ថ្មីៗនេះសមាគមន៍ជំងឺបេះដូងអាមេរិកបានអះអាងថា ការលើកដុំដែកទម្ងន់តូចៗ អាចជួយឱ្យមនុស្ស ចាស់ និងអ្នកជំងឺបេះដូងឱ្យមានសុខភាពរឹងមាំជាងមុន។ គេកត់សម្គាល់ឃើញថា មនុស្សចាស់ភាគច្រើនមានម៉ាសសាច់ដុំថយចុះនៅពេលដែលមានអាយុកាន់តែច្រើន។ ការឈានចូលវ័យ40ឆ្នាំឡើងទៅ មនុស្សយើងបានបាត់បង់3% ទៅ5%នៃម៉ាសសាច់ដុំក្នុងរយៈពេល10ឆ្នាំម្តង ហើយការថយចុះនោះបានកើនឡើងពី1%ទៅ 2%ក្នុងមួយឆ្នាំៗក្រោយពីអាយុ50ឆ្នាំ។
សាច់ដុំជួយឱ្យយើងមានភាពរឹងមាំ វាមានតួនាទីជួយដុតកាឡូរី និងជួយឱ្យយើងអាចរក្សាទម្ងន់ ហើយវាក៏ជាកត្តាលីករដ៏សំខាន់ ដើម្បីជួយទប់លំនឹងរបស់យើង និងផ្តល់នូវភាពរឹងមាំដល់រាងកាយផងដែរ។ មិនមានម៉ាសសាច់ដុំ យើងអាចបាត់បង់ភាពឯករាជ្យ និងចលនារបស់យើង។ ម៉ាសសាច់ដុំអាចកើនឡើងគ្រប់វ័យ ដោយឆ្លើយតបទៅនឹងការធ្វើលំហាត់ប្រាណ។ នៅក្នុងការស្រាវជ្រាវនៃការលើកដុំដែក មនុស្ស100នាក់ដែលមានអាយុពី72ឆ្នាំ ទៅ98ឆ្នាំ ដែលជាមធ្យមមានអាយុ87ឆ្នាំ បានធ្វើការលើកដុំដែក3ដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ ក្នុងរយៈពេល10សប្តាហ៍។ នៅពេលបញ្ចប់នៃការស្រាវជ្រាវ គេទទួលបានការកើនឡើងម៉ាសភ្លៅ 2.7% ល្បឿននៃការដើរកើនឡើង12% និងភាពរឹងមាំនៃជើងបានកើនឡើង13%។ នៅក្នុងការស្រាវជ្រាវស្រដៀងគ្នាដែលទៅលើមនុស្សដែលមានអាយុចន្លោះពី65ឆ្នាំ ទៅ79ឆ្នាំ អ្នកដែលលើកដុំដែក3ដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ក្នុងរយៈពេល3ខែ បានកើនឡើងការដើរដល់ទៅ38% ដោយមិនមានការកើនឡើងនៃម៉ាសដែលគួរឱ្យកត់សម្គាល់នោះទេ។
សមាគមន៍អ្នកជំងឺបេះដូង បានអះអាងទៀតថា ដូចនេះ មនុស្សចាស់ដែលមានអាយុជាមធ្យម87ឆ្នាំ ដែលលើកដុំទម្ងន់ រកឃើញថា ពួកគាត់មានសាច់ដុំរឹងមាំ ដោយអាចឡើងកាំជណ្តើរបានច្រើនកាំ ខណៈដែលការសិក្សាលើស្រ្តីវ័យចំណាស់ ដែលមានជំងឺបេះដូង រយៈពេល10សប្តាហ៍ក៏បង្ហាញថា កម្លាំងសាច់ដុំបានកើតឡើង43% ហើយអាចដើរបានចម្ងាយកើនឡើង46% ក្នុងអំឡុងពេលដើរ6នាទី។ អ្នកជំងឺបេះដូងអាចលើដុំទម្ងន់ចាប់ពី0.5គីឡូក្រាម ទៅ2គីឡូក្រាមបាន។ យ៉ាងណាមិញអ្នកឯកទេសវេជ្ជសាស្ត្រថែទាំជំងឺមនុស្សចាស់ បានផ្តល់នូវគនឹ្លះខ្លះៗដល់មនុស្សចាស់ ដែលចង់រស់នៅប្រកបដោយសុខភាពល្អថា សេចក្តីផ្តើមនៃការហាត់ប្រាណគឺ ដើម្បីស្ថាបនាឆ្អឹង និងសាច់ដុំ កាត់បន្ថយសម្ពាធឈាមខ្ពស់និងកាត់បន្ថយឧបទ្ទវហេតុនៃជំងឺបេះដូង