ជារៀងរាល់ថ្ងៃ មនុស្សគ្រប់គ្នាស្ទើរតែ 100% ទៅហើយដែលមានប្រើឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក ព្រោះពួកយើងកំពុងរស់នៅក្នុងយុគសម័យបច្ចេកវិទ្យា។ ទាំងមនុស្សធំ ទាំងកូនក្មេង និងទាំងមនុស្សចាស់ សុទ្ធតែមាន ទូរស័ព្ទទំនើប (Smartphone) កាន់នៅក្នុងដៃ ហើយឧបករណ៍នៃហើយជាអ្នកធ្វើបដិវត្តន៍របៀបនៃការរស់នៅរបស់មនុស្ស។ បណ្តាញបច្ចេកវិទ្យាបានធ្វើការផ្លាស់ប្តូរពិភពលោកឱ្យក្លាយជាពិភពដ៏អស្ចារ្យមួយប្រកបដោយការរីកចម្រើន និងស្រស់បំព្រង តែវាក៏មានគុណវិបត្តិមិនតិចដែរចំពោះមនុស្សដែលប្រើប្រាស់វាមិនត្រឹមត្រូវ។
ភាពស្និទ្ធស្នាលនៅក្នុងគ្រួសារដែលធ្លាប់តែមានចាប់ផ្តើមក្លាយជាសោះអង្គើយជាមួយគ្នា ការជជែកពិភាក្សាប្រកបដោយភាពរស់រវើក និងអ៊ូអរ បានក្លាយទៅជាវេលាដ៏ស្ងាត់ជ្រងំ ព្រោះមនុស្សគ្រប់គ្នាលែងនៅក្នុងពិភពនេះទៀតហើយ។ ថ្វីត្បិតតែខ្លួនមនុស្សស្ថិតនៅជុំគ្នាក៏ដោយ ក៏អារម្មណ៍ ខួរក្បាល និងបេះដូង បានចូលទៅក្នុងពិភពថ្មីមួយទៀត គឺពិភពបច្ចេកវិទ្យា។ គូស្នេហ៍ និងប្តីប្រពន្ធដែលធ្លាប់តែសាសងប្រកបដោយភាពផ្អែមល្ហែមបានក្លាយទៅជាមនុស្សដែលមិនជជែកគ្នាច្រើន ហើយចំណាយពេលច្រើនបំផុតក្នុងការបង្ហោះរូបអួតថាស្រឡាញ់គ្នាក្នុងបណ្តាញសង្គម។ ហើយពាក្យអរគុណ និងក្តីស្រឡាញ់របស់កូនចំពោះអាណាព្យបាល ក៏បានប្រែក្លាយពីការលើកសរសើរ ឬលើកទឹកចិត្តដោយផ្ទាល់ទៅជាការចុចប៊ូតុង Like និង Love លើបណ្តាញសង្គមទៅវិញ។
ងាកមកបញ្ហានៅកម្ពុជាយើងវិញ យើងឃើញថា ចរន្តទាំងអស់នេះបានជ្រៀតចូលទៅក្នុងរបៀបរបបនៃការរស់នៅរបស់ប្រជាជនខ្មែរច្រើនឡើង។ នៅស្ទើរតែគ្រប់ផ្ទះគឺសុទ្ធតែមានឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក ហើយក្មេងៗកាន់តែច្រើនឡើងៗកំពុងរស់នៅជាមួយនឹងឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកច្រើនជាងនៅជាមួយអាណាព្យាបាល។ ថ្វីត្បិតតែនៅក្នុងគ្រួសារមួយគេឃើញមានឪពុកម្តាយកំពុងស្ថិតនៅជុំគ្នាក៏ដោយ ក៏យើងសុទ្ធតែបានឃើញថាកូនៗមិនសូវទំនាក់ទំនងច្រើនជាមួយនឹងម៉ែឪនោះទេ តែអ្វីដែលគេរវល់ច្រើនបំផុតនោះគឺឧបករណ៍សំខាន់បំផុតសម្រាប់ជីវិតដែលពួកគេកាន់នៅក្នុងដៃនោះទៅវិញទេ។ សកម្មភាពទាំងអស់នេះបានបង្កបញ្ហាជាច្រើននាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ហើយវាក៏ធ្វើឱ្យឪពុកម្តាយជាច្រើនមានការព្រួយបារម្ភ ខណៈពេលខ្លះកូនរបស់គាត់បានក្លាយទៅជាអ្នកញៀនឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកទៅហើយ។
ពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហានេះ អាណាព្យាបាលមួយចំនួនបានលើកឡើងស្រដៀងគ្នាថា ពួកគាត់សុទ្ធតែបារម្ភពីកូនៗដែលនៅជិតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកដូចគ្នា តែមកពីគាត់រវល់ពេកទើបចេះតែបណ្តោយឱ្យគេនៅជាមួយនឹងរបស់ទាំងអស់នោះដើម្បីកុំឱ្យរពឹសពេក។ អ្នកខ្លះលើកឡើងថា ឧបករណ៍ទាំងអស់នោះល្អណាស់ ព្រោះវាអាចធ្វើឱ្យកូនរបស់គាត់សប្បាយចិត្ត ហើយគាត់ក៏សល់ពេលច្រើនសម្រាប់ខ្លួនឯង។ អ្នកខ្លះទៀតលើកឡើងថាបណ្តោយឱ្យកូនលេងឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកដើម្បីកុំឱ្យពិបាកលួង ហើយមិនសូវបារម្ភព្រោះពួកគេនឹងនៅមួយកន្លែងបើបានកាន់ទូរស័ព្ទ ឬIpad នោះ។ ហើយមានអ្នកខ្លះទៀតលើកឡើងថាការបណ្តោយឱ្យលេងស្មាតហ្វូនគឺស្រួលចិត្តខ្លាំងណាស់ មិនចាំបាច់បារម្ភពីភាពរពឹសរបស់កូនៗទៀតនោះទេ ឱ្យតែបានលេងគឺដឹងតែស្ងាត់ស្រួល។
អាណាព្យាបាលជាច្រើនហាក់មើលរំលងចំណុចនេះ ព្រោះអ្នកទាំងអស់គ្នាប្រហែលជាមិននឹកស្មានដល់ទេថាការសុំយករួចខ្លួនមួយពេលរបស់អ្នកជាម៉ែឪទាំងអស់នេះ ជាពេលដែលកូនកំពុងរងគ្រោះ។
គេហទំព័រដ៏ល្បីមួយរបស់អង់គ្លេស Telegraph បានចេញអត្ថបទមួយដែលបានដាក់ចំណងជើងថា ស្មាតហ្វូនកំពុងធ្វើឱ្យកូនឈឺចាប់ តែអ្នកដែលត្រូវបន្ទោសគឺអាណាព្យាបាលមិនល្អ (Smartphone are hurting children- but the real culprit is bad parenting)។ ក្នុងនោះបានបញ្ជាក់ពីកំហុសជាច្រើនរបស់អាណាព្យាបាលលើពិភពលោកដែលបណ្តោយឱ្យកូនលេងស្មាតហ្វូន ដោយមិនបានគិតពីផលប៉ះពាល់ដល់សុខភាពផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្តរបស់ខ្លួន ដែលវាអាចធ្វើឱ្យអាណាព្យាបាលនឹងស្តាយក្រោយទៅវិញ។
អ្នករាល់គ្នាសាកគិតទៅមើលថា បើយើងបណ្តោយឱ្យកូនលេងស្មាតហ្វូនគឺដើម្បីសល់ពេលរកស៊ី ដើម្បីសល់ពេលធ្វើការងារផ្សេងៗ និងដើម្បីសល់ពេលវេលាសម្រាប់ខ្លួនឯង ហើយភ្លេចគិតពីផលប៉ះពាល់ដែលកើតមានចំពោះគាត់ តើយើងចំណេញ ឬខាត។ អ្នករាល់គ្នាអាចសប្បាយចិត្តប្រសិនបើកូនមិនសូវរករឿង សប្បាយចិត្តនៅពេលដែលសល់លុយសម្រាប់ពួកគេ តែការសប្បាយចិត្តនោះនឹងត្រូវបំផ្លាញវិញដោយកូនរបស់អ្នកទាំងអស់គ្នាក្លាយជាមនុស្សដែលហិង្សា ជាមនុស្សដែលឯកា ជាមនុស្សដែលឆេវឆាវ ជាមនុស្សដែលសោះអង្គើយជាមួយឪពុកម្តាយ និងជាមនុស្សដែលខុសប្លែកពីការគិតរបស់យើងទាំងអស់គ្នា។
ការលេងស្មាតហ្វូនត្រូវបានគេហទំព័រ Education World គេរកឃើញថាធ្វើឱ្យក្មេងឆ្លាតជាងមុន តែការបណ្តោយកូនឱ្យលេងច្រើនជ្រុល នឹងធ្វើឱ្យពួកគេក្លាយជាមនុស្សដែលមានអារម្មណ៍មិនល្អ ខួរក្បាលមានបញ្ហា ឆាប់ខឹង ក្លាយជាមនុស្សអសកម្ម និងមិនសូវស្និទ្ធស្នាលជាមួយនឹងអាណាព្យាបាល។ ហេតុនេះឪពុកម្តាយគួរគ្រប់គ្រងកូនឱ្យបានក្នុងការប្រើប្រាស់បណ្តាញអេឡិចត្រូនិក ដោយបង្កើនភាពស្និទ្ធស្នាល រួមទាំងផ្តល់ឱ្យនូវក្តីស្រឡាញ់ដល់កូនឱ្យបានច្រើនដើម្បីកុំឱ្យស្តាយក្រោយ៕
