Category: សង្គម និងសេដ្ឋកិច្ច

សាលាវ៉េស្ទឡាញន៍រៀបចំកម្មវិធីបុណ្យនានិទាឃរដូវ
កាលពីថ្ងៃចន្ទ ទី28 ខែមករា ឆ្នាំ2019 នាវរលាម៉ោង 2 រសៀល សាលាវ៉េស្ទឡាញន៍ សាខាសន្ធរម៉ុក បានរៀបចំកម្មវិធីបុណ្យនានិទាឃរដូវ ឬពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំចិន ក្រោមប្រធានបទសក្តានុពលភាសាចិន។
ក្រុមហ៊ុនវ៉េស្ទឡាញគ្រុបដែលមានសាលារៀនវ៉េស្ទឡាញន៍ និងសាលារៀនណត្សឡាញន៍ រៀបចំពិធី« បុណ្យនានិទាឃរដូវ » នេះឡើងក្នុងគោលបំណងស្វែងបន្ថែមអំពីវប្បធម៌ និងប្រពៃណីរបស់ជនជាតិចិន ដែលជាទូទៅគេប្រព្រឹត្តទៅក្នុងខែមករា និងកុម្ភៈ ហើយពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំចិនទៀតសោត នៅក្នុងឆ្នាំនេះគឺចំខែ កុម្ភៈតែម្ដង។ លោក លន់ ភារិន នាយកសិក្សាធិការនៃសាលារៀនវ៉េស្ទឡាញន៍ បានប្រាប់អ្នកសារព័ត៌មាន ឡារ៉ែន ថា ដើម្បីអបអរដល់ពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំប្រពៃណីចិន សាលារៀនវ៉េស្ទឡាញន៍ និងសាលារៀនណត្សឡាញន៍ បានរៀបចំកម្មវិធីបុណ្យនានិទាឃរដូវនេះ ក្នុងបំណងឱ្យសិស្សានុសិស្សស្វែងយល់បន្ថែមអំពីសក្តានុពលភាសាចិន និងទំនៀមទំលាប់ជនជាតិចិន ជាពិសេសគឺ អត្ថន័យនៃបុណ្យចូលឆ្នាំចិន ព្រោះថា បច្ចុប្បន្នភាសាចិន កំពុងតែក្ដោបសក្ដានុពលខ្លាំងលើជំនួញធុរៈកិច្ច ដែលនាំឱ្យការប្រើប្រាស់ភាសាចិន ជាភាសាធុរៈកិច្ច។
លោកបានបន្ថែមទៀតថា កម្មវិធីខាងលើនេះមិនត្រឹមតែមានការសម្ដែងរបស់ប្អូនៗសិស្សនុសិស្សតែប៉ុណ្ណោះទេ ក៏ប៉ុន្ដែ ក៏បានលើកកម្ពស់ឱ្យប្អូនៗបានធ្វើបទបង្ហាញបញ្ចេញសមត្ថភាពនិយាយភាសាចិនបានយ៉ាល្អប្រសើរថែមទៀតផង ក្រោយពីបានចំណាយពេលសិក្សាភាសាចិននៅសាលាយើងខ្ញុំ។ លោកថា ក្នុងការជំរុញការសិក្សាភាសាចិនឱ្យកាន់តែខ្ពស់ជាងមុន សាលារៀនយើងខ្ញុំបានបន្ថែមថ្នាក់សិក្សាភាសាចិនតាំងពីថ្នាក់កុមារ និងពេញម៉ោង-ក្រៅម៉ោង ពីលើកម្មវិធីសិក្សាចំណេះទូទៅជាភាសាខ្មែរ។ ពោលគឺ ក្រៅពីការសិក្សាកម្មវិធីគោលជាភាសាខ្មែរ និងអង់គ្លេស គឺមានភាសាចិនបន្ថែមទៀត ព្រោះយើងមើលឃើញថា ប្រទេសកម្ពុជា មានទីផ្សារ និងអ្នកជំនួញ សុទ្ធសឹងតែប្រើប្រាស់ភាសាចិន ហើយមិនថាតែខ្មែរយើងទេ សូម្បីតែសាកលលោកក៏បានប្រើប្រាស់ភាសានេះ ក្នុងការធ្វើជំនួញផងដែរ។

នាយកសិក្សាធិការនៃសាលារៀនវ៉េស្ទឡាញន៍រូបនេះបានបញ្ជាក់ទៀតថា សាលារៀនវ៉េស្ទឡាញន៍មានចក្ខុវិស័យពង្រឹងធនធានក្នុងសាលា ក្នុងការសិក្សាភាសាចិនឱ្យច្បាស់លាស់ ដើម្បីទាក់ទាញអ្នកជំនួញហ៊ុនធំៗ និងអ្នកវិនិយោគឱ្យចូលមកក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ហើយមានភាពងាយស្រួលក្នុងការទំនាក់ទំនង ដើម្បីឱ្យប្រទេសមានសក្ដានុពលក្នុងផ្នែកធុរៈកិច្ច និងពង្រីងវិស័យនេះទៅក្រៅប្រទេសផងដែរ៕

January 30, 2019
សូ ស្រណោះ ប្រកាសកូនសិស្សឈ្នះពានមាសនាំមុខគេនៅវៀតណាម
កាលពីយប់ថ្ងៃទី26 ខែមករា ឆ្នាំ2019 លោកសូ ស្រណោះ បានរៀបចំពិធីជប់លៀងទ្រង់ទ្រាយធំ បង្ហាញពីជ័យជម្នះរបស់ក្រុម បន្ទាប់ពីកូនសិស្សរបស់លោកមួយក្រុម ទៅប្រកួតតន្ត្រី និងចម្រៀងអាស៑ានបូក2 នៅប្រទេសវៀតណាម។ បើទោះជាមិនបានពានជើងឯកចំណាត់ថ្នាក់លេខ1 ប៉ុន្តែលោកថាលទ្ធផលដែលបានស្ដែង គឺក្រុមកម្ពុជាមិនខុសពីជាប់ចំណាត់លេខ1នោះទេ ជាពិសេសបើគិតត្រឹមតែការប្រកួតលើវិញ្ញាព្យាណូ។

លោក សូ ស្រណោះ បានថ្លែងក្នុងពិធីជប់លៀងអបអរជ័យជម្នះរបស់ក្រុម នៅភោជនីយដ្ឋានទន្លេបាសាក់២ថា ចាត់ទុកថាជាលើកទី1 ដែលក្រោយបញ្ចប់ការប្រកួតក្រុមតន្ត្រីរបស់ស្រណោះតន្ត្រី ហើយក្រុមកម្ពុជា ទទួលបានមេដាយមាសចំនួន11 មេដាយប្រាក់28 និងមេដាយសំរិទ្ធិ2 ក្នុងចំណោមវិញ្ញាសារដែលកម្ពុជាចូលរួមប្រកួត។ ក្នុងចំណោម12ប្រទេស លោករំលឹកថាកម្ពុជាទទួលបានត្រឹមចំណាត់ថ្នាក់ Champion លេខ2 បន្ទាប់ពីម្ចាស់ផ្ទះវៀតណាមប៉ុណ្ណោះ ដោយសារតែវៀតណាមគេមានមេដាយមាសនាំមុខកម្ពុជា។
យ៉ាងណាមិញ លោកថាបើធៀបនឹងវិញ្ញាសារផ្នែកព្យាណូ គឺក្រុមកម្ពុជាទទួលបានមេដាយមាសច្រើនជាង ទើបលោកបានចាត់ទុកថាកម្ពុជាទទួលបានលទ្ធផលល្អជាង ដោយសារតែវៀតណាមជាម្ចាស់ផ្ទះ គេមានអទិភាព ហើយគេនាំមុខមេដាយមាសលើកក្រុមកម្ពុជាតែលើវិញ្ញាសារជាក្រុម ឬ Band ប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះហើយទើបលោកគិតថា កម្ពុជាជោគជ័យនាំមុខគេលើឆាកអន្តរជាតិ ដោយសារតែលោកចង់ក្ដោបក្ដាប់ពានលើវិញ្ញាសារព្យាណូនាំមុខប្រទេសដែលចូលរួមប្រកួតប៉ុណ្ណោះ។ លោកនិយាយថា «ការប្រកួតនឹងក្រៅពីមេដាយ គេឱ្យពានជើងឯកលេខ1 និងលេខ2 មួយទៀត សម្រាប់ប្រទេសដែលមានមេដាយមាសសរុបបានច្រើនជាងគេ ហើយក្រុមកម្ពុជាបានចំណាត់ថ្នាក់លេខ2បន្ទាប់ពីម្ចាស់ផ្ទះ ប៉ុន្តែបើគិតលើវិញ្ញសាសព្យាណូដែលខ្ញុំធ្លាប់រំពឹងថានឹងយកពានជើងឯកបាន គឺដូចតែលេខ1ចឹង ព្រោះក្នុងកម្មវិធីនឹងយើងដណ្ដើមបានមេដាយមាសច្រើនជាងគេលើវិញ្ញសារនឹង ហើយប្រទេសទាំង12 សូម្បីតែវៀតណាមក៏ភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះសមត្ថភាពក្រុមយើង!»។
