ធឿន មករា - La Reine Media

ការស្រាវជ្រាវបញ្ជាក់ថា ក្មេងដែលបានសិក្សាពីការគ្រប់គ្រងស្ត្រេស និងអប់រំផ្លូវចិត្ត មានអនាគតល្អជាងក្មេងទូទៅ

ចរន្តថ្មីនៅលើសកលលោកបច្ចុប្បន្ននេះកំពុងជំរុញមនុស្សឱ្យឈានមួយជំហានថ្មីទៀត ពីការសិក្សាដោយគ្រាន់តែចូលរួមដោះស្រាយបញ្ហារបស់មនុស្សឬក្លាយជាអ្នកជំនាញ ទៅជាបុគ្គលដែលមានសេចក្តីសុខក្នុងការរស់នៅ។

សាលានៅក្នុងប្រទេសជាច្រើនចាប់ផ្តើមទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលផ្នែកកាយសម្ព័ន្ធ ការសមាធិ និងបង្រៀនពីវិធីសាស្រ្តល្អៗក្នុងការគ្រប់គ្រងផ្លូវចិត្តឱ្យមានរបៀបរៀបរយ ហើយរក្សាបាននូវក្តីស្រឡាញ់សម្រាប់ការរស់នៅ។ នៅប្រទេសអឺរ៉ុបមួយចំនួនដូចជាសាលា Robert W. Coleman ជាដើម បានចាប់ផ្តើមបន្ថែមមុខវិជ្ជាសំខាន់មួយសម្រាប់សិស្ស គឺការគ្រប់គ្រងការដកដង្ហើម និងប្រមូលចិត្តឱ្យស្ងប់មុនចាប់ផ្តើមសិក្សាមេរៀនផ្សេងៗ។

យោងតាមការបង្ហាញរបស់សាលាខាងលើបានបញ្ជាក់ថា ការផ្តល់ឱកាសឱ្យកុមារចំណាយពេលប្រមាណ 15នាទីក្នុងមួយថ្ងៃដើម្បីធ្វើលំហាត់ Yoga និងសមាធិ អាចធ្វើឱ្យការសិក្សារបស់សិស្សកាន់តែប្រែប្រួល។ ព្រោះថា សិស្សក្មេងៗភាគច្រើនអាចមានអារម្មណ៍គិត និងប្រែប្រួលលឿនជាងមនុស្សធំច្រើនដង ហើយពេលខ្លះនៅពេលដែលអារម្មណ៍របស់ពួកគេមិនស្ងប់ នោះគេនឹងធ្វើឱ្យលំហាត់ ឬការងារសាលារបស់គេខុសច្រើន តែប្រសិនបើគេប្រមូលអារម្មណ៍ និងផ្តោតបានល្អជាមួយអារម្មណ៍ស្រឡះ និងរីករាយ គេអាចសិក្សាបានយ៉ាងស៊ីជម្រៅលើមេរៀន ហើយកាត់បន្ថយកំហុសបានច្រើន។

លោកនាយកសាលា Carillian Thompson ជារៀងរាល់ 2ថ្ងៃម្តង សិស្សជាង 300នាក់បានចូលរួមវគ្គអប់រំផ្លូវចិត្ត (mindful moments) ដើម្បីសិក្សាពីការគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ខ្លួនឯង និងបិទឱ្យអស់នូវភាពរញ៉េរញ៉ៃដែលជាទម្លាប់មិនល្អក្នុងខួរក្បាល ហើយប្រែក្លាយជាមនុស្សរីករាយបំផុតក្នុងការរស់នៅ និងការសិក្សា។

វាមិនមែនជារឿងងាយនោះទេក្នុងការបង្រៀនកុមារតូចៗឱ្យប្រមូលចិត្តឱ្យស្ងប់ ព្រោះក្មេងជាវ័យរពឹស ហើយឆាប់ភ្លេច តែអ្នកអប់រំមានវិធីសាស្ត្រជំរុញពួកគេដោយការបង្កើតជាសកម្មភាពរីករាយ និងខ្លីៗ ហើយបង្កើនឱ្យបានកាន់តែច្រើនឡើងៗបន្តិចម្តងៗ រហូតពួកគេចូលចិត្តការធ្វើសមាធិ និងក្លាយជាមនុស្សដែលមានទម្លាប់រីករាយជាមួយភាពមានរបៀបផ្នែកផ្លូវចិត្តដែលនេះជាកត្តាសំខាន់ផងដែរក្នុងការជំរុញសកម្មភាពពួកគេឱ្យក្លាយជាមនុស្សល្អម្នាក់នៅថ្ងៃអនាគត។

តាមការសង្កេតរបស់អ្នកចិត្តសាស្ត្រផ្នែកអប់រំបានបញ្ជាក់ថា កុមារដែលធ្លាប់ឆ្លងកាត់វគ្គអប់រំផ្លូវចិត្តនេះភាគច្រើនចម្រើនធំធាត់ឡើងជាមួយភាពរីករាយ ទំនាក់ទំនងល្អ មានភាពច្នៃប្រឌិត ហើយថែមទាំងអាចក្លាយជាមនុស្សដែលចេះចាត់ចែងបានល្អនូវហិរញ្ញវត្ថុ និងគ្រប់គ្រងចំណង់អវិជ្ជមានបានខ្ពស់ជាងក្មេងទូទៅដែលមិនបានអប់រំចិត្ត៕

February 23, 2019

ដាំដើមអម្ពិលយកត្រួយលក់ ងាយស្រួលថែទាំ ហើយរកប្រាក់ចំណូលបានរាល់ថ្ងៃ

ការដាំដំណាំកសិកម្ម កសិករមិនត្រូវធ្វើតាមទម្លាប់តៗគ្នាបែបសម័យបុរាណនោះទេ ពោលគឺ មុនដាំដុះដំណាំប្រភេទណាមួយ កសិករគួរតែក្រឡេកមើលតម្រូវការទីផ្សារជាមុនសិន ទើបងាយស្រួលលក់កសិផលរបស់ខ្លួន និងរកចំណូលចូលគ្រួសារបានច្រើនផង។ ចៀសវាងដាំដំណាំបន្លែដូចៗគ្នា ហើយបានផលក្នុងពេលតែមួយ ដែលជាហេតុធ្វើឱ្យបន្លែនោះមានការចាល់ច្រើននៅក្នុងទីផ្សារ ធ្វើឱ្យតម្លៃធ្លាក់ចុះ និងជួនកាលផលិតផលកសិកម្មនោះត្រូវចាក់គរចោល លក់មិនចេញនៅលើទីផ្សារទៀតផង។

ដោយឡែកលោកអ៊ំ ប្រាក់ សុមុន្នី កសិករវ័យចំណាស់ រស់នៅក្នុងភូមិកោះគរ ឃុំរការខ្ពស់ ស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្តាល ដែលបានដាំដើមអម្ពិលដើម្បីបេះយកត្រួយនៅលើផ្ទៃដីប្រមាណជា 40អា បានមានប្រសាសន៍ថា មុននឹងចាប់ផ្តើមប្រកបរបរដាំដើមអម្ពិលបេះយកត្រួយលក់នេះ លោកអ៊ំមិនមែនចេះតែដាំដុះតាមការនឹកឃើញ តាមចំណង់ចំណូលចិត្ត ឬដាំតៗគ្នានោះទេ ពោលគឺដោយសារលោកអ៊ំមើលឃើញពីតម្រូវការទីផ្សារត្រួយអម្ពិលដែលមានជាប្រចាំ និងមានអ្នកបរិភោគជាប់រហូតនោះ ទើបលោកអ៊ំសម្រេចចិត្តដាំដំណាំបន្លែម្ជូរនេះនៅលើផ្ទៃដីដែលមានទំហំដូចខាងលើកាលពីជាង 2ឆ្នាំមុន។

លោកអ៊ំបានរៀបរាប់ថា ដោយសារឃើញមានតម្រូវការលើទីផ្សារច្រើន និងស្របពេលដែលវ័យកាន់តែចាស់ផងនោះ លោកអ៊ំក៏ចាប់ផ្តើមបណ្តុះកូនដើមអម្ពិលប្រមាណជាង 1,500ដើម រួចយកទៅដាំនៅលើដីដែលមានទំហំ 40អានៅក្បែរផ្ទះ រហូតដល់ដើមអម្ពិលទាំងនោះអាយុបាន 2ឆ្នាំកន្លះ វាក៏ចាប់ផ្តើមឱ្យផលយ៉ាងពេញដៃ ដោយអាចបេះបានរាល់ថ្ងៃចន្លោះពី8 ទៅ10គីឡូក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃដើម្បីយកបោះឱ្យម៉ូយនៅតាមផ្សារផ្សេងៗ ដូចជាផ្សារតាខ្មៅ ផ្សារឈូកលាភ ផ្សារសិត្បូរ និងផ្សារព្រែកឡុងក្នុងស្រុកស្អាងជាដើម ដែលក្នុង1គីឡូក្រាមលោកអ៊ំអាចលក់បោះដុំបានតម្លៃចាប់ពី 8,000 ទៅ10,000រៀល ដូច្នេះបើគិតទៅក្នុង 1ថ្ងៃលោកអ៊ំអាចរកចំណូលចូលគ្រួសារបានចាប់ពី 8ម៉ឺនរៀល ទៅដល់10ម៉ឺនរៀលឯណោះ។

ដោយសារតែមានវ័យចំណាស់ អាយុជាង 60ប្លាយទៅហើយនោះ លោកអ៊ំមិនបានដាំដំណាំណាដែលតម្រូវឱ្យមានការថែទាំខ្លាំងនោះទេ ពោលគឺលោកអ៊ំជ្រើសរើសធ្វើរបរកសិកម្មដាំដើមអម្ពិលយកស្លឹកត្រួយៗលក់នេះដោយសារតែដំណាំនេះមិនបានតម្រូវឱ្យមានការថែទាំច្រើន មិនមានការលំបាកក្នុងការការពារសត្វល្អិតចង្រៃនោះទេ គឺគ្រាន់តែរៀបចំប្រព័ន្ធទុយោទឹកដើម្បីទុកស្រោចស្រពនៅរដូវប្រាំងពេលដែលមេឃរាំងភ្លៀង ដើម្បីឱ្យដើមអម្ពិលអាចលាស់ត្រួយជាប្រចាំ និងបេះលក់បានរាល់ថ្ងៃ ហើយការងារប្រភេទនេះ ហាក់បីដូចជាការហាត់ប្រាណផងដែរ ដោយត្រូវដើរបេះត្រួយអម្ពិលលក់រាល់ថ្ងៃ ឱនងើបៗ ធ្វើឱ្យសរសៃសសូង និងរាងកាយមនុស្សចាស់ដំណើរការបានល្អ សុខភាពរឹងមាំមិនសូវឈឺថ្កាត់ទៀតផង។

កសិករវ័យចំណាស់ខាងលើបានរៀបរាប់ថា កសិករមួយចំនួន គាត់យកគ្រាប់អម្ពិលទៅបាចនៅលើដីដើម្បីឱ្យកូនអម្ពិលលូតលាស់ឡើងរួចកាត់យកត្រួយទៅលក់តែម្តង។ តែសម្រាប់ចម្ការអម្ពិលរបស់លោកអ៊ំវិញ មានបច្ចេកទេសដាំដុះផ្សេងពីនោះ និងមិនដាំដូច្នេះទេ។ មុនដំបូងលោកអ៊ំយកគ្រាប់អម្ពិលទៅសាបនៅលើថ្នាល ដាក់ជីស្រោចទឹករាល់ថ្ងៃដើម្បីឱ្យវាដុះកូនឡើង។ លុះបណ្តុះបានរយៈពេល3ខែ កូនអម្ពិលមានកម្ពស់ប្រហែល 3ទៅ 4តឹកហើយលោកអ៊ំចាប់ផ្តើមយកកូនអម្ពិលទៅដាក់ដាំនៅលើរងនីមួយៗ ដែលមានគម្លាតឆ្ងាយពីគ្នាប្រមាណជា 2ម៉ែត្រ 4ជ្រុងក្នុង 1ដើម(2ម៉ែត្រមួយ) ដើម្បីឱ្យវាងាយស្រួលលូតលាស់ឡើង។ លោកអ៊ំបន្តថា ក្រោយពីដាក់ដាំរួច កសិករមិនចាំបាច់លំបាកថែទាំទេ គ្រាន់តែស្រោចទឹកឱ្យកូនអម្ពិលចាប់ឫសដំបូង ដើម្បីឱ្យវាលូតលាស់ល្អរួចហើយ បន្ទាប់មកទើបរយៈពេល 1សប្តាហ៍ ទៅ10ថ្ងៃសឹមស្រោចទឹកម្តង ដើមអម្ពិលនឹងចាប់ផ្តើមលូតលាស់ធំឡើងបន្តិចម្តងៗ រហូតដល់មានកម្ពស់ត្រឹមដើមទ្រូង ទើបគេត្រូវកាត់ត្រួយចោលម្ដងដើម្បីកុំឱ្យវាលូតកម្ពស់ខ្ពស់ពេក នាំឱ្យលំបាកឈោងបេះត្រួយយកទៅលក់។ លុះដល់អាយុបាន 2ឆ្នាំកន្លះ ដើមអម្ពិលនឹងចាប់ផ្ដើមចេញត្រួយច្រើន អាចបេះលក់បានបណ្តើរៗ ដែលពេលនោះយើងអាចប្រមូលផលបានរាល់ថ្ងៃ និងអាចរកចំណូលចូលគ្រួសារបានជារៀងរាល់ថ្ងៃមិនចេះរីងស្ងួតឡើយ។

