Category: សុខភាព

  • ឈឺថ្កាត់ពេលមានគភ៌ ត្រូវទប់ទល់យ៉ាងណាឱ្យមានសុវត្ថិភាពទាំងម្ដាយ និងកូន?

    ឈឺថ្កាត់ពេលមានគភ៌ ត្រូវទប់ទល់យ៉ាងណាឱ្យមានសុវត្ថិភាពទាំងម្ដាយ និងកូន?

    អាការឈឺថ្កាត់បន្តិចបន្តួចសម្រាប់នារីៗទូទៅ ជារឿងដែលមិនមានគ្រោះថ្នាក់ ឬគួរឱ្យខ្លាចអ្វីនោះទេ គឺអាចមើលថែទាំខ្លួនឯងឱ្យជាឡើងវិញបានដោយការញ៉ាំថ្នាំបែបមិនចាំបាច់ពឹងគ្រូពេទ្យក៏បាន តែបើជានារីៗដែលកំពុងស្ថិតក្នុងអំឡុងពេលតាំងគភ៌ ហើយកើតមានអាការឈឺថ្កាត់ឡើងនោះ ការមើលថែទាំខ្លួននឹងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងល្អិតល្អន់ខ្លាំងជាងមនុស្សទូទៅច្រើនណាស់។

    ព្រោះកូនតូចនៅក្នុងគភ៌កំពុងស្ថិតក្នុងអំឡុងពេលដែលប្រព័ន្ធការពារជំងឺមិនទាន់ជារឹងមាំប៉ុន្មានឡើយ ខ្លាចក្រែងថា ទារកក្នុងផ្ទៃនឹងមិនពេញលក្ខណៈ មានវិវឌ្ឍនាការចម្រើនធំធាត់មិនបានល្អ ដោយសារតែស្រ្តីមានគភ៌មានឱកាសឈឺថ្កាត់បានដោយងាយ។

    អាការឈឺថ្កាត់ ឬគ្រុនក្ដៅផ្សេងៗដែលកើតឡើង មិនគួរទិញថ្នាំយកមកញ៉ាំដោយខ្លួនឯងនោះទេ តែគួរតែទៅជួបលោកគ្រូពេទ្យដើម្បីព្យាបាលអាការឱ្យបានត្រឹមត្រូវ ដើម្បីឱ្យកូនតូចមានសុវត្ថិភាព និងព្យាបាលអាការជំងឺបានយ៉ាងចំចំណុចបំផុត។

    ការមើលថែទាំខ្លួនពេលស្រ្តីមានគភ៌កើតជំងឺគ្រុនក្ដៅ

    កម្រិតនៃប្រព័ន្ធការពារជំងឺក្នុងអំឡុងពេលតាំងគភ៌ធ្លាក់ចុះទាប រហូតធ្វើឱ្យកើតអាការងាយនឹងឈឺថ្កាត់។ មេរោគបាក់តេរីនៅក្នុងខ្យល់អាកាសដែលមើលមិនឃើញចូលមកប៉ះពាល់រាងកាយរហូតធ្វើឱ្យកើតអាការមិនស្រួលខ្លួន និងក្លាយជាជំងឺគ្រុនក្ដៅនៅទីបំផុត។ នៅពេលឈឺថ្កាត់ហើយ អាការនឹងធ្ងន់ធ្ងរ និងប្រើរយៈពេលយូរក្នុងការព្យាបាលច្រើនជាងប្រក្រតី។ ការព្យាបាលដោយថ្នាំដែលទិញដោយខ្លួនឯង ឡារ៉ែនសូមណែនាំថា ស្រ្តីមានគភ៌គួរចៀសវាងយ៉ាងដាច់ខាត ព្រោះអាចប្រថុយប្រថាននឹងផលបន្ទាប់បន្សំពីថ្នាំដែលអាចនឹងចូលទៅប៉ះពាល់ដល់កូនតូចនៅក្នុងគភ៌។ បើស្រ្តីមានគភ៌គ្រុនក្ដៅខ្លួនខ្លាំង អាចនឹងត្រូវរកឃើញទៀតថា មានផលប៉ះពាល់ធ្វើឱ្យបេះដូងរបស់ទារកក្នុងគភ៌លោតញាប់ខ្លាំងឡើង ហុចផលប៉ះពាល់ដល់កម្មវិធីនៃការចម្រើនធំធាត់របស់ទារក បើមិនប្រញាប់ធ្វើការរក្សាព្យាបាលយ៉ាងត្រឹមត្រូវ និងទាន់ពេលវេលាទេនោះ។

    ការព្យាបាលអាការគ្រុនក្ដៅខ្លួន ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះគួរមើលថែទាំខ្លួនឯង បញ្ចុះកម្ដៅមិនឱ្យសីតុណ្ហភាពរាងកាយឡើងខ្ពស់ដោយការជូតខ្លួនដោយជ្រើសរើសប្រើទឹកក្នុងសីតុណ្ហភាពធម្មតា ដោយធ្វើការជូតបញ្រ្ចាសរន្ធរោមឡើងមកលើ ដើម្បីឱ្យរាងកាយបន្្ថយកម្ដៅបានច្រើនបំផុត។ ចំណែកការថ្នាំលេបវិញ ចូរប្រឹក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញដែលស្រ្តីមានគភ៌ទៅពិនិត្យផ្ទៃពោះនោះឯង។

    ការមើលថែទាំខ្លួន ពេលស្រ្តីមានផ្ទៃពោះកើតអាការរាករូស

    អាការរាករូសដែលប្រទះឃើញញឹកញាប់នៅលើស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ អាចបែងចែកជា 2 ក្រុមធំគឺ រាករូសដែលបណ្ដាលមកពីមេរោគបាក់តេរី និងមិនបានបណ្ដាលមកពីការឆ្លងមេរោគ។ ការរក្សាព្យាបាលគួរការពាររាងកាយកុំឱ្យកើតសភាវខ្វះជាតិទឹក។ គោលការណ៍គឺ រឹតតែរាងកាយបាត់បង់ជាតិទឹកច្រើនប៉ុន្មាន ចូរបន្ថែមជំនួសដោយជាតិទឹកច្រើនឡើងប៉ុននោះដែរ អាចនឹងតាមរយៈការញ៉ាំទឹកអំបិលរ៉ែ ឬទឹកស្អាតធម្មតា ដើម្បីបំពេញជាតិទឹកដែលបាត់បង់ទៅ។ ក្នុងសភាវរាករូស ពោះវៀនថែមទាំងមានអាការហើមទៀតផង ដូច្នេះគួរថែទាំខ្លួនឯងដោយការជ្រើសរើសញ៉ាំអាហារណាដែលងាយស្រួលរំលាយ និងមានប្រយោជន៍ ដូចជា បបរស បបរសាច់ត្រី និងសង្កត់ធ្ងន់លើអាហារប្រភេទស្ងោរ ចំហុយដែលរសជាតិមិនប្រៃខ្លាំង ហិរខ្លាំង ឬផ្អែមខ្លាំង យកបែបសាបៗជាចម្បង ដើម្បីឱ្យរាងកាយបានសម្របសម្រួលខ្លួនសន្សឹមៗ កូនក្នុងផ្ទៃនឹងមានសុវត្ថិភាព ថែមទាំងបានទទួលសារធាតុអាហារដែលមានប្រយោជន៍យ៉ាងពេញលេញទៀតផង។

    ក្រៅពីនេះ នៅមានអាការរោគផ្សេងៗទៀតដែលប្រទះឃើញនៅលើស្រ្តីមានគភ៌ ច្រើនតែជាអាការដែលជួបប្រទះទូទៅ ដោយសារតែប្រព័ន្ធប្រែប្រួលរបស់រាងកាយដែលខុសពីប្រក្រតី។ ការទទួលទានអាហារដែលមានប្រយោជន៍ ឧស្សាហ៍មើលថែទាំសុខភាពខ្លួនឯងមិនឱ្យប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់ដែលបណ្ដាលមកពីថ្នាំនឹងហុចផលឱ្យវិវឌ្ឍនាការរបស់ទារកក្នុងគភ៌រឹងប៉ឹងធំធាត់ឡើងតាមប្រក្រតី៕

  • ហេតុអីត្រូវ “កេះកំណកកំបោរ” ចេញពីធ្មេញ និងមិនកេះចេញបានទេ?

    ហេតុអីត្រូវ “កេះកំណកកំបោរ” ចេញពីធ្មេញ និងមិនកេះចេញបានទេ?

    “ទៅជួបពេទ្យធ្មេញពេលណា ត្រូវពេទ្យបង្ខំឱ្យកេះកំណកកំបោរលឿងៗចេញពីធ្មេញគ្រប់ពេល” តើអ្នកណាធ្លាប់ជួយបញ្ហានេះខ្លះ? ហើយពេលឱ្យពេទ្យកេះកំណកកំបោរនោះចេញពេលណា ស្រៀវធ្មេញគ្រប់ពេល និងថែមទាំងអស់លុយមិនតិចតួចទៀតផង។ តើអាកំណកកំបោរលឿងៗដែលនៅជាប់នឹងធ្មេញរបស់យើងនោះបានមកពីណា? និងបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់យើងខ្លាំង ឬតិចប៉ុនណា? យើងនាំគ្នាមកមើលទាំងអស់គ្នា…។

    កំណកកំបោរលឿងៗនោះគឺអ្វី?

    កំណកកំបោរ កើតមកពីការដែលមេរោគបាក់តេរីនៅក្នុងមាត់របស់យើងមានប្រតិកម្មជាមួយនឹងកម្ទេចចំណីអាហារដែលសេសសល់នៅតាមកន្លៀតធ្មេញ ធ្វើឱ្យកើតជាបន្ទះហ្វិលស្រោបពីលើធ្មេញមួយជាន់ទៀត រហូតតោងជាប់ណែនជ្រៅក្លាយជាកំណកកំបោរពណ៌លឿង។

    កំណកកំបោរនេះអាចកើតឡើងបានចំពោះមនុស្សគ្រប់រូប ទោះជាលោកអ្នកមើលថែទាំ និងសម្អាតធ្មេញបានល្អប៉ុនណាក៏ដោយ ព្រោះជារឿងពិបាកក្នុងការកម្ចាត់មេរោគបាក់តេរី និងកម្ទេចចំណីអាហារចេញឱ្យអស់ពីក្នុងប្រអប់មាត់របស់យើងបាន 100%ណាស់ គ្រាន់តែថា ​បើយើងមើលថែទាំ និងសម្អាតធ្មេញ និងកន្លែងផ្សេងៗនៅក្នុងប្រអប់មាត់បានល្អហើយនោះ ក៏នឹងមានកំណកកំបោរតិចជាងអ្នកឯទៀតប៉ុណ្ណោះឯង។

    តើកំណកកំបោរបង្កគ្រោះថ្នាក់ប៉ុនណា? មិនកោសចេញបានដែរទេ?

    បើយើងបណ្ដោយឱ្យកើតកំណកកំបោរនៅនឹងអញ្ចាញ ឬនៅនឹងធ្មេញរបស់យើងយូរៗទៅ អាចនឹងធ្វើឱ្យកើតរោគធ្មេញពុក ឬរោគរលាកអញ្ចាញបាន ដែលវាគឺជាមូលហេតុដំបូងៗរបស់សុខភាពធ្មេញដែលអាក្រក់ទៅៗជារឿយៗនៅពេលក្រោយ ដូច្នេះគួរប្រញាប់ទៅកោស ឬកេះកំណកកំបោរទាំងនោះចេញពីធ្មេញតាំងពីដំបូងតែម្ដងប្រសើរជាង។

    កំណកកំបោរនេះ អាចកោស ឬកេះចេញដោយខ្លួនឯងបានទេ?