លោក សូ ស្រណោះ បន្តថា កូនសិស្សពីកម្ពុជាដែលលោកបញ្ជូនទៅមានចំនួន40រូប ហើយលោកក៏មិននឹកស្មានថាក្រុមរបស់កម្ពុជាទទួលបានចំណាត់ថ្នាក់ដ៏ល្អបែបហ្នឹងនោះដែរ ជាពិសេសសម្រាប់វិញ្ញាសារព្យាណូ ដែលនៅប្រទេសកម្ពុជាទើបតែមានការកកើតនោះ។ លោកថាពិធីជប់លៀងដែលបានធ្វើឡើង គឺជាការលើកទឹកចិត្តដល់សិស្សទាំងអស់ ហើយក៍ជាការបង្ហាញដល់សាធារណជនទាំងអស់ ឱ្យស្គាល់ពីតម្លៃនៃការប្រឹងប្រែងរបស់កូនសិស្សរបស់លោក។ ក្នុងពិធីនោះ ក៏លោកបានអញ្ជើញមាតាបិតាសិស្ស និងភ្ញៀវកិត្តិយសមួយចំនួនឱ្យចូលរួមផងដែរ៕

January 30, 2019
អ្នកខេត្តពោធិ៍សាត់ប្រាប់ពីការដាំដើមក្រូចពោធិ៍សាត់ ឱ្យទទួលបានផលល្អ
ដំណាំក្រូចពោធិ៍សាត់ដែលធ្លាប់សម្បូរនៅខេត្តបាត់ដំបង ជាផ្លែក្រូចដែលមានសម្បកស្ដើង សាច់ ឬក្លែបធំល្អ និងមានរសជាតិជូរអែមឆ្ងាញ់ដែលធ្លាប់មានវត្តមាននៅលើទីផ្សារ ហើយអ្នកហូបជាប់ចិត្តនោះ បច្ចុប្បន្នភាគច្រើនជាក្រូចរបស់កសិករនៅខេត្តពោធិ៍សាត់ ដោយមានប្រជាពលរដ្ឋកាន់តែច្រើនឡើងនាំគ្នាដាំដំណាំហូបផ្លែមួយនេះ ជាពិសេសមានចម្ការធំៗនៅក្នុងស្រុកភ្នំក្រវាញ និងស្រុកវាលវែង។
ដំណាំក្រូចពោធិ៍សាត់នៅក្នុងស្រុកភ្នំក្រវាញតែងហុចផលល្អខ្លាំងណាស់ ព្រោះដំណាំប្រភេទនេះចាប់ផ្ដើមទទួលបានផល ក្រោយពីដាំបានរយៈពេល 4ឆ្នាំ ហើយវាមានអាយុកាល 9ឆ្នាំ ឬអាចបានយូរជាងនេះ អាស្រ័យលើការថែទាំ និងរបៀបដាំដុះរបស់កសិករតាមតំបន់នីមួយ។ នេះបើតាមការឱ្យដឹងពីកសិករដាំដំណាំក្រូចពោធិ៍សាត់នៅខេត្តពោធិ៍សាត់។
កសិករម្នាក់នៅភូមិពាម ឃុំរកាត ស្រុកភ្នំក្រវាញ ខេត្តពោធិ៍សាត់ អ្នកស្រី មួន ចាន់ធា បានចែករំលែកបទពិសោធដាំដើមក្រូចពោធិ៍សាត់ផ្ទាល់ខ្លួនថាក្រូចពោធិ៍សាត់អាចដាំបាននៅលើដីកណ្ដេងព្រោះមិនជាំទឹក និងមានប្រភពទឹកនៅក្បែរដើម្បីស្រោចស្រព។ រណ្ដៅសម្រាប់ដាំកូនក្រូច ត្រូវជីកទំហំ4តឹក4ជ្រុង និងមានជម្រៅ 4តឹកដូចគ្នា បន្ទាប់មកត្រូវប្រមូលសំរាមដាក់ក្នុងរណ្ដៅដុតបំពក់បាតរណ្ដៅឱ្យបានកន្លះខែមុននឹងដាក់ដាំ។ ក្នុងករណីមិនប្រើថ្នាំ ជី ឬថ្នាំការពារ អាចនឹងមានសត្វល្អិតស៊ីឫសកូនដើមក្រូចនៅតាមបាតរណ្ដៅ។
នៅពេលដាំ កសិករត្រូវប្រើជីធម្មជាតិដែលប្រមូលបានពីជុំវិញផ្ទះ ឬជីផលិតពីរោងចក្រដើម្បីដាក់ទ្រាប់បាតរណ្ដៅ រួចសឹមដាក់កូនក្រូចចូល ហើយលុបដីជុំវិញគល់ឱ្យណែនល្អ និងត្រូវស្រោចទឹកឱ្យបានជោកជាំ។ នៅពេលក្រូចបានអាយុ 6ខែ ឬ 1ឆ្នាំ កសិករត្រូវធ្វើស្មៅនៅតាមគល់វាដោយជម្រះ ឬដកចេញដោយដៃ មិនត្រូវកាប់ ឬភ្ជួរដែលអាចបណ្ដាលឱ្យដាច់ឫស ធ្វើឱ្យកូនដើមក្រូចអន់មានសុខភាពមិនល្អ និងកូនក្រូចខ្លះអាចងាប់ទៀតផង។
លោកស្រីបានបន្ថែមថា៖ “បើយើងមានថវិកា យើងទិញជីដាក់ទ្រាប់បាត ហើយរំលងបានមួយខែបន្ទាប់ពីដាំរួច ត្រូវចាប់ផ្ដើមជីដាក់តាមគល់កូនដើមក្រូច ដោយពេលកូនក្រូចនៅតូច យើងដាក់ត្រឹមកន្លះគីឡូក្រាមក្នុងមួយគុម្ព។ ដល់ធំឡើងបានអាយុ 1ឆ្នាំ ឬ 2ឆ្នាំ ត្រូវដាក់ 1គីឡូក្រាមក្នុង 1ដើម។ ដល់វាធំដូចបច្ចុប្បន្ននេះ ក្នុង 1ឆ្នាំគេដាក់ជី 2សារៀងរាល់ 5ខែ និងខែ10 ម្ដង។ ខ្ញុំប្រើជីដែលល្អ ហើយជីនោះគឺជាជីធម្មជាតិ”។
អ្នកស្រី មួន ចាន់ធា បញ្ជាក់ថា ការលះសម្អាតមែកក្រូច និងសម្អាតស្មៅនៅតាមគល់ដើមក្រូច ត្រូវធ្វើជាប្រចាំ “យើងកាត់ស្មៅចាំងគល់(ជម្រះស្មៅនៅតាមគល់ក្រូច)ឱ្យបានល្អ ហើយធ្វើកំពែងឱ្យវា ហើយចាប់ផ្ដើមបាញ់ទឹកដាក់។ ក្នុងមួយខែត្រូវធ្វើម្ដង វាមានផលប្រយោជន៍ដល់ដើម និងឫសដើម្បីស្រូបយកទៅចិញ្ចឹមស្លឹកឱ្យបានល្អ”។
អ្នកស្រី ចាន់ធា បានបញ្ជាក់ទៀតថា៖ “បើកសិករមើលថែទាំដើមក្រូចបានល្អនោះ រយៈពេល3ឆ្នាំក្រោយពេលដាំ ក្រូចនឹងចាប់ផ្ដើមផ្កា និងហុចផលជាបណ្ដើរៗ ប៉ុន្តែពេលនោះ គេមិនគួរបណ្ដោយឱ្យក្រូចផ្លែរាប់រយផ្លែ ក្នុង1ដើមនោះទេ ព្រោះដើមក្រូចអាយុ 3ឆ្នាំនៅខ្ចីណាស់ អាចប្រឈមនឹងការរលើងឫស អន់ដើម ឬងាប់ជាដើម។ ក្នុងរយៈពេលនេះ កសិករត្រូវដាក់ជីធម្មជាតិ 1គីឡូក្រាមក្នុងមួយដើម ចម្ងាយកន្លះម៉ែត្រជុំវិញគល់ក្រូច ដើម្បីបំប៉នឫស និងដើម”។
ដល់គ្រប់អាយុ 4ឆ្នាំ ក្រូចពោធិ៍សាត់ចាប់ផ្ដើមផ្ដល់ផលពេញដៃតែម្ដង ដោយក្នុង 1ឆ្នាំផ្ដល់ផលបាន2ដង។ តែទោះជាយ៉ាងណា កសិករក៏មិនគួរទុកឱ្យវាផ្លែជ្រែកពេញដើមពេក ដែលនាំឱ្យផ្លែមិនសូវធំ និងមិនសូវមានទឹកល្អ ឬដើមចុះខ្សោយនៅរដូវប្រមូលផលក្រោយៗទៀត។ ស្របពេលគ្នានោះ កសិករត្រូវបន្តរក្សាការស្រោចទឹក បន្ថែមជី និងជម្រះស្មៅតាមគល់ជាប់ជានិច្ច ហើយត្រូវបាញ់ថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិតចង្រៃកុំឱ្យវាមូរស្លឹក ឬទិចក្ដិបផ្លែក្រូចបណ្ដាលឱ្យស្អុយខូចទិន្នផល។
បច្ចុប្បន្ន អ្នកស្រី ចាន់ធា មានក្រូចចំនួន 1,700ដើមក្នុងផ្ទៃដី 4ហិកតា ដែលអ្នកស្រីកំពុងប្រមូលផល។ ក្រូចទាំងនេះ អ្នកស្រីបានម៉ៅទៅឱ្យឈ្មួញក្នុងឆ្នាំ 2ដង និងលក់ជាបន្ទាប់បន្សំទៀត។ ចំណែកឯតម្លៃលក់រាយវិញ គឺ1ឡូ ឬ 12ផ្លែ លក់បានចន្លោះពី8ពាន់ ទៅ1ម៉ឺន 6ពាន់រៀល។ បើលក់គិតជាផ្លូន (40ផ្លែ)គឺក្នុង 1ផ្លូនលក់បាន 25,000រៀល ទៅ 30,000រៀល ដោយកាលពីពេលមុន អ្នកស្រីក៏ធ្លាប់ដឹកនទៅលក់នៅផ្សារនាគមាស នៅទីក្រុងភ្នំពេញផងដែរ។
អ្នកស្រី ចាន់ធា បាននិយាយមួយៗទាំងទឹកមុខញញឹមថា៖“ពីដើម បើគេចង់ទិញក្រូចពោធិ៍សាត់ គេទៅទិញនៅខេត្តបាត់ដំបង តែឥឡូវគេបើចង់ទិញក្រូចពោធិ៍សាត់ គេអាចទិញនៅខេត្តពោធិ៍សាត់បានហើយ ព្រោះកសិករជាច្រើនបាននាំគ្នាបង្កើនការដាំក្រូចពោធិ៍សាត់នេះបានរាប់ពាន់ហិកតាឯណោះ និងមួយចំនួនបានចាប់ផ្តើមហុចផលជាបណ្តើរៗហើយទៀតផង”។