លោក ឈឿង ឆូ មេឃុំរកាខ្ពស់បានថ្លែងកោតសរសើរ ចំពោះកសិករដែលចេះមានគំនិតច្នៃប្រឌិតដាំដំណាំដែលងាយស្រួលថែទាំ ហើយថែមទាំងមានតម្រូវការទីផ្សារច្រើនគួរសម ដែលធ្វើឱ្យអាចរកចំណូលចូលគ្រួសារបានច្រើនជាប្រចាំទៀតផង។ លោកមានប្រសាសន៍ថា កុំថាឡើយមួយថ្ងៃ 10ម៉ឺនរៀល សូម្បីតែមួយថ្ងៃបានតែ 3ម៉ឺនរៀល ក៏រាប់ថារកចំណូលបានច្រើនក្រែលទៅហើយសម្រាប់កសិកររស់នៅតំបន់ជនបទនោះ។

គួររំឭកផងដែរថា នៅទូទាំងស្រុកស្អាង ឬអាចនិយាយក្នុងក្របខ័ណ្ឌខេត្តកណ្តាលទាំងមូលក៏បាន កសិករដែលដាំដើមអម្ពិលដើម្បីបេះត្រួយលក់ប្រចាំថ្ងៃបែបនេះ ប្រហែលជាមានតែកសិករខាងលើតែមួយគ្រួសារ(លោកអ៊ំ ប្រាក់ សុមុន្នី)ប៉ុណ្ណោះ ខណៈដែលកសិករមួយចំនួនទៀតដាំអម្ពិលយកស្លឹកត្រួយលក់ដែរ តែភាគច្រើនលើសលុបគឺដាំដុះរបៀបបណ្តុះកូនបានមួយចង្អាម រួចក្តិចត្រួយយកទៅលក់តែម្តង ដែលការដាំដុះដំណាំបែបនេះមិនអាចប្រមូលបានយូរអង្វែងឡើយ៕

February 23, 2019

ដើមឆ្នាំថ្មីនេះកម្ពុជាទទួលបានជើងហោះហើរអន្តរជាតិជាង 600ជើងក្នុងមួយសប្ដាហ៍

ក្នុងអំឡុងខែមករា ឆ្នាំ2019 នេះកម្ពុជាទទួលបានភ្ញៀវទេសចរតាមជើងយន្តហោះចំនួន 636ជើងហោះហើរទៅ-មកក្នុងមួយសប្តាហ៍ ( Regular Flights &; Charter Flights) តាមរយៈអាកាសយានដ្ឋានអន្តរជាតិទាំង3 មានអាកាសយានដ្ឋានអន្តរជាតិភ្នំពេញ សៀមរាប និងព្រះសីហនុ។ នេះបើយោងតាមប្រភពពត៌មានពីក្រុមហ៊ុន Cambodia Airport ដែលបានលើកឡើងក្នុងជំនួបទ្វេភាគីជាមួយឯកឧត្តម ថោង ខុន រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងទេសចរណ៍ និងមន្រី្តក្រសួងវប្បធម៌ និងទេសចរណ៍ នៃប្រទេសចិន។

ក្នុងចំណោមជើងហោះហើរសរុបក្នុងមួយសប្តាហ៍ៗ ខាងលើនេះ មានប្រមាណ 339ជើងចុះនៅអាកាសយានដ្ឋានអន្តរជាតិភ្នំពេញ ដោយភ្ជាប់ពីទីក្រុងចំនួន 39ជុំវិញពិភពលោក និង 25ក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍។ ចំណែកជើងហោះហើរប្រមាណ 240 បានចុះ និងឆ្លងកាត់នៅអាកាសយានដ្ឋានអន្តរជាតិខេត្តសៀមរាប ដោយភ្ជាប់ពីទីក្រុងចំនួន58ជុំវិញពិភពលោកតាមរយៈក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍ចំនួន19 ខណៈជើងហោះហើរ 57ទៀតចុះនៅអាកាសយានដ្ឋានអន្តរជាតិខេត្តព្រះសីហនុ ដែលភ្ជាប់ពីទីក្រុងចំនួន22 ដោយក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍ចំនួន11។

ជាមួយគ្នានឹងកំណើនជើងហោះហើរនេះដែរកម្ពុជារំពឹងថា នឹងអាចទទួលបានភ្ញៀវទេសចរចិនចំនួន 3លាននាក់នៅឆ្នាំ2020 ខាងមុខនេះ ហើយនឹងមានកំណើនជាបន្តបន្ទាប់រហូតដល់ 5លាននាក់ក្នុងឆ្នាំ2025 និង 8លាននាក់ក្នុងឆ្នាំ2030។ នេះជាការលើកឡើងរបស់ឯកឧត្តម ថោង ខុន រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងទេសចរណ៍នាកិច្ចប្រជុំទ្វេភាគីដោយឡែកមួយទៀតជាមួយលោក ឡ ស៊ូកាង (Luo Shugang) រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងវប្បធម៌ និងទេសចរណ៍ នៅទីស្តីការក្រសួងទេសចរណ៍។

ក្នុងជំនួបនោះឯកឧត្ដមរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងទេសចរណ៍បានបន្តទៀតថា៖ “អនាគតនៃវិស័យទេសចរណ៍កម្ពុជា គឺមិនអាចកាត់ផ្តាច់ចេញពីកំណើននៃលំហូរទេសចរ និងវិនិយោគិនចិនបានទេ ព្រោះថាកំណើនភ្ញៀវទេសចរចិន គឺជាកាលានុវត្តន៍ដ៏សំខាន់ដែលមិនត្រឹមតែជំរុញនូវការអភិវឌ្ឍវិស័យទេសចរណ៍ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងបង្កើតនូវឱកាសវិនិយោគលើវិស័យផ្សេងៗនៅកម្ពុជា ក៏ដូចជាបណ្តាប្រទេសក្នុងតំបន់អាស៊ានដែលបានចាត់ទុកប្រទេសចិនជាដៃគូយុទ្ធសាស្ត្រ និងជាប្រភពទីផ្សារដ៏សំខាន់បំផុតសម្រាប់មូលដ្ឋាននៃកំណើនសេដ្ឋកិច្ច និងការអភិវឌ្ឍប្រទេសជាតិ”។

ឯកឧត្តម ថោង ខុន បានមានប្រសាសន៍ថា កំណើនភ្ញៀវទេសចរចិនមកកម្ពុជាមិនត្រឹមតែជួយដល់សេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជាឱ្យល្អប្រសើរឡើងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែថែមទាំងជួយពង្រឹងដល់កិច្ចសហប្រតិបត្តិការរវាងកម្ពុជា-ចិន និងរវាងប្រទេសនៅក្នុងតំបន់អាស៊ានទាំងមូលផងដែរ។ ឯកឧត្តមគូសបញ្ជាក់ថា មិនមែនតែកម្ពុជាទេដែលត្រូវការកំណើនភ្ញៀវទេសចរចិន គឺប្រទេសនៅក្នុងតំបន់អាស៊ានទាំងមូល និងពិភពលោកក៏ត្រូវការកំណើនទេសចរចិនដែរ។

សូមបញ្ជាក់ថា នៅក្នុងឆ្នាំ2018 ភ្ញៀវទេសចរចិនដែលមកធ្វើទេសចរណ៍នៅកម្ពុជាមានចំនួនប្រមាណ1.9លាននាក់ កើនឡើង71% បើធៀបទៅនឹងឆ្នាំ2017 ដែលមានចំនួនតែជាង 1.2លាននាក់ប៉ុណ្ណោះ និងដោយឡែកភ្ញៀវទេសចរចិនដែលបានធ្វើដំណើរតាមយន្តហោះត្រង់មកកម្ពុជា មានចំនួន207ជើង តាមរយៈក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍ចិន 12ក្រុមហ៊ុន។ សរុបក្នុងមួយឆ្នាំៗកម្ពុជាមានភ្ញៀវទេសចរចិនដែលបានធ្វើដំណើរហោះហើរត្រង់មកកម្ពុជាមានចំនួន 1,504ជើង។ នេះបើតាមឯកឧត្តម ហោ ណាំហុង តំណាងដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់សម្តេចនាយករដ្ឋមន្ត្រីដែលបានថ្លែងនៅក្នុងឱកាសប្រារព្ធទិវា“ឆ្នាំវប្បធម៌-ទេសចរណ៍រវាងកម្ពុជា និងចិន” កាលពីថ្ងៃទី29 មករាកន្លងទៅ។

សូមបញ្ជាក់ផងដែរថា កាលពីថ្ងៃទី7 មករា ឆ្នាំ2019កន្លងទៅ មានការបើកសម្ពោធជើងហោះហើរថ្មីមួយទៀតពីទីក្រុងប៉េកាំង មកភ្នំពេញ ដែលប្រតិបត្តិការដោយក្រុមហ៊ុន Air China និងបានហោះហើរយ៉ាងទៀងទាត់ក្នុង1ថ្ងៃ 1ជើង។ ឯកឧត្ដមឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រីរូបនេះក៏បានមានប្រសាសន៍ដែរថា៖“ខ្ញុំមានការជឿជាក់ថា នឹងមានការកើនឡើងនៃការហោះហើរជាច្រើនថែមទៀតរវាងកម្ពុជា និងចិនដែលនឹងនាំឱ្យមានភ្ញៀវទេសចរចិនមកទស្សនាកម្ពុជាកាន់តែច្រើនឡើងថែមទៀត”។

ដោយឡែក ដោយសារតែចំនួនភ្ញៀវទេសចរដែលមកទស្សនាកម្ពុជាមានការកើនឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំ និងដើម្បីបំពេញចំពោះកំណើនភ្ញៀវទេសចរនេះ ក្រសួងទេសចរណ៍បានឱ្យដឹងថា នឹងមានតម្រូវការមគ្គុទ្ទេសក៍ទេសចរណ៍ប្រមាណជាង 10,000នាក់នៅឆ្នាំ2020 ខណៈបច្ចុប្បន្ននេះកម្ពុជាមានមគ្គុទេសក៍ទេសចរណ៍ប្រមាណតែជិត 6,000នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ នេះបើតាមការឱ្យដឹងពីលោក ទ្រី ឈីវ ប្រធានលេខាធិការដ្ឋានគណៈកម្មាធិការជាតិអភិវឌ្ឍន៍ទេសចរណ៍ នៃក្រសួងទេសចរណ៍។

លោកបានបន្ដថា មគ្គុទ្ទេសក៍ទេសចរណ៍ដែលមានតម្រូវការខ្ពស់ជាងគេ គឺមគ្គុទេ្ទសក៍ទេសចរណ៍និយាយភាសាចិន ព្រោះថា កំណើនអ្នកទេសចរជនជាតិចិន ដែលចូលមកទស្សនាកម្ពុជា ជាពិសេសក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ឃើញថាមានការកើនឡើងជាបន្តបន្ទាប់ ក្នុងនោះនៅឆ្នាំ2016 កម្ពុជាទទួលបានភ្ញៀវទេសចរចិនចំនួនជាង67ម៉ឺននាក់ នៅឆ្នាំ2017 មានចំនួន 91ម៉ឺននាក់ និងនៅឆ្នាំ2018 ទទួលបានភ្ញៀវទេសចរចិនប្រមាណ 1.9លាននាក់ ឃើញថាមានការកើនឡើងជាលំដាប់៕