    នៅលើអ្នកខ្លះដែលមានកំណកកំបោរមកតោងធ្មេញជាប់ណែនរហូតមើលឃើញច្បាស់ៗនោះ អាចរកអ្វីស្រួចៗ រឹងៗមកកេះចេញ តែ ឡារ៉ែនសូមដាស់តឿនថា កុំធ្វីបែបហ្នឹងជាដាច់ខាត ព្រោះក្រៅតែពីមិនអាចយកកំណកកំបោរចេញពីធ្មេញដូចដែលខ្លួនបានគិតហើយនោះ ឧបករណ៍ និងវិធីដែលលោកអ្នកប្រើនោះ អាចនឹងធ្វើឱ្យកើតរបួសស្នាមនៅក្នុងប្រអប់មាត់ រហូតចេញឈាម ឬធ្វើឱ្យរលាក និងហើមសាច់អញ្ចាញបាន ដូច្នេះគួរទៅឱ្យលោកគ្រូពេទ្យធ្មេញប្រើឧបករណ៍ពេទ្យសម្រាប់កេះ ឬកោសកំណកកំបោរនោះចេញវិញប្រសើរជាង។

    តើយើងអាចកាត់បន្ថយកំណកកំបោរនៅលើធ្មេញយ៉ាងម៉េចបាន?

    បើមិនចង់ឱ្យមានកំណកកំបោរមកតោងជាប់នឹងធ្មេញច្រើនៗ ឬញឹកញាប់នោះ គួរដុសសម្អាតធ្មេញយ៉ាងតិចបំផុត មួយថ្ងៃ 2 ដង ហើយម្ដងៗត្រូវដុសសម្អាតឱ្យបានយូរជាង 30 វិនាទី និងកុំភ្លេច ត្រូវរុញច្រាសចូលទៅដុសសម្អាតឱ្យដល់ធ្មេញខាងក្នុងបំផុតផង។

    ជ្រើសរើសថ្នាំដុសធ្មេញដែលមានចំណែកផ្សំរបស់ផ្លអូរ៉ាយ ដើម្បីការពារធ្មេញពុក និងសារធាតុត្រៃខូសាន ដែលជួយការពារការកើតរបស់មេរោគបាក់តេរី។

    ដើម្បីជាការកម្ចាត់កម្ទេចកម្ទីចំណីអាហារដែលជាប់នៅតាមកន្លៀតធ្មេញ លោកអ្នកអាចប្រើអំបោះខាត់ធ្មេញក្រោយពីពេលញ៉ាំចំណីអាហារហើយ ឬប្រើក្រោយពេលដុសធ្មេញហើយក៏បាន។

    ក្រៅពីនេះ ការកាត់បន្ថយអាហារពពួកម្សៅ ស្ករ ទឹកភេសជ្ជៈកំប៉ុង និងអាហារដែលមានរសជាតិជូរខ្លាំង ក៏អាចជួយថ្នមស្រទាប់ស្រោបធ្មេញមិនឱ្យសឹករហូតមានកំណកកំបោរមកតោងជាប់បានងាយៗបានដែរ រួមទាំងការតមជក់បារី និងទៅជួបគ្រូពេទ្យធ្មេញរៀងរាល់ 6 ខែម្ដង ដើម្បីពិនិត្យសុខភាពធ្មេញជាប្រចាំ នឹងជួយថែរក្សាសុខភាពរបស់ធ្មេញឱ្យស្អាតរឹងមាំ កាត់បន្ថយឱកាសក្នុងការកើតកំណកកំបោរបានដូចគ្នា៕

  • “វាក់អ៊ើ!” ការលេងដែលសាងវិវឌ្ឍនាការរបស់កូនតូចដែលឪពុកម្ដាយនឹកស្មានមិនដល់

    “វាក់អ៊ើ!” ការលេងដែលសាងវិវឌ្ឍនាការរបស់កូនតូចដែលឪពុកម្ដាយនឹកស្មានមិនដល់

    វាក់អ៊ើ! គឺជាការលេងដ៏សែនមហាងាយ នរណាៗក៏លេងបាន មានពេលតិចតួចក៏លេងបាន ថែមទាំងលេងបានមិនកំណត់ទីកន្លែង និងពេលវេលាទៀតផង។ គ្រាន់តែមានឧបករណ៍តម្លៃ 0 រៀល តែមានគុណតម្លៃខាងផ្លូវចិត្តខ្ពស់បំផុត នោះគឺ មនុស្សជាឪពុកម្ដាយហ្នឹងឯង។ លទ្ធផលដែលបានពីការលេង វាក់អ៊ើ មិនមែនត្រឹមតែភាពសប្បាយរីករាយប៉ុណ្ណោះទេ តែនៅហុចផលល្អដល់វិវឌ្ឍនាការរបស់កូនយ៉ាងច្រើនទៀតផង។

    – វាក់អ៊ើ! បង្ហាត់ពីរឿងការមានស្ថិតស្ថេរនៃរបស់វត្ថុផ្សេងៗ

    អ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវផ្នែកខួរក្បាល និងវិវឌ្ឍនាការបានឱ្យដឹងថា ការលេងយកដៃបិទមុខ ហើយបើកវិញមក វាក់-អ៊ើ! នេះនឹងជួយឱ្យក្មេងក្នុងវ័យ 2 ខួបដំបូងបានរៀនយល់ដឹងពីការមានស្ថិតស្ថេរនៃរបស់ និងវត្ថុផ្សេងៗ(Object permanence) ដូចជា នៅពេលអ្នកម្ដាយយកដៃបិទមុខ ឬទៅលបពួន ហើយមួយភ្លែតក្រោយមកក៏បើកមុខឡើង ឬបង្ហាញខ្លួនមកវាក់អ៊ើជាមួយកូនជាដើម។ រូបបែបនៃការលេងបែបនេះនឹងធ្វើឱ្យកូនបានរៀនយល់ដឹងបន្តិចម្ដងៗថា ម៉ាក់នឹងបាត់ចេញពីខ្សែភ្នែកត្រឹមតែមួយភ្លែតប៉ុណ្ណោះទេ រួចហើយបន្តិចទៀតម៉ាក់នឹងត្រឡប់មកវិញមិនខាន។

    – វាក់អ៊ើ! បង្ហាត់ឱ្យចេះទន្ទឹងរង់ចាំ

    នៅពេលដែលកូនបានរៀនយល់ដឹងបន្តិចម្ដងៗថា ប៉ាម៉ាក់គឺពិតជាមានប្រាកដមែន ប៉ាម៉ាក់អាចបាត់ពីខ្សែភ្នែកខ្លះហើយ តែបន្តិចទៀតនឹងត្រឡប់មកវិញមិនខាន។ កូននឹងចាប់ផ្ដើមមានភាពជឿជាក់លើមនុស្សជាឪពុកម្ដាយ ខណៈពេលជាមួយគ្នាក៏ចាប់ផ្ដើមរៀនយល់ដឹងពីការរស់នៅដោយខ្លួនឯង(Independence)។ ដូច្នេះហើយទើបការលេងវាក់អ៊ើជាការជំរុញឱ្យកូនតូចចេះអត់ទ្រាំរង់ចាំ ចាប់ផ្ដើមពីម្ដាយលើកដៃបិទមុខ ឬពួននៅពីផ្ទាំងក្រណាត់ កូនក៏ត្រូវរង់ចាំថា តើពេលណាម៉ាក់នឹងបើកមុខ ឬចេញមកវិញ ដែលរឿងនេះវានឹងអភិវឌ្ឍឆ្ពោះទៅរកការអត់ទ្រាំរង់ចាំក្នុងរឿងផ្សេងៗដែលមានភាពលំបាក និងស្មុគស្មាញជាងនៅពេលក្រោយ ដូចជា ម៉ាក់ទៅចូលបន្ទប់ទឹក ទៅធ្វើម្ហូប ឬចេញទៅធ្វើការក្រៅផ្ទះ ជាដើមហ្នឹងឯង។

    – វាក់អ៊ើ! បង្ហាត់ពីការចងចាំ

    ខួរក្បាលរបស់ក្មេងតូចៗត្រៀមជាស្រេចក្នុងការរៀនយល់ដឹង និងធំធាត់គ្រប់ពេលវេលា ហើយនឹងរឹតតែអភិវឌ្ឍបានល្អឡើងតាមរយៈការលេងគ្រប់អំឡុងពេលដែលឪពុកម្ដាយលេងវាក់អ៊ើជាមួយកូន ដែលនឹងបង្ហាត់ខួរក្បាលរបស់កូនផ្នែកការចងចាំ។ សេចក្ដីសប្បាយនឹងកើតចេញពីការចងចាំថា ប៉ា និងម៉ាក់ធ្លាប់អើតមុខមកវិញនៅខាងណា? ពេលណា? ហើយនឹកស្មានទុកជាមុនថា លើកក្រោយប៉ា និងម៉ាក់នឹងបង្ហាញមុខចេញមកនៅខាងដដែលឬក៏អត់ហ្ន៎? ជាដើម។

    – វាក់អ៊ើ! ជួយអភិវឌ្ឍផ្នែកការទំនាក់ទំនង

    គ្រប់ស្នាមញញឹម និងសំឡេងសើចរបស់កូន មិនមែនជារឿងចៃដន្យដែលកើតឡើងមួយភ្លែតៗ និងកន្លងផុតទៅដោយគ្មានអត្ថន័យនោះទេ តែវាបង្ហាញអំពីវិវឌ្ឍនាការផ្នែកការទំនាក់ទំនងរបស់កូន។ សម្រាប់ក្មេងតូចក្នុងអំឡុងវ័យ 1 – 2 ឆ្នាំដំបូង ការទំនាក់ទំនងជាមួយពិភពខាងក្រៅនឹងត្រូវបញ្ជូនចេញមកតាមរយៈការញញឹម សើច យំ សម្លឹងមុខ ឬសូម្បីតែការកម្រើកដៃជើង ដូចគ្នានឹងបដិសម្ព័ន្ធដែលកើតឡើងខណៈដែលកូនលេងវាក់អ៊ើជាមួយឪពុកម្ដាយដែរ។ ស្នាមញញឹម និងសំឡេងសើចដែលកើតឡើងបង្ហាញឱ្យឃើញថា ការទំនាក់ទំនងរវាងគ្នានឹងគ្នាទទួលបានភាពជោគជ័យហើយណា៎។ ដូច្នេះហើយទើបការលេងវាក់អ៊ើ គឺជាការជំរុញវិវឌ្ឍនាការខាងការទំនាក់ទំនងរបស់កូនបានយ៉ាងល្អ។

    – វាក់អ៊ើ! សាងសម្ព័ន្ធភាព

    ការលេងវ៉ាក់អ៊ើ គឺជាអំឡុងពេលដែលមានកូនជាចំណុចកណ្ដាល ជាការលេងដែលសាងស្នាមញញឹម និងសំឡេងសើចដល់ក្រុមគ្រួសារតាមរយៈការមើលមុខ ធ្វើសំឡេងទាបខ្ពស់ឱ្យរំភើបចិត្ត។ ជាអំឡុងពេលនែសេចក្ដីសុខដែលជួយគ្នាត្បាញថ្ពក់ខ្សែសម្ព័ន្ធភាពរវាងក្រុមគ្រួសារឱ្យរឹងមាំ ហើយនឹងផ្ដិតចេញជាសម្ព័ន្ធភាពដ៏ស៊ីជម្រៅដែលដក់ជាប់នៅក្នុងបេះដូងរបស់កូនយូរអង្វែងតទៅទៀត។

