ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនៅឯសាកលវិទ្យាល័យបច្ចេកវិទ្យា Queensland (QUT) បានពិសោធរកប្រភពធនធានថ្មី ចម្លែក ដើម្បីប្រើប្រាស់ជាផលិតផលបច្ចេកវិទ្យា។ ពួកគេបានរកឃើញថា សក់របស់មនុស្សដែលបានមកពីហាងកាត់សក់នានា អាចយកមកច្នៃជាអេក្រង់ OLED ប្រភេទសរីរាង្គបាន។
សក់គឺជាប្រភពនៃកាបូន និងអាសូតសរីរាង្គដ៏ល្អ ដែលមានប្រយោជន៍ក្នុងការបង្កើតបានជាគ្រាប់ល្អិតបញ្ចេញពន្លឺ។ សក់ត្រូវបានអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដុតដោយប្រើកម្ដៅ240អង្សាសេដើម្បីបង្កើតជាវត្ថុធាតុមួយដែលមានផ្ទុកសារធាតុកាបូននិងអាសូត។ បន្ទាប់មក វត្ថុធាតុនេះត្រូវបានច្នៃឱ្យទៅជាគ្រាប់មហាល្អិតណាណូកាបូន (carbon nanodots) ដែលមានទំហំតូចជាង10ណាណូម៉ែត្រ (nanometer)។ សក់មនុស្ស1សរសៃមានទំហំស្មើនឹង 75,000ណាណូម៉ែត្រ។
ក្រោយមក គ្រាប់ណាណូ (nanodots) ទាំងនេះត្រូវបានបែងជាចំណែកតាមរយៈការប្រើសារធាតុ polymer ដើម្បីឱ្យពួកវាតភ្ជាប់ជាមួយគ្នា ក្នុងបំណងបង្កើតបានជាវត្ថុធាតុមួយដែលក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រហៅថា “កោះណាណូ” (nano island)។ នេះគឺជាវត្ថុធាតុដែលអាចយកទៅធ្វើជាស្រទាប់សកម្មនៅក្នុងឧបករណ៍អេក្រង់ OLED។
នៅពេលដែលចរន្តអគ្គិសនីតូចមួយត្រូវបានបញ្ជូនឆ្លងកាត់ បណ្ដាណាណូដតទាំងនេះនឹងបញ្ចេញពន្លឺពណ៌ខៀវ។ ថ្វីបើវាមិនភ្លឺពេក ប៉ុន្តែវានៅតែមានប្រយោជន៍សម្រាប់ផលិតអេក្រង់ខ្នាតតូច ដូចជាឧបករណ៍ពាក់នៅលើរាងកាយមនុស្សជាច្រើន។
Prashant Sonar ដែលជាសមាជិកសំខាន់ម្នាក់របស់ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រខាងលើបានឱ្យដឹងថា៖ “បណ្ដាឧបករណ៍បញ្ចេញពន្លឺតាមបែបសរីរាង្គដែលមានប្រភពពីកាបូន (ដូចជាសក់) អាចត្រូវបានប្រើជាឧបករណ៍ក្នុងផ្ទះ ដូចជាប្រអប់ឆ្លាតវៃជាដើម។ ពួកវាក៏អាចត្រូវបានប្រើប្រាស់ពេលគេត្រូវការប្រភពពន្លឺស្រាលៗដូចជានៅលើបន្ទះក្ដារជូនដំណឹង។ល។ ក្រៅពីនេះ ដោយសារតែមិនប៉ះពាល់ដល់សុខភាព វាក៏អាចត្រូវបានប្រើនៅក្នុងវិស័យវេជ្ជសាស្ត្រផងដែរ”។
ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រខាងលើបានបញ្ជាក់ថា ក្នុងអនាគតដ៏ខ្លីខាងមុខ រោមសត្វ ដូចជាចៀម និងសត្វចិញ្ចឹមផ្សេងទៀត ក៏នឹងត្រូវបានយកមកធ្វើជាឧបករណ៍បច្ចេកវិទ្យាដូចគ្នានេះដែរ។
លទ្ធផលនៃការសិក្សាស្រាវជ្រាវខាងលើ ត្រូវបានចុះផ្សាយនៅលើទំព័រទស្សនាវដ្ដី Advanced Materials៕
ប្រភព៖ New Atlas
