រឿងរ៉ាវដ៏ចម្លែកមួយនេះបានកើតឡើងនៅក្នុងប្រទេសថៃកាលខែកន្លងទៅ ដោយជនល្មើសជាយុវជនម្នាក់(សូមលាក់អត្តសញ្ញាណទាំងអស់នៅក្នុងបទយកការណ៍នេះ ដើម្បីចៀសវាងប៉ះពាល់ដល់តួបុគ្គល និងទីកន្លែង) មានវ័យទើបតែ 18ឆ្នាំ ដែលមានអតីតកាលពោរពេញដោយវិបត្តិ និងសម្ពាធផ្នែកផ្លូវចិត្តដោយសារការមើលងាយមើលថោក និងត្រូវជេរស្ដីបន្ទោសរហូតចាំជាប់នៅក្នុងចិត្ត ទើបធំឡើងចង់សម្លាប់មនុស្ស ព្រោះរំពឹងឱ្យម្ដាយមានក្ដីមោទនភាពចំពោះខ្លួន។
គេមិនដែលស្គាល់មុខឪពុកតាំងពីពេលកើតមក មិនដែលដឹងថា តើឪពុកជានរណាឡើយ។ រឿងតែមួយគត់ដែលធ្វើឱ្យគេស្គាល់ពាក្យថា ឪពុកនោះគឺ ពាក្យសម្ដីរបស់ម្ដាយគេដែលស្រែកជេរបញ្ចោរឡើងថា “មុខ..ហ្អ៉.. ដូចអា..ច.ម្រ៉.. ហ្នុ៎ងអ៊ីចឹង!!” ហ្នឹងឯងគឺជារឿងតែមួយគត់ដែលភ្ជាប់រូបគេទៅនឹងឪពុក…។
ម៉ែ គឺជាមនុស្សតែម្នាក់គត់នៅក្នុងជីវិតរបស់គេ ជាមនុស្សដែលគេស្រឡាញ់ ខឹង ខ្លាច និងស្អប់បំផុតនៅក្នុងចិត្ត។ រឿងតែមួយគត់ដែលធ្វើឱ្យគេមានអារម្មណ៍ធូរស្រាល គឺការបានយកសត្វជីងចក់មកធ្វើបាបលេង។ គេតែងចាប់សត្វជីងចក់មកចងឆ្កាង ហើយយកចុងខ្មៅដៃចាក់វះ កាត់ជាបំណែក។ គេសម្លឹងមើលសត្វជីងចក់ដែលព្យាយាមរើបម្រះដើម្បីឱ្យរស់ជីវិត តែក៏មិនអាចគេចរួចបានឡើយ។ វាធ្វើឱ្យគេមានសេចក្ដីសុខបានបន្តិចដែរ ក្រោយពីត្រូវម្ដាយស្រែកជេរបញ្ចោរ និងវាយទះតប់រួចមក។
ព្រឹកថ្ងៃមួយ ម៉ែស្រែកគំហក និងធាក់រូបគេធ្លាក់ពីលើគ្រែ។ គេភ្ញាក់ចេញពីក្ដីសុបិនដែលកំពុងមានអារម្មណ៍ថា កំពុងស្ថិតនៅលើទូកនៅក្នុងសមុទ្រដែលមានរលកធំៗដូចនៅក្នុងខ្សែភាពយន្ត។ “នោមដាក់កន្លែងដេកទៀតហើយហ្អេ៎ អា..ច.ម្រ៉..! អាយុ 10ឆ្នាំហើយ នៅតែដេកនោមដូចក្មេងអាយុ 3ឆ្នាំទៀត!” រួចហើយម៉ែទះកំភ្លៀងគេមួយដៃយ៉ាងខ្លាំង គេភ្ញាក់ និងភ័យខ្លាំងណាស់។ កន្លងមក គេទ្រាំទប់នោមមិនសូវបានឡើយ រៀងរាល់យប់គេតែងយល់សប្តិ និងរាកនោមជានិច្ច ទើបធ្វើឱ្យនៅលើកន្លែងគេងប្រឡាក់ពេញទៅដោយទឹកនោម។ គេដេកនោមញឹកញាប់រហូតដល់ម៉ែដេញគេឱ្យទៅដេកនៅក្នុងចង្ក្រានបាយ។ “វាថីហ្អែង?!…អត់ចេះទ្រាំនោមទេហ្អីយ៉ាងម៉េច?!”។
