លក្ខណៈរបស់កូនតូច
ក្នុងវ័យនេះ កូនអាចលូនវារបានតាមចិត្តខ្លួនឯងបានឆ្ងាយហើយ ដូច្នេះអ្នកម្ដាយគួរប្រមូលទុកដាក់របស់របរនៅក្នុងផ្ទះឱ្យបានរៀបរយ។ ប្រយ័ត្នពួកទូដាក់សម្លៀកបំពាក់ដែលទ្វារងាយរបើក របស់របរក្នុងទូក៏ត្រូវតែប្រយ័ត្នដែរ ដូចជាគ្រាប់ថ្នាំដេញសត្វកន្លាត ថតតុ ឬថតទូដែលកូនអាចឈោងដៃដល់ជាដើម។ ត្រូវប្រមូលរៀបចំទុកដាក់របស់របរឱ្យបានរៀបរយ របស់ដែលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ និងវត្ថុដែលមុតស្រួចត្រូវយកទៅទុកឱ្យឆ្ងាយ។ បើរស់នៅក្នុងផ្ទះ2ជាន់ ឬផ្ទះនៅខ្ពស់ពីដី ត្រូវប្រយ័ត្នកូនធ្លាក់ពីលើកាំជណ្ដើរ និងនៅត្រង់មាត់កាំជណ្ដើរគួរតែដាក់អ្វីឃាំងការពារ។
ដល់ពេលញ៉ាំអាហារបន្ថែមហើយ
កូនតូចនឹងបង្ហាញឱ្យឃើញពីទម្លាប់និស្ស័យការញ៉ាំដែលខុសប្លែកពីមុនកាន់តែច្បាស់ឡើង ក្មេងខ្លះចូលចិត្តញ៉ាំបាយ ក្មេងខ្លះមិនចូលចិត្តញ៉ាំបន្លែ ក្មេងខ្លះទៀតមិនចូលចិត្តញ៉ាំត្រី តែចូលចិត្តញ៉ាំបន្លែ ដូច្នេះទើបអាហារបន្ថែមរបស់ក្មេងម្នាក់ៗមិនដូចគ្នាទាំងប្រភេទ និងបរិមាណអាហារ។ ក្មេងខ្លះមិនចូលចិត្តញ៉ាំបបរម៉ដ្ឋៗទេ ដូច្នេះចូរសាកល្បងឱ្យញ៉ាំបាយជ្រាយៗ ឬឱ្យញ៉ាំគុយទាវ មីគាវ ជំនួសបាយ ឬនំប៉័ងក៏បាន។ ពពួកបន្លែវិញ ដំឡូង ល្ពៅ គួរចាប់ផ្ដើមហាន់ជាដុំតូចៗ និងឱ្យញ៉ាំជំនួសការកិនឱ្យម៉ដ្ឋបានហើយ។ បន្លែភាគច្រើន ក្មេងញ៉ាំបានទាំងអស់។ ត្រីដែលឱ្យញ៉ាំគួរតែជាត្រីសាច់ស ពេលឱ្យញ៉ាំត្រីសាច់ក្រហម ឬត្រីដែលមានខ្លាញ់ច្រើន ត្រូវឱ្យញ៉ាំម្ដងបន្តិច។ ពពួកសាច់ជ្រូក សាច់គោគួរចិញ្ច្រាំឱ្យល្អិត ព្រោះក្មេងវ័យនេះអាចញ៉ាំបានហើយ។
អាហារបន្ថែមគួរចម្អិនឱ្យឆ្អិន និងស្អាត រសជាតិលែមៗ(មិនប្រៃ ឬផ្អែមខ្លាំង)។ អាហារកូនក្មេងមិនគួរជាបបរដាក់សាច់ជ្រូក ដាក់បន្លែ ដាក់ថ្លើមរួមគ្នាក្នុងចានតែមួយគ្រប់ពេលញ៉ាំអាហារនោះទេ ព្រោះទោះជាងាយស្រួលធ្វើមែន តែមិនស័ក្តិសមសម្រាប់បង្ហាត់កូនឱ្យស្គាល់ពីរសជាតិអាហារប្រភេទនីមួយៗនោះទេ។ កូននឹងរីករាយខ្លាំងជាង បើបានញ៉ាំបាយជាមួយម្ហូបមួយមុខ ឬពីរមុខ ជាមួយសម្លស្ងោរ។ អ្នកម្ដាយចូរជ្រើសរើសអាហារដែលងាយស្រួលធ្វើ និងឱ្យដូចដែលបានរៀបរាប់មកនេះក្នុងមួយថ្ងៃឱ្យបានមួយពេល