    ឥឡូវជឿហើយឬនៅថា វាក់អ៊ើ នេះពិតជាល្អចំពោះវិវឌ្ឍនាការរបស់កូនតូចខ្លាំងណាស់ និងជាគំរូនៃការសាងពេលវេលាគុណភាពក្នុងគ្រួសារដែលបានពិសោធរួចហើយថា មិនមែនជារឿងលំបាក មិនអស់លុយកាក់ និងពេលវេលានោះឡើយ។ ជារឿងតូចមួយដែលអ្នកគ្រូឆវីគិតថា លោកឪពុកអ្នកម្ដាយគ្រប់រូបអាចធ្វើបានទាំងអស់គ្នា៕

  • គន្លឹះល្អៗក្នុងការអភិវឌ្ឍសតិបញ្ញាកូនឱ្យធំធាត់សមនឹងវ័យ

    គន្លឹះល្អៗក្នុងការអភិវឌ្ឍសតិបញ្ញាកូនឱ្យធំធាត់សមនឹងវ័យ

    ចាប់ផ្ដើមពីវ័យកើតដំបូង រហូតចូលដល់បឋមវ័យ(6 ឆ្នាំដំបូង) កូនរបស់យើងនឹងមានវិវឌ្ឍនាការទាំងផ្នែករាងកាយ និងចិត្តគំនិតឆាប់រហ័សខ្លាំងណាស់ បើយើងអាចជួយបន្ថែមឱ្យកូនមានវិវឌ្ឍនាការដែលត្រឹមត្រូវ ស័ក្តិសមតាមវ័យរបស់គេបានទៀតផងនោះ នឹងរឹតតែធ្វើឱ្យកូនរបស់យើងក្លាយជាក្មេងដែលមានអាកប្បកិរិយា និងទង្វើដែលល្អ មានភាពឆ្លាតវៃខាងផ្នែកអារម្មណ៍ខ្ពស់ជាមិនខាន។

    យើងអាចជួយបន្ថែមវិវឌ្ឍនាការផ្សេងៗរបស់កូនបានតាមវិធី 4 យ៉ាងតទៅនេះ ៈ

    1 . ឱ្យកូនបានឃើញនូវអ្វីដែលល្អ

    កូនរបស់យើង(ទោះជាទើបនឹងកើតក្ដី)អាចរៀនយល់ដឹងនូវអ្វីដែលខ្លួនឯងមើលឃើញបាន។ ការមើលឃើញនេះ មានន័យរួមទាំងទង្វើមួយចំនួនរបស់ឪពុកម្ដាយ ឬអ្នកចិញ្ចឹមដែលធ្វើចំពោះកូនរបស់យើងផងដែរ ដោយទង្វើផ្សេងៗដែលក្មេងមើលឃើញនោះ គេនៅមិនទាន់អាចញែកបំបែកបានថា រឿងនោះជារឿងត្រឹមត្រូវ ឬស័ក្តិសមនោះទេ តែក្មេងនឹងជ្រួតជ្រាបនូវអ្វីដែលបានឃើញទាំងអស់ ហើយចុងក្រោយក៏នឹងក្លាយជាទង្វើរបស់កូនខ្លួនឯងតែម្ដង ដូចជា ក្មេងដែលមើលឃើញឪពុកម្ដាយចូលចិត្តច្រៀង មានអារម្មណ៍ល្អ ឬលេងតន្រ្តី នៅពេលកូនធំឡើង កូនក៏នឹងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ក្នុងផ្នែកតន្រ្តី មានផ្លូវចិត្តទន់ភ្លន់ ឬករណីដែលឪពុកម្ដាយ ឬអ្នកចិញ្ចឹមមិនចូលចិត្តញ៉ាំបន្លែ នៅពេលកូនធំឡើងក៏ច្រើនតែមិនញ៉ាំបន្លែដែរ។

    2 . ឱ្យកូនបានឮនូវអ្វីដែលល្អ

    ពាក្យសម្ដីល្អៗ សំឡេងពីរោះៗទន់ភ្លន់ ទារកទើបនឹងកើតក៏អាចដឹងបានដែរ ជាពិសេសក្មេងក្នុងអំឡុងបឋមវ័យ(កើតដំបូង-6ឆ្នាំ) ក្មេងនឹងតាំងចិត្តស្ដាប់ និងមានអារម្មណ៍ឆាប់ចាំបានចំពោះសំឡេងផ្សេងៗ។ បើអ្នកណាដែលធ្លាប់ចិញ្ចឹមកូន នៅពេលកូនតូចអាយុបានប្រមាណ 3 – 4 ខែនឹងបានឃើញថា ពេលដែលយើងពកូនហើយនិយាយជាមួយកូន កូននឹងធ្វើមាត់ជីបអូចៗ កែវភ្នែកនឹងសម្លឹងចំមុខឪពុក ឬម្ដាយដែលកំពុងពគេ។ គេនឹងតាំងចិត្តស្ដាប់សំឡេងផ្សេងៗដែលបន្លឺមករកគេ ដូច្នេះ សំឡេង ឬពាក្យសម្ដីផ្សេងៗដែលមិនល្អ ជាពិសេសពាក្យលាន់មាត់ ពាក្យជេរបញ្ចោរដែលច្រើនតែជាពាក្យខ្លីៗ(1 – 2 ម៉ាត់)នឹងក្លាយជាពាក្យដែលក្មេងបឋមវ័យអាចចងចាំបានយ៉ាងងាយ ដូច្នេះបើមិនចង់ឱ្យកូននិយាយស្ដីអាក្រក់ស្ដាប់ ឪពុកម្ដាយ និងអាណាព្យាបាលត្រូវតែប្រយ័ត្នប្រយែង កុំប្រើពាក្យសម្ដីណាដែលមិនល្អឱ្យក្មេងបានឮ។ កុំគិតថា កូននៅតូច នៅមិនទាន់ស្ដាប់យល់ឱ្យសោះ ព្រោះក្មេងអាចចងចាំលក្ខណៈការបញ្ចេញសំឡេងខ្លីៗទាំងនោះ និងអាចនិយាយចេញមកដោយមិនដឹងពីអត្ថន័យបាន ដែលទម្រាំឪពុកម្ដាយដឹងថា កូនរបស់ខ្លួនធ្លាប់មាត់នឹងពាក្យសម្ដីអាក្រក់ ជេរបញ្ចោរទាំងនោះ អាចនឹងពិបាកកែកុនក៏ថាបានដែរ។

    3 . ឱ្យកូនលេង និងធ្វើកិច្ចការងារល្អៗ

    ក្មេងក្នុងបឋមវ័យច្រើនតែចូលចិត្តលេងដែលជាធម្មជាតិរបស់កុមារ។ ឪពុកម្ដាយដែលយល់ដឹងពីវិវឌ្ឍនាការរបស់កូនក៏អាចនឹងរកមើលកិច្ចការងារណា ឬការលេងណាដែលស៊ីគ្នាជាមួយនឹងអំឡុងអាយុរបស់កូនបានដែរ។ ក្រៅពីនោះ ការលេងរបស់កុមារនេះនឹងក្លាយជាការរៀនយល់ដឹងដែលជំរុញប្រព័ន្ធប្រសាទទាំង 5 របស់គេបានយ៉ាងល្អ។

    4 . ផ្ដល់ការអប់រំបង្ហាត់បង្រៀនកូនតាំងពីនៅក្មេង

    ក្មេងក្នុងអំឡុងបឋមវ័យ មានភាពចង់ដឹងចង់ឃើញគ្រប់ពេលវេលា គេនឹងមានភាពក្លៀវក្លាស្វាហាប់ក្នុងការរៀនយល់ដឹងគ្រប់អ្វីៗដែលនៅជុំវិញខ្លួន ដូច្នេះការអប់រំបង្ហាត់បង្រៀនគឺជារឿងចាំបាច់ណាស់ ដោយការបង្ហាត់បង្រៀននោះគួរជាការបង្ហាត់បង្រៀនក្នុងលក្ខណៈអធិប្បាយ មិនមែនជាការបញ្ជា ឬហាមនោះទេ។ ទោះជាក្មេងក្នុងវ័យនេះនៅមិនទាន់អាចយល់នូវអ្វីដែលឪពុកម្ដាយអធិប្បាយបានទាំងអស់ក៏ដោយ តែការអធិប្បាយឱ្យកូនបានស្ដាប់តាំងពីតូច ឬបណ្ដោយឱ្យគេបានសាកល្បងធ្វើដោយខ្លួនឯង(ជាកិច្ចការងារដែលមិនបង្កគ្រោះថ្នាក់) ហើយឪពុកម្ដាយនៅចាំណែនាំចង្អុលបង្ហាញថា ហេតុអ្វីបានក្លាយជាបែបហ្នឹង នឹងថ្វើឱ្យកុមារអាចរៀនយល់ដឹង និងយល់ច្បាស់បានយ៉ាងឆាប់រហ័សជាងការបង្ហាត់បង្រៀនបែបប្រើពាក្យសម្ដីតែម្យ៉ាង ដូចជា ការបង្ហាត់កូនឱ្យចេះដុសធ្មេញ ដោយប្រើសម្ភារប្រដូច ដូចជាធ្មេញក្លែងក្លាយជាដើម។ ឱ្យកូនបានហាត់កាន់ច្រាសដុសធ្មេញដោយខ្លួនឯង និងឪពុកម្ដាយចង្អុលបង្ហាញថា ហេតុអីបានត្រូវដុសធ្មេញ ហេតុអីបានត្រូវកាន់ច្រាសដុសធ្មេញបែបហ្នឹង និងដុសរបៀបម៉េច ជាដើម៕

  • ស្រាយចម្ងល់…ហេតុអីបានគេងលក់ហើយហៀរទឹកមាត់ និងត្រូវកែបញ្ហានេះយ៉ាងណា?

    ស្រាយចម្ងល់…ហេតុអីបានគេងលក់ហើយហៀរទឹកមាត់ និងត្រូវកែបញ្ហានេះយ៉ាងណា?

    មិនថាលោកអ្នកអាយុប៉ុន្មាន? ប្រុស ឬស្រី? មានអាជីពអ្វី? និងមានបែបបទជីវិតបែបណានោះទេ? តែ ឡារ៉ែនជឿថា ត្រូវតែធ្លាប់គេងលក់ហើយហៀរទឹកមាត់កក្លាក់ រហូតទទឹកដៃអាវ សើមខ្នើយកើយមកខ្លះហើយជាមិនខាន។ តើហេតុអីបានជាយើងហៀរទឹកមាត់ពេលគេងលក់ ទាំងពេលគេងក៏បិទមាត់ជិតឈឹងល្អហើយនោះ តែហេតុអីក៏នៅតែហៀរចេញមកបានទៀត? តើត្រូវកែបញ្ហានេះយ៉ាងណា? ទំព័រសុខភាពឡារ៉ែនមានចម្លើយមកជម្រាបជូន។

    ហេតុអីបានយើងគេងលក់ហើយហៀរទឹកមាត់?