ចំពោះមហិច្ឆតានៃការធ្វើចម្ការក្រូចពោធិ៍សាត់នេះអ្នកស្រីបានប្រាប់ថា បច្ចុប្បន្នអ្នកស្រីបាន និងកំពុងពង្រីកការដាំដុះក្រូចពោធិ៍សាត់បន្ថែមទៀត ដែលជ្រើសរើសយកពូជដែលល្អដែលមាននៅក្នុង
ស្រុកស្រាប់មកដាំ ដោយបានពង្រីកផ្ទៃដីបានប្រមាណ
7ហិកតាទៀត ដែលក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លីខាងមុខ ដើមក្រូចទាំងនោះនឹងផ្តល់ផល និងបន្ថែមប្រាក់ចំណូលដល់អ្នកស្រីជាក់ជាមិនខាន៕
January 30, 2019
តិចច្រឡំដុតផាវថ្ងៃចូលឆ្នាំចិន!! ឆ្នាំនេះសាលារាជធានីភ្នំពេញនៅតែចេញបម្រាមមិនឱ្យដុតផាវ
សាលារាជធានីភ្នំពេញបានចេញសេចក្តីជូនដំណឹងនៅថ្ងៃទី29 ខែមករា ម្សិលមិញ ឱ្យមន្ត្រីនៅមូលដ្ឋានរៀបចំសន្តិសុខសណ្តាប់ធ្នាប់ និងរបៀបរៀបរយសាធារណៈក្នុងឱកាសចូលឆ្នាំចិន និងវៀតណាមនេះឱ្យបានល្អ។
នៅក្នុងសេចក្តីជូនដំណឹងនោះ សាលារាជធានីបានធ្វើការណែនាំដល់មន្ទីរអង្គភាពទាំងអស់ចំនួន 7ចំណុចសំខាន់ៗដូចជា៖
ទី1- ហាមដាច់ខាតមិនឱ្យមានការដុតផាវ កាំជ្រួច ឬបង្កសំឡេងផ្ទុះគ្រប់ប្រភេទក្នុងឱកាសពិធីបុណ្យនេះ។ ហាមមិនឱ្យលេងល្បែងគ្រប់ប្រភេទដែលមានលក្ខណៈស៊ីសង និងរាល់ការហែក្បួនផ្សេងៗទាំងបែបសាសនា ឬប្រពៃណីត្រូវសុំការអនុញ្ញាតជាមុន។
ទី2- នៅគ្រប់ទីកន្លែងកម្សាន្តសប្បាយ មន្ទីរ អង្គភាព រោងចក្រ សហគ្រាស គេហដ្ឋាន ត្រូវរក្សាសន្តិសុខ សណ្តាប់ធ្នាប់សាធារណៈ សេចក្តីថ្លៃថ្នូរ និងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នក្នុងការអុចទៀនធូប ក្រដាសសែន ភ្លើងចង្ក្រាន ចរន្តអគ្គិសនី ដែលអាចបង្កឱ្យមានគ្រោះអគ្គិភ័យកើតឡើង។ ដោយឡែកការដុតក្រដាសសែនត្រូវប្រើធុងដែក ឬឆ្នាំដីដើម្បីដុត ហាមដាច់ខាតមិនឱ្យដុតលើចិញ្ចើមផ្លូវ ឬទ្រូងផ្លូវសាធារណៈ។
ទី3- ចាប់ពីពេលនេះតទៅអាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ចគ្រប់ថ្នាក់ ត្រូវចាត់វិធានការឱ្យបានម៉ឹងម៉ាត់បំផុត កុំឱ្យមានការនាំចូលផាវ កាំជ្រួច ជាតិផ្ទុះគ្រប់ប្រភេទតាមច្រកចូលរាជធានីភ្នំពេញ និងត្រូវត្រួតពិនិត្យនិងដកហូតវត្ថុទាំងនោះ បើមានតាំងលក់គ្រប់ទីកន្លែងក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។
ទី4- គ្រប់អង្គភាព សាលាខណ្ឌ និងសង្កាត់ ត្រូវផ្សព្វផ្សាយណែនាំដល់មន្ត្រីរាជការ និយោជិត កងកម្លាំងក្រោមឱវាទ និងប្រជាពលរដ្ឋក្នុងមូលដ្ឋានឱ្យអនុវត្តតាមការណែនាំនេះឱ្យមានប្រសិទ្ធភាព។
ទី5- មន្ទីរធម្មការ និងសាសនារាជធានីត្រូវអញ្ជើញសមាគមចិន និងវៀតណាម មកដើម្បីផ្សព្វផ្សាយជូននូវខ្លឹមសារខាងលើឱ្យបានទូលំទូលាយ។
ទី6- ស្នងការនគរបាលរាជធានីភ្នំពេញ បញ្ជាការដ្ឋានកងរាជអាវុធហត្ថរាជធានីភ្នំពេញ និងបញ្ជាការដ្ឋានយោធភូមិភាគពិសេសត្រូវចេញបទបញ្ជាឱ្យបានម៉ឹងម៉ាត់ដល់កម្លាំងរបស់ខ្លួនដើម្បីអនុវត្តឱ្យមានប្រសិទ្ធភាព។
ទី7- ជនណាបំពានលើសេចក្តីណែនាំនេះ ឬប្រព្រឹត្តល្មើស បង្កឱ្យមានចលាចលក្នុងសង្គម បាត់សណ្តាប់ធ្នាប់សន្តិសុខ សុវត្ថិភាព និងរបៀបរៀបរយសាធារណៈ ត្រូវទទួលទោសតាមច្បាប់ជាធរមាន៕
January 30, 2019
ត្រូវតាមក្បួនហុងស៊ុយ ឆ្នាំជ្រូក 2019 ត្រូវរៀបសំណែនអ្វីខ្លះ?
បុណ្យចូលឆ្នាំចិន ឬហៅម្យ៉ាងទៀតថា បុណ្យនិទាឃរដូវ គឺថ្ងៃឈប់សម្រាកដ៏សំខាន់បំផុតសម្រាប់ជនជាតិចិន។ បុណ្យចូលឆ្នាំចិនត្រូវបានប្រើប្រតិទិនឆ្នាំដូចគ្នា និងក៏ត្រូវបានប្រើនៅក្នុងប្រទេសដែលយល់ព្រមទទួល ឬក៏បានទទួលឥទ្ធិពលពីវប្បធម៌នៃជនជាតិហាន ជាពិសេសប្រជាជនតៃវ៉ាន់ ជនជាតិកូរ៉េ ជនជាតិជប៉ុន និងជនជាតិយួន។
គេជឿថា បើតាមក្បួនហុងស៊ុយនៅឆ្នាំ2019 នៃចក្ររាសីសត្វក្នុងតម្រា គឺចំលើសត្វជ្រូកមាសដែលមានសាខារាសី ( 亥ហៃ ) ដែលនាំនូវជោគជ័យ លាភសំណាង និងសិរីសួស្តី ដែលជនជាតិចិននិយមហៅថា ងូវហេង នាំសុខសប្បាយចូលខ្លួន និងក្រុមគ្រួសារ។ បើតាមតម្រា តង្វាយសំណែនសម្រាប់សត្វជ្រូកទេព គឺមានអាហារប្រភេទផ្លែឈើ ដែលគេហៅថា គ្រឿងទិព្វ និងគ្រឿងអាហារសរសៃ ដែលជាចំណីរបស់សត្វជ្រូក និងមានជំនឿថា នឹងរកស៊ីឡើងដូចសរសៃអំបោះមាស។ តង្វាយនេះនឹងត្រូវរៀបចំសែននៅក្នុងថ្ងៃច័ន្ទ ទី4 ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ2019។
ចំពោះអត្ថន័យនៃការថ្វាយតង្វាយមានដូចជា ៖
*តង្វាយផ្លែឈើ៖
-ចេក៖ នាំលាភចូលផ្ទះ។
-ប៉ោម៖ នាំមកនូវក្ដីសុខសប្បាយ។
-សារីមាស៖ នាំទ្រព្យមាស ប្រាក់ លុយកាក់មកឱ្យ។
-ក្រូចមាស៖ នាំសុភមង្គល។
-ទំពាំងបាយជូរ៖ នាំមកនូវភាពចម្រើនរុងរឿង។
-ម្នាស់៖ នាំមកនូវជ័យជំនះ បណ្ដេញឧបមង្គល។
*តង្វាយអាហារ៖
-មាន់៖ រីកចម្រើនក្នុងការងារ។
-ទា៖ ស្មោះត្រង់ បរិសុទ្ធ។
-ត្រី ៖ ទទួលបាននូវគ្រឿងបរិភោគបរិបូរណ៍ហូរហៀរ។
-ជ្រូក៖ ភាពសម្បូរសប្បាយ ឧត្តុង្គឧត្តម។
-គ្រឿងសរសៃមី៖ រកស៊ីឡើងដូចសរសៃអំបោះមាស អាយុវែង។
-សារាយសមុទ្រ៖ ភាពមានបាន រុងរឿង។
*តង្វាយក្រដាស៖
ក្រៅពីការថ្វាយតង្វាយខាងលើហើយ បុព្វបុរសចិនជឿថា ការដុត និងសែនក្រដាសប្រាក់-មាស និងរបស់ប្រើប្រាស់ផ្សេងៗទៀត គឺទុកសម្រាប់ប្រើនាស្ថានភព ព្រោះជនជាតិចិនជឿថា នៅពេលស្លាប់ទៅ ពួកគេនឹងទៅភពមួយទៀតដែលហៅថា « អ៊ីមកាំង» ដូច្នោះទើបកូនចៅត្រូវដុតក្រដាសលុយ មាស-ប្រាក់ ទៅឱ្យបុព្វបុរសខ្លួន ដើម្បីសម្ដែងភាពកត្តញ្ញូ ដឹងគុណដល់កាលដែលលោកចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សាកូនចៅ កាលនៅមានជីវិត៕
January 30, 2019
