កម្ពុជា ជាប្រទេសដែលផ្តោតសំខាន់លើការនាំចេញកសិផល និងមានប្រជាជនភាគច្រើនជាកសិករ តែបញ្ហាប្រឈមដែលយើងកំពុងជួបប្រទះនាពេលបច្ចុប្បន្នេះ គឺកសិករនៅតាមជនបទ ភាគច្រើនធ្វើកសិកម្មតាមបែបបុរាណនៅឡើយ ដែលធ្វើឱ្យពួកគាត់ចំណាយច្រើន ហើយទទួលបានទិន្នផលតិច។
ដោយមើលឃើញពីបញ្ហាបែបនេះ មានក្រុមនិស្សិតជំនាញ 1ក្រុមបានបង្កើតប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រងកសិដ្ឋានឆ្លាតវៃដែលមានឈ្មោះថា Smart Farm Assistance ដើម្បីជួយដល់កសិករឱ្យមានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រងកសិដ្ឋានរបស់ពួកគាត់តាមរយៈបច្ចេកវិទ្យាទំនើប និងងាយស្រួលនៅគ្រប់តំបន់។
លោក ញ៉ សុភា សហស្ថាបនិកគម្រោង Smart Farm Assistance បានលើកឡើងថា គម្រោងបង្កើតឧបករណ៍ជំនួយដល់ការគ្រប់គ្រងកសិដ្ឋាននេះ គឺយើងធ្វើឡើងក្នុងគោលបំណងជួយដល់កសិករ ជាពិសេសម្ចាស់ចម្ការ និងកសិដ្ឋានធំៗដែលគាត់ត្រូវចំណាយពេលវេលា ថវិកា និងកម្មករច្រើនដើម្បីមើលថែទាំ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ដោយសារតែពួកយើងធ្លាប់បានសិក្សាពីប្រព័ន្ធស្វ័យប្រវត្តិកម្ម (IOT-Internet Of Things) ដែលមានក្នុងមុខជំនាញវិស្វករអគ្គិសនីដែលយើងកំពុងសិក្សា ហើយយើងឃើញថា វាមានសារៈសំខាន់អាចយកមកច្នៃដើម្បីជួយដល់កសិករបាន ទើបយើងសម្រេចរៀបចំឱ្យក្លាយជាប្រព័ន្ធមួយដ៏សាមញ្ញ និងងាយស្រួលសម្រាប់កសិករ។
លោក ញ៉ សុភា បាននិយាយថា៖ “ប្រព័ន្ធ Smart Farm Assistance នេះអាចមានសមត្ថភាពជួយកសិករឱ្យដឹងពីសីតុណ្ហភាពនៅក្នុងចម្ការ និងអាចគ្រប់គ្រងសំណើមរបស់ដីបានយ៉ាងល្អ។ វាជាឧបករណ៍ដែលយើងបានដាក់ស៊ីម (Sim) ដូចគ្នានឹងទូរស័ព្ទដែរនៅពេលដែលយើងចង់ដឹងព័ត៌មានពីក្នុងដី យើងគ្រាន់តែផ្ញើសារទៅសួរ នោះឧបករណ៍នេះនឹងបង្ហាញពីស្ថានភាពដីបានភ្លាមៗតែម្ដង។ ក្រៅពីនេះម្ចាស់ចម្ការក៏អាចបញ្ជាឱ្យបើកទឹកដើម្បីបំពេញសេចក្តីត្រូវការរបស់ដំណាំពីចម្ងាយបានតាមរយៈទូរស័ព្ទផងដែរ”។
និស្សិតវិស្វករ និងជាស្ថាបនិកគម្រោងខាងលើបានលើកឡើងផងដែរថា ការប្រើប្រាស់កម្មវិធីនេះនឹងជួយឱ្យម្ចាស់ចម្ការចំណេញពេលវេលា ព្រោះមិនចាំបាច់ត្រូវទៅចម្ការដោយផ្ទាល់រៀងរាល់ថ្ងៃនោះទេ ហើយក៏ចំណេញថវិកាផងដែរក្នុងការជួលកម្មករ ព្រោះគាត់អាចគ្រប់គ្រង និងទទួលព័ត៌មានបានពីចម្ការរបស់គាត់ដោយគ្រាន់តែប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទប៉ុណ្ណោះ មិនចាំបាច់ត្រូវប្រើមនុស្សច្រើនឱ្យទៅមើលដូចកាលពីមុននោះទេ។
