ជារៀងរាល់ព្រឹក អ្នកគ្រូ Liao Xiaolan អាយុ40ឆ្នាំ តែងតែនាំយកតុ កៅអី កុំព្យូទ័រ និងឧបករណ៍ផ្សេងទៀត ធ្វើដំណើរចូលទៅក្នុងព្រៃជ្រៅ ដែលមានចម្ងាយប្រហែល1គីឡូម៉ែត្រពីផ្ទះ ដើម្បីបង្រៀនសិស្សាតាមអនឡាន។
Liao Xiaolan ដែលជាគ្រូបង្រៀនផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រនៃសាលាមធ្យមសិក្សាមួយនៅក្នុងទីក្រុង Hangzhou នៃខេត្ត Zhejiang ប្រទេសចិន បានមកសួរសុខទុក្ខឪពុកម្ដាយ នៅតំបន់ភ្នំ Jinggang កាលពីរដូវចូលឆ្នាំចិនកន្លងទៅ។ នៅដើមខែកុម្ភៈ បន្ទាប់ពីមានមនុស្ស2នាក់បានឆ្លងវីរុស COVID-19 ភូមិរបស់ Liao ក៏ត្រូវបានគេដាក់បម្រាមគោចរ ធ្វើឱ្យនាង និងប្ដី ត្រូវជាប់នៅក្នុងតំបន់ Jinggang។
តាមការប្រកាសរបស់សាលាដែលនាងធ្វើការ គ្រូបង្រៀនទាំងអស់ ត្រូវចាប់ផ្ដើមបង្រៀនសិស្សតាមអនឡាញចាប់ពីថ្ងៃទី10កុម្ភៈ ដូចទៅនឹងសាលាផ្សេងៗក្នុងប្រទេសចិន។ ប្រការនេះ បង្កផលលំបាកដល់នាង ព្រោះផ្ទះឪពុកម្ដាយរបស់នាង ត្រូវព័ន្ធជុំវិញទៅដោយភ្នំខ្ពស់ៗ ធ្វើឱ្យនាងពិបាកប្រើប្រាស់អ៊ីនធើណិត។ Liao មិនអាចត្រឡប់ទៅ Hangzhou ហើយក៏មិនអាចចេញទៅទីរួមស្រុកដែលនៅជិតនោះ ដើម្បីប្រើអ៊ីនធើណិតបានដែរ។
ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះ អ្នកគ្រូ Liao ក៏បានកែច្នៃប្រព័ន្ធចាប់សញ្ញាអ៊ីធើណិត ដោយប្រើដើមឫស្សី ខ្សែភ្លើង និងបន្ទះសៀគ្វី (Printed circuit board)។ ប្ដីរបស់នាង ដែលជាគ្រូបង្រៀនផ្នែកបច្ចេកទេសនៅឯសាកលវិទ្យាល័យមួយ ក៏ បានជួយរៀបចំផ្នែកបច្ចេកទេសឱ្យនាង។
2ថ្ងៃ មុនពេលចាប់ផ្ដើមបង្រៀនតាមអនឡាញ អ្នកគ្រូ Liao និងប្ដី បានចូលទៅក្នុងព្រៃតាំងពីព្រលឹម ដើម្បីស្វែងរកកន្លែងដែលអាចចាប់សញ្ញាអ៊ីនធើណិតបានល្អ។ នៅពេលរសៀល ពួកគេក៏បានរកឃើញកន្លែងល្អមួយក្នុងព្រៃជ្រៅ ដែលមានចម្ងាយប្រហែល1គីឡូម៉ែត្រពីផ្ទះរបស់ឪពុកម្ដាយរបស់នាង ជាកន្លែងដែលអាចចាប់សញ្ញាអ៊ីនធើណិតបានល្អជាងគេ។
បើទោះជាមានបទពិសោធន៍ក្នុងការបង្រៀនជាច្រើនឆ្នាំ ប៉ុន្តែ អ្នកគ្រូ Liao នៅតែមានអារម្មណ៍ភ័យៗ នៅមុនពេលចាប់ផ្ដើមបង្រៀនតាមអនឡាញជាលើកដំបូង។ “ខ្ញុំពិតជាមានការព្រួយបារម្ភ មិនដឹងថា កូនសិស្សនឹងគិតបែបណា នៅពេលឃើញខ្ញុំនៅក្នុងព្រៃបែបនេះ ហើយក៏មិនដឹងថា ឧបករណ៍ចាប់សញ្ញាអ៊ីនធើណិត ដំណើរការល្អ ឬយ៉ាងណានោះដែរ”។