February 23, 2019

ដីក្នុងឃុំចំនួន20 ដែលបានកាត់ចូលភូមិសាស្ត្ររាជធានីភ្នំពេញ កំពុងឡើងថ្លៃក្រឺតៗ

ដីនៅក្នុងឃុំចំនួន20 ដែលស្ថិតក្នុងស្រុកចំនួន5 របស់រដ្ឋបាលខេត្តកណ្តាល ដែលត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលកាត់ចូលក្នុងភូមិសាស្ត្ររាជធានីភ្នំពេញ កំពុងមានតម្លៃកើនឡើងគួរកត់សម្គាល់ ខណៈដែលសំណង់អគារផ្ទះល្វែង និងសកម្មភាពពុះដីឡូត៍លក់កំពុងតែហៀរទៅកាន់តំបន់ទាំងនោះ។

យោងតាមទិន្នន័យរបស់សាលារាជធានីភ្នំពេញបានបង្ហាញថា ឃុំទាំង20 ក្នុងស្រុកទាំង5 របស់ខេត្តកណ្តាលដែលត្រូវកាត់ចូលភូមិសាស្ត្ររាជធានីភ្នំពេញនោះរួមមាន៖ 1.ឃុំចំនួន3ដែលត្រូវកាត់ចេញពីភូមសាស្ត្រស្រុកពញាឮចូលមកខណ្ឌសែនសុខ រួមមាន ឃុំពញាពន់ ឃុំព្រែកព្នៅ និងឃុំសំរោង។ 2. ឃុំចំនួន2 កាត់ចេញពីស្រុកមុខកំពូល បញ្ចូលមកក្នុងខណ្ឌឬស្សីកែវ រួមមាន ឃុំកោះដាច់ និងឃុំបាក់ខែង។ 3. ឃុំចំនួន4 ដែលត្រូវកាត់ចេញពីស្រុកកៀនស្វាយ ត្រូវបានបញ្ចូលមកក្នុងខណ្ឌមានជ័យ រួមមានឃុំវាលស្បូវ ឃុំព្រែកឯង ឃុំក្បាលកោះ ឃុំព្រែកថ្មី។ 4. ឃុំចំនួន11 ដែលកាត់ចេញពីស្រុកកណ្តាលស្ទឹង និងត្រូវបញ្ចូលមករដ្ឋបាលខណ្ឌដង្កោ រួមមានឃុំព្រែកកំពឹស ឃុំស្ពានថ្ម ឃុំទៀន ឃុំរលួស ឃុំគងនយ និង5. ឃុំចំនួន5 ត្រូវកាត់ចេញពីស្រុកអង្គស្នួល ចូលមកខណ្ឌពោធិសែនជ័យ រួមមានឃុំពន្សាំង ឃុំស្នោ ឃុំឪឡឹក ឃុំបឹងធំ ឃុំកំបូល និងឃុំកន្ទោក។

លោក ឌឹត ចណ្ណា អគ្គនាយកក្រុមហ៊ុនអចលនទ្រព្យឡាក់គី បានមានប្រសាសន៍ថា ដីនៅតំបន់ជាយក្រុងមានតម្លៃកើនឡើងគ្រប់ទិសទាំងអស់ មិនថាទិសខាងលិច ខាងកើត ឬខាងត្បូង និងខាងជើងនោះទេ គ្រាន់តែថា តំបន់ខ្លះឡើងលឿន និងតំបន់ខ្លះឡើងយឺតប៉ុណ្ណោះ។ លោកបន្តថា តំបន់ដែលឡើងលឿនជាងគេ គឺជាតំបន់ដែលមានបណ្តុំរោងចក្រឧស្សាហកម្មច្រើន ដូចជាដីនៅតាមបណ្តោយផ្លូវជាតិលេខ3 និងផ្លូវជាតិលេខ4 ចំណែកឯដីនៅតាមផ្លូវជាតិលេខ6 និងដីនៅតាមផ្លូវជាតិលេខ1 និងលេខ2 វិញក៏តម្លៃមានការកើនឡើងខ្លាំងផងដែរ ខណៈដែលសំណង់អគារផ្ទះល្វែងកំពុងរីកដុះដាលខ្លាំងទៅទីនោះ។

លោកបញ្ជាក់ថា នៅភាគខាងលិចឆៀងខាងត្បូងពិសេសដីនៅតាមផ្លូវក្រវាត់ក្រុងទី3 តម្លៃដីកំពុងមានសម្ទុះកើនឡើង ដោយសារតែអាជ្ញាធររាជធានីកំពុងរៀបចំផែនការរំកិលរោងចក្រចេញពីក្នុងក្រុងទៅនៅតំបន់ជាយក្រុងវិញ ជាពិសេសនៅតាមផ្លូវក្រវាត់ក្រុងទី3 ផ្លូវជាតិលេខ3 និងផ្លូវជាតិលេខ4 តែម្តង ដែលមានភាពងាយស្រួលក្នុងការដឹកជញ្ជូនទំនិញទៅកាន់កំពង់ផែ សមុទ្រដើម្បីនាំចេញទៅក្រៅប្រទេស។ ចំណែកផ្លូវជាតិលេខ6 សំណង់លំនៅឋានខ្នាតធំៗ បានកើតឡើងព្រោងព្រាតចាប់ពីគល់ស្ពានជ្រោយចង្វាររហូតដល់ផ្សារព្រែកអញ្ចាញក្បែរស្ពានព្រែកតាមាក់ឯណោះ។

បើក្រឡេកមើលផ្លូវជាតិលេខ1វិញ សំណង់លំនៅឋានបានកើតឡើងច្រើនចាប់តាំងពីគល់ស្ពានច្បារអំពៅ រហូតជិតដល់សាលាស្រុកកៀនស្វាយឯណោះ និងផ្លូវជាតិលេខ2 ក៏កើតមានសំណង់ផ្ទះល្វែងច្រើនដូចគ្នាដែរ គឺចាប់ពីផ្សារតាខ្មៅចាស់ រហូតដល់ស្រុកស្អាងឯណោះ។

កត្តាដែលធ្វើឱ្យតម្លៃដីនៅទីកន្លែងទាំងអស់នោះកើនឡើង គឺដោយសារអ្នកវិនិយោគជាច្រើន មិនថាអ្នកវិនិយោគក្នុង ឬក្រៅប្រទេសនោះទេ ពួកគេបានបោះទុនវិនិយោគក្នុងទឹកប្រាក់ជាច្រើនដើម្បីទិញដីសង់ផ្ទះល្វែង សង់ខុនដូ ឬទិញដីពុះជាឡូត៍លក់ដើម្បីបានប្រាក់ត្រឡប់មកវិញលឿន ព្រោះពួកគាត់គិតថា សង់សំណង់លំនៅដ្ឋាននៅជាយក្រុងមានតម្លៃធូរថ្លៃ ប្រជាពលរដ្ឋមានលទ្ធភាពទិញច្រើន លក់ឆាប់ដាច់ ហើយចំណេញប្រាក់ត្រឡប់មកវិញបានលឿនទៀតផង។

ម្យ៉ាងទៀតរដ្ឋាភិបាល បានកំពុងយកចិត្តទុកដាក់រៀបចំហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ កសាងជួសជុលឡើងវិញនូវផ្លូវជាតិសំខាន់ៗ និងរៀបចំផែនការពង្រីកផ្លូវចាក់បេតុងសម្រួលដល់ការធ្វើដំណើររបស់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងមូលដ្ឋាន។ លើសពីនេះដោយសារតែសេដ្ឋកិច្ចប្រជាពលរដ្ឋមានការកើនឡើងកាន់តែប្រសើរ ដែលធ្វើឱ្យពួកគាត់មានលទ្ធភាពទិញដីនៅជាយក្រុងដែលមានតម្លៃសមរម្យ ឬធូរថ្លៃ មានលទ្ធភាពក្នុងការសាងសង់ផ្ទះរស់នៅផ្ទាល់ខ្លួនជាជាងជូលផ្ទះគេនៅ។

ចំពោះទស្សនវិស័យទៅថ្ងៃអនាគត តម្លៃដីនៅតែមានកំណើនឡើងជានិច្ច ប្រសិនបើសេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជានៅបន្តកើនឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំបែបនេះ។ លោក ចណ្ណា បញ្ជាក់ថា ការកើនឡើងនូវតម្លៃដី គឺអាស្រ័យទៅលើការប្រែប្រួលនៃស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចក្នុងប្រទេសផងដែរ បើសិនជាសេដ្ឋកិច្ចកើនឡើង វានឹងរុញច្រានឱ្យវិស័យអចលនទ្រព្យកើនឡើងដែរ ប៉ុន្តែបើសេដ្ឋកិច្ចនៅទ្រឹងតម្លៃអចលនទ្រព្យក៏នឹងនៅទ្រឹងទៅតាមនោះដែរ៕

February 23, 2019

គម្រោងលើកស្ទួយវិស័យសូត្រខ្មែរនឹងប្រើម៉ាសុីនសម្រាយសរសៃសូត្រ

ដើម្បីកាត់បន្ថយការនាំចូលសរសៃសូត្រពីបរទេសចំនួន 400តោនក្នុង 1ឆ្នាំ កម្ពុជាត្រូវការផ្ទៃដីដាំដុះដើមមនប្រមាណជា2ម៉ឺនហិកតាដែលទាមទារឱ្យមានការចូលរួមពីភាគីពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ដើម្បីចូលរួមលើកស្ទួយវិស័យសូត្រខ្មែរឱ្យរស់ឡើងវិញ។ នេះបើយោងតាមប្រធានក្រុមប្រឹក្សាភិបាលនៃសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ។

សាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ គឺជាគ្រឹះស្ថានឧត្តមសិក្សារបស់រដ្ឋដំបូងគេនៅកម្ពុជាដែលបានផ្តួចផ្តើមគម្រោងលើកស្ទួយវិស័យសូត្រខ្មែរនេះឡើងវិញដោយសាកលវិទ្យាល័យបានកសាងមូលដ្ឋានគ្រឹះយ៉ាងរឹងមាំ ចាប់តាំងពីដំណាក់កាលសិក្សាស្រាវជ្រាវ បច្ចេកទេស ការដាំដុះ ការចិញ្ចឹមដង្កូវនាង ការសម្រាយសរសៃសូត្រ ការផលិតសរសៃសូត្រ និងការបញ្ចេញសរសៃសូត្រលក់លើទីផ្សារ។

លោកបណ្ឌិត ម៉ី កល្យាណ ប្រធានក្រុមប្រឹក្សាភិបាលសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ បានឱ្យដឹងថា កម្ពុជាបាននាំចូលសរសៃសូត្រពីក្រៅប្រទេសប្រមាណជា 400តោនក្នុងមួយឆ្នាំៗ ដែលគិតជាទឹកប្រាក់ប្រមាណជាង 30លានដុល្លារអាមេរិក ខណៈដែលការផលិតសរសៃសូត្រក្នុងស្រុក មិនបាន 1ភាគរយនៃការនាំចូលផងនោះ។

លោកបណ្ឌិតបន្តទៀតថា ដោយសារតែការផលិតសរសៃសូត្រនៅក្នុងស្រុកស្ទើរតែបាត់បង់ទៅហើយនោះ ទើបសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញបានផ្តួចផ្តើមគំនិតជំរុញឱ្យផលិតកម្មសូត្រនេះរស់ឡើងវិញ។

លោកបណ្ឌិត កល្យាណ បានបន្ថែមទៀតថា សាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញបានចាប់ផ្តើមជំរុញវិស័យសូត្របានជាង 2ឆ្នាំមកហើយ។ លោកបន្តថា ក្នុងកិច្ចប្រឹងប្រែងរយៈ 2ឆ្នាំមកនេះជាលទ្ធផល សាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញបានបង្កើតនិងសាងសង់រួចរាល់នូវមជ្ឈមណ្ឌលស្រាវជ្រាវសូត្រ ដោយបានចំណាយទឹកប្រាក់ប្រមាណ 8ម៉ឺនដុល្លារដែលជាជំនួយរបស់រដ្ឋាភិបាលជប៉ុន។ ដោយឡែកដៃគូពីវិស័យឯកជនរបស់សាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ ទើបតែបាននាំយកម៉ាស៊ីនផលិតសរសៃសូត្រពីប្រទេសថៃ ដែលជាម៉ាស៊ីនផលិតសរសៃសូត្រពាក់ណ្តាលស្វ័យប្រវត្តិជាលើកដំបូងនៅកម្ពុជា និងមានស្តង់ដារជាអន្តរជាតិ មិនតែប៉ុណ្ណោះសរសៃសូត្រដែលផលិតបាននៅកម្ពុជានេះអាចលក់នៅលើទីផ្សារបរទេសបាន។ បន្ថែមលើនេះ លោកថា និស្សិតនៃសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញក៏បានផលិតសាប៊ូដុសខ្លួនចេញពីសារធាតុសូត្រនេះផងដែរ។

