កុមារមិនស្តាប់ហេតុផល ឬក្លាយជាមនុស្សរឹងទទឹងមិនមែនជាកំហុសកុមារទាំងស្រុងនោះទេ តែវាអាចជាបញ្ហារបស់មនុស្សធំដែលរស់នៅជុំវិញពួកគេ ព្រោះក្មេងជាអ្នកដែលមានខួរក្បាលទទេស្អាតហើយគ្រប់ឥរិយាបថដែលគេស្តែងឡើងគឺជាការថតយករូបភាពពីមនុស្សធំ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត កុមារភាគច្រើនអាចវិភាគរឿងរ៉ាវគ្រប់យ៉ាងបានដោយផ្អែកលើព័ត៌មានដែលគេទទួលបាន ហេតុនេះប្រសិនបើគេទទួលព័ត៌មានវិជ្ជមានបានច្រើន គេនឹងក្លាយជាមនុស្សល្អ តែប្រសិនបើគេទទួលបានព័ត៌មានអាក្រក់ច្រើន គេនឹងក្លាយជាមនុស្សដែលមិនស្តាប់ហេតុផល ហើយក្លាយជា មេរំខាន និងបង្កើតជាក្តីព្រួយបារម្ភជាច្រើនសម្រាប់អាណាព្យាបាល។
យោងតាមការស្រាវជ្រាវរបស់អ្នកជំនាញអប់រំបានឱ្យដឹងថាកុមារដែលមានវ័យក្រោម 6ឆ្នាំ សួរសំណួរប្រមាណជាង 400ដងក្នុងមួយថ្ងៃ។ ព្រោះគេចង់ដឹងគ្រប់យ៉ាងដែលគេបានឃើញ ហើយម្យ៉ាងវិញទៀតកុមារជាវ័យដែលមានការរីកលូតលាស់លឿនបំផុតហេតុនេះធ្វើឱ្យពួកគេក្លាយជាមនុស្សដែលឃ្លានទាំងចំណីអាហារ និងព័ត៌មានប្លែកៗសម្រាប់ជីវិត។
ជាកំហុសឆ្គងមនុស្សធំជាច្រើនតែងតែមានការធុញទ្រាន់ចំពោះសំណួរជាច្រើនដែលពួកគេគិតថាឥតប្រយោជន៍ ហើយឆ្លើយឱ្យតែរួចពីមាត់ និងមានអាណាព្យាបាលខ្លះស្តីឱ្យកូនៗកុំឱ្យសួរច្រើនថែមទៀតផង។ កត្តាទាំងអស់នេះអាចធ្វើឱ្យពួកគេព្យាយាមស្វែងរកចម្លើយដោយខ្លួនឯង ដោយមិនត្រឹមត្រូវ ហើយថែមទាំងក្លាយជាមនុស្សដែលមិនសូវយល់ហេតុផលថែមទៀតផង។
ការឆ្លើយសំណួររបស់ក្មេងតូចៗដោយយកចិត្តទុកដាក់ អាចធ្វើឱ្យពួកគេមានភាពកក់ក្តៅ ហើយមិនចង់នៅក្បែរឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកច្រើនពេកនោះទេ ព្រោះពួកគេមានភាពស្និទ្ធស្នាលច្រើនជាមួយមនុស្សធំ និងចង់នៅក្បែរមនុស្សធំដើម្បីទទួលបានចម្លើយល្អៗសម្រាប់ពួកគេ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត អាណាព្យាបាលក៏អាចប្រើប្រាស់វិធីមួយចំនួនដើម្បីកាត់បន្ថយសំណួរប្រកបដោយភាពវិជ្ជមាន ឬនាំពួកគេទៅកាន់ពិភពអប់រំប្រកបដោយគំនិតស៊ីជម្រៅ និងហេតុផលល្អៗជាច្រើនសម្រាប់ជីវិតដែលវាជាមូលដ្ឋានគ្រឹះក្នុងការកសាងចរិតលក្ខណៈ និងឥរិយាបថល្អសម្រាប់ក្មេងៗ។
