សង្គម និងសេដ្ឋកិច្ច - La Reine Media

គម្រោងសាងសង់ទីក្រុងបៃតង តម្លៃ 400 ពាន់លានដុល្លារ នៅលើសមុទ្រខ្សាច់

សហរដ្ឋអាម៉េរិក៖ មហាសេដ្ឋី Marc Lore នឹងសាងសង់ទីក្រុងថ្មី អាចឱ្យមនុស្ស 5 លាននាក់រស់នៅបានស្រួល ដោយប្រើប្រាស់ស្ដង់ដានៃភាពស្អាតរបស់ទីក្រុងតូខ្យូនៃប្រទេសជប៉ុន ភាពសម្បូរបែបរបស់ទីក្រុងនីវយ៉ក នៃសហរដ្ឋអាមេរិក និងសេវាកម្មសាធារណៈរីកចម្រើនដូចទីក្រុងស្តុកខុល នៃប្រទេសស៊ុយអែត។

Lore អតីតនាយប្រតិបត្តិរបស់ Walmart កាលពីសប្ដាហ៍មុនបានប្រកាសគម្រោងសាងសង់ Telosa ជាកំពូលទីក្រុងនៅលើសមុទ្រខ្សាច់របស់ សហរដ្ឋអាម៉េរិក ជាមួយនឹងទុនវិនិយោគ 400 ពាន់លានដុល្លារ។ គម្រោងដែលនឹងមានទំហំ 60,703 ហិកតានេះ នឹងមានហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធសមស្របជាមួយនឹងបរិស្ថាន ដោយមានការផលិតថាមពលស្អាត និងប្រព័ន្ធផ្គត់ផ្គង់ទឹកបែបថ្មីសម្រាប់តំបន់ក្ដៅហួតហែងនេះ។ អ្នករស់នៅក្នុងទីក្រុងនេះនឹងអាចធ្វើដំណើរទៅកាន់កន្លែងធ្វើការ សាលារៀន និងទីតាំងនានាដោយចំណាយពេលតែ 15 នាទី។ បើទោះជាថ្នាក់ដឹកនាំក្រុមហ៊ុនកំពុងតែរកមើលទីតាំងសាងសង់ ប៉ុន្តែ តំបន់ Nevada, Utah, Idaho, Arizona, Texas និង Appalachian ត្រូវបានគេចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងជាងគេ។

ប្រកាសខាងលើ មានអមជាមួយនឹងគំនូរឌីជីថលរបស់ Bjarke Ingels Group (BIG) ជាក្រុមហ៊ុនស្ថាបត្យកម្មដែល Lore ជួលដើម្បីប្រែក្លាយគម្រោងនេះឱ្យទៅជាការពិត។ បណ្ដាទិដ្ឋភាពដែលបានបង្ហើបឱ្យឃើញ បង្ហាញថា អគារស្នាក់នៅពោរពេញដោយពណ៌បៃតង ហើយប្រជាជនមានទីកន្លែងសាធារណៈធំទូលាយសម្រាប់លេងកម្សាន្ត។ មធ្យោបាយធ្វើដំណើរដែលប្រើប្រាស់ឥន្ធនៈបំពុលបរិស្ថាននឹងត្រូវបានហាមឃាត់នៅក្នុងទីក្រុងនេះ ជំនួសមកវិញគឺរថយន្តបើកបរស្វ័យប្រវត្ត និងម៉ូតូ ឬដើរដោយថ្មើរជើង។

ដំណាក់កាលសាងសង់ដំបូងនឹងផ្គត់ផ្គង់កន្លែងស្នាក់នៅដល់មនុស្សចំនួន 50,000 នាក់ នៅលើផ្ទៃក្រឡា 607 ហិកតា ដោយចំណាយប្រាក់ខ្ទង់ 25 ពាន់លានដុល្លារ។ ទីក្រុងនេះអាចមានប្រជាជនរស់នៅរហូតដល់ 5 លាននាក់ ក្នុងអំឡុង 40 ឆ្នាំ។ ថវិកាសាងសង់នឹងបានមកពីប្រភពផ្សេងៗ រួមមាន អ្នកវិនិយោគឯកជន អង្គការមនុស្សធម៌ អាជ្ញាធរតំបន់ និងរដ្ឋ រួមនឹងជំនួយអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច។

នៅក្នុងគម្រោង Telosa នេះ ប្រជាជនក្នុងទីក្រុង មានសិទ្ធិចូលរួមធ្វើការសម្រេចចិត្តនានា រួមទាំងការកំណត់ថវិការបស់ទីក្រុងផងដែរ។

Telosa មិនមែនជាទីក្រុងថ្មីដំបូងដែល BIG បានរចនា និងរៀបចំគម្រោងនោះទេ។ កាលពីខែមករា ឆ្នាំ 2020 ក្រុមហ៊ុនផលិតរថយន្តជប៉ុន Toyota ក៏បានប្រគល់ឱ្យ BIG រៀបចំគម្រោងសាងសង់ទីក្រុងសម្រាប់ប្រជាជន 2,000 នាក់ នៅជើងភ្នំ ហ្វូជី (Fuji) ផងដែរ។ បើទោះជាតូចជាងឆ្ងាយ ធៀបនឹង Telosa ប៉ុន្តែ គម្រោងដែលមានឈ្មោះថា Woven City របស់ ជប៉ុន មានសេវាកម្មធ្វើតេស្តរថយន្តបើកបរស្វ័យប្រវត្ត បច្ចេកវិទ្យាឆ្លាតវៃ និងមនុស្សយន្ត ឬរ៉ូបូត សម្រាប់ជួយដល់ការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់ប្រជាជន៕

September 14, 2021

តាក់ស៊ីហោះឡើងត្រង់របស់ក្រុមហ៊ុន Paragon VTOL Aerospace ប្រើថាមពលអ៊ីដ្រូសែន និងអាគុយ

សហរដ្ឋអាម៉េរិក៖ ដោយការប្រើប្រាស់រួមផ្សំរវាងម៉ាស៊ីនឥន្ធនៈអ៊ីដ្រូសែន និងថាមពលអាគុយ តាក់ស៊ីហោះ Soar នឹងអាចហោះហើរក្នុងរយៈចម្ងាយដ៏ឆ្ងាយ ជាមួយនឹងសមត្ថភាពដឹកអ្នកដំណើរបាន 9 នាក់។

Paragon VTOL Aerospace កំពុងអភិវឌ្ឍតាក់ស៊ីហោះកំណែថ្មី មានឈ្មោះថា Soar នេះបើតាមគេហទំព័រ New Atlas ចុះផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី 13 កញ្ញា។ កំណែនេះនឹងប្រើប្រាស់ម៉ាស៊ីនអ៊ីដ្រូសែន និងអាចហោះហើរក្នុងរយៈចម្ងាយឆ្ងាយ អាស្រ័យលើចំនួនអ្នកដំណើរដែលវាដឹក។ នៅពេលដឹកអ្នកដំណើរ 9 នាក់ និងអ្នកបើកបរម្នាក់ តាក់ស៊ីហោះនេះអាចហោះបានចាប់ពី 480 ទៅ 640 គីឡូម៉ែត្រ ឬដឹកអ្នកដំណើរ 4 នាក់ អាចហោះបាន 1,450 គីឡូម៉ែត្រ។

ការហោះឡើងត្រង់របស់ Soar គឺពឹងលើស្លាបចក្រធំៗចំនួន 8 របស់វា ដែលស្ថិតនៅត្រង់បណ្ដោយខ្លួន។ ស្លាបចក្រមួយចំនួនផ្សេងទៀតដែលមានទំហំតូចជាង និងត្រូវបានបំពាក់ត្រង់ស្លាបយន្តហោះ អាចជួយប្រតិកម្ម និងរក្សាលំនឹងបានភ្លាមៗ ជំនួសឱ្យការជួយជាកម្លាំងលើកទៅលើ។ ស្លាបចក្រធំៗចំនួន 2 នៅខាងក្រោយ ជួយលើកយន្តហោះឡើងត្រង់ផង និងជួយរុញច្រានយន្តហោះឆ្ពោះទៅមុខផង។