លោកបណ្ឌិត កល្យាណ បានបន្តទៀតថា៖ “ការផ្តួចផ្តើមផលិតសរសៃសូត្រនេះ យើងបានគិតជា 3ដំណាក់កាល។ ទី1 សាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទបានសាងសង់នូវមជ្ឈមណ្ឌលស្រាវជ្រាវសូត្រ ឬកន្លែងសិក្សាស្រាវជ្រាវសូត្រ។ ដំណាក់កាលទី2 ផ្គត់ផ្គង់ដង្គូវនាងដែលមានសុខភាពល្អទៅឱ្យវិស័យឯកជន និងទៅបណ្តាខេត្តផ្សេងៗ ដែលឥឡូវមានចំនួន 5ខេត្តហើយ និងដំណាក់កាលទី3 គឺសហការជាមួយនឹងវិស័យឯកជន និងប្រជាជនក្នុងតំបន់ដើម្បីដាំដុះដើមមន និងចិញ្ចឹមដង្កូវនាង។ ការងារនេះត្រូវមានការរួបរួមគ្នាទាំងសាកលវិទ្យាល័យ វិស័យឯកជន និងប្រជាជន ក្នុងគោលបំណងស្តារឡើងវិញនូវវិស័យសូត្រខ្មែរ”។

លោកបន្តថា៖ “នៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ គឺយើងផ្តល់នូវការស្រាវជ្រាវ បច្ចេកទេស វិទ្យាសាស្ត្រ សិក្សា បណ្តុះបណ្តាល បន្ទាប់មកទៀតវិស័យឯកជនជាអ្នកវិនិយោគ មុនទៅដល់ប្រជាជនជាអ្នកអនុវត្តផ្ទាល់។ សាកលវិទ្យាល័យត្រូវបង្កាត់ពូជដង្កូវនាងដែលមានសុខភាពល្អ ឥតមានជំងឺ ព្រមជាមួយដើមមនដែលមានគុណភាពល្អ និងបច្ចេកទេសខ្ពស់”។

បើតាមលោកបណ្ឌិត កល្យាណ បានឱ្យដឹងទៀតថា “ថ្មីៗនេះ យើងបានសហការជាមួយវិស័យឯកជននៅខេត្តកំពង់ស្ពឺ ក្នុងការនាំយកម៉ាស៊ីនសម្រាយសូត្រពាក់កណ្តាលស្វ័យប្រវតិ្តពីប្រទេសថៃដើម្បីធ្វើសរសៃសូត្រនេះ ហើយនេះជាលើកទី1 ហើយដែលកម្ពុជាមានម៉ាស៊ីនសម្រាយសូត្រ”។

លោកបណ្ឌិតបានរំឭកកាលពីអតីតកាលថា កាលពីដើម ខ្មែរយើងធ្វើការសម្រាយសរសៃសូត្រដោយប្រើប្រាស់ឆ្នាំង ចង្ក្រាន និងប្រើប្រាស់កម្លាំងពលកម្មមិនតិចជាង 2នាក់នោះទេ ដើម្បីផលិតបានសរសៃសូត្រមួយសរសៃ តែដោយឡែកការប្រើប្រាស់ម៉ាស៊ីន គេប្រើមនុស្សតែ 1នាក់ផលិតបានសរសៃសូត្រ 5សរសៃ ដូច្នេះផលិតភាពមានភាពខុសគ្នា ហើយកម្រិតស្តង់ដារអន្តរជាតិទៀតផង។

លោកបន្ថែមទៀតថា៖ “យើងមានមូលដ្ឋានគ្រឹះច្បាស់លាស់ហើយ ហើយយើងចង់ធ្វើឱ្យវាខ្ពស់ទៅៗ ដោយសារតែក្នុង1ឆ្នាំៗយើងនាំចូលសរសៃសូត្រ ប្រមាណជា 400តោន ដូច្នេះដើម្បីជំនួសឱ្យការនាំចូលដើម្បីផ្គត់ផ្តង់ក្នុងប្រទេស យើងត្រូវការផ្ទៃដីប្រមាណ 2ម៉ឺនហិកតាដើម្បីដាំដើមមន តែនាពេលនេះយើងមានតែ 20ហិកតាប៉ុណ្ណោះ។ រោងចក្រដែលយើងធ្វើការជាមួយនៅឯខេត្តកំពង់ស្ពឺ ដែលមានម៉ាស៊ីនសម្រាយ យើងត្រូវការផ្ទៃដីដាំដើមមនប្រមាណជា 200ហិកតា យើងចង់ឱ្យប្រជាជនធ្វើការជាមួយយើង ដើម្បីពង្រីកវិស័យនេះ យើងមានមូលដ្ឋានគ្រឹះ ដូចជាដើមមន ដង្កូវនាង យើងត្រូវចាប់ផ្តើមពីខែឧសភាខាងមុខនេះតទៅ”។

លោកថា៖ “ខ្ញុំគិតថា យើងមិនបារម្ភពីទីផ្សារទេដោយសារតែតម្រូវការមានច្រើនប្រមាណជា 400តោន ដូច្នេះដើម្បីបាន 400តោន យើងត្រូវពង្រីកផ្ទៃដីឱ្យបាន 2ម៉ឺនហិកតា ម៉្លោះហើយការងារនេះយើងត្រូវធ្វើច្រើនបន្តទៀត។ ការងារនេះប្រទាក់ក្រឡាគ្នា រាប់ចាប់តាំងពីសិស្ស គ្រូ អ្នកស្រាវជ្រាវ សហគ្រិន និងប្រជាជនផងដែរ”។

លោកបណ្ឌិត កល្យាណ បានទៀតថា៖ “យើងទើបចាប់ផ្តើម យើងអត់ទាន់មានទិន្នន័យថា តើកសិករនឹងចំណេញប៉ុន្មាននោះទេ ប៉ុន្តែយើងអាចដឹងបានថា បើសិនជាកសិករដាំមនក្នុង 1ហិកតា ឬប្រមាណជា 7ពាន់ដើម និងចិញ្ចឹមដង្កូវនាងដើម្បីយកសម្បុកដង្កូវនាងមកលក់ឱ្យរោងចក្រសម្រាយនោះ បានន័យថា ក្នុង 1ខែ ឬក្នុង 1វដ្តរដូវរបស់ដង្កូវនាង កសិករអាចលក់សម្បុកដង្កូវនាងក្នុងរង្វង់ 500ទៅ 600ដុល្លារក្នុង 1ដង ហើយបើសិនជាគាត់ធ្វើបាន 6ដង គាត់ទទួលបានប្រាក់ 3,000ដុល្លារ ដោយឡែកបើយើងធ្វើស្រូវគឺទទួលបានតែ 700ដុល្លារទេក្នុង 1ហិកតា 1រដូវ”។

លោកបន្តថា ការងារនេះ គឺធ្វើបានគ្រប់គ្នា ហើយវានឹងជួយស្ត្រីខ្មែរនៅតាមជនបទឱ្យមានការងារធ្វើផងដែរ យើងយកការងារជូនដល់ផ្ទះ កាត់បន្ថយការ-ចំណាកស្រុក ព្រោះអ្នកណាក៏អាចចូលរួមបានដែរ។

លោកបណ្ឌិតសង្កត់ធ្ងន់ថា កម្ពុជាមានដង្កូវនាង និងពូជមនដែលមានគុណភាពល្អ យើងមានបច្ចេកទេសស្រដៀងនឹងប្រទេសថៃដែរ ហើយអាកាសធាតុក៏ស្រដៀងគ្នា មួយវិញទៀតយើងក៏មាន ឧបករណ៍ដូចគ្នាដែរ ដូច្នេះហេតុអ្វីយើងធ្វើអត់បាន? ចំពោះទីផ្សារបញ្ជាទិញសម្បុកដង្កូវនាងនៅកំពង់ស្ពឺ យើងមានស្រាប់ ហើយនឹងពង្រីកទៅខេត្តផ្សេងៗទៀត ឱ្យទីផ្សារសរសៃសូត្រមានទូទាំងប្រទេស។ ចង្វាក់ផលិតកម្មរបស់យើង គឺមានតាំងពីដើមដល់ចប់តែម្ដង។

លោក អៀ ហុកនីម ប្រធានសហគមន៍ផលិតសូត្រឱរ៉ាល់ នៅខេត្តកំពង់ស្ពឺដែលជាសហគមន៍ទទួលបានការគាំទ្រពីសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញបានថ្លែងថា ម៉ាស៊ីនសម្រាយសរសៃសូត្រពាក់កណ្តាលស្វ័យប្រវត្តិរបស់លោក ដែលទើបតែនាំចូលពីប្រទេសថៃ អាចផលិតសរសៃសូត្របាន 20គីឡូក្នុង 1ថ្ងៃ។

លោក ហុក នីម បានឱ្យដឹងថា លោកកំពុងស្វះស្វែងសហការជាមួយសហគមន៍ និងក្រុមហ៊ុនឯកជនផ្សេងៗទៀត ដើម្បីពង្រីកផ្ទៃដីដាំដុះដើមមន និងចិញ្ចឹមដង្កូវនាង ដើម្បីផ្តត់ផ្គង់សម្បុកដង្កូវនាង និងស្លឹកមនមកឱ្យរោងចក្រផលិតសូត្ររបស់លោក។ លោកបន្តទៀតថា លោកនឹងសហការជាមួយក្រុមហ៊ុនឯកជន និងសហគមន៍នៅខេត្តតាកែវ កំពង់ស្ពឺ កំពង់ធំ កំពង់ចាម និងមណ្ឌលគិរី ហើយអាចនឹងឈានដល់ការដំឡើងរោងចក្រមួយទៀតនៅតំបន់នោះផងដែរ ដើម្បីកាត់បន្ថយថ្លៃដឹកជញ្ជូនពីខេត្តឆ្ងាយមករោងចក្រផលិតនៅខេត្តកំពង់ស្ពឺរបស់លោក។

លោក ហុក នីម បន្តថា៖“ខ្ញុំនឹងចុះកិច្ចព្រមព្រៀងផលិតកម្មកសិកម្មតាមកិច្ចសន្យាជាមួយប្រជាកសិករដែលផ្គត់ផ្គង់ស្លឹកមន និងសម្បុកដង្កូវនាងមកឱ្យរោងចក្រ។ កសិករអាចលក់ស្លឹកមនក្នុងតម្លៃ 500រៀលក្នុង 1គីឡូក្រាម ដោយឡែកកសិករដែលលក់សម្បុកដង្កូវនាងមកឱ្យរោងចក្រកែច្នៃ នឹងទទួលបានតម្លៃ 2ម៉ឺនរៀលសម្រាប់សម្បុកដង្កូវនាងទម្ងន់ 1គីឡូក្រាម”។

លោក ហុក នីម បានឱ្យដឹងទៀតថា ក្នុងដី 1ហិកតាកសិករអាចដាំដុះមនបានប្រមាណពី 7 ទៅ8ពាន់ដើម ហើយកសិករនឹងទទួលផលដំបូងក្នុងរយៈពេល 1ឆ្នាំបន្ទាប់ ដោយកសិករអាចរកប្រាក់ចំណូលក្នុង 1ថ្ងៃបានប្រមាណជា 100,000រៀលពីស្លឹកមន នៅពេលដើមមនទាំងអស់ផ្តល់ផលបានទាំងស្រុង។

លោក ហុកនីម បន្ថែមថា ឥឡូវលោកមានផ្ទៃដីដាំដុះប្រមាណជា 20ហិកតា ប៉ុន្តែដើម្បីឱ្យម៉ាស៊ីនដំណើរការបានពេញសមត្ថភាព លោកត្រូវការផ្ទៃដីដាំដុះជាដំបូង គឺ 70ហិកតា និងឈានដល់ 200ហិកតា។