    ជាប្រក្រតី រាងកាយរបស់មនុស្សយើងនឹងផលិតទឹកមាត់ចេញមកគ្រប់ពេលវេលាស្រាប់ទៅហើយ ក្នុងសភាវប្រក្រតីក្រពេញទឹកមាត់នឹងផលិតទឹកមាត់ចេញមកប្រមាណ 1 – 2 លិត្រក្នុងមួយថ្ងៃ។ នៅពេលដែលយើងកំពុងភ្ញាក់(មិនបានគេង)ទឹកមាត់នឹងផលិតចេញមកច្រើនជាងពេលយើងគេងលក់ ឯពេលគេងលក់វិញ រាងកាយរបស់យើងនឹងផលិតទឹកមាត់ចេញមកតិចបំផុត ស្ទើរតែសូន្យតែម្ដង។ តែទោះជាយ៉ាងនេះមែន នៅពេលភ្ញាក់ យើងអាចគ្រប់គ្រងរាងកាយ គ្រប់គ្រងបរិមាណទឹកមាត់ក្នុងមាត់របស់យើងបានដោយការលេប តែនៅពេលយើងគេងលក់ រាងកាយចូលឆ្ពោះទៅរកសភាវសម្រាក សាច់ដុំទូទាំងរាងកាយ និងលើផ្ទៃមុខក៏សម្រាកដែរ ធ្វើឱ្យមាត់របស់យើងហារឡើងដោយសារគ្មានសាច់ដុំបញ្ជាឱ្យបិទ ទើបទឹកមាត់ដែលប្រមូលសន្សំនៅក្នុងមាត់នោះហូរចេញមកក្រៅមាត់ ព្រោះយើងមិនបានលេបចូលពោះដូចពេលភ្ញាក់ហ្នឹងឯង។

    គេងលក់ហៀរទឹកមាត់ ជាអាការដែលខុសប្រក្រតីឬទេ?

    ការពិតទៅ ការគេងលក់ ហើយទឹកមាត់ហៀរ មិនមែនជាអាការដែលខុសប្រក្រតីនោះទេ។ វាច្រើនតែកើតឡើងនៅពេលដែលយើងគេងលក់ខ្លាំង លក់ស្កប់ មិនកម្រើកខ្លួន អាចសង្កេតបានតាមរយៈថ្ងៃណាដែលយើងហត់នឿយខ្លាំង ឬនៅលើអ្នកដែលចូលចិត្តគេងផ្អៀង ក៏នឹងមានសញ្ញាក្នុងការគេងហៀរទឹកមាត់ច្រើនជាងអ្នកដទៃដែរ។ តែក្រៅពីនេះ នៅអាចមានមូលហេតុផ្សេងទៀតរួមជាមួយដែរ ដូចជា អ្នកជំងឺគ្រុនផ្ដាសាយដែលមានអាការតឹងច្រមុះ ហើយគេងហាមាត់ ឬនៅលើអ្នកជំងឺដែលមានបញ្ហាពាក់ព័ន្ធនឹងប្រព័ន្ធប្រសាទ ឬសាច់ដុំគ្មានកម្លាំង ក៏អាចមានបញ្ហាគេងលក់ហៀរទឹកមាត់បានដូចគ្នាដេរ។

    វិធីកាត់បន្ថយអាការហៀរទឹកមាត់ពេលគេងលក់

    ដោយសារតែអាការគេងលក់ហើយហៀរទឹកមាត់ជារឿងប្រក្រតីតាមធម្មជាតិនោះ ទើបគ្មានវិធីណាបំបាត់អាការនេះជាពិសេសនោះទេ តែយើងអាចកាត់បន្ថយឱកាសដែលទឹកមាត់នឹងហូរហៀរចេញមកបានដោយការគេងផ្ងារ ឬគេងដាក់ក្បាលឱ្យខ្ពស់ឡើងបន្តិច ដើម្បីឱ្យមាត់របស់យើងបិទជិតខណៈគេងលក់ហ្នឹងឯង៕

  • ចំណុចល្អ 4 យ៉ាងរបស់ការឧស្សាហ៍ឱបកូន

    ចំណុចល្អ 4 យ៉ាងរបស់ការឧស្សាហ៍ឱបកូន

    គ្រួសារជាច្រើន(ជាពិសេសគ្រួសារខ្មែរកាត់ចិន)ច្រើនតែមិនសូវបង្ហាញចេញនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលឪពុកម្ដាយមានចំពោះកូនដោយការឱបរឹតប៉ុន្មានឡើយ តែបច្ចុប្បន្ន ឪពុកម្ដាយជំនាន់ថ្មីចាប់ផ្ដើមបង្ហាញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលមានចំពោះកូនដោយការឱបរឹតច្រើនឡើងហើយ។ តើការឧស្សាហ៍ឱបរឹតកូនយ៉ាងជាប់លាប់តាំងពីកូនស្ថិតក្នុងវ័យទើបនឹងកើត រហូតដល់ពេលគេធំ នឹងហុចផលល្អឱ្យគេធំធាត់ឡើងក្លាយជាមនុស្សបែបណានោះ យើងនាំគ្នាមកមើលពីចម្លើយដូចតទៅ។

    1 . ឱបកូនតាំងពីវិនាទីដំបូងដែលគេបើកភ្នែកមើលពិភពលោក

    ចាប់តាំងពីកូនតូចប្រសូតចេញមកបើកភ្នែកមើលពិភពលោក គេត្រូវជួបនឹងការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងធំធេងរវាងពិភពដែលគេរស់នៅមក 9 ខែ(នៅក្នុងផ្ទៃម្ដាយ)ជាមួយនឹងពិភពខាងក្រៅដែលទាំងភ្លឺ ទាំងសីតុណ្ហភាពដែលមិនស្ថិតស្ថេរ ឬត្រជាក់ខ្លាំង និងធ្វើឱ្យទារកភ័យខ្លាច ដែលរឿងទាំងអស់នេះហើយជាហេតុផលថា ហេតុអីបានជាទារកដែលកើតមកភ្លាម ស្រែកយំខ្លាំងៗ និងស្ងាត់ទៅវិញនៅពេលបានទទួលភាពកក់ក្ដៅ និងការឱបបីពអំពីអ្នកម្ដាយនោះ។

    ការឱបកូន និងប៉ះពាល់កូនតាំងពីពេលកើតមកភ្លាម ទោះជាកូននៅមិនទាន់ដឹងថា នរណាជាអ្នកឱបរូបគេក៏ដោយ តែការឱបកូនគឺជាការជួយឱ្យទារកមានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅសប្បាយ និងមានសុវត្ថិភាព មានភាពនឹងនរក្នុងចិត្តកាន់តែខ្លាំងឡើងបន្ទាប់ពីបានជួបនឹងការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងឆាប់រហ័សខណៈពេលប្រសូតរួច។

    2 . ការឱបកូនក្នុងអំឡុង 6 ខែដំបូង

    ក្នុងអំឡុងខែដំបូងៗ ខ្សែសម្ព័នភាពរវាងកូនជាមួយឪពុកម្ដាយនឹងចាប់ផ្ដើមវេញត្បាញចូលគ្នាច្រើនឡើង រឹតតែជាកូនដំបូងផងនោះ លោកឪពុកអ្នកម្ដាយថ្មោងថ្មីជឿចុះថា លោកអ្នកប្រហែលជាត្រេកអរ និងស្រឡាញ់កូនខ្លាំងណាស់ រឿងនេះគឺជារឿងដែលកើតឡើងតាមធម្មជាតិ ជារូបបែបសម្ព័ន្ធភាពខាងអារម្មណ៍រវាងម្ដាយ និងកូន ដែលបើក្មេងបានទទួលសម្ព័ន្ធភាពខាងអារម្មណ៍យ៉ាងល្អតាំងពីពេលកើតមកដំបូង នឹងហុចផលដល់ការអភិវឌ្ឍខាងអារម្មណ៍របស់កូននៅពេលដែលគេធំឡើង។

    ក្មេងដែលមានសម្ព័ន្ធភាពខាងអារម្មណ៍ដែលល្អជាមួយអ្នកម្ដាយតាំងពីពេលកើតដំបូង នៅពេលគេធំឡើង វិវឌ្ឍនាការខាងផ្នែកអារម្មណ៍របស់គេនឹងល្អប្រសើរ គេនឹងក្លាយជាក្មេងរួសរាយសប្បាយ និងមានសភាវខាងអារម្មណ៍ដែលកាន់តែល្អឡើង។

    ការឱបរឹតកូនក្នុងអំឡុងពេលកើតមកភ្លាមរហូតដល់ 6 ខែដំបូងនេះ អ្នកម្ដាយនឹងឱបកូនរៀងរាល់ថ្ងៃ មួយថ្ងៃច្រើនៗដងតាមរយៈការបំបៅដោះកូន។ ចូរចងចាំទុកជានិច្ចថា គ្រប់ពេលដែលកូនតូចកំពុងបឺតជញ្ជក់ទឹកដោះចេញពីដើមទ្រូងរបស់អ្នក បើអ្នកនិយាយ និងប៉ះពាល់ខ្លួនប្រាណគេ វានឹងបង្ហាញឱ្យដឹងថា អ្នកស្រឡាញ់គេខ្លាំងប៉ុនណា។ ទារកតូចនឹងបានដឹង និងជ្រួតជ្រាបពីអ្វីទាំងអស់នោះ ហើយខ្សែសម្ព័ន្ធភាពរបស់ម្ដាយ និងកូននឹងរឹតណែនទ្វេឡើង និងហុចផលឱ្យវិវឌ្ឍនាការផ្នែកអារម្មណ៍របស់កូនរឹតតែល្អខ្លាំងឡើងទៀតផង។

    3 . ការឱបកូនក្នុងអំឡុងវ័យ 7 ខែរហូតដល់ 1 ខួបកន្លះ

    ក្នុងអំឡុងពេលដែលកូនអាយុ 7 ខែឡើងទៅ អ្វីគ្រប់យ៉ាងជុំវិញខ្លួនរបស់គេនឹងក្លាយជាកត្តាជំរុញចំណាប់អារម្មណ៍របស់គេបានយ៉ាងល្អ។ កូននឹងព្យាយាមស្រវាចាប់កាន់នេះ ចាប់កាន់នោះគ្រប់យ៉ាងដើម្បីរៀនយល់ដឹងដោយខ្លួនឯង និងប្រាកដណាស់ គេនឹងចាប់ផ្ដើមលេង ញញឹម សើចជាមួយលោកឪពុកអ្នកម្ដាយច្រើនឡើង រឹតតែដល់វ័យដែលគេចាប់ផ្ដើមចេះអង្គុយ ក្រោកឡើងដើរផងនោះ គ្រប់ជំហាននៃវិវឌ្ឍនាការរបស់គេ បើលោកឪពុកអ្នកម្ដាយស្ថិតនៅក្បែរៗគេ ឱបរឹតកូនយ៉ាងជាប់លាប់ ផ្ដល់កម្លាំងចិត្ត និងកោតសរសើរលើភាពចម្រើនទៅមុខរបស់ការរៀនយល់ដឹងរបស់កូនផងនោះ កូននឹងធំធាត់ឡើងក្លាយជាកុមារដែលមានភាពជឿជាក់ក្នុងចិត្ត និងសម្លឹងពិភពលោកក្នុងន័យល្អ ជាក្មេងដែលមានសភាវអារម្មណ៍ដ៏ល្អ។

    ក្មេងដែលបានទទួលការឱបរឹត បានទទួលការស្រឡាញ់យ៉ាងជាប់លាប់ នឹងមានវិវឌ្ឍនាការខាងផ្នែករាងកាយ និងសភាវខាងអារម្មណ៍ល្អប្រសើរជាងក្មេងដេលត្រូវបានចិញ្ចឹមមើលថែដោយអ្នកដទៃ(ដូចជាមេដោះ)ដែលជាញឹកញាប់គេមើលឃើញថា ក្មេងដែលចិញ្ចឹមដោយអ្នកដទៃដែលមិនមែនជាឪពុកម្ដាយច្រើនតែមានសភាវខាងអារម្មណ៍មិនសូវជាល្អប្រសើរប៉ុន្មានឡើយ។

