រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខា ប្រមាញ់ និងនេសាទបានអះអាងពីគោលបំណងបង្កើនប្រាក់ចំណូលដល់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងសហគមន៍ការពារព្រៃឈើ តាមរយៈការបង្កើនការដាំដើមឈើដែលមានប្រយោជន៍ ការផលិតបន្លែ និងការចិញ្ចឹមសត្វ ស្របពេលដែលតម្រូវការនៅក្នុងប្រទេសកាន់តែកើនឡើង។
ការប្រកាសរបស់ ឯកឧត្តម វេង សាខុន រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខា ប្រមាញ់ និងនេសាទ បានធ្វើឡើងនៅក្នុងវេទិកាកសិកម្មក្នុងខែមករានេះ។ ការប្រកាសនេះត្រូវបានគេមើលឃើញថា ស្របពេលដែលផលិតកម្មកសិកម្មរបស់ប្រទេសកម្ពុជាកំពុងធ្លាក់ចុះជាបន្តបន្ទាប់ ដោយលើកលែងតែការផលិតស្រូវ ខណៈដែលកម្ពុជាមានតម្រូវការខ្ពស់ផ្នែកបន្លែ និងត្រីសាច់ ដើម្បីបំពេញតម្រូវការទីផ្សារក្នុងស្រុកដែលកំពុងមានកំណើនខ្ពស់ និងកើនឡើងតាមរយៈកំណើនទេសចរ និងកំណើនសេដ្ឋកិច្ច។
ឯកឧត្តម វេង សាខុន មានប្រសាសន៍ថា ៖ “ទិសដៅរបស់ខ្ញុំ គឺយើងមិនអាចទៅចៀរជ័រទឹក ហើយយកទៅលក់ដើម្បីរស់បានទៀតនោះទេ ព្រោះសេដ្ឋកិច្ចរបស់យើងកើនឡើងហើយ និងកើនឡើងរហូត។ ខ្ញុំឱ្យប្រមូលធនធានដើម្បីជួយដល់សហគមន៍ព្រៃឈើដែលបានបង្កើតហើយនោះ ដែលមិនត្រឹមតែការពារព្រៃឈើប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែយើងត្រូវធ្វើការដាំដុះបន្ថែមទៀត ទាំងអគ្គនាយកដ្ឋានកសិកម្ម និងរដ្ឋបាលជលផលត្រូវសហការគ្នា គឺកន្លែងណាដែលអាចជួយគាត់បាន។
តាមអ្វីដែលរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខា ប្រមាញ់និងនេសាទបានមានប្រសាសន៍នោះគឺ សហគមន៍ព្រៃឈើនៅកម្ពុជាមានសក្តានុពលច្រើនក្នុងការអភិវឌ្ឍការថែរក្សាព្រៃឈើរបស់ខ្លួន និងបង្កើនប្រាក់ចំណូលបន្ថែមតាមរយៈការដាំដុះប្រភេទរុក្ខជាតិដែលមានប្រយោជន៍ដល់សេដ្ឋកិច្ចតាមរយៈការប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ។
ប្រភេទរុក្ខជាតិដែលមានប្រយោជន៍ដល់សេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ និងសហគមន៍ព្រៃឈើនោះគឺការដាំដុះដើមឫស្សី ព្រោះដើមឫស្សីត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ ចាប់តាំងពីទំពាំងរហូតដល់ដើមរបស់វា ដែលជាហេតុផលមួយរួមចំណែកដល់ការកាត់បន្ថយការពឹងផ្អែកលើការនាំចូលប្រភេទបន្លែទំពាំងពីប្រទេសជិតខាង។