លោកឱ្យដឹងថា៖“ដើមមនក្នុង 1ហិកតា ឬក្នុង 1វដ្តរបស់ដង្កូវនាង យើងអាចផលិតបានសម្បុកដង្កូវនាង 25គីឡូក្រាម ដូច្នេះបើយើងមាន 70ហិកតាយើងអាចផលិតបាន 1,750គីឡូក្រាមនៃសម្បុកដង្កូវនាងក្នុង1វដ្ត ដូច្នេះបើ 200ហិកតា យើងអាចផលិតបាន 5,000គីឡូនៃសម្បុកដង្កូវនាងក្នុង 1វដ្តរដូវ តែយើងអាចធ្វើបានច្រើនវដ្ដសម្រាប់ដើមមន 1ហិកតា”។

លោកថា សរសៃសូត្រដែលលោកបាន និងកំពុងផលិតចេញនេះ មានស្តង់ដា និងគុណភាពដូចនៅប្រទេសថៃ និងស្តង់ដារអន្តរជាតិ។ បានន័យថា អ្វីដែលថៃកំពុងធ្វើ កំពុងផលិត កម្ពុជាក៏មានធ្វើដែរ ដោយកម្ពុជាមិនមែនចាប់ផ្តើមកាលពី50ឆ្នាំមុននោះឡើយ។

អ្នកស្រី ភាណ សោភ័ណ អ្នកផលិតសូត្របង្គោលនៅឃុំក្រង់តេះ ស្រុកពេជ្រាដា ខេត្តមណ្ឌលគិរី ដែលទទួលបានការគាំទ្រពីសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញផងដែរនោះ ក៏បានចាប់ផ្តើមបណ្តុះពូជដើមមន និងដាំដុះដើមមនជាបណ្តើរៗហើយដែរ នៅលើផ្ទៃដីប្រមាណជា 1ហិកតា។ អ្នកស្រីនិយាយថា ដំបូងអ្នកស្រីបណ្តុះដើមមនក្នុងដី 1ហិកតា ហើយអ្នកស្រីនឹងពង្រីកការដាំដុះរហូតដល់ 10ហិកតា។

អ្នកស្រី សោភ័ណបានឱ្យដឹងថា អ្នកស្រីបានចាប់ផ្តើមដាំដើមមនតាំងពីខែមករាមកម៉្លេះ ដោយឡែកការផ្តល់ផលពេញ គឺនៅឆ្នាំក្រោយ។ អ្នកស្រីបានឱ្យដឹងទៀតថា ក្នុង1ហិកតា អ្នកស្រីអាចដាំមនបានប្រមាណជាង 6ពាន់ដើម ហើយដំណាក់កាលដំបូងនេះ អ្នកស្រីមិនទាន់ចិញ្ចឹមដង្កូវនាងនៅឡើយទេ ពីព្រោះអ្នកស្រីកំពុងតែដាំដើមមន និងកំពុងតែរៀបចំរោងចិញ្ចឹមដង្កូវនាង។

អ្នកស្រី សោភ័ណ បានបញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះថា៖ “ក្នុងដំណាក់កាលដំបូងនេះ ខ្ញុំនឹងចិញ្ចឹមនាង និងដាំមន និងលក់សម្បុកដង្កូវនាងឱ្យទៅខាងរោងចក្រនៅកំពង់ស្ពី ប៉ុន្តែជាផែនការវែង ខ្ញុំនឹងធ្វើការផលិត និងសម្រាយសូត្រដោយខ្លួនឯង និងធ្វើការសហការជាមួយប្រជាជនក្នុងខេត្តមណ្ឌលគិរី”។

ដោយឡែក លោកបណ្ឌិត ម៉ី កល្យាណ បានមានប្រសាសន៍ទៀតដែរថា លោកបានជួបជជែកជាមួយស្ថានទូតផ្សេងៗនៅកម្ពុជាជាច្រើន រួមមានស្ថានទូតនៃប្រទេសស្វ៊ីស អូស្ត្រាលី កូរ៉េខាងត្បូង ជប៉ុន អាមេរិក អង្គការ UNDP ធនាគារអភិវឌ្ឍន៍ជនបទផងដែរ សម្រាប់ភាពជាដៃគូក្នុងការលើកកម្ពស់វិស័យសូត្រនៅកម្ពុជា។

លោកបន្តថា គោលបំណងគឺតែ 1គត់ ស្តារមុខមាត់វិស័យសូត្រកម្ពុជាឡើងវិញ និងផ្តត់ផ្គង់សរសៃសូត្រនៅក្នុងស្រុក ជំនួសឱ្យការនាំចូលសរសៃសូត្រពីបរទេស។ លោកបន្តថា ផ្ទៃដីដាំមន ត្រូវពង្រីកឱ្យបាន 2ម៉ឺនហិកតា ដូចនេះយើងអំពាវនាវឱ្យវិស័យឯកជនចូលរួមជាមួយយើង ក្នុងការផ្តល់ការគាំទ្រទាំងហិរញ្ញវត្ថុ និងបច្ចេកទេស ហើយយើងត្រូវតែធ្វើការងារនេះទាំងអស់គ្នា ដើម្បីធ្វើឱ្យសេដ្ឋកិច្ចលូតលាស់ប្រកបដោយបរិយាបន្ន។

របាយការណ៍របស់មជ្ឈមណ្ឌលពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិ (ITC) បានបង្ហាញថា ការផលិតវត្ថុធាតុដើមចេញពីសរសៃសូត្រក្នុង 1ឆ្នាំៗនៅលើពិភពលោក គឺជាមធ្យមមានប្រមាណ 8ម៉ឺនតោន ក្នុងនោះការផលិតនៅប្រទេសចិនបានរួមចំណែកជាង 70%នៃការផលិតសរុបទូទាំងពិភពលោក។ ស្របពេលជាមួយគ្នា ការធ្វើពាណិជ្ជកម្មសូត្រទូទាំងសកលលោកត្រូវបានគេប៉ាន់ប្រមាណថា មានតម្លៃជាទឹកប្រាក់ដល់ទៅជាង 2ម៉ឺន 5ពាន់លានដុល្លារ៕

February 23, 2019

ឪពុកម្តាយជាច្រើនចែកមិនដាច់ពីការធ្វើឱ្យខ្លាច ឬឱ្យគោរពក្នុងការអប់រំកូន

អាណាព្យាបាលជាច្រើន ជាពិសេសនៅកម្ពុជាច្រើនតែចែកមិនដាច់ពីការបង្រៀនកូនឱ្យខ្លាច និងគោរព ដែលចំណុចនេះធ្វើឱ្យពួកគាត់ជួបនឹងវិបត្តិជាច្រើនក្នុងការអប់រំ ព្រោះមានអ្នកខ្លះបង្រៀនកូនឱ្យស្តាប់បង្គាប់បានល្អ តែកូននោះបែរជាក្លាយជាមនុស្សទន់ខ្សោយ ខណៈអ្នកខ្លះទៀតកាន់តែតឹងតែងខ្លាំង កូនកាន់តែខូចខ្លាំងទៅវិញ។

ថ្វីដ្បិតតែមនុស្សជំនាន់មុនបានបន្សល់ទុកនូវតម្លៃអប់រំជាច្រើនតាមរយៈពាក្យទូន្មាន ឬរឿងនិទានក៏ដោយ តែជាទូទៅយើងក៏មើលឃើញពីចន្លោះប្រហោងខ្លះក្នុងការអប់រំបែបអវិជ្ជមាន ដែលអាណាព្យាបាលសម័យថ្មីត្រូវតែធ្វើការកែប្រែចេញ ប្រសិនបើមិនចង់ឱ្យកូនតូចៗក្លាយជាមនុស្សមិនល្អនៅថ្ងៃអនាគត។

ចំណុចអវិជ្ជមានធំៗរបស់អាណាព្យាបាលដែលមានក្នុងសង្គមគឺ ការធ្វើឱ្យកូនខ្លាច តែមិនធ្វើឱ្យកូនគោរព។ ដោយសារតែប្រជាជនជាច្រើនមិនទាន់យកចិត្តទុកដាក់លើជំនាញភាពជាអាណាព្យាបាល (parenting skills) ទើបធ្វើឱ្យយើងអនុវត្តសកម្មភាពបង្រៀនកូនបែបតៗគ្នាដោយធ្វើឱ្យកូនក្មេងខ្លាចមនុស្សធំ តាមរយៈការដាក់ទណ្ឌកម្មឱ្យធ្វើសកម្មភាពតាមគន្លងរបស់មនុស្សធំដែលបានកំណត់ទុករួចជាស្រេច។ ម្យ៉ាងវិញទៀតអាណាព្យាបាលមួយចំនួនធំក៏ចូលចិត្តប្រើសំដីធ្ងន់ៗ ជាជាងការបង្រៀនកូនឱ្យគោរពកាតព្វកិច្ច ឬយល់ពីហេតុ និងផលនៃសកម្មភាពរបស់គេ ដែលកត្តាទាំងអស់នេះធ្វើឱ្យក្មេងៗមិនហ៊ានធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង ឬតែងតែភ័យខ្លាចនៅពេលឈានជើងទៅអភិវឌ្ឍអ្វីមួយខុសពីគន្លងមនុស្សចាស់។

ចំណុចអវិជ្ជមានមួយផ្សេងទៀតដែលមាននៅក្នុងសង្គមយើងបច្ចុប្បន្ន គឺមនុស្សធំ ឬឪពុកម្តាយជាមនុស្សមិនចេះខុស មានន័យថា ការបង្រៀនក្មេង គឺចូលចិត្តប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្រដាច់ខាតដើម្បីកាត់តម្រឹមកូនហើយមិនសូវស្តាប់ហេតុផលរបស់កូននោះទេ ព្រោះយើងមានទម្លាប់មួយមិនល្អ គឺរាល់ពេលក្មេងឆ្លើយតប ត្រូវបានគេប្រកាន់ថា នេះជាការតមាត់ ឬសកម្មភាពមិនគប្បីជាដើម។ ការអប់រំកូនបែបនេះ ពេលខ្លះមិនមែនមិនទទួលបានប្រសិទ្ធភាពសោះនោះទេ គ្រាន់តែទទួលបានមិនច្រើន ហើយភាគច្រើនក្មេងអាចក្លាយជាមនុស្សបាក់ស្បាតជ្រុល ឬខូចជ្រុលតែម្ដងតែប៉ុណ្ណោះ ព្រោះមានកុមារខ្លះរក្សាគំនិតមិនព្រមខ្លាច ហើយព្យាយាមធ្វើអ្វីដែលមនុស្សធំហាមឃាត់ថែមទៀតដើម្បីឆ្លើយតបជាមួយនឹងសម្ពាធ ដែលគេមិនអាចនិយាយដោយត្រង់ៗទៅវិញនោះ។

ងាកមកវិញ ចំណុចដែលអាណាព្យាបាលសម័យថ្មីគួរធ្វើ គឺបង្រៀនកូនឱ្យចេះគោរព។ ចំណុចនេះខុសគ្នាតែបន្តិចប៉ុណ្ណោះ ដែលអាណាព្យាបាលជាច្រើនមានការយល់ច្រឡំ ព្រោះគោលបំណងរួមរបស់វា គឺឱ្យកូនស្តាប់បង្គាប់ និងក្លាយជាមនុស្សល្អ គ្រាន់តែវិធីអនុវត្តខុសគ្នាប៉ុណ្ណោះ។

ការបង្រៀនកូនឱ្យក្លាយជាមនុស្សដែលចេះគោរព គឺជាការបង្រៀនកូនដោយប្រើប្រាស់ហេតុផល និងមានលក្ខខណ្ឌច្បាស់លាស់ជាមួយហេតុផល។ ការបង្រៀនក្មេងបែបនេះទាមទារឱ្យមានការទទួលខុសត្រូវ និងការយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់ពីអាណាព្យាបាល ព្រោះមិនមែនមនុស្សធំចេះតែថាឱ្យក្មេងធ្វើល្អ ហើយខ្លួនបែរជារក្សាទម្លាប់អាក្រក់នោះទេ។ អាណាព្យាបាលចាំបាច់ត្រូវធ្វើជាគំរូល្អជាមុនសិន មុននឹងអប់រំក្មេងឱ្យគោរព ហើយជាមួយគ្នានេះមនុស្សធំក៏ត្រូវហ៊ានទទួលយកការខ្វះខាតរបស់ខ្លួនផងដែរ ដើម្បីបង្ហាញឱ្យក្មេងឃើញថា ការគោរព គឺជាការអប់រំដែលចេញពីខាងក្នុង ហើយមានតម្លៃសម្រាប់ជីវិត មិនមែនខ្លាចតែនឹងមុខ ហើយលួចប្រព្រឹត្តខុសនៅក្រោយខ្នងនោះទេ៕