    4 . ការឱបកូនក្រោយអាយុ 1 ឆ្នាំកន្លះ – 3ឆ្នាំ

    បើអ្នកមានទម្លាប់ឱបរឹតកូនយ៉ាងជាប់លាប់តាំងពីពេលកើតដំបូងមក នៅពេលកូនចូលមកដល់វ័យនេះ គេក៏នៅតែចង់ឱ្យអ្នកឱបរឹត ចង់ឱ្យអ្នកថើបគេដដែល តែបើសិនជាគ្រប់ពេលរហូតមកអ្នកស្ទើរតែមិនដែលធ្លាប់ឱបរឹតគេ មិនដែលថើបគេ ហើយមកចង់ឱបរឹតគេនៅពេលនេះ គេអាចនឹងមិនព្រមឱ្យអ្នកឱបថើបគេឡើយ ដោយសារតែក្មេងក្នុងវ័យនេះនឹងចាប់ផ្ដើមចាប់អារម្មណ៍ពីពិភពខាងក្រៅច្រើនឡើង និងរូបគេក៏មិនធ្លាប់ដែលទទួលបានសម្ព័ន្ធភាពដែលល្អអំពីឪពុកម្ដាយផងនោះ ទើបគេចាប់អារម្មណ៍ពីអ្វីជុំវិញខ្លួនខ្លាំងជាងឪពុកម្ដាយ។ តែបើសិនជាកូនធំធាត់ឡើងមកព្រមជាមួយនឹងសម្ពន្ធភាពដ៏ល្អ ការឱបថើប និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលឪពុកម្ដាយមានចំពោះគេវិញនោះ ប្រាកដណាស់ថា គេនឹងក្លាយជាក្មេងដែលមានចំណាប់អារម្មណ៍លើអ្វីជុំវិញខ្លួនដូចគ្នា តែគេនឹងក្លាយជាក្មេងដែលមានភាពជឿជាក់ ព្រោះដឹងថា អ្នកនៅក្បែររូបគេជានិច្ច ទើបកូនធំឡើងក្លាយជាក្មេងដែលមានទស្សនគតិល្អ អារម្មណ៍ល្អ និងមានភាពជឿជាក់លើខ្លួនឯងខ្ពស់។

    នៅពេលកូនមានអាយុ 3ឆ្នាំឡើងទៅ

    ក្រោយពី 3 ឆ្នាំឡើងទៅ ពិភពរបស់គេនឹងលែងមានត្រឹមតែលោកឪពុក និងអ្នកម្ដាយទៀតហើយ គេនឹងជួបរឿងថ្មីៗ មិត្តភ័ក្តិថ្មីៗ សង្គមថ្មីៗ ដែលមនុស្សជាច្រើនតែងតែមើលឃើញថា នៅពេលដែលក្មេងៗមកពីគ្រួសារផ្សេងៗគ្នាមកនៅរួមគ្នាជាក្រុមនោះ ក្មេងខ្លះនឹងអៀនច្រើន និងចូលចិត្តនៅតែឯងៗ ក្មេងខ្លះនឹងរីករាយ រួសរាយសប្បាយ និងហ៊ានបង្ហាញចេញ ខណៈដែលក្មេងខ្លះទៀតនឹងឌឺរឹង ច្រងេងច្រងាង ឬមានអារម្មណ៍ដែលឆេវឆាវមួម៉ៅគ្រប់ពេលវេលា។

    នៅពេលកូនរបស់យើងធំឡើង ការចង់ចូលទៅឱបគេនៅពេលក្រោយ ទាំងកាលពីពេលមុនៗយើងមិនដែលធ្លាប់ឱបរឹតគេ មិនដែលយកចិត្តទុកដាក់លើការឱបផងនោះ វានឹងក្លាយជារឿងដែលពិបាកទៅហើយ។ កូនរបស់យើងអាចនឹងមានអារម្មណ៍ចម្លែក ឬអៀនខ្មាស់នៅពេលត្រូវឪពុកម្ដាយឱប តែបើយើងធ្លាប់បានឱបថើបរូបគេតាំងតែពីក្មេងមក កូននឹងគ្មានអារម្មណ៍អៀនបន្តិចណាឡើយនៅពេលឪពុកម្ដាយបង្ហាញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគេ។ ដូច្នេះបើយើងមិនបានឱបថើបគេឱ្យបានច្រើនក្នុងអំឡុង 3ឆ្នាំដំបូងមកហើយនោះ ក្រៅពីនឹងធ្វើឱ្យគេធំឡើងក្លាយជាក្មេងដែលមានវិវឌ្ឍនាការផ្នែកអារម្មណ៍មិនល្អហើយ ការគិតចង់មកឱបរឹតគេនៅពេលក្រោយ(នៅពេលដែលគេធំឡើងហើយ) វាអាចក្លាយជារឿងដែលពិបាកធ្វើមួយ និងធ្វើឱ្យគេមានអារម្មណ៍អៀនខ្មាស់។

    ចុះបើយើងមិនបានឱបថើបគេតាំងពីដំបូង…ហើយចង់ឱបថើបកូនថ្ងៃនេះ តើនៅមិនទាន់យឺតពេលទេ ឬយ៉ាងណា?

    យ៉ាងណាៗការឱបថើបកូន មិនថាតែនៅពេលកើតដំបូង ឬធំហើយក៏ដោយ វាជាការបង្ហាញចេញនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលឪពុកម្ដាយមានចំពោះកូន ដូច្នេះ ចូរកុំអាលអស់កម្លាំងចិត្តអី បើអ្នកមិនបានមើលថែទាំគេ មិនបានឱបថើបគេតាំងពីពេលកើតដំបូង ហើយថ្ងៃនេះគេក្លាយជាក្មេងឆាប់ខឹងមួម៉ៅ ឌឺរឹង និងអាត្មានិយមនោះ ចូរចាប់ផ្ដើមឱបកូន និយាយ និងសម្ដែងចេញឱ្យគេដឹងថា លោកអ្នកស្រឡាញ់គេ ព្រួយបារម្ភពីគេខ្លាំងប៉ុនណា។ ដួងចិត្តរបស់កូនយ៉ាងណាៗក៏គេនៅតែត្រូវការការទទួលស្គាល់ពីឪពុកម្ដាយដែរ និង ទោះជាការចាប់ផ្ដើមឱបថើបកូននៅពេលដែលគេធំហើយ អាចដូចជារាងប្លែកៗក្នុងអំឡុងពេលចាប់ផ្ដើមដំបូងៗក្ដី តែនៅពេលដែលអ្នកបានធ្វើវាយ៉ាងជាប់លាប់ កូននឹងចាប់ផ្ដើមបានដឹង និងកែសម្រួលទង្វើឥរិយាបថ រួមទាំងសភាវផ្នែកអារម្មណ៍បានល្អឡើងជាបណ្ដើរៗមិនខាន៕

    អ្នកគ្រូ ឆវីសូមជូនពរឱ្យសង្គមគ្រួសារខ្មែរពោរពេញដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ប្រាសចាកអំពើហិង្សា និងកុំឱ្យមានការព្រាត់ប្រាស ហើយបើលោកអ្នកភ្លេច ឬខកខានមិនបានឱបថើបកូនៗរបស់លោកអ្នកយូរមកហើយនោះ ថ្ងៃនេះចូរកុំឱ្យខកខានទៀតឱ្យសោះ…ប្រាប់កូនៗថា លោកអ្នកស្រឡាញ់ពួកគេស្មើនឹងជីវិត

  • នៅពេលកូនតូចឈានចូលខែទី 9

    នៅពេលកូនតូចឈានចូលខែទី 9

    ខែទី 9

    លក្ខណៈរបស់កូនតូច

    កូនច្រើនតែគេងនៅពេលព្រឹក និងអំឡុងពេលរសៀល ក្នុងមួយពេលៗប្រមាណជា 1 – 2.5 ម៉ោង តែក្មេងខ្លះអាចមិនគេងនៅពេលព្រឹកក៏មាន។ ក្មេងដែលភ្ញាក់នៅពេលកណ្ដាលយប់ហើយ នឹងពិបាកគេងលក់ទៅវិញ ហើយក្មេងដែលកំពុងបៅទឹកដោះគោស្រាប់ហើយ លុះដល់វ័យនេះ មានតិចនាក់ណាស់ដែលនៅតែមឹមទឹកដោះគោនៅពេលយប់នោះ តែបើសិនជាភ្ញាក់យំរំខាននៅពេលកណ្ដាលយប់ ពេលឱ្យបៅទឹកដោះគោហើយ ក៏នឹងគេងលក់ទៅវិញយ៉ាងងាយស្រួល ដូច្នេះអ្នកម្ដាយអាចឱ្យមឹមទឹកដោះគោពេលយប់តទៅទៀតខ្លះៗក៏បាន។

    ចំណែករឿងការបន្ទោបង់របស់កូនវិញនោះ នៅពេលកូនបានទទួលអាហារបន្ថែមច្រើនឡើង លាមកនឹងមានក្លិនកាន់តែស្អុយឡើង ឯពណ៌ក៏ប្រែប្រួលដែរ។ កូននឹងជុះមួយថ្ងៃ 1 – 2ដង ឬ2ថ្ងៃមួយដង សម្រាប់នោមវិញ នៅតែនោមប្រមាណមួយថ្ងៃ 10 ដងដដែល។ ចំនួនដងដែលនោមនៅពេលកណ្ដាលយប់នឹងខុសប្លែកពីគ្នា ក្មេងដែលញ៉ាំតិច នឹងនោមតិចដែរ ក្មេងខ្លះថែមទាំងមិននោមផងរហូតដល់ព្រឹក។ ក្មេងដែលញ៉ាំទឹកដោះគោ 1ដបមុនគេង ច្រើនតែនោមនៅពេលកណ្ដាលយប់ប្រហែល 1 – 2ដង និងក្មេងណាដែលគេងសើមខ្លួន នឹងភ្ញាក់ឡើងយំរំខាន តែពេលផ្លាស់ខោអាវ ឬកន្ទបឱ្យហើយ ក៏នៅតែមិនព្រមគេងលក់ទៅវិញនោះ អ្នកម្ដាយអាចបង្ខិតពេលឱ្យបៅទឹកដោះគោឱ្យឆាប់ជាងមុនបន្តិចក៏បាន និងមុនពេលដែលអ្នកម្ដាយចូលគេង គួរចាប់លើកកូនមកឱ្យនោមចេញបានម្ដង ក៏ជួយកាត់បន្ថយការភ្ញាក់យំរំខាននៅពេលកណ្ដាលយប់បានដែរ។

    ល្មមឱ្យឈប់បៀបបាយបានហើយ

    កាលពីអាយុមិនលើស 8ខែ កូននឹងចាប់ផ្ដើមលែងចូលចិត្តអាហារម៉ដ្ឋៗខ្ទេចៗហើយ ច្រើនតែចូលចិត្តញ៉ាំរបស់ដែលត្រូវទំពាដូចជា ផ្លែឈើត្រូវហាន់ចែកជាបំណែកតូចៗ ដូចជា ផ្លែត្របែក ជម្ពូ ប៉ោម ស្វាយ និងឱ្យកាន់ខាំញ៉ាំខ្លួនឯង។ វ័យនេះមិនសូវនៅស្ងៀមទេ បើឱ្យអង្គុយនៅលើកម្រាលឥដ្ឋ ប្រហែលជាត្រូវរត់ដេញតាមបញ្ចុកអាហារហើយ ដូច្នេះគួរឱ្យអង្គុយនៅក្នុងតុបាយសម្រាប់កុមារ ឬក្នុងកៅអីហាត់ដើរ ចំណែកការបញ្ចុកឱ្យញ៉ាំបាយវិញ អាស្រ័យលើទម្លាប់ និងនិស្ស័យរបស់ក្មេង ក្មេងខ្លះចូលចិត្តញ៉ាំយឺតៗ ក្មេងខ្លះញ៉ាំលឿន តែបើសិនជាញ៉ាំយឺតជ្រុលពេក ដូចជាទម្រាំតែញ៉ាំអស់បបរមួយកូនចាន ត្រូវខាតពេលបញ្ចុកដល់ទៅជិតមួយម៉ោងនោះ បញ្ជាក់ថា កូនតូចមិនចូលចិត្តអាហារនោះទេ នឹងបៀមក្នុងមាត់មិនព្រមលេប ព្រោះតែមានអារម្មណ៍ថាមិនឆ្ងាញ់ ដូច្នេះអ្នកម្ដាយមិនចាំបាច់ខាតពេលបញ្ចុកទៀតទេ គួរឱ្យកូនញ៉ាំអ្វីផ្សេងវិញប្រសើរជាង។