និងមួយពេលទៀតអាចជានំប៉័ងស៊ុត ឬទឹកដោះគោ ឬផ្លែឈើក៏បាន។ ក្មេងវ័យនេះ ទម្ងន់ខ្លួននឹងកើនឡើងជាមធ្យមមួយថ្ងៃប្រមាណជា8-10ក្រាម តែក្មេងដែលពូកែញ៉ាំ ពូកែញ៉ាំបាយ ពូកែញ៉ាំនំ អាចនឹងកើនឡើងដល់15-20ក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃ។
បើឱ្យកូនញ៉ាំនំ
ទោះនំមិនមែនជាអាហារចាំបាច់ចំពោះក្មេងៗក៏ដោយ តែក្មេងៗមានអារម្មណ៍ត្រេកអរណាស់នៅពេលបានញ៉ាំនំ ដូច្នេះគួេឱ្យកូនបានញ៉ាំខ្លះផង។ ភាគច្រើន ច្រើនឱ្យញ៉ាំនៅពេលរសៀល មុនឱ្យញ៉ាំទឹកដោះគោ។ អាចជានំប៉័ងស្រួយៗ ឬនំប៉័ងអាំង កូននឹងសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ដែលបានកាន់នំញ៉ាំដោយខ្លួនឯង តែបើកូនជាក្មេងពូកែញ៉ាំ បាយក៏ញ៉ាំច្រើន នំក៏ញ៉ាំច្រើននោះអ្នកម្ដាយគួរប្ដូរពីនំទៅជាផ្លែឈើវិញប្រសើរជាង និងមិនគួរឱ្យក្មេងក្នុងវ័យនេះញ៉ាំស្ករសូកូឡា ឬស្ករថូហ្វហ្វ៊ីនោះទេ។ នំដែលធ្វើខ្លួនឯងនៅផ្ទះក៏អាចឱ្យកូនញ៉ាំបានដែរ ដូចជា ចេកខ្ទិះ បបរល្ពៅ បបរសណ្ដែកខៀវ។ល។
អាការដែលអាចកើតឡើង
** ពេលកូនប្រកាច់
ភាគច្រើនកើតឡើងព្រោះតែក្ដៅខ្លួនខ្លាំង។ ក្មេងនឹងប្រកាច់ញាក់ៗ ញ័រខ្លួន បញ្ឈរភ្នែក មិនប្រិចភ្នែក ហៅឈ្មោះក៏មិនដឹងខ្លួន ចាប់អង្រួនក៏នៅតែមិនដឹងខ្លួន។ ក្មេងខ្លះប្រកាច់1-2នាទី ក្មេងខ្លះដល់ទៅ10នាទី។ អាការប្រកាច់ច្រើនតែកើតនៅលើក្មេងដែលរាងកាយមានប្រតិកម្មជាមួយសីតុណ្ហភាពដែលខ្ពស់ឡើងឆាប់រហ័ស ឬនៅលើក្មេងដែលងាយខឹងក្រេវក្រោធ និងបិុនយំ។ល។ វិធីកែបញ្ហានេះគឺ ជូតខ្លួនដោយទឹកធម្មតាជាបន្ទាន់ និងគួរឱ្យត្រូវខ្យល់អាកាសខាងក្រៅឱ្យច្រើន បង្វឹករាងកាយឱ្យរឹងមាំជានិច្ច។ បើកូនធ្លាប់ប្រកាច់នៅពេលក្ដៅខ្លួនខ្លាំង អ្នកម្ដាយគួរសុំថ្នាំបញ្ចុះកម្ដៅពីលោកគ្រូពេទ្យមកទុក និងប្រញាប់ឱ្យកូនញ៉ាំនៅពេលកូនចាប់ផ្ដើមមានអាការក្ដៅខ្លួន ដើម្បីការពារទុកជាមុន។