ទឹកនោមផ្អែម ព្រមទាំងមហារីកពោះវៀនធំ និងធ្វើឱ្យធូរស្រាលការឈឺចាប់ដែលបណ្តាលមកពីជំងឺរលាកសន្លាក់ផងដែរ។ ការហាត់ប្រាណធ្វើឱ្យប្រសើរដល់ដំណេក និងអារម្មណ៍ផងដែរ។ ការសិក្សាជាច្រើនបានបង្ហាញថា ការហាត់ប្រាណនាំទៅដល់អាយុវែង។ ដូចនេះតើអ្នករង់ចាំអ្វីទៀត? ការហាត់ប្រាណក្នុងរបៀបរស់នៅ ការស្វែងរកឱកាសដើម្បីឱ្យនៅតែសកម្មរាងកាយក្នុងការងារប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកអាចជាអ្វីដែលអ្នកត្រូវធ្វើ ដើម្បីទទួលបានការជំរុញនូវអ្វីដែលអ្នកកំពុងស្វែងរក។ អ្នកជំនាញសុខភាពជាច្រើនបានយល់ស្របគ្នាថា អ្នកដែលអង្គុយតែមួយកន្លែង (អ្នកធ្វើការការិយាល័យជាដើម) ដែលមានបំណងចង់ឱ្យមានភាពសកម្មរាងកាយនោះ ត្រូវការពេលវេលាតែ30នាទីប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ ដើម្បីផលប្រយោជន៍ចំពោះសុខភាព។ នោះមានន័យថា អ្នកអាចដើរទៅចំណតរថយន្តក្រុង10នាទី បន្ទាប់មកពេលថ្ងៃអ្នកអាចដើរ20នាទីទៀត ឬដើរធ្វើការងារផ្ទះដូចជា ប្រើម៉ាស៊ីនប៊ូមធូលីនៅលើកម្រាលឥដ្ឋ20នាទីទៀត នោះអ្នកនឹងអាចក្លាយជាមនុស្សដែលមានភាពសកម្មរាងកាយហើយ។ ប៉ុន្តែត្រូវចាំថា អ្នកត្រូវធ្វើបែបនេះជាប្រចាំរៀងរាល់ថ្ងៃ។
ការហ្វឹកហាត់ខ្លាំងក្លាក្នុងការហាត់ប្រាណច្រើនបែបនោះគឺ អ្នកបង្កើនថាមពលសាច់ដុំរបស់អ្នករយៈពេលយូរជាបន្តបន្ទាប់។ ជាឧទាហរណ៍អ្នកអាចហាត់ប្រាណលើកដុំដែក និងបង្កើនទម្ងន់ដុំដែកជាបន្តបន្ទាប់បន្តិចម្តងៗ។ ការហ្វឹកហាត់ខ្លាំងក្លាបែបនេះ វាជួយកាត់បន្ថយការស្វិតសាច់ដុំ និងការបាត់បង់ឆ្អឹង (Bone Loss) ដែលកើតមាននៅពេលមនុស្សមានវ័យកាន់តែចាស់។ ការកាត់បន្ថយភាពខ្លាំងក្លានៃការហាត់បែបនេះ ក៏ជាការចាំបាច់ជាពិសេសផងដែរ នៅពេលវាបានបង្កើតកម្លាំងតុល្យភាព និងម៉ាសឆ្អឹង (Bone mass) គ្រប់គ្រាន់ល្មម។ ការធ្វើបែបនេះ ដើម្បីជាការការពារការបាក់ឆ្អឹង ពិសេសឆ្អឹងត្រគាកដែលជាមូលហេតុចម្បងបំផុតនៃពិការភាពរាងកាយលើមនុស្សចាស់។ ការហាត់ប្រាណ អាអេរ៉ូប៊ិក (Aerobic exercise) ជាប្រភេទនៃសកម្មភាពហាត់ប្រាណដែលយើងតែងគិតដល់ នៅពេលយើងគិតពីការហាត់ប្រាណ។ វាផ្តល់លទ្ធផលដោយបង្កើនចង្វាក់បេះដូង។ ការហាត់ប្រាណបែបនេះ រួមមានការរត់ត្រឹកៗ ការហែលទឹក លោតខ្សែ ហើយសូម្បីការដើរ ការជិះកង់ និងរាំក៏អាចត្រូវបានចាត់ទុកក្នុងប្រភេទហាត់ប្រាណនេះដែរ៕
