រដ្ឋមន្ត្រីកសិកម្មកម្ពុជាបានស្នើសុំជប៉ុនឱ្យគាំទ្រការអភិវឌ្ឍត្រី ដោយបានលើកឡើងពីលទ្ធភាពដែលប្រទេសជប៉ុនបានផ្តល់ជំនាញរបស់ខ្លួនដល់វិស័យវារីវប្បកម្មក្នុងស្រុកនៅកម្ពុជា ដើម្បីបង្កើនផលិតកម្ម និងទប់ស្កាត់ការពឹងផ្អែកលើការនាំចូលត្រី និងស្នើឱ្យរដ្ឋាភិបាលជប៉ុនជួយគាំទ្រដល់ការអភិវឌ្ឍសហគមន៍កសិកម្ម និងគាំទ្រការអភិវឌ្ឍការចិញ្ចឹមសត្វនៅកម្ពុជាដោយប្រើទឹកស្ពែមសិប្បនិមិ្មត ស្របតាមបរិបទថ្មីនៃដំណើរការវិវឌ្ឍនៃបដិវត្តន៍ឧស្សាហកម្ម 4.0 និងសម័យឌីជីថល។
នៅក្នុងកិច្ចប្រជុំជាមួយគណៈប្រតិភូសមាជិកសភាជប៉ុនដែលដឹកនាំដោយលោក Jun Tsushima និងឯកឧត្តម វេង សាខុន រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខា ប្រមាញ់ និងនេសាទ បានមានប្រសាសន៍ថា៖ “យើងបានស្នើសុំឱ្យរដ្ឋាភិបាលជប៉ុនជួយយើងក្នុងការកែលម្អប្រតិបត្ដិការនេសាទត្រីនៅខេត្តព្រះសីហនុ និងបង្កើតកន្លែងស្ទូចត្រីទឹកសាប ដើម្បីកែលម្អជីវភាពរស់នៅរបស់កសិកររបស់យើង និងបង្កើនការផលិតត្រី”។
ជាមួយនឹងសំណើខាងលើនេះឯកឧត្តមរដ្ឋមន្ត្រី ក៏បានស្នើសុំឱ្យជប៉ុនជួយគាំទ្រដល់កិច្ចដំណើរការមជ្ឈមណ្ឌលភ្ញាស់ពូជត្រីនៅខេត្តព្រះសីហនុ និងស្នើគាំទ្រដល់ការបង្កើតមជ្ឈមណ្ឌលភ្ញាស់កូនត្រីទឹកសាបផងដែរ ដើម្បីជួយដល់ការលើកកម្ពស់ជីវភាពប្រជាកសិករខ្មែរ។
ឯកឧត្តម វេង សាខុន ក៏បានស្នើដល់រាជរដ្ឋាភិបាលជប៉ុនឱ្យជួយរៀបចំដំណើរទស្សនកិច្ចគ្រប់កម្រិតក្នុងការសិក្សាផ្លាស់ប្តូរបទពិសោធ ដើម្បីស្វែងយល់បន្ថែមពីការវិវឌ្ឍផ្នែកកសិកម្មនៅប្រទេសជប៉ុន និងស្នើដល់ប្រទេសជប៉ុនជួយពិនិត្យពិចារណាពីលទ្ធភាពក្នុងការកៀរគរអ្នកវិនិយោគទុនមកធ្វើការវិនិយោគលើការកែច្នៃផលិតផលកសិកម្មនៅកម្ពុជា ក៏ដូចជាការទទួលទិញនូវផលិតផលកសិកម្មបន្ថែមពីកម្ពុជានាពេលខាងមុខផងដែរ។
លោក Jun TSUSHIMA បានមានប្រសាសន៍ថា ឆ្នាំនេះជាខួបលើកទី65 នៃកិច្ចសហប្រតិបត្តិការរវាងកម្ពុជា និងជប៉ុន ហើយរដ្ឋាភិបាលជប៉ុននឹងបន្តពង្រឹងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការរវាងប្រទេសទាំង2ឱ្យកាន់តែប្រសើរឡើង។ ឆ្លើយតបនឹងសំណើនេះ លោក Tsushima បានបញ្ជាក់ថា លោកនឹងនាំយកសំណើនេះត្រឡប់ទៅប្រទេសវិញ ហើយស្វែងរកមធ្យោបាយទាក់ទាញវិនិយោគិនជប៉ុនកាន់តែច្រើនឱ្យមកវិនិយោគលើវិស័យជលផលរបស់កម្ពុជា។
លោក Shetty Seetharama Thombathu ប្រធានទីប្រឹក្សាបច្ចេកទេសនៃអង្គការអភិវឌ្ឍន៍ឧស្សាហកម្ម នៃអង្គការសហប្រជាជាតិ (UNIDO) បាននិយាយថា ជំនួយរបស់ជប៉ុននៅក្នុងវិស័យនេះនឹងបង្ហាញពីការជួយយ៉ាងធំធេង ដោយសារតែការផលិតត្រីនៅកម្ពុជាមិនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការក្នុងស្រុក។ លោកបញ្ជាក់ថា៖“មានសក្តានុពលដ៏ធំធេងសម្រាប់ការវិនិយោគទៅលើពូជត្រីសមុទ្រ ជាពិសេស គឺអាហារសមុទ្រដែលមានតម្រូវការខ្ពស់ដូចជាបង្គា និងក្តាមជាដើម។ តម្រូវការក្នុងស្រុកសម្រាប់ពូជមានកម្រិតខ្ពស់ សម្រាប់ត្រីដែលមានតម្រូវការខ្ពស់ ដូចជាត្រីធូឡាស៊ី ត្រីគល់រាំង ត្រីឆ្មា ត្រីចិនជាដើម”។