ម៉ែមានប្ដីថ្មីញឹកញាប់។ ម៉ែជាអ្នកលក់នំគ្រក់នៅក្នុងផ្សារណាត់ មានមនុស្សប្រុសមកទាក់ទង ហើយនៅជាមួយគ្នាមួយរយៈ រួចក៏ទៅបាត់ អ្វីដែលនៅសល់ គឺការពពោះជាថ្មី។ មិនយូរប៉ុន្មាន គេក៏បានប្អូនស្រីម្នាក់ និងប្អូនប្រុសម្នាក់ ដែលគេក៏មិនសូវជាស្និទ្ធស្នាលជាមួយប៉ុន្មានឡើយទោះជាខំព្យាយាមយ៉ាងណាក៏ដោយ។ ម៉ែលក់នំគ្រក់បានប្រាក់មកចិញ្ចឹមកូនៗ នៅសល់ប៉ុន្មានក៏យកទៅផឹកស្រាសប្បាយ “ជីវិតវាចោលម្សៀតមែនទែន”។
គេតាមម៉ែទៅលក់នំគ្រក់នៅឯផ្សារណាត់ ធ្វើគ្រប់សព្វតាមម៉ែបញ្ជា តែមិនដែលលឿនជាងដៃម៉ែដែលវាត់ផាច់ៗមកលើខ្លួនគេម្ដងហើយម្ដងទៀតគ្រប់ពេលដែលគេធ្វើខុសឡើយ “អា..ច.ម្រ៉..!! ធ្វើអីឱ្យអញសប្បាយចិត្តខ្លះផងបានទេ!?” ប្រយោគនេះបន្លឺចេញមកជាញឹកញាប់រហូតដល់គេកើតមានគំនិតបង្កប់នៅក្នុងចិត្តថា ត្រូវតែធ្វើឱ្យម៉ែសប្បាយចិត្ត និងមានមោទនភាពនៅថ្ងៃណាមួយឱ្យបាន ត្រូវតែធ្វើឱ្យបាន…។
នាពេលរាត្រីមួយដែលរូបគេធំធាត់ឡើងល្មមនឹងរត់គេចចេញពីផ្ទះបានហើយ។ ខណៈពេលដែលម៉ែកំពុងលង់លក់ដោយឥទ្ធិពលសុរា គេតែងតែយកដែកកេះមកដុតស្មៅស្ងួតៗលេង។ គេមានសេចក្ដីសុខខ្លាំងណាស់ដែលបានឃើញអណ្ដាតភ្លើងដែលឆាបឆេះ វាធ្វើឱ្យបេះដូងរបស់គេលោតរណ្ដំ ញាប់ញ័រហាក់ដូចជាមានអំណាចយ៉ាងមហាសាល។
អំឡុងពេលនោះ ផ្សារណាត់បានលេចឮដំណឹងចចាមអារ៉ាមពីការបាត់សត្វឆ្មាពនេចរជាច្រើនក្បាល។ ស្ត្រីអ្នកលក់ដូរជាច្រើននាក់នឹកសង្ស័យថា តើអាពួកសត្វឆ្មាដែលតែងតែមកដើររកចំណីស៊ីជាប្រចាំនោះ វាបាត់ទៅណាអស់?។ គេក៏មិនដែលនិយាយអំពីរឿងអាថ៌កំបាំងនេះដែរ ព្រោះកន្លងមក គេតែងជន្លសត្វឆ្មាពនេចរនោះដោយចំណី ហើយចាប់វាសម្លាប់ដោយផ្លែឡាមតូចមួយ។ សេចក្ដីសុខដែលបានឃើញពួកវាកំពុងតែដាច់ខ្យល់ងាប់ និងឈាមក្រហមច្រាលធ្វើឱ្យគេញញឹមយ៉ាងមានសេចក្ដីសុខ រួចហើយទើបនាំយកសាកសពឆ្មានោះទៅបោះចោលនៅក្នុងធុងសំរាម ដាក់ក្នុងថង់ខ្មៅ និងចងមាត់យ៉ាងជិត។ បើម៉ែដឹង ម៉ែអាចនឹងសប្បាយចិត្ត…។
