ថ្ងៃរះនៅខាងកើតទន្លេមេគង្គ នៅក្នុងភូមិមួយឈ្មោះថា ភូមិតាស្ករ នៅជិតរាជធានីភ្នំពេញ កសិករចំណាស់វ័យ 60ឆ្នាំម្នាក់ឈ្មោះ សុផល និងប្រពន្ធរបស់គាត់កំពុងធ្វើការងារញាប់ដៃញាប់ជើងដើម្បីសង្គ្រោះដំណាំពោតរបស់គាត់ដែលត្រូវទឹកលិច។
លោក សុផល បាននិយាយថា ផលដំណាំរបស់គាត់ គឺជាប្រភពចំណូលដ៏សំខាន់បំផុតសម្រាប់គ្រួសាររបស់គាត់ ដែលផ្តល់ឱ្យគាត់នូវអាហារគ្រប់គ្រាន់ និងប្រាក់ចំណូលសមរម្យ ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីជួបនឹងរឿងអាក្រក់កាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុននេះ គាត់ចាប់ផ្តើមស្នើសុំប្រាក់កម្ចីខ្នាតតូចពីគ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ ដើម្បីដោះស្រាយការខាតបង់របស់គាត់។ បច្ចុប្បន្ននេះគាត់មិនដឹងថា តើគាត់ត្រូវដោះ-ស្រាយបំណុលរបស់គាត់ដែលមានចំនួនជាង 2,000ដុល្លាររបស់គាត់ដោយវិធីណានៅឡើយទេ។
លោក សុផល បាននិយាយថា៖ “នៅខែនេះគាត់ជួបការលំបាកបន្ថែមខ្លាំងជាថ្មីព្រោះមានបញ្ហាទឹកជំនន់លិចលង់ដំណាំ ស្របពេលដែលឥឡូវនេះខ្ញុំមិនមានលុយសម្រាប់សងបំណុលនោះទេ។ លោកបានបញ្ជាក់ផងដែរថា សព្វថ្ងៃនេះបើមិនមានញាតិ-មិត្ត និងកូនប្រុសរបស់លោកដែលធ្វើការងារនៅត្រើយម្ខាងក្នុងរាជធានីភ្នំពេញនោះទេ គាត់នឹងបាត់បង់គ្រប់យ៉ាង”។
រឿងរ៉ាវដែលលោក សុផល បានជួបប្រទះនេះ បច្ចុប្បន្នបានកើតឡើងចំពោះប្រជាជនជាច្រើននៅកម្ពុជា ដែលវិស័យមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ និងអាជីវកម្មរកស៊ីចងការប្រាក់កំពុងរីករាលដាលធំធាត់យ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងចំណោមប្រជាជនក្រីក្ររាប់លាននាក់នៅកម្ពុជា ដែលបានរុញច្រានឱ្យពួកគេធ្លាក់ទៅក្នុងបំណុលកាន់តែច្រើន។ ចំពោះបញ្ហានេះអ្នកសេដ្ឋកិច្ចបារម្ភថា បំណុលទាំងអស់នេះអាចធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ការរីកលូតលាស់របស់សេដ្ឋកិច្ច និងធ្វើឱ្យមានការកើនឡើងនូវបញ្ហាវិសមភាពក្នុងសង្គម។
ប្រាក់សកម្ម និងប្រាក់កម្ចី នៅក្នុងគ្រឹះស្ថានហិរញ្ញវត្ថុនៅកម្ពុជាបានកើនឡើង 10ដង ច្រើនជាងឆ្នាំ2010 នេះបើយោងតាមធនាគារពិភពលោក។ ទំហំកម្ចីរបស់កម្ពុជាជាមធ្យមក្នុងមនុស្សម្នាក់គឺស្ថិតនៅក្នុងចំណោមបណ្ដាប្រទេសដែលមានអ្នកជំពាក់បំណុលខ្ពស់បំផុតលើពិភពលោក ដែលបានកើនឡើងពី200 ទៅ1,000ដុល្លារក្នុងឆ្នាំ2014។ ក្នុងចំណោមអ្នកខ្ចី 2លាននាក់មានទំហំទឹកប្រាក់រហូតដល់ទៅ 2.8ពាន់លានដុល្លារ នេះបើយោងតាមធនាគារជាតិនៃកម្ពុជា។
ការប្រាក់ទាប
ជាមួយនឹងអត្រាការប្រាក់ទាបប្រមាណជា1.2% ក្នុងមួយខែនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ប្រជាជនជាច្រើនអាចមិនសូវរារែកនោះទេក្នុងការខ្ចីប្រាក់ដើម្បីទិញទូរស័ព្ទ ឬម៉ូតូជាដើម។