លោក Thombathu បានថ្លែងថា វិស័យជលផលក្នុងតំបន់ត្រូវការតម្រូវការរឿងគុណភាព កសិដ្ឋានចិញ្ចឹមត្រីនៅកម្ពុជាមិនមានលទ្ធភាពផលិតពូជត្រីគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបំពេញតម្រូវការនោះទេ។ ដូច្នេះយើងត្រូវការការវិនិយោគបន្ថែមទៀត ទាំងនៅតំបន់ទឹកសាប និងសមុទ្រ។
លោកបានពន្យល់ថា តម្រូវការត្រីនៅកម្ពុជាកំពុងកើនឡើង ហើយនឹងបន្តកើនឡើងដោយសារតែប្រជាពលរដ្ឋមានចំណូលកើនឡើង និងចំនួនភ្ញៀវទេសចរដែលកើនឡើងពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ។ ការផលិតត្រីនៅក្នុងប្រទេសមិនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបំពេញតាមការទាមទារឡើយ ដូច្នេះយើងត្រូវនាំចូលត្រី។ ការពឹងផ្អែកខ្លាំងលើការនេសាទ គឺមិនមាននិរន្តរភាពទេ ហើយបរិមាណនៃការចាប់ត្រី គឺស្ទើរតែនៅទ្រឹងមួយកន្លែង។ ដើម្បីជម្នះស្ថានភាពនេះ មធ្យោបាយតែមួយគត់ដើម្បីបំពេញឱ្យគ្រប់តម្រូវការ គឺតាមរយៈការចិញ្ចឹមត្រីដែលមាននិរន្តរភាព។
លោក Thombathu បានចង្អុលបង្ហាញថាសហភាពអឺរ៉ុបកំពុងរៀបចំអនុវត្តគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ជលផលថ្មី CAPFish ដែលនឹងដំណើរការពីឆ្នាំ2019នេះ ដល់ឆ្នាំ2023 ក្នុងថវិកាចំនួន 135លានអឺរ៉ូ(153,7 លានដុល្លារ)។ កម្មវិធីនេះនឹងគាំទ្រដល់រដ្ឋាភិបាល និងវិស័យឯកជនក្នុងការកសាងប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រង និងគ្រប់គ្រងជលផលប្រកបដោយនិរន្តរភាព រួមទាំងការចិញ្ចឹមសត្វ ការនេសាទក្រោយការប្រមូលផល និងការគាំទ្រវិស័យឯកជន។ តាមរយៈការវិនិយោគរបស់ជប៉ុន និងជំនួយអភិវឌ្ឍន៍របស់សហភាពអឺរ៉ុប កម្ពុជាអាចនឹងក្លាយជាប្រទេសនាំចេញត្រីយ៉ាងពិតប្រាកដត្រឹមឆ្នាំ2023 ។
កាលពីខែមេសាក្រុមហ៊ុន ជីន ហ៊ាង អាប់វ័រជីវកម្មរបស់ចិន បានប្រកាសគម្រោងវិនិយោគទឹកប្រាក់100លានដុល្លារលើគម្រោងវារីវប្បកម្មទឹកសាប និងទឹកប្រៃនៅខេត្តព្រះសីហនុ និងខេត្តកោះកុងដើម្បីផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការក្នុងស្រុក និងអន្តរជាតិ។
យោងតាមរបាយការណ៍ប្រចាំឆ្នាំរបស់ក្រសួងកសិកម្មបានឱ្យដឹងថា ត្រីចំនួន 16,625តោនត្រូវបានគេចាប់បាននៅទន្លេកម្ពុជាក្នុងឆ្នាំ2017 ខណៈពេលដែលត្រីចំនួន 121,025តោនត្រូវបានគេនេសាទបានពីក្នុងសមុទ្រ៕
