ម្នាស់ជារុក្ខជាតិមួយប្រភេទដែលងាយស្រួលដាំ ដោយសារវាលូតលាស់លឿន និងឆាប់ឱ្យផល តែក៏មិនស្រួលក្នុងការថែទាំប៉ុន្មានដែរ ទាល់តែមានបទពិសោធទើបអាចដាំបានផលល្អ និងអាស្រ័យលើប្រភេទពូជ និងបច្ចេកទេសដាំដុះទៀតផង។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក្តី ដំណាំម្នាស់ត្រូវបានប្រជាពលរដ្ឋចូលចិត្តដាំនៅគ្រប់ខេត្តក្រុងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាពិសេសម្នាស់ទឹកឃ្មុំ ដោយសារតែវាអាចរស់បាននៅក្នុងតំបន់ដែលមានសីតុណ្ហភាពមធ្យមពី26 ទៅ 28អង្សាសេ។ ដោយឡែកដំណាំនេះកំពុងត្រូវបានប្រជាពលរដ្ឋសហគមន៍សំបូរមានជ័យនាំគ្នាដាំដើម្បីផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការទីផ្សារផងដែរ។
លោក ឆេង ថុង ប្រធានសហគមន៍សំបូរមានជ័យ ស្រុកស្ទឹងត្រង់ ខេត្តកំពង់ចាម បានប្រាប់កាសែតឡារ៉ែន ពាណិជ្ជថា សហគមន៍របស់លោកមិនមែនមានដាំតែដំណាំតែមួយមុខទេ តែសហគមន៍របស់លោកនៅមានចម្ការធំៗជាច្រើនទៀត ដូចជាដើមកៅស៊ូ ស្វាយចន្ទី ស្រូវ និងបន្លែបន្ទាប់បន្សំដែលរួមមាន ម្ទេស ម្ទេសប្លោក ត្រប់ស្រួយ ចេក ម្នាស់ ផ្កាខាត់ណា ខ្ទឹមបារាំង ក្រូចឆ្មារ និងស្លឹកគ្រៃផងដែរ។
លោកថុង បានមានប្រសាសន៍ថា៖“ដើមម្នាស់គេអាចបណ្តុះដោយគ្រាប់(គ្រាប់ម្នាស់នៅក្នុងភ្នែកម្នាស់) រួចយកកូនទៅដាំកូន ឬអាចដាំដោយដើមម្នាស់ដែលនៅខាងចុងផ្លែ ឬខ្នែងដែលនៅលើដើមម្នាស់ក៏បាន។ បច្ចុប្បន្នខ្មែរយើងមានបច្ចេកទេសដាំម្នាស់តែក្នុងរយៈពេល 6ខែ ទៅ 7ខែប៉ុណ្ណោះ គឺអាចឱ្យវាចេញផ្លែ(ក្ដិប)បានហើយ និងបន្តពីនោះត្រឹមតែ 2-3ខែទៀតប៉ុណ្ណោះ ផ្លែម្នាស់នឹងទុំ និងអាចប្រមូលផលបានហើយ”។
ដំបូងត្រូវភ្ជួរដីឱ្យបាន 2 ទៅ 3ដង និងរាស់ដីឱ្យម៉ដ្ឋហើយហាលដីឱ្យឆ្អិនទើបធ្វើការដាំដុះបាន។ ដើមម្នាស់មិនអាចរស់បាននៅលើដីដែលលិចទឹកបានទេ ដូច្នេះទើបគេច្រើនដាំម្នាស់នៅរដូវរងារ ឬរដូវប្រាំង(រដូវដែលមិនសូវមានភ្លៀងធ្លាក់)។ បន្ទាប់ពីភ្ជួរ រាស់និងហាលដី 3ដងរួចហើយ គេត្រូវពូនដីជារងដែលមានកម្ពស់ពី2 ទៅ 3តឹក ទទឹង 7តឹក និងបណ្ដោយតាមប្រវែងដី ដោយទុកចន្លោះឆ្ងាយពីរងមួយ ទៅទីរងមួយចម្ងាយ 6តឹក ទៅ 7តឹក និងក្នុង មួយរងគេអាចដាំដើមម្នាស់បាន 2ជួរ។
គេត្រូវជ្រើសរើសកូនម្នាស់ណាដែលល្អមុននឹងយកទៅដាំ។ មុននឹងដាំ គេត្រូវបាចជី ឬកប់ជីទ្រាប់បាតដី ហើយជីទ្រាប់បាតដីនោះ គេត្រូវជ្រើសរើសយកប្រភេទជីធម្មជាតិទើបជាការល្អ ឬអាចប្រើជី NPK ក៏បានដែរ រួចហើយគេត្រូវរាយទុយោទឹកដើម្បីបន្តក់ទឹកលើកូនម្នាស់ទៅតាមជួរ និងគ្របថង់ខ្មៅពីលើដែលមានចោះប្រហោងសម្រាប់ឱ្យកូនម្នាស់លូតលាស់ឡើង និងនៅឆ្ងាយពីគ្នាពី 1ដើម ទៅ 1ដើមប្រមាណជា 60សង់ទីម៉ែត្រ 4ជ្រុង និងមានដង់ស៊ីតេដាំប្រមាណជា 55,000គុម្ពក្នុង 1ហិកតា ឬក្នុងដីមួយរ៉ៃ(40ម៉ែត្រ4ជ្រុង)គេអាចដាំបាន 13000កូន។
