គុណតម្លៃនៃភាពស្រស់ស្អាត និងការចម្រើនធំធាត់របស់ជីវិតគឺជាការដែលយើងបានធ្វើនូវរឿង ដែលយើងមានតាំងពីដើមឱ្យវាអភិវឌ្ឍឡើង ព្រមទាំងមានសេចក្ដីសុខជាមួយនឹងរឿងនោះតាមរឿងរ៉ាវរបស់វា និងមិនតាមរឿងរ៉ាវរបស់វា មានន័យថា ព្រមទទួលស្គាល់នូវអ្វីដែលមាននាពេលបច្ចុប្បន្ន។ រៀនយល់ដឹងពីអតីតកាលដែលកើតឡើងដោយភាពជាកណ្ដាល ជំហរជាដើមហេតុ និងអភិវឌ្ឍពីអ្វីដែលកំពុងមាននាពេលបច្ចុប្បន្នឱ្យល្អបំផុតយ៉ាងអស់ពីសមត្ថភាព។
ពាក្យថា អស់ពីសមត្ថភាព គឺ “បើយើងនឹងស្លាប់ក្នុងវិនាទីនេះ ក៏យើងមិនសោកស្ដាយ ឬស្លាប់បិទភ្នែកមិនជិតចំពោះអ្វីដែលយើងកំពុងធ្វើដែរ។ យើងគ្រាន់តែដកដង្ហើមចុងក្រោយ និងបិទភ្នែកចុះហើយគិតថា ដល់ពេលវេលាបរាជ័យដ៏អស្ចារ្យរបស់យើងហើយតែប៉ុណ្ណោះ។ យើងមិនមានឱកាសកែកុន ឬអភិវឌ្ឍតទៅទៀតឡើយ…។
បើយើងនៅតែវិលវល់ជាមួយនឹងរឿងដដែលៗ ស្ពឹកស្រពន់ ដូចជាខកចិត្តម្ដងហើយម្ដងទៀត មិនជួបមនុស្សដែលពិតប្រាកដម្ដងណាសោះ ជួបតែមនុស្សដែលបោកប្រាស់យើងរហូតម្ដងហើយម្ដងទៀតការផ្លាស់ប្ដូរការងារម្ដងហើយម្ដងទៀត ការវិលទៅរកសភាវចាស់ៗពីមុនទាំងដែលយើងបានផ្លាស់ប្ដូរមនុស្សដែលយើងជួប ផ្លាស់ប្ដូរទីកន្លែង ផ្លាស់ប្ដូរគូស្នេហ៍ ផ្លាស់ប្ដូរអ្នករួមហ៊ុនហើយក៏ដោយ… តែស្ថានការណ៍ ក៏នៅតែត្រឡប់ទៅដូចដើមវិញដដែលនោះបញ្ជាក់ថាយើងនៅមិនទាន់បានកែសម្រួល ឬផ្លាស់ប្ដូរទង្វើមួយចំនួន ដើម្បីឱ្យខ្លួនយើងអភិវឌ្ឍល្អឡើង និងឆ្លងកាត់ស្ថានការណ៍នោះទៅបាននៅឡើយ។ បើយើងនៅតែមានរូបគោរព ឬអាចហៅម្យ៉ាងទៀតថាការមើលមកល្អស្អាត ឬមិនព្រមទទួលស្គាល់ខ្លួនឯង យើងក៏នឹងនៅតែរកមិនឃើញរឿងពិតនៃមូលហេតុរបស់ក្ដីបរាជ័យដដែល…។
ចក្រវាល ឬពិភពលោកមួយនេះ ឬហៅតាមគោលសាសនាគឺ ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាល្អខ្លាំងណាស់ចំពោះមនុស្ស ទ្រង់បញ្ជូនស្ថានការណ៍ដដែលៗ ដែលកើតឡើងម្ដងហើយម្ដងទៀតនោះមកឱ្យយើង បើយើងនៅមិនទាន់ឆ្លងផុតស្ថានការណ៍ទាំងនោះទៅបាន… គឺដើម្បីឱ្យយើងរៀនស្គាល់ពីខ្លួនឯងអភិវឌ្ឍខ្លួនឯង… ដើម្បីការចម្រើនធំធាត់ របស់យើង… ដើម្បីឱ្យយើងមានសេចក្ដីសុខដែលស្ថិតស្ថេរក្នុងជីវិត…។
“ថ្ងៃនេះសាកល្បងសួរខ្លួនអ្នកទៅមើលថា រឿងអ្វីដែលធ្វើឱ្យ អ្នកនៅតែវិលវល់ជាមួយរឿងចាស់ដដែល… រឿងអ្វីដែលអ្នក នៅតែថ្ងួចថ្ងូរ… រឿងដែលអ្នកនៅតែគ្មានសន្តិសុខនៅក្នុងចិត្ត… រឿងហ្នឹងឯងដែលអ្នកត្រូវតែឈានកន្លងវាឱ្យផុតទៅឱ្យបាន និងត្រូវសាងគោលដៅដើម្បីខ្លួនឯង…”៕