ជំនួសឱ្យសរសៃកាបូន គ្រោងឆ្អឹងរបស់ Soar ត្រូវបានធ្វើឡើងអំពីវត្ថុធាតុ composite ដែលមានតម្លៃទាបជាង មាំមួនជាង និងមានសមត្ថភាពក្នុងការទប់ទល់នឹងបញ្ហាកំណកទឹកកក ដូច្នេះ គេមិនចាំបាច់បំពាក់ឧបករណ៍ជម្រះទឹកកកនោះទេ។

កំណែចាស់របស់ Soar មានកៅអីចំនួន 6 និងអាចហោះបានចម្ងាយ 805 គីឡូម៉ែត្រ ប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធម៉ាស៊ីនកូនកាត់ឥន្ធនៈ-អគ្គិសនី។ ប៉ុន្តែ Dwight Smith ស្ថាបនិករបស់ក្រុមហ៊ុន Paragon VTOL Aerospace និយាយថា កំណែចាស់បង្កសំឡេងរំខានខ្លាំង។ គំរូដំបូងរបស់កំណែថ្មីនេះ តាមគម្រោងនឹងត្រូវបានហោះហើរសាកល្បងនៅក្នុងឆ្នាំ 2022។

ក្រុងហ៊ុននេះក៏មានគម្រោងសាងសង់រោងចក្រមួយដែលមានទំហំប្រហែល 3 គីឡូម៉ែត្រក្រឡា នៅទីក្រុង Brownville រដ្ឋ Texas ក្បែរមូលដ្ឋានបាញ់បង្ហោះរ៉ុក្កែតរបស់ក្រុមហ៊ុន SpaceX៕

September 14, 2021

ចិនមានមហិច្ឆតាសាងសង់យានអវកាស «មហាយក្ស» ប្រវែងមួយគីឡូម៉ែត្រ នៅលើមេឃ

គម្រោង 5 ឆ្នាំរបស់ប្រទេសចិន គឺការសាងសង់យានអវកាសដែលមានបណ្ដោយវែងជាង 10 ដង ធៀបនឹងស្ថានីយអវកាសអន្តរជាតិ (ISS) បច្ចុប្បន្ន។

មូលនិធិវិទ្យាសាស្ត្រធម្មជាតិរបស់ប្រទេសចិន (National Natural Science Foundation of China) ថ្មីៗនេះបានប្រកាសគម្រោង 5 ឆ្នាំ ដែលសាងសង់សំណង់ដ៏មហិមានៅទីអវកាស។ ស្ថាប័ននេះមានគម្រោងផលិតយានអវកាសដែលមានបណ្ដោយរាប់គីឡូម៉ែត្រនៅទីអវកាស នៅពេលដែលប្រទេសនេះបានបាញ់បង្ហោះវត្ថុធាតុសម្រាប់សាងសង់ឡើងទៅកាន់គន្លងគោចរ។ នេះបើតាមសារព័ត៌មានចិន SCMP។

គោលដៅសិក្សាស្រាវជ្រាវដទៃទៀត រួមមានទាំងការសាងសង់មហាតេឡេស្កុបអវកាស និងបណ្ដារោងចក្រអគ្គិសនីប្រភេទម៉ូឌុល ដើម្បីបង្កើតជាមហារចនាសម្ព័ន្ធនៅលើគន្លងគោចររបស់ផែនដី ក៏ត្រូវបានលើកឡើងផងដែរ។

វត្ថុអវកាសធំបំផុតដែលធ្លាប់ត្រូវបានមនុស្សលោកបង្កើតឡើង នោះគឺស្ថានីយអវកាសអន្តរជាតិ (ISS)។ គម្រោងរបស់ប្រទេសចិន គឺសាងសង់វត្ថុអវកាសដែលវែងជាង 10 ធៀបនឹង ISS ដែលបច្ចុប្បន្នមានប្រវែងត្រឹមតែ 109 ម៉ែត្រ។

https://www.youtube.com/watch?v=WItlLmCZWEY

មូលនិធិវិទ្យាសាស្ត្រធម្មជាតិរបស់ប្រទេសចិន បានប្រកាសគម្រោងនេះ បន្ទាប់ពីក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រប្រទេសនេះយល់ឃើញថា បច្ចេកវិទ្យាអវកាស រីកចម្រើនលឿន។ ប្រការនេះមានន័យថា ចិន ត្រូវការស្វែងរកវិធីថ្មីដើម្បីផលិតយានអវកាស។

ក្រុមអ្នកវិភាគបានលើកឡើងនូវសម្មតិកម្មថា ការសាងសង់នៅក្នុងទីអវកាស អាចកែលម្អសមត្ថភាពរបស់យានអវកាស និងកាត់បន្ថយការចំណាយក្នុងការគ្រប់គ្រង ទើបប្រទេសចិន មានមហិច្ឆតានេះ៕

September 13, 2021

BMW ផលិតរថយន្តអគ្គិសនីដែលបានកែច្នៃ និងអាចកែច្នៃប្រើប្រាស់ឡើងវិញបាន 100%

ក្រុមហ៊ុនផលិតរថយន្ត BMW ប្រកាសអំពីគំរូម៉ូដែលរថយន្តអគ្គិសនីថ្មីរបស់ខ្លួនដែលមិនប៉ះពាល់ដល់បរិស្ថាន និងមានឈ្មោះថា i Vision Circular នៅឯព្រឹត្តិការណ៍តាំងពិព័រណ៍រថយន្ត Munich 2021។

នេះគឺជាគំរូម៉ូដែលរថយន្តដើរដោយថាមពលអគ្គិសនីថ្មីរបស់ក្រុមហ៊ុន BMW មានឈ្មោះថា i Vision Circular។

ដោយមានរូបរាងដូច «គ្រាប់ស៊ុត» i Vision Circular មើលទៅហាក់មានលក្ខណៈប្រកបដោយភាពជាម៉ាស៊ីនយ៉ាងរស់រវើក។ រថយន្តនេះមានបណ្ដោយប្រវែង 4 ម៉ែត្រ, កៅអីចំនួន 4 ហើយបរិវេណខាងក្នុងធំទូលាយ។

ប៉ុន្តែ រចនារូបរាងមិនមែនជាប្រការដ៏អស្ចារ្យបំផុតនៃរថយន្តនេះទេ។ ជំនួសមកវិញ វាគឺជាលទ្ធភាពនៃការកែច្នៃឡើងវិញរបស់ i Vision Cicular។

Momagoj Dukec ដែលជាអ្នករចនាម៉ូដរថយន្តរបស់ក្រុមហ៊ុន BMW បានឱ្យដឹងថា «យើងមានចក្ខុវិស័យក្នុងការប្រើប្រាស់វត្ថុធាតុដែលមានស្រាប់។ ប្រការនេះមានន័យថា គ្រប់យ៉ាងដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់នៅទីនេះ នៅលើរថយន្តនេះ សុទ្ធតែជាវត្ថុធាតុដែលឆ្លងកាត់ការប្រើប្រាស់រួចហើយ។

ក៏ប៉ុន្តែ មិនមែនមានតែប៉ុណ្ណឹងនោះទេ រថយន្តនេះនៅត្រូវបានរចនាឡើង អាចឱ្យដោះចេញ និងប្រើប្រាស់ឡើងវិញ។ ដូច្នេះ យើងអាចប្រើប្រាស់វត្ថុធាតុទាំងអស់របស់រថយន្តនេះដើម្បីផលិតជារថយន្តថ្មី។

និយាយរួម i Vision Circular ត្រូវបានផលិតឡើងពីវត្ថុធាតុដែលគេប្រើរួចហើយផង និងមានលទ្ធភាពឱ្យគេច្នៃប្រើឡើងវិញ 100% បានទៀតផង។ នោះគឺជានិយមន័យថ្មីដែលអាចប្ដូរផ្លាស់ទាំងស្រុងនូវវិធីដែលយើងផលិតរថយន្តនាពេលអនាគត។