    ជាក្មេងដែលរើសច្រើន

    កូនក្នុងវ័យនេះ អ្នកម្ដាយនឹងមើលឃើញបានកាន់តែច្បាស់ឡើងហើយថា កូនចូលចិត្តញ៉ាំអ្វី? ក្មេងខ្លះមិនចូលចិត្តញ៉ាំបន្លែ អ្នកម្ដាយក៏គួរឱ្យញ៉ាំរួមជាមួយរបស់ដទៃទៀត ដូចជា ចិញ្ច្រាំបន្លែដាក់លាយនៅក្នុងបបរ ដាក់លាយនៅក្នុងស៊ុតក្រឡុកចៀន ជាដើម ឬបើមិនចូលចិត្តញ៉ាំបន្លែប្រភេទណាមួយ ក៏ប្ដូរទៅញ៉ាំបន្លែប្រភេទផ្សេងទៀត។ បើមិនចូលចិត្តញ៉ាំបន្លែសោះ ក៏ឱ្យញ៉ាំផ្លែឈើជំនួសវិញក៏បាន បើកូនតូចនៅតែញ៉ាំបបរ នំប៉័ង ឬទឹកដោះគោបានដដែលនោះ។ ទោះជាមិនសូវញ៉ាំ និងរើសច្រើនក្ដី ក៏មិនធ្វើឱ្យកូនខ្វះសារធាតុអាហារដែរ បើកូនមិនចូលចិត្តញ៉ាំស៊ុត ក៏ឱ្យញ៉ាំសាច់មាន់ជំនួសវិញ បើមិនចូលចិត្តញ៉ាំទាំងស៊ុត និងសាច់មាន់ ក៏ឱ្យញ៉ាំសាច់ត្រីជំនួសវិញ។ កូនដែលរើសអាហារ ច្រើនតែឆាប់ដឹងរសជាតិ បើប្រាកដក្នុងចិត្តថា កូនមិនបានញ៉ាំបានតិចរហូតដល់ថ្នាក់ខ្វះសារធាតុអាហារទេនោះ ក៏មិនគួរបង្ខំខ្លាំងពេកដែរ។

    អាការដែលអាចកើតឡើង

    – ប្រយ័ត្នហើមសួត

    នៅពេលកូនមានអាការគ្រុនក្ដៅខ្លាំង នឹងពិបាកដកដង្ហើម ពេលក្អកច្រើនតែឈឺចាប់ តែបច្ចុប្បន្នកុមារលែងមានគ្រោះថ្នាក់ដោយសារជំងឺនេះហើយ បើបណ្ដាលមកពីមេរោគវីរុសនឹងច្រើនតែជាទៅវិញដោយឯកឯង ហើយគ្រូពេទ្យនឹងឱ្យញ៉ាំថ្នាំបដិបក្ខប្រាណ(Antibiotic)។ បើកូននៅញ៉ាំអាហារបាន ក៏ឱ្យញ៉ាំអាហារបន្ថែមតទៅទៀត ញ៉ាំទឹកផ្លែឈើស្រស់ឱ្យបានច្រើន បើក្អក ចូរលើកពឱ្យទ្រោបលើស្មា ហើយទះអង្អែលខ្នងថ្នមៗ នឹងជួយឱ្យស្លេស្មធ្លាក់ចេញមកស្រួលជាងដាក់ឱ្យគេងរាមនៅលើគ្រែ។ តែបើសិនជាកើតអាការគ្រុនក្ដៅខ្លាំងយូរថ្ងៃ និងហើមសួតដែលបណ្ដាលមកពីឆ្លងមេរោគផ្ដាសាយពីមនុស្សធំ ត្រូវតែនាំទៅមន្ទីរពេទ្យ។

    វិវឌ្ឍនាការរបស់កូន

    . រាងកាយ

    . ក្មេងខ្លះអាចវារឡើងកាំជណ្ដើរបានហើយ។

    . ពេលវារ ដៃម្ខាងអាចកាន់របស់លេងបានទៀតផង។

    . ក្មេងខ្លះអាចអង្គុយចុះពីឥរិយាបថឈរដោយខ្លួនឯងបានហើយ។

    . ចេះអង្គុយមួយកន្លែងបានយូរហើយ។

    . ចូលចិត្តទះដៃ យករបស់លេងគោះគ្នា និងបោះរបស់លេងទៅលើឥដ្ឋជាដើម។

    . ចូលចិត្តយកម្រាមដៃលូកចូលរន្ធផ្សេងៗ(ចំណុចនេះ ឪពុកម្ដាយត្រូវប្រយ័ត្ន ព្រោះកូនតូចអាចលូកចូលរន្ធព្រីភ្លើង)។

    សង្គមជុំវិញខ្លួន

    . ក្មេងខ្លះចេះនិយាយពាក្យដែលមានអត្ថន័យបានហើយ ដូចជា ម៉ស់ ញ៉ាំៗ និងចូលចិត្តនិយាយដដែល។

    . ចេះធ្វើតាមបញ្ជាស្រួលៗបានហើយ ដូចជា ឱ្យទៅយករបស់លេង ជាដើម។

    . ខ្លាចមនុស្សដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់មុខ និងពេលឃើញក្មេងដទៃយំ អាចនឹងយំតាម។

    . ចេះរើសរបស់លេងដែលខ្លួនឯងចូលចិត្តបានហើយ។

    . ចំណាំហ្គេមដែលខ្លួនឯងធ្លាប់លេងបានហើយ។

    ឧស្សាហ៍លេងជាមួយកូនផង

    . បង្ហាត់ឱ្យកូនឈរ ៈ ការបង្ហាត់ឱ្យចេះឈរ ឬឈានជើងដើរនេះ កូនអាចយកដៃចាប់ដៃម្ដាយ ឬម្ដាយជួយចាប់លើកឱ្យកូនឈានជើងដើរទៅខាងមុខ ក្នុងមួយថ្ងៃឱ្យបានមួយដង ឬ2ដង ម្ដងៗមិនគួរមិនលើស 5 នាទី។ ពេលបង្ហាត់គួរបង្ហាត់នៅខាងក្រៅផ្ទះក្នុងអំឡុងពេលដែលធាតុអាកាសល្អត្រជាក់ស្រួល។ ឪពុកម្ដាយគួរតែសប្បាយរីករាយជាមួយនឹងការបង្ហាត់នេះ បើកូនល្មមអាចឈរដោយខ្លួនឯងបាន ចូរស្រែកលើកទឹកចិត្តកូនថា “ឈានជើងដើរកូន! ឈានជើងដើរកូន!” កូននឹងបានសប្បាយ មានកម្លាំងចិត្ត ដែលទោះជាដួល ក៏នឹងព្យាយាមក្រោកឡើងវិញបានដែរ៕

  • “ស្ដៅ” រសជាតិល្វីងដែលមានប្រយោជន៍ចំពោះរាងកាយ

    “ស្ដៅ” រសជាតិល្វីងដែលមានប្រយោជន៍ចំពោះរាងកាយ

    ក្រៅពីផ្លែម្រះហើយ នៅមានបន្លែរបស់ខ្មែរយើងមួយប្រភេទទៀតដែលល្បីឈ្មោះខ្លាំងក្នុងរឿងល្វីង នោះគឺ “ស្ដៅ” ដល់ថ្នាក់មានមុខម្ហូប ត្រីអាំងជ្រលក់ទឹកត្រីអម្ពិលទុំជូរអែម ដើម្បីឱ្យរសជាតិផ្អែមជូរមកសង្កត់រសជាតិល្វីងឱ្យទទួលបានរសជាតិដែលងាយស្រួលបរិភោគហ្នឹងឯង។

    សួរថា ហេតុអ្វីបានជាជនជាតិខ្មែរយើងត្រូវខំព្យាយាមយកបន្លែស្ដៅមហាល្វីងនេះមកធ្វើជាមុខម្ហូបឱ្យងាយស្រួលទទួលទាន ជំនួសឱ្យការចៀសមិនចាំបាច់ទទួលទានតែម្ដងទៅធ្វើអី? ចម្លើយ ព្រោះស្ដៅមានប្រយោជន៍ដ៏ច្រើនដែលមានគុណតម្លៃហួសនឹងបោះចោល ឬទុកឱ្យចាស់ងាប់នៅលើដើមហ្នឹងឯង។ បើពាក្យចាស់និយាយថា “ផ្អែមគឺនំ ល្វីងគឺថ្នាំ” នោះ ស្ដៅគឺជាកំពូលឱសថបុរាណខ្មែរដ៏អស្ចារ្យដែលមិត្តអ្នកអានបានដឹងហើយអាចនឹងចង់ទទួលទានខ្លាំងឡើងក៏អាចថាបានដែរ។

    . ឫសរបស់ដើមស្ដៅ យកមកស្ងោរយកទឹកពិសាដើម្បីជួយបណ្ដេញស្លេស្ម៍ក្នុងច្រមុះ និងបំពង់ក។

    . សម្បកដើមស្ដៅ នាំយកមកធ្វើជាថ្នាំល្វីងជួយឱ្យពិសាបាយបាន បំបាត់អាការរាករូស និងយកមកស្ងោរយកទឹកមកលាងរបួស ឬដំបៅ។

    . ដើម យកមកធ្វើជាថ្នាំបំបាត់អាការក្អួតចង្អោរ បំបាត់អាការខ្យល់ គ្រុនក្ដៅខ្លួន និងគ្រុនរងាញាក់។

    . ស្លឹកស្ដៅ ជួយបណ្ដេញទឹករំលាយអាហារនៅក្នុងក្រពះ ជួយឱ្យរំលាយអាហារបានច្រើនឡើង។ បំបាត់គ្រុនក្ដៅ សម្លាប់សត្វល្អិតក្នុងពោះវៀន បំប៉នលោហិត និងបំបាត់អាការក្ដៅក្នុងស្រេកទឹក។

    . ផ្កាស្ដៅ ជួយព្យាបាលរោគឫសដូងក្នុងបំពង់ក និងបំប៉នធាតុផ្សេងៗក្នុងរាងកាយ។

    . ផ្លែស្ដៅខ្ចី ជួយព្យាបាលរោគឫសដូង សម្លាប់សត្វល្អិតក្នុងពោះវៀន ព្យាបាលអាការបត់ជើងតូចខុសប្រក្រតី និងជួយឱ្យពិសាបាយបាន។

    . ផ្លែស្ដៅចាស់ យកមកធ្វើជាថ្នាំទម្លាក់សត្វល្អិត ព្យាបាលអាការរាលមួលមានសម្បោរឈាម ជាថ្នាំបញ្ចុះលាមក និងព្យាបាលរោគបេះដូងលោតខុសប្រក្រតី។

