បន្ទះវត្ថុធាតុដ៏ស្ដើងមួយអាចផ្ទុកវត្ថុដែលមានទម្ងន់ធ្ងន់ជាងវាដល់ទៅ 70,000ដងឯណោះនៅក្នុងលម្ហបរិយាកាស ជាមួយនឹងគន្លងគោចរប្រកបដោយមហាស្ថិរភាព។ នេះគឺជាបច្ចេកវិទ្យាមហាចម្លង Superconductivity ដែលត្រូវបានគេសង្ឃឹមថានឹងក្លាយជាគ្រឹះដ៏រឹងមាំសម្រាប់បង្កើតយានយន្តដែលអាចហោះបានប្រកបដោយភាពអស្ចារ្យជាងយន្តហោះ ឬយានអវកាសនាបច្ចុប្បន្នទៅទៀត ដោយសារវាមិនទទួលឥទ្ធិពលនៃដែនទំនាញពីផែនដី។
ជាដំបូង សូមទស្សនាឃ្លីបវីដេអូមួយដែលបង្ហាញអំពីដំណើរការនៃបច្ចេកវិទ្យាខាងលើនេះនៅឯតូបឧទ្ទេសនាមផលិតផលរបស់សាកលវិទ្យាល័យ Tel Aviv នៃប្រទេសអ៊ីស្រាអែល ដែលបានធ្វើឡើងនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ ASTC (Association of Science and Technology Centers) កាលពីឆ្នាំ2011 នាមជ្ឈមណ្ឌលវិទ្យាសាស្ត្រ Maryland ក្នុងទីក្រុង Baltimore សហរដ្ឋអាមេរិក។
នៅក្នុងវីដេអូនេះ យើងឃើញថា មានបន្ទះវត្ថុធាតុមួយដែលត្រូវបានក្លាសេយ៉ាងត្រជាក់ដោយប្រើអាសូតរាវ (Liquid nitrogen) អាចបណ្ដែតខ្លួនក្នុងបរិយាកាសដែលមានគម្លាតពីមេដែកក្នុងរយៈចម្ងាយខ្លី។ នៅពេលបន្ទះវត្ថុធាតុនេះត្រូវបានដាក់ពីលើក្បែរប្រព័ន្ធមេដែកដែលមានរាងរង្វង់មូល ហើយយកដៃរុញវាតែបន្តិច វានឹងហោះទៅតាមរង្វង់មូលនៃមេដែកនេះ។
ជាពិសេស វត្ថុធាតុនេះនៅតែអាចបណ្ដែតខ្លួនក្នុងបរិយាកាស បើទោះជាវាត្រូវបានដាក់ពីខាងក្រោមមេដែកក៏ដោយ។ បាតុភូតនេះត្រូវបានគេឱ្យឈ្មោះថា quantum levitation ឬ quantum trapping។ Quantum levitation គឺជាបច្ចេកវិទ្យាមួយដែលអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រប្រើប្រាស់លក្ខណៈពិសេសរបស់រូបវិទ្យាកង់ទិកដើម្បីលើកវត្ថុអ្វីមួយ (ក្នុងករណីនេះគេប្រើប្រាស់វត្ថុធាតុមហាចម្លង Superconductivity) ឱ្យអណ្ដែតទៅលើ នៅខាងលើប្រភពដែនទំនាញ (ករណីនេះ គេប្រើប្រព័ន្ធផ្លូវមេដែករាងរង្វង់មូល) ជាក់លាក់មួយ។
យើងគួរបកស្រាយបែបណា?