ក្រុមហ៊ុនផលិតរថយន្តទំនើប BMW មានគោលដៅដាក់លក់រថយន្ត i Vision Circular នៅក្នុងទីផ្សារ ចាប់ពីឆ្នាំ 2040៕

September 13, 2021

ពីប្រុសម្នាក់មិនហ៊ានទាំងប៉ាវមិត្តស្រីញ៉ាំអាហារ ឬកាហ្វេ Starbucks តែកំលោះដែលបោះបង់ការងារអចលនទ្រព្យរូបនេះ បច្ចុប្បន្នរកបានប្រាក់ខ្ទង់លានដុល្លារ/ឆ្នាំ ពីឆានែល Yuotube

ធ្លាប់ជាមនុស្សម្នាក់ដែលមិនទាំងហ៊ានទិញកាហ្វេប្រេន Starbucks ឬត្រូវទៅក្រៅញ៉ាំអីដោយចេញប្រាក់រៀងៗខ្លួនជាមួយមិត្តស្រី ពេលនេះ Graham Stephan សន្សំបានប្រាក់ច្រើន និងចំណាយអស់ 45,000 ដុល្លារអាមេរិក រួចហើយ សម្រាប់អាងចិញ្ចឹមត្រីក្នុងផ្ទះ។

ឈានជើងចូលដល់ផ្ទះរបស់ Graham Stephan នៅ Las Vegas អ្វីដែលអ្នកមើលឃើញមុនគេ នោះគឺអាងចិញ្ចឹមត្រីសម្រាប់កំសាន្តបបែបទំនើបដ៏ធំមួយ។ អាងចិញ្ចឹមត្រីនេះគឺជានិមិត្តរូបនៃការផ្លាស់ប្ដូរជីវភាពរបស់ Stephan ចាប់ពីឆ្នាំ 2019 ដែលកាលណោះគាត់នៅធ្វើការក្រៅម៉ោងក្នុងវិស័យអចលនទ្រព្យ ទន្ទឹមនឹងការធ្វើវីដេអូសម្រាប់ឆានែល Youtube ផ្ទាល់ខ្លួននៅឯផ្ទះដែលស្ថិតក្នុងទីក្រុង Los Angeles។

បច្ចុប្បន្ន យីហោរបស់ Stephan រួមមាន ឆានែល Youtube ចំនួន 5 និងទំព័រ podcast ចំនួន 1។ Stephan ជួលបុគ្គលិក 2 នាក់ដើម្បីជួយការងារដ៏ច្រើនរបស់ខ្លួន។ សេដ្ឋីវ័យ 31 ឆ្នាំរូបនេះ បានរើទៅកាន់ផ្ទះមួយខ្នងដែលមានតម្លៃ 1.4 លានដុល្លារ និងរស់នៅជាមួយមិត្តស្រី Macy។

ក្រោយពីឈានដល់ពេលរកបាន 1 លានដុល្លារ/ឆ្នាំ កាលពីឆ្នាំ 2019 និងរកបាន 5.1 លានដុល្លារក្នុងឆ្នាំ 2020 លោក Stephan ក៏នឹងរកបានប្រហែល 6 លានដុល្លារ (បានទូទាត់ការចំណាយរួចរាល់) នៅក្នុងឆ្នាំនេះ ដែលក្នុងនោះ 3 លានដុល្លារបានមកពីការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មនៅលើ Youtube ហើយក្រៅពីនេះគឺបានមកពីកិច្ចសន្យាឧបត្ថម្ភ និងលក់វគ្គសិក្សានៅលើទំព័រ Teachable។

សេដ្ឋី Stephan ទទួលបានជោគជ័យដូច្នេះ ក្រោយពីបានបោះបង់ការងារក្នុងវិស័យអចលនទ្រព្យ ដើម្បីចំណាយពេលទាំងស្រុងទៅលើ Youtube។

ខាងក្រោមនេះគឺជាដំណើរក្លាយជាអ្នកមានដោយសារ ឆានែល Youtube របស់ Stephan ៖

1-ផ្ដោតទៅលើការធ្វើវីដេអូ នៅលើ Youtube

Stephan បោះបង់ការងារជាភ្នាក់ងារអចលនទ្រព្យពីក្រុមហ៊ុន Oppenheim ដោយសារមូលហេតុមួយចំនួន។ ប៉ុន្តែ ពិសេសបំផុតគឺគាត់យល់ឃើញថា ខ្លួនគួរចំណាយពេលទាំងអស់ទៅលើ Youtube ជាជាងការងារលក់ផ្ទះ។ មុននោះ នៅពេលចាប់ផ្ដើមល្បីឈ្មោះ Stephan បានចំណាយពេលវេលា 20% សម្រាប់អចលនទ្រព្យ និង 80% សម្រាប់ Youtube។ ជាធម្មតា Stephan ធ្វើវីដេអូ រហូតដល់ម៉ោង 2 រំលងអធ្រាត្រ។

កាលពីពាក់កណ្ដាលឆ្នាំ 2020 Stephan បានងាកទៅធ្វើវីដេអូ បង្ហោះលើ Youtube ដោយប្រើពេលវេលាជាង 8 ម៉ោងដែលខ្លួនមាន។ ឆានែល របស់គាត់កាលណោះមានអ្នកតាមដានប្រហែល 1.5 លាននាក់ ហើយវាក៏ជាពេលដែលគាត់រកបាន 1 លានដុល្លារពី Youtube។

បច្ចុប្បន្ន ឆានែល សំខាន់ជាងគេរបស់ Stephan មានអ្នកចុះឈ្មោះតាមដានប្រហែល 3.5 លាននាក់។ ចាប់ពីដើមឆ្នាំ រហូតដល់ខែកក្កដាកន្លងទៅ គាត់រកបានជិត 1.5 លានដុល្លារ ពីការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មនៅលើ ឆានែល Youtube របស់ខ្លួន។

Stephan ល្បីឈ្មោះដោយសារតែវីដេអូរបស់គាត់និយាយអំពីខ្ទង់វិនិយោគ និងចំណូលដែលបានមកពីវិស័យអចលនទ្រព្យរបស់ខ្លួន។ ប៉ុន្តែ Stephan បានពង្រីកទៅកាន់ខ្លឹមសារវិភាគព័ត៌មាន ក៏ដូចជាការបកស្រាយអំពីប្រធានបទហិរញ្ញវត្ថុ និងរូបិយបណ្ណឌីជីថល ឬមូលបត្រជាដើម។ រៀងរាល់ថ្ងៃ ការងាររបស់ Stephan អូសបន្លាយពេលពីម៉ោង 6 កន្លះព្រឹក ដល់ម៉ោង 6 ឬ 7 យប់។

2-Stephan រើផ្ទះពី Los Angeles ទៅរស់នៅឯ Las Vegas

កាលពីខែធ្នូ ឆ្នាំ 2020 Stephan សម្រេចចិត្តរើទៅរស់នៅក្នុងទីក្រុង Las Vegas ព្រោះតែផ្ទះនៅឯ Los Angeles តូចចង្អៀតពេក។ ជំនួសឱ្យការលក់ផ្ទះចាស់ Stephan បានសម្រេចចិត្តដាក់ឱ្យជួល។

3-Stephan បានប្ដូរផ្លាស់ទម្លាប់សន្សំសំច័យមួយចំនួន

មុននោះ Stephan ល្បីឈ្មោះ ហើយទ្រព្យក៏បានកើនឡើងដល់ 1 លានដុល្លារ ដោយគាត់មានទម្លាប់សន្សំសំច័យកម្រិតខ្ពស់ ដែលហៅថា «រិះ ឬ កំណាញ់»។ គាត់បានក្លាយជាសេដ្ឋីក្នុងវ័យ 26 ឆ្នាំ ដោយសារសន្សំសំច័យ 99% នៃប្រាក់ចំណូលសរុប និងតែងចេញលុយរៀងខ្លួនពេលទៅញ៉ាំអីនៅខាងក្រៅជាមួយមិត្តស្រី ព្រមទាំងមិនចូលចិត្តទិញកាហ្វេ ឬរបស់របរប្រែន។