    . ជ័រស្ដៅ ជួយពន្លត់ពិសកម្ដៅ ដកពិសគ្រុនក្ដៅ។

    យ៉ាងណាក៏ដោយ ទោះជាស្ដៅមានគុណប្រយោជន៍ច្រើនក៏ដោយ តែក៏មិនមែនជាឱសថទិព្វគ្រប់គ្រងចក្កវាឡដែលអាចព្យាបាលរោគផ្សេងៗឱ្យជាដាច់ស្រឡះបានទាំងអស់ដែរ បើសិនជាសាកល្បងពិសាហើយ អាការផ្សេងៗទាំងនោះនៅតែមិនបានធូរស្រាលឡើងនោះ គួរប្រញាប់រូតរះទៅជួបគ្រូពេទ្យប្រសើរជាង និងបើជាស្រ្តីមានគភ៌ ឬមានជំងឺប្រចាំកាយ ដូចជាជំងឺឡើងឈាម រោគក្រពះផងនោះ គួរប្រឹក្សាគ្រូពេទ្យមុនទទួលទានថ្នាំស្ដៅ ដើម្បីកុំឱ្យអាការរបស់ជំងឺកាន់តែអាក្រក់ទៅ៕

  • វេជ្ជបណ្ឌិតចិនប្រកាសថានឹងបញ្ចេញភស្ដុតាងបង្ហាញថា “COVID-19 មានប្រភពពីបន្ទប់ពិសោធន៍នៅ Wuhan”

    វេជ្ជបណ្ឌិតចិនប្រកាសថានឹងបញ្ចេញភស្ដុតាងបង្ហាញថា “COVID-19 មានប្រភពពីបន្ទប់ពិសោធន៍នៅ Wuhan”

    អ្នកស្រី Meng Yan បានឱ្យដឹងថា ខ្លួននឹងប្រកាសបង្ហាញភស្ដុតាងដែលបញ្ជាក់ថា វីរុសCOVID-19 គឺជាផលិតដែលមនុស្សជាអ្នកបង្កើតឡើង និងមានប្រភពពីបន្ទប់ពិសោធន៍នៅទីក្រុង Wuhan នៃប្រទេសចិន។

    ថ្មីៗនេះ នៅក្នុងកម្មវិធី talkshow Loose Women របស់ស្ថានីយទូរទស្សន៍ ITV (អង់គ្លេស) វេជ្ជបណ្ឌិត Li-Meng Yan អ្នកឯកទេសផ្នែកវីរុសសាស្ត្រដែលធ្លាប់បានធ្វើការនៅឯសាលាវេជ្ជសាស្ត្រសាធារណៈហុងកុង (ប្រទេសចិន) បានបង្ហើបឱ្យដឹងអំពីព័ត៌មានជាច្រើនដែលធ្វើឱ្យមានការភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំងទាក់ទងនឹងប្រភពពិតរបស់វីរុសCOVID-19។

    អ្វីដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ជាងនេះ នោះគឺថា អ្នកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិតជនជាតិចិនរូបនេះ បានឱ្យដឹងថា អ្នកស្រីកំពុងត្រៀមប្រកាសអំពីភស្ដុតាងផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រដែលបញ្ជាក់ថា វីរុសCOVID-19 គឺជាផលិតផលដែលមនុស្សជាអ្នកបង្កើតឡើង។

    បន្ទាប់ពីបានចាកចេញពីទីក្រុងហុងកុង ដោយសារតែមានការព្រួយបារម្ភអំពីសុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួន អ្នកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Li-Meng Yan បានធ្វើបទសម្ភាសជាមួយអ្នកយកព័ត៌មានពីទីកន្លែងអាថ៌កំបាំងមួយ ក្នុងនោះអ្នកស្រីបានឱ្យដឹងថា ព័ត៌មានទាំងឡាយស្ដីអំពីអ្នកស្រី ត្រូវបានគេលុបចេញពីមូលដ្ឋានទិន្នន័យរបស់រដ្ឋាភិបាលចិន។

    នៅក្នុងកម្មវិធី talkshow Loose Women កាលពីថ្ងៃទី11កញ្ញា អ្នកស្រី Yan ថ្លែងថា៖ “ជាដំបូង ព័ត៌មានដែលនិយាយថា COVID-19 ឆ្លងរាលដាលចេញពីផ្សារមួយនៅទីក្រុង Wuhan គឺគ្រាន់តែជា “ផ្ទាំងវាំងនន” សម្រាប់បិទបាំងការពិតតែប៉ុណ្ណោះ ហើយវីរុសនេះមិនមានប្រភពពីធម្មជាតិនោះទេ”។

    នៅពេលត្រូវបានសួរអំពីប្រភពពិតរបស់វីរុសCOVID-19 អ្នកស្រី Yan បានអះអាងថា៖ “វាកើតចេញពីបន្ទប់ពិសោធន៍នៅ Wuhan”។

    អ្នកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Yan ថ្លែងថា៖ “លំដាប់នៃប្រព័ន្ធហ្សែនគឺដូចទៅនឹងស្នាមក្រយៅដៃរបស់មនុស្ស។ ដូច្នេះ យោងទៅតាមប្រការនេះ អ្នកអាចផ្ទៀតផ្ទាត់បានអំពីបញ្ហាទាំងឡាយខាងលើ។ ខ្ញុំប្រើប្រាស់ភស្ដុតាងនានាដើម្បីបង្ហាញឱ្យអ្នកគ្រប់គ្នាបានដឹងថា ហេតុអ្វីបានជាវីរុសCOVID-19 មានប្រភពពីបន្ទប់ពិសោធន៍នៅប្រទេសចិន និងហេតុអ្វីបានជាពួកគេគឺជាមនុស្សតែមួយក្រុមគត់ដែលបង្កើតវា (វីរុស)”។

    “សូម្បីតែនៅពេលមិនមានចំណេះដឹងច្រើនអំពីជីវសាស្ត្រ អ្នកក៏នៅតែអាចអាន ផ្ទៀតផ្ទាត់ និងបញ្ជាក់ការពិតដោយខ្លួនឯងបានដែរ។ ការដឹងច្បាស់អំពីប្រភពពិតរបស់វីរុសគឺជារឿងសំខាន់ បើមិនដូច្នេះទេ យើងនឹងមិនអាចឆ្លងផុតវិបត្តិសុខភាព ហើយ COVID-19 នឹងគំរាមកំហែងដល់អាយុជីវិតរបស់មនុស្សគ្រប់គ្នា”។

    វេជ្ជបណ្ឌិត Li-Meng Yan

    វេជ្ជបណ្ឌិត Li-Meng Yan ធ្លាប់ធ្វើការនៅសាកលវិទ្យាល័យដ៏ល្បីឈ្មោះមួយនៅទីក្រុងហុងកុង ជាមជ្ឈមណ្ឌលស្រាវជ្រាវជំងឺឆ្លងលំដាប់ពិភពលោក និងជាស្ថាប័នសំខាន់មួយនៅក្នុងបណ្ដាញគ្រប់គ្រងជំងឺរាតត្បាតរបស់អង្គការសុខភាពពិភពលោក (WHO) ផងដែរ។

    អ្នកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិតថ្លែងថា អ្នកស្រីគឺជាមនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រកំពូលៗដែលបានស្រាវជ្រាវអំពីវីរុស Corona មួយប្រភេទដែលបង្កឱ្យមានមហារោគរាតត្បាតCOVID-19។ កាលពីខែធ្នូ2019 ថ្នាក់លើរបស់អ្នកស្រី Li-Meng Yan នៅឯវិទ្យាស្ថានសុខាភិបាលសាធារណៈហុងកុង បានស្នើឱ្យអ្នកស្រីស្រាវជ្រាវលើសម្បុកវីរុសចម្លែកមួយដែលត្រូវបានគេចាត់ទុកថា ដូចទៅនឹងវីរុសSARS កំពុងបង្ហាញខ្លួននៅប្រទេសចិន។

    វេជ្ជបណ្ឌិត Yan ថែមទាំងបានបង្ហើបឱ្យដឹងថា តាមរយៈទំនាក់ទំនងក្នុងវិស័យវិទ្យាសាស្ត្រ និងសុខាភិបាលរបស់ខ្លួន អ្នកស្រីបានរកឃើញថា មានការបិទបាំងអំពីទំហំនៃការឆ្លងរាលដាល ហើយបានចោទទីក្រុងប៉េកាំងថា បានព្យាយាមបង្វែងដានព័ត៌មានអំពីប្រភពរបស់វីរុសCOVID-19។

    នៅពេលមានមនុស្សស្លាប់កាន់តែច្រើនឡើងដោយសារCOVID-19 វេជ្ជបណ្ឌិត Yan គិតថា អ្នកស្រីត្រូវតែមានទំនួលខុសត្រូវផ្នែកសីលធម៌ និងវិទ្យាសាស្ត្រ ហើយអ្នកស្រីក៏បានសម្រេចចិត្តនិយាយការពិត។ បច្ចុប្បន្ន អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រចិនរូបនេះ ត្រូវបានគេជឿថា កំពុងស្ថិតនៅលើទឹកដីសហរដ្ឋអាម៉េរិក និងកំពុងមានការព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងអំពីសុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួន។

    ប្រតិកម្មទៅនឹងការប្រកាសរបស់អ្នកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Yan លោក Ma Xiaowei ដែលជាប្រធានគណៈកម្មការសុខាភិបាលជាតិចិន បានអះអាងថា៖ “ការពិតគឺថា រដ្ឋាភិបាលចិនមិនមានការយឺតយ៉ាវ ឬបិទបាំងអ្វីទាំងអស់នៅទីនេះ។ រដ្ឋាភិបាលបានធ្វើសេចក្ដីរាយការណ៍អំពីតួលេខនានានៃវីរុស ព្រមទាំងផ្ដល់ព័ត៌មានដល់អន្តរជាតិឱ្យបានរហ័សតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។

    លោក Ma Xiaowei ថ្លែងថា៖ បន្ទាប់ពីកំណត់បានករណីឆ្លងវីរុសនៅ Wuhan ប្រទេសចិនបានធ្វើសកម្មភាពភ្លាមៗដើម្បីស្រាវជ្រាវនិងទប់ស្កាត់ការឆ្លងរាលដាល”។

    ប្រទេសចិន ជាច្រើនលើកច្រើនសាហើយដែលបានបដិសេធថា COVID-19 មិនបានឆ្លងរាលដាលចេញពីបន្ទប់ពិសោធន៍នោះទេ ដោយបានលើកឡើងថា៖ “អង្គការសុខភាពពិភពលោក (WHO) បានអះអាងជាច្រើនលើកហើយថា មិនមានភស្ដុតាងណាមួយដែលបង្ហាញថា វីរុសCOVID-19 ត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងបន្ទប់ពិសោធន៍ឡើយ”។

    ភាគីខាង WHO ក៏បានលើកឡើងអំពីការយល់ឃើញរបស់ខ្លួនចំពោះការអះអាងរបស់អ្នកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Yan ៖ “WHO បានប្រកាសអំពីស្ថានភាពបន្ទាន់នៅទូទាំងពិភពលោកជាមួយនឹងCOVID-19 កាលពីថ្ងៃទី30មករា2020 ដែលនេះគឺជាកម្រិតនៃការប្រកាសអាសន្នខ្ពស់បំផុត បើយោងទៅតាមច្បាប់សុខាភិបាលអន្តរជាតិ”។