ព្រឹកព្រលឹមថ្ងៃទី10 ខែកុម្ភៈ នៅពេលសន្សើមនៅគ្របដណ្ដប់កំពូលភ្នំនៅឡើយ អ្នកគ្រូ Liao បានទៅដល់កន្លែងធ្វើការរបស់នាង ដោយអង្គុយនៅក្រោមដើមឈើតូចធំ ដើម្បីបង្រៀនតាមអនឡាញដល់សិស្សដែលនៅឆ្ងាយពីនាងជាង700គីឡូម៉ែត្រ។
Liu Xuan ដែលជាសិក្សម្នាក់ក្នុងចំណោមសិស្សរបស់អ្នកគ្រូ Liao បានឱ្យដឹងថា ខ្លួនមានសាលារៀនខុសពីគេ។ “ពេលខ្ញុំបានឃើញអ្នកគ្រូអង្គុយនៅក្នុងព្រៃនៃតំបន់ភ្នំ ដ៏ស្ងាត់ជ្រងំ ហើយជុំវិញមានសុទ្ធតែស្លឹកឈើជ្រុះដដេរដាសបែបនេះ ខ្ញុំអាណិតអ្នកគ្រូខ្លាំងណាស់”។
រាល់ពេលដែលបានបញ្ចប់ការបង្រៀននៅក្នុងបរិយាកាសត្រជាក់នៃរដូវរងា ជើងទាំង2របស់អ្នកគ្រូ Liao ក៏តែងតែស្ពឹកស្រពន់ រឹងអស់ចង្កេះ ស្ទើរដើរលែងរួច។ អ្នកគ្រូរូបនេះ បានបន្តការបង្រៀនតាមអនឡានបែបនេះ រហូតដល់ចុងខែកុម្ភៈ ហើយក៏បានត្រឡប់ទៅកាន់ Hangzhou នៅដើមខែមីនា និងបានបន្តបង្រៀនតាមអនឡាញនៅទីនោះ។ អ្នកគ្រូ Liao បានវាយតម្លៃខ្ពស់ទៅលើការបង្រៀន និងរៀនតាមអនឡាញ នៅក្នុងករណីពិសេស និងចាំបាច់បែបនេះ ប៉ុន្តែ អ្នកគ្រូបាននិយាយថា វាហាក់ខ្វះអន្តរកម្ម ពោលគឺខ្វះទំនាក់ទំនងស៊ីជម្រៅ និងពិបាកយល់គ្នាទៅវិញទៅមក។
អ្នកគ្រូ Liao បន្តថា “ការបង្រៀនតាមអនឡាញ វាពិបាកបន្តិចមែន ប៉ុន្តែ បើធៀបនឹងភារកិច្ចរបស់ក្រុមគ្រូពេទ្យជួរមុខ ដែលកំពុងប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងវីរុសកាចសាហាវ COVID-19 វិញ កិច្ចការរបស់ខ្ញុំ គឺជាការរួមចំណែកដ៏តូចល្អិតមួយតែប៉ុណ្ណោះ។
មកដល់ថ្ងៃទី23មីនា រោគរាតត្បាត COVID-19 បានបង្ហាញខ្លួននៅក្នុងប្រទេស និងដែនដីចំនួន192 នៅទូទាំងពិភពលោក បណ្ដាលឱ្យមនុស្សជាង 343,000នាក់ ត្រូវឆ្លងមេរោគ និងជាង 14,700នាក់បាត់បង់ជីវិត។ ប្រទេសចិន មកដល់បច្ចុប្បន្ន បានរកឃើញអ្នកឆ្លង COVID-19 ចំនួនជាង 81,000នាក់ ក្នុងនោះមានជាង 3,200នាក់បានស្លាប់៕
ប្រភព៖ សារព័ត៌មានបរទេស



“ដូចដែលអ្នកជំនាញការរបស់អង្គការសុខភាពពិភពលោកបាននិយាយរួចហើយថា ការព្យាយាមរបស់ចិន បានធ្វើឱ្យមនុស្សជាច្រើនសែននាក់ រួចផុតពីការឆ្លងមេរោគ” លោកស្រីបានសរសេរនៅក្នុងបណ្ដាញសង្គមធ្វីតធើរ ដោយបានបញ្ជាក់ទៀតថា ចិនបានប្រាប់ទៅសហរដ្ឋអាមេរិកពាក់ព័ន្ធនឹងការឆ្លងរាលដាលរបស់វីរុស COVID-19 នេះជាលើកដំបូង តាំងពីថ្ងៃទី3 មករា តែក្រសួងការបរទេសអាមេរិក ទើបតែប្រកាសប្រាប់ពលរដ្ឋអាមេរិកនៅក្នុងទីក្រុងវូហាន នៅថ្ងៃទី15 មករា “ហើយពេលនេះ មកបន្ទោសថា ចិនជាដើមកំណើតនៃភាពយឺតយ៉ាវ?! តើច្បាស់ក្នុងចិត្តហើយឬ?!”