ផ្សារគំរូនៅព្រំដែនកម្ពុជា-វៀតណាមនឹងសាងសង់រួចរាល់នៅមុនចូលឆ្នាំខ្មែរ
ផ្សារគំរូនៅព្រំដែនកម្ពុជា-វៀតណាមលើកដំបូងឈ្មោះថា “ផ្សារដារ‟ ដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅក្នុងស្រុកមេមត់ជាប់ព្រំដែនខេត្តត្បូងឃ្មុំជាមួយខេត្តតៃនិញនៃប្រទេសវៀតណាមនឹងបញ្ចប់ការសាងសង់ទាំងស្រុងនៅអំឡុងខែមេសា ឆ្នាំនេះ។ នេះបើយោងតាមមន្ត្រីអ្នកនាំពាក្យនៃក្រសួងពាណិជ្ជកម្ម។
លោក ឡុង កែមវិចិត្រ អ្នកនាំពាក្យនៃក្រសួងពាណិជ្ជកម្មបានឱ្យដឹងថា សំណង់ផ្សារគំរូ ឬហៅថាផ្សារដារបានសាងសង់រួចប្រមាណជា 85ភាគរយហើយ បើផ្អែកតាមចុះត្រួតពិនិត្យសំណង់ផ្សារកាលពីថ្ងៃទី11 ខែមករា នៅខេត្តត្បូងឃ្មុំកាលពីពេលកន្លងទៅ។ លោកបន្តថា បើតាមផែនការ ផ្សារនេះនឹងត្រូវបញ្ចប់ក្នុងអំឡុងខែមីនា ឆ្នាំ2019 ខាងមុខនេះ ហើយនឹងសម្ពោធបើកដំណើរការនៅខែមីនាដដែល ឬមេសា ឆ្នាំហ្នឹងតែម្តង។
លោក វិចិត្រ បន្តថា នាពេលនេះមិនមានអាជីវករណាមួយត្រូវបានផ្តល់សិទ្ធិក្នុងការជួលតូបសម្រាប់លក់ផលិតផលរបស់ពួកគេទេ ដោយសារតែផ្សារកំពុងស្ថិតក្នុងការសាងសង់នៅឡើយ។ លោកបានបន្ថែមថាបន្ទាប់ពីផ្សារសាងសង់រួច យើងនឹងប្រកាសជូនដំណឹងដល់គ្រប់អាជីវករដែលមានបំណងចង់ទិញតូបដើម្បីលក់ផលិតផលរបស់ពួកគេនៅក្នុងផ្សារដារនេះ។
លោក វិចិត្រ បានបញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះថា៖“ផលិតផលដែលនឹងដាក់លក់នៅក្នុងផ្សារដារនេះមានដូចជា ដំឡូងមី និងផលិតផលកសិកម្មផ្សេងៗ ឬផលិតផលកែច្នៃរបស់វៀតណាម‟។ លោកបន្តថា៖“ផ្សារគំរូនេះនឹងក្លាយជាកន្លែងសម្រាប់លក់ទំនិញកសិផលរបស់ប្រទេសកម្ពុជា និងវៀតណាម វានឹងដើរតួនាទីក្នុងការជំរុញវិស័យពាណិជ្ជកម្ម ហើយប្រជាជនដែលរស់នៅតាមបណ្តោយព្រំដែនកម្ពុជា-វៀតណាមនឹងមានជីវភាពល្អប្រសើរឡើង ម្យ៉ាងវិញទៀត ផ្សារគំរូមួយនេះនឹងជួយឱ្យប្រទេសទាំង2ទទួលបានប្រយោជន៍ពីសក្តានុពលយ៉ាងពេញលេញពីប្រជាជនរស់នៅតាមបណ្តោយព្រំដែនកម្ពុជា និងវៀតណាម‟។
បើតាមឯកឧត្តម ម៉ៅ ថូរ៉ា រដ្ឋលេខាធិការនៃក្រសួងពាណិជ្ជកម្មបានឱ្យដឹងថា ផ្សារគំរូនៅចំណុចព្រំដែនកម្ពុជា-វៀតណាមដែលមានឈ្មោះថា “ផ្សារដារ‟ នេះ មានទីតាំងនៅក្នុងឃុំដារ ស្រុកមេមត់ ខេត្តត្បូងឃ្មុំ ដោយផ្សារនេះមានទំហំជិត 20,000ម៉ែត្រការ៉េ ស្ថិតក្នុងតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេស ថារីត្បូងឃ្មុំ។
ឯកឧត្តម ម៉ៅ ថូរ៉ា មានប្រសាសន៍ថា ផ្សារនេះសាងសង់លើផ្ទៃដីប្រមាណជា 2ហិកតា ដែលចំណាយថវិកាអស់ប្រមាណជា 2លានដុល្លារ ជាការផ្តល់ជំនួយសាងសង់ពីរដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសវៀតណាម។ សំណង់ផ្សារដារបានចាប់ផ្តើមសាងសង់កាលពីខែមករា ឆ្នាំ2018 ដែលត្រូវចំណាយពេលប្រមាណ 12ខែ។
គួរបញ្ជាក់ដែរថា តាមគម្រោង ផ្សាដារនេះត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសទាំង2 ឯកភាពគ្នាថានឹងចាប់ផ្តើមនៅឆ្នាំ2013 ប៉ុន្តែត្រូវបានពន្យារពេលជាច្រើនដងរហូតដល់ឆ្នាំ2016។ ដោយឡែកនៅឆ្នាំ2017 មន្ត្រីរបស់កម្ពុជា និងវៀតណាមបានចុះហត្ថលេខាលើអនុស្សរណៈយោគយល់គ្នាស្ដីពីការសាងសង់ផ្សារដារនេះឡើង។
ឯកឧត្តម ម៉ៅ ថូរ៉ា លើកឡើងថា ផ្សារគំរូនេះនឹងជួយសម្រួលទំនិញដែលដឹកតាមផ្លូវគោក រវាងប្រទេសវៀតណាម និងប្រទេសកម្ពុជា។ វានឹងដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រនៅតាមបណ្តោយព្រំដែន និងជួយដល់ពាណិជ្ជករនៅតាមព្រំដែននៃប្រទេសទាំង2 ឱ្យកសាងបណ្តាញឱ្យបានកាន់រឹងមាំ។
ឯកឧត្ដមបន្តថា ផ្សារគំរូនេះនឹងក្លាយជាកន្លែងបោះដុំទំនិញគ្រប់ប្រភេទរវាងកម្ពុជា និងវៀតណាមតាមបណ្តោយព្រំដែន។ ពាណិជ្ជករវៀតណាមអាចនាំទំនិញមកលក់នៅកម្ពុជាដោយយកផ្សារនេះជាទីតាំង ដោះដូរទំនិញជាមួយភាគីកម្ពុជា ខណៈពាណិជ្ជករកម្ពុជាអាចនាំយកទំនិញពីកម្ពុជាមកលក់ឱ្យវៀតណាម តាមរយៈផ្សារដារនេះដូចគ្នា ដោយទំនិញកម្ពុជាភាគច្រើនជាប្រភេទផលិតផលកសិផល ដោយឡែកទំនិញវៀតណាមជាប្រភេទផលិតផលឧស្សាហកម្ម និងម្ហូបអាហារ ជាដើម។
នៅពេលសួរថា តើភាគីខាងណាមួយបានចំណេញច្រើនពីផ្សារមួយនេះ ឯកឧត្តម ម៉ៅ ថូរ៉ា មានប្រសាសន៍ថា៖ “ភាគីទាំង2 នឹងចំណេញទាំងអស់គ្នា ដោយសារផលិតផលកសិកម្មរបស់កម្ពុជាអាចត្រូវបានពាណិជ្ជករវៀតណាមទិញយកធ្វើជាវត្ថុធាតុដើមសម្រាប់កែច្នៃ ឬទិញយកទៅវេចខ្ចប់ដើម្បីនាំចេញបន្តទៅប្រទេសផ្សេង ហើយនាពេលអនាគតកម្ពុជាក៏មានទំនិញប្រភេទឧស្សាហកម្មនេះផងដែរនៅក្នុងផ្សារនេះ‟។
លោក Vu Quang Minh ឯកអគ្គរដ្ឋទូតវៀតណាមប្រចាំកម្ពុជា ធ្លាប់មានប្រសាសន៍ក្នុងពិធីបុកគ្រឹះសាងសង់ផ្សារដារនេះថា គោលបំណងនៃការបង្កើតផ្សារនេះ គឺដើម្បីកសាងនូវហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធពាណិជ្ជកម្មនៅតាមបណ្តោយព្រំដែនដើម្បីលើកកម្ពស់ ជំរុញសេដ្ឋកិច្ច ការដោះដូរពាណិជ្ជកម្ម និងបង្កើនកម្រិតជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាជននៅក្នុងស្រុកដែលជាប់តាមបណ្តាយព្រំដែននៃប្រទេសទាំង2។
លោកថា វាជាទីកន្លែងសម្រាប់ទិញ-លក់ និងចរាចរណ៍ទំនិញឆ្លងកាត់ ដែលផលិតនៅខេត្តក្រចេះ កំពង់ចាម រតនគិរី មណ្ឌលគិរី ដើម្បីបំពេញតម្រូវការនៅប្រទេសវៀតណាម។ ដូចគ្នានេះដែរ វាជាទីតាំងងាយស្រួលសម្រាប់ប្រជាជនរស់នៅតាមបណ្តោយព្រំដែនដើម្បីឱ្យពួកគេអាចទៅផ្សារដើម្បីទិញ-លក់ទំនិញ។