    ស្ថានីយទូរទស្សន៍ ITV ដកស្រង់សម្ដីរបស់សាស្ត្រាចារ្យមួយរូបដែលធ្វើការជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិត Yan នៅវិទ្យាស្ថានសុខាភិបាលសាធារណៈហុងកុង បានឱ្យដឹងថា៖ “វេជ្ជបណ្ឌិត Yan គឺជានិស្សិតថ្នាក់ក្រោយឧត្តមសិក្សានៅបន្ទប់ពិសោធន៍របស់ខ្ញុំ។ ការស្រាវជ្រាវរបស់នាង មិនទាក់ទងទៅនឹងបញ្ហាវីរុសCOVID-19 ឆ្លងពីមនុស្សទៅមនុស្សនោះទេ។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រផ្លូវការទាំងអស់ សុទ្ធតែមិនបានរកឃើញភស្ដុតាងប្រាកដប្រជាណាមួយដែលបង្ហាញថា វីរុសCOVID-19 ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយស្នាដៃមនុស្សនោះឡើយ”៕

    ប្រភព៖ Daily Mail

  • 7 វិធីជួយសង្រ្គោះឱ្យរួចផុតពីការឆក់ខ្សែភ្លើង

    7 វិធីជួយសង្រ្គោះឱ្យរួចផុតពីការឆក់ខ្សែភ្លើង

    ស្មេរបានអានព័ត៌មានមួយនៅក្នុងសារព័ត៌មានបរទេសដែលនិយាយអំពីកូនប្រុសអាយុ 5ឆ្នាំម្នាក់បានជួយម្ដាយរបស់ខ្លួនដែលត្រូវខ្សែភ្លើងឆក់ឱ្យរួចរស់ជីវិតឡើងវិញដោយការ “ធាក់” ព្រោះធ្លាប់ឃើញនៅក្នុងខ្សែភាពយន្តឯកសារនៅក្នុងទូរទស្សន៍។ អានចប់ហើយ ស្មេរមានអារម្មណ៍រំភើបចិត្ត និងនឹកស្ងើចសរសើរក្នុងចិត្តដែលក្មេងប្រុសតូចមួយមានចំណេះដឹងក្នុងរឿងការជួយសង្រ្គោះមនុស្សពីការឆក់ខ្សែភ្លើងបាន តែការធាក់ខ្លាំងៗនេះជាវិធីដែលត្រឹមត្រូវឬទេ? ឬមានវិធីផ្សេងទៀតដែលអាចជួយសង្រ្គោះអ្នកដែលត្រូវខ្សែភ្លើងឆក់បានដូចគ្នាដែរ? ដូច្នេះសូមនាំគ្នាតាមដានជាបន្ត។

    វិធីជួយសង្រ្គោះពីការ “ឆក់ខ្សែភ្លើង”

    ក្នុងករណីខ្លួនឯងត្រូវខ្សែភ្លើងឆក់

    1 . តាំងស្មារតី ប្រមូលកម្លាំងទាំងអស់ដែលមាន កញ្ឆក់ដៃ ជើង ឬអវយវៈណាដែលប៉ះនឹងវត្ថុដែលធ្វើឱ្យកើតការឆក់ចរន្តអគ្គិសនីចេញពីត្រង់នោះឱ្យបានខ្លាំងបំផុត តែបើមិនបានសម្រេច ចូរស្រែកហៅឱ្យគេជួយយ៉ាងខ្លាំងៗផុតសំឡេង។

    2 . កុំឱ្យអ្នកដែលចូលមកជួយប៉ះនឹងរាងកាយរបស់អ្នកដោយផ្ទាល់ជាដាច់ខាត ដូចជាចាប់ដៃ ឬចាប់ជើង មិនបានជាដាច់ខាត។

    3 . បើសិនជាសម្លឹងរកមើលវត្ថុអ្វីដែលមិនចម្លងចរន្តអគ្គិសនីបាន ដូចជា ឈើ ក្រណាត់ ជ័រប្លាស្ទិក ចូរស្រែកប្រាប់អ្នកដទៃឱ្យយកវត្ថុនោះមកជួយកៀរ ឆ្កឹះ ឬកៀសខ្សែភ្លើងដែលចម្លងចរន្តអគ្គិសនីនោះចេញ ឬឱ្យគេយកក្រណាត់មកទាក់ចង្កេះយើង រួចទាញកញ្ឆក់ចេញពីត្រង់នោះមកឱ្យបាន។

    4 . បើមានអ្នកមកជួយហើយ តែមិនអាចធ្វើអ្វីបាន ចូរប្រាប់ឱ្យគេរកមើលបារ៉ែតភ្លើង ឬឌីហ្សង់ទ័រមេភ្លើងដើម្បីកាច់បិទចរន្តអគ្គិសនី។

    ក្នុងករណីចូលទៅជួយអ្នកដែលត្រូវចរន្តអគ្គសនីឆក់

    1 . កុំរហន់ចូលទៅជួយដោយការចាប់ប៉ះផ្នែកណាមួយនៃរាងកាយរបស់ជនរងគ្រោះដោយត្រង់ ចូររក្សាចម្ងាយឱ្យឆ្ងាយពីជនរងគ្រោះបន្តិច សង្កេតមើលឱ្យច្បាស់ថាដើមហេតុរបស់ចរន្តអគ្គិសនីដែលបណ្ដាលឱ្យឆក់ជនរងគ្រោះនោះចេញមកពីត្រង់ណា ហើយនៅឱ្យឆ្ងាយពីត្រង់នោះសិន។

    2 . បើសិននៅក្នុងផ្ទះ មិនបានពាក់ស្បែកជើង ចូរត់ទៅរកស្បែកជើងមកពាក់ជាមុនសិន កុំឱ្យជើងប៉ះនឹងដី ឬកម្រាលឥដ្ឋ។ បើគ្មានស្បែកជើង ចូរឈរនៅលើផ្ទាំងក្រណាត់ក្រាស់ៗ គំនរសៀវភៅ ឡាំងឈើ ឬឡាំងក្រដាសក៏បាន។

    3 . សម្លឹងរកមើលវត្ថុដែលមិនចម្លងចរន្តអគ្គិសនី ដូចជា ឈើ ក្រណាត់ ក្រដាសរឹង ខ្សែទុយោ ស្រោមដៃក្រាស់ៗ ខ្សែផ្សេងៗ(គ្រប់យ៉ាងត្រូវស្ងួត មិនសើមទឹក) អាចប្រើវត្ថុទាំងនោះកៀស ឬឆ្កឹះអ្វីដែលធ្វើឱ្យជនរងគ្រោះត្រូវអគ្គិសនីឆក់ចេញពីរាងកាយជនរងគ្រោះ(ដូចជា កៀសខ្សែភ្លើងចេញ ឆ្កឹះដៃ ឬជើងជនរងគ្រោះចេញពីបរិវេណដែលមានអគ្គិសនីឆក់នោះ ឬបើជនរងគ្រោះត្រូវចរន្តអគ្គិសនីឆក់ទូទាំងរាងកាយ ចូរប្រើក្រណាត់ស្ងួតរុំដៃខ្លួនឯងឱ្យក្រាស់ រួចហើយច្រាន ឬចាប៉ទាញកញ្ឆក់ខ្លួនជនរងគ្រោះចេញពីត្រង់នោះឱ្យខ្លាំង និងឆាប់រហ័ស(អ្នកជួយត្រូវពាក់ស្បែកជើងផងណា៎)។

    4 . បើសិនជាជ្រើសរើសជួយជនរងគ្រោះដោយការធាក់ ក៏អាចធ្វើបានដែរ តែបរិវេណជុំវិញជនរងគ្រោះនោះត្រូវតែជាទីធ្លាស្រឡះ។ ចូរឱ្យជនរងគ្រោះទម្លាក់ខ្លួនដេកជាមុនសិន ដើម្បីកុំឱ្យកើតមានគ្រោះថ្នាក់ផ្សេងទៀត។ មុននឹងធាក់ ត្រូវស្រែកប្រាប់ជនរងគ្រោះជាមុនសិន រួចសឹមធាក់ម្ដុំត្រគាកយ៉ាងរហ័ស និងខ្លាំងល្មមតែឱ្យរបូតផុតចេញពីទីនោះតែម្ដងក្នុងមួយជើង។ តែបើសិនជាអាចចៀសវាងបាន ចូរប្រើវិធីក្នុងចំណុចទី 3 វិញប្រសើជាង ព្រោះវិធីនេះអាចធ្វើឱ្យជនរងគ្រោះទទួលរងរបួសថែមទៀតបាន។

    5 . ក្នុងករណីដែលប្រទះឃើញអ្នកត្រូវចរន្តអគ្គិសនីឆក់ក្នុងបរិវេណដែលប្រថុយប្រថានខ្លាំងពេក ដូចជាក្នុងបន្ទប់ទឹកដែលកម្រាលឥដ្ឋសើម ចូរត់ទៅកន្លែងប្រអប់ចែកចាយភ្លើងខាងក្នុងផ្ទះ(បារ៉ែត ឬឌីហ្សង់ទ័រ) ហើយកាច់កុងតាក់បិទភ្លាម រួចសាកល្បងបើកបិទអំពូលភ្លើងសាកមើល ដើម្បីឱ្យប្រាកដក្នុងចិត្តថា ចរន្តអគ្គិសនីត្រូវបានបិទទាំងស្រុងឬនៅ? រួចសឹមរត់ទៅជួយជនរងគ្រោះ។

    6 . នៅពេលជួយជនរងគ្រោះបានហើយ គួរពិនិត្យមើលថា តើគេនៅមានស្មារតីច្រើន ឬតិចប៉ុនណា។ បើនៅមានសតិស្មារតីគ្រប៉គ្រាន់ ចូរឱ្យគេគេងសម្រាក រួចពិនិត្យមើលតាមរាងកាយរបស់គេដោយត្រួសៗថា តើមានរងរបួសត្រង់ណាធ្ងន់ធ្ងរឬទេ? ភាគច្រើន អាចមានជ្រុះសក់ មានស្នាមក្រហមជាំនៅលើដៃជើង ដងខ្លួន ខ្នង និងបើមានពាក់ខ្សែកដែលធ្វើពីប្រាក់ ស្ពាន់ ឬមាស អាចមានស្នាមឆេះនៅលើស្បែកត្រង់កន្លែងនោះ និងនៅលើបាតជើងអាចមានស្នាមខ្លោចដូចឆេះភ្លើងដូច្នោះដែរ។

    7 . បើមានរបួស តែមិនសូវជាធ្ងន់ធ្ងរពេកនោះ ចូរប្រញាប់បញ្ជូនទៅមន្ទីពេទ្យ តែបើជនរងគ្រោះបាត់បង់ស្មារតី ចូរប្រញាប់ទូរស័ព្ទហៅរថយន្តសង្រ្គោះ(ឡានពេទ្យ) ហើយក្នុងអំឡុងពេលនោះ បើជនរងគ្រោះបាត់ដង្ហើម(លែងដកដង្ហើម) ឬបេះដូងលែងដំណើរការ ចូរប្រញាប់ជួយសង្រ្គោះដោយការផ្លុំខ្យល់ចូលមាត់ដើម្បីសង្រ្គោះប្រព័ន្ធដកដង្ហើម ឬសង្កត់ដើមទ្រូងធ្វើចលនាបេះដូងជាប្រញាប់។

    អ្វីដែលត្រូវមានឱ្យច្រើនបំផុតនៅពេលនោះគឺ ស្មារតី និងចំណេះដឹងគ្រឹះក្នុងរឿងចរន្តអគ្គិសនី ដើម្បីជួយសង្រ្គោះក្នុងករណីអាសន្នបន្ទាន់បែបនេះ៕