មនុស្សធំគួរតែសប្បាយចិត្តនៅពេលដែលក្មេងសួរសំណួរថ្មីៗ ហើយឆ្លើយប្រាប់គេដោយហេតុផលជាក់ស្តែងចំពោះរាល់ចម្ងល់ទាំងអស់នោះ។ ក្រៅពីនេះអាណាព្យាបាលក៏អាចចាប់យកចម្ងល់តូចមួយរបស់ក្មេងទៅពង្រីកឱ្យគេរីករាយក្នុងការស្វែងយល់ដោយនាំពួកគេឱ្យមើលឃើញពីពិភពជាក់ស្តែងពាក់ព័ន្ធនឹងអ្វីដែលគេសួរបានយ៉ាងល្អ។ ជាឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើក្មេងសួរពីប្រភេទបន្លែ យើងអាចនាំពួកគេទៅកាន់សួនបន្លែដែលដាំនៅក្បែរផ្ទះ យកសៀវភៅវចនានុក្រមរូបភាព ឬស្វែងរកឱកាសល្អណាមួយដើម្បីនាំពួកគេទៅផ្សារដើម្បីបង្ហាញពួកគេឱ្យឃើញពីប្រភេទបន្លែជាច្រើនទៀតដែលគេមិនទាន់ស្គាល់ ហើយបើពួកគេចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងពីវា យើងក៏អាចពន្យល់ពួកគេពីវិធីដែលគេដាំវាបានថែមទៀតផង។
ថ្វីត្បិតតែប្រភពព័ត៌មានខ្លះ វាមើលទៅដូចជាច្រើនហួសពីអ្វីដែលជាការគិតរបស់ក្មេង តែធាតុពិតសម្តីដែលក្មេងៗបានស្តាប់នឹងក្លាយជាប្រភពព័ត៌មានសម្រាប់ពួកគេ និងអាចជួយរំឭកគេឱ្យមានការចងចាំបានកាន់តែល្អនៅពេលដែលគេជាប់ករណីជាក់ស្តែង។ ស្ថានភាពនេះហើយដែលយើងឃើញថាពេលខ្លះក្មេងៗ មួយចំនួនអាចដោះ-ស្រាយបញ្ហាបានល្អ ឬមានភាពឆ្លាតវៃជាងក្មេងដទៃ គឺដោយសារតែគេចំណាំនូវព័ត៌មានងាយៗដែលមនុស្សធំណែនាំបានច្រើន។
វិធីសាស្រ្តល្អមួយផ្សេងទៀតដើម្បីនាំក្មេងឱ្យយល់កាន់តែច្បាស់ពីការរស់នៅ និងរីករាយជាមួយនឹងសំណួរដែលគេសួរ អាណាព្យាបាលអាចព្យាយាមអានរឿងខ្លីៗសម្រាប់កុមារឱ្យបានច្រើនដើម្បីយកទៅនិយាយបន្តប្រាប់ពួកគេ នៅពេលដែលគេសួរពីហេតុផលនៃការរស់នៅ។
ជាទូទៅ រឿងកុមារ ជាប្រភេទរឿងដែលមានតួអង្គតិច ងាយចាំ តែបញ្ចប់ដោយតម្លៃអប់រំល្អៗ សម្រាប់នាំក្មេងឱ្យក្លាយជាមនុស្សពូកែ ហេតុនេះក្នុងករណីដែលក្មេងមិនទាន់ចេះអានដោយខ្លួនឯងអាណាព្យាបាលអាចជ្រើសរើសយកវិធីនេះទៅប្រើប្រាស់បាន ព្រោះនៅពេលដែលពួកគេឆ្ងល់ពីរឿងណាមួយដែលពិបាកពន្យល់ យើងអាចលើករឿងខ្លីៗដែលពាក់ព័ន្ធនឹងចំណុចនោះដើម្បីប្រាប់គេ។ នេះជាវិធីដ៏ទាក់ទាញមួយដែលអ្នកជំនាញអប់រំណែនាំ ព្រោះវាអាចធ្វើឱ្យក្មេងរីករាយក្នុងការទទួលចម្លើយ ហើយថែមទាំងអាចរៀនពីចំណុចល្អៗដោយមិនបាច់បង្ខំ។
ម្យ៉ាងវិញទៀត ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងរឿងរ៉ាវនានាដែលកុមារឆ្ងល់ឱ្យបានល្អ អាណាព្យាបាលក៏អាចយកចិត្តទុកដាក់កត់ចំណាំរឿងរ៉ាវដែលពួកគេសួរមួយចំនួន ដើម្បីប្រាប់គេជាក់ស្តែងនៅពេលមានឱកាសល្អនាំគេធ្វើដំណើរទៅកាន់កន្លែងថ្មីៗ ឬឃើញរឿងជាក់ស្តែងមួយចំនួនដោយចៃដន្យ ដើម្បីឱ្យគេបានសិក្សា ហើយយល់កាន់តែច្បាស់៕