Superconductivity គឺជាបាតុភូតដែលកើតឡើងនៅពេលវត្ថុធាតុជាក់លាក់មួយស្ថិតក្នុងសីតុណ្ហភាពទាបជាងសីតុណ្ហភាពដល់កម្រិតជាក់លាក់មួយ ដែលពេលនោះកម្លាំងរារាំងការចន្លងអគ្គិសនីរបស់វាក៏បានថយចុះភ្លាមៗដល់ចំណុច 0។
ជាមួយនឹងវត្ថុធាតុឌីយ៉ាម៉ាញេទិក (Diamagnetic materials) ធម្មតា លំហូរនៃអគ្គិសនី Foucault ដែលមាននិន្នាការប្រឆាំងទៅនឹងមូលហេតុដែលបានបង្កើតវាឡើង (នៅក្នុងករណីនេះគឺចលនាប្រហាក់ប្រហែលគ្នារវាងដែនម៉ាញេទិក និងវត្ថុធាតុ) បានចុះខ្សោយយ៉ាងលឿន ដោយសារតែ រ៉េស៊ីស្ទ័រ (resistor) ដែលជាកម្លាំងរារាំងនៅខាងក្នុងវត្ថុធាតុនោះ។ ប៉ុន្តែ ដោយសារវត្ថុមហាចម្លង Superconductivity មិនមានរ៉េស៊ីស្ទ័រ ដូច្នេះលំហូរ Foucault ដែលកើតឡើង ក៏មិនមានការចុះខ្សោយ។ ហេតុនេះហើយ ដែនម៉ាញេទិកបន្ទាប់បន្សំដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងក៏មិនថយចុះ ហើយវាកម្ចាត់ដែនទំនាញទាំងស្រុងពីក្នុងខ្លួនវា ដែលវាទទួលបានពីខាងក្រៅ (ដូចជាទំនាញផែនដីជាដើម)។ ពេលនោះ ដែនទំនាញនៅក្នុងវត្ថុធាតុមហាចម្លង Superconductivity នេះមានប្រហាក់ប្រហែលនឹង 0 ហើយក៏ត្រូវបានរុញច្រានចេញទៅខាងក្រៅទាំងស្រុង។ ប្រការនេះ ធ្វើឱ្យវត្ថុធាតុមហាចម្លង Superconductivity អាចបណ្ដែតខ្លួនក្នុងបរិយាកាសដែលមានចម្ងាយពីមេដែកបន្តិច។
យោងតាមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអ៊ីស្រាអែល បើសិនជាវត្ថុធាតុ Superconductivity រុញច្រានដែនទំនាញពីខាងក្រៅចេញអស់ពីខ្លួន វាអាចហោះឡើងទៅលើ ប៉ុន្តែ ទីតាំង និងគន្លងគោចររបស់វាមិនមានលំនឹង ដោយសារតែវាចេះតែប្រឹងហោះ ដើម្បីជៀសពីដែនទំនាញខាងក្រៅ។ វត្ថុធាតុមហាចម្លងនេះត្រូវបានគេហៅថា ធាតុមហាចម្លងប្រភេទទី1។
ការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យា Quantum Levitation ក្នុងវិស័យឧស្សាហកម្ម
បើទោះជាបណ្ដាក្រុមហ៊ុនផលិតរថភ្លើងល្បឿនលឿននៅជប៉ុន បានប្រើប្រាស់ទ្រឹស្ដីនៃបច្ចេកវិទ្យា Quantum Levitation នៅក្នុងការបង្កើតរថភ្លើងល្បឿនលឿនដែលអាចធ្វើដំណើរបានជិត600គីឡូម៉ែត្រ/ម៉ោង ប៉ុន្តែ វាមិនមែនជាបច្ចេកវិទ្យាពិតប្រាកដរបស់ Quantum Levitation នោះទេ។ វាគ្រាន់តែជាបច្ចេកវិទ្យា Maglev – Magnetic Levitation តែប៉ុណ្ណោះ។
យោងតាមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនៃប្រទេសអ៊ីស្រាអែល ឱ្យដឹងថា វត្ថុធាតុ Superconductivity ដែលប្រើប្រាស់ក្នុងវីដេអូខាងលើ មានកម្រាស់ត្រឹមតែ 0,5មីក្រូមម (micromet) ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ វាអាចលើកវត្ថុមួយដែលធ្ងន់ជាងវាដល់ទៅ70,000ដងឯណោះ។ មានន័យថា វត្ថុធាតុ Superconductivity មួយបន្ទះដែលមានអង្កត់ផ្ចិត 7,62សម និងកម្រាស់ 2មម អាចលើករថយន្តដែលមានទម្ងន់1តោនបាន។
ប្រភព៖ សារព័ត៌មានបរទេស