February 22, 2019

សហគ្រិនវ័យក្មេងមួយក្រុមបង្កើតកម្មវិធីជួយអ្នកជួលម៉ូតូជិះនៅតំបន់ទេសចរណ៍

សហគ្រិនមួយក្រុម បានបង្កើតគំនិតច្នៃប្រឌិតដើម្បីជួយសម្រួលដល់ដំណើរការនៃការជួលម៉ូតូដល់ភ្ញៀវទេសចរ និងប្រតិបត្តិករទេសចរ ដើម្បីជំរុញឱ្យកាន់តែមានលក្ខណៈងាយស្រួល សុវត្ថិភាព និងបង្កើតសុចរិតភាព។

លោក លៀក ពេជ្រគីមហ៊ាង សហស្ថាបនិកនៃគម្រោងអាជីវកម្មដែលមានឈ្មោះថា WeChoul បានលើកឡើងថា កម្មវិធី WeChoul នេះជាគេហទំព័រសម្រាប់ជួលម៉ូតូក្នុងតំបន់ទេសចរណ៍នានា ដែលយើងចាប់ផ្តើមដំបូងនៅក្នុងខេត្តសៀមរាប។ មូលហេតុដែលយើងបង្កើតកម្មវិធីនេះឡើង គឺដោយសារតែយើងមើលឃើញថា ភ្ញៀវទេសចរជាច្រើនកំពុងត្រូវការជួលម៉ូតូដើម្បីជិះកម្សាន្តនៅតំបន់ទេសចរណ៍នានា ដើម្បីងាយស្រួលដើរលេង និងកាត់បន្ថយចំណាយលើការធ្វើដំណើរ តែអ្វីដែលជាបញ្ហាប្រឈមគឺមានអ្នកខ្លះមិនហ៊ានជួលម៉ូតូជិះនោះទេ ព្រោះមិនសូវយល់ពីលក្ខខណ្ឌខណៈអ្នកខ្លះទៀតត្រូវចំណាយពេលវេលាយូរដើម្បីស្វែងរកប្រភពព័ត៌មាន ឬជ្រើសរើសម៉ូតូ។

លោក លៀក ពេជ្រគីមហ៊ាង បាននិយាយថា៖“មុននឹងនឹកឃើញគំនិតនេះក្រុមរបស់ខ្ញុំបានចំណាយពេលគិតរយៈពេល 3ខែ លើកម្មវិធីសម្រួលដល់ការជួល តែមិនទាន់ច្បាស់ថា ជួលផ្នែកណាដែលសំខាន់ជាងគេសម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរ។ ថ្ងៃមួយសមាជិករបស់ខ្ញុំ 2នាក់បានទៅខេត្តសៀមរាប ហើយគាត់ត្រូវបានគេកោរលើតម្លៃជួលម៉ូតូ ហើយតម្លៃនៃការជួលប្រែប្រួលមិនទៀងទាត់ ធ្វើឱ្យមានការលំបាក ហេតុនេះហើយទើបយើងគិតឃើញថា នេះជាបញ្ហាដែលយើងត្រូវដោះស្រាយ”។

សហស្ថាបនិកមួយរូបទៀត លោក តាន់ រតនា បានបញ្ជាក់ផងដែរថា ក្រោយពេលជជែកពិភាក្សាគ្នា និងស្រាវជ្រាវបន្ថែមឱ្យបានល្អិតល្អន់ យើងក៏បង្កើតជាគេហទំព័រមួយដែលមានផ្តល់ព័ត៌មានលម្អិតដូចជាទីតាំងរបស់អ្នកជួលម៉ូតូ រូបរាងម៉ូតូគ្រប់ជ្រុងទាំងអស់ តម្លៃជួល លក្ខខណ្ឌជួល និងរៀបចំប្រព័ន្ធទូទាត់លុយសម្រាប់ភ្ញៀវថែមទៀតផង។ ក្រោយពេលមានគេហទំព័រនេះហើយ ភ្ញៀវទេសចរមិនចាំបាច់លំបាកដើរមើលហាងជួលម៉ូតូម្តងមួយហាងៗ ដូចកាលពីមុនទៀតនោះទេ គាត់គ្រាន់តែចូលក្នុងគេហទំព័ររបស់យើង គាត់អាចរើសបានគ្រប់លក្ខខណ្ឌ ទាំងរូបរាង និងតម្លៃច្បាស់លាស់។

លោក តាន់ រតនា បាននិយាយថា៖ “អ្វីដែលជាលក្ខខណ្ឌពិសេស និងកាន់តែងាយស្រួលថែមទៀតនោះ គឺយើងរៀបចំឱ្យមានការដឹកជញ្ជូនម៉ូតូដល់អ្នកជួលដល់ទីកន្លែងតែម្តង មិនចាំបាច់លំបាកខាតពេលដូចពីមុននោះទេ។ ពេលភ្ញៀវកក់ម៉ូតូ យើងឱ្យភ្ញៀវបំពេញព័ត៌មានលម្អិតពីកន្លែងដែលគាត់ចង់ឱ្យយើងយកម៉ូតូទៅឱ្យ ដូចជាសណ្ឋាគារដែលគាត់ស្នាក់នៅជាដើម ដើម្បីដៃគូសហការរបស់យើងនៅខេត្តសៀមរាបងាយទាក់ទង ហើយយកទៅឱ្យដល់កន្លែង។ ការធ្វើបែបនេះនឹងធ្វើឱ្យភ្ញៀវអាចរីករាយក្នុងការដើរកម្សាន្តបានច្រើនថ្ងៃដោយមិនចាំបាច់ចំណាយពេលមួយព្រឹក ឬមួយថ្ងៃដើម្បីស្វែងរកម៉ូតូដូចពីមុននោះទេ”។

បង្ហាញពីដំណើរការនៃការជួល លោក ហុង សេងថៃ បានបញ្ជាក់ថា ដើម្បីជួលម៉ូតូតាមគេហទំព័ររបស់យើង ភ្ញៀវចាំបាច់ត្រូវបំពេញឯកសារ ទូទាត់ប្រាក់តាម ABA តាម Mastercard និងWing ជាដើម។ នៅពេលពួកគាត់ទៅដល់ខេត្តសៀមរាប ដៃគូរបស់យើងនៅខេត្តសៀមរាបនឹងយកម៉ូតូជូនគាត់ដល់កន្លែងស្នាក់នៅតែម្តង ហេតុនេះគាត់គ្រាន់តែចុះកិច្ចសន្យាដើម្បីធានាលើការខូចខាត និងបញ្ហាមួយចំនួន បន្ទាប់មកទុកអត្តសញ្ញាណប័ណ្ណ ឬលិខិតឆ្លងដែនជារបស់បញ្ចាំដល់ដៃគូរបស់យើងជាការស្រេច។ ចំពោះម៉ូតូវិញក៏យើងរក្សាបានសុវត្ថិភាពខ្ពស់ផងដែរ ព្រោះយើងមានភ្ជាប់ប្រព័ន្ធ GPS ទាំងអស់ដែលអាចការពារ ឬងាយស្រួលតាមយកមកវិញបាននៅពេលដែលមានចោរលួច។ ហេតុនេះភ្ញៀវអាចមានភាពកក់ក្តៅនៅពេលជួលម៉ូតូតាមគេហទំព័ររបស់យើង ដែលជាប្រព័ន្ធមួយដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាសម្រាប់ពួកគាត់។

លោក ហុង សេងថៃ បាននិយាយថា៖ “ក្រៅពីលក្ខខណ្ឌពិសេសទាំងអស់នេះ យើងក៏មានប្រព័ន្ធក្នុងការទទួលព័ត៌មាន ឬការឆ្លើយតបពីអតិថិជនផងដែរ ដើម្បីធានាថា ដៃគូរបស់យើងបានផ្តល់សេវាកម្មដោយត្រឹមត្រូវ និងផ្តល់សេវាល្អដល់ភ្ញៀវ។ យើងមិនអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកណាម្នាក់ យកតម្លៃលើសពីអ្វីដែលបានកំណត់ក្នុងគេហទំព័រនោះទេ ហេតុនេះភ្ញៀវអាចដឹងច្បាស់ និងទូទាត់ជាក់លាក់តាមបច្ចេកវិទ្យាដែលយើងបានរក្សាសុវត្ថិភាពខ្ពស់។ ហេតុនេះប្រសិនបើមានលក្ខខណ្ឌមិនប្រក្រតី ក្រុមការងាររបស់យើងអាចទទួលព័ត៌មានបានភ្លាម ហើយដោះស្រាយជូនគាត់បានលឿន”។

បន្ថែមពីលើនេះ លោក អ៊ុន មាសសម្បត្តិ បានថ្លែងថា គម្រោង WeChoul នេះក៏ជាគម្រោងមួយដែលយើងមិនត្រឹមតែគិតគូរពីភ្ញៀវទេសចរប៉ុណ្ណោះទេ តែយើងក៏មានបំណងចង់បង្កើនសុចរិតភាព និងបង្កើនទីផ្សារដល់អ្នកដែលមានម៉ូតូជួលផងដែរ។ យើងបង្កើនសុចរិតភាពតាមរយៈការផ្តល់តម្លៃដែលមានស្តង់ដាច្បាស់លាស់ មិនមែនឡើងចុះតាមតែមាត់ ឬកេងប្រវ័ញ្ចលើភ្ញៀវដែលមិនដឹងនោះទេ។ យើងសង្ឃឹមថាក្រោយពេលយើងចាប់ផ្តើមបង្កើតសុចរិតភាពក្នុងសង្គមបែបនេះ ភ្ញៀវទេសចរបរទេសនឹងកាន់តែមាន ចង់មកទស្សនាកម្ពុជាដែលធ្វើឱ្យពីផ្សារនៃអ្នករកស៊ីផ្នែកទេសចរណ៍កាន់តែមានលក្ខណៈល្អប្រសើរឡើង។

លោក អ៊ុន មាសសម្បត្តិ បាននិយាយថា៖ “គេហទំព័រនេះនឹងក្លាយជាគេហទំព័រដែលជួយធ្វើទីផ្សារឱ្យអ្នកមានរបរជួលម៉ូតូឱ្យបានកាន់តែទូលំទូលាយ ព្រោះយើងជឿថា អ្នកដែលមិនធ្លាប់ជួលម៉ូតូជិះនៅពេលដើរកម្សាន្តអាចនឹងនឹកឃើញជម្រើសល្អនេះ ហើយចំពោះអ្នកជួលដែលមិនសូវពូកែផ្នែកផ្សព្វផ្សាយក៏នឹងអាចដាក់ជួលម៉ូតូដាច់ដូចគ្នា ហើយថែមទាំងអាចពង្រឹងសេវារបស់ខ្លួនឱ្យកាន់តែល្អថែមទៀតផង”។

លោក មាសសម្បត្តិ លើកឡើងផងដែរថា ក្នុងនាមជាយុវជនជំនាន់ថ្មីរបស់កម្ពុជា យើងចង់ឃើញការរកស៊ីនៅក្នុងសង្គមរបស់យើងមានការធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពឱ្យស្របទៅនឹងរបត់ថ្មីៗរបស់ពិភពលោក ហើយទន្ទឹមនឹងនេះយើងក៏ចង់ឃើញពួកគាត់ព្យាយាមពង្រឹងសេវាកម្ម និងជំរុញការផ្តល់ព័ត៌មានបានកាន់តែប្រសើរឡើង។ ហេតុនេះប្រសិនបើអប់រំម្ចាស់អាជីវកម្ម ឬលើកទឹកចិត្តគាត់ឱ្យធ្វើគ្រប់គ្នាម្ដងម្នាក់ៗនោះ វាមិនមែនងាយស្រួលទេ តែប្រសិនបើយើងប្រមូលផ្តុំពួកគាត់ចូលទៅក្នុងប្រព័ន្ធមួយ ហើយជួយរៀបចំបច្ចេកវិទ្យាដល់ពួកគាត់ នោះយើងនឹងអាចធ្វើបាន ទោះក្នុងរយៈពេលខ្លី ឬវែងក៏ដោយ។