ក្នុងរាត្រីនៃក្ដីរសាប់រសល់មួយ គេសាកល្បងកេះដែកកេះ ហើយបណ្ដោយឱ្យអណ្ដាតភ្លើងឆេះរាលទៅលើសំណង់ឈើដែលជាប៉មយាមតូចមួយ។ ភ្លើងឆេះថ្គោលឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស គេរត់ទៅពួនលបមើលពីចម្ងាយ។ មានអ្នកស្រុកម្នាក់ធុំក្លិនផ្សែងភ្លើង ក៏ប្រញាប់ស្រែកប្រកាសដាស់មនុស្សគ្រប់គ្នាឱ្យមកជួយពន្លត់ភ្លើង។ គេលបមើលឃើញហើយមានអារម្មណ៍ថា ដូចបានគ្រប់គ្រងលើអ្វីម្យ៉ាង ដូចបានសម្ដែងជាតួអ្វីមួយដែលក្នុងជីវិតរបស់គេមិនធ្លាប់មានអារម្មណ៍បែបនេះពីមុនមកឡើយ។ ខ្លួនគេនេះមានអានុភាពខ្លាំងលើសពាក្យថា “អាចង្រៃ” ដែលម៉ែតែងតែហៅជាប្រចាំទៅទៀត។ បើម៉ែដឹងថា គេចេះជប់អណ្ដាតភ្លើងដោយចុងម្រាមដៃបានបែបនេះ ម៉ែប្រហែលជាមានមោទនភាពលើរូបគេខ្លាំងណាស់មើលទៅ។ ម៉ែត្រូវតែមានមោទនភាពដែលកូនប្រុសម្នាក់នេះធ្វើឱ្យមនុស្សទូទាំងទីប្រជុំជនភិតភ័យញាប់ញ័រ។ ខណៈដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាកំពុងតែកោលាហល គេបែរជាឈរស្ងៀមគ្មាននរណាម្នាក់សង្ស័យ ម៉ែច្បាស់ជាមានមោទនភាពប្រាកដណាស់…។
នៅទីបំផុត គេក៏បានដឹងពីខ្លួនឯងហើយថា រូបគេមានប្រសិទ្ធភាពខ្លាំងណាស់ និងទីបំផុតគេក៏បានដឹងទៀតដែរថា តើរឿងអ្វីដែលនឹងធ្វើឱ្យម៉ែសប្បាយចិត្ត និងមានមោទនភាព ព្រោះតាំងពីយប់កើតរឿងនោះមក ម៉ែមិនដែលជេរបញ្ចោរ វាយទះតប់គេទៀតឡើយ។ ចាប់តាំងពីគេសម្លាប់សត្វឆ្មា លួចដុតប៉មយាមមក ម៉ែគ្រាន់តែសម្លឹងមើលមុខគេដោយក្ដីសង្ស័យ តែមិនបាននិយាយអ្វីឡើយ។ មិនយូរប៉ុន្មាន និងមិនយូរប៉ុន្មានតមកទៀត ជីវិតរបស់យុវជនវ័យ 18ឆ្នាំម្នាក់នេះក៏ត្រូវចេញ-ចូលប៉ុស្តិ៍ប៉ូលិសជាញឹកញាប់។ លួច ឆក់ លូក-វះកាបូបស្រីៗនៅក្នុងរថយន្តក្រុងជាប្រចាំ និងត្រូវគេរោមវាយទាត់ធាក់ មុននឹងចាប់បញ្ជូនទៅប៉ុស្តិ៍ប៉ូលិស ជាកន្លែងដែលគេតែងតែត្រូវបានធានាចេញមកវិញ ដោយសារតែម៉ែរបស់គេជា “ប្រពន្ធចុងលួចលាក់” របស់អធិការរងម្នាក់នៅទីនោះ។