ឯកឧត្តម វេង សាខុន បានបញ្ជាក់ថា ៖ “ខ្ញុំមើលនៅក្នុងកាសែត ខ្ញុំឃើញថាមានចំណូលច្រើនពីដំណាំឫស្សី អ៊ីចឹងនៅក្នុងព្រៃនោះ ម៉េចមិនព្រមដាំឫស្សី? ព្រោះបានផលច្រើន ប្រមូលផលពីដើមឫស្សីផង និងទំពាំងផង។ ខ្ញុំឃើញក្នុងពិធីការនីមួយៗ ទំពាំងត្រូវគេយកទៅឆាធ្វើម្ហូប មិនតិចនោះទេ ហើយយើងមិនព្រមគិតគូរដាំ បែជាទៅនាំទំពាំងពីគេមកវិញ។
តាមរយៈគំនិតផ្តួចផ្តើមនេះ ប្រជាជនដែលរស់នៅតាមតំបន់ដែលមានសហគមន៍ព្រៃឈើ មិនត្រឹមតែមានឱកាសថែរក្សាព្រៃឈើដែលមានប្រយោជន៍យូរអង្វែងដល់អនាគតក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងទទួលបានមុខរបរ និងប្រាក់ចំណូលដើម្បីបង្កើនជីវភាពគ្រួសារឱ្យបានល្អប្រសើរជាងមុនផងដែរ។ ឯកឧត្តម វេង សាខុន បានបញ្ជាក់ថែមទៀតថា៖“យើងអាចកែច្នៃបាន អ្វីដែលមិនប៉ះពាល់ដល់ព្រៃឈើ ហើយទទួលបានចំណូលផង។ សេដ្ឋកិច្ចចេះតែកើនឡើង មានសេចក្តីត្រូវការច្រើនណាស់ យើងត្រូវបង្កើនមុខរបរថ្មីៗបន្ថែមទៀត ខាងអគ្គនាយកដ្ឋានផលិតកម្មសត្វ និងសុខភាពសត្វត្រូវតែគិតគូរថា តើយើងអាចលែងគោ លែងក្របីក្នុងព្រៃឈើនោះបានឬទេ?។
ឯកឧត្តម វេង សាខុន បន្ថែមទៀតថា៖ “ខ្ញុំកំពុងបុករុកជាមួយក្រសួងសេដ្ឋកិច្ច និងហិរញ្ញវត្ថុ ដើម្បីឱ្យផ្តល់ទុនវិនិយោគលើបញ្ហានេះ ដើម្បីបន្ថែមទុនទៅដល់អគ្គនាយកដ្ឋានផលិតកម្មសត្វ និងសុខភាពសត្វដើម្បីជំរុញកិច្ចការនេះ យើងមិនធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ព្រៃឈើទេ ប៉ុន្តែយើងត្រូវចិញ្ចឹមជាមួយគ្នាតែម្តង ដូចជាដាំដើមឫស្សី ចិញ្ចឹមសត្វ គឺយើងអាចធ្វើទៅរួច ដើម្បីបន្ថយសម្ពាធ។
យោងតាមទិន្នន័យដែលបានសិក្សានាពេលកន្លងមក កម្ពុជាបាននាំចូលបន្លែជាច្រើនប្រភេទពីប្រទេសជិតខាងដែលមានបរិមាណប្រមាណជា 400តោនក្នុងមួយថ្ងៃ ចន្លោះពីខែមីនារហូតដល់ខែវិច្ឆិកា ហើយកម្ពុជាត្រូវចំណាយទឹកប្រាក់ប្រមាណ 200លានដុល្លារសម្រាប់ការនាំចូលបន្លែទាំងនោះ។
បច្ចុប្បន្ននេះ ផ្ទៃដីដាំដុះបន្លែនៅកម្ពុជាបានថយចុះជាបន្តបន្ទាប់យ៉ាងគួរឱ្យព្រួយបារម្ភចំពោះការផលិតស្បៀងនៅក្នុងស្រុក។ ក្នុងឆ្នាំ2016 ផ្ទៃដីដាំដុះបន្លែនៅសល់តែជាង 12,000 ដោយថយចុះអស់ជាង 3,000ហិកតា ពីជាង 15,000ហិកតាក្នុងឆ្នាំ2015 ហើយនៅឆ្នាំ2017 ផ្ទៃដីដាំដុះបន្លែគ្រប់ប្រភេទនៅសល់តែជាង 9,000ហិកតាប៉ុណ្ណោះ៕