លោកបានបន្តថា ផ្សារដារនឹងជួយធ្វើឱ្យការរស់នៅរបស់ប្រជាជនវៀតណាមកាន់តែប្រសើរឡើង ជាពិសេសប្រជាជនដែលរស់នៅក្នុងខេត្តតៃនិញ និងខេត្តត្បូងឃ្មុំរបស់កម្ពុជា។ លោកសង្ឃឹមថា ផ្សារដារនឹងក្លាយជាភ័ស្តុតាងក្នុងការអភិវឌ្ឍពាណិជ្ជកម្មនៅក្នុងតំបន់ទាំងមូល និងក្លាយជាគំរូដើម្បីធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវការតភ្ចាប់រវាងសេដ្ឋកិច្ចនៃប្រទេសទាំង2។
សូមបញ្ជាក់ថា ការនាំចេញរបស់ប្រទេសវៀតណាម និងកម្ពុជាមានប្រមាណជា 3.4ពាន់លានដុល្លារគិតត្រឹមរយៈពេល 11ខែក្នុងឆ្នាំ2018។ ដោយឡែកវៀតណាមជាប្រភពវិនិយោគទី5 របស់កម្ពុជាជាមួយទឹកប្រាក់វិនិយោគប្រមាណជា 3ពាន់លានដុល្លារក្នុងគម្រោងចំនួន 206គម្រោង ខណៈការវិនិយោគរបស់កម្ពុជាទៅវៀតណាមមានប្រមាណជា 18គម្រោងមានទឹកប្រាក់ 58លានដុល្លារអាមេរិក៕
January 30, 2019
តែ3ចំណុចគត់! រឿងសំខាន់ដើម្បីចិញ្ចឹមកូនប្រុសឱ្យក្លាយជា“ក្មេងមិនសូវចេះខឹង”
ពេលចិញ្ចឹមកូនប្រុស មានអ្នកម្ដាយជាច្រើននាក់គិតតែពី “កង្វល់រឿងអនាគតរបស់កូន…” ដោយមិនបាននឹកទៅដល់ភាពច្រងេងច្រងាង ឬអំពើហិង្សា ឬពេលធ្វើការងារអ្វីមួយជាក្រុម ដែលយើងប្រហែលជាមិនចង់ឱ្យកូនប្រុសក្លាយជា “ក្មេងឆេវឆាវ” ពេលមានអ្វីមួយមិនត្រូវចិត្ត ក៏ប្រើកម្លាំងបាយទៅលើមិត្ត-ភក្តិ ឬស្រែកឡូឡានោះឡើយ។ ដូច្នេះតើត្រូវធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីចិញ្ចឹមកូនឱ្យក្លាយជា “ក្មេងដែលមិនងាយខឹង”? ថ្ងៃនេះ ឡារ៉ែន នឹងបង្ហាញជូននូវរឿងសំ-ខាន់ 3ចំណុចក្នុងការចិញ្ចឹមកូនប្រុសឱ្យក្លាយជា“ក្មេងមិនងាយខឹង” នាពេលអនាគត។
ចំណុចទី1 : ឱ្យនិយាយឱ្យបានច្រើនពេលមានរឿងដែលមិនត្រូវចិត្ត ឬមិនដូចនឹងអ្វីដែលខ្លួនឯងគិត ក៏ទ្រគោះបោះបោក ឬគប់គ្រវែងវត្ថុរបស់របរ ស្រែកឡូឡាផងក៏មាន។ ដូចយើងដឹងហើយថា ទង្វើ “ខឹងក្រេវក្រោធ”ជាប្រភពកំណើតនៃការខ្វះភាពខាំមាត់អត់ទ្រាំសង្កត់ចិត្ត។អាចនិយាយបានថា ក្មេងៗជាមនុស្សដែលមិនមានភាពខាំមាត់អត់ទ្រាំ ហើយពិសេសក្មេងប្រុសច្រើនតែច្រងេងច្រងាង ឬប្រើអំពើហិង្សាជាធម្មតា ដូច្នេះចាប់តាំងពីអាយុបាន 2ឆ្នាំឡើងទៅ គេនឹងយល់ដឹងពីភាសា និងចាប់ផ្ដើមចេះនិយាយបានហើយអ្នកម្ដាយគួរហ្វឹកហាត់ឱ្យកូនតូចចេះគ្រប់គ្រងសតិស្មារតីរបស់ខ្លួនឯងឱ្យបាន ដែលកូនសោក្នុងការបណ្ដុះភាពខាំមាត់អត់ទ្រាំនេះ ការពិតទៅក៏គឺ“ពាក្យសម្ដី” ហ្នឹងឯង។
មនុស្សយើងអាចបញ្ចេញពីតម្រូវការរបស់ខ្លួនបានមួយខណៈពេល តាមរយៈការនិយាយនូវអ្វីដែលខ្លួនឯងគិត។ បើបាននិយាយអ្វីដែលខ្លួនឯងកង្វល់ ឬដក់ជាប់ក្នុងចិត្តប្រាប់ទៅនរណាម្នាក់ហើយ ផ្លូវចិត្តក៏នឹងភ្លឺស្រឡះឡើង ក្មេងៗក៏ដូចគ្នាដែរ។ បើកូនចេះនិយាយបានហើយ ចូរឱ្យគេនិយាយឱ្យបានច្រើន ឱ្យហាត់និយាយប្រាប់ពីអារម្មណ៍របស់ខ្លួនឯងចេញមក។ ជាទូទៅក្មេងស្រីនឹងឆាប់ចេះនិយាយជាងក្មេងប្រុស និងពូកែនិយាយ(និយាយច្រើន) ដែលអាចនិយាយបានថា ការដែលក្មេងស្រីមានភាពអត់ទ្រាំខ្លាំងជាងក្មេងប្រុសនោះ គឺដោយសារតែការ “និយាយច្រើន” ហ្នឹងឯង។
ចំណុចទី2 : “ដាក់សំណួរ” មិនស្ដីបន្ទោសដោយមិនសួរពីហេតុផលនៅពេលកូនឆេវឆាវមួម៉ៅប្រើកម្លាំងបាយសូមកុំអាលជេរស្ដីបន្ទោសដោយមិនសួរពីហេតុផលឱ្យសោះ សូមឱ្យអង្គុយចុះបែរមុខរកគ្នា ហើយសួរកូនថា “ហេតុអីបានជាអម្បាញ់មិញនេះកូនគប់របស់របរអុីចឹង?” និងឱ្យគេហ្វឹកហាត់និយាយពីអ្វីដែលគេកំពុងគិតនៅក្នុងចិត្ត និងគិតថា នឹងមានរឿងដែលកូនចង់និយាយចេញមកច្រើនដូចជា “មិនចូលចិត្តត្រូវគេដណ្ដើមរបស់លេង” ឬ“ចង់ញ៉ាំទឹកផ្លែឈើទៀត” ជាដើម។
មុនដំបូង ចូរទទួលស្ដាប់ពាក្យសម្ដីរបស់កូនសិន ហើយណែនាំថា “លើកក្រោយ សាកល្បងប្រាប់ម៉ាក់សិនមក មុននឹងគប់គ្រវែងរបស់របរ ល្អទេកូន?” បើបង្ហាត់របៀបនេះយ៉ាងជាប់លាប់ជារឿយៗ កូនតូចនឹងមានភាពខាំមាត់អត់ទ្រាំសង្កត់ចិត្តបានច្រើនឡើងមិនខាន។
ចំណុចទី3 : ឪពុកម្ដាយត្រូវធ្វើជា “មនុស្សចាស់ដែលមិនងាយខឹង”កូនៗច្រើនតែមើលពីឥរិយាបថរបស់ឪពុកម្ដាយ។ បើចង់ឱ្យកូនក្លាយជាក្មេងដែលមិនឆាប់ខឹងឆេវឆាវ លោកឪពុកអ្នកម្ដាយខ្លួនឯងត្រូវតែធ្វើជា “មនុស្សចាស់ដែលមិនងាយខឹង។ ការចិញ្ចឹមកូនប្រុស តាមរយៈការរពឹសរបស់គេ ពេលខ្លះអាណាព្យាបាលអាចនឹងខឹងតូងឡើងក៏មានតែសូមឱ្យរម្ងាប់អារម្មណ៍នោះឱ្យបាន។ មុននឹងស្រែកជេរស្ដីបន្ទោសកូនដោយសំឡេងខ្លាំងៗចូរដកដង្ហើមចូលវែងៗឱ្យបានមួយដង ហើយព្យាយាមនិយាយយ៉ាងចិត្តត្រជាក់។
កូនប្រុសច្រើនតែចង់ធ្វើតាមអាកប្បកិរិយារបស់ឪពុកខ្លាំងជាងរបស់ម្ដាយ ដូច្នេះហើយទើបចង់សុំអង្វរលោកឪពុកទាំងឡាយសូមព្យាយាមកុំស្រែកស្ដីបន្ទោសកូនដោយមិនសួរពីហេតុផលមុនឱ្យសោះ។ ការដែលក្មេងប្រុសនិយាយគំរោះគំរើយ ប្រើហិង្សា មួយចំណែកក៏មកពីសញ្ជាតិញាណដែរ ទើបវាជារឿងមួយដែលមិនអាចជួយបាន តែភាពខាំមាត់សង្កត់ចិត្តអត់ទ្រាំ យើងអាចបង្ហាត់បង្រៀន និងបណ្ដុះបណ្ដាលបាន អាស្រ័យលើវិធីការប្រតិបត្តិរបស់ឪពុកម្ដាយ ព្រោះការអប់រំប្រៀនប្រដៅត្រូវប្រើពេលវេលា ត្រូវប្រតិបត្តិយូរជាបន្តបន្ទាប់ ដូច្នេះទើបចង់ឱ្យលោកឪពុកអ្នកម្ដាយព្យាយាមធ្វើចិត្តឱ្យត្រជាក់ៗ និងប្រើពេលវេលា មិនមែនចិត្តក្ដៅចង់ឃើញលទ្ធផលភ្លាមៗនោះទេ៕
January 29, 2019
ទារក-កនៅទន់ដាក់ខ្នើយឱ្យគេងមានគ្រោះថ្នាក់ឬទេ? ពេលណាដាក់ខ្នើយឱ្យកើយបាន?