គេសន្សំគំនុំចំពោះអាព្រូឡានក្រុង ដែលតែងតែវាយធ្វើបាបរូបគេនៅពេលត្រូវចាប់ខ្លួនបានម្ដងៗ ដូចជាលើកចុងក្រោយបំផុតនេះ វាបានដាល់មុខគេរហូតភ្នែកស្ដាំឡើងហើមជាំ និងបិទជិត មើលអ្វីមិនឃើញជិតមួយអាទិត្យ។ គេសម្រេចចិត្តថា ត្រូវតែសងសឹក…។
ក្នុងយប់មួយដែលគេតាមសង្កេត គេឃើញអាព្រូឡាននោះកំពុងអង្គុយផឹកស្រាសជាមួយមិត្តភ័ក្តិ គេក៏ទន្ទឹងរង់ចាំ។ លុះវង់ស្រាបំបែកគ្នា គេក៏លបតាមពីក្រោយ ព្រោះជាមនុស្សដែលរស់នៅក្នុងសំណង់អនាធិបតេយ្យជាមួយគ្នា និងធ្លាប់ឮវាអួតថា ធ្លាប់បានអីៗជាមួយម៉ែទៀតផង។ គេលបដើរតាមពីក្រោយវាដែលដើរទ្រេតទ្រោតៗជិតទៅដល់ផ្ទះហើយ។ តែ ហ្អា៎? គឺជាផ្ទះរបស់គេ ហើយអាព្រូឡាននោះថែមទាំងប្រុងវាយធ្វើបាបម៉ែទៀតផង។ វិនាទីនោះឯង គេសម្រេចចិត្តយ៉ាងរហ័ស កាំបិតកៃក្ដាប់ជាប់នៅក្នុងដៃ រួចហើយក៏ហក់ចូលទៅភ្ជង់ខ្នងអាព្រូឡាននោះ តែដោយសារតែកំហឹង និងក្ដីគុំកួនដែលនៅតែក្ដៅពុះគគុកនៅក្នុងចិត្តនោះ គេក៏បុកមួយកាំបិតយ៉ាងខ្លាំងចំកណ្ដាលខ្នងអាព្រូឡាននោះពេញមួយទំហឹង។ កាំបិតដោតជាប់កណ្ដាលខ្នង តែដោយក្ដីភ្ញាក់ផ្អើល ក៏ប្រញាប់ដកកាំបិតចេញមកវិញ ព្រមជាមួយសម្រែករបស់អាព្រូឡាននោះ។ គេព្យាយាមធ្វើឱ្យអាព្រូឡាននោះឈប់ស្រែកដែលអាចនឹងដាស់អ្នកទៀតឱ្យភ្ញាក់បាននោះ ដោយការចាក់ទៅលើខ្លួនវា ចាក់-ដក ចាក់-ដកជាច្រើនកាំបិត។ មានអារម្មណ៍ថាបានទម្លាយកំហឹងយ៉ាងច្រើន…។ មិនយូរប៉ុន្មាន ឈាមហូរក្រាលពេញកម្រាលឥដ្ឋ អាព្រូឡាននោះដាច់ខ្យល់ស្លាប់នៅទីបំផុត។