** ពងបែកនៅក្នុងមាត់
ជាជំងឺឆ្លងដែលកើតដោយសារមេរោគវីរុសក្មេងៗតែងកើតជំងឺនេះច្រើន និងញឹកញាប់។ មានអាការក្អួតចង្អោរ ក្ដៅខ្លួនប្រហែល39អង្សា C មាត់របកក្លាយជាដំបៅ មានពងតូចៗនៅគល់អណ្ដាត ដែលអាចបែកក្លាយជាកូនដំបៅក្រហមតូចៗ។ កូនច្រើនតែមិនចង់ញ៉ាំបាយ ព្រោះឈឺដំបៅនៅក្នុងមាត់ និងបំពង់ក ហើយទឹកមាត់នឹងហៀរចេញមកច្រើន។ រយៈពេល2-3ថ្ងៃដំបូងកូននឹងពិបាកញ៉ាំ និងញ៉ាំបានតែទឹកដោះគោ មាត់នឹងមានក្លិនស្អុយជាដើម។ ក្មេងខ្លះមិនមែនកើតតែនៅក្នុងមាត់ប៉ុណ្ណោះទេ តែនៅមានកន្ទាលត្រអាកឡើងនៅតាមដៃ និងជើងទៀតផង ហើយកម្ដៅខ្លួនក៏អាចឡើងចុះក្នុងអំឡុង2-3ថ្ងៃ តែក្មេងខ្លះកម្ដៅខ្លួនថយចុះក្នុងថ្ងៃតែមួយក៏មាន។ ជំងឺនេះគ្មានថ្នាំព្យាបាលទេ តែក៏មិនបាច់កង្វល់ដែរ ព្រោះជាជំងឺដែលជាទៅវិញដោយឯកឯងក្នុងរយៈពេលមួយសប្ដាហ៍។វិវឌ្ឍនាការរបស់កូនតូច
**រាងកាយ
• ភាគច្រើនចេះលូនវារបានហើយ និងចំ-ណានឡើងជារឿយៗ។
• ចេះតោងកៅអី ឬតុ ហើយស្ទុះងើបឡើង ឈានជើងដើរទៅមុខបានមួយជំហានៗ។
• អង្គុយខ្នងត្រង់បានយូរគួរសម ដោយមិនចាំបាច់មានអ្វីមកទប់ខ្នង។
• ចេះព្យាយាមចាប់យកវត្ថុតូចៗដោយប្រើម្រាមចង្អុល និងម្រាមមេដៃបានខ្លាំងហើយ។
• ចេះគ្រវាសវត្ថុដែលខ្លួនមិនត្រូវការចេញ។
** សង្គមជុំវិញខ្លួន
• ចាំឈ្មោះរបស់ខ្លួនឯងបាន និងងាកតាមសំឡេងដែលគេហៅឈ្មោះ។
• ចេះបញ្ចេញសំឡេងផ្សេងៗ ពេលខ្លះមើលទៅឃើញដូចកំពុងនិយាយម្នាក់ឯង។
• យល់ពីការលេង វាក់អ៊ើហើយ។
• ចូលចិត្តពិនិត្យមើលវត្ថុដែលនៅក្នុងដៃ និងរបស់លេង។
• ចេះបែងចែកភាពខុសប្លែកពីគ្នាហើយ។
• ចេះស្រែកហៅឱ្យអ្នកឯទៀតបែរមកចាប់អារម្មណ៍។
** លេងជាមួយកូនឱ្យបានញឹកញាប់
ក្នុងវ័យនេះ កូនចេះបង្ហាញអារម្មណ៍ច្រើនឡើងហើយ ដូច្នេះក៏ត្រូវការឱ្យមនុស្សធំតបស្នងមកខ្លួនឯងវិញច្រើនឡើងដែរ។ ការជជែកនិយាយជាមួយកូនញឹកញាប់ ការនិយាយរឿងនិទានឱ្យកូនស្ដាប់នឹងជួយអភិវឌ្ឍជំនាញខាងផ្នែកភាសា និងបណ្ដុះទម្លាប់និស្ស័យស្រឡាញ់ការអានដល់កូនទៀតផង។ លោកឪពុកអ្នកម្ដាយព្យាយាមរកសៀវភៅរឿងនិទានដែលស័ក្តិសមនឹងវ័យកូនមកទុកជិតៗខ្លួនជានិច្ច ដើម្បីឱ្យកូនមានអារម្មណ៍ស៊ាំធ្លាប់ជាមួយសៀវភៅ។
ក្នុងវ័យនេះ កូនចេះចាប់អារម្មណ៍មើលទូរទស្សន៍ហើយ តែអ្នកម្ដាយមិនគួរបើកទូរទស្សន៍ទុកចោលដោយសារគិតថា កូននឹងបានរៀនយល់ដឹងពីភាសានិយាយនោះទេ ព្រោះការពិតវិញមិនមែនដូច្នោះទេ កូននឹងរៀនយល់ដឹងពីភាសានិយាយបានតាមរយៈសម្ពន្ធភាពជាមួយមនុស្សជុំវិញខ្លួនទៅវិញទេ៕
