺមហារីក។ ជំនួសឱ្យការសម្លាប់ទាំងឫសសក់ដូចទៅនឹងការព្យាបាលជំងឺមហារីកនាបច្ចុប្បន្ន ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ អាចប្រើប្រាស់រលសំឡេង បញ្ជាទៅលើ បាក់តេរី ដែលត្រូវបានកែប្រែហ្សែន ឱ្យផ្ដោតទៅលើតែការស្វែងរក និងកម្ចាត់កោសិកាមហារីក។
នៅក្នុងការស្រាវជ្រាវដែលត្រូវបានចុះផ្សាយលើទស្សនាវដ្ដី Nature Communications ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រមកពីបន្ទប់ពិសោធន៍របស់សាស្ត្រាចារ្យ Mikhail Shapiro ឱ្យដឹងថា ពួកគេបានអភិវឌ្ឍបាក់តេរី Escherichia coli (E. coli) មួយប្រភេទ ដែលមានសមត្ថភាពពិសេសអាចជ្រៀតចូលទៅក្នុងដុំសាច់ពកនៅពេលចាក់បញ្ចូលទៅក្នុងរាងកាយអ្នកជំងឺ។ នៅពេលទៅដល់គោលដៅ បាក់តេរីទាំងនេះនឹងបញ្ចេញថ្នាំប្រឆាំងជំងឺមហារីក បន្ទាប់ពីទទួលបានរលកសំឡេងអ៊ុលត្រាសោន ពីវេជ្ជបណ្ឌិត។
បាក់តេរីប្រភេទ E. coli ដែលមានឈ្មោះថា Nissle ១៩១៧ ត្រូវបានប្រើប្រាស់ក្នុងការពិសោធន៍នេះ។ នៅពេលត្រូវបានចាក់បញ្ចូលទៅក្នុងរាងកាយ បាក់តេរីទាំងនេះ នឹងចូលទៅពាសពេញរាងកាយ ហើយក៏ត្រូវប្រព័ន្ធការពាររាងកាយសម្លាប់ចោលទាំងអស់ លើកលែងតែបាក់តេរី ដែលបានចូលទៅក្នុងដុំសាច់ពក ជាទីដែលប្រព័ន្ធការពាររាងកាយមិនអាចធ្វើអ្វីបាន។
ដើម្បីធ្វើឱ្យ បាក់តេរី ក្លាយជាឧបករណ៍មានប្រយោជន៍ក្នុងការកម្ចាត់កោសិកាមហារីក ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រត្រូវកែប្រែវាដើម្បីអាចផ្ទុកហ្សែនថ្មីចំនួន ២ ក្រុម ក្នុងនោះ ១ ក្រុមទទួលខុសត្រូវក្នុងការផលិតអង្គបដិប្រាណណាណូ ជាប្រូតេអ៊ីន រាំងខ្ទប់សញ្ញាមួយប្រភេទ ដែលដុំសាច់ពកប្រើប្រាស់ដើម្បីទប់ស្កាត់ប្រតិកម្មរបស់ប្រព័ន្ធការពាររាងកាយ។ វត្តមានរបស់អង្គបដិប្រាណទាំងនេះ បង្កភាពងាយស្រួលដល់ប្រព័ន្ធការពាររាងកាយក្នុងការវាយប្រហារលើកោសិកាមហារីក។ ចំណែកហ្សែន ១ ក្រុមទៀត ដើរតួនាទីដូចទៅនឹងកុងតាក់បើកបិទកម្ដៅ ដែលអាចរំញោចទៅលើហ្សែនបញ្ចេញអង្គបដិប្រាណណាណូ នៅពេល បាក់តេរី ឆ្លងកាត់កម្ដៅដែលបានកំណត់។
ដើម្បីកម្ដៅ បាក់តេរី ដែលស្ថិតនៅជ្រៅក្នុងរាងកាយមនុស្ស ជាទីដែលដុំសាច់ពកកំពុងរីកចម្រើន ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រត្រូវប្រើប្រាស់រលកសំឡេងអ៊ុលត្រាសោនប្រមូលផ្ដុំ FUS (Focused Ultrasound)។ FUS គឺដូចទៅនឹងបច្ចេកវិទ្យាអេកូ ដែលប្រើនៅក្នុងការឆ្លុះមើលទារកក្នុងផ្ទៃ ប៉ុន្តែ មានកម្រិតខ្ពស់ជាង និងចំណុចប្រមូលផ្ដុំតូចជាង។ ការប្រមូលផ្ដុំរលកអ៊ុលត្រាសោនត្រង់មួយចំណុច ធ្វើឱ្យជាលិកានៅត្រង់នោះក្ដៅ ប៉ុន្តែ ជាលិកានៅជុំវិញ មិនរងផលប៉ះពាល់។ ដោយវិធីគ្រប់គ្រងកម្រិតនៃកម្លាំងអ៊ុលត្រាសោន ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអាចបង្កើនកម្ដៅរបស់ជាលិកានោះឱ្យដល់កម្រិតដែលពួកគេត្រូវការ។
ដើម្បីឱ្យដឹងថា បាក់តេរី ដែលបានកែប្រែហ្សែន ធ្វើសកម្មភាពដូចដែលបានគ្រោងទុក ឬអត់ ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានចាក់កោសិកាដែលមានបាក់តេរី ទៅក្នុងសត្វកណ្ដុរដែលមានដុំសាច់ពក នៅក្នុងបន្ទប់ពិសោធន៍។ បន្ទាប់ពី បាក់តេរី បានចូលដល់ដុំសាច់ពក ពួកគេប្រើប្រាស់រលកសំឡេងអ៊ុលត្រាសោន ដើម្បីធ្វើឱ្យវាឡើងកម្ដៅ។
តាមរយៈការពិសោធជាច្រើន Shapiro និងសហការី រកឃើញថា សត្វកណ្ដុរដែលបានព្យាបាលដោយ បាក់តេរីថ្មី និងរលកសំឡេង មានដុំសាច់ពករីកធំយឺតជាងឆ្ងាយ បើធៀបនឹងសត្វកណ្ដុរដែលគ្រាន់តែព្យាបាលដោយរលកសំឡេង, ដោយបាក់តេរី ឬ មិនព្យាបាល។ នេះមានន័យថា ពួកគេអាចព្យាបាលជំងឺមហារីកប្រកបដោយសុវត្ថិភាពបានមួយកម្រិត។
ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រខាងលើបានបញ្ជាក់ថា ពួកគេត្រូវធ្វើការពិសោធជាច្រើនទៀត ដើម្បីប្រើប្រាស់វិធីព្យាបាលខាងលើឱ្យបានសមស្របបំផុត៕