សហស្ថាបនិកគម្រោង Smart Farm Assistance មួយរូបទៀត គឺលោក ជួប វណ្ណឌី បានបញ្ជាក់ថា ទោះជាឧបករណ៍នេះមើលទៅឆ្លាតវៃ និងធ្វើឱ្យកសិករកាន់តែងាយស្រួលក្តី តែវាមិនងាយពេកទេសម្រាប់ពួកយើងក្នុងការរៀបចំវាឡើង។ ឧបសគ្គសំខាន់ដំបូងគឺ ការសរសេរកូដ ព្រោះនេះជាគម្រោងដំបូងដែលយើងទើបតែសាកល្បងបានជោគជ័យ ហើយយើងមិនសូវបានប្រើវាទេពីមុនមក ដែលហេតុនេះហើយទើបយើងត្រូវចំណាយពេលច្រើនដើម្បីធ្វើឱ្យដំណើរការអាចរលូនបានរហូតមកដល់ពេលនេះ។ ក្រៅពីបញ្ហាកម្មវិធី (Software)ហើយ បញ្ហាថាមពលក៏ជាក្តីបារម្ភរបស់យើងផងដែរ ព្រោះតំបន់មួយចំនួនមិនសូវមានភ្លើងអគ្គិសនីផ្គត់ផ្គង់ច្រើនប៉ុន្មានទេ ដែលយើងត្រូវប្រើប្រាស់ថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យ ឬថ្មជំនួយដើម្បីឱ្យឧបករណ៍របស់យើងដំណើរការបាន។
លោក ជួប វណ្ណឌី បាននិយាយថា៖ “ពេលខ្លះ ដោយសារតែមេឃម្លប់ ឬដោយសារតែបញ្ហាការផ្គត់ផ្គង់អគ្គិសនីមិនគ្រប់គ្រាន់ ធ្វើឱ្យឧបករណ៍នេះមិនអាចផ្តល់ព័ត៌មានមិនសូវថេរ តែទោះជាយ៉ាងនេះក្តីយើងគិតថា ថ្ងៃអនាគតការផ្គត់ផ្គង់អគ្គិសនីនឹងទៅដល់គ្រប់កន្លែងដែលធ្វើឱ្យយើងកាន់តែងាយស្រួលក្នុងការគ្រប់គ្រង និងពង្រាយប្រព័ន្ធឆ្លាតវៃសម្រាប់ជំនួយដល់វិស័យកសិកម្មនេះ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត យើងក៏មានគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ពីកម្មវិធីទទួលព័ត៌មានពីសារក្នុងទូរស័ព្ទ ទៅជាកម្មវិធីទូរស័ព្ទ (App) តែម្តង ដើម្បីឱ្យម្ចាស់ចម្ការកាន់តែងាយស្រួលដឹងពីស្ថានភាព និងអាចបញ្ជាឱ្យមានការផ្គត់ផ្គង់ទឹកបានកាន់តែងាយស្រួល”។
បង្ហាញកាន់តែលម្អិតពីដំណើរការនៃឧបករណ៍ឆ្លាតវៃនេះ សមាជិកមួយរូបទៀតនៃគម្រោង Smart Farm Assistance លោក អ៊ាវ ដេវីដ បានបញ្ជាក់ថា ក្រោយពេលសិក្សាបន្តិចម្តងៗ និងដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមជាច្រើន យើងអាចដាក់ឱ្យឧបករណ៍នេះដំណើរការបានដោយរលូន។ ការគ្រប់គ្រងប្រព័ន្ធនេះត្រូវការឧបករណ៍មេមួយដើម្បីជាមជ្ឈមណ្ឌលកណ្តាលសម្រាប់គ្រប់គ្រងព័ត៌មាន