កាលពីសប្ដាហ៍កន្លងទៅ សហរដ្ឋអាមេរិក បានកោះហៅឯកអគ្គរដ្ឋទូតចិនចូលជួប ដើម្បីតវ៉ា ក្រោយពីអ្នកនាំពាក្យក្រសួងការបរទេសចិនម្នាក់ បានសរសេរនៅលើធ្វីតធើរ បង្ហាញពីទ្រឹស្ដីចេតនាសមគំនិត ដោយជឿថា ទាហានអាមេរិកកាំង គឺជាអ្នកនាំមេរោគវីរុសចូលទៅក្នុងទីក្រុងវូហាន។
ថ្ងៃទី19 ខែមីនា គាត់មានអាការឈឺក្រហាយបំពង់ក។ ថ្ងៃទី20មីនា គាត់មានអាការក្អក ឈឺសាច់ដុំ ក្ដៅខ្លួន។ ថ្ងៃទី21មីនា គាត់ក៏បានបង្ខាំងខ្លួនឯងនៅក្នុងបន្ទប់ត្រៀមសង្គ្រោះបន្ទាន់មួយ ហើយបានធ្វើតេស្តរកវីរុសកូរ៉ូណា។ លទ្ធផលបានបង្ហាញថា គាត់មានផ្ទុកមេរោគ COVID-19។
គិតមកដល់ពេលនេះ ប្រទេសវៀតណាម បានរកឃើញអ្នកផ្ទុកមេរោគ COVID-19 ចំនួន116ករណី ក្នុងនោះមាន17ករណីបានជាសះស្បើយ។ អ្នកជំងឺក្រៅពីនេះ ដែលក្នុងនោះមានបុគ្គលិកសុខាភិបាលចំនួន3នាក់ផងដែរនោះ ក៏កំពុងទទួលការព្យាបាលនៅឯមន្ទីរពេទ្យ។



ទាំងអស់នេះ មានអ្នកពន្យល់ថា អ៊ីតាលីជាប្រទេសដែលមានប្រជាជនវ័យចំណាស់ចំនួនច្រើន តែជប៉ុន ក៏ជាប្រទេសមួយដែលមានប្រជាជនអាយុច្រើនជាង 65ឆ្នាំ ច្រើនដល់ទៅ 28%នៃចំនួនប្រជាជនទាំងអស់នោះ បែរជាមានអ្នកឆ្លងមេរោគត្រឹមតែ 1,101នាក់ និងស្លាប់ត្រឹមតែ 41នាក់ប៉ុណ្ណោះ(តែនៅក្នុងប្រទេសអ៊ីតាលី មកដល់ថ្ងៃនេះ(ទី23មីនា)មានអ្នកឆ្លងចំនួន 59,138នាក់ និងស្លាប់ 5,476នាក់)។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ម៉ានូន បានអំពាវនាវដល់ប្រជាជនក្នុងប្រទេសថៃ និងក្នុងប្រទេសជិតខាង ឱ្យជួយគ្នាប្រតិបត្តិតាមបញ្ជារបស់រដ្ឋាភិបាល ដោយនៅតែក្នុងផ្ទះ ស្ថិតនៅឆ្ងាយពីមនុស្សម្នាចម្ងាយ 2ម៉ែត្រ និងដែលសំខាន់អ្នកផ្ទុកមេរោគ ត្រូវមិនចម្លងមេរោគទៅអ្នកឯទៀត ក្អក ឬកណ្ដាស់ដាក់ម៉ាស់កាពារ ឬក្អក កណ្ដាស់ដាក់ដៃហើយ ត្រូវប្រញាប់លាងសម្អាតដៃចេញភ្លាមៗ។ មនុស្សទូទៅត្រូវឧស្សាហ៍លាងសម្អាតដៃឱ្យបានញឹកញាប់ កុំយកដៃដែលមិនទាន់បានលាងសម្អាតមកប៉ះភ្នែក ច្រមុះ និងមាត់ឱ្យសោះ និងពេលចូលទៅក្នុងទីកន្លែងដែលមានមនុស្សច្រើនៗ ត្រូវពាក់ម៉ាស់អនាម័យការពារជាប់ជានិច្ច៕