បច្ចុប្បន្ន Stephan ល្បីឈ្មោះជាងមុន និងមានទ្រព្យសរុប 15.5 លានដុល្លារ។ ក៏ប៉ុន្តែ ប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ Stephan ទទួលបានបទពិសោធន៍ជាច្រើនទាក់ទងនឹងការចំណាយ។ គាត់បានដឹងថា ការចាយវាយ ពេលខ្លះមានប្រយោជន៍ជាងការសន្សំតាំងពី 1 កាក់ 1 សេន។ បើទោះជានៅតែមិនព្រមចូលហាងកាហ្វេប្រែនៗ ប៉ុន្តែ ពេលនេះ Stephan ត្រៀមខ្លួនជាស្រេចសម្រាប់ចាយលុយនៅកន្លែងមួយចំនួន។

«មេរៀនធំបំផុតដែលខ្ញុំរៀនសូត្របាននៅពេលចាប់ផ្ដើមចាយវាយដោយធូរចិត្ត នោះគឺថា ប្រាក់អាចជួយឱ្យខ្ញុំទិញពេលវេលា» Stephan ឱ្យដឹងដូច្នេះ។

Stephan ប្រាប់ថា រាល់ខែ គាត់ចំណាយ 130 ដុល្លារសម្រាប់សេវាកម្មសម្អាតអាងចិញ្ចឹមត្រី និង 205 ដុល្លារសម្រាប់ការរៀបចំផ្ទះសំបែង។ Stephan និយាយថា ខ្ទង់ប្រាក់ទាំងនេះគួរតែត្រូវចំណាយ ព្រោះថា គាត់អាចប្រើប្រាស់ពេលវេលានោះដើម្បីធ្វើការ ឬសម្រាកយកកម្លាំង។

ទោះជានៅតែតាមដានការចំណាយ ប៉ុន្តែ Stephan បានបន្ធូរបន្ថយខ្លះហើយលើការរឹតត្បិតការចំណាយ នៅពេលរកបានប្រាក់ច្រើនជាងមុន។ CNBC បានឱ្យដឹងថា សេដ្ឋី Stephan សន្សំបានជាមធ្យម 400,000 ដុល្លារ រៀងរាល់ខែ ហើយ 60% ក្នុងខ្ទង់នេះត្រូវបានយកទៅវិនិយោគបន្ថែម សល់ពីនេះនឹងត្រូវដាក់ទៅក្នុងគណនីបញ្ញើសន្សំដែលមានការប្រាក់ខ្ពស់៕

September 10, 2021

គន្លឹះរកប្រាក់បានច្រើនពីផ្សារមូលបត្រ របស់លោកយាយវ័យ 104 ឆ្នាំ

បច្ចុប្បន្ន លោកយាយវ័យ 104 ឆ្នាំរូបនេះ គឺជាអ្នកវិនិយោគផ្នែកមូលបត្រដែលមានវ័យចំណាស់ជាងគេបំផុតនៅប្រទេសចិន និងរកបានប្រាក់យ៉ាងច្រើនរួចមកហើយ។

អ្នកវិនិយោគជាច្រើននាក់នៅប្រទេសចិន បានក្លាយជាអ្នកមានយ៉ាងឆាប់រហ័ស ដោយសារតែខ្ទង់វិនិយោគនៅក្នុងផ្សារមូលបត្រ។ ថ្មីៗនេះ ដំណើររឿងនៃការវិយោគរបស់លោកយាយ Zhou Hongbao វ័យ 104 ឆ្នាំ ទទួលបានចំណាប់អារម្មណ៍ជាពិសេសយ៉ាងច្រើនពីសំណាក់សាធារណជននៅប្រទេសចិន។

យោងតាមសារព័ត៌មាន Global Times លោកយាយ Zhou បច្ចុប្បន្នគឺជាអ្នកវិនិយោគឯកជនដែលមានអាយុច្រើនជាងគេបង្អស់នៅក្នុងទីផ្សារមូលបត្រ A-Share របស់ប្រទេសចិន។ លោកយាយ Zhou រកប្រាក់បានប្រហែល 100,000 យុន (15,473 ដុល្លារអាមេរិក) រួចមកហើយ។

A-Share គឺជាមូលបត្រដែលបានចុះឈ្មោះនៅក្នុងផ្សារហ៊ុន សៀងហៃ និងផ្សារហ៊ុន សិនជិន នៅប្រទេសចិន។ មូលបត្រនេះត្រូវបានកំណត់តម្លៃដោយប្រាក់យុន ហើយភាគច្រើនសម្រាប់តែជនជាតិចិននៅក្នុងស្រុក។

លោកយាយ Zhou ទទួលស្គាល់ថា ការរកប្រាក់ដោយការវិនិយោគទៅលើមូលបត្ររបស់ខ្លួន មិនមែនជាគោលដៅដំបូងនោះទេ ដូច្នេះគាត់បានទិញមូលបត្រទៅតាមអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ ប៉ុន្តែ លោកយាយហាក់មានសំណាងល្អ និងទទួលបានជោគជ័យ ហើយរកបានប្រាក់ចំណេញច្រើន។

អ្នកវិនិយោគមួយផ្សេងទៀត ដែលមានឈ្មោះថា Zhang Rigan នៅទីក្រុង សៀងហៃ ក៏បានឆ្លងផុតសមត្ថភាពរបស់ខ្លួនដើម្បីក្លាយជាអ្នកមាន។ លោក Zhang Rigan មានភ្នែកអន់ ប៉ុន្តែគាត់នៅតែសម្រេចចិត្តផ្លាស់ប្ដូរជីវិតដោយការលេងមូលបត្រ។ ដើម្បីអាចវិនិយោគក្នុងទីផ្សារមូលបត្រ ដំបូង លោក Zhang Rigan បានស្វែងយល់ និងរៀនសូត្រពីមិត្តរបស់គាត់។

«ការវិនិយោគលើមូលបត្រ បានផ្លាស់ប្ដូរចរិតរបស់ខ្ញុំ ហើយវាបានជួយឱ្យខ្ញុំរៀនសូត្រលើបញ្ហាអត់ធ្មត់» លោក Zhang Rigan និយាយដូច្នេះ។

ប្រាក់ចំណូលប្រចាំឆ្នាំរបស់លោក Zhang Rigan ដែលបានមកពីការវិនិយោគក្នុងទីផ្សារមូលបត្រ បានកើនឡើង 30% កាលពីឆ្នាំ 2020។ បច្ចុប្បន្ន ការតាមដាន និងបញ្ជាទិញមូលបត្រ បានក្លាយជាកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃរបស់លោក Zhang Rigan ទៅហើយ។ ដោយសារខ្ទង់ប្រាក់ដែលរកបានពីមូលបត្រ លោក Zhang Rigan ក៏ទិញបានផ្ទះមួយខ្នងនៅក្នុងខណ្ឌ Songjiang នៃទីក្រុង សៀងហៃ៕

September 9, 2021

ក្នុងខ្យល់ដែលមនុស្សដកដង្ហើមរាល់ថ្ងៃ តើមានអ្វីខ្លះ?

រៀងរាល់លើកនៃការដកដង្ហើមរបស់មនុស្ស មាន ម៉ូលេគុល ប្រមាណ 25,000,000,000,000,000,000 (25,000 កោដិកោដិ ឬ 25 quintillion) ត្រូវបានស្រូបចូលទៅក្នុងសួត ក្នុងនោះក៏មាន អាសូត (nitrogen), អុកស៊ីសែន, អាកុង (argon) រួមនឹងគ្រាប់ល្អិតផ្សេងៗជាច្រើនទៀត។

ដកដង្ហើមវែង ស្រូបខ្យល់ចូលទៅក្នុងសួត…

ការដកដង្ហើមរាល់លើកដូច្នេះ សួតរបស់អ្នកត្រូវបានបំពេញដោយ ម៉ូលេគុល ប្រមាណ 25,000,000,000,000,000,000 (25,000 កោដិកោដិ ឬ 25 quintillion) ដែលផ្សំឡើងពីធាតុដែលបានកកើតឡើងកាលពីប៉ុន្មានថ្ងៃមុន រហូតដល់សមាសធាតុដែលកកើតតាំងពីរាប់ពាន់លានឆ្នាំមុន។

ជាក់ស្ដែង ម៉ូលេគុលខ្លះដែលអ្នកកំពុងដកដង្ហើមចូល អាចជាសមាធាតុដែលត្រូវបានដកដង្ហើមចេញដោយមនុស្សកាលពីយុគសម័យដើម។ ដូច្នេះ ការពិត តើមនុស្សយើងកំពុងដកដង្ហើម ដោយការស្រូបយកសារធាតុអ្វីខ្លះ?