ទន្ទឹមនឹងនោះផងដែរ សហស្ថាបនិកមួយរូបទៀតលោក វីរៈ គន្ធី បានលើកទឹកចិត្តយុវជនកម្ពុជាជំនាន់ថ្មីថា យើងគួរតែព្យាយាមចេញមកក្នុងសង្គមខាងក្រៅឱ្យបានច្រើនដើម្បីមើលពីបញ្ហាជាក់ស្តែង ហើយប្រើប្រាស់ចំណេះដឹងរបស់យើងដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាទាំងអស់នោះ។ ការសិក្សាតែនៅក្នុងសាលាគឺគ្រាន់តែជាការទទួលព័ត៌មាន និងគន្លឹះតិចតួចប៉ុណ្ណោះដើម្បីក្លាយជាអ្នកជំនាញ ឬសហគ្រិនម្នាក់ តែវាជាគ្រឹះយ៉ាងសំខាន់សម្រាប់ការរីកចម្រើន ហេតុនេះប្រសិនបើយើងចេះច្នៃចំណេះដឹង ឬយកចំណេះដឹងពីសាលាមកដោះស្រាយបញ្ហាផ្ទាល់ៗនោះយើងនឹងទទួលបានចំណេះដឹងពិតប្រាកដ។ ជាក់ស្តែងគម្រោងរបស់យើងនេះពីមុនមកគឺមិនមែនជាអ្នកជំនាញ ឬអ្នកខ្លាំងផ្នែកគម្រោងអាជីវកម្មទេ តែយើងព្យាយាមគ្រប់លទ្ធភាពដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាដែលយើងកំពុងជួបប្រទះរហូតចេញជាផ្លែផ្កា និងទទួលបានចំណាត់ថ្នាក់លេខ3 ក្នុងការប្រកួតកម្មវិធី Techno Innovation Cambodia សម្រាប់ឆ្នាំ 2019 នេះ៕

February 21, 2019

ភាពភ័យខ្លាចជាឧបសគ្គធំមួយសម្រាប់យុវជនកម្ពុជាក្នុងការអភិវឌ្ឍខ្លួន

ភាពភ័យខ្លាចជាឧបសគ្គដ៏ធំសម្រាប់ប្រជាជនកម្ពុជា និងយុវជនកម្ពុជាក្នុងការអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពរបស់ខ្លួនក្នុងសង្គមការងារ និងអាជីវកម្ម។ យុវជនខ្លាចមិនមានការងារធ្វើ ខ្លាចធ្វើហើយមានការរិះគន់ ខ្លាចប្រឈមនឹងការលំបាក និងខ្លាចរឿងជាច្រើនទៀតដែលនាំឱ្យមានគំនិតអវិជ្ជមានរហូតឈានដល់បោះបង់ការងារសំខាន់ៗចោល។

សាស្ត្រាចារ្យផ្នែកពាណិជ្ជកម្ម លោក រិន រ៉ាវុធ បានលើកឡើងថា យុវជនជាច្រើនកំពុងអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពបានយ៉ាងល្អទាំងផ្នែកជំនាញបច្ចេកទេស និងសង្គម តែអ្វីដែលជាឧបសគ្គរាំងស្ទះមិនឱ្យពួកគេបង្ហាញស្នាដៃ ឬច្នៃចំណេះដឹងទាំងអស់នោះក្លាយជាផលិតផលដ៏មានសក្តានុពលនោះ គឺភាពភ័យខ្លាច។

ភាពភ័យខ្លាចធ្វើឱ្យមនុស្សម្នាក់ៗរួញរា មិនហ៊ានខិតខំប្រឹងប្រែង និងបញ្ចេញស្នាដៃសំខាន់ៗដើម្បីចាប់យកឱកាសការងារដែលសង្គមកំពុងត្រូវការ ព្រោះគេមានគំនិតអវិជ្ជមានចំពោះអនាគតរបស់ខ្លួន ហើយបណ្តោយឱ្យភាពភ័យខ្លាចទាំងអស់នោះបង្អាក់ការអភិវឌ្ឍរបស់ខ្លួន។ លោកនិយាយថា កត្តាទាំងអស់នេះអាចបណ្តាលមកពីបច្ច័យបរិស្ថាននៃការរស់នៅរបស់ពួកគេកាលពីនៅក្មេងៗ និងទម្លាប់មួយចំនួនរបស់មនុស្សចាស់ពីមុនៗដែលតែងតែឃាត់កូនមិនឱ្យគិតធំ ឬគិតវិជ្ជមានខ្លាំងពេកសម្រាប់អនាគតការងារ។

លោក រិន រ៉ាវុធ បានបន្តថា៖ “មនុស្សចាស់ពីមុន មិនសូវហ៊ានឱ្យក្មេងនិយាយពីក្តីស្រមៃរបស់ខ្លួននោះទេ ព្រោះខ្លាចខ្មាសគេ ឬខ្លាចមានបញ្ហា។ ពួកគាត់គិតថាទាល់តែមានគ្នា មានខ្នង ឬមានខ្សែស្រឡាយទើបអាចធ្វើការងារសំខាន់ៗបាន ហេតុនេះហើយឥទ្ធិពលនៃគំនិតទាំងអស់នោះបានធ្វើឱ្យក្មេងមានការរារែក ហើយមិនហ៊ានធ្វើការប្រឹងប្រែង ព្រោះគ្មានសង្ឃឹមថានឹងអាចធ្វើការងារល្អបាន”។

អ្នកអប់រំខាងលើបានលើកឡើងថា ជាក់ស្តែងនៅក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញ គ្មានមាត្រាណាចែងថា កូនអ្នកក្រមិនអាចថ្កុំថ្កើងបាននោះទេ ហេតុនេះកូនអ្នកក្រក៏អាចចាប់យកឱកាសការងារសំខាន់ៗបានដែរ ព្រោះមិនមែនគ្រប់ការងារសុទ្ធតែត្រូវប្រគល់ឱ្យទៅអ្នកមានខ្សែស្រឡាយធំៗនោះទេ តែបច្ចុប្បន្នគេត្រូវការអ្នកមានសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើការងារ។ ចំណុចសំខាន់ដែលយើងអាចធ្វើបាន គឺខិតខំប្រឹងប្រែងរហូតសមត្ថភាពរបស់យើងត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ ហើយអាចនាំមកនូវការអភិវឌ្ឍបានល្អសម្រាប់ស្ថាប័ន។ ម្យ៉ាងវិញទៀត យុវជនត្រូវផ្លាស់ប្តូរការគិតថា ខ្លួនមិនអាចធ្វើការងារសំខាន់បាន ទៅជាតាំងចិត្តថា ត្រូវតែធ្វើការងារសំខាន់ៗឱ្យបានដោយភាពអំណត់ និងការតស៊ូអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពជាប់ជាប្រចាំ។ ប្រសិនបើយើងកំពុងសិក្សា គឺត្រូវសិក្សាឱ្យបានពូកែ ស្វែងរកបទពិសោធជាក់ស្តែងឱ្យបានច្រើន និងធ្វើឱ្យលេចធ្លោរហូតស្ថាប័នស្គាល់ និងទទួលយកដើម្បីជួយគេឱ្យកាន់តែខ្លាំងឡើង។ ហើយប្រសិនបើយើងកំពុងធ្វើការងារ យើងត្រូវប្រឹងប្រែងរៀនសូត្របន្ថែមពីការងារដែលកំពុងធ្វើ អនុវត្តការងារឱ្យបានល្អ និងឆ្លៀតពេលវេលាដើម្បីបន្តអភិវឌ្ឍពីវិធីសាស្ត្រដែលយើងកំពុងធ្វើការងារដើម្បីឱ្យការងារកាន់តែលឿន និងមានប្រសិទ្ធភាព ហើយជួយអ្នកជុំវិញខ្លួនឱ្យខ្លាំងថែមទៀតផង។ នៅពេលនោះយើងនឹងចាប់ផ្តើមក្លាយជាមនុស្សដែលគេត្រូវការ ហើយការងារសំខាន់ៗនឹងលេចចេញមកតាមក្រោយ តែប្រសិនបើយើងនៅត្រាំត្រែងរង់ចាំឱកាស ហើយរវល់តែខ្វាយខ្វល់ច្រើន នោះលទ្ធផលល្អនឹងមិនអាចរត់មករកយើងនោះទេ។

រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា ឯកឧត្តមបណ្ឌិតសភាចារ្យ ហង់ ជួនណារ៉ុន បានលើកឡើងពីបញ្ហាធនធានមនុស្សនៅកម្ពុជាថា យើងត្រូវការមនុស្សដែលមានសេចក្តីក្លាហានក្នុងការធ្វើការងារអភិវឌ្ឍន៍ និងហ៊ានធ្វើការសម្រេចចិត្តប្រកបដោយការគិតពិចារណាស៊ីជម្រៅ។ សម្រាប់សតវត្សរ៍ទី21នេះ មនុស្សម្នាក់ៗត្រូវតែមានសមត្ថភាពកាន់តែខ្លាំងដើម្បីចាប់យកការងារ និងបង្កើនប្រសិទ្ធភាព ជាពិសេសគឺនវានុវត្តន៍។ យុវជនកម្ពុជាត្រូវតែខិតខំប្រឹងប្រែងដោយភាពស្វាហាប់ដើម្បីធ្វើការងារប្រកបដោយភាពជាអ្នកដឹកនាំ ហើយក្លាហានក្នុងការសិក្សាស៊ីជម្រៅ និងបង្កើតជារបកគំហើញថ្មីៗដើម្បីឱ្យការរស់នៅកាន់តែប្រសើរឡើង។

ឯកឧត្តមរដ្ឋមន្ត្រីបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ”ភាពជាអ្នកដឹកនាំជារឿងសំខាន់មួយដែលពិភពលោកកំពុងត្រូវការ ហេតុនេះប្រសិនបើប្រជាជនវ័យក្មេងរបស់យើងមានទំនុកចិត្តខ្ពស់ក្នុងការសិក្សាស្រាវជ្រាវ យើងនឹងអាចប្រកួតប្រជែងជាមួយបណ្តាប្រទេសក្នុងតំបន់បានកាន់តែប្រសើរ”។

ឯកឧត្តម បានលើកឡើងថា ជាធម្មតាអ្នកដែលមានភាពជាអ្នកដឹកនាំ គឺជាអ្នកដែលមានសមត្ថភាពធ្វើការងារលើសពីអ្វីដែលស្ថាប័នរំពឹងទុក។ ប្រសិនបើគេគូសវាសការងារឱ្យគាត់ធ្វើក្នុងរង្វង់មួយ មានអ្នកខ្លះធ្វើការងារបានតែត្រឹមរង្វង់នោះ តែមានអ្នកខ្លះប្រើពេលវេលាដូចគ្នា តែអាចធ្វើការងារឆ្លាតវៃ ហើយលើសពីរង្វង់ដែលបានកំណត់នោះថែមទៀតផង។ មនុស្សប្រភេទនេះជាបុគ្គលដែលគ្រប់ស្ថាប័នត្រូវការ ហើយជាមនុស្សដែលអាចទទួលការងារសំខាន់ៗបានយ៉ាងប្រសើរ៕

February 21, 2019

Atletico ផ្តួល Juventus ខណៈ Man City វាយបកផ្តួល Schalke

ក្រុម Atletico Madrid និង Manchester City សុទ្ធសឹងបានជួបភាពរីករាយដូចគ្នាក្នុងការប្រកួតក្របខ័ណ្ឌ Champions League វគ្គ 16ក្រុមចុងក្រោយ ជើងទី1 កាលពីថ្ងៃពុធ ក្រោយពីដណ្តើមបានជ័យជម្នះរៀងៗខ្លួន។

ខ្សែប្រយុទ្ធ Cristiano Ronaldo បានខកខានក្នុងការរកគ្រាប់បាល់បញ្ចូលទី ខណៈដែលក្រុម Atletico បានយកឈ្នះក្នុងលទ្ធផល 2-០។

ដោយឡែក ក្នុងប្រទេសអាល្លឺម៉ង់វិញ ក្រុម Schalke បានស៊ុតបាល់បញ្ចូលទី 2គ្រាប់ ដើម្បីនាំមុខ 2-1 ប៉ុន្តែគ្រាប់បាល់ស៊ុតបញ្ចូលទីពីសំណាក់ខ្សែប្រយុទ្ធ Leroy Sane និង Raheem Sterling បានជួយឱ្យក្រុមនៅសល់សមាជិកត្រឹមតែ 10នាក់ Man City ដណ្តើមបានជ័យជម្នះក្នុងលទ្ធផល 3-2។