ហើយយើងតភ្ជាប់វាជាមួយនឹង Sensor ដែលបានរាយខ្សែនៅក្នុងដីដោយគណនាទៅតាមទំហំដីក្នុងចម្ការសម្រាប់ផ្តល់ព័ត៌មានពីសំណើម និងសីតុណ្ហភាពទៅតាមប្រភេទដំណាំផ្សេងៗគ្នា។ ជាទូទៅ ក្នុង 1ហិកតា យើងប្រើ Sensor ចំនួន 6គ្រាប់ ហើយចំពោះការផ្គត់ផ្គង់ទឹកវិញ គឺំមានច្រើនបែបយ៉ាងទៅតាមប្រភេទដំណាំ។ មានដំណាំខ្លះត្រូវការស្រោចទឹកច្រើន ដំណាំខ្លះត្រូវការបន្តក់ម្តងបន្តិចៗ ហើយដំណាំខ្លះទៀតត្រូវទឹកតិច ជាដើម។ ហើយឧបករណ៍ផ្គត់ផ្គង់ទឹកទៀតសោត ក៏យើងច្នៃទៅតាមលក្ខខណ្ឌជាក់ស្តែងរបស់ម្ចាស់ចម្ការផងដែរ។ ប្រសិនបើម្ចាស់ចម្ការមានអាងទឹកធំ យើងនឹងណែនាំឱ្យគាត់បូមទឹកដាក់ក្នុងអាង ហើយចែកចាយទឹកនោះទៅកាន់ដំណាំទៅតាមតំបន់នីមួយៗដែលយើងបានកំណត់។ នៅពេលនោះយើងអាចបញ្ជាវ៉ានស្វ័យប្រវត្តិតាមរយៈទូរស័ព្ទដើម្បីបើក និងបិទទឹកទាំងអស់នោះបាន។
លោក អ៊ាវ ដេវីដ បាននិយាយថា៖ “បើគិតជាតម្លៃសម្រាប់ឧបករណ៍មេ គឺត្រូវចំណាយប្រហែលជា 200ដុល្លារ ហើយ Sensor មួយតម្លៃប្រហែល 10ដុល្លារ ហេតុនេះក្នុងដី 1ហិកតាកសិករអាចចំណាយប្រាក់ប្រមាណជា 260ដុល្លារ តែសម្រាប់ម្ចាស់ចម្ការដែលមានដីធំជាងនេះ គាត់អាចប្រើឧបករណ៍មេតែមួយប៉ុណ្ណោះ ដោយគាត់ត្រូវចំណាយបន្ថែមតែ Sensor ទៅតាមទំហំផ្ទៃដី ដែលធ្វើឱ្យគាត់អាចសន្សំសំចៃបានខ្លះបន្ថែមទៀត”។
បង្ហាញពីចំណុចបន្តដែលត្រូវអភិវឌ្ឍ លោក ង៉ាន់ លីហេង សហស្ថាបនិកគម្រោង Smart Farm Assistance បានលើកឡើងថា នៅថ្ងៃខាងមុខ យើងនឹងធ្វើការរៀបចំបណ្តាញតភ្ជាប់ពីឧបករណ៍មេទៅកាន់ Sensor ដោយប្រើ Wireless។ ការធ្វើបែបនេះនឹងអាចធ្វើឱ្យយើងកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ខ្សែដែលធ្វើឱ្យវាមានភាពធន់មាំជាងមុន ព្រោះប្រព័ន្ធ Wireless ដែលយើងតភ្ជាប់នេះគឺយើងសរសេរកូដដោយភ្ជាប់ត្រង់ទៅកាន់ឧបករណ៍មេតែមួយប៉ុណ្ណោះដែលធ្វើឱ្យវាអាចផ្តល់ព័ត៌មានបានកាន់តែសុក្រឹត្យ និងងាយស្រួលជាងមុន។
លោក ង៉ាន់ លីហេង បាននិយាយថា៖ “ក្រៅពីនេះយើងក៏មានគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ឱ្យមានបន្ទប់គ្រប់គ្រងកសិដ្ឋានដែលមានប៊ូតុងចុចដើម្បីគ្រប់គ្រងកសិដ្ឋានធំៗនៅពេលដែលម្ចាស់ទៅមើលចម្ការ។ គាត់មិនចាំបាច់ត្រូវចំណាយពេលយូរក្នុងការដើរមើលពីកន្លែងណាដែលខ្វះទឹកនោះទេ គាត់គ្រាន់តែមើលក្នុងអេក្រង់ ហើយចុចប៊ូតុងបញ្ជា នោះប្រព័ន្ធទាំងអស់នឹងដំណើរការដោយខ្លួនឯង”។