ប្រមាណជា 78% នៃបរិយាកាសរបស់ផែនដីគឺជា អាសូត ដែលបង្កើតឡើងដោយសកម្មភាពភ្នំភ្លើងដែលស្ថិតនៅក្រោមសម្បកផែនដី។ សមាសធាតុសំខាន់បន្ទាប់គឺ អុកស៊ីសែន ដែលមានខ្ទង់ 21%។ បើទោះជា ម៉ូលេគុយនៃអុកស៊ីសែន បានកកើតតាំងពីយូរយារ ដំណាលគ្នានឹងមហាសមុទ្រលើផែនដី ប៉ុន្តែ ខ្យល់អុកស៊ីសែន មិនបានបង្ហាញខ្លួនរហូតដល់យុគសម័យដែលសត្វក្នុងមហាសមុទ្របានវិវឌ្ឍ។ ចុងក្រោយ 0.93% នៃបរិយាកាសផែនដីគឺជា អាកុង ដែលជា ម៉ូលេគុល បានកកើតចេញពីការបែកធ្លាយនៃវិទ្យុសកម្មរបស់ ប៉ូតាស្យូម នៅក្នុងខ្យល់បរិយាកាស ស្រទាប់សម្បក និងស្នូលរបស់ផែនដី។

សមាសធាតុទាំងឡាយខាងលើនេះគឺមានបរិមាណ 99.93% នៃខ្យល់ដែលអ្នកបានដកដង្ហើមចូលក្នុងសួតមួយដង។ អាស្រ័យលើទីតាំង និងពេលវេលា ខ្យល់បរិយាកាសក៏មានផ្ទុកចំហាយទឹកបន្តិចផងដែរ។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលប្រែប្រួលច្រើនបំផុតគឺស្ថិតនៅក្នុងបរិមាណ 0.07% ដែលនៅសល់ ដោយវាអាចផ្ទុកសមាសធាតុផ្សេងៗជាច្រើន។

បរិមាណនៃខ្យល់បរិយាកាសដ៏តិចតួច (0.07%) នេះ រួមមាន គ្រាប់ល្អិតជាច្រើន ដូចជាលំអងផ្កា លំអងផ្សិត និងកម្ទេចធាតុរាវល្អិតៗ រួមនឹងបណ្ដាឧស្ម័នដូចជា មេតាន និង កាបូនឌីអុកស៊ីត។ សមាសធាតុធម្មជាតិ និងសិប្បនិម្មិតទាំងនេះ មានការប្រែប្រួលពីកន្លែងមួយ ទៅកន្លែងមួយ។ ប៉ុន្តែ បើទោះជាអ្នកស្ថិតនៅទីណា ខ្យល់ដកដង្ហើម 0.07% ក្នុងចំណោមខ្យល់សរុបដែលអ្នកបានស្រូបចូលម្ដងៗ សុទ្ធតែមានលទ្ធភាពផ្ទុកសារធាតុពុលដែលមនុស្សបានបង្កើតឡើង ក្នុងនោះអាចជាសារធាតុដែលបង្កជំងឺសួត និងមហារីក ហើយពេលខ្លះអាចបណ្ដាលឱ្យរបួសដល់ DNA ទៀតផង។

នៅក្នុងបរិយាកាស មានសមាសធាតុគ្រោះថ្នាក់ជាច្រើន ប៉ុន្តែគេអាចចែកចេញជាពីរប្រភេទ។ ដំបូងគឺសារធាតុពុលបឋម ដែលត្រូវបានបញ្ចេញផ្ទាល់ពីប្រភពដែលមនុស្សបង្កើតឡើង ឬពីធម្មជាតិ។ ប៉ុន្តែ មិនមែនពេលណាក៏វាសុទ្ធតែចេញពីប្រភពដែលអ្នកបានគិតដល់នោះដែរ។

រោងចក្រធំៗមួយចំនួន បញ្ចេញចំហាយទឹកជាចម្បង និងមានផ្ទុកសារធាតុពុលតិចតួចក្នុងនោះ ខណៈដែលការដុតឧស ឬកាកសំណល់ពីសត្វ បង្កើតបានជា អ៊ីដ្រូកាបូន ជាសមាសធាតុគ្រោះថ្នាក់ដែលជាប់ទាក់ទិននឹងជំងឺមហារីកមួយចំនួន ក៏ដូចជាប៉ះពាល់យូរអង្វែងទៅលើ DNA។

ស្ទើរតែគ្រប់ករណី សមាសធាតុពុល ធ្វើអន្តរកម្មជាមួយនឹងប្រភេទអាកាសធាតុ និងភូមិសាស្ត្រតាមតំបន់ ដោយវាអាចរក្សាសមាសធាតុទាំងនោះឱ្យនៅនឹងកន្លែង ឬបញ្ជូនវាទៅឆ្ងាយរាប់គីឡីដី។ នៅពេលផ្លាស់ទីក្នុងបរិយាកាស ម៉ូលេគុល ទាំងនេះឆ្លងកាត់ការប្រែប្រួលជាច្រើន។ ធាតុអុកស៊ីតកម្ម ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយ អុកស៊ីសែន និងពន្លឺព្រះអាទិត្យ ហើយបំបែកសមាសធាតុពុល។ ជួនកាលប្រតិកម្មនេះ ធ្វើឱ្យជាតិពុល ងាយនឹងត្រូវបានជម្រះដោយទឹកភ្លៀង។

ប៉ុន្តែ ក្នុងករណីផ្សេង ពួកវាកកើតជាជាតិពុលដែលបង្កផលប៉ះពាលនាពេលអនាគត ហើយវាអាចពុលជាងបច្ចុប្បន្ន។ ឧទាហរណ៍៖ នៅពេលរោងចក្រនានាដុតធ្យូង ពួកវាបញ្ចេញ អុកស៊ីដស៊ុលហ្វួរ (sulfur oxide) កម្រិតខ្ពស់។ ម៉ូលិគុល ទាំងនេះត្រូវឆ្លងកាត់ អុកស៊ីតកម្ម បង្កើតបានជា ស៊ុលហ្វាត (sulfate) ប្រមូលផ្ដុំជាមួយចំហាយទឹកក្នុងបរិយាកាស កកើតជាស្រទាបគ្របដណ្ដប់គ្រាប់ល្អិតនានា ធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ចម្ងាយដែលមនុស្សមើលឃើញ និងបង្ករបួសធ្ងន់ធ្ងរដល់សួត។

ពពកផ្សែងដែលគេហៅថា អ័ព្ទគីមីស៊ុលហ្វួរ ធ្លាប់បានកើតឡើងច្រើននៅទីក្រុងឡុងដ៍ កាលពីសតវត្សរ៍ទី 20 ហើយបច្ចុប្បន្ន វាកំពុងបង្ហាញខ្លួននៅក្នុងបណ្ដាទីក្រុងធំៗ ដូចជា ប៉េកាំង ជាដើម។

ចាប់តាំងពីរថយន្តត្រូវបានបង្កើតឡើង ឧស្ម័នពុលយូរអង្វែងផ្សេងមួយទៀតក៏បានលេចមុខ។ ផ្សែងពុលដែលបញ្ចេញពីមធ្យោបាយដែលប្រើប្រាស់ឥន្ធនៈហ្វូស៊ីល បញ្ចេញ នីត្រាតអុកស៊ីដ និង អ៊ីដ្រូកាបូន ជាធាតុដែលប្រតិកម្មក្លាយទៅជាស្រទាប់អូហ្សូន។