ឪពុកម្ដាយថ្មោងថ្មីជាច្រើនៗតែងតែមានក្ដីបារម្ភ កង្វល់ ភ័យផង មិនប្រាកដក្នុងចិត្តផង នៅពេលនាំកូនតូចត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញបន្ទាប់ពីប្រសូតរួចនៅឯមន្ទីរពេទ្យ ហើយដោយសារតែភាពភ័យផងអរផងនេះឯង ទើបនាំគ្នាទិញរបស់របរប្រើប្រាស់សម្រាប់ទារកមកទុកពេញហ្នឹងទាំងអស់ជាពិសេសរបស់របរសម្រាប់ទារកគេង មិនថាតែពូក ទ្រនាប់ខ្នើយកើយ ខ្នើយកល់ និងភួយជាដើមក្រៅពីនេះនៅមានតុក្កតាស្អាតៗដែលគិតថា នឹងយកមកដាក់ឱ្យគេងជិតកូនតូចឱ្យគេមានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅគិតថា មានអ្នកនៅក្បែរជានិច្ចទៀតផង…តែមិនបានដឹងឡើយថា វត្ថុអស់ទាំងនោះអាចជាដើមហេតុដែលធ្វើឱ្យកូនមានគ្រោះថ្នាក់បានដោយអាការ ស្លាប់ទាន់ហន់ភ្លាមៗសម្រាប់ទារក ឬ Sudden Infant Death Syndrome (SIDS)។
ព័ត៌មាននៃការស្លាប់បែប SIDS នេះប្រទះឃើញច្រើននៅលើទារកទើបកើត និងក្មេងដែលមានអាយុមិនដល់2ខួប។ ឧទាហរណ៍ នៅក្នុងប្រទេសអាមេរិកត្រូវបានរកឃើញថា មានក្មេងទារកដែលស្លាប់ដោយអាការនេះ (SIDS/គ្មានខ្យល់ដកដង្ហើមខណៈពេលគេងលក់) ច្រើនដល់ទៅ700នាក់ក្នុងមួយឆ្នាំៗ។
ខ្នើយកើយក៏សម្លាប់ជីវិតកូនតូចបានដែរ
ជាច្រើនដងណាស់ ដែលឪពុកម្ដាយបានដឹងមកថា តុក្កតា ខ្នើយកើយ ខ្នើយកល់ ឬភួយក៏អាចសម្លាប់កូនតូចក្នុងវ័យទារកបានដែរ ព្រោះជាចង្វាក់ពេលដែលកូនប្រែខ្លួន ផ្ទៃមុខបានទៅផ្ទប់នឹងឧបករណ៍សម្រាប់គេង និងតុក្កតាទាំងនោះក្នុងរយៈពេលយូរ ព្រោះតែទារកដែល កនៅមិនទាន់រឹង គេមិនអាចជួយខ្លួនឯងបាន ទើបធ្វើឱ្យកូនតូចគ្មានខ្យល់ដកដង្ហើម និងស្លាប់នៅទីបំផុត។
ការដាក់ខ្នើយឱ្យកើយចំពោះទារកដែល-កនៅមិនទាន់រឹងមាំក៏ដូចគ្នាដែរ បើលោកឪពុកអ្នកម្ដាយដាក់កូនឱ្យគេងផ្កាប់ខណៈពេលដែលកូនគេងលក់ ពេលកូនកម្រើកខ្លួន អាចធ្វើឱ្យផ្ទៃមុខរបស់កូនទៅផ្កាប់ផ្ទប់នឹងខ្នើយតែម្ដង ហើយបើសិនជាឪពុកម្ដាយ មិនមានពេលវេលានៅមើលកូនជាប់រហូត ឬភ្លេចខ្លួនគេងលក់ដែរនោះអាចធ្វើឱ្យកើតរឿងសោកស្ដាយឡើងបាន។
តើកូនតូចអាចគេងកើយខ្នើយបាននៅពេលណា?
ជម្រើសដែលល្អបំផុត ឡារ៉ែន សូមណែនាំថា គួរឱ្យកូនគេងកើយខ្នើយបាននៅពេលដែលមានអាយុច្រើនជាង2ខួប ឬនៅពេលដែល-ករបស់កូនតូចរឹងមាំហើយ ដែលនេះជាការជួយកាត់បន្ថយភាពប្រថុយប្រថាន ក្នុងការកើតមានគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងទាន់ហន់ណាមួយចំពោះទារក។ ម្យ៉ាងទៀតដែលសំខាន់ដែរនោះគឺ ដោយសារសរីរៈរបស់ទារកក្នុងផ្នែកក្បាលនៅហាក់ដូចជាធំជាងដងខ្លួននោះ ដូច្នេះការឱ្យទារកបានគេងលើពូក ឬកន្លែងដែលរាបស្មើ កូននឹងមិនមានអារម្មណ៍ថា ក្បាលធ្លាក់ទាប ឬពិបាកគេងអ្វីឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ កូននឹងគេងបានស្មើល្មមល្អជាងមានខ្នើយទ្រាប់ពីក្រោម។
ការបង្ហាត់ឱ្យកូនឆាប់រឹងក
រឿងមួយទៀតដែលសំខាន់សម្រាប់អ្នកដែលជាឪពុកម្ដាយថ្មោងថ្មីដែលមានទាំងក្ដីកង្វល់ និងបារម្ភថា តើពេលណាទើបកូនយើងនឹងរឹងក? ហេតុអីបានកូនយើងក្ររឹង-កម្ល៉ះ? នោះ ឡារ៉ែនចង់ប្រាប់ថា ចំណុចនេះមិនចាំបាច់កង្វល់នោះទេ ព្រោះ… លោកឪពុកអ្នកម្ដាយអាចជួយបង្ហាត់កូនតូចបាន ដោយខណៈពេលដែលកូនភ្ញាក់ ចូរដាក់កូនឱ្យគេងផ្កាប់ ហើយយករបស់លេងទៅលេងជាមួយកូនពីខាងមុខ ដើម្បីឱ្យកូនងើបមុខឡើងមើលរបស់លេងនោះ (គួរជារបស់លេងដែលមានសំឡេង ដើម្បីបង្កើនចំណាប់អារម្មណ៍កូន) ហើយបើរឹតតែជារបស់លេងដែលគេចូលចិត្តផងនោះ រឹតតែល្អខ្លាំងទៅទៀត ព្រោះនឹងបានមើលយូរៗ ដែលនោះមានន័យថា កូនតូចអាចពង្រឹងកបានយូរឡើងហ្នឹងឯង។ បង្ហាត់រាល់ថ្ងៃអាចនឹងចាប់ផ្ដើមពីមួយថ្ងៃ 5នាទី រួចហើយសឹមថែមទៅជា 10 និង15នាទីរហូតទាល់តែករឹង។ កុំភ្លេចណា៎ បើកូននៅតូច-កនៅមិនទាន់រឹងមាំ ឪពុកម្ដាយគួរយកចិត្តទុកដាក់រឿងឧបករណ៍សម្រាប់កូនតូចគេងជាពិសេសតែម្ដង ដូចជាមិនជ្រើសរើសប្រើពូកគេងដែលទន់ជ្រុលពេករួមទាំងការដាក់របស់របរគេងជុំវិញខ្លួនកូនក៏មិនគួរឱ្យមានច្រើនជ្រុលពេកដែរ ដើម្បីការពារកុំឱ្យកើតអាការ SIDS៕
January 29, 2019
បើមិនចង់កើតជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត (depression)ត្រូវសរសេរពីរឿងវិជ្ជមានឱ្យបានច្រើន
មនុស្សម្នាក់ៗរស់នៅក្នុងជីវិតដែលលាយឡំគ្នាជាមួយសេចក្តីសុខ និងសេចក្តីទុក្ខ ដែលបញ្ហាទាំងអស់នេះបានរុញច្រានមនុស្សឱ្យរស់នៅក្នុងស្ថានភាពឡើងចុះមិនទៀងទាត់។ កត្តានេះទាមទារជាចាំបាច់នូវការគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងឱ្យបានល្អ ដើម្បីធានាថា យើងអាចរក្សាសេចក្តីសុខបាននៅគ្រប់ដំណាក់កាល កុំបណ្តែតបណ្តោយឱ្យខ្លួនឯងធ្លាក់ក្នុងសភាពសោកសៅ ឬមានវិបត្តិទៅតាមស្ថានការណ៍ធម្មតាៗមួយចំនួន រហូតបង្កើតបានជាទម្លាប់សោកសៅ។
មានអ្នកខ្លះដោយសារតែមានទម្លាប់សោកសៅ និងអវិជ្ជមានច្រើនពេកបានធ្វើឱ្យគាត់ក្លាយជាមនុស្សឆេវឆាវ ទន់ខ្សោយ ហើយកើតទុក្ខដោយមិនដឹងមូលហេតុ។ ចំណុចអវិជ្ជមានទាំងអស់នេះអាចអូសទាញឱ្យគាត់ក្លាយជាមនុស្សរស់នៅដោយពឹងផ្អែកលើអារម្មណ៍រវើរវាយ ដែលពេលខ្លះគាត់មើលឃើញជីវិតងងឹតខ្លាំងជ្រុល រហូតរកច្រកចេញមិនឃើញក៏សម្លាប់ខ្លួនតែម្តង។
យោងតាមការស្រាវជ្រាវពីស្ថាប័នចិត្តសាស្ត្ររបស់អង់គ្លេស (British Journal of Health Psychology) បានបញ្ជាក់ថា ការសរសេរពីអារម្មណ៍វិជ្ជមានអាចជួយដោះស្រាយបញ្ហាទាំងអស់នេះបាន។ ការស្រាវជ្រាវដដែលក៏បានបញ្ជាក់ពីចំណុចផ្ទុយផងដែរថា នៅពេលដែលយើងកត់ត្រាទុកតែអារម្មណ៍អវិជ្ជមាន វានឹងធ្វើឱ្យអារម្មណ៍របស់យើងដិតដាមជាមួយនឹងភាពសោកសៅកាន់តែខ្លាំង ហើយវាអាចប៉ះពាល់ដល់សុខភាពផ្លូវចិត្តកាន់តែខ្លាំង។
