លោកគ្រូបានចាប់ផ្តើមការសន្ទនានៅក្នុងបន្ទប់រៀនដោយការយកក្រដាសប្រាក់ 100000 រៀល(មួយសែន) មួយសន្លឹកចេញមកឱ្យសិស្សទាំងអស់មើល ហើយសួរថា “មានអ្នកណាចង់ខ្លះបាន?“ និស្សិតទាំងអស់លើកដៃឡើងតំណាលគ្នា ។
លោកគ្រូច្របាច់ញីញក់ក្រដាស់ប្រាក់នោះរហូតឡើងរួញអស់…ហើយសួរឡើងម្តងទៀតថា “នៅមានអ្នកចង់បានលុយមួយសន្លឹកនេះទៀតទេ?“ …ទាំងអស់គ្នានៅតែលើកដៃឡើងដូចមុនដដែល ។
លោកគ្រូសួរបន្តទៀតថា “ឧទាហរណ៍ថា លុយមួយសន្លឹកនេះត្រូវបោះចោលនៅលើដី ហើយមានមនុស្សមកដើរជាន់ឡើងប្រឡាក់កខ្វក់ខ្ទេចខ្ទីអស់ តើនៅតែមានអ្នកចង់បានវាទៀតទេ?“ …និស្សិតទាំងអស់ឆ្លើយព្រមៗគ្នាឡើងថា នៅតែចង់បាន!
លោកគ្រូក៏សរុបសេចក្តីថា…
“វាជារបស់មានតម្លៃ! ដែលពួកអ្នកបានដឹងនៅថ្ងៃនេះ…ទោះជាអ្នកចង់ធ្វើអ្វីចំពោះក្រដាសប្រាក់មួយសន្លឹកនេះក៏ដោយ ក៏វានៅតែមានតម្លៃ 100000រៀលជានិច្ច…ជីវិតមនុស្សយើងក៏ដូចគ្នាដែរ ពេលខ្លះ យើងអាចត្រូវគេបោះបង់ចោល ត្រូវអ្នកឯទៀតស្តីបន្ទោស ជាន់បន្ថែម មើលងាយជាន់ឈ្លី ឡើងយ៉ាប់យ៉ឺន…ដោយសារតែការភ្លាត់ភ្លាំងក្នុងការឈានជើងដើរនៅក្នុងជីវិត រហូតធ្វើឱ្យកើតមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនឯង ”គ្មានតម្លៃ!!!“ …។
តែ…អ្នកដឹងទេ?…ទោះជាមានអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ អ្នកក៏នៅតែមាន “តម្លៃនៃភាពជាមនុស្ស“ ជានិច្ច…
មិនថាអ្នកនៅស្អាតថ្មីច្រឺង ឬក៏ខ្ទេចខ្ទីយ៉ាប់យ៉ឺននោះឡើយ…តែ “ខ្លួនយើងក៏នៅតែមានតម្លៃបំផុតជានិច្ច“
ចូរចាំទុកឲ្យច្បាស់!
រៀបរៀងដោយ តាវ៉ែនតា
