មនុស្សម្នាក់ៗរស់នៅក្នុងជីវិតដែលលាយឡំគ្នាជាមួយសេចក្តីសុខ និងសេចក្តីទុក្ខ ដែលបញ្ហាទាំងអស់នេះបានរុញច្រានមនុស្សឱ្យរស់នៅក្នុងស្ថានភាពឡើងចុះមិនទៀងទាត់។ កត្តានេះទាមទារជាចាំបាច់នូវការគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងឱ្យបានល្អ ដើម្បីធានាថា យើងអាចរក្សាសេចក្តីសុខបាននៅគ្រប់ដំណាក់កាល កុំបណ្តែតបណ្តោយឱ្យខ្លួនឯងធ្លាក់ក្នុងសភាពសោកសៅ ឬមានវិបត្តិទៅតាមស្ថានការណ៍ធម្មតាៗមួយចំនួន រហូតបង្កើតបានជាទម្លាប់សោកសៅ។
មានអ្នកខ្លះដោយសារតែមានទម្លាប់សោកសៅ និងអវិជ្ជមានច្រើនពេកបានធ្វើឱ្យគាត់ក្លាយជាមនុស្សឆេវឆាវ ទន់ខ្សោយ ហើយកើតទុក្ខដោយមិនដឹងមូលហេតុ។ ចំណុចអវិជ្ជមានទាំងអស់នេះអាចអូសទាញឱ្យគាត់ក្លាយជាមនុស្សរស់នៅដោយពឹងផ្អែកលើអារម្មណ៍រវើរវាយ ដែលពេលខ្លះគាត់មើលឃើញជីវិតងងឹតខ្លាំងជ្រុល រហូតរកច្រកចេញមិនឃើញក៏សម្លាប់ខ្លួនតែម្តង។
យោងតាមការស្រាវជ្រាវពីស្ថាប័នចិត្តសាស្ត្ររបស់អង់គ្លេស (British Journal of Health Psychology) បានបញ្ជាក់ថា ការសរសេរពីអារម្មណ៍វិជ្ជមានអាចជួយដោះស្រាយបញ្ហាទាំងអស់នេះបាន។ ការស្រាវជ្រាវដដែលក៏បានបញ្ជាក់ពីចំណុចផ្ទុយផងដែរថា នៅពេលដែលយើងកត់ត្រាទុកតែអារម្មណ៍អវិជ្ជមាន វានឹងធ្វើឱ្យអារម្មណ៍របស់យើងដិតដាមជាមួយនឹងភាពសោកសៅកាន់តែខ្លាំង ហើយវាអាចប៉ះពាល់ដល់សុខភាពផ្លូវចិត្តកាន់តែខ្លាំង។
ការសិក្សាស្រាវជ្រាវនេះបានធ្វើឡើងដោយមានអ្នកចូលរួមប្រមាណ 71នាក់ ដែលមានអាយុចាប់ពី 19ឆ្នាំ ដល់ 77ឆ្នាំ។ បន្ទាប់មកអ្នកជំនាញបានបែងចែកអ្នកចូលរួមទាំងអស់ជា 2ក្រុម ដោយក្នុងនោះអ្នកចូលរួម 37នាក់ត្រូវបានគេតម្រូវឱ្យសរសេរពីបទពិសោធល្អៗក្នុងជីវិត ប្រមាណ 20នាទី ក្នុងរយៈពេល 3ថ្ងៃជាប់គ្នា។ ចំពោះអ្នកចូលរួមចំនួន 34នាក់ផ្សេងទៀត ត្រូវបានតម្រូវឱ្យសរសេរពីប្រធានបទធម្មជាតិ ក្នុងរយៈពេលដូចគ្នា។
ជាលទ្ធផលបានបង្ហាញឱ្យឃើញថា កម្រិតនៃភាពធុញថប់របស់អ្នកចូលរួមដែលសរសេរពីរឿងល្អៗមានការថយចុះច្រើនជាងអ្នកដែលសរសេរពីធម្មជាតិ។ អ្នកចូលរួមក៏បានផ្តល់របាយការណ៍ផងដែរអំពីកម្រិតនៃការស្ត្រេស អារម្មណ៍ធុញថប់ និងស្ថានភាពផ្លូវចិត្តផងដែរក្នុងរយៈពេល 4សប្តាហ៍ក្រោយពេលធ្វើតេស្តសរសេរនេះ ហើយមនុស្សម្នាក់ៗមានស្ថានភាពល្អប្រសើរ និងមានអារម្មណ៍ថា ការរស់នៅមានតុល្យភាពជាងពេលមុនចូលរួមកម្មវិធី។
យុវវ័យកម្ពុជាគួរចាប់អារម្មណ៍លើទម្លាប់សាមញ្ញៗទាំងអស់នេះដើម្បីលើកទឹកចិត្តខ្លួនឯង ហើយដកឃ្លាចេញពីភាពសោកសៅដែលកើតឡើងដោយហេតុផលមិនសមស្របមួយចំនួនដូចជាការមើលរឿងអាក្រក់ៗក្នុងបណ្តាញសង្គម បណ្តែតអារម្មណ៍ (drama) ជ្រុលហួសហេតុ និងចែករំលែកតែរឿងកើតទុក្ខជាដើម៕