អ្នកស្រាវជ្រាវជាច្រើននៅកម្ពុជា រួមទាំងនិស្សិតមួយចំនួនផង បានលើកឡើងនូវបញ្ហារួមមួយ គឺកង្វះឯកសារសម្រាប់ស្រាវជ្រាវ ហើយកត្តាទាំងអស់នេះបានរាំងស្ទះដល់ដំណើរនៃការបង្កើតស្នាដៃថ្មីៗរួមទាំងការបង្កើតនូវគំហើញមួយចំនួនទាំងផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រសង្គម និងវិទ្យាសាស្ត្រពិត។
សហស្ថាបនិកនៃបណ្ណាល័យបញ្ញវន្ត លោក សុខ ឡាក់ បានលើកឡើងថា អ្នកស្រាវជ្រាវជាច្រើននៅកម្ពុជាពិតជាមានបញ្ហាលំបាក ហើយផ្នែកដែលកំពុងមានបញ្ហាប្រឈមច្រើននោះគឺលើជំនាញវិទ្យាសាស្ត្រ បច្ចេកវិទ្យា វិស្វកម្ម និងគណិតវិទ្យា (STEM)។ ផ្នែកមួយទៀតដែលកំពុងមានបញ្ហាប្រឈមដែរនោះ គឺពាក់ព័ន្ធនឹងជំនាញភាសាខ្មែរ។ ដើម្បីជាដំណោះស្រាយបញ្ហាទាំងអស់នេះ លោកបានផ្តល់យោបល់ថា គួរតែធ្វើយ៉ាងណាឱ្យបណ្ណាល័យដំណើរការបានល្អ ដែលមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការគ្រប់គ្រងឯកសារ ប្រឹក្សាយោបល់លើឯកសារ ព្រមទាំងអាចផ្តល់សេវាកម្មបណ្ណាល័យឱ្យឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការអភិវឌ្ឍន៍ធនធានមនុស្ស។ លើសពីនេះទៅទៀត ភាគីពាក់ព័ន្ធទាំងអស់គួរចូលរួមដើម្បីធ្វើការផ្សព្វផ្សាយឱ្យបានយល់ដឹងកាន់តែច្បាស់ពីតម្លៃរបស់បណ្ណាល័យ។
លោក សុខ ឡាក់ និយាយថា៖ “នៅកម្ពុជាមានចំនួនបណ្ណាល័យច្រើនណាស់ តែមានបណ្ណាល័យខ្លះមានតែឈ្មោះ ហើយមិនបានបើកឱ្យដំណើរការនោះទេ ចំណែកឯបណ្ណាល័យ មួយចំនួនទៀត មានឯកសារច្រើនតែមិនបានប្រើប្រាស់អស់លទ្ធភាពនូវសេវាកម្មបណ្ណាល័យដែលកត្តានេះធ្វើឱ្យអ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវនៅតែមានការលំបាកក្នុងការស្វែងរកឯកសារដដែល។
បើតាមលោកសុខ ឡាក់ បណ្ណាល័យជាប្រភពនៃឯកសារទាំងអស់ និងជាកន្លែងដែលសំខាន់បំផុតសម្រាប់អ្នកស្រាវជ្រាវ ទាំងការស្វែងរកឯកសារស្រាវជ្រាវ និងការបញ្ចេញនូវឯកសាររបស់ខ្លួនជាសាធារណៈ។ ប្រសិនបើបណ្ណាល័យត្រូវបានយកចិត្តទុកដាក់ ហើយត្រូវបានគេផ្តល់តម្លៃគ្រប់គ្រាន់ អ្នកស្រាវជ្រាវជាច្រើននឹងមានកម្លាំងចិត្តក្នុងការខិតខំស្រាវជ្រាវ ហើយបង្កើតស្នាដៃថ្មី ដើម្បីដាក់បង្ហាញស្នាដៃរបស់ខ្លួននៅតាមបណ្ណាល័យ ដែលចរន្តនេះធ្វើឱ្យឯកសារកាន់តែសម្បូរបែបឡើង ហើយអ្នកស្រាវជ្រាវជំនាន់ក្រោយៗទៀតកាន់តែមានភាពងាយស្រួល។
អ្នកនិពន្ធ និងជាអ្នកបោះពុម្ពផ្សាយឯកសារស្រាវជ្រាវជាច្រើននៅកម្ពុជា លោក ឈិន សីហាបានលើកឡើងថា អ្នកស្រាវជ្រាវនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះមានការលំបាកគួរសម ហើយបញ្ហាទាំងអស់នេះគឺមកពីខ្វះអ្នកស្រាវជ្រាវ និងអ្នកសរសេរលើប្រធានបទសំខាន់ៗជាច្រើនដែលជាតម្រូវការរបស់ប្រជាជននៅក្នុងប្រទេស។ មានឯកសារខ្លះត្រូវស្វែងរកពីឯកសារបរទេសមកវិញ ហើយឯកសារខ្លះទៀតបានបាត់បង់ដោយសារតែអ្នកស្រាវជ្រាវ ជំនាន់មុនៗបានត្រឹមតែចងក្រងមើលសម្រាប់ខ្លួនឯងដោយមិនបានបោះពុម្ពផ្សាយជាសាធារណៈជាដើម។
លោក ឈិន សីហា បាននិយាយថា៖ “ជាដំណោះស្រាយដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាឱ្យមានឯកសារសម្បូរបែបឡើងវិញនៅក្នុងប្រទេសរបស់យើង គឺយើងគួរបង្កើនគុណភាពអប់រំដោយបណ្តុះបណ្តាលអ្នកសរសេរ បង្កើតមូលនិធិជួយអ្នកសរសេរ និងបោះពុម្ពផ្សាយ។
លោក ឈិន សីហា បានលើកឡើងបន្តទៀតថា ការធ្វើបែបនេះគឺជាវិធីសាស្ត្រល្អមួយក្នុងការជំរុញឱ្យមានការលើកទឹកចិត្តឱ្យបានច្រើនដល់អ្នកដែលបានខិតខំប្រឹងប្រែងចងក្រងឯកសារថ្មី។ ក្រៅពីនេះអ្នកដែលមានស្នាដៃកន្លងមកគួរបង្កើតក្រុមប្រឹក្សាអ្នកនិពន្ធ និងស្រាវជ្រាវ ដើម្បីផ្តល់កិត្តិយសថ្នាក់ជាតិជូនដល់អ្នកនិពន្ធ អ្នកស្រាវជ្រាវ និងអ្នករៀបរៀងជាដើមឱ្យមានទឹកចិត្តកាន់តែខ្លាំងក្នុងការបន្តខិតខំប្រឹងប្រែងបង្កើតស្នាដៃថ្មីៗ សម្រាប់ដោះស្រាយបញ្ហានានានៅក្នុងសង្គម៕