ខណៈដែលស្រទាប់អូហ្សូននៅខាងលើៗនៃបរិយាកាស ជួយការពារមនុស្សពីកាំរស្មីព្រះអាទិត្យ នៅលើផ្ទៃផែនដីឯណេះវិញ សមាសធាតុនេះអាចរួមផ្សំជាមួយនឹងគ្រាប់ល្អិតពុលយូរអង្វែង បង្កើតបានជាអ័ព្ទគីមីពណ៌ប្រផេះ ដែលអាចគ្របដណ្ដប់ទីក្រុងធំៗនានា ជាឧបសគ្គដល់ការមើលផ្លូវ និងគ្រោះថ្នាក់ដល់ការដកដង្ហើម។ វាក៏រួមចំណែកក្នុងការជំរុញឱ្យអាកាសធាតុប្រែប្រួលផងដែរ។

ក្នុងយុគសម័យឧស្សាហកម្មរីកចម្រើន ឧស្ម័នពុលក៏បានកើនឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស ធ្វើឱ្យខ្យល់បរិយាកាសដែលមនុស្សដកដង្ហើមរាល់ថ្ងៃ ត្រូវប្រែប្រួល។ តំបន់ជាច្រើន បានចាត់វិធានការ មានដូចជា ការកំណត់ឱ្យគ្រប់រថយន្តដែលផលិតតាំងពីឆ្នាំ 1980 ត្រូវតែបំពាក់ប្រព័ន្ធចម្រាញ់ដែលជួយកាត់បន្ថយការបញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនម៉ូណូស៊ីដ និង នីដ្រូអុកស៊ីដ។ ទីក្រុងប៉េកាំង កំពុងទប់ទល់នឹងអ័ព្ទគីមី ដោយការប្រើប្រាស់អគ្គិសនីសម្រាប់ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធថាមពលរបស់ពួកគេ និងកាត់បន្ថយជាអតិបរមាចំពោះឧស្ម័នពុលបញ្ចេញពីរថយន្ត។

ក៏ប៉ុន្តែ បើទោះជាការលុបបំបាត់ឥន្ធនៈហ្វូស៊ីល គឺជារឿងចាំបាច់ មនុស្សយើងក៏មិនទាន់មានវិធានការសកលណាមួយដើម្បីស្ដារបរិយាកាសឡើងវិញនៅឡើយ។ តំបន់ផ្សេងគ្នា ត្រូវការមានដំណោះស្រាយផ្សេងពីគ្នា ចំពោះសារធាតុបំពុលបរិស្ថាននៅតំបន់របស់ពួកគេ។ ព្រោះថា បើទោះជាអ្នករស់នៅទីណា យើងក៏នៅតែត្រូវដកដង្ហើមដោយស្រូបយកខ្យល់ក្នុងបរិយាកាសតែមួយ៕

September 9, 2021

គំរាមថាមានគ្រាប់បែកលើយន្តហោះ ព្រោះតែខកជើងហោះហើរ ស្ត្រីម្នាក់ត្រូវប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាច្បាប់

សហរដ្ឋអាមេរិក៖ ស្ត្រីម្នាក់បានកុហកប្រាប់បុគ្គលិករបស់ក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍ ដោយគំរាមថា ក្នុងវ៉ាលិសរបស់ខ្លួនដែលស្ថិតនៅលើយន្តហោះ មានគ្រាប់បែក ខណៈយន្តហោះកំពុងបរទៅមុខ ធ្វើឱ្យបុគ្គលិកត្រូវជម្លៀសអ្នកដំណើរភ្លាម។

Marina Verbitsky អាយុ 46 ឆ្នាំ រួមជាមួយប្ដី និងកូន កាលពីថ្ងៃទី 6 កញ្ញា បានខកជើងហោះហើរនៅព្រលានយន្តហោះអន្តរជាតិ Fort Lauderdale-Hollywood ក្នុងស្រុក Broward ដោយសារតែពួកគេយឺតយ៉ាវ។ យន្តហោះពេលនោះកំពុងតែត្រៀមហោះឡើង។

«អ្នកស្រីនោះខឹង ព្រោះតែពួកគេមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យឡើងយន្តហោះ» ប៉ូលិសស្រុក Broward ឱ្យដឹងដូច្នេះ។ «អ្នកស្រីនេះប្រើប្រាស់ពាក្យសម្ដីអាក្រក់ៗជាមួយបុគ្គលិក ហើយនៅពេលដឹងថា យន្តហោះកំពុងត្រៀមហោះឡើងដោយនាំយកទាំងអីវ៉ាន់របស់អ្នកស្រីផងនោះ អ្នកស្រីក៏និយាយថា មានគ្រាប់បែកក្នុងថង់វ៉ាលិស»។

យន្តហោះនេះត្រូវបង្ខំឱ្យឈប់មកវិញ ចំណែកអ្នកដំណើរទាំងអស់ក៏ត្រូវបានឈ្លៀសចុះពីយន្តហោះ។ ក្រោយមក ក្រុមប៉ូលិសរបស់ស្រុក Broward បានទៅដល់កន្លែងកើតហេតុ និងបានរកឃើញថា ស្ត្រីនេះនិយាយកុហក។

Verbitsky ត្រូវប្រឈមនឹងការចោទប្រកាន់ពីបទព្រមានក្លែងក្លាយអំពីគ្រាប់បែក និងគ្រឿងផ្ទុះ ហើយក៏ត្រូវបានឃុំខ្លួននៅពន្ធនាគារមួយនៅតំបន់ Fort Lauderdale។ អ្នកស្រីបានចូលតុលាការកាលពីថ្ងៃទី 7 កញ្ញា និងត្រូវបង់ប្រាក់ធានាខ្លួនចំនួន 10,000 ដុល្លារ ហើយថែមទាំងត្រូវឆ្លងកាត់ការវាយតម្លៃលើសុខភាពផ្លូវចិត្តទៀតផង៕

September 9, 2021

(វីដេអូ)-ហេតុអ្វីមិនអាចបើកទ្វាររបស់យន្តហោះបាន ពេលវាកំពុងហោះហើរលើអាកាស?

បើសិនជាបើកទ្វារយន្តហោះនៅពេលស្ថិតនៅលើអាកាស នឹងនាំឱ្យមានបញ្ហាកំហាប់ខ្យល់កើតឡើង ធ្វើឱ្យសម្ពាធខ្យល់ក្នុងយន្តហោះត្រូវធ្លាក់ចុះភ្លាមៗ បណ្ដាលឱ្យសីតុណ្ហភាពចុះត្រជាក់ខ្លាំង និងខ្វះអុកស៊ីសែន។

យន្តហោះពាណិជ្ជកម្មតែងហោះហើរក្នុងរយៈកម្ពស់ ចាប់ពី 9 ដល់ 13 គីឡូម៉ែត្រ ធៀបនឹងផ្ទៃទឹកសមុទ្រ។ ល្បឿននៃការហោះហើរជាមធ្យម ចាប់ពី 880 ដល់ 926 គីឡូម៉ែត្រ/ម៉ោង។ ក្នុងល្បឿន និងកម្ពស់នេះ បើសិនជាបើកទ្វារយន្តហោះ វានឹងបង្កឱ្យមានបញ្ហាកំហាប់ខ្យល់ធ្លាក់ចុះខ្លាំង ធ្វើឱ្យសម្ពាធខ្យល់ក្នុងយន្តហោះត្រូវថយចុះភ្លាមៗ បណ្ដាលឱ្យមានកម្លាំងស្រូបយ៉ាងខ្លាំងក្លា ទាញយកសម្ភារៈ និងមនុស្សដែលមិនបានដាក់ខ្សែក្រវាត់ ចេញទៅខាងក្រៅយន្តហោះ។ ចំណែកឱកាសនៃការរស់រានមានជីវិតរបស់អ្នកផ្សេងក៏ត្រូវថយចុះទាប ដោយសារតែសម្ពាធខ្យល់ខាងក្នុងយន្តហោះ និងខាងក្រៅមិនស្មើគ្នា។