គេភ្ញាក់ផ្អើល បោះកាំបិតចោល ព្យាយាមប្រុងរត់គេច តែត្រូវអ្នកភូមិដែលភ្ញាក់ឡើងមករោមព័ទ្ធចាប់បាន ត្រូវទាត់ធាក់ និងត្រូវចាប់ខ្លួនយកទៅប៉ុស្តិ៍ប៉ូលិស។ អ្នកសារព័ត៌មានដែលនៅក្នុងបន្ទប់ស៊ើបសួរ សួរនាំគេដោយពាក្យសំដីគំរោះគំរើយដូចគ្នានឹងប៉ូលិសដែរ។ គេឆ្លើយរៀបរាប់ទៅតាមការពិត។ មិនយូរប៉ុន្មានគេក៏ត្រូវនាំខ្លួនទៅតុលាការ ហើយឆ្ពោះទៅពន្ធនាគារជាលើកដំបូង ដែលនៅពេលនោះម៉ែបានប្រាប់ថា “អត់ធន់ណា៎កូន ម៉ែរង់ចាំកូនជានិច្ច”។ គេសង្កេតឃើញទឹកមុខម៉ែ មានមោទនភាពតិចៗដែរ។ ទីបំផុត គេក៏ធ្វើឱ្យម៉ែមានមោទនភាពចំពោះកូនប្រុសម្នាក់នេះបានហើយ។
ថ្ងៃដំបូងនៅក្នុងពន្ធនាគារ គេភ័យ ហើយខ្លាចជាទីបំផុត តែក្ដីរីករាយសប្បាយចិត្តពីការបានសម្លាប់មនុស្ស ធ្វើឱ្យគេសឹងតែគេងញញឹម រឹតតែនឹកឃើញ រឹតតែពេញចិត្តខ្លួនឯង។ បងធំនៅក្នុងគុកសម្លឹងឃើញហើយ ក៏ចាប់ផ្ដើមដឹងថា គេគឺពិតជាមហាឃាតករយ៉ាងពិតប្រាកដ គេអាចសម្លាប់មនុស្សបានយ៉ាងងាយ ឱ្យតែគេចង់ធ្វើ។ បងធំចាប់ផ្ដើមបង្រៀនគេឱ្យដឹងថា ការបោកប្រាស់ ក្លែងបន្លំទឹកមុខត្រូវធ្វើយ៉ាងណា។ គេធ្វើតាមទាំងអស់។
ហើយនៅទីបំផុត ទោសជាប់ពន្ធនាគារដែលមិនយូរប៉ុន្មាននោះ ក៏ត្រូវបានបញ្ចប់…។
គុកបានបង្ហាត់បង្រៀនគេជាច្រើនយ៉ាង…បើសិនជាចង់សម្លាប់នណាម្នាក់…ត្រូវឱ្យវាល្អិតល្អន់ជាងនេះបន្តិច។ គេយល់ និងចងចាំយ៉ាងច្បាស់។
រាត្រីដំបូងដែលចេញពីគុក គេឃើញស្រីក្រមុំម្នាក់ស្លៀកឈុតជានិស្សិតដើរចូលទៅក្នុងផ្លូវឌឿងហែមមួយតែម្នាក់ឯង។ គេចង់សាកល្បងមុខវិជ្ជាដែលបានរៀនពីក្នុងគុកមកជាលើកដំបូង។ លើកនេះ គេប្រើកាំបិតវែង និងមុតជាងមុន ទុកសម្លុតដើម្បីធ្វើឱ្យជនរងគ្រោះភ័យភាន់ភាំង ហើយបើជនរងគ្រោះស្រែក ការត្រូវបញ្ឈប់ និងគ្រប់គ្រងជនរងគ្រោះនោះ មិនមែនជារឿងពិបាកឡើយ ព្រោះធ្លាប់ឆ្លងកាត់សាកសពមួយរួចមកហើយ ដូច្នេះសាកសពបន្តទៅទៀតប្រហែលជាមិនពិបាកអ្វីឡើយ។ គេបិទភ្នែក ហើយនឹកនៅក្នុងចិត្ត មុននឹងចាប់ផ្ដើមសកម្មភាពរំលោភសម្លាប់ថា…”ម៉ែ…កូននឹងធ្វើឱ្យម៉ែមានមោទនភាពចំពោះរូបកូនម្ដងទៀត”៕
ប្រែសម្រួលដោយ ទិទីតំតាតូ