លោក លីហេង បានបន្ថែមផងដែរថា ការគ្រប់គ្រងកសិដ្ឋានដោយប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាឆ្លាតវៃនេះ គឺមិនត្រឹមតែជួយកសិករឱ្យចំណេញធនធានប៉ុណ្ណោះទេ តែវាក៏ជួយដល់បរិស្ថានផងដែរ ព្រោះកាលណាយើងគ្មានប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រងការបូមទឹកយកទៅស្រោចស្រពក្នុងចម្ការ វាអាចនឹងខ្ជះខ្ជាយដែលធ្វើឱ្យយើងប្រើថាមពលកាន់តែច្រើនលើផ្នែកកសិកម្ម តែសម្រាប់ប្រព័ន្ធឆ្លាតវៃនេះ គឺធ្វើឱ្យម្ចាស់ចម្ការផ្តល់ទឹកត្រឹមបរិមាណដែលដំណាំត្រូវការប៉ុណ្ណោះ ក្រោយពេលគ្រប់គ្រាន់ វានឹងបិទទៅវិញ។
សហស្ថាបនិកគម្រោង Smart Farm Assistance មួយរូបទៀត កញ្ញា ម៉េង ស្រីលីន បានលើកឡើងថា គម្រោងរបស់យើងនេះជាគម្រោងមួយដែលអាចអនុវត្តបានទាំងសម្រាប់ចម្ការធំៗ និងអ្នកទីក្រុងដែលមានធនធាន ហើយមានដីចម្ការនៅជាយក្រុង ឬកសិដ្ឋាននៅជិតៗផ្ទះ ព្រោះពួកគេអាចគ្រប់គ្រងដំណាំបានដោយប្រើពេលខ្លីបំផុត និងគ្រប់ទីកន្លែងតាមរយៈទូរស័ព្ទដៃ។ វាក៏ជាគម្រោងដែលទទួលបានជយលាភីលេខ1 ផងដែរពីកម្មវិធី Techno Innovation Cambodia ឆ្នាំ2019 នេះ ដែលនេះជាមោទនភាពមួយ តែយើងក៏នៅតែត្រូវការជំនួយបន្ថែមដើម្បីឱ្យគម្រោងនេះក្លាយជាផ្នែកមួយនៃវិស័យកសិកម្មនៅក្នុងប្រទេសយើង ដែលអាចដោះស្រាយបញ្ហាដល់កសិករបានកាន់តែច្រើន។
កញ្ញា ម៉េង ស្រីលីន បាននិយាយថា៖ “ដើម្បីសម្រេចគោលដៅរបស់យើង យើងក៏ស្វាគមន៍ផងដែរសម្រាប់អ្នកវិនិយោគ ឬក្រុមបន្ថែមដើម្បីប្រមូលធនធានក្នុងការបង្កើតចង្វាក់ផលិតកម្មផលិតឱ្យបានចំនួនកាន់តែច្រើន និងសម្រួលកាន់តែល្អប្រសើរដល់កសិករ”។
កញ្ញា ស្រីលីន បាននិយាយផងដែរថា យើងចង់ឱ្យកសិករនៅក្នុងប្រទេសរបស់យើងចាប់ផ្តើមងាកមកប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាក្នងវិស័យកសិកម្ម ដើម្បីអភិវឌ្ឍកម្រិតជីវភាពផង និងដើម្បីធ្វើការប្រកួតប្រជែងជាមួយបណ្តាប្រទេសក្នុងតំបន់ផងឱ្យបានកាន់តែប្រសើរ ព្រោះការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាអាចជួយឱ្យការធ្វើកសិកម្មរបស់គាត់មានប្រសិទ្ធភាព និងកាត់បន្ថយការខូចខាតបានយ៉ាងល្អ៕