ទន្ទឹមនឹងនេះ សីតុណ្ហភាពក្នុងយន្តហោះក៏ត្រូវធ្លាក់ចុះយ៉ាងលឿន រហូតដល់ធ្វើឱ្យត្រជាក់ស្ពឹកអស់រាងកាយ។ ដោយសារតែនៅទីខ្ពស់ ខ្យល់បរិយាកាសស្ដើង ឬកំហាប់ខ្យល់ទាប ទើបធ្វើឱ្យខ្វះអុកស៊ីសែន នាំឱ្យមនុស្សមិនអាចដកដង្ហើមបាន។

មនុស្សនៅលើយន្តហោះនឹងជួបគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត បើសិនក្នុងអំឡុងចាប់ពី 15 ដល់ 20 វិនាទីពុំបានពាក់ឧបករណ៍ជំនួយអុកស៊ីសែន។ អ្នកខ្វះអុកស៊ីសែន នឹងត្រូវវិលមុខ បាត់បង់ស្មារតី ចង្វាក់បេះដូងដើរយឺត រួចក៏ស្លាប់។

ក៏ប៉ុន្តែ ជាក់ស្ដែង គេមិនងាយនឹងអាចបើកទ្វារយន្តហោះនៅលើអាកាសនោះឡើយ។ ព្រោះថា នៅក្នុងអំឡុងពេលហោះហើរ បរិយាកាសខាងក្នុងយន្តហោះត្រូវបានបង្ហាប់យ៉ាងណែន ដើម្បីរក្សាសម្ពាធខ្យល់ឱ្យស្ថិតនៅក្នុងកម្រិតដែលមនុស្សអាចរស់បាន។ ដូច្នេះ សម្ពាធខ្យល់ក្នុងយន្តហោះ ខ្ពស់ជាងច្រើនបើធៀបនឹងសម្ពាធខ្យល់នៅខាងក្រៅ។

នៅក្នុងកម្ពស់ជាទូទៅ កម្រិតមធ្យមនៃសម្ពាធខ្យល់ក្នុងយន្តហោះគឺ 3.3 ផោន (ប្រហែល 1.5 គីឡូក្រាម) លើមួយអ៊ិញក្រឡា (ប្រហែល 6.5 សង់ទីម៉ែត្រក្រឡា)។ សម្ពាធខ្យល់ក្នុងយន្តហោះ មានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការរក្សាទ្វារដែលបានបិទសោ ឱ្យស្ថិតនៅត្រង់កន្លែងដើម។

ទ្វារសម្រាប់អ្នកដំណើរ តាមស្ដង់ដាគឺតែងតែមានកម្ពស់ 1.8 ម៉ែត្រ និងទទឹង 1 ម៉ែត្រ។ ដើម្បីអាចបើកទ្វារនេះបាន គេត្រូវប្រើកម្លាំងយ៉ាងតិច 11,340 គីឡូក្រាម ពោលគឺជិតស្មើនឹងទម្ងន់របស់ដំរីទឹកចំនួន 6 ក្បាលបូកចូលគ្នា។

ក្រៅពីសម្ពាធខ្យល់ដ៏ខ្ពស់ យន្តការសុវត្ថិភាពរបស់ទ្វារយន្តហោះគឺសោអេឡិចត្រូនិក ហើយមានតែប្រធានក្រុមបើកបរយន្តហោះប៉ុណ្ណោះ ទើបមានសិទ្ធិបញ្ជាតាមរយៈឧបករណ៍បច្ចេកវិទ្យាក្នុងបន្ទប់បើកបរ។

ប្រអប់សោ និងខ្ចៅនានាស្ថិតនៅជ្រៅខាងក្នុងយន្តហោះ ដូច្នេះវាមិនងាយនឹងត្រូវផ្ទាត់ចេញមកក្រៅ ឬត្រូវបំផ្លាញដោយសារកម្លាំងនោះឡើយ។ ចំណែកផ្នែកខាងក្រៅរបស់ទ្វារយន្តហោះ ត្រូវបានរចនាជារាងតូចជាងផ្នែកខាងក្នុង ដូច្នេះពុំមានអ្នកណាម្នាក់អាចបើកទ្វារយន្តហោះដែលបានបិទ ពីខាងក្នុងនោះទេ។

ចង់បើកទ្វារយន្តហោះបាន ដំបូងគេត្រូវទាញទ្វារចូលមកខាងក្នុង បង្វិលគន្លឹះ និងរុញវាទៅក្រៅ។ អ្វីទាំងនេះ ធ្វើឱ្យយើងមិនអាចបើកទ្វារបាននៅពេលយន្តហោះស្ថិតនៅលើអាកាស។ យ៉ាងនេះក្ដី នៅតែមានករណីព្យាយាមបើកទ្វារយន្តហោះនៅពេលកំពុងហោះហើរ។

កាលពីថ្ងៃទី 6 កក្កដា ឆ្នាំ 2021 ស្ត្រីអ្នកដំណើរម្នាក់ត្រូវបានឃាត់ខ្លួន ដោយសារតែបានព្យាយាមបើកទ្វារយន្តហោះរបស់ក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍អាមេរិក ដែលកំពុងហោះហើរពី Dallas ទៅកាន់ Charlotte។

វិធីតែមួយគត់ដើម្បីបើកទ្វារយន្តហោះនៅលើអាកាស គឺការបញ្ចុះសម្ពាធខ្យល់ក្នុងយន្តហោះ ឬរង់ចាំដល់ពេលយន្តហោះបន្ទាបខ្លួន។ វិធីទាំងពីរខាងលើ សុទ្ធតែធ្វើឱ្យកំហាប់ខ្យល់ក្នុងយន្តហោះថយចុះ និងត្រូវការកម្លាំងតិចជាង ដើម្បីបើកទ្វារ។

ក្នុងករណីអ្នកដំណើរព្យាយាមបើកទ្វារយន្តហោះ អ្នកបើកបរនឹងបញ្ជាឱ្យយន្តហោះចុះចតបន្ទាន់។ អ្នកព្យាយាមបើកទ្វារនឹងត្រូវបានរារាំងដោយបុគ្គលិកនៃក្រុមហោះហើរ និងអ្នកដំណើរដទៃទៀត។

អ្នកមិនគួរព្រួយបារម្ភពេកនោះទេ នៅពេលមានអ្នកណាម្នាក់កំពុងព្យាយាមបើកទ្វាររបស់យន្តហោះក្នុងគ្រាកំពុងហោះហើរលើអាកាស។ ចូរអង្គុយនៅលើកៅអីរបស់អ្នក ហើយសម្រាកកាយ ទុកឱ្យយន្តហោះបន្តដំណើរទៅមុខ៕

September 7, 2021

ហាងកាហ្វេ បម្រើភ្ញៀវដោយមនុស្សយន្តដែលមានជនពិការបញ្ជាពីចម្ងាយរាប់រយគីឡូដី

មនុស្សយន្តទាំងឡាយនៅក្នុងហាងកាហ្វេនេះ សុទ្ធតែត្រូវបានបញ្ជាដោយបុគ្គលិកដែលជាជនពិការ ចាប់ពីការឆុងកាហ្វេ រហូតដល់ការសន្ទនាជាមួយអតិថិជន និងការលើកភេសជ្ជៈជូនភ្ញៀវ។

ឆ្នាំ 2017 ក្រោយរយៈពេល 7 ឆ្នាំដែលបានធ្វើការជាបុគ្គលិកឆុងកាហ្វេ Mikako Fujita ដឹងខ្លួនថា ការចងសក់របស់ខ្លួនបានក្លាយជារឿងលំបាក។ ក្រោយមក នាងក៏ត្រូវបានគ្រូពេទ្យពិនិត្យឃើញថា កើតជំងឺពិការមួយចំហៀងខ្លួន ឬហៅថា ALS ជាជំងឺដែលមិនអាចព្យាបាលជា។