ការដាំដុះ ស្រោចទឹក និងដាក់ជី គឺគេត្រូវធ្វើបន្ទាប់ពីដាក់ដាំរួច រហូតដល់កូនម្នាស់អាយុបាន 6ខែ ទៅ 7ខែ ហើយបើដើមម្នាស់មានការលូតលាស់ល្អគេអាចបញ្ជាឱ្យចេញផ្លែបាន និង2 ឬ 3ខែ ក្រោយផ្លែម្នាស់នឹងចាស់ ឬស្រគាលទើបគេអាចកាត់យកទៅលក់បាន។ លោក ឆេងថុង បានប្រាប់ឱ្យដឹងថា សហគមន៍របស់លោកអាចបេះផ្លែម្នាស់យកទៅលក់បានប្រមាណជា2 ទៅ 3តោនក្នុង 1ថ្ងៃ នៅពេលដែលវាចាប់ផ្តើមផ្តល់ផលពេញទំហឹង។
ពូជម្នាស់ទឹកឃ្មុំនេះនៅពេលយើងដាំរួចម្តងហើយ យើងមិនអាចដាំបន្តទៀតបានទេ លុះត្រាតែរកដីថ្មីទៀតដាំទើបម្នាស់ពូជនេះ ទទួលបានផលល្អហើយទាល់តែឆ្នាំបន្ទាប់មកទៀត ទើបយើងអាចវិលមកដាំលើដីចាស់វិញបាន។ នេះជាវិធីសាស្ត្រមួយដែលយើងកែលម្អដីដើម្បីឱ្យអាច ដំណាំម្នាស់នេះបានតទៅទៀតនៅលើដីចាស់។ ដំណាំម្នាស់នេះ គេត្រូវការប្រើដើមទុនច្រើន ក្នុងការថែទាំ តែក៏អាចរកចំណូលបានច្រើនពីម្នាស់ទឹកឃ្មុំនេះបានដែរ។លោក ឆេង ថុង បានឱ្យដឹងទៀតថា សហគមន៍របស់លោកមានចម្ការម្នាស់ទឹកឃ្មុំ នៅលើផ្ទៃដីប្រមាណជា 4ហិកតា(1ហិកតាស្មើនឹងជាង 50,000ដើម) ឬប្រមាណជាជាង 200,000 ដើម ស្ថិតក្នុងភូមិសំបូរ ឃុំសូភាស ស្រុកស្ទឹងត្រង់។ បច្ចុប្បន្នផ្ទៃដី 4ហិកតាដែលដាំម្នាស់របស់លោកនេះ អាចរកប្រាក់ចំណូលបានច្រើនល្មមគ្រប់គ្រាន់ក្នុង1រដូវ។
ដោយឡែករឿងតម្លៃនៅលើទីផ្សារវិញ លោកឆេង ថុង បានប្រាប់កាសែត ឡារ៉ែន ពាណិជ្ជថា៖“ម្នាស់ទឹកឃ្មុំ គឺជាផ្លែឈើដែលមានតម្លៃខ្ពស់ ដោយអាចលក់ចេញបានក្នុង1ឡូ(12ផ្លែ) តម្លៃ24,000រៀល និងលក់បោះដុំនៅនឹងចម្ការតែម្ដងបានតម្លៃ 20,000រៀលដែរក្នុង 1ឡូ ដោយសារតែផ្លែឈើប្រភេទនេះយើងអាចលក់បានថ្លៃគួរសម និងពុំសូវមានការប្រែប្រួលតម្លៃខ្លាំងប៉ុន្មានទេ។បន្ថែមលើនេះដើមរបស់វា ខ្ញុំអាចលក់ទៅឱ្យសួនសត្វ សម្រាប់ធ្វើជាចំណីសត្វដំរីបានក្នុង 1តោន តម្លៃ 13ម៉ឺនរៀលដែរដែលចំការម្នាស់របស់យើងអាចប្រមូលបានប្រមាណជា 40តោនដែរក្នុងមួយរដូវដែលស្មើនឹងជាង 5លានរៀល”។
បច្ចុប្បន្នម្នាស់ទឹកឃ្មុំរបស់សហគមន៍សំបូរមានជ័យ ត្រូវបានផ្គត់ផ្គង់ទៅឱ្យផ្សារ MACRO នៅភ្នំពេញ និងផ្សារទំនើបជាច្រើនទៀត និងដោយសារតែវាមានតម្រូវការច្រើននៅតាមភោជនីយដ្ឋាន និងសណ្ឋាគារធំៗ ទើបមានឈ្មួញមកទទួលយកដល់កន្លែងតែម្ដងក៏មាន។
លោកបានប្រាប់កាសែត ឡារ៉ែន ពាណិជ្ជ ទៀតថា៖“សហគមន៍របស់ខ្ញុំ ក៏មានគោលបំណងពង្រីកការដាំដុះបន្ថែមទៀតដែរ ជាពិសេសម្នាស់ទឹកឃ្មុំនេះតែម្ដង ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ទីផ្សារដែលកំពុងមានតម្រូវការខ្លាំង តែពេលនេះដីដែលត្រូវពង្រីកសម្រាប់ការដាំម្នាស់ទឹកឃ្មុំនេះកំពុងជាប់ប្រើប្រាស់សម្រាប់ដំណាំផ្សេងទៀត ដែលមិនអាចឱ្យសហគមន៍សំបូរមានជ័យយើងពង្រីកការដាំដំណាំម្នាស់ទឹកឃ្មុំនេះបានទៀត”៕