ក្រោយពីការរកបានគ្រាប់បាល់តាមស្មើរបស់គេ Sane បានប្រាប់ទូរទស្សន៍ DAZN ទាំងរីករាយថា៖ «ខ្ញុំបានរង់ចាំឱកាសរបស់ខ្ញុំ និងចង់ស៊ុតបាល់ពីទីនោះ ដោយសារតែខ្ញុំធ្លាប់បានស៊ុតបាល់បញ្ចូលទីពីទីតាំងនោះ ហើយវាបានរក្សាការជឿជាក់របស់យើង»។

លោក Pep Guardiola អ្នកចាត់ការទូទៅរបស់ក្រុម Man City បានឱ្យដឹងថា៖ «យើងនឹងមិនបានឈានទៅវគ្គបន្តក្នុងយុទ្ធនាការនេះឡើយ ប្រសិនបើយើងមិនកែសម្រួលការលេងឱ្យបានល្អប្រសើរឡើងទេនោះ។ ទីបំផុត Sane និង Sterling បានបង្កើតឱ្យមានការប្រែប្រួល»។

លោក Diego Simeone គ្រូបង្វឹករបស់ក្រុម Atletico បានឱ្យដឹងថា៖ «យើងមិនទាន់បានឈានទៅវគ្គបន្តនៅឡើយទេ។ នៅមានការប្រកួត 1លើកទៀតដែលត្រូវលេង ហើយយើងដឹងថា យើងនឹងត្រូវតែជួបបញ្ហា»។

Ronaldo បានវិលទៅកាន់រដ្ឋធានីអេស្ប៉ាញវិញ ក្រោយពីរូបគេបានទទួលភាពជោគជ័យមិនធ្លាប់មានពីមុនមកក្នុងយុទ្ធនាការនេះ ជាមួយនឹងក្រុម Real ប៉ុន្តែគូប្រកួតរបស់ពួកគេគឺជាក្រុមដែលត្រូវអបអរនៅពេលបញ្ចប់ការប្រកួត ខណៈដែលគ្រាប់បាល់ស៊ុតបញ្ចូលទីពីសំណាក់កីឡាករ Jose Gimenez និង Diego Godin បានជួយឱ្យក្រុម Atletico ស្ថិតលើផ្លូវឆ្ពោះទៅកាន់វគ្គបន្ត។

លោក Massimiliano Allegri គ្រូបង្វឹករបស់ក្រុម Juventus បានឱ្យដឹងថា៖ «ជាកុសល យើងមិនបានរបូតគ្រាប់បាល់ទី3 ឡើយ ព្រោះការចាញ់ 2-០ គឺជាលទ្ធផលមួយដែលអាចស្រោចស្រង់បាន។ យើងមិនទាន់ធ្លាក់ចេញនៅឡើយទេ»៕

February 21, 2019

តម្លៃគ្រាប់ស្វាយចន្ទីឆ្នាំនេះធ្លាក់ចុះជាងឆ្នាំមុនខ្លាំង

គ្រាប់ស្វាយចន្ទីនៅដើមឆ្នាំនេះបានធ្លាក់ថ្លៃយ៉ាងខ្លាំងសម្បើម ដែលធ្វើកសិករមានការរអ៊ូរទាំ និងខកចិត្តជាខ្លាំង និងបានអំពាវនាវឱ្យអាជ្ញាធរជួយរិះរកវិធានការទប់ស្កាត់កុំឱ្យឈ្មួញទម្លាក់ថ្លៃដូច្នេះ។

អ្នកស្រី ណេន សេងហ៊ុន ម្ចាស់ចម្ការស្វាយចន្ទីម្នាក់ក្នុងចំណោមកសិករច្រើននាក់ទៀត នៅក្នុងភូមិទើន ឃុំទើន ស្រុកកូនមុំ ខេត្តរតនគិរី បានឱ្យដឹងថា កសិករពិតជាមានការខកចិត្តជាខ្លាំង ដោយសារតម្លៃគ្រាប់ស្វាយចន្ទីនៅឆ្នាំនេះបានធ្លាក់ថ្លៃខ្លាំងខុសពីឆ្នាំកន្លងៗទៅ ដែលធ្វើឱ្យកសិករម្នាក់ៗត្រូវខាតបង់ប្រាក់កាក់អស់ជាច្រើន។ អ្នកស្រីអះអាងថា គ្រាប់ស្វាយចន្ទីកាលពីឆ្នាំមុនមានតម្លៃចន្លោះពី7,000 ទៅ8,000រៀលក្នុងមួយគីឡូក្រាម តែនៅពេលដល់រដូវប្រមូលផលក្នុងឆ្នាំនេះ ស្រាប់តែតម្លៃគ្រាប់ស្វាយចន្ទីបានធ្លាក់ចុះយ៉ាងខ្លាំង រហូតមកនៅត្រឹម 5,000រៀលក្នុងមួយគីឡូក្រាមដែលធ្វើឱ្យពលរដ្ឋខាតបង់ក្នុងការចំណាយកម្លាំងពលកម្ម ក៏ដូចជាខាតបង់ថវិកាក្នុងការទិញថ្នាំបំប៉នមកថែទាំផលិតផលឱ្យបានល្អ។

កសិករខាងលើបានប្រាប់ឱ្យដឹងទៀតដែរថា ឆ្នាំនេះទោះជាមានការថែបំប៉ន បាញ់ថ្នាំ ដាក់ជីឱ្យកាន់តែច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ស្វាយចន្ទីមិនសូវកាន់ផ្លែដូចឆ្នាំមុនដែរ ដោយសារអាកាសធាតុខ្លាំងពេក ធ្វើឱ្យផ្កាជ្រុះស្ទើរអស់ពីដើមដែលជាហេតុធ្វើឱ្យចន្ទីមិនសូវមានផ្លែ និងការប្រមូលទិន្នផលក៏ធ្លាក់ចុះខ្លាំងទៅតាមហ្នឹងដែរ និងដោយសារចង់បានប្រាក់ចំណេញច្រើន កាលពីដើមរដូវគ្រួសារអ្នកស្រីបានសម្រេចចិត្តម៉ៅទិញដើមស្វាយចន្ទីរបស់អ្នកភូមិជាកសិករក្បែរៗនោះប្រមាណជា 6ហិកតាយកមកថែទាំទុកសម្រាប់បេះផ្លែលក់ថែមទៀត តែមិននឹកស្មានថា បែរជាខាតឡុងចុងអស់ប្រាក់រាប់ពាន់ដុល្លារ ដោយសារការប្រមូលផលធ្លាក់ចុះខ្លាំង ថែមទាំងតម្លៃក៏ធ្លាក់ចុះយ៉ាងគំហុកបែបមិនធ្លាប់មានពីមុនៗមកទៀតផង។

ចំណែកលោក នី ស៊ីម កសិករដាំស្វាយចន្ទីនៅស្រុកគូលេន ខេត្តព្រះវិហារ ក៏បានសម្តែងការខកចិត្តខ្លាំងដែរ ដោយសារតែការធ្លាក់ចុះនៃតម្លៃគ្រាប់ស្វាយចន្ទីនេះ។ លោកឱ្យដឹងថាកាលពីឆ្នាំមុន តម្លៃគ្រាប់ស្វាយចន្ទីត្រូវឈ្មួញប្រមូលទិញយកទៅលក់នៅប្រទេសក្រៅ ក្នុងមួយគីឡូក្រាមតម្លៃចន្លោះពី 7,000 ដល់ 8,000រៀល ចំណែកចូលមកដល់ឆ្នាំនេះឈ្មួញ បានទម្លាក់តម្លៃចុះជាងមុនខ្លាំង ដោយទទួលទិញត្រឹមតែតម្លៃ 5,000រៀលប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយគីឡូក្រាម។ លោកបន្តថា គ្រាប់ស្វាយចន្ទីនៅក្នុងស្រុកគូលេន ទើបតែចាប់ផ្តើមប្រមូលផល បានត្រឹមមួយសប្តាហ៍ប៉ុណ្ណោះ ក្នុងផ្ទៃដីប្រមាណជា 30ហិកតា អាចប្រមូលផលបានចន្លោះពី 30 ទៅ 40គីឡូក្រាមប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ ដែលត្រូវចំណាយថ្លៃឈ្នួលពលកម្ម 3 ទៅ4នាក់ដើម្បីដើររើសគ្រាប់ស្វាយចន្ទី ដោយម្នាក់ៗទទួលបានប្រាក់ពី 30,000 ទៅ40,000រៀលក្នុងមួយថ្ងៃ ដែលសរុបទៅមិនមានសល់ប្រាក់ចំណេញឡើយ ទាល់តែចំណាយពេលដើររើសដោយខ្លួនឯង ទើបនៅសល់ប្រាក់ចំណេញខ្លះគ្រាន់បានដោះស្រាយម្ហូបអាហារប្រចាំថ្ងៃ។

លោកបានឱ្យដឹងទៀតថា កាលពីខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ2018កន្លងទៅ ស្វាយចន្ទីចាប់ផ្តើមចេញផ្កាម្តងរួចមកហើយ តែដោយសារអាកាសធាតុក្តៅបានធ្វើឱ្យផ្កាជ្រុះអស់មិនបានប្រមូលផលទេ ហើយកសិករនៅតំបន់នោះក៏ចាប់ផ្តើមបាញ់ថ្នាំ បញ្ជាឱ្យចេញផ្កាម្តងទៀត ទើបចេញផ្កា និងមានផ្លែជាថ្មី ធ្វើឱ្យអាចចាប់ផ្តើមប្រមូលផលបានទៀតមកទល់បច្ចុប្បន្ន រហូតដល់ខែមេសាធ្លាក់ភ្លៀងទើបប្រមូលផលអស់។ លោកប្រាប់ថា គ្រាប់ស្វាយចន្ទីនៅខេត្តព្រះវិហារត្រូវបានឈ្មួញប្រមូលទិញយកទៅលក់នៅប្រទេសវៀតណាម មិនមានឈ្មួញបរទេសចុះមកទិញដូចឆ្នាំមុនៗទៀតឡើយ ទើបជាហេតុធ្វើឱ្យតម្លៃគ្រាប់ស្វាយចន្ទីធ្លាក់ចុះជាងឆ្នាំមុនបែបនេះ។

ជាមួយគ្នានេះលោក ច្រឹក ពិសិដ្ឋ ឈ្មួញទិញគ្រាប់ស្វាយចន្ទីពីស្រុកកូនមុំ ខេត្តរតនគិរី ដឹកយកទៅលក់នៅប្រទេសវៀតណាមក៏បានឱ្យដឹងដែរថា ការធ្លាក់ចុះនៃតម្លៃគ្រាប់ស្វាយចន្ទីនេះ គឺដោយសារតែតម្រូវការគ្រាប់ស្វាយចន្ទីមានការធ្លាក់ចុះនៅលើទីផ្សារបរទេសនៅឆ្នាំនេះ។ លោកបានបន្តឱ្យដឹងថា កាលពីឆ្នាំមុន គ្រាប់ស្វាយចន្ទីមានការបញ្ជាទិញច្រើនពីវិនិយោគិនជនជាតិឥណ្ឌា និងជនជាតិចិន ប៉ុន្តែសម្រាប់ឆ្នាំនេះមិនមានឈ្មួញបរទេសកុងត្រាទិញពីកសិករដូចឆ្នាំមុនៗទៀតឡើយ ហើយលោកថា កសិករគ្មានជម្រើសផ្សេង គឺមានតែលក់ឱ្យតែឈ្មួញប្រទេសវៀតណាមប៉ុណ្ណោះ ដែលដំណាក់កាលដំបូងពេលប្រមូលផល តម្លៃគ្រាប់ស្វាយចន្ទីនៅលក់ចេញបានតម្លៃ 7,000រៀលដែរក្នុងមួយគីឡូក្រាម ប៉ុន្តែដោយសារមិនមានការប្រកួតប្រជែងទិញពីឈ្មួញក្រៅប្រទេសដូចឆ្នាំមុនៗនោះ ទើបធ្វើឱ្យឈ្មូញប្រទេសវៀតណាមទម្លាក់តម្លៃទិន្នផលគ្រាប់ស្វាយចន្ទីរបស់កសិករខ្មែរតែម្តង៕

February 20, 2019

Author: ធឿន មករា