ប៉ុន្តែ 4 ឆ្នាំក្រោយមក Fujita នៅតែបម្រើការជាអ្នកឆុងកាហ្វេនៅហាង Dawn Avatar Robot Cafe ស្ថិតក្នុងខណ្ឌ Nihonbashi នៃរាជធានីតូខ្យូ ប្រទេសជប៉ុន។ ចំនុចខុសគ្នាតែមួយគត់ នោះគឺពេលនេះ នាងធ្វើការពីផ្ទះក្នុងខេត្ត Aichi ភាគកណ្ដាលប្រទេស ដែលមានចម្ងាយ 300 គីឡូម៉ែត្រពីហាងកាហ្វេ។

ដើម្បីធ្វើការបាន Fujita ប្រើប្រាស់មនុស្សយន្តមួយគ្រឿងដែលមានឈ្មោះថា Tele-Barista។ មនុស្សយន្តនេះអាចឆុងកាហ្វេដូចទៅនឹងបុគ្គលិកជាមនុស្សពិត។ Fujita បញ្ជាទៅលើមនុស្សយន្តហោះដោយប្រើប្រាស់កុំព្យូទ័រ។ នៅពេលជំងឺកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ និងធ្វើឱ្យការកម្រើកដៃជើងក្លាយជារឿងលំបាក នាង Fujita ក៏ចាប់ផ្ដើមមានគម្រោងងាកទៅបញ្ជារ៉ូបូតដោយប្រើចលនារបស់ភ្នែក។

Fujita ក៏ប្រើប្រាស់រ៉ូបូតផ្សេងមួយទៀតដែលឈរនៅលើស្មារបស់រ៉ូបូតមួយគ្រឿងដែលមានតួនាទីឆុងកាហ្វេ។ វាមានរូបរាងតូច និងមានកាមេរ៉ាដើម្បីអាចនិយាយទាក់ទងបានជាមួយអតិថិជន។ កូនរ៉ូបូតនេះមានឈ្មោះថា OriHime កម្ពស់ប្រហែល 20 សង់ទីម៉ែត្រ។

Fujita វ័យ 50 ឆ្នាំ បានប្រាប់ថា ក្រោយពីដឹងថា មានជំងឺ ALS នាងយំស្ទើរពេញមួយយប់។ ប៉ុន្តែ តាំងពីធ្វើការតាមរយៈ OriHime ចាប់ពីឆ្នាំ 2018 នាងមានអារម្មណ៍ថា មានក្ដីសង្ឃឹមថ្មី។

«ខ្ញុំពុំដែលស្រមៃដល់ការឆុងកាហ្វេពីចម្ងាយនោះទេ។ អរគុណការគាំទ្ររបស់គ្រប់គ្នា ព្រោះបានជួយឱ្យខ្ញុំមានក្ដីសង្ឃឹម។ នៅពេលខ្ញុំឆុងកាហ្វេឱ្យភ្ញៀវ ពួកគេនិយាយថា វាពិតជាឆ្ងាញ់» Fujita រៀបរាប់ដូច្នេះ។

បើទោះជាហាងកាហ្វេ Dawn មានបុគ្គលិកជាមនុស្សយន្ត ប៉ុន្តែវានៅតែរក្សាបាននូវអារម្មណ៍របស់មនុស្ស ដោយសារតែបុគ្គលិកប្រហែល 60 នាក់ គឺជាអ្នកបញ្ជារ៉ូបូតដូច Fujita ហើយពួកគេស្ទើរតែទាំងអស់ ជាជនពិការ។ ការសន្ទនា និងសំណើចរវាងអ្នកបញ្ជាមនុស្សយន្ត និងភ្ញៀវ បន្លឺឡើងពាសពេញហាង ខណៈដែលមនុស្សយន្តលើកភេសជ្ជៈ OriHime-D ផ្លាស់ទីពីតុមួយ ទៅតុមួយ។

ហាង Dawn ត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយ Ory Lab។ ហាងនេះបើកដំណើរការកាលពីខែមិថុនា បន្ទាប់ពីបានសាកល្បងបួនលើកតាំងពីឆ្នាំ 2018។ ហាងនេះស្ថិតនៅក្នុងអគារជាមួយគ្នានឹងការិយាល័យរបស់ក្រុមហ៊ុន ដូច្នេះ ក្រុមអ្នកអភិវឌ្ឍអាចចុះមកកែតម្រូវរ៉ូបូតបានគ្រប់ពេល បើសិនជាចាំបាច់។

Yoshifuji ដែលជាស្ថាបនិករបស់ Ory Lab គឺជាវិស្វករម្នាក់ធ្លាប់នៅផ្ទះ 3 ឆ្នាំកន្លះ ដោយសារតែជំងឺកាលពីនៅវ័យជំទង់។ កាលណោះ គាត់ស្រមៃចង់បានរាងកាយពីរ ឬបី ដាច់ដោយឡែក។ ក្ដីស្រមៃនេះ នាំឱ្យមានវត្តមានរបស់មនុស្សយន្ត OriHime កំណែដំបូងនៅឆ្នាំ 2010។ ពីរឆ្នាំក្រោយមក Yoshifuji ក៏បានបង្កើត Ory Lab។

ដោយប្រើប្រាស់រ៉ូបូត OriHime-D ដែលអាចនាំយកសម្ភារ និងផ្លាស់ទីបានយ៉ាងល្អ ជួយឱ្យការបើក និងគ្រប់គ្រងហាងកាហ្វេពីចម្ងាយក្លាយជារឿងអាចទៅរួច។ Ory Lab ប្រមូលទុនបានជាង 44 លានយ៉េន (400,000 ដុល្លារអាមេរិក) ចាប់ពីខែមីនា ដល់ខែឧសភា សម្រាប់ការបើកដំណើរការហាង។ ក្រុមហ៊ុននេះក៏ទទួលបានការឧបត្ថម្ភ គាំទ្រពីក្រុមហ៊ុនធំៗជាង 10 ផងដែរ។

«ជនពិការដែលមិនអាចធ្វើការបាន ប៉ុន្តែ យើងចង់បង្ហាញថា ឱកាសការងារតែងតែមានសម្រាប់មនុស្សដែលមិនអាចបញ្ជាលើរាងកាយ ឬមិនអាចនិយាយបាន។ ខ្ញុំចង់ឱ្យអតិថិជនដឹងថា មនុស្សទាំងនេះគឺមាន ហើយពួកគេគឺជាផ្នែកមួយនៃសង្គមរបស់យើង» Yoshifuji ថ្លែងដូច្នេះ។

ហាងកាហ្វេ Dawn កំពុងទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់អន្តរជាតិ។ កាលពីសប្ដាហ៍មុន Sophie Cluzel រដ្ឋមន្ត្រីជាតិដើម្បីជនពិការរបស់ បារាំង បានចូលធ្វើទស្សនកិច្ចហាងកាហ្វេនេះ នៅក្នុងដំណើរមកកាន់ តូខ្យូ ដើម្បីចូលរួមពិធីបើកការប្រកូតកីឡា Paralympics សម្រាប់ជនពិការ កាលពីថ្ងៃទី 24 សីហា។ «ពិតជាមានការច្នៃប្រឌិតខ្ពស់ នៅពេលគ្រប់គ្នាអាចរក្សាបានការងាររបស់ខ្លួន» លោកស្រីនិយាយដូច្នេះ និងយល់ថា នេះគឺជាការទាក់ទាញប្រកបដោយមនុស្សធម៌។

ក្រៅពីការគ្រប់គ្រងហាងកាហ្វេ Ory Lab ក៏ថែមទាំងរកប្រាក់តាមរយៈការដាក់ឱ្យជួលរ៉ូបូត និងបុគ្គលិកបញ្ជារ៉ូបូត សម្រាប់ក្រុមហ៊ុនទាំងឡាយដែលមានតម្រូវការផងដែរ។ Yoshifuji ឱ្យដឹងថា បុគ្គលិកជាង 30 នាក់របស់ខ្លួន កំពុងធ្វើការនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនដទៃ៕

September 6, 2021

Category: សង្គម និងសេដ្ឋកិច្ច