ការសិក្សាស្រាវជ្រាវនេះបានធ្វើឡើងដោយមានអ្នកចូលរួមប្រមាណ 71នាក់ ដែលមានអាយុចាប់ពី 19ឆ្នាំ ដល់ 77ឆ្នាំ។ បន្ទាប់មកអ្នកជំនាញបានបែងចែកអ្នកចូលរួមទាំងអស់ជា 2ក្រុម ដោយក្នុងនោះអ្នកចូលរួម 37នាក់ត្រូវបានគេតម្រូវឱ្យសរសេរពីបទពិសោធល្អៗក្នុងជីវិត ប្រមាណ 20នាទី ក្នុងរយៈពេល 3ថ្ងៃជាប់គ្នា។ ចំពោះអ្នកចូលរួមចំនួន 34នាក់ផ្សេងទៀត ត្រូវបានតម្រូវឱ្យសរសេរពីប្រធានបទធម្មជាតិ ក្នុងរយៈពេលដូចគ្នា។
ជាលទ្ធផលបានបង្ហាញឱ្យឃើញថា កម្រិតនៃភាពធុញថប់របស់អ្នកចូលរួមដែលសរសេរពីរឿងល្អៗមានការថយចុះច្រើនជាងអ្នកដែលសរសេរពីធម្មជាតិ។ អ្នកចូលរួមក៏បានផ្តល់របាយការណ៍ផងដែរអំពីកម្រិតនៃការស្ត្រេស អារម្មណ៍ធុញថប់ និងស្ថានភាពផ្លូវចិត្តផងដែរក្នុងរយៈពេល 4សប្តាហ៍ក្រោយពេលធ្វើតេស្តសរសេរនេះ ហើយមនុស្សម្នាក់ៗមានស្ថានភាពល្អប្រសើរ និងមានអារម្មណ៍ថា ការរស់នៅមានតុល្យភាពជាងពេលមុនចូលរួមកម្មវិធី។
យុវវ័យកម្ពុជាគួរចាប់អារម្មណ៍លើទម្លាប់សាមញ្ញៗទាំងអស់នេះដើម្បីលើកទឹកចិត្តខ្លួនឯង ហើយដកឃ្លាចេញពីភាពសោកសៅដែលកើតឡើងដោយហេតុផលមិនសមស្របមួយចំនួនដូចជាការមើលរឿងអាក្រក់ៗក្នុងបណ្តាញសង្គម បណ្តែតអារម្មណ៍ (drama) ជ្រុលហួសហេតុ និងចែករំលែកតែរឿងកើតទុក្ខជាដើម៕
January 29, 2019
ទីផ្សារសៀវភៅនៅកម្ពុជាចាប់ផ្តើមងើបឡើងគួរឱ្យកត់សម្គាល់ តែចំនួនអ្នកអាននៅមានកម្រិត
រយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ការអាននៅកម្ពុជាចាប់ផ្តើមមានសម្ទុះឡើងគួរឱ្យកត់សម្គាល់ ស្ថានភាពនេះត្រូវបានគេកត់សម្គាល់តាមរយៈការកើនឡើងនូវចំនួនអ្នកគាំទ្រពិព័រណ៍សៀវភៅ ការកើនឡើងនៃការបោះពុម្ពផ្សាយស្នាដៃថ្មីៗ និងការកើនឡើងនៃចំនួនសៀវភៅដែលបានលក់ចេញពីអ្នកលក់សៀវភៅនានានៅក្នុងប្រទេស។ លោក ប៊ួយ សុធន ស្ថាបនិកបណ្ណាគារ My BOOKSHOPCambodia បានលើកឡើងថាប៉ុន្មានឆ្នាំចុង ក្រោយនេះស្ថានភាពនៃការគាំទ្រសៀវភៅរបស់ប្រជាជនខ្មែរមានការកើនឡើងយ៉ាងចម្លែក និងគួរឱ្យកត់សម្គាល់។ ការកើនឡើងនៃចំនួនអ្នកអាននេះអាចបណ្ដាលមកពីកត្តាជាច្រើនដែលក្នុងនោះកត្តាទី1គឺកត្តាព្រឹត្តិការណ៍។ ដូចយើងគ្រប់គ្នាបានមើលឃើញហើយថា បើសង្កេតមើលនៅក្នុងពិធីតាំងពិព័រណ៍សៀវភៅ ឃើញថាមានការចូលរួមកាន់តែច្រើនឡើងពី1ឆ្នាំទៅ1ឆ្នាំ។ កត្តាទាំងអស់នេះអាចមកពីយុវវ័យចូលចិត្តសប្បាយ ហើយចង់ចូលរួមក្នុងកម្មវិធីសប្បាយៗជាច្រើនក្នុងពិព័រណ៍តែទោះបីជាយ៉ាងនេះក្តី ទៅកន្លែងដែលសម្បូរសៀវភៅ យ៉ាងហោចណាស់ក៏យើងអាចទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់យុវវ័យមកលើសៀវភៅបានខ្លះដែរ។ក្រៅពីនេះ យើងក៏ចាប់ផ្តើមមានទិវាអំណានជាតិ ដែលអាចជំរុញវិស័យការអានបានខ្លះ បើទោះបីជាកម្មវិធីនេះមិនទាន់មានភាពទាក់ទាញខ្លាំងក៏ដោយ ក៏វាអាចជាចំណុចវិជ្ជមានមួយដែលអាចឱ្យយើងឈានទៅរកភាពកាន់តែប្រសើរឡើងនៅថ្ងៃអនាគតបានដែរ។
កត្តាសំខាន់ទី2 គឺកត្តាបណ្ដាញសង្គម ព្រោះមួយរយៈពេលចុងក្រោយនេះ យើងឃើញថា មានប្រជាជនខ្មែរយើងជាច្រើនចាប់ផ្តើមធ្វើការផ្សព្វផ្សាយពីសៀវភៅកាន់តែទូលំទូលាយ ហើយមានអ្នកខ្លះទៀតក៏បានបង្កើតគេហទំព័រលក់សៀវភៅ ឬហាងលក់សៀវភៅតាមអនឡាញថែមទៀតផង ដែលនេះជាសញ្ញាល្អមួយដែលនាំឱ្យមានការចាប់អារម្មណ៍កាន់តែខ្លាំង។ បច្ចុប្បន្ននេះមិនថាតែយុវវ័យ ឬមនុស្សចាស់នោះទេ គ្រប់គ្នាសុទ្ធតែប្រើប្រាស់បណ្តាញបច្ចេក-វិទ្យា ហេតុនេះនៅពេលយើងមានការផ្សព្វផ្សាយក្នុងបណ្តាញសង្គម អាចធ្វើឱ្យយុវវ័យចាប់ផ្តើមចាប់អារម្មណ៍ស្របពេលដែលចាស់ៗក៏ចាប់ផ្តើមមើលឃើញ និងជំរុញក្មេងៗឱ្យជ្រើសរើសសៀវភៅល្អៗមកអានផងដែរ ប៉ុន្តែនៅតាមជនបទ មិនទាន់មានការស្រាវជ្រាវច្បាស់លាស់ណាមួយបញ្ជាក់ពីការរីកចម្រើនលើអំណានសៀវភៅនេះនៅឡើយ លើកលែងតែនៅតាមទីប្រជុំជននៃទីរួមខេត្ត-ក្រុងដែលប្រជាជនមានជីវភាពធូរធារ និងមានកម្រិតនៃការអប់រំខ្ពស់ប៉ុណ្ណោះ តែនេះជាបេសកកម្មចម្បងរបស់អង្គការសង្គមស៊ីវិលបន្ថែមពីលើកិច្ចការរបស់រដ្ឋាភិបាល។
កត្តាសំខាន់មួយផ្សេងទៀតគឺ ទី3 គ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពផ្សាយ ដែលបច្ចុប្បន្ននេះយើងមើលឃើញថា គ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពផ្សាយមានការកើនឡើង ហើយគុណភាពនៃការរចនាសៀវភៅទៀតសោតក៏ល្អជាងមុនស្របពេលដែលគ្រឹះស្ថានទាំងអស់នោះចាប់ផ្តើមគោរពបានច្រើនគួរសមលើកម្មសិទ្ធិបញ្ញា និងមានគំនិតច្នៃប្រឌិតខ្ពស់ រួមទាំងការសហការយ៉ាងល្អជាមួយអ្នកនិពន្ធលើការបោះពុម្ពនីមួយ។ នៅពេលចំនួននៃការផលិតមានការកើនឡើង អ្នកអានក៏ចាប់ផ្តើមមានជម្រើសច្រើនផងដែរ។ ចំណែកឯកត្តាចុងក្រោយគឺអង្គការនានាក៏បាន និងកំពុងចូលរួមចំណែកក្នុងការបំផុសឱ្យមានអ្នកអាននៅគ្រប់ទីកន្លែង ដូចជាអង្គការខ្លះផ្តល់បណ្ណាល័យចល័តនៅតាមសហគមន៍សម្រាប់ក្មេងៗ ខ្លះផ្តល់ការអប់រំតាមរោងចក្រសហគ្រាសហើយខ្លះទៀតក៏ជំរុញឱ្យមានការអាននៅក្នុងពន្ធនាគារជាដើម ដែលជាផ្តល់ជាគតិបណ្ឌិត និងជម្រើសនៃអនាគតល្អប្រសើរជាងពេលបច្ចុប្បន្នសម្រាប់ពិរុទ្ធ-ជនជាពិសេស។ ទន្ទឹមនឹងនេះ ប្រជាជនខ្មែរដែលកំពុងធ្វើការងារនៅបរទេស ដូចជានៅប្រទេសកូរ៉េ ជាដើមបច្ចុប្បន្នក៏ចាប់ផ្តើមទិញសៀវភៅច្រើនផងដែរពីកម្ពុជាព្រោះបើទិញនៅកូរ៉េ សៀវភៅទាំងអស់នោះមានតម្លៃថ្លៃខ្លាំងអាចគុណនឹង3 ឬ4 បើធៀបនឹងក្នុងទីផ្សារកម្ពុជា។
លោក ប៊ួយ សុធន បាននិយាយថា៖ “បើទោះបីជាយើងមើលជាទូទៅឃើញថា មានកត្តាច្រើនជំរុញឱ្យការអាននៅកម្ពុជាយើងមានស្ថានភាពល្អប្រសើរឡើងក្តី តែក៏យើងនៅមានឧបសគ្គមួយចំនួនផងដែរដែលទាមទារឱ្យមានការចូលរួមជួយដោះស្រាយឱ្យកាន់តែល្អប្រសើរថែមទៀត”។