ស្របពេលដែលអត្រាការប្រាក់ក្នុងចំណោមគ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុមានចន្លោះប្រមាណ1.6% នៅចុងឆ្នាំមុន កម្ចីមិនស្របច្បាប់ក៏បានកើនឡើងដូចគ្នា ដែលតម្លៃអត្រាការប្រាក់របស់ពួកគេបានធ្វើឱ្យកាន់តែមានការប្រកួតប្រជែងខ្លាំងឡើង តែវាអាចធ្វើឱ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់អ្នកខ្ចី។
ធនាគារពិភពលោកបានបង្ហាញនៅក្នុងរបាយការណ៍កាលពីខែមេសាថា វាជាភាពចាំបាច់ដាច់ខាតដែលវិស័យធនាគារ និងគ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុត្រូវតែសម្របតាមការណែនាំដ៏តឹងតែង និងធានាថាអាចធ្វើបានចំពោះរាល់ការតម្រែតម្រង់ទាំងអស់។ បច្ចុប្បន្ននេះ មានគ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុប្រមាណ70% បានចុះបញ្ជីក្នុងចំណោម1,000 សម្រាប់មនុស្ស15លាននាក់នៅកម្ពុជា។
បុរសម្នាក់ឈ្មោះ លី តូម៉ា អាយុ 29ឆ្នាំ ជាអតីតបុគ្គលិកផ្នែកឥណទាននៃគ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុក្នុងស្រុកមួយ និងបច្ចុប្បន្ននេះបានបើកភោជនីយដ្ឋានលក្ខណៈគ្រួសារមួយនៅខេត្តកណ្តាលបានបញ្ជាក់ថា តាមការស្មានរបស់គាត់ មាន 9គ្រួសារក្នុងចំណោម10គ្រួសារនៅក្នុងឃុំរបស់គាត់នៃស្រុកស្វាយជ្រុំបានជំពាក់បំណុលធនាគារ ឬមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ។
លី តូម៉ា និយាយថា៖ “មនុស្សម្នាក់ៗ ជាប់បំណុល ហើយបច្ចុប្បន្ននេះ វាបានក្លាយជាបញ្ហាប្រឈម ព្រោះពួកគេគ្រប់គ្នាគ្មានលទ្ធភាពសម្រាប់បង់សង។ ខ្ញុំដឹងរឿងច្រើនពីកម្ចី ហេតុនេះហើយទើបខ្ញុំមិនខ្ចីនោះទេ”។
បំណុលវិលជុំ
ក្នុងករណីជាច្រើន ដូចជារឿងរ៉ាវនៅខេត្តកណ្តាលជាដើម អ្នកស្រី រ៉ាយ អយ អាយុ 46ឆ្នាំ បានខ្ចីលុយប្រមាណ 6,000ដុល្លារអស់រយៈពេលជាង 2ឆ្នាំមកហើយដើម្បីជួយដល់អាជីកវម្មក្នុងគ្រួសាររបស់គាត់។ អ្នកស្រី រ៉ាយ អយ បាននិយាយថា៖ “ខ្ញុំតែងតែទទួលបានការយល់ព្រមក្នុងការស្នើសុំកម្ចីសម្រាប់ពង្រីកមុខរបររបស់ខ្ញុំ ព្រោះខ្ញុំបានសងគេវិញទាន់ពេលវេលា។ ក្នុងគ្រួសារខ្ញុំ យើងធ្វើការងារសកម្មទាំងអស់គ្នា ហេតុនេះវាមិនលំបាកពេកទេក្នុងការសងត្រឡប់ទៅធនាគារវិញ”។
ប៉ុន្តែមនុស្សជាច្រើនទៀត ដូចជាលោក សុផល នៅភូមិតាស្ករ កំពុងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបំណុលវិលជុំ។ គាត់បានខ្ចីលុយគេប្រមាណ 2,000ដុល្លារ មួយឆ្នាំ ដើម្បីទិញសម្ភារកសិកម្ម ស្របពេលដែលការប្រាក់កើន តែទិន្នផលរបស់គាត់មិនទទួលបានផលល្អ ដែលធ្វើឱ្យបំណុលកាន់តែកើនឡើង។
លោក សុផល បាននិយាយថា៖ “ពេលខ្ញុំទទួលបានកម្ចីពីធនាគារ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថារីករាយ តែចុងក្រោយនៅពេលដែលខ្ញុំមិនមានលទ្ធភាពបង់សងទៅវិញ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍មិនល្អឡើយ”៕