ម្ចាស់ស្ថាប័នផ្គត់ផ្គង់សៀវភៅខាងលើបានលើកឡើងថា ថ្វីដ្បិតតែការគាំទ្រសៀវភៅចាប់ផ្តើមមានការកើនឡើងមែន តែចំនួននេះនៅមានកម្រិតតិចតួចនៅឡើយ បើប្រៀបធៀបនឹងចំនួនប្រជាជនសរុប ហើយអ្នកគាំទ្រសៀវភៅភាគច្រើនជាមនុស្សដដែលៗ ខណៈចំនួនអ្នកគាំទ្រថ្មីមានការកើនឡើងដែរ តែមិនសូវលឿននោះទេ។ បើមើលតាមការបោះពុម្ពផ្សាយ យើងឃើញថា កម្រមានអ្នកនិពន្ធណាដែលបានបោះពុម្ពផ្សាយចេញហើយ លក់អស់ដល់ទៅ 1ម៉ឺនក្បាលក្នុងមួយចំណងជើងនោះឡើយ ភាគច្រើនបានត្រឹមតែប្រហែលជា 3ពាន់ ទៅ5ពាន់ក្បាលប៉ុណ្ណោះក៏ធ្លាក់ចុះទៅវិញ។ ចំនួននេះបង្ហាញថា ប្រជាជនខ្មែរមានដល់ទៅជាង 15លាននាក់ តែចំពោះការគាំទ្រស្នាដៃអ្នកនិពន្ធវិញ មានត្រឹម-តែប៉ុន្មានម៉ឺននាក់ប៉ុណ្ណោះ ហេតុនេះនៅសល់មនុស្សជាច្រើនផ្សេងទៀតដែលគួរតែចាប់ផ្តើមចូលរួមអានឡើង។ ចំពោះប្រភេទសៀវភៅទៀតសោតក៏នៅមានបញ្ហាដែរ ព្រោះសៀវភៅដែលលក់ដាច់ខ្លាំងនៅកម្ពុជាភាគច្រើនជាសៀវភៅកម្សាន្ត ឬសៀវភៅប្រលោមលោក និងសៀវភៅពាក់ព័ន្ធនឹងជំនួញ មិនសូវសម្បូរសៀវភៅស្រាវជ្រាវនោះទេ ហើយចំពោះស្នាដៃដែលបានបោះពុម្ពផ្សាយថ្មីៗមួយចំនួន ថ្វីដ្បិតតែមានចំនួនច្រើនមែន តែសៀវភៅខ្លះគុណភាពនៅមានកម្រិតនៅឡើយ ជាពិសេសពាក់ព័ន្ធនឹងសិល្ប៍វិធីតាក់តែងនិពន្ធ និងសមត្ថភាពនៃការប្រែសម្រួលអត្ថបទបរទេសជាដើម។ កត្តានេះធ្វើឱ្យយើងមានបរិមាណច្រើន តែមិនទាន់មានគុណភាពល្អខ្លាំងនៅឡើយ តែទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ជារួមយើងមើលឃើញថា វាក៏ជាស្ថានភាពវិជ្ជមានមួយដែរ ប្រសិនបើយើងបន្តជំរុញពង្រឹងគុណភាពសៀវភៅនៅពេលដែលយើងមានបរិមាណច្រើនហើយ មានន័យថា បរិមាណទៅមុន គុណភាពនឹងដើរតាមក្រោយតាមរយៈការប្រកួតប្រជែងគ្នាលើទីផ្សារសៀវភៅដើម្បីអាចលេចធ្លោ និងទាក់ទាញការចាប់អារម្មណ៍ឱ្យអ្នកអានទិញស្នាដៃរបស់ក្រុមខ្លួន ពួកគាត់ច្បាស់ជាខិតខំកែតម្រូវគុណភាព និងបង្កើនសមត្ថភាពរបស់ខ្លួនមិនខាន។
លោក សុធន បាននិយាយថា៖ “មានបញ្ហាមួយផ្សេងទៀតដែលធ្វើឱ្យចំនួននៃការគាំទ្រសៀវភៅនៅមានចំនួនតិចតួច គឺដោយសារតែប្រជាជនខ្លះគាត់ចង់បានចំណេះដឹងតាមវិធីងាយៗពេក។ អ្នកខ្លះគាត់គិតថាមិនចាំបាច់ចំណាយលុយទិញសៀវភៅនាំតែអស់ប្រាក់ទេ គាត់អាចចូលរួមសិក្ខាសាលា ឬចូលស្តាប់តែក្នុង YouTube ក៏បានដែរ តែស្ថានភាពពិតនៃការអានសៀវភៅ គឺខុសគ្នាស្រឡះពីអ្វីដែលគាត់កំពុងគិត ព្រោះសូម្បីតែប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍ធំៗ ដែលមានបច្ចេកវិទ្យាទំនើបៗ ក៏បច្ចុប្បន្នគេកំពុងជំរុញឱ្យមនុស្សស្រឡាញ់ចូលចិត្តការអានដែរ ដើម្បីទទួលបានចំណេះដឹងលម្អិតហើយមានប្រយោជន៍សម្រាប់ប្រជាជនប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព និងនិរន្តរភាព ពីព្រោះទិន្នន័យព័ត៌មានក្នុងសៀវភៅមានលក្ខណៈវិទ្យាសាស្ត្រពិសោធន៍សិក្សាត្រឹមត្រូវ និងច្បាស់លាស់ជាងព្រមទាំងមានឯកសារយោងត្រឹមត្រូវផងដែរ”។
ដើម្បីចូលរួមចំណែកដោះស្រាយសម្រាប់បញ្ហាខាងលើនេះ លោក សុធន បានលើកឡើងថា ចំណុចទី1 គឺយើងត្រូវមានការត្រួតពិនិត្យសៀវភៅឱ្យបានល្អតាមរយៈការចូលរួមសហការគ្នាពីទាំងស្ថាប័នរដ្ឋ សមាគម និងគ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពផ្សាយនានាដោយឈរលើប្រយោជន៍រួមនៃអនាគតធនធានមនុស្សរបស់ជាតិ។ ស្ថាប័នទាំងអស់នោះគួរធ្វើការសហការគ្នាក្នុងការជំរុញឱ្យស្នាដៃកាន់តែមានលក្ខណៈល្អប្រសើរឡើងដើម្បីទាញយកទំនុកចិត្តពីអ្នកអាននៅក្នុងស្រុកឱ្យគាំទ្រស្នាដៃល្អៗដែលយើងបានបង្កើតឡើងដោយអ្នកនិពន្ធខ្មែរជាពិសេស ស្របពេលជាមួយគ្នាដែលយើងក៏ត្រូវការចាំបាច់នូវសៀវភៅបកប្រែដែលជាគំនិតល្អៗពីបរទេសបន្ថែមផងដែរ។ ម្យ៉ាងវិញទៀតយើងត្រូវចេះបង្កើតសៀវភៅតាមសេចក្តីត្រូវការរបស់មនុស្សទាំងពេលបច្ចុប្បន្ន និងអនាគត ដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាឱ្យសៀវភៅក្លាយជាផ្នែកមួយដើម្បីអភិវឌ្ឍមនុស្សឱ្យកាន់តែខ្លាំងគ្រប់កាលៈទេសៈប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព និងនិរន្តរភាព។ ចំណុចសំខាន់ទី2 គឺគួរបំផុសឱ្យមានការរៀបចំព្រឹត្តិការណ៍ រួមទាំងបណ្តាញសង្គម ដើម្បីផ្តល់ឱកាសឱ្យបុគ្គលគំរូសំខាន់ៗក្នុងសង្គម ទាំងធ្វើការងារក្នុងស្ថាប័នសាធារណៈ បុគ្គលមានឥទ្ធិពលក្នុងវិស័យឯកជន រួមទាំងតារាៗជាដើម ចូលរួមផ្សព្វផ្សាយ និងបង្ហាញពីចំណូលចិត្តរបស់ខ្លួនក្នុងការអាន។ នៅពេលអ្នកទាំងអស់នោះចាប់ផ្តើមបង្ហាញគំរូបែបនេះអ្នកគាំទ្ររបស់គាត់ជាច្រើនក៏ចាប់ផ្តើមចូលរួមគាំទ្រតាមគាត់ដែរ ដោយគួរកត់សម្គាល់ថា កេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគាត់ងាយនឹងសាបព្រោះទៅគ្រប់ទិសទី មិនថាជនបទចុងកាត់មាត់ញកនោះទេ។ ម្យ៉ាងទៀតគួរបង្កើនទម្លាប់នៅផ្ទះដោយការនាំកូនៗ ឬអ្នកនៅជុំវិញខ្លួនអានសៀវភៅ ដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាឱ្យពួកគេកាន់តែមានគំនិតចង់អានច្រើនឡើងៗពីក្មេងរហូតដល់ធំ។ ចំណុចទី3 ប្រជាជនគួរនាំគ្នាចេះច្នៃព្រឹត្តិការណ៍មួយចំនួនឱ្យក្លាយជារឿងល្អ ដូចជាការចេះជូនកាដូគ្នាជាសៀវភៅដល់គ្នា នៅក្នុងកម្មវិធីសំខាន់ៗ និងក្នុងពិធីបុណ្យបរទេស ដូចជា បង្វែការធ្វើសកម្មភាពអវិជ្ជមានក្នុងពិធីបុណ្យនៃក្តីស្រឡាញ់ មកជាការជូនសៀវភៅគ្នាដើម្បីបង្ហាញពីក្តីស្រឡាញ់វិញជាដើម។
លើសពីនេះទៅទៀត ដើម្បីជំរុញឱ្យការអានកាន់តែប្រសើរឡើង បញ្ញវន្តត្រូវចេះផ្តល់យោបល់ដល់អ្នកបន្តវេននានា ដូចជាកវីនិពន្ធថ្មីៗដោយការស្ថាបនាមិនមែនរិះគន់ជាន់ពន្លិចទេ ដើម្បីជួយគ្នាក្នុងការបង្កើតស្នាដៃថ្មីៗប្រកបដោយគុណភាព។ ចំណែកឯរដ្ឋាភិបាលវិញក៏អាចចូលរួមជួយដល់ការអានតាមរយៈការជំរុញឱ្យមានការផលិត និងលើកទឹកចិត្តឱ្យមានការធ្វើអាជីវកម្មផ្នែកនេះដោយលើកលែងពន្ធដើម្បីឱ្យការលក់ចេញមានតម្លៃធូរថ្លៃ ងាយស្រួលទាក់ទាញឱ្យប្រជាជនដែលមិនទាន់មានទម្លាប់អាន ងាកមកសាកល្បងអានឡើងវិញ ឬក៏អាចជួយផ្តល់ជាកញ្ចប់ជំនួយណាមួយសមរម្យដល់កិច្ចការងារនេះ ជាពិសេសតាមរយៈបណ្ណាល័យជាតិ និងសមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែរជាដើម៕
January